ขอออกตัวก่อนนะคะว่าเรื่องที่จะนำมาเล่าในครั้งนี้ เป็นประสบการณ์จริงที่เกิดขึ้นกับตัวฉันเอง ซึ่งเหตุการณ์นี้มันได้ผ่านมา 5 ปีแล้วค่ะ
ฉันอยากให้เรื่องของฉันเป็นสิ่งเตือนใจผู้หญิงทุก ๆ คนที่หลงวนเวียนอยู่ในความรักความหลงในตัวผู้ชายที่เราเรียกเค้าอยู่ทุกวันว่าแฟน
ตอนนี้อาจมีใครบางคนกำลังทุกข์ใจ ท้อใจ สับสน และงุนงงในการกระทำของเหล่าพ่อตัวดีของคุณอยู่ใช่มั้ยคะว่าทำไมวันนี้เค้าไม่โทรมา ทำไมเค้าไม่มารับ ทำไมเค้าไม่รับโทรศัพท์ และทำไม ๆ ถึงดูไม่สนใจเราเหมือนแต่ก่อนนัก ฯลฯ เฮ้อยิ่งคิดก็ยิ่งช้ำ จริงมั้ยคะ
คุณคิดเหมือนฉันกันมั้ยคะว่าผู้ชายเป็นเพศที่เข้าใจยากมากที่สุด แต่ก็อีกแหละค่ะฝ่ายผู้ชายก็จะบอกว่าใครว่าหละผู้หญิงต่างหากหละที่โคตรจะเข้าใจยาก อืม อีตอนจีบเราทำไมดูจะเข้าใจอกเข้าใจเราจังนะ แต่พอได้เรามาเป็นแฟนสมใจอยากหรือว่าไม่ก็ถึงขั้นได้ทั้งตัวและทั้งใจกลับไม่เข้าใจเราซะงั้น...เอาหละค่ะอารัมภบทกันมาพอสมควรแล้ว เพื่อนผู้หญิงทั้งหลายคงคิดว่า "แล้วไงยะ บ่นทำไมยืดยาวซะขนาดนี้เนี่ยไม่เห็นจะมีไรหน้าตื่นเต้นเหมือนหัวข้อกระทู้เลย.."
ใจเย็น ค่ะ ใจเย็น จาเริ่ม ณ บัดนาวแล้วค่ะ............
***เรื่องนี้มันเริ่มเมื่อนตอนฉันเรียนปริญญาตรีปีสุดท้าย โดยไม่มีใคร แบบว่าโสดสนิท แต่ด้วยบุพเพอาละวาดหรือเวรกรรมตามมาทันก็ไม่อาจคาดเดา ฉันมีคุณอาซึ่งเป็นญาติห่าง ๆ อยู๋ท่านหนึ่งเปิดบริษัท โดยใช้บ้านเป็นสำนักงานซึ่งก็อยู่ใกล้กับบ้านพักอาศัยของฉัน ฉันจึงขออาเข้าไปทำงาน part-time เพราะช่วงปีสุดท้ายแล้วฉันก็อยากจะมี port สวย ๆ กับเค้าบ้าง แล้วก็เรียนไม่เยอะมีเวลาที่จะทำงานได้สบาย ๆ แล้วฉันก็ได้ไปทำงานที่บริษัทของคุณอา ทำได้ประมาณเดือนนึงอาเขยฉันก็รับสมัครพนักงานเข้ามาใหม่ 1 คน พี่เค้าชื่อ แบงค์ค่ะ
***แรก ๆ กับพี่แบงค์ฉัน ไม่ค่อยอยากคุยกับเค้าสักเท่าไหร่เพราะเค้าเป็นผู้ชาย (ที่ไม่หล่อด้วย) แต่ด้วยความที่เค้าเป็นคนคุยเก่ง (ติดหม้อนิด ๆ) ฉันก็เลยสนิทกับเค้าไปโดยปริยาย ขอย้ำนะคะว่าเค้าไม่หล่อและมีบุคลิกที่ไม่ใช่ที่ฉันต้องการ ฉันก็เลยขีดเส้นกั้นเว้นระยะห่างจากเค้าไม่ให้เกินกว่าคำว่าเพื่อนและพี่ที่ทำงาน ปรากฎว่าพี่แบงค์เข้ามาทำงานในบริษัทของคุณอาฉันได้ประมาณสองอาทิตย์ ด้วยความที่บริษัทมีงานเยอะมากทำให้คนในตำแหน่งพี่แบงค์ไม่เพียงพอ พี่แบงค์จึงเสนอเพื่อนเค้าให้เข้ามาทำงานด้วย ซึ่งคุณอาของฉันก็ตกลง....
***และแล้ววันที่ฉันพูดถึงคือวันบุพเพอาละวาดที่ว่าก็มาถึง วันนั้นฉันมีเรียนตอนเช้า พอเลิกเรียนปุ๊ปฉันก็เค้าบริษัทในช่วงบ่าย เมื่อฉันไปถึงบริษัทและเปิดประตูเข้าไปในส่วนของสำนักงานด้านในฉันก็ได้พบกับผู้ชายรูปร่างล่ำสันคนหนึ่ง ผิวขาว ตาตี่ ว้าว! สเป็คเลยตี๋อินเทรนด์ (อิอิ ตอนนั้นรู้สึกจะยังไม่มีF4 ฟีเวอร์นะ) อ่ะนะเย็นไว้ถึงเป้าหมายจะตรงใจแต่เราคือกุลสตรีไทย จะให้เสียกิริยามิได้ ฉันจึงทำแค่เพียงมองเค้าด้วยหางตาแวบหนึ่งก่อนที่จะเดินไปยังโต๊ะทำงานของตัวเอง และทำเป็นไม่สนใจเค้าอีกต่อไป (ไงหละ ๆ มารยาหญิง มันต้องมีฟอร์มอย่างนี้) ทั้ง ๆ ที่ในใจนั้นสั่นค่ะ (สั่นสู้นะอิอิ) ..
***ส่วนพ่อตี๋อินเทรนด์ดูท่าก็ไม่ได้สนใจมองฉันเท่าไหร่นัก เพราะมัวแต่คุยอยู่กับพี่แบงค์ แต่ก็มีแอบชำเลืองดูเราเหมือนกันแหละ...เหอ ๆ รู้น่า
และแล้วพี่แบงค์ก็แนะนำพ่อหนุ่มหน้าตี๋ให้ฉันได้รู้จัก ฉันขอเรียกเค้าว่าพี่เต้าหมิงซื่อแล้วกัน (เหตุผลที่ใช้ชื่อนี้ก็คือ ชอบเจอรี่ในบทเต้าหมิงซื่อมากค่า)
จากคุณ :
pretty_think
- [
16 ต.ค. 51 16:57:26
A:124.120.3.163 X:
]
วิชามารมัดตัวพ่อตัวแสบ...ประสบการณ์จริงใช้เป็นอุทาหรณ์
