ความคิดเห็นที่ 1 คืออย่างนี้ครับ ถ้าหากว่าศาลชั้นต้น และ ศาลอุทธรณ์ยกฟ้องโจทก์ ก็จะต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง (ปวิอ ม.220) แต่ว่าโจทก์สามารถขอให้ผู้พิพากษารับรองให้ฎีกาได้อีก (ม.221) ถ้าหากว่าไม่มีการแยกฟ้องสำหรับจำเลยบางคนที่ปฏิเสธความผิด คดีที่ต้องห้ามฎีกาจะใช้สำหรับจำเลยบางคนที่ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ยกฟ้อง แต่ไม่ห้ามฎีกาสำหรับจำเลยบางคนที่ศาลอุทธรณ์ลงโทษจำคุก แต่ทั้งหมดต้องอยู่ภายใต้ ม.218 ว.1 และ ว.2 และ ม.219 ด้วย คือ จะมีการห้ามฎีกาในกรณีที่ศาลอุทธรณ์ลงโทษจำคุกจำเลยไม่เกิน 5 ปี ก็จะห้ามทั้งโจทก์และจำเลยฎีกา แต่ถ้าศาลอุทธรณ์ลงโทเกิน 5 ปี ก็ไม่ห้ามจำเลย แต่จะห้ามโจทก์ (รายละเอียดขอไม่อธิบาย) ถ้าหากมีการแยกฟ้องสำหรับจำเลยบางคนที่รับสารภาพ และ ศาลชั้นต้นตัดสินจำคุกไปแล้ว แต่มิได้ยื่นอุทธรณ์ คดีนั้นก็จะถึงที่สุดเช่นกัน เรื่องที่คุณถามมาเนี้ย บอกได้คำเดียวว่า อธิบายเป็นเล่มเลยครับ ถ้าเรียนกฎหมายอยู่จะรู้ แต่ถ้าไม่ได้เรียน ก็คิดว่าแค่นี้คุณคงพอเข้าใจบ้างนะครับ จากคุณ : น้าออด - [ 18 ก.พ. 52 09:21:09 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ผมไม่ได้เรียนกฎหมายครับ แต่น้าออดอธิบายง่าย ชัดเจนดีมากครับ คือผมเคยอ่านเจอครับว่าถ้าศาลชั้นต้นและอุทธรณ์ยกฟ้องเหมือนกันคดีสิ้นสุดเลย แต่ผมสงสัยว่าถ้ายกแค่บางคน สมมุติว่า นาย ก นาย ข นาย ค ถูกฟ้อง แต่ศาลชั้นต้นยกฟ้อง นาย ข และ นาย ค แต่ นาย ก โดนโทษจำคุก 2 ปี ต่อมาโจทก์อุทธณ์ ศาลอุทธรณ์ ยังยกฟ้อง นาย ข และ นาย ค แต่ นาย ก โดนโทษจำคุก 2 ปี แต่รอลงอาญา อย่างนี้นี่ คดีสิ้นสุดเลยหรือเปล่าครับ หรือ สิ้นสุดเฉพาะ ส่วนของ นาย ข และ นาย ค จากคุณ : Macua - [ 18 ก.พ. 52 10:03:27 A:10.7.27.92 X:202.28.181.200 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตามที่อธิบายครับ คือ คดีของ นาย ข และ ค จะต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง แต่ว่าโจทก์ย่อมขอให้ผู้พิพากษารับรองให้ฎีกาต่อไปได้อีกตาม ม.221 นั่นหมายความว่า คดีของ นาย ข และ ค ถ้ามีการอนุญาตให้โจทก์ยื่นฎีกาได้ คดีก็ยังไม่ถึงที่สุดครับ ส่วนกรณี นาย ก ที่คุณยกตัวอย่างมานั้น ศาลชั้นต้นลง 2 ปี แต่ศาลอุทธรณ์รอการลงโทษ ย่อมไม่ห้ามฎีกา  เพราะเป็นการแก้ไขมากตาม ม.218 คือ เปลี่ยนจากจำคุกเป็นรอลงอาญา ตามกฎหมายถือว่าเป็นการแก้ไขมาก ดังนั้นคู่ความฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงต่อไปได้ จากคุณ : น้าออด - [ 18 ก.พ. 52 10:21:27 ]