PANTIP.COM : U8037867 พนักงานจราจรยึดใบขับขี่ไปโดยไม่แจ้งข้อหาก่อนถือว่ามีความผิดหรือไม่? [กฏหมาย]

ความคิดเห็นที่ 20

คิดว่าเจ้าหน้าที่ไม่นำเอา ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 132 มาใช้กับคุณแน่นอนคับ
เพราะเค้าเป็นเจ้าหน้าจราจร ไม่ใช่สายตรวจ

มาตรา 132 เพื่อประโยชน์แห่งการรวบรวมหลักฐานให้พนักงาน สอบสวนมีอำนาจดั่งต่อไปนี้

(1) ตรวจตัวผู้เสียหายเมื่อผู้นั้นยินยอม หรือตรวจตัวผู้ต้องหา หรือตรวจสิ่งของหรือที่ทางอันสามารถอาจใช้เป็นพยานหลักฐานได้ ให้รวมทั้งทำภาพถ่าย แผนที่ หรือภาพวาด จำลองหรือพิมพ์ลาย นิ้วมือ ลายมือหรือลายเท้ากับให้บันทึกรายละเอียดทั้งหลายซึ่งน่า จะกระทำให้คดีแจ่มกระจ่างขึ้น

(2) ค้นเพื่อพบสิ่งของ ซึ่งมีไว้เป็นความผิด หรือได้มาโดยการ กระทำผิด หรือได้ใช้หรือสงสัยว่าได้ใช้ในการกระทำผิดหรือซึ่งอาจ ใช้เป็นพยานหลักฐานได้ แต่ต้องปฏิบัติแห่งประมวลกฎหมายนี้ว่า ด้วยค้น

(3) หมายเรียกบุคคลซึ่งครอบครองสิ่งของ ซึ่งอาจใช้เป็นพยาน หลักฐานได้ แต่บุคคลที่ถูกหมายเรียกไม่จำต้องมาเองเมื่อจัดส่งสิ่ง ของมาตามหมายแล้ว ให้ถือเสมือนได้ปฏิบัติตามหมาย

(4) ยึดไว้ซึ่งสิ่งของที่ค้นพบหรือส่งมาดั่งกล่าวไว้ใน มาตรา (2) และ (3)

ถ้าท่านโดนมาตรานี้ อาจหมายถึงเค้าทำเพราะท่านตกเป็นผู้ต้องสงสัย

*แต่ในเมื่อเค้าเป็นแค่ตำรวจจราจร อำนาจของเค้ามีเพียงแค่บังคับใช้กฎหมายตาม
พระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ. 2522

คือ 140(1) เจ้าพนักงานจราจรหรือพนักงาน เจ้าหน้าที่จะเรียกเก็บใบอนุญาตขับขี่ไว้เป็นการชั่วคราวก็ได้
แต่ต้องออกใบรับแทนใบอนุญาตขับขี่ให้แก่ผู้ขับขี่ไว้และเจ้าพนักงานจราจรหรือ พนักงานเจ้าหน้าที่ต้องรีบนำ
ใบอนุญาตขับขี่ที่เรียกเก็บไว้ไปส่งมอบพนักงาน สอบสวนภายในแปดชั่วโมง นับแต่เวลาที่ออกใบสั่ง

ใบรับแทนใบอนุญาตขับขี่ที่ออกให้ตามวรรคสามให้ใช้แทนใบอนุญาตขับขี่ได้เป็นการชั่วคราวไม่เกิน 7 วัน
เมื่อเจ้าพนักงานจราจร หรือพนักงานเจ้าหน้าที่ หรือพนักงานสอบสวนได้ว่ากล่าวตักเตือน หรือทำการเปรียบเทียบปรับ
และผู้ขับขี่ได้ชำระค่าปรับตามที่เปรียบเทียบแล้วให้คืนใบอนุญาตขับขี่ทันที

**อ้างอิงการยึดบัตรต่างๆแทนใบขับขี่เพื่อชี้ให้เห็นถึงสิ่งที่เค้าไม่มีสิทธิ์

การออกใบสั่งเจ้าพนักงานจราจร ของเจ้าหน้าที่จราจรเมื่อปรากฏว่าพบผู้ขับขี่ฝ่าฝืนปรือไม่ปฏิบัติตามบท
บัญญัติแห่ง พ.ร.บ.จราจรทางบก พ.ศ.2522 หรือกฎหมายอันเกี่ยวกับรถนั้น ซึ่งการในออกใบสั่งนั้นกฎหมาย
ให้อำนาจเจ้าหน้าที่จราจรเรียกเก็บใบอนุญาตขับ ขี่ไว้ชั่วคราวได้ แต่กรณีที่บางคนไม่มีใบอนุญาตขับขี่
เจ้าหน้าที่จราจรจึงเรียกเก็บหรือยึดบัตรประจำตัวประชาชนหรือบัตรนักศึกษา หรือบัตรอื่นๆ โดยบันทึก
ไว้ที่มุมบนของใบสั่งว่า " เจ้าของยินยอมให้ตรวจยึด " จึงขอทราบว่า

1. เจ้าหน้าที่จราจรมีอำนาจยึดบัตรประจำตัวประชาชนหรือบัตรอื่นๆ โดยเจ้าของยินยอมให้ตรวจยึดได้ เช่นนี้
จะชอบด้วยกฎหมายหรือไม่ ทั้งๆที่ พ.ร.บ.จราจรทางบก พ.ศ.2522 มาตรา 140 ให้อำนาจเพียงแค่เรียกเก็บ
ใบอนุญาตขับขี่ เท่านั้น ไม่ได้ให้อำนาจเรียกเก็บหรือยึดบัตรประจำตัวประชาชนหรือบัตรอื่นๆเลย

2. ตามข้อ 1 หากปรากฏต่อมาว่า ผู้ถูกจับหรือผู้ขับขี่ร้องเรียนต่อผู้บังคับบัญชาของเจ้าหน้าที่จราจรนาย นั้นว่า
ปฏิบัติหน้าที่โดยมิชอบยึดบัตรประชาชนหรือบัตรอื่นๆโดยไม่มีอำนาจโดยชอบด้วย กฎหมาย
จริงอยู่ขณะจับกุมยินยอม แต่ตอนนี้ไม่ยินยอมเสียแล้ว อาจจะเป็นเพราะว่าปรึกษาผู้รู้กฎหมายแล้วว่า
เจ้าหน้าที่จราจรไม่มีอำนาจยึดได้เลย ฉะนั้น การบันทึกยินยอมให้ยึดบัตรประจำตัวประชาชนที่มุมบนใบสั่งนั้นจะเป็นเกราะ
ป้องกันตัวเองมิไห้รับผิดฐาน ปฏิบัติหน้าที่โดยมิชอบฯ ตาม ป.อาญา 157 ได้หรือไม่

3. ผู้ถามเห็นว่า ตามข้อ 1, 2 นั้น เจ้าหน้าที่จราจรไม่อาจยึดบัตรประชาชนและบัตรอื่นๆได้เลย
เพราะ มาตรา 140 บัญญัติให้มีอำนาจเรียกเก็บใบอนุญาตขับขี่ไว้ชั่วคราวเท่านั้น ถึงแม้ว่าผู้ขับขี่จะไม่มี
ใบอนุญาตขับขี่ให้เรียกเก็บได้ เจ้าหน้าที่จราจรก็สามารถออกใบสั่งได้ จะเห็นว่า วรรค 5 ยังให้อำนาจเจ้าหน้าที่
จราจรออกใบสั่งได้ในกรณีที่ไม่พบตัวผู้ขับขี่ได้ด้วย ซึ่งหากไม่ปฏิบัติตาม ก็สามารถนำบทบัญญํติของ
มาตรา 141 ทวิ มาใช้บังคับกับผู้ถูกจับหรือผู้ขับขี่ได้อีกด้วย จึงไม่มีเหตุผลใดๆที่เจ้าหน้าที่จราจรจะตรวจยึด
หรือเรียกเก็บบัตรอื่นๆนอกใบ อนุญาตขับขี่ เท่านั้น

การกระทำใด ๆ ของเจ้าหน้าที่จะต้องอยู่ในกรอบของกฏหมายเท่านั้น ถ้าออกนอกกรอบของกฏหมาย
ก็จะเป็นการปฏิบัติที่มิชอบ ซึ่งอาจจะเป็นความผิดทางอาญา หรือทางแพ่ง หรือทางวินัย ก็แล้วแต่ข้อเท็จจริงของเรื่องนั้น ๆ

กฎหมายที่คุณจะเอาคืนเค้าได้ คือ มาตรา 157 ผู้ใดเป็นเจ้าพนักงานปฏิบัติหรือละเว้นการปฏิบัติหน้าที่โดยมิชอบ เพื่อให้เกิดความเสียหายแก่ผู้หนึ่งผู้ใด หรือปฏิบัติหรือละเว้นการปฏิบัติหน้าที่โดยทุจริต ต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่หนึ่งปีถึงสิบปี หรือปรับตั้งแต่สองพันบาทถึงสองหมื่นบาทหรือทั้งจำทั้งปรับ

มาตรานี้แยกการกระทำเป็น 2 ความผิด คือ

1. ปฏิบัติหรือละเว้นการปฏิบัติหน้าที่โดยมิชอบเพื่อให้เกิดความเสียหายแก่ผู้หนึ่งผู้ใด

คำว่า โดยมิชอบ หมายความถึง โดยมิชอบด้วยหน้าที่ซึ่งเจ้าพนักงานมีอยู่ตามกฎหมาย ดังเช่นคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1403/2521 ที่วินิจฉัยว่า การกระทำโดยมิชอบนั้น เฉพาะตามหน้าที่ของเจ้าพนักงานนั้นโดยตรงที่ได้รับมอบให้มีหน้าที่นั้นๆ ถ้าการปฏิบัติหรือละเว้นการปฏิบัติไม่เกี่ยวกับหน้าที่ของเจ้าพนักงานแล้ว ย่อมไม่มีความผิด

ถ้าการปฏิบัติหรือละเว้นการปฏิบัติ ไม่อยู่ในหน้าที่หรืออยู่ในหน้าที่แต่เป็นการกระทำที่ชอบด้วยหน้าที่โดย สุจริต ก็ไม่เป็นความผิด ดังนั้นถ้ามีหน้าที่ต้องปฏิบัติหรือละเว้นการปฏิบัติหน้าที่โดยมิชอบเพื่อ ให้เกิดความเสียหายแก่ผู้อื่นก็เป็นการกระทำความผิดตามมาตรานี้

องค์ประกอบของความผิดมาตรานี้อยู่ที่ มูลเหตุชักจูงใจ คือ มีเจตนาพิเศษ ที่ต้องการกระทำเพื่อให้เกิดความเสียหายแก่ผู้หนึ่งผู้ใด ซึ่งรวมถึงความเสียหายในทุกๆด้านโดยไม่จำกัดเฉพาะความเสียหายที่เป็น ทรัพย์สินเท่านั้น เช่น ความเสียหายแก่ชื่อเสียงหรือเสียหายแก่เสรีภาพ เป็นต้น

2. ปฏิบัติหรือละเว้นการปฏิบัติหน้าที่โดยทุจริต

คำว่า โดยทุจริต ตามความหมายนี้ คือการใช้อำนาจในหน้าที่เพื่อแสวงหาประโยชน์ที่มิควรได้โดยชอบด้วยกฎหมาย สำหรับตนเองหรือผู้อื่นจากการปฏิบัติหน้าที่หรือละเว้นการปฏิบัติหน้าที่ นั้น และที่สำคัญคือ ต้องมีหน้าที่ คือ การปฏิบัติหรือละเว้นการปฏิบัตินั้นต้องอยู่ในหน้าที่ ดังนั้นหากไม่อยู่ในหน้าที่หรืออยู่ในหน้าที่แต่ทำโดยชอบและโดยสุจริต ก็ไม่เป็นความผิดตามมาตรานี้ การปฏิบัติหรือละเว้นการปฏิบัติหน้าที่โดยทุจริต

จากคุณ : Gaegai - [ 3 ก.ค. 52 14:12:29 ]