ความคิดเห็นที่ 1 ตั้งสติค่ะ เป็นแม่บ้าน ถ้าไม่ลำบาก ก็หาความสุขใส่ตัวและหัวใจก่อน หาคุณค่าจริงๆให้เจอ กลับไปคุยกะแม่ หรือใครก็ได้ที่เป็นที่่พึ่งทางใจได้ แต่ถ้าอยากทำงาน ก็จะได้ลองมีสังคม มีเพื่อนที่สนิทๆ ไว้ใจได้สักคนไหมคะ ก็ชวนกันไปผ่อนคลาย (ถ้าตั้งสติได้ก็ลองทำร่าเริงไปก่อน) ไม่ได้ตั้งใจให้เขามารับฟังเราระบายอะไรนะคะ หาเว็บดีๆิอ่าน มองปัญหาให้ออกว่าจริงๆแล้ว ชีวิตต้องการอะไร เอาใจให้รอดก่อน ไม่ต้องห่วงใคร สามีเป็นของนอกกายค่ะ จากคุณ : offey เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 10:47:27

ความคิดเห็นที่ 2 .......... เค้าคงหมดรักกันจริงๆ ดูแล้วคงยื้ออะไรไม่ได้แล้ว ถ้าคุณทนสภาพนี้ไม่ได้ ... ที่ต้องเปลี่ยนจากภรรยา มาเป็นเพื่อน ยอมรับสภาพค่ะ หางานทำ เช่าห้องอยู่ไปก่อน อายุ 30 ต้นๆ น่า พอหางานทำได้ ตั้งต้นใหม่ เริ่มชีวิตใหม่ ไม่มีอะไรที่สายเกินไปค่ะ เอาใจช่วยนะคะๆ สู้ๆๆค่ะ จากคุณ : แม่ยืมมาแปปนะนู๋ (~นู๋อ้อนจัง~) เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 10:59:39

ความคิดเห็นที่ 3   ค่อย ๆ ปรับนะค่ะ เพราะเป็นแม่บ้านมานาน ค่อย ๆ ดูงานหางานไปเรื่อย ๆ ระหว่างนี้ก็ปรับความสัมพันธ์ในเรื่องความรักด้วย ตอนนี้ที่บอกว่าหมดรักกันแล้ว คุณหมดรักเค้าด้วยหรืเปล่าค่ะ เพราะถ้าคุณหมดรักด้วยแล้วก็คงจะพอปรับตัวได้ แต่ถ้าคุณยังรักเค้าอยู่ อาจจะทำใจและปรับตัวเรื่องอื่นที่กำลังจะตามมาได้ยาก อย่าให้ความเคยชินมาทำร้ายเรานะค่ะ ไม่มีเค้าเราก็ต้องอยู่ให้ได้ค่ะ สู้ ๆ นะค่ะ อย่าเพิ่งท้อ จากคุณ : self repect เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 11:38:22 A:61.7.144.61 X:

ความคิดเห็นที่ 4 ต้องทำใจ ยอมรับมันนะคะ ถ้าเรารับปัญหาได้ เราก็จะยิ้มสู้กับปัญหา ไม่เป็นไรหรอกค่ะ อาจจะรู้สึกเหงา เคว้งคว้างบ้าง แต่อย่างน้อย ๆ เรา เชื่อว่า ยังมีพ่อ แม่ พี่ น้อง ญาติ เพื่อน ๆ อีกนะคะ อย่าลืมคิดถึงเค้านะ ไม่มีทุกข์ ไม่มีสุข อยู่กับเราตลอดไปหรอกค่ะ มันแค่ ผ่านเข้ามาและก็ ผ่านไป ... ท้อได้ แต่อย่าถอยนะคะ จากคุณ : แก้ไขด่วน เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 11:40:46

ความคิดเห็นที่ 5 ลักษณะนี้ผู้ชายเค้ามีคนใหม่แล้วครับ.....คุณควรตัดใจโดยไวแล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่โดยเร็ว.....เลิกคิดหาเหตุผล...เลิกคิดวกวนในคำถาม....เพราะคนมันจะเลิกมันก็เลิกไม่มีเหตุผลอะไรมากกว่านั้น.... ในแง่กฎหมายแล้ว  ถ้าคุณจดทะเบียนสมรสผมแนะนำให้คุณให้สิทธิของคุณในทรัพย์สินและค่าอุปการะเลี้ยงดูจากฝ่ายชาย....เพราะคุณไม่ได้เป็นฝ่ายผิด..... หากคุณไม่ได้จดทะเบียนก็ไม่ควรย้ายออกไปไหน...เพราะคุณต้องมีที่อยู่อาศัยเพื่อเป็นทุนในการเริ่มต้นชีวิตใหม่.....ดังนั้น  เค้าควรที่จะออกไปหาที่อยู่ใหม่กับคนใหม่ของเค้าเอง...ไม่ใช่กดดันให้คุณออกไปเพื่อเอาคนใหม่เข้ามาอยู่แทน....มันไม่เป็นการยุติธรรม ทำใจยอมรับความจริงให้ได้นะครับ....อย่ามัวแต่นั่งคิดหาเหตุผล...อย่ามัวแต่นั่งสงสารตนเอง....ชีวิตต้องดำเนินต่อไปนะครับ....รีบตั้งตัวใหม่ให้ไวนะครับ จากคุณ : อินทร์นิล เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 12:02:23

ความคิดเห็นที่ 6 ตอนนี้คุณมีอะไรบ้างครับ ทักษะความรู้ วุฒิการศึกษา ทรัพย์สมบัติ พ่อแม่ ญาติ เพือน ค่อยๆคิดหาทางออก ลองมองหาดูคนที่เค้าสู้ชีวิตดูเป็นตัวอย่าง จากคุณ : แสนสุขสมนั่งชมวิหค เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 13:05:03

ความคิดเห็นที่ 7 กลับบ้าน...พ่อ แม่ หรือไปหากำลังใจจากเพื่อนๆ(เก่า) ไปตั้งหลัก หางานก่อน จากคุณ : jokojang เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 13:17:43

ความคิดเห็นที่ 8 บ้านพ่อแม่ไม่มีค่ะ แม่หย่ากับพ่อไปนานแล้ว ส่วนพ่อก็สติไม่ดี เอามาอยู่ด้วย และตั้งแต่แต่งงานมาก็ไม่ได้ทำงาน และไม่มีเพื่อนสักคนที่จะติดต่อไปเลย ยังคิดหาทางออกอยู่ค่ะ ยังไงก็ขอบคุณทุกคนนะคะ จากคุณ : aoonjijung (มานีดีใจ) เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 13:22:50

ความคิดเห็นที่ 9   ปัญหามันมักเกิดมาจาก ความไม่เข้าใจกัน ก็ไม่ทราบว่าทางฝ่ายชาย นิสัยใจคอเป็นแบบไหน ฝ่ายหญิงเป็นแบบใด และไม่ทราบอีกว่า ใครกันก่อน ที่มักเริ่มของตัวปัญหานั้นๆ ของแบบนี้ มันมักเกิดมาจาก การอิ่มตัว กันมากกว่า เช่น ญ มักทำอะไรแบบเดิมๆ ปัญหานั้นๆ ที่เคยเป็นกันไป ก็เป็นกันใหม่ได้อีก เช่นกัน ช ก็อาจจะไม่เป็นที่พอใจของฝ่าย ญ กับบางอย่าง ลักษณะแบบนี้ มันก็คงช่วยคำแนะนำไม่ได้หรอก เพราะไม่รู้ที่มาที่ไปของทั้งคู่กันเลย ว่าใครเป็นกันยังไงในเรื่องของนิสัย และความต้องการ จากคุณ : wat&pp เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 13:55:45

ความคิดเห็นที่ 10 เป็นแบบนี้เลยค่ะ ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ความรักที่เปลี่ยนไป แต่เป็น การอิ่มตัว กันมากกว่า ทำให้เกิดความไม่เข้าใจกัน ต่างคนต่างคิด อยู่กับความคิดของตัวเองและ คาดหวังสิ่งที่อยากให้เป็นเอาเอง นานๆเข้าก็อิ่มตัว กลายเป็นไม่เหลือความหวาน ไม่เหลือความใส่ใจ ต่างคนต่างอยู่ พอหันกลับมามองเพราะทนสภาพนั้นไม่ได้ ก็เกินจะเยียวยาแล้ว แม้ฝ่าย ญ จะยังรัก และยินดีจะปรับปรุงแก้ไข แต่ ช ก็หมดรักไปแล้ว คงกลับไปเป็นเหมือนก่อนคงไม่ไ้ด้ แต่ทุกอย่างต้องมีทางแก้ คงไม่เศร้าอย่างนี้ตลอดไป จากคุณ : aoonjijung (มานีดีใจ) เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 14:14:09

ความคิดเห็นที่ 11 ผมว่ามันน่าจะมีอะไร ซ่อนเร้นมากว่ากว่าการที่จะเบื่อกันไปเฉยๆ หรือหมดรัก ไป  คุณลองย้อนกลับไปมองดู จากคุณ : SupatKa เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 14:17:31

ความคิดเห็นที่ 12 คุณ จขกท. เข้าใจผิดในเรื่องของความรักอยู่มากนะครับ... อันที่จริงแล้วความรักมิใช่สสารที่จะต้องอาศัยตัวทำละลายเพื่อให้เกิดจุดอิ่มตัวจนตกผลึก....หากแต่ความรักนั้นคือความเข้าใจซึ่งกันและกัน....เอื้ออาธรให้แก่กันและกัน....มีความปรารถนาดีให้แก่กันและกัน....และมีความสุขที่ได้อยู่ใกล้ๆ กันตราบจนลมหายใจสุดท้ายของชีวิต คำกล่าวที่ว่า "รักไม่เปลี่ยนไปแต่เป็นการที่รักอิ่มตัว"  นั้น....แท้จริงแล้วมันเป็นเพียงการประดิษฐ์ถ้อยคำให้ดูดีขึ้นเท่านั้นเอง....แต่แปลไทยเป็นไทยได้ความหมายสั้นๆ ว่า "เบื่อ".....แต่ใครจะเบื่อใครแล้วไปมีใหม่นั้นก็สุดแท้แต่พฤติการณ์เป็นเรื่องๆ ไป  หรืออาจจะมีใหม่ทั้งคู่เลย.... ซึ่งคำว่า "ความรักอิ่มตัว"  นั้นเรามักจะได้ยินเสมอๆ ตอนดาราเค้าเลิกกันแล้วมาให้สัมภาษณ์....มันเป็นคำพูดที่ทำให้ดูดีเท่านั้นเองเพื่อไม่ให้เห็นว่าฝ่ายใดเป็นฝ่ายผิดที่ขอแยกทาง....แต่ความจริงแล้วมันก็คือเค้าเบื่อกันแล้วนั้นเอง....อยากจะไปลองคบหากับคนใหม่ๆ เท่านั้นเอง.... คนเรานะครับ...ถ้ายังรักกันอยู่....มันไม่มีคำว่าอิ่มตัวหรอกครับ....และแม้จะตายจากกันไปความรักนั้นก็ยังละมุนละมัย...ตราตรึงอยู่ในหัวใจตลอดไป.... จากคุณ : อินทร์นิล เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 14:55:57

ความคิดเห็นที่ 13 สรุปง่ายๆ ว่า อิ่มตัวก็คือ เบื่อและ ไม่รักแล้วนั่นเอง ใช่มั้ยคะ จากคุณ : aoonjijung (มานีดีใจ) เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 15:18:42

ความคิดเห็นที่ 14 ใช่ครับ.... อย่าเอาแต่ย้ำคิดย้ำทำ...หรือหาเหตุผลคำตอบอะไรในเรื่องนี้เลยครับ....คุณควรคิดว่าวันพรุ่งนี้คุณจะมีชีวิตอยู่อย่างไร....จะจัดการอย่างไรกับชีวิต..... ผู้ชายบางคนเค้าไม่ได้คิดที่จะหาเลี้ยงผู้หญิงตลอดไปนะครับ.....แม้ในความคิดครั้งแรกของเค้าก่อนแต่งงานจะอยากเป็นสามีดีเด่นที่หาเลี้ยงครอบครัวฝ่ายเดียวโดยให้ภริยาอยู่แต่บ้าน....แต่เมื่อภาระค่าใช้จ่ายในครอบครัวที่มีมากขึ้น.....ความเหนื่อยล้าเบื่อหน่ายจากการทำงานหนัก.....อุดมคติสามีดีเด่นเริ่มจางหายไปพร้อมๆ กับความรักที่เริ่มน้อยลงเช่นกัน....ทำให้เกิดข้อเปรียบเทียบกับครอบคนอื่นที่ทำมาหากินกันทั้งสองคน.....หรือผู้หญิงคนอื่นที่เค้าทำงานประจำรับสามารถผิดชอบตนเองและค่าใช้จ่ายส่วนตัวได้......จึงทำให้เค้าเริ่มมองว่าภริยาตนเองนั้นเป็นภาระที่ควรปลดระวางและอยากหาคนใหม่ที่มีคุณสมบัติดีกว่ามาแทนที่ ซึ่งผู้หญิงบางคนที่ไม่มีภาระเลี้ยงลูกและอยู่แต่บ้านนั้นจะขาดสังคม....ขาดการพัฒนาตนเอง....อยู่กับทีวีและละคร.....จึงมีความรู้อยู่แค่หน้าปากซอย....ซึ่งต่างจากผู้หญิงที่ออกไปทำงาน....เธอจะมีความกระฉับกระเฉง....ทันโลกทันสังคม....มีการแต่งหน้าแต่งตัวเปลี่ยนแปลงตนเองตามยุคสมัยอยู่เสมอ.....เพราะต้องทำงานพบปะผู้คนจึงทำให้ต้องดูดีอยู่เสมอ.....เธอจึงมีความมั่นใจและเป็นคู่คิดให้กับสามีได้.... ซึ่งผู้ชายนั้นอย่างไรเค้าก็ต้องการผู้หญิงที่เป็นคู่คิดให้แก่เค้าได้ทั้งในเรื่องส่วนตัวและเรื่องการงาน.....แม้แต่คนที่มีกิจการใหญ่โตเบื้องหลังความสำเร็จของเค้าก็มาจากภริยาทั้งนั้นที่เป็นคู่คิดให้แก่เค้า..... ดังนั้น....ปัญหาความเบื่อหน่ายในชีวิตคู่จึงอาจเกิดได้จากหลายสาเหตุหลายปัจจัย......ผู้หญิงที่กำลังจะมีชีวิตคู่ควรวางแผนชีวิตให้ดีก่อนแต่งงาน......หากสามีไม่ได้ร่ำรวยจริงๆ ก็อย่าเพิ่งออกจากงาน.....เพราะปัจจัยค่าครองชีพในปัจจุบันมันเป็นเรื่องสาหัสมากสำหรับครอบครัวคนธรรมดาที่เป็นมนุษย์เงินเดือน...... หรือหากสามีรวยจัดและอยากให้ออกจากงานประจำจริงๆ ก็ควรเข้าไปมีหน้าที่ในการช่วยเหลือกิจการของเค้า....เพื่อแบ่งเบาภาระของเค้าและเสริมสร้างทักษะในการทำงานให้กับตนเองไปในตัว....เป็นที่ปรึกษาให้กับสามีได้ในอนาคต......หรือไม่ก็ควรมีธุรกิจส่วนตัวทำบ้างเล็กๆ น้อยๆ เพื่อไม่ให้ตนเองต้องเฉาอยู่บ้าน บางครั้งการทำงานนอกจากมันจะเกิดรายได้แล้ว....มันยังเป็นการพัฒนาตนเองและเสริมสร้างประสบการณ์ชีวิต....ทำให้มีความรอบรู้  มีมุมมองใหม่ๆ มีโลกทัศน....ซึ่งความรู้หรือประสบการณ์ชีวิตที่ได้นั้นนอกจากจะใช้เป็นที่ปรึกษาให้กับสามีแล้วก็ยังสามารถนำไปถ่ายทอดให้แก่บุตรหลานในอนาคตได้อีกด้วย....เราจึงควรพัฒนาตนเองอยู่เสมอนะครับ จากคุณ : อินทร์นิล เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 16:38:23

ความคิดเห็นที่ 15 1   มีลูก  สมัยหมอเก่ง /2      ออกจากบ้าน สู่โลกกว้าง โดยหางานทำ              น้องสาวผม  เกือบจะเลิก หลังแต่งงาน 9 ปี                    ไปรักษา  มีลูก2คน  คนโต 16 ตอนไปเรียนนอก                             สามีทิ้งงาน ไปหาลูก                               ตอน นี้ เขา มี กิจการ โรงแรม 4 แห่ง                                  อดทน  ไช้ความคิด                                             ทุกอย่าง มีทาง แก้                       ขอให้โชคดี จากคุณ : พญาทราย (พญาทราย) เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 16:40:30

ความคิดเห็นที่ 16   สวัสดีค่ะคุณอินทร์นิล..คุณจขกท. ดิฉันเคยปรึกษาคุณอินทร์นิล เรื่องที่กลับไปช่วยพลิกฟื้นธุรกิจคุณพ่อ แต่สุดท้าย กระเด็นออกมาเพราะเป็นลูกสาวน่ะค่ะ ดิฉันไม่เห็นด้วยกับ คห5 กับ 12 แต่เห็นด้วยกับ คห14 ค่ะ ดิฉันคิดว่า การเบื่อ แม้ในความรัก มีจริงๆนะคะ (ยิ่งโลกซบเซา ปัญหาเยอะแบบนี้) พ่อแม่ที่ว่ารักลูกมาก ก้อมีความเบื่อความระอา (เฮ้อ ช่างมัน ขี้เกียจไปยุ่งกับมันละ) สามีภรรยารักกัน ก้อมีส่วนเบื่อหน่ายกัน พูดคุยกันน้อยลง...(คุณรู้สึกมาก เพราะคุณเหงา อยู่บ้านคนเดียว) ยิ่งอยู่กันนานๆ และไม่บอกกัน หรือปรับปรุงไม่ได้ มันจะเพาะบ่มความหน่ายค่ะ...แต่ไม่ใช่ไม่รัก...อยู่กันไปเรื่อยๆแบบนี้ มันก้อผ่านไป คู่ที่อยู่แบบนี้จนตาย มีเยอะค่ะ จะหน่ายกันเป็นช่วงๆ หวานบางที แต่ตอนแก่จะดูแลกันได้ค่ะ ดิฉันคิดว่า ถ้าเค้ามีคนอื่น เค้าน่าจะรุนแรง / มาหย่า มากกว่าค่ะ...แต่เนือยๆ คงเพราะชีวิตมันเอื่อยเฉื่อยค่ะ บรรยากาศมันซึมๆค่ะ ดิฉันและสามี เองก้อเบื่อหน่ายกัน.... ทั้งสองคน น่าจะไม่มีมือที่สาม(แบบแรงๆ) มาเกี่ยวข้อง...แต่แน่นอน มีการเปรียบเทียบเรากับบางคนค่ะ จึงมีคำพูดไม่แจ่มออกมาบ้าง...แต่ไม่เป็นประเด็น เพราะคนเราก้อโดนเปรียบเทียบกันไปมาอยู่แล้ว ดิฉัน ประสบปัญหากับครอบครัวผุ้ให้กำเนิด และตกงานกะทันหัน...ดิฉันจึงไม่มีที่พึ่งอื่น เหมือน จขกท. สามีดิฉัน...จริงๆแทบไม่ได้คุย ดูเอื่อยๆเฉื่อยๆ จนดิฉันท้าเลิกหลายครั้ง สามีก้อให้คำตอบเดียวกัน คือ จะแยกไปทำไม สามีภรรยา นานๆก้อเป็นเพื่อนกันไป อยู่ๆกันไป.. แต่ชืดชากันค่ะ ทะเลาะกันบ้าง ดิฉันคิดว่า ทั้งดิฉันและจขกท. เพราะอยู่บ้าน-ความรู้แค่ปากซอย- จึงเซ็งๆ จึงทุ่มเทความสนใจ บวกคาดหวังความตื่นเต้นจากสามี แต่สามีเหนื่อยจากสารพัด จึงเนือยๆ อยากพัก อยากอยู่เฉยๆค่ะ เช่น เราอยู่บ้านทั้งวัน เสาร์อาทิตย์เราอยากไปเที่ยว แต่เขาอยากนอน...จึงขัดใจกันค่ะ นี่เป็น conflict ณ ช่วงเวลานึง...ไม่ใช่มีคนอื่น ไม่ใช่ไม่รัก แต่ความสนใจต่างกัน แต่เมื่อดิฉันเจ็บปวดใจ ร้องไห้..สามียังคงเป็น"เพื่อน"ที่ดีที่สุด...เค้าหนุนใจ..ตบไหล่ได้ สามีภรรยา อยุ่นานๆ จะกลายเป็นเพื่อนค่ะ...ชีวิตสองคนต่างวิถีกัน จึงสนใจต่างกันค่ะ ดิฉันเห็นด้วยกับคห.14 นะคะ เราจะหยุดพัฒนาตัวเอง หยุดโลกตัวเองไม่ได้ แม้ไม่จำเป็นต้องหาเงิน แม้ไม่ใช่ว่าเค้าจะทิ้งไป...แต่เราต้องก้าวต่อไป ต้องสร้างสรรค์สิ่งที่เราภูมิใจค่ะ เมื่อเราภูมิใจในตัวเอง...เราจะสดใสเปล่งประกาย...คนอื่นจะเห็นคุณค่าของเราด้วยค่ะ.. หลังกระเด็นจากกงสีคุณพ่อ.....ดิฉันซึมเศร้าระยะหนึ่ง... วันนึง ขณะเล่นกับลูก....ดิฉันเห็นช่องทางธุรกิจตัวนึง....ซึ่งยังไม่มีในไทยเลย ดิฉันตัดสินใจทำเลย...ซึ่งมี Barrier เยอะมาก ดิฉันใช้เวลาถึงสองเดือน กว่าจะหาช่องทางสำเร็จ ดิฉันเป็นคนเอาจริง..และต้องทำให้ได้..ตามที่คุณอินทร์นิลเคยชมว่า "ทำให้ดีที่สุด สมกับเป็นลูกสาวของแม่ที่เฉลียวฉลาด" ดิฉันขายของในเน็ต ด้วยสินค้าที่พิเศษสุด กับความสามารถของดิฉัน ดิฉันทำงานอยู่กับบ้าน โดยไม่ต้องไปไหนเลย....เพียงสี่เดือนของการค้าขาย ดิฉันมีกำไร เท่ากับสามี (และเท่ากับดิฉัน หากทำงานข้างนอก สำหรับวิศวกร โทบริหาร ระดับผู้จัดการ) ทุกวันนี้ตลาดของดิฉันขยายตัวมาก..มากจนดิฉันไม่สามารถซัพพลายได้... ดิฉันภูมิใจมาก....ความภูมิใจลบความหดหู่....ความว่างเปล่าถูกแทนที่ด้วยความสนใจในงาน และการพัฒนาเติบโต ความเปล่งประกายจะฉายแสง...ให้คนรอบข้างเห็นคุณค่าของเราเอง...และเสน่ห์จะส่งกลิ่นขจรขจายไป จากช่วงซึมเซาเซ็ง...สามีดูเบื่อๆกัน...(บางทีเค้าอาจเครียดเรื่องรายได้ หรือภาระ แต่เค้าไม่ได้บอกคุณให้กังวล) ตอนนี้ครอบครัวโซแฮปปี้ค่ะ หวานชื่นมาก ดิฉันหาเงิน และผลาญเต็มที่....ดิฉันไปทำเลสิค สามีก้อลางานไปรับไปเฝ้าไปส่งทุกขั้นตอน หลายวันต่อเนื่อง (ทั้งที่เค้าไม่เคยลางานเลย) ดูแลแทบจะอุ้ม มาสระผมให้ จัดอาหารให้ เรียกว่า ยุงไม่ให้ตอมเลยค่ะ... รู้เลยค่ะ ว่าเค้ายังรักกันอยู่มากมาย...ทั้งที่สี่เดือนก่อน ยังเบื่อๆ จะเลิกกันค่ะ สรุปแนะนำ จขกท.ว่า เค้าและคุณอาจแค่เบื่อๆ เพราะไลฟ์สไตล์ต่างกัน แนะนำให้คุณหาอะไรทำ...อะไรที่คุณรู้สึกมีคุณค่า...อะไรที่ทำให้คุณฉายแสง แล้วเค้าจะเห็นคุณค่าของคุณเอง (ยอมรับค่ะว่าเค้าเปรียบเทียบคุณกับคนอื่นอยู่-ไม่ใช่มือที่สาม) เดี๋ยวมันก้อผ่านไป.....มันจะดีขึ้นเอง จากคุณ : คนที่เคยปรึกษาคุณอินทร์นิล เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 52 01:32:28 A:124.122.179.192 X: TicketID:203997

ความคิดเห็นที่ 17   ดิฉันมาให้กำลังใจเพิ่มเติมว่า...โลกนี้มันมีหลากมิติ มีมากกว่าแค่ตาเห็นสามมิติ ความชืดชาในครอบครัว....ไม่ได้เกิดจากความรัก หรือไม่รัก...มือที่สาม หรือความเบื่อหน่ายกัน คนที่มี EQ มีวัยวุฒิเพียงพอ จะมีความอดทนมากพอ และรับผิดชอบมากพอ ที่จะผ่านช่วงเวลาชืดชานี้ไป เพราะไม่มีเหตุผลมากพอ ที่จะต้องตัดขาดกัน...ความชืดชา เป็นเพียงแค่อารมณ์ค่ะ (หากคุณและสามี มีวัยวุฒิเพียงพอนะคะ....แต่จริงๆคนในโลก มี EQ เพียงพอ น้อยมากค่ะ สมัยนี้) ความชืดชา อาจไม่ใช่เรื่องความรัก หรือมือที่สาม อาจเป็นเรื่องของภาระที่เหนื่อยยาก ไม่ว่าจะเรื่องงาน เรื่องความเครียดที่โดนบีบรัด เลย์ออฟ ฯลฯ หรือภาระของครอบครัวทั้งพ่อแม่ สามีภรรยา พี่น้อง ลูกเต้า เพื่อนฝูง สังคม หรือภาระความตึงเครียดทางการเงิน..ที่สามีไม่ได้ปรึกษาคุณ เพราะคิดว่าคุณจะไม่เข้าใจหรือช่วยอะไรได้ หรือภาระทางด้านสุขภาพ ที่เค้าไม่ได้บอก ภาระทางด้านกิจวัตรความสนใจ ขณะที่คุณก้อเป็นภาระอย่างนึงของเค้าด้วยเช่นกัน.... ยิ่งบรรยากาศของฤดูฝน, ภาวะเศรษฐกิจ, โรคภัย, น้ำท่วม รถติด ,สิ่งแวดล้อม โลกหลากมิตินี้ ช่างนำพาความเครียด ความชืดชามาสุ่ครอบครัวจริงๆค่ะ ครอบครัวคุณยังดำรงอยู่ได้....มันจะดี ถ้าคุณหาสาเหตุเจอ... แต่ถ้ามันซับซ้อนเกินไป ก้อมองข้ามมันไป แล้วหาจุดโฟกัสในชีวิตของคุณให้เจอ จะดีกว่า คุณสามารถฉายแสง เพื่อเพิ่มคุณค่าของคุณ ได้หลายวิธีค่ะ วิธีการหางานประจำ หรือหารายได้ อย่างที่ดิฉันภูมิใจ เป็นเพียงวิธีนึง วิธีอื่น เช่น การมีลูก เพื่อโฟกัสใจ และภูมิใจที่ได้สร้างลูกให้ดี เป็นอีกวิธีนึง การหางานอดิเรกที่เปล่งประกาย เช่น ออกกำลัง, ดูหนังจนเป็นแฟนพันธุ์แท้(คุณจะคุยเก่งคุยสนุกทันที), หรือสะสมของที่คุณภูมิใจคุยอวดได้ หรือปลูกต้นไม้ เลี้ยงสัตว์ หรืออะไรที่บูธชีวิตคุณให้ดูเลิศ มีความน่าสนใจ หรือการเป็นอาสาสมัคร เช่น ไปอ่านหนังสืออัดเทปให้คนตาบอด การดูแลเด็กในสลัม ฯลฯ การกุศลต่างๆ มีเยอะแยะค่ะ ที่จะทำให้คุณ เป็น SOMEBODY ที่ UNIQUE ที่น่าภูมิใจค่ะ แล้วแสงอรุณรุ่ง จะสาดเข้ามาเหนือชีวิตคุณ..... และแม้ว่า คุณจำเป็นต้องเสียเขาไป....จะแคร์อะไร เมื่อคุณเป็นดวงอาทิตย์ซะเองน่ะ (เลิกเป็นเงาซะที) แวะมาให้กำลังใจนะคะ...ยังมีชีวิตคู่ที่แย่กว่านี้อีกเยอะ...ของคุณแค่สีเทาสีบลูค่ะ จากคุณ : คนที่เคยปรึกษาคุณอินทร์นิล เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 52 05:34:08 A:124.120.115.83 X: TicketID:203997

ความคิดเห็นที่ 18 เป็น SOMEBODY ที่ UNIQUE ที่น่าภูมิใจค่ะ แล้วแสงอรุณรุ่ง จะสาดเข้ามาเหนือชีวิตคุณ..... และแม้ว่า คุณจำเป็นต้องเสียเขาไป....จะแคร์อะไร เมื่อคุณเป็นดวงอาทิตย์ซะเองน่ะ (เลิกเป็นเงาซะที) แวะมาให้กำลังใจนะคะ...ยังมีชีวิตคู่ที่แย่กว่านี้อีกเยอะ...ของคุณแค่สีเทาสีบลูค่ะ ^ ^ ชอบประโยคนี้มากค่ะ (แอบหลงรักคำพูดของคุณอินทร์นิลทุกคำพูดค่ะ) จากคุณ : @-- พี่ข้างบน นู๋ขอ2บาท--@ เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 52 07:47:13

ความคิดเห็นที่ 19 อื่ม....ขอแสดงความยินดีที่คุณ "คนที่เคยปรึกษาคุณอินทร์นิล"  ที่ประสบความสำเร็จในชีวิตทั้งครอบครัว  การงาน....และลูกๆ ที่กำลังเติบใหญ่ขึ้นทุกวัน แต่การให้คำปรึกษาปัญหาชีวิตนั้น....เราไม่อาจเอาชีวิตตนเองมาเทียบเคียบกับปัญหาของเจ้าของกระทู้ได้นะครับ....เพราะมันเป็นคนละบริบทกัน....และมันจะทำให้มุมมองต่อปัญหาสะท้อนออกมาจากตัวเราเอง.....โดยมิได้พิจารณาเหตุและปัจจัยของเจ้าของกระทู้ที่กำลังเป็นอยู่ เช่น...ในกรณีของคุณนั้น...คุณท้าเลิกกับสามี....แต่สามีบ่ายเบี่ยงไม่ยอมเลิก.....มันแสดงให้เห็นว่าความรักของคุณทั้งสองมันกลายเป็นความผูกพัน.....อีกทั้งคุณสองก็ยังมีลูกด้วยกันจึงเป็นพันธะทางจิตใจที่ผูกโยงกันไว้ด้วยความรับผิดชอบต่อครอบครัว..... ซึ่งต่างจากกรณีของ จขกท. ที่กรณีนี้ฝ่ายชายเค้าเบื่อถึงขนาดขอให้ย้ายออกบ้านเมื่อมีที่ไป.......มันแสดงให้เห็นว่าผู้ชายเค้าไม่ต้องการแล้ว.....ซึ่งการที่ผู้ชายเค้าแสดงออกเช่นนี้มันแสดงให้เห็นว่าความสัมพันของ จขกท. กับฝ่ายชายเป็นไปอย่างหลวมๆ ไม่ได้มีความหนักแน่นมั่นคงให้แก่กัน.....ซึ่งไม่แน่อาจจะไม่ได้จดทะเบียนเสียด้วยซ้ำไป....อีกทั้งยังไม่มีลูกด้วยกันพันธะความรับผิดชอบร่วมกันจึงยังไม่มี.... ซึ่งมันเปรียบกับชีวิตครอบครัวของคุณไม่ได้เลย....พื้นฐานมันต่างกันโดยสิ้นเชิง....ทั้งพื้นฐานครอบครัว...พื้นฐานการศึกษา....ประสบการณ์ชีวิต....ความสามารถ.....และการเริ่มต้นของชีวิตคู่.... กรณีของคุณนั้น....เค้าจึงไม่เรียกว่า "เบื่อ" ครับ....มันเป็นเพียงความเหนื่อยหน่ายชั่วขณะ....ซึ่งเกิดขึ้นได้กับทุกคนที่มีความเครียด.....แต่นั้นไม่ได้หมายความว่าเค้าไม่ได้รักคุณหรือหมดรักคุณไป....เมื่อสถานะการณ์ทุกอย่างดีขึ้นความสัมพันก็กลับมาเหมือนเดิม....มันจึงเป็นคนละกรณีกับ จขกท. โดยสิ้นเชิง.... ในส่วน จขกท. ควรต่อรองขอให้เค้าส่งเสียเลี้ยงดูคุณไปก่อนจนกว่าคุณจะสามารถลุกขึ้นยืนเองได้.....เพราะคุณก็เสียเวลากับเค้ามาพอสมควร.....ลองคุยกันดูนะครับ....ต้องหาอาชีพหาการงานให้กับตนเอง....หากเรียนไม่จบก็ไปเรียนต่อให้จบ  หรือเรียนสายอาชีพไปเลยแล้วออกมาประกอบอาชีพส่วนตัว.....เพราะการออกมาหางานทำด้วยวัยสามสิบต้นๆ มันอาจจะลำบากหน่อยสำหรับคนที่ไม่เคยมีประสบการณ์ทำงานเลย....ยังไงก็พยายามเข้านะครับ....ไม่สายที่เราจะเริ่มต้นใหม่ขอแค่ใจยังสู้นะครับ ขอให้โชคดีนะครับ จากคุณ : อินทร์นิล เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 52 08:13:26

ความคิดเห็นที่ 20   ลูก จขกท. นี่เข้าโรงเรียนหรือยังคะ   ถ้าเข้าโรงเรียนแล้วเราต้องออกหางานทำแล้วล่ะ   เปลี่ยนแปลงตัวเองให้สดใส  สวยงาม เปล่งปลั่ง ชุ่มชื่น   อย่าปล่อยตังเองให้ทรุดโทรมเด็ดขาด   สามีไม่รักก็โลกไม่แตกคะ   อย่าแหลกสลายไปพร้อมกับความรักของคนอื่น (ในเมื่อไม่ประพฤติตัวให้เป็นสามีของเรา ก็ถือว่าเขาเป็นคนอื่นไปเลยค่ะ) เปิดโอกาสให้ตัวเอง อายุเพิ่งสามสิบต้นๆไม่สายเกินไปคะ คำถามที่คุณถามก็ถูกแล้ว "แล้วจะอยู่ต่อไปยังไง?"  ขอให้นี่เป็นประโยคคำถามนะคะ ไม่ใช่แค่คำรำพึงรำพันแล้วคุณจะอยู่ได้แน่นอน  เพราะทุกคนก็เริ่มต้นด้วยคำถามเดียวกันนี่แหล่ะว่า "แล้วเราจะอยู่ต่อยังไง?"  มีคำถามแล้วก็หาคำตอบค่ะ  ทุกชีวิตต้องสู้ จากคุณ : ไหมพรมสีชมพู เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 52 08:13:55

ความคิดเห็นที่ 21 คห20  จขกท  เขาไม่มีลูกนะครับ... อยู่บ้านเป็นแม่บ้าน...โดยไม่มีลูก...และยังมีพ่อมาอยู่ด้วย.... ผมว่าไม่ดูดีเท่าไร...ควรหางานทำ ! เป็นอันดับแรก...อย่างเร่งด่วน.. ทำตัวมาอย่างงี้ผมว่า...เป็นผมยังเซร็ง.... จากคุณ : ! Feel it เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 52 09:39:45

ความคิดเห็นที่ 22 งานหาไม่อยาก...การสร้างรายได้ไม่เหมือนกันทุกคน...ทุกคนไม่โชคดีอย่างคุณที่ขายของทางเนท..นั้น จากคุณ : ! Feel it เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 52 09:41:12

ความคิดเห็นที่ 23 ไม่มีลูกยังไม่ต้องไปเครียด... ดูแลพ่อน่ะดีแล้ว... หางานทำ....ถ้ามีเงิน...ก็ใช้จ่ายอย่างรอบคอบ... ง่ายๆ มีงาน มี เงิน แบบมีสติ...แล้วชีวิตจะดีขึ้น จากคุณ : ! Feel it เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 52 09:43:28

ความคิดเห็นที่ 24 เพื่อนมีไว้บ้างก้อดีนะ.... โดยธรรมชาติคนเราต้องมีเพื่อนน่ะ... ไม่มีเลยเนี่ย...ผมว่าแปลกกก ๆ จากคุณ : ! Feel it เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 52 09:45:44

ความคิดเห็นที่ 25 อยู่กันมาไม่ถึง 5 ปี นะครับ  รักมันจึดจางอิ่มตัวเร็วเอาปานนั้นเลยนะ จากคุณ : แสนสุขสมนั่งชมวิหค เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 52 10:21:06

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณสำหรับกำลังใจ และคำแนะนำดีๆทั้งหมดเลยนะคะ อ่านแล้ว ทำให้ได้สติและคิดรอบด้าน เลิกย้ำคิดย้ำทำ เลิกมองแค่ความรัก หันไปมองทุกมุมเลย ปล่อยวางและถอยออกมามองปัญหา ตอนนี้สบายใจขึ้นมากเลย เลิกจมกับปัญหาแล้ว ตัดสินใจขอเวลามานั่ง พูดกันกัน โดยใช้เหตุผล และหาทางออก ให้ทั้งสองฝ่าย สำรวจจิตใจตัวเองให้ดี เพราะเราก็เป็นเพื่อนกันมาก่อน ตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย และเคยผ่านเรื่องต่างๆมาด้วยกันมากมาย จนได้ข้อสรุปที่ WIN WIN คือทางออกที่สาม ได้ประโยชน์ทั้งสองฝ่ายค่ะ เราควรเริ่มต้นหันมาพูดคุยกันให้มากกว่านี้ และก็ทำดีต่อกันให้มากขึ้น แม้ว่าจะช้า จะไม่รักกันอย่างเดิม แต่ก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อไปได้ ค่อยๆคิดแก้ปัญหาไปที่ละเรื่อง แม้ผลที่ได้จะไม่ใช่เอบวก ได้แค่ซี แต่ก็คือผ่าน ประเด็นนอกใจไม่มี เรื่องไปเปรียบเทียบกับคนอื่นก็ไม่ใช่ แต่เปรียบเทียบกับภาพที่อยากเห็น อยากให้ปฏิบัติต่อกัน เป็นเรื่องการไม่เข้าใจและการคาดหวัง ต่างคนต่างคิด หาจุดมุ่งหมายที่ตรงกันแล้ว ก็เดินไปให้ถึง แม้จะเห็นต่างกัน แต่ก็มีจุดร่วมเดียวกัน ผลอาจจะไม่ใช่ 100% เป็นแค่ 1% ที่ตรงกัน ก็ดีกว่าเป็นศูนย์ ทุกอย่างแก้ไขได้ แค่พูดคุยให้เข้าใจกัน และยอมรับผลที่ได้ จริงๆค่ะ จากคุณ : aoonjijung (มานีดีใจ) เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 52 13:31:45

ความคิดเห็นที่ 27 ขอบคุณทุกคนนะคะ และเป็นพิเศษ สำหรับ คุณคนที่เคยปรึกษาคุณอินทร์นิล  และ คุณอินทร์นิล นะคะ เป็นคำแนะนำที่ดีมากๆ ถึงจะเป็นคนละด้านกัน แต่นำไปปรับใช้กับชีวิตได้ค่ะ เรื่องงาน เรื่องอื่นๆ ก็คิดออกแล้ว ค่อยๆ ทำไป ตอนนี้อาจจะแก้ไขทุกอย่างไม่ได้ทั้งหมด ก็จะทำไปเรื่อยๆทีละเรื่องค่ะ หาข้อดีที่ตัวเองมีอยู่ อย่างน้อย รูปร่างหน้าตา การศึกษา ก็พอจะไปไหว เรื่องเพื่อนๆ ถึงจะไม่ได้ติดต่อกับใครเลย แต่ก็มีเพื่อนบ้าน หรือคนรู้จัก ที่พร้อมจะช่วยเหลือบ้างค่ะ จากคุณ : มานีดีใจ (มานีดีใจ) เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 52 13:46:01

ความคิดเห็นที่ 28   ดีใจที่คุณดีขึ้นนะคะ....เวลาผ่านไป ทุกอย่างจะดีขึ้นเรื่อยๆ การฟกช้ำ ย่อมต้องใช้เวลารักษา ....และบางครั้ง การแก้ปัญหา คือการไม่ทำอะไรเลยค่ะ แค่ปล่อยมันผ่านไป>>>>>ไม่ต้องคิด แต่โฟกัสจุดอื่นเลย ที่ดิฉันแนะนำอย่างนั้น ดิฉันไม่ได้ค้านคุณอินทร์นิลเลยค่ะ ดิฉันเคารพในความเฉียบทะลุหัวใจของท่านเสมอ ยอมรับว่า คห. 14 นั่น ช่างสุดยอด เพียงแต่ไม่อยากให้ครอบครัวไหนๆต้องแตกกัน ถ้ามันยังพยุงไปได้...คือมันยังไม่มี "เหตุผล"ที่จะแยกกัน มันมีแต่"อารมณ์"เบื่อกันน่ะค่ะ ดิฉันไม่เคยเข้าห้องนี้ แต่เมื่อได้พบคำคิดของคุณอินทร์นิลไปสามกระทู้ ได้พบปราชญ์ชีวิตที่สูงส่ง จึงตั้งกระทุ้ตัวเอง ปรึกษาคุณอินทร์นิล และคำชี้แนะ ทำให้ดิฉันหลุดพ้น... แม้จะยังโดนปัญหาโดนเข้าใจผิด โดนอัดจากครอบครัวผุ้ให้กำเนิดอยู่เนืองๆ....อย่าที่คุณอินทร์นิลว่า เพราะดิฉันเป็นลูกสาวคนจีน ที่แม้จะทำดีเพียงใด ก้อจะไม่ได้อะไรเลย แต่ความผิดตกเป็นของดิฉัน.... แต่ดิฉันถือว่ามันเป็นแค่ตัวแปรนึงที่หลีกเลียงไม่ได้...แต่ชีวิตมีตัวแปรเยอะมากมายเหลือเกิน... ขอให้บาลานซ์ชีวิต บาลานซ์ตัวแปร อย่าให้สิ่งหนึ่งมีผลต่อตัวคุณมากเกินไป.... อย่าให้แค่ตัวแปรเดียว ทำลายความเป็นตัวคุณไป.....หาจุดยืนให้เจอ ดิฉันถือว่า....การชี้แนะครั้งนั้นเป็นบุญคุณ...ที่ดิฉันต้อง pay it forward ทำดีลูกโซ่ต่อคนอื่นต่อไปค่ะ ที่ดิฉันแนะนำว่า....อยู่กันไปเถอะ ชืดชาก้อไม่เป็นไร ดีกว่าอยู่คนเดียว มันไม่เจ็บถ้าไม่คาดหวัง เพราะอ่านประโยคนี้ของ จขกท.ค่ะ "เมื่อได้พูดคุยถามเหตุผลจากสามี ว่ายังรักกันอยู่มั้ย คำตอบที่ได้คือ ไม่รู้ จะให้อยู่กันแบบไหน คำตอบที่ได้คือ เพื่อน ไม่มีที่ไปก็อยู่บ้านไปก่อน " คือ มันกลายเป็นเพื่อน.....ไม่ได้ขับไล่เรา...แต่ไม่ได้ตอบสวยหรูเอาใจเรา...สามีภรรยากลายเป็นเพื่อนกันทุกคู่... จะบอกว่า คห.22 ใช่ค่ะ ดิฉันโชคดีที่หาจุดโฟกัสใหม่ และโชคดีหาเงินได้ เป็นไปด้วยดี น้อยคนที่จะโชคดีอย่างนี้ ดิฉันไม่ได้บอกว่า หาคุณค่าให้ตัวเอง ด้วยการทำงานเท่านั้น...แต่มีอีกร้อยแปด ที่จะฉายแสงของตัวเองค่ะ ดิฉันบอกตัวเองเสมอ....คนล้ม ก้อลุกขึ้นมาสิ...เรามีแขนขา ถ้าไม่มีไหล่ให้ซบ ก้อซบขาตัวเอง น้ำตาเช็ดหัวเข่าตัวเองได้ค่ะ ชีวิตคนเรา ไม่มีใครเหมือนกันเลยค่ะ....คุณจขกท.ก้อไม่มีทางเหมือนดิฉัน คุณมีรายละเอียดปัญหาต่างกับดิฉันแน่นอน...ต้นทุนชีวิตต่างกันแน่นอน...สิ่งแวดล้อม..จิตใจ.... โลกมีอะไรควบคุมไม่ได้เยอะแยะ....คุณควบคุมจิตใจให้โฟกัสไปให้ถูกทางดีกว่า เพราะโลกมันยาก และเปลี่ยนแปลงเสมอ..พยายามเตรียมตัวให้พร้อมรับทุกสถานการณ์นะคะ ผุ้หญิงอยู่ในโลก...ช่างยากช่างเย็นเหลือเกินค่ะ ดิฉันมีลูกชาย...จะว่าเป็นภาระก้อใช่ เป็นโซ่คล้องใจก้อใช่ เป็นเป้าหมายก้อใช่ ดิฉันคิดว่า ถ้าเราทำตัวเป็นไอ้ลูกหมา ลูกชายเราก้อจะเป็นไอ้ลูกหมา ถ้าเราเป็นไอ้แม่เสือ ลูกชายเราจะเป็นไอ้เสือ เราสอนคนด้วยคำพูดไม่ได้ ต้องสอนด้วยชีวิตที่เป็นแบบอย่างค่ะ ดิฉันไม่ได้เก่งกาจอะไร แค่ผู้หญิงวัย 36คนนึง แต่ดิฉันจะชูใจตัวเองไว้ค่ะ "เพราะฉะนั้น ฉันจึงทรนง" เพลงของชรัส (แสดงความแก่ เพราะเพลงโบราณ อิอิ) แถมอีกเพลงนึง "คนบางคนชีวิต ช่างยากช่างเย็นเหลือเกิน" เพลงของคุณเต๋อ (แก่อีกแล้ว) F-I-G-H-T-I-N-G นะคะ จากคุณ : คนที่เคยปรึกษาคุณอินทร์นิล เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 52 15:15:24 A:124.120.125.185 X: TicketID:203997

ความคิดเห็นที่ 29   เพิ่มเติมให้อีกนิดนึง..... ดิฉันไม่ทราบสถานการณ์ของคุณเลย....แต่ดิฉันดูแล้ว...มันยังรั้งไว้ได้ คุณไม่จำเป็นต้องเสียมัน และถึงแม้เค้าขอคุณหย่า...ดิฉันยังต้องบอกว่า คุณต้องอดทนรักษามันไว้ ลดศักดิ์ศรีสักระยะนึง เพราะว่า....คุณนั้นเป็นเพียงผู้หญิง วัย 30 ต้น ที่ไม่เคยทำงาน...เป็นแม่บ้าน ไม่มีลูก มีคุณพ่อที่ต้องดูแล และบอกว่าเพื่อนน้อย คุณไม่สามารถทรนงได้เลย จากคุณสมบัติตามคำบอกเล่าของคุณ ผู้หญิง...ที่ยังไม่มีจุดแข็ง....จะให้มีกลายเป็นผู้ทรนง...จะให้รักศักดิ์ศรี เลิกราสามีที่เบื่อเราเลย...แล้วคุณจะยืนได้ยังไง คุณไม่เคยเป็นต้นไม้ใหญ่ คุณเป็นไม้ล้มลุกที่บอบบาง...จะให้ยืนทรนงเลยทันทีได้อย่างไร ดิฉันออกความเห็นแบบผู้หญิงค่ะ....ผู้หญิงจะแกร่งจะเก่ง มันยากจริงๆค่ะ ถ้าคุณเลิกกับเค้า...คุณต้องรับความสูญเสียครั้งใหญ่หลวงทันที...คุณไม่พร้อมค่ะ ฉะนั้น ไม่ว่าอย่างไร คุณไม่ควรเลิกรา และความอดทน รักษาสิทธิ์สถานะของคุณไว้ ล้มเลิกศักดิ์ศรี ...แต่เอาความอยู่รอดจริงไว้ก่อน...จนเมื่อคุณยืนได้...คุณค่อยตัดสินใจนะคะ ผู้หญิงจะยืนเองได้ มันไม่ใช่ง่ายๆ คุณยังไม่มีประสบการณ์พอ... อดทน ให้เค้ารับผิดชอบคุณ และพ่อคุณไปก่อน.....เร่งสร้างตัวตนของคุณ ให้พร้อมนะคะ ดิฉันเข้าใจว่า คุณอินทร์นิลเองก้อแนะนำให้เค้ารับผิดชอบคุณต่อไป แต่ดิฉันพยายามให้คุณ มองปัญหาในแง่ดีขึ้น และอยู่ได้กับสภาพนี้ เพราะดิฉันเป็นผู้หญิง ที่รู้ว่า หากเราต้องเลิกราไป (โดยเฉพาะคุณที่ยังไม่มีรากแก้วยึดตัว) คุณจะสูญเสียอย่างมหาศาลค่ะ เสียน้อย รักษาอธิปไตยไปก่อนนะคะ....จนคุณครองราชย์เองได้..ค่อยแบ่งเมืองค่ะ จากคุณ : คนที่เคยปรึกษาคุณอินทร์นิล เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 52 15:36:10 A:124.120.125.185 X: TicketID:203997

ความคิดเห็นที่ 30   กลับมาอีกรอบและพบว่าตัวเองปล่อยไก่ -*- ขอโทษคะ  เพิ่งเข้าห้องนี้ครั้งแรก อ่านทู้ย้อนหลังไปเยอะมากๆ แต่เพิ่งมาตอบทู้นี้เลยเก็บข้อมูลทู้อื่นมาปน  งง -*- เข้ามาให้กำลังใจอีกรอบคะ ^^ จากคุณ : ไหมพรมสีชมพู เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 52 19:51:27

ความคิดเห็นที่ 31 จขกท. ไม่ว่าการตัดสินใจคุณจะเป็นอย่างไร เราเชื่อว่า คุณได้ทำดีที่สุดแล้วค่ะ อย่างน้อย เค้าก็เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของคุณใช่ไม๊คะ ความรัก ไม่ได้มี แบบ สามี ภรรยา แบบเดียวนี่คะ หากอะไรขาด ก็ช่วยกันเติมเข้าไป ให้ชื่นใจกันทั้งสองฝ่าย เอาใจช่วยค่ะ จากคุณ : Kassie K เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 11:35:21

ความคิดเห็นที่ 32 ขอให้พระคุ้มครอง จขกท มรสุมร้ายผ่านไปด้วยดีนะครับ จากคุณ : นักฆ่าดาบเดียว เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 15:38:03

ความคิดเห็นที่ 33 มีคำแนะนำดีๆทั้งนั้นเลย *เป็นกำลังใจ ให้ผ่านพ้นไปด้วยดีนะ จากคุณ : PiNkLiLy เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 52 13:41:51

ความคิดเห็นที่ 34   อ่านแล้วน้ำตาจะไหลแทน จขกท ขอเป็นกำลังใจอีกครั้งค่ะ ผ่านไปให้ได้นะค่ะ จากคุณ : self repect เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 52 18:42:55 A:61.7.144.61 X:

ความคิดเห็นที่ 35 ดีใจด้วยค่ะ.....เรากะสามีก็อยู่อย่างเพื่อนกันค่ะ อยู่อย่างคนที่จะอยู่ดูแลทุกข์สุขกันตลอดไป ไม่คาดหวังอะไร.......... จากคุณ : พระจันทร์เดือนแรม เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 52 20:14:45

ความคิดเห็นที่ 36 หางานทำค่ะ  ยังดีที่คุณหยุดไปแค่ 5 ปี  รีบตั้งต้นใหม่ค่ะ  คุณต้องยืนได้ด้วยตัวเองก่อน แล้วอย่าคิดว่า การที่คุณเป็นแม่บ้านเฉย ๆ ไม่ได้ทำงาน ทรัพย์สินทั้งหมดเป็นของสามีคนเดียวนะคะ ไม่ใช่เลย  ถ้าต้องเริ่มต้นใหม่จริง ๆ เราก็ต้องมีทรัพย์สินไว้เริ่มต้นเหมือนกันนะคะ ไม่ได้ยุนะคะ ( เอแต่เหมือนเลย )  แต่อยากให้คิดเข้าข้างตัวเองมั่ง เราไม่ได้เป็นคนผิดฝ่ายเดียวนี่นา จากคุณ : จุก (khunnawat) เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 52 20:27:28

ความคิดเห็นที่ 37 เป็นกำลังใจให้ค่ะ เมื่อก่อนที่เรา ไม่เคยมีเขา เราก็ยังเคยอยู่ได้ เข้มแข็งนะคะ จากคุณ : มด2002 เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 52 01:00:56

ความคิดเห็นที่ 38 ช่วงเวลาที่เป็นแม่บ้าน ไม่ได้ทำงาน และเอาคุณพ่อมาดูแลอยู่ด้วย ปัญหาคือ คุณใช้เงินเค้าอยู่ ถ้างั้นแนะนำ ลองคุณกับเค้าดีๆ อย่างน้อยความผูกพัน ห่วงใย น่าจะมีอยู่บ้างถ้าความรักของเขา มันแทบจะไม่เหลือแล้ว คุยกับเค้า ให้เค้าช่วย เรือ่งการลงทุนทำอะไรสักอย่าง ที่คุณถนัด เช่นถ้าถนัดทำผม ไปเรียน ทำผมแล้วเปิดร้าน หรือถนัดทำอาหาร ก็หาที่ขายโดยขอเงินเค้าลงทุน สักก้อน เพราะเราต้องดูแลพ่อด้วย ถ้าจำนวนมันเยอะมากไปในการลงทุน ก็บอกเค้าไปว่า ถ้าทุนคืน จะให้เค้าบางส่วน คุณโชคดี ที่ยังไม่มีบุตร สมัยนี้ผู้หญิง อายุ ประมาณนี้มีบุตร แล้วต้องเลี้ยงเองตามลำพัง มีให้เห็นเยอะแยะ ปล  ตอนคุณเกิดมา คุณก็มาคนเดียว เวลาตายก็ต้องตายคนเดียว อย่าคิดมาก ขอให้คุณเข้มแข็ง ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่คุณนับถือ ดลบันดาลให้คุณผ่านเรื่องแบบนี้ไปได้ด้วยดีนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ แก้ไขเมื่อ 25 ก.ค. 52 12:34:24 จากคุณ : onlycat เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 52 12:32:04

ความคิดเห็นที่ 39 ทำใจเถอะนะคะ สู้ๆ จากคุณ : สวยเลือกได้ (นอนยันเย็น) เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 52 20:32:25