ความคิดเห็นที่ 1 เห็นด้วยค่ะ ไม่ใช่อย่างนั้น อย่างนี้นะ ละครไทยน่ะ น่าเบื่อที่สุด ทุกเรื่องต้องมีนางร้าย คอยแต่จะกลั่นแกล้งนางเอก ต้องมี เรื่องแย่งผู้ชาย ทุกเรื่องเลย ดูแล้วบาง ทีหดหู่ใจ จนเลิกดูละครไทยแล้ว เดาได้เลยว่าต้องเป็นยังไง ไม่เหมือนหนัง ฝรั่ง ดูไปด้วย ทำให้เราคิดไปด้วย จากคุณ : แก้ไขด่วน เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 09:25:07

ความคิดเห็นที่ 2 วงการละครเรามันยังแข่งขันกันน้อยไปด้วยอ่ะค่ะ วงการสื่อก็ว่าได้   ทำให้การทำละครตื้นเขินกันจริงๆ ไม่เคยเจอละครไทยเรือ่งไหนที่เขียนบทอย่างปราณีต มีเหตุมีผลเสมือนในชีวิตจริงสักที  ละครทั้งเรื่อง ๓๐ ตอนจบ  บางเรือ่ง ๑๕ ตอนจบ  ซึ่งมันน้อยเกินไปที่จะแสดงเหตุผลให้ครบถ้วน การทำร้ายร่างกายนี่เป็นสิ่งที่ละเมิดสิทธิคนอื่นมากๆๆๆๆแต่เรากลับยอมรับมัน  เราดูละครที่พระเอกตบนางเอกแล้วสุดท้ายนางเอกก็รักเขาเข้าอีกแล้วจะให้เรามารณรรงค์ต่อต้านความรุนแรงที่มีต่อสตรีและเด็ก  ไม่ตลกไปหน่อยหรอ  ..ใช่ไหมคะ การตบตีกันเองระหว่างนางเอก หรือแม้กระทั่งการทำร้ายร่างกายกันเองในหมู่ตัวแสดงฝ่ายชายก็ดูจะเกิดขึ้นง่ายๆทั้งที่มันก็ผิดกฏหมายด้วยอีกต่างหาก   หนุเป็นคนหนึ่งที่ดูละครต่างประเทศ  มันมีเหตุผลและสมจริงมากกว่า  เหมือนเรานั่งดู reality show คือ มีเหตุมีผลในแบบที่มันควรเป็น ยังกับไปแอบถ่ายชีวิตจริงของใครสักคนในโลกนี้มาให้เราดู   ผิดกับละครไทยดูแล้วเสพได้รสเดียวก็คือ  รสเผ็ด  ตบกันสะเด็ด ด่าแขวะกัน  เหยียดหยามชนชั้น  และทุกตัวละครว่างงาน  ถ้าเป็นอาหารก็คือ เผ็ดอย่างเดียว ขาดความกลมกล่อม ขาดความเป็นอาหารที่ดีโดยสิ้นเชิง ตัวละครของละครไทย มีแค่นี้คะ  คือ พระเอก นางเอก ตัวอิจฉา และคนใช้   ปล. โดยส่วนตัวเกลียดการแสดงออกการแบ่งแยกชนชั้นที่ครอบงำเราผ่านละครมากๆค่ะ จากคุณ : คุณหนูขาวมณี เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 09:37:46

ความคิดเห็นที่ 3 ถ้าละครไทยขาดฉากตบตีกันไม่ได้ (แบบว่าคนเขียนบทจะลงแดงตาย)ล่ะก็ ผมอยากเห็นคนเขียนบทเขียนต่อไปอีกนิดว่า คนที่ทำร้ายตบตีกันนั้น โดนตำรวจจับ ติดคุก และโดนลงโทษตามกฎหมาย เอาสักสองตอนที่แสดงให้เห็นว่า ทำร้ายกันนั้นมันผิดกฎหมาย...ทำได้มั้ย ฉลาดพอที่จะกล้าเขียนบทแบบนี้ต่อไปมั้ย เด็กดูแล้วว่าตบตีกัน ไม่เห็นมีอะไรนี่ ชีวิตมันก็ดำเนินต่อไปปกติ ไม่เห็นต้องโดนตำรวจจับเลย...ไม่เห็นมีไรเลย ก็เพราะละครมันไม่ทำผลที่ตามมาของการตบตีกันไงล่ะ เด็กมันก็ไม่รู้ไงว่าจริงๆแล้วมันผิดกฎหมาย ลองดูซิ มีฉากรุนแรง แล้วก็ไม่มีอะไร เหมือนไม่มอะไรเกิดขึ้น ฉากต่อไป ก็ตบกันอีก แล้วก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ใครเห็นด้วยยกมือขึ้น จากคุณ : น้าออด เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 09:50:42

ความคิดเห็นที่ 4 เห็นด้วยครับ แต่ยกมือไม่ได้เพราะมือไม่ว่างคิดเอาเอง อิๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : หมอไฟฟ้า เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 09:58:44

ความคิดเห็นที่ 5 เห็นด้วยกับน้าออดครับ แล้วก็มีละครหลายเรื่องที่พระเอกข่มขื่นนางเอกด้วยความแค้น แค้นไปแค้นมา ตบไปตบมา จูบไปจูบมา สุดท้ายรักกัน การที่มัน Happy Ending มันชักจูงให้คนเข้าใจผิดหลงประเด็นไป เพราะชีวิตจริงไม่เหมือนละคร ในชีวิตจริง การข่มขืนไม่ได้จบลงด้วยความสุข ในชีวิตจริง การข่มขืนทำให้เหยื่อต้องทนทุกข์ไปตลอดชีวิต เด็กที่เกิดมาเป็นภาระ การติดโรค ความหวาดกลัว แล้วก็มี 18+ ให้ผู้ใหญ่แนะนำ โยนภาระให้คนเป็นพ่อเป็นแม่ซะงั้น แล้วคนเป็นพ่อเป็นแม่จะแนะนำว่าไงดี ข่มขืนได้ แต่ต้องใ่ส่ถุงยาง.... แบบนั้นเหรอ ทุเรศสิ้นดี นั่นแหล่ะๆ ละครบ้านเรา จากคุณ : ทองพญา เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 10:15:41

ความคิดเห็นที่ 6 ผู้จัดละครออกมาให้สัมภาษณ์บ่อยๆว่า มันเป็นแค่ละคร ใช่ครับ มันคือละคร แต่มันไม่ได้ตั้งอยู่บนเหตุและผลที่มันสมจริง คนจัดส่วนใหญ่คิดว่า ฉันจะทำละครแบบนี้ใครจะทำไม ฉันต้องกินต้องใช้ คนดูชอบฉากแบบนี้ (แน่ใจนะว่าคนดูชอบ) ถ้าคุณบอกคนดูชอบฉากตบกัน ก็ไม่ต้องทำเป็นละครหรอกครับเสียเวลา ทำโชว์การตบอย่างเดียวไปเลย.... ดีมั้ย จากคุณ : น้าออด เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 10:45:35

ความคิดเห็นที่ 7 ปัญหาที่เกิดขึ้น มันเกิดขึ้นเพราะผู้ใหญ่ไม่ดี เอาละครน้ำเน่าที่มีแต่ฉากตบดีกับฉากพระเอกข่มขืนนางเอก มาฉายให้ดูบ่อยจนชินตา เห็นเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้วล่ะครับ จากคุณ : นักซ่อมคอมพ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 10:53:27

ความคิดเห็นที่ 8 เห็นด้วยงี่เง่าปัญญาอ่อนมากตบตีแย่งผู้ชายกัน บางเรื่องก็เสนอเนื้อเรื่องแบบว่าเด็กยืนเถียงผู้ใหญ่ได้ฉอดๆเลย จากคุณ : maeguitar เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 11:15:16

ความคิดเห็นที่ 9 ถะ ถะถะ ถะถะ ถะถะ ถะถะ ถะ ถูกต้องนะคร๊าบบบบ จากคุณ : เป็นเมียเราต้องอดทน เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 11:25:04

ความคิดเห็นที่ 10 ผมว่าเด็กดูคนที่บ้าน+สภาพแวดล้อมมากกว่าครับ อีกอย่างสื่อพวกนั้น ก็ระบุอยู่ว่าผู้ปกครองควรแนะนำ จากคุณ : keab (keab_h) เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 11:32:06

ความคิดเห็นที่ 11 ถ้าไม่มีละคร เด็กมันจะเิลิกตบตีกันรึเปล่า มีผลวิจัยอะไรบ้างมายืนยัน จากคุณ : montri เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 11:46:20

ความคิดเห็นที่ 12 ไม่คิดหรือว่า การตบตีแย่งผู้ชาย  หรือผู้หญิง มันมีมาตั้งแต่สมัยไหนๆต่างหาก แต่สมัยนี้  มันมีเทคโนโลยี่ ที่จะบันทึกมาเผยแพร่ได้ง่ายๆ อันนี้เหตุการณ์ตรง สมัยทวด  บ้านเกิดแถวรังสิต ถ้าลูกสาวสวย ต้องระวังถูกฉุด  เพราะฉุดไปแล้ว ทำไรไม่ได้ นอกจากผู้ชายมาขอขมา พ่อแม่ต้องรีบให้ลูกออกเรือนไปกับคนที่เหมาะสม  อันนี้คือวิถีชาวบ้านธรรมดานะไม่ใช่ข้าราชการคุณหลวง  พระยาอะไร แม่ของเพื่อนเป็นครูมา 40 กว่าปี เคยคุยกับเค้า  เค้าก็บอกโอ๊ย เรื่องตบตีแย่งผู้ชาย  มันมีมาตั้งแต่ แม่เริ่มทำงาน  มีกันทุกอาทิตย์ก็ว่าได้  แต่ครูเค้าปิดกันไง  หลักฐานมันเลยอยู่ในวงแคบๆ  นี่เป็นโรงเรียนระดับจังหวัด นักเรียนไม่ถึงพันคนนะ ไม่ใช่โรงเรียนไฮโซ เซ็นท์หรือสาธิตอะไร เราว่าเด็กสมัยนี้  ดูจากผลโหวตในเวปนี้ก็ได้ 70%นั่งหน้าคอม  มากกว่าจะไปเฝ้าหน้าจอทีวีอีก เล่นเกมส์ ไฮไฟ เฟสบุค กันมากกว่าดูทีวีแน่นอน จากคุณ : ตาลเฉาะ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 11:53:15

ความคิดเห็นที่ 13   ภาคประชาชนต้องจี้ไปให้ที่ภาครัฐออกมาจัดการ ทั้งกรมประชาสัมพันธ์ กระทรวงวัฒนธรรม หน่วยงานที่ดูแลสื่อทั้งหมด ต้องมีบทบาทควบคุมดูแลยาพิษที่ป้อนให้สังคมเหล่านี้ จะหวังให้ทางสถานีหรือผู้จัดมีจิตสำนึกคงยาก เพราะหวังแต่เรตติ้งและผลกำไร เงิน เงิน เงิน จากคุณ : สังคมอุดมดราม่า เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 12:16:06 A:192.168.1.3 X:61.90.21.58 TicketID:223661

ความคิดเห็นที่ 14 มีคนเอาไปแปะเฉลิมไทย ตอบที่โน่นไปแล้ว ขอ ลักไก่คัดลอกข้อความตัวเองมาลงที่นี่อีกห้องละกัน อยู่ที่ตัวบุคคลครับ  เมื่อก่อนตอนเด็ก ๆ ผมก็ดูหนังละครหรือการ์ตูนแนวตบตีชกต่อยอยู่เหมือนกันนะ แต่พอคิดว่าถ้าเราไปต่อยเขา หรือเราโดนต่อยมันก็เจ็บใช่มะ ถ้ามันเจ็บแล้วจะทำไปทำไม ? ถ้าตัวบุคคลดี ผมคิดว่าถึงจะดูหนังรุนแรงโหดร้ายแค่ไหน ผมว่าเขาก็คงไม่คิดจะไปกระทำความชั่ว (เอเหมือนชมตัวเองแฮะ ) ในทางกลับกัน ถ้าตัวบุคคลเป็นคนไม่ดีตั้งแต่ต้น ไม่ว่าจะเห็นของที่ดีงามแค่ไหนมันก็ไม่ได้ทำให้จิตใจดีขึ้นมาได้ ถ้า ถามความเห็นผม ในสังคมไม่ต้องไปห้ามอะไรมันหรอก ผับเทค เปิดไปเลย 24 ชั่วโมง อาบอบนวด อบายมุข หนังโป๊ก็ขายไปเหอะ แต่ขอให้เข้มงวดกับคนที่กระทำผิดมาก ๆ แค่นั้นก็พอ อาจจะลงโทษไปถึงผู้ปกครองด้วย เพราะถ้าคนมันดียังไงซะมันก็ไม่ค่อยเกิดเรื่อง แต่ปัจจุบันที่ห้ามกันแหลกขนาดอวัยวะของสุนัขยังเซนเซอร์เนี่ย ก็ลองคิดเองละกันว่าพวก กบว. มันมองประชาชนยังไง ปล.[นอกเรื่อง] ตอนเด็ก ๆ เล่นเกมส์ คุนิโอะ(Nekketsu Koukou series) เล่นบาสอัดกันฟุบคาสนาม เวลาผมไปเล่นบาสจริงไม่เห็นต้องเอาที่นั่งคนดูไปฟาดคู่แข่งเลยนี่นา จากคุณ : Autumn2reason เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 12:29:33

ความคิดเห็นที่ 15 มันเป็นการโยนภาระให้พ่อแม่จริงๆเหรอ การจัดเรตเนี่ย ผมคิดว่ามันเป็นหน้าที่ของพ่อแม่ซะอีกในการดูแลลูกเนี่ย ถ้าครอบครัวดี เด็กก็ไม่เสียหรอกครับ ผมก็ดูหนังที่มีความรุนแรง เกมส์ก็เล่นเยอะ ละครก็เคยดู สิ่งแวดล้อมแย่ๆก็เคยผ่านมา แต่ผมมีแม่และผู้ใหญ่ที่ดีๆคอยดูแล แนะนำ ก็เลยเห็นว่า ครอบครัวเป็นต้นเหตุครับ ไม่ใช่ละคร เห็นด้วยว่าปัญหาอยู่ที่ผู้ใหญ่ครับ แต่ผมว่าผู้ใหญ่ที่หมายถึงนี่คือผู้ปกครองครับ จากคุณ : Iamgrey เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 12:33:33

ความคิดเห็นที่ 16 เราก็เขียนไว้ที่เฉลิมไทยว่า เราว่าคนที่บอกว่าละครไม่เกี๊ยวไม่เกี่ยวเนี่ย  ควรจะกลับไปเรียนหรือไปหาอ่านประเด็นเกี่ยวกับอิทธิพลที่สื่อมีต่อสังคมเสียใหม่ จริงอยู่  สื่ออาจไม่ใช่สาเหตุแบบ 100% แต่ก็ถือเป็นปัจจัยหนึ่งที่สำคัญ หาก แก้ปัญหาเรื่องสื่อได้  เช่น  เอาละครประเภทตบตีข่มขืนไปไว้หลังสี่ทุ่ม  (ไว้สนองคนที่ยังอยากดูอยู่  ถึงเราไม่เห็นด้วยกับคุณ  เราก็จะปกป้องเสรีภาพในการแสดงออกของคุณ)  ก็ถือว่าช่วยลดปัจจัยที่เป็นสาเหตุของความรุนแรง ส่วนปัจจัยอื่น ๆ เช่น  เรื่องครอบครัว  สภาพสังคม  ฯลฯ  ก็ต้องแก้กันไปทีละเปลาะ ไม่ ใช่เอะอะก็ว่าละครไม่เกี่ยว ๆ   กลัวไม่ได้ดูหรือคะ  ถ้าไปดูหลังสี่ทุ่มได้ไหมคะ?  ถ้าทำแบบนี้แล้วถือว่าเป็นการช่วยสังคมสักเล็กน้อย  ทนง่วงได้ไหมคะ? จากคุณ : Zhouyuyee เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 12:33:34

ความคิดเห็นที่ 17 เราอยากให้ภาคประชาชนทำอะไรสักอย่าง  เช่น  ล่าลายชื่อ ฯลฯ  เพื่อบีบให้ภาครัฐไปบีบให้มีการจัดเรทติ้งเวลาของละครอย่างจริงจัง   ไม่ใช่เอาป้ายอะไรมาแปะก่อนละคร  แต่ละครพวกนี้ควรฉายหลังสี่ทุ่ม อย่าไปหวังเลยค่ะกับสำนึกนักจัดละคร  เมื่อก่อนเราเคยชอบพงษ์พัฒน์ นพพล ฯลฯ  แต่ตอนที่คนพวกนี้ออกมาต่อต้่านการจัดเรทติ้งเวลาละครเมื่อสามสี่ปีก่อน  เราก็หมดศรัทธา  นับแต่นั้นเราก็ไม่ดูละครของคนเหล่านี้อีกเลย (จริง ๆ ก็เลิกดูละครไทยมาหลายปีแล้ว  สอนให้ลูก ๆ ไม่ดูด้วย) จากคุณ : Zhouyuyee เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 12:37:04

ความคิดเห็นที่ 18 เราเคยเขียนไว้หลายที่แล้วว่า  เอะอะอะไรก็โทษแต่ครอบครัว  มันก็ไม่ถูกต้องเหมือนกัน อย่างคุณ คห.15  คุณโชคดีที่มีแม่มีผู้ใหญ่ดี ๆ ให้คำแนะนำ   แต่คุณจะไม่คิดเผื่อให้ครอบครัวที่เขาไม่โชคดีบ้างหรือ  บางครอบครัว  พ่อแม่ต้องทำงานโอที  กว่าจะกลับถึงบ้าน  จะมีเวลามานั่งสอนลูกหรือ สังคมและรัฐมีหน้าที่ต้องช่วยดูแลเด็กที่โชคไม่ดีเหล่านี้  เด็กที่พ่อแม่ไม่มีเวลาดูแล  เด็กที่พ่อแม่ไม่มีวุฒิภาวะในการดูแล  ฯลฯ  การจัดระบบสื่อถือเป็นการช่วยเหลือเด็กที่เปราะบางเหล่านี้ทางหนึ่ง หรือคุณจะบอกว่าสื่อไม่มีอิทธิพลต่อสังคมเลย? จากคุณ : Zhouyuyee เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 12:42:31

ความคิดเห็นที่ 19 ผมว่าคนที่คิดว่าละครไม่เกี่ยว ไม่ใช่เพราะเค้าอยากดูไปซะทั้งหมดหรอกนะครับ ผมจะดูก็เฉพาะเร่ืองที่แฟนผมดูเท่านั้นแล่ะครับ อีกอย่างบ้านผมก็เลือกที่จะดูละครดีๆอยู่แล้วครับ ซึ่งก็เป็นประเด็นครอบครัวอยู่ดี สื่อทุกอย่างมีผลอยู่แล้วครับ แต่ปัจจัยหลัก คือ ครอบครัว จากคุณ : Iamgrey เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 12:45:37

ความคิดเห็นที่ 20 เราก็อาจคิดต่างกันครับ เพราะผมคิดว่าครอบครัวเป็นสิ่งแรกที่ต้องแก้ไข แล้วก็ถ้าจะย้ายช่วงเวลาละครเนี่ย ละครดีๆต้องย้ายไปด้วยไหมครับ อย่างเช่น ผู้ใหญ่ลี หรือว่าเรื่องนี้ออนแอร์หลังข่าว อีกเรื่องออนตอนเที่ยงคืน จากคุณ : Iamgrey เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 12:50:57

ความคิดเห็นที่ 21 คุณคิดว่าอะไรมันง่ายกว่ากัน  ระหว่างการแก้ปัญหาของครอบครัว  ซึ่งหมายถึงการแก้ปัญหาความเหลื่อมล้ำทางสังคม-เศรษฐกิจ  แก้ปัญหาการศึกษา (ปฏิรูปการศึกษาครั้งที่ 121  เพราะเยาวชนวันนี้จะกลายเป็นพ่อแม่ในวันหน้า)  ฯลฯ กับย้ายละครที่มีความรุนแรงไปไว้หลังสี่ทุ่ม คุณคิดว่าอย่างไหนทำได้ก่อน  อย่างไหนทำได้ทันที  อย่างไหนต้องช่วยกันแก้ไขระยะยาว? ละครดี ๆ อย่างที่คุณบอก  ไม่จำเป็นต้องย้ายไป  ถ้าผ่านมาตรฐานตามที่หน่วยงานภาครัฐกำหนด  (ไม่มีความรุนแรง  ไม่มีคำหยาบ  ไม่มีการชี้ชวนเรื่องเพศ  ฯลฯ)  มาตรฐานพวกนี้  ถ้าสังคมไทยคิดไม่ออก  เรามีมาตรฐานในต่างประเทศเยอะแยะที่สามารถนำมาใช้เป็นตัวอย่างได้ค่ะ  (ญี่ปุ่น  เกาหลี  สหรัฐฯ  อังกฤษ  ยุโรป ฯลฯ  มาเลเซียอาจจะมีก็ได้  อันนี้เราไม่ทราบ)  อาจจะปรับให้เข้ากับสังคมไทยได้ เพียงแต่กำหนดเรทติ้งเวลาว่า  หลังข่าวถึงสี่ทุ่มเป็นช่วงเวลาแฟมิลี่นะ  ถ้าละครก็ละครจรรโลงใจ  รายการเด็ก  รายการสารคดี  เกมโชว์แบบมีสติปัญญา  ฯลฯ  พอหลังสี่ทุ่มก็เชิญกันตามสบาย  จะข่มขืนตบตีกันยังไง  ทำได้เต็มที่เลยค่ะ  ถ้าหลังสี่ทุ่ม  พ่อแม่บ้านไหนยังไม่กลับมาดูแลลูก  อันนี้แหละต้องโทษครอบครัว มีประเทศจำนวนมากที่ทำแบบนี้  เท่าที่เรารู้  ละครเกาหลีที่ฉาย ๆ กันตอนสิบโมงเช้าเสาร์อาทิตย์เมืองไทยน่ะ  ที่เกาหลีเขาฉายกันสี่ทุ่ม  เพราะถือว่ามีบางฉากที่เด็กยังไม่มีวุฒิภาวะพอจะดู  (เช่น  การมีอะไรกันก่อนแต่งงาน)  (ออกตัวก่อนว่าเราไม่ได้บ้าละครเกาหลีนะ  เราชอบดูซีรีส์ฝรั่งกับญี่ปุ่นมากกว่า) ที่ญี่ปุ่นตอนดึก ๆ เนี่ย  มีคนบอกว่าทะลึ่งสุด ๆ  แต่มันหลังเที่ยงคืนไง อันนี้คือการช่วยครอบครัวที่ไม่โชคดีแบบคุณ  คุณเข้าใจใช่ไหมคะ?  คุณเข้าใจใช่ไหมคะว่าคนเราเกิดมาโชคดีไม่เท่ากัน? เพื่อช่วยคนที่โชคไม่ดี  รัฐและสังคมจึงควรกำหนดกฎเกณฑ์บา่งอย่างเพื่อปกป้องกลุ่มคนที่เปราะบางและวุฒิภาวะยังไม่สุกงอม (ซึ่งก็คือเด็ก)  เด็กคือคนที่เราต้องปกป้อง  ถูกไหมคะ?  ม่ายงั้่นคุณมีลูก  คุณจะสอนให้เขาเข้าใจอะไรทำไมถ้าเขาไม่ใช่คนที่คุณต้องปกป้อง? การจัดเรทติ้งเวลาเป็นการประนีประนอมกับคนที่ยังอยากดูการตบตีด่าว่าข่มขืน  ถือว่าเป็นเสรีภาพในการแสดงออก  เราต้องปกป้องเสรีภาพนี้เช่นกัน  ต่อให้ไม่เห็นด้วยก็ตาม  เพียงแต่ขอให้ใช้เสรีภาพนี้ในเวลาดึกหน่อยเท่านั้นเองค่ะ จากคุณ : Zhouyuyee เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 13:11:55

ความคิดเห็นที่ 22 ผมบอกแล้วนะครับว่าเราคิดต่างกัน เข้าใจนั้นผมเข้าใจตั้งแต่แรกแล้วครับ แต่จะให้เข้าใจแล้วเห็นด้วยก็คงไม่ใช่ครับ และประเด็นคงไม่ตรงกัน ผมพูดถึงต้นตอของปัญหา ยังไม่ไ่ด้ลงลึกถึงการแก้ไข ระยะยาว ระยะสั้น อีกอย่างไม่ต้องย้ำผมว่าโชคดีขนาดนั้นก็ได้ครับ และผมก็เข้าใจดีอยู่แล้วครับ พ่อแม่ผมแยกทางกัน และแม่ผมต้องเลี้ยงลูก 3 คนด้วยตัวคนเดียวครับ เพราะฉะนั้นก็ต้องทำงานอย่างหนักอยู่แล้วครับ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังดูแลลูกได้ดี ผมถึงบอกว่าอยู่ที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ สื่อละครเป็นแค่ 1 ในหลายๆสื่อที่มีอิทธิพลต่อเด็ก สำหรับความคิดผม Edit : ผมว่าก็คงพูดเหมือนเดิมเรื่องโชคดีๆ ทั้งๆที่มันควรจะเป็นหน้าที่ของพ่อแม่ด้วยซ้ำ ถ้าจะคุยก็ขอเป็นเรื่องอื่นที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้นะครับ จะเรื่องต้นตอของปัญหา หรือการแก้ปัญหาก็ว่าไปนะครับ แก้ไขเมื่อ 24 ก.ย. 52 13:43:28 จากคุณ : Iamgrey เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 13:40:46

ความคิดเห็นที่ 23 เด็กประถมชายสมัยนี้ถือไม้ วิ่งควงไปควงมาตีเล่น แบบเรื่อง คมแฝก รุกฆาต จริงๆไม่ได้โม้ หน้าโรงเรียนยังมีแท่งพลาสติกกลวง สอดเชือดขายแท่งละ 20 เด็กซื้อไปเล่นกันมันส์ หนังไม่มีอิทธิพลกับเด็กเลย เห็นหรือเปล่า............. จากคุณ : ถมท่อ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 14:08:45

ความคิดเห็นที่ 24 - ประเทศไทยเป็นประเทศที่มีระบบการเซ็นเซอร์ุบุหรี่ เข็มแข็งที่สุดในโลก คือ เซ็นเซอร์ทุกทางผ่านทีวี ชนิดที่แทบไม่ได้เห็นกันทีเดียว หนัง ละครที่ฉายผ่านทีวี เซ็นเซอร์หมด ไ่ม่ได้เห็นกันเลย ---> แต่เยาวชนไทย มีแนวโน้มสูบบุหรี่มากขึ้นมากขึ้นทุกปี และ อายุเฉลี่ยของการสูบบุหรี่ครั้งแรก เหลือเพียงชั้นประถมศึกษาตอนปลายเท่านั้น สาเหตุเกิดจากอะไร ละครโทรทัศน์รึเปล่า ??? - ประเทศไทย ก็เซนเซอร์ เหล้า สุรา แบบเข็มงวด ชนิดทีผ่านมาหน้าจอเบลอขวดทันที ---> แต่นักเรียน นักศึกษาของไทยเรา เมากันชนิดหัวราน้ำกันแทบทุกวัน อิทธิพลมันมาจากละครโทรทัศน์รึเปล่า ??? - ยาเสพติดให้โทษอื่น ๆ ไม่โผล่มาเลยในหนังและละครโทรทัศน์บ้านเราเลย เซ็นเซอร์หมด ---> ผลปรากฎ เด็กและเยาวชน และ คนทั่วไปในบ้านเมืองเรา ติดยาเสพติด ตั้งแต่ ยาบ้า อาไอซต์ กัญชา มอร์ฟีน เฮโรอีน โอเคน กันให้เต็มบ้านเต็มเมือง เสพอย่างเดียวไม่ว่า กลายเป็นผู้ค้าไปด้วย มุกทุกตรอก ซอก ซอย อิทธิพลมาจากละครโทรทัศน์รึเปล่า บ้านเรา รณรงค์กันแทบตาย ผ่านทุกสื่อ ให้เลิกเหล้า บุหรี่ และ ยาเสพติด แต่ยิ่งรณรงค์ก็เหมือนยิ่งยุ ตัวเลขผู้เสพหน้าใหม่ ผู้ติด กลับเพิ่มขึ้นทุกที สาเหตุเกิดจากอะไร ?? *** มันเป็นการง่าย ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในบ้านเมืองเรา ขอให้ได้โทษสื่อไว้ก่อนว่าเป็นตัวการ สื่อในทีนี้ ก็อาจจะหมายรวมถึง ละคร ภาพยนตร์ เกมส์ วิทยุ โทรทัศน์ เป็นต้น **** จากคุณ : montri เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 14:19:47

ความคิดเห็นที่ 25 พ่อแม่เราก็แยกทางกัน  แม่เราเลี้ยงลูก 4 คนตัวคนเดียว  บ้านก็ไม่มี  เช่าเขาอยู่  พวกเราสี่พี่น้องต้องทำงานไปเรียนไปตั้งแต่เด็ก พื้นฐานของคุณกับเราก็แทบไม่แตกต่างกัน  แต่ก็นั่นแหละ  คนเราย่อมคิดไม่เหมือนกัน  ไม่อย่างนั้นโลกนี้ก็คงไม่เป็นโลกขึ้นมา ถ้าบอกว่าอยู่ที่คนเป็นพ่อเป็นแม่  อย่างนั้นก็ต้องถามต่อค่ะว่า  ทำไมบางคนเป็นพ่อแม่ที่ดี  บางคนไม่ดี คุณคิดว่าปัจจัยภายนอกมีผลต่อการก่อรูปบุคลิกภาพของคนมั้ยล่ะคะ? ถ้าคุณยอมรับว่าปัจจัยภายนอกมีผลต่อการก่อรูปบุคลิกภาพของคน  ไม่ใช่ปัจจัยภายในล้วน ๆ (หมายถึงนิสัยที่ติดตัวมาแต่เกิด)  ถ้าอย่างนั้น  สื่อก็ย่อมเป็นปัจจัยหนึ่งที่มีผลต่อการก่อรูปบุคลิกภาพของคน ถ้าอย่างนั้น  สื่อที่เป็นอยู่อย่างในปัจจุบัน  ก็ย่อมมีผลต่อเยาวชน  ซึ่งจะกลายเป็นพ่อแม่คนในวันข้างหน้า เราจะยกตัวอย่างนะคะ  เราเคยดูซีรีส์เกาหลีไม่กี่เรื่อง  เวลาดูทีไร  เราก็มัีกรำพึงว่า  ภาพที่ปรากฏในซีรีส์คือสิ่งที่คนสร้างอยากให้คนเกาหลีเป็น  ไม่ใช่คนเกาหลีเป็นอย่างนั้นจริง ๆ   ภาพที่ปรากฏในซีรีส์คือ  คนเกาหลีสุภาพนอบน้อม  ต่อสู้  ถ่อมตัว  ยึดมั่นในความยุติธรรม  แสวงหาความรู้  นี่เป็นภาพในอุดมคติทั้งนั้น   ลองคิดดูสิ  เยาวชนเกาหลีดูซีรีส์พวกนี้มาก ๆ  อีกสิบปีข้างหน้า  มันย่อมหล่อหลอมบุคลิกภาพของคนเกาหลีในอนาคตได้บ้าง ได้มากแค่ไหนเป็นอีกเรื่องหนึ่งค่ะ  แต่คุณก็คงเคยทราบว่า  ญี่ปุ่นสร้างบุคลิกภาพของเยาวชนในชาติจากมังงะสำเร็จมาแล้ว แล้วคุณลองดูทีวีไทยสิ  คุณคิดว่าสิ่งที่ทีวีไทยจะหล่อหลอมบุคลิกภาพของเยาวชนในอนาคตเป็นอย่างไร?  เยาวชนที่ต่อไปจะกลายเป็นพ่อแม่คนเช่นกัน เราย้ำอีกครั้งนะคะว่าสื่อคือปัจจัยหนึ่ง  จริงอยู่  เราต้องแก้ไขหลายปัจจัยพร้อม ๆ กัน  แต่ในกระบวนการแก้ไข  มันมีทั้งระยะสั้น  ระยะกลาง  ระยะยาว   ถ้าจะแก้เฉพาะระยะยาวก่อน  หมายถึงแก้ที่ต้นตออย่างคุณว่า  (ซึ่งคุณก็ไม่ได้บอกว่าต้นตอคืออะไร  คุณต้องบอกด้วยว่าอะไรที่สิ่งคุณคิดว่าทำให้พ่อแม่กลุ่มหนึ่งเป็นพ่อแม่ที่ดี  อีกกลุ่มไม่ดี  ถ้าไม่รู้เหตุ  ก็ไม่อาจหาทางแก้เหตุ)  เราต้องรอกันไปถึงเมื่อไรล่ะ สำหรับเรา  เราว่าการแก้ที่สื่อเป็นวิธีแก้ระยะสั้นอย่างหนึ่้ง  จะว่าทำง่ายก็ทำง่าย  จะว่าทำยากก็ทำยาก  แต่ก็ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย เราคิดว่าทั้งหมดนี้คุยแลกเปลี่ยนกันได้ค่ะ  ตราบเท่าที่เราเห็นพ้องต้องกันว่า  บุคลิกภาพของคนนั้นมีปัจจัยภายนอกเป็นตัวกำหนด (บางส่วน)  แต่ถ้าอีกฝ่ายเชื่อว่า  คนมันดีเลวมาแต่กำเนิด  ปัจจัยภายนอก (สื่อ การศึกษา สภาพสังคม) ไม่เกี่ยว  อย่างนั้นสิคะคงคุยกันไม่รู้เรื่องเลย จากคุณ : Zhouyuyee เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 14:27:23

ความคิดเห็นที่ 26 ศาสนา เคยเรียนไหม จากคุณ : โควี เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 14:35:13

ความคิดเห็นที่ 27 ส่วนคุณ คห.24  มีวิธีการใช้เหตุผลที่เราอ่านเจอบ่อยมากในพันทิป เราขอบอกนะว่าเราไม่เห็นด้วยกับการเซนเซอร์อย่างที่ทำกันอยู่ในปัจจุบัน (เบลอเหล้า  เบลอบุหรี่  อะไรพวกนั้น)  เราเห็นด้วยกับการจัดเรทติ้งเวลาต่างหาก เราย้ำอีกครั้งว่าสื่อเป็นปัจจัยหนึ่งเท่านั้น  ปัญหาปัจจุบันมันมาจากระบบการศึกษาที่ปฏิรูปเท่าไรยิ่งแย่ลง  (เรามีลูก  เรารู้ดี)  ซึ่งเป็นปัญหาระยะกลางที่ควรแก้ไข ปัญหาของสื่อปัจจุบันก็คือ  การเน้นสังคมบริโภค  คุณเปิดไปเถอะ  มันมีแต่ค่านิยมของการบริโภค ๆ ๆ ๆ ในทางวัตถุ  และล้วนแล้วแต่เป็นการบริโภคที่ไม่มีทางเป็นไปได้จริงในชีวิตของคนส่วนใหญ่  (บ้าน รถ  ความร่ำรวย  ชีวิตที่ไม่ต้องทำงานทำการก็รวยเอา ๆ) ในสังคมที่กระตุ้นแต่การบริโภค  ไม่กระตุ้นการต่อสู้  ทำงานและแสวงหาความรู้  เด็กจะหันไปหาอะไร  ถ้าไม่ใช่สิ่งเสพติด  เซ็กส์และความรุนแรง  เพราะนั่นคือการบริโภคแบบเดียวที่เขาหาได้ในชีวิตจริง ในสังคมที่ไม่กระุตุ้นการอ่านหนังสือและการคิดสร้างสรรค์  เด็กมันจะไปไหนถ้าไม่ไปห้างกับไปผับ มีอีกเรื่องที่เราว่าน่าจะแก้ไขได้นะ นั่นคือระบบการเรียนภาษาไทยในโรงเรียน ถ้าใครมีลูกจะรู้ว่า  เด็กไทยสมัยนี้อ่านหนังสือไม่ออก  สาเหตุสำคัญมาจากระบบการสอนภาษาไทยที่ผิดพลาด  ไม่รู้นักวิชาการคนไหนในกระทรวงศึกษาที่สร้างความพินาศให้ประเทศนี้  ด้วยการไปเอาระบบสอนภาษามาจากอเมริกามาใช้กับภาษาไทย (ทั้ง ๆ ที่สหรัฐฯมีอัตราคนอ่านหนังสือออกน้อยที่สุดในประเทศกลุ่มอุตสาหกรรมก้าวหน้า) โดยสอนให้เด็กไทยอ่านภาษาไทยเป็นคำ ๆ ก่อนเลย  แทนที่จะผสมสระแบบในอดีต  วิธีนี้ทำให้เด็กไทยอ่านหนังสือไม่ออก ใครมีลูก  เราแนะนำเลย  ไปหาหนังสือดรุณศึกษาหรือหนังสือสอนภาษาไทยสมัยโบราณมาสอนลูกเถอะ  ภายในไม่กี่เดือน  ลูกคุณจะอ่านหนังสือคล่องเลย  (เราทำกับลูกมาแล้ว  เราจะเริ่มสอนลูกตอนอนุบาลสาม  มันได้ผลจริง ๆ) แต่ถ้าปล่อยเด็กไปกับระบบสอนภาษาไทยของโรงเรียน  ลูกคุณจะอ่านไม่เก่ง  แล้วพอเด็กอ่ีานไม่เก่ง  เขาก็จะหันไปหาเกมและทีวี จากคุณ : Zhouyuyee เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 14:43:26

ความคิดเห็นที่ 28 ถ้าละครไทยบอกว่าฉากตบกันและใช้ความรุนแรงไม่มีผลต่อวัยรุ่นไทย เอาอย่างนี้มั้ย กล้ามั้ย คือ ไม่ต้องมีฉากพวกนี้เลย ได้มั้ย แล้วมาดูว่าละครของคุณจะไม่มีคนดูเลยเพราะไม่มีฉากตบพวกนี้ แล้วมาดูกันว่า เด็กๆจะลดเรื่องการใช้ความรุนแรงลงหรือไม่ กล้าหรือไม่ที่จะทำ ดูซิจะเห็นแก่เงิน หรือเห็นแก่สังคมไทย ผมตั้งกระทู้พูดถึงสื่อละครอย่างเดียว แต่หลายคนลากไปถึงสื่ออื่นด้วย เดี๋ยวจะกลายเป็นว่าเหมารวมสื่ออื่น(ที่ไม่ดี)ไปด้วย มันไม่ตรงประเด็นครับ จากคุณ : น้าออด (น้าออด) เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 14:56:06

ความคิดเห็นที่ 29 พิมพ์ไปเยอะแล้ว แต่ก็เอาออกดีกว่า ขอตอบเป็นประเด็นไปละกัน ครอบครัวก็คือปัจจัยภายนอกนะครับ สำหรับผม เพื่อเข้าใจตรงกัน ถ้าบอกว่าอยู่ที่คนเป็นพ่อเป็นแม่  อย่างนั้นก็ต้องถามต่อค่ะว่า  ทำไมบางคนเป็นพ่อแม่ที่ดี  บางคนไม่ดี - ก็คงคำตอบเดิมครับ การดูแลจากปู่ย่าตายาย และสิ่งแวดล้อม ซึ่งปัจจัยหลักคือ ครอบครัว และถ้าย้อนไปเรื่อยๆ ก็ไม่รู้ว่าสื่ออะไรมีอิทธิพลต่อคุณทวดของเรา คุณคิดว่าปัจจัยภายนอกมีผลต่อการก่อรูปบุคลิกภาพของคนมั้ยล่ะคะ? - มีผลครับ ซึ่งผมคิดว่าการดูแลจากครอบครัว เป็นปัจจัยหลักครับ ถ้าคุณยอมรับว่าปัจจัยภายนอกมีผลต่อการก่อรูป บุคลิกภาพของคน  ไม่ใช่ปัจจัยภายในล้วน ๆ (หมายถึงนิสัยที่ติดตัวมาแต่เกิด)  ถ้าอย่างนั้น  สื่อก็ย่อมเป็นปัจจัยหนึ่งที่มีผลต่อการก่อรูปบุคลิกภาพของคน ถ้าอย่างนั้น  สื่อที่เป็นอยู่อย่างในปัจจุบัน  ก็ย่อมมีผลต่อเยาวชน  ซึ่งจะกลายเป็นพ่อแม่คนในวันข้างหน้า - มีผลครับ แต่ต้องขึ้นกับครอบครัวหรือผู้ปกครองที่ดูแลครับ แล้วคุณลองดูทีวีไทยสิ  คุณคิดว่าสิ่งที่ทีวีไทยจะหล่อหลอมบุคลิกภาพของเยาวชนในอนาคตเป็นอย่างไร?  เยาวชนที่ต่อไปจะกลายเป็นพ่อแม่คนเช่นกัน - ผมคิดว่าทีวีไทยก็มีสิ่งต่างๆให้เลือกเยอะนะครับ และไม่เป็นปัจจัยสำคัญในการหล่อหลอมบุคลิกภาพครับ (ส่วนตัวคิดว่า internet มีส่วนกว่ามาก) เราย้ำอีกครั้งนะคะว่าสื่อคือปัจจัยหนึ่ง  จริงอยู่  เราต้องแก้ไขหลายปัจจัยพร้อม ๆ กัน  แต่ในกระบวนการแก้ไข  มันมีทั้งระยะสั้น  ระยะกลาง  ระยะยาว   ถ้าจะแก้เฉพาะระยะยาวก่อน  หมายถึงแก้ที่ต้นตออย่างคุณว่า  (ซึ่งคุณก็ไม่ได้บอกว่าต้นตอคืออะไร  คุณต้องบอกด้วยว่าอะไรที่สิ่งคุณคิดว่าทำให้พ่อแม่กลุ่มหนึ่งเป็นพ่อแม่ที่ ดี  อีกกลุ่มไม่ดี  ถ้าไม่รู้เหตุ  ก็ไม่อาจหาทางแก้เหตุ)  เราต้องรอกันไปถึงเมื่อไรล่ะ - ใช่ครับ ถูกต้องแล้ว ผมยังไม่เคยเห็นในข้อความไหนว่าแก้เฉพาะระยะยาวก่อน ส่วนต้นตอคืออะไรผมบอกไปในคำตอบข้างบนแล้วนะครับ สำหรับเรา  เราว่าการแก้ที่สื่อเป็นวิธีแก้ระยะสั้นอย่างหนึ่้ง  จะว่าทำง่ายก็ทำง่าย  จะว่าทำยากก็ทำยาก  แต่ก็ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย - ก็ถูกต้องครับ และผมก็ไม่เห็นว่าเค้าไม่ทำอะไรเลย แก้ไขอะไรมาบ้างคุณ montri ก็บอกมาส่วนนึงนะครับ เรื่องการแก้ปัญหาก็เห็นเค้าค่อยๆแก้ไขปัญหากันไปเรื่อยๆนะครับ เรื่องสื่อ ส่วนเรื่องครอบครัว ถ้าผมคงคิดวิธีแก้ปัญหาแบบที่คิดว่าทำได้ไม่ออกครับ เกินความสามารถของผมครับ เรื่องปัญหาครอบครัว จากคุณ : Iamgrey เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 15:01:52

ความคิดเห็นที่ 30 คุณ คห.24 คะ อันนั้น นอกประเด็นค่ะ ไม่ได้เกี่ยวกับละครเลย ละครไทยเราไม่ค่อยเห็นอยู่ แล้ว เรื่องการกินเหล้า สูบบุหรี่ เนี่ย อันนั้น มันเป็นเรื่องพฤติกรรม การอยาก รู้ อยากลอง ปัญหายาเสพติด ต่างๆ มันเป็นปัญหาสังคม ไม่ได้มาจากการดู .ละคร อันนั้นมาจากสังคม แวดล้อม มากกว่า แต่ที่ประเด็นนี้เค้าพูดถึง ละคร เมืองไทย ที่มีการตบตี กัน บางเรื่องตีรัน ฟันแทงกัน แย่งผู้ชายกัน ดู แล้วมันน่าหดหู่มากกว่า ไม่ได้เกี่ยวกับสื่อเลยค่ะ ---ไม่แคร์สื่อ--- จากคุณ : แก้ไขด่วน เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 15:52:17

ความคิดเห็นที่ 31 คิดว่าละครเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เกิดพฤติกรรมเลียนแบบค่ะ การตบตีกันในละครก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เกิดพฤติกรรมเลียนแบบเช่นกัน เด็กแถวบ้านดิฉันตบตีกันแย่งผู้ชายโดยไม่มีเหตุผลแบบเดียวกับในละคร (มีดักตบกันด้วย - -") ซึ่งพ่อแม่ก็ไม่ได้ห้าม เพราะผู้ใหญ่ไม่ได้สนใจเด็ก หรือถ้าสนใจเด็ก ก็มักปล่อยไปเนื่องจากแม้จะโตแล้วก็จริงแต่การศึกษาที่น้อยก็มีส่วนทำให้ผู้ใหญ่แนะนำเด็กไม่เป็น อีกประเด็นหนึ่ง สาระในละครที่สอดแทรกไม่ได้มีส่วนช่วยในการให้ความรู้แก่ผู้ดูละครหรือบางทีก็ให้ความรู้ผิด ตัวอย่างเช่น ละครสะใภ้ใจเด็ด มีฉากหนึ่งที่พระเอกบอกให้นางเอกเอามืออุดปากเด็กที่ชัก((แม้ในละครเด็กจะแกล้งชักก็ตาม แต่อย่างไรก็ตามนี่เป็นวิธีการที่ผิด)) ในความเป็นจริงถ้าเอามืออุดปาก โอกาสเด็กที่ชักจะกัดนิ้วจนขาดมีเปอร์เซ็นต์สูงมาก  วิธีที่ถูกคือให้เอาผ้าพันช้อนแล้วกัด เพื่อไม่ให้เด็กกัดลิ้นตัวเองจึงจะถูก ทั้งนี้เราไม่สามารถโทษใครคนใดคนหนึ่งได้ถ้ามีคน(ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ที่ไม่มีความรู้ในเรื่องนี้) ทำเช่นนั้นจริง  เพราะสิ่งนั้นเกิดจากความ"ไม่รู้" และพฤติกรรมเลียนแบบละคร อยากให้ลองคิดถึง  "ความเป็นจริง" ในประเทศไทย ที่คนไม่ได้รับการศึกษามีอยู่จำนวนมาก เพราะฉะนั้น  อย่าวัด ด้วยการบอกว่า  "ไม่มีการศึกษาก็ช่าง"  "ละครเป็นอย่างไรก็ช่าง"  "มันเคยมีมาอย่างไร จะมีอีกอย่างนี้ต่อไปก็ช่าง" สรุปคือ  ในประเทศไทย   ละครไทยเป็นอีกสื่อหนึ่งที่มีผลต่อพฤติกรรมคนไทยค่ะ จากคุณ : อังจิรา เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 16:03:33

ความคิดเห็นที่ 32 เลี้ยงลูกเดี๋ยวนี้ ความรักอิย่างเดียวไม่พอค่ะ ต้องมีความรู้ด้วย ไม่ใช่หมายถึงมีวุฒิการศึกษา แต่หมายถึงความรู้ในเรื่องของการเลี้ยงดูเด็กที่ได้จากการแสวงหาจากสื่อต่างๆ เรื่องนี้จริงๆแล้วควรปรับเปลี่ยนทั้ง 2 ฝ่าย ฝ่ายแรกคือผู้ผลิตสื่อ ซึ่งถ้าดูจากผลประโยชน์ที่ได้รับ คงไม่สามารถทำให้ผู้ผลิต หันมาเปลี่ยนแนวทางได้ ก็ต้องมาตกถึงพ่อแม่ผู้ปกครอง ที่ต้องป้องกันลูกจากสื่อไม่เหมาะสม และอบรมสั่งสอนให้ลูกรู้จักแยกแยะผิดถูก เมื่อพบสื่อที่เป็นตัวอย่างที่ไม่เหมาะสม ละครแนวนี้ยังมีคนดูอยู่กลุ่มใหญ่ค่ะ เมื่อมีคนดู ก็ต้องผลิตออกมา เป็นอยู่อย่างนี้ เมื่อห้ามไม่ให้ผลิตไม่ได้ ก็ต้องแก้ปัญหากันเองตามที่ว่าไว้ค่ะ จากคุณ : ปานิปานิ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 16:11:16

ความคิดเห็นที่ 33   สื่อในที่นี้อย่ามุ่งไปละครหลังข่าวอย่างเดียวนะคะ สื่อหนังสือพิมพ์ที่แสดงให้เห็นภาพรุนแรงก็มีส่วน แม้แต่ป้ายโฆษณาหนังสยองๆ ทั้งหลายที่เห็นเลือดกันจะๆ นั่นก็ใช่ค่ะ ละครนั้นเนื้อหารุนแรงจริง และมีผลต่อพฤติกรรมแน่นอนค่ะ แต่ถ้าพ่อแม่สามารถดูแลลูกๆ หลานๆ ให้เข้านอนได้ก่อนที่ละครพวกนี้จะมา ก็อาจจะป้องกันพฤติกรรมเช่นดังในละครจากลูกๆ หลานๆ ได้ สำหรับเด็กๆ ที่ตบกัน ต้องดูอายุค่ะ เพราะละครจะมีผลต่อพฤติกรรมเด็กๆ ก่อนเจ็ดขวบเป็นอย่างมาก (ถ้าพวกเค้าได้ดูละครเป็นประจำ) หรือมากสุดก็แค่สิบสาม (ซึ่งจะมีผลต่อพฤติกรรมน้อยกว่า) แต่ถ้าเค้าตบตีกันตอนอายุมากกว่านั้น ก็คงต้องสืบไปตอนที่พวกเค้ายังมีอายุน้อยๆ อยู่ว่าสภาพแวดล้อมเป็นเช่นไร เพราะพฤติกรรมตอนนั้นของพวกเค้าคงคงที่แล้ว ละครก็คงไม่ได้มีผลมากมายเท่าไหร่ แต่ดิฉันแปลกใจอย่าง คนไทยมักไม่ค่อยให้ความสำคัญกับงานวิจัยที่ดีๆ หลายๆ ชิ้นที่กว่าจะได้ผลวิจัยมาก็ต้องทำการทดลอง สุ่มตัวอย่าง ยิ่งการวิจัยเกี่ยวกับพฤติกรรมนี่ ใช้เวลานานมากๆ แต่คนไทยก็มักไม่ค่อยให้ความสนใจ ทั้งๆ ที่เป็นข้อมูลสำคัญสำหรับการพัฒนาประเทศแท้ๆ แต่ส่วนมากมักแสดงคคห ที่วางอยู่บนพื้นฐานของความคิดที่ไม่ค่อยจะมีเหตุและผลรองรับดีเท่าที่ควร จากคุณ : ผ่านมา เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 17:42:59 A:115.129.12.120 X: TicketID:166806

ความคิดเห็นที่ 34 ข้อดีของการถ่ายคลิปก็คือ หาตัวผู้กระทำผิดมาลงโทษได้อย่างถูกต้อง หลักฐานในคลิปมีอยู่ตำตา ปฏิเสธไม่ได้หรอก จากคุณ : lizard8 เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 18:04:24

ความคิดเห็นที่ 35 แหม! ทุกคนมีไอเดียดีๆทั้งนั้นๆเลย ... อ่านแล้วลายตา...สงสัยจะแก่แล้วเรา... เห็นด้วยมาตั้งนานแล้วว่า ละครมีผลต่อพฤติกรรมของคนในสังคม โดยเฉพาะเด็กๆที่ยังเป็นไม้อ่อนอยู่...แล้วตัวเองก็หยุดดูละครมาตั้งนานแล้วค่ะ นานมากจนจำไม่ได้ อาจจะตั้งแต่เข้ามหาลัยละมั้งคะ มีอยู่วันนึงฟังวิทยุในรถ  เค้าพูดถึงคำให้สัมภาษณ์ของผู้นำเกาหลี ..แต่เค้าก็พูดไว้ชัดเจนเลยว่า ...อยากให้สังคมเป็นอย่างไร ก็สร้างละครให้เป็นอย่างนั้นแหละ... นี่เค้าว่ากันเป็นระดับนโยบายระดับชาติเลยนะคะ  มันเป็นสิ่งที่ทุกคนคิดว่า เป็นเรื่องเล็กๆ แต่ท่านผู้นำเกาหลีท่านมองเห็น จากคุณ : ki ne เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 18:56:21

ความคิดเห็นที่ 36 ก็แปลกใจอยู่เหมือนกันครับ คนไทยอย่างนู้น คนไทยอย่างนี้ ตัวเองก็คนไทย - - จากคุณ : Iamgrey เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 19:01:19

ความคิดเห็นที่ 37 ปัญหาการลอกเลียนแบบสื่อ มีส่วน ครับ แต่ก็แค่มีส่วน นอกจากปัญหาการลอกเลียนแบบแล้ว ยังต้องประกอบด้วย ปัญหาสภาพแวดล้อมของตัวเด็กเอง ปัญหาทางสังคมของตัวเด็กเอง และ ฯลฯ ซึ่งจะโทษสื่อทั้งหมดก็ไม่ได้ แต่ก็ควรลดการแสดงท่าทางก้าวร้าวลง จากคุณ : กระบี่เก้าเดียวดาย เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 02:09:15

ความคิดเห็นที่ 38   คุณ Iamgrey คะ ดิฉันเป็นคนไทยค่ะ แต่ไม่ได้มีนิสัยพื้นฐานเหมือนคนไทย(เคยเป็นอย่างมากค่ะ แต่พยายามฝึกให้ไม่เป็น) เพราะประสบการณ์สอนว่านิสัยดังกล่าวเป็นอุปสรรคต่อหลายๆ อย่าง โดยเฉพาะต่อการพัฒนาตนเอง อีกอย่างดิฉันอาจทำได้ง่ายกว่าหลายๆ คน เพราะมาอาศัยอยู่เมืองนอกสิบกว่าปีแล้ว ที่ต้องบอกว่าคนไทยอย่างโน้น อย่างนี้ ไม่ใช่เพราะดูถูก แต่เพราะเสียดายสิ่งดีๆ ที่ถูกมองข้ามไป สังเกตุง่ายๆ งานวิจัยปริญญาโทของคนไทยเท่าที่ดิฉันศึกษาดู พบว่ามีการ reference น้อยมากๆ บางทีเขียนเป็นเรือ่งเป็นราวโดยไม่มีงานวิจัยมารองรับ แต่เอาความคิดตัวเองล้วนๆ ซึ่งเราจะแน่ใจได้อย่างไรว่าความคิดของเราล้วนๆ นั้นถูกต้องร้อยเปอร์เซ็นต์ อีกอย่างคืออีโก้ที่สูงเกินเหตุของคนไทยเรา ไม่ยอมรับว่าตัวเองต้องได้รับการพัฒนา ดิฉันเองอยากเห็นคนไทยโดยเฉพาะเด็กไทย มีการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นค่ะ แต่อาจเป็นไปได้ยาก ถ้าสิ่งที่พวกเค้าเห็น และรับรู้อยู่ทุกวันๆ ไม่ได้เอื้อต่อการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว แต่ยังไง ก็ฝากความหวังไว้กับผู้ใหญ่อย่างเราๆ นี่ล่ะค่ะ ที่จะเห็นความสำคัญของเด็กๆ ในวันนี้บ้าง เพื่อที่เค้าจะได้เป็นผู้ใหญ่ในวันข้างหน้า และนำความเจริญมาสู่ชาติของเรา จากคุณ : ผ่านมา เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 07:44:11 A:115.129.5.222 X: TicketID:166806

ความคิดเห็นที่ 39 ผมโดนเด็กในเว็บบอร์ดขู่ (ผม ขำๆ ไม่คิดมากอยู่แล้ว) เพราะตอนแรก ผมไปบอกว่า กรณีแบบนี้ผมแจ้งความได้นะ กรุณาเคารพในศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ของผมด้วย พี่แกก็ใส่มาแบบนี้เลย "ครับ ผมไม่ได้ก้าวร้าวนะครับ ผมมันก็แค่เด็กม.5 เท่านั้น มี ญาติผู้ใหญ่ท่านนึง เปงรัฐมนตรี มีลุง เปงพลโท อา เปงผู้กำกับกองเมือง สังคมไทยเป็นเช่นนี้เอง จากคุณ : กระบี่เก้าเดียวดาย เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 20:25:19