Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
... พี่ค่ะ หนูขอเงินสองร้อย ...  

เมื่อซักครู่นี้เองครับ ขณะที่ผมกำลังอ่านกระทู้พันธ์ทิพย์ และ โหลดแอ๊ปลงมือถืออย่างเมามันส์ ลูกน้องที่ร้านก็มาเคาะประตูห้องผม ..

"ว่าไง ...." ผมส่งเสียงออกไป

"พี่ค่ะ... คนชื่อจันทร์นภามาหา" ลูกน้องผมเปิดประตูห้อง พร้อมยื่นหน้าเข้ามาบอก

"หืม... ไม่รู้จัก" ผมนึกตะหงิดๆว่าจะเป็นพวกหน่วยงานขอความอนุเคราะห์อีกแล้ว

"เค้ารออยู่ข้างนอกนะคะ"

พักหลังที่ร้านจะมีพวกแบบนี้มาบ่อย เดี๋ยวหน่วยนั้น เดี๋ยวหน่วยนี้ จนผมต้องสั่งลูกน้องว่า ถ้าเห็นท่าทีอะไรแบบนี้ให้บอกว่าผมไม่อยู่ แต่ไหงคราวนี้มาวันเสาร์ แถมค่ำๆ จะว่าเพื่อนก็ไม่ใช่ ไม่รู้จัก

หรือลูกค้าหว่า...


ผมลุกเดินตามลูกน้องผมออกไป แล้วไหงไปยืนรอนอกร้าน ทำไมไม่เข้ามารอในร้านหว่า



ผมเปิดประตูร้านออกไป สิ่งที่เห็นเบื้องหน้าคือ...

ผู้หญิงตัวดำๆ สกปรกๆ คนนึง ที่รูปร่างท้วมมากๆ แต่ไม่ใช่คนท้วมแบบมีจะกิน แต่เป็นคนที่ท้วมแบบที่น่าจะมีโรคประจำตัวอะไรซักอย่าง ข้างๆเป็นลูกชายตัวเล็กๆ 2 คนที่สกปรกไ่ม่แพ้กัน ยืนกระโดดโลดเต้นอยู่


ผมจำผู้หญิงคนนี้ได้ในทันที เธอเคยมาครั้งนึงเมื่อปีที่แล้ว คราวนั้นก็มากับลูก 2 คนแบบนี้ อืม... ผ่านไปปีนึง เด็กโตขึ้นพอสมควร

คราวนั้น เธอมาถามหาผู้จัดการร้านแบบนี้เลย เธอขอเงินไปคราวนั้น 200 บาท เพื่อไปซื้อนมให้ลูกกิน

และในคราวนั้น ผมก็ให้เงินไปโดยไม่มีคำถามหรือคำพูดอะไรซักคำ


"หวัดดีค่ะพี่..." จันทร์นภายกมือไหว้ผม

"หวัดดีครับ" ผมรับไห้วเช่นกัน

"จำหนูได้มั๊ยค่ะ "

"จำไม่ได้ครับ"  ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงตอบไปแบบนั้นนะ ทั้งๆที่ผมจำเธอได้ตั้งแต่แว้บแรกที่เห็น

"เหรอค่ะ หนูมาขอเงินพี่เมื่อปีที่แล้วไงค่ะ เอาไปซื้อนมให้ลูกกิน" จันทร์นภาพูดเสียงอ่อยๆ

จะว่าไป เธอก็กล้าหาญดี กล้าที่จะบอกผมว่า เธอคือคนที่เคยมาขอเงินปีที่แล้ว

"เหรอครับ ... ผมจำไม่ได้จริงๆ ขอโทษด้วย"  ผมยังโกหกต่อหน้าตาย


แ้ล้วผมก็ยืนเงียบ จันทร์นภาก็ยืนเีงียบ

ผมอยากรู้ว่ามันจะเป็นยังไงต่อ เมื่อผมไม่ต่อความยาวสาวความยืด


"พี่ค่ะ ... หนูจะรบกวนขอเงินพี่ 170 บาท ซื้อนมให้ลูกกิน" จันทร์นภาพูดขึ้นมาหลังจากเห็นว่าผมไม่ได้มีท่าทีอะไร เด็ก 2 คนนั่นก็ยังกระโดดเหยงๆอยู่ข้างๆ

"รอแป๊บนึงครับ" พูดจบผมก็เดินหันหลังกลับเข้าไปในร้าน เดินเข้ามาที่ห้องผม แล้วหยิบเงินมา 200 บาท

พอผมหยิบเงินเสร็จ เปิดประตูห้องออกมา ผมเจอลูกของจันทร์นภาคนนึงเดินตามผมมาถึงหน้าห้องเลย พร้อมกับยื่นมือออกมาเพื่อจะเอาเงินจากผม





บอกตรงๆว่าผมค่อนข้างตกใจนะ ที่ลูกน้องปล่อยปละละเลยให้เด็กเดินตามผมเข้ามาได้ถึงในออฟฟิส ขณะเดียวกัน ผมก็สงสารเด็กไปพร้อมๆกัน ความอดอยากแท้ๆทำให้เด็กต้องเป็นแบบนี้

นึกถึงหลานตัวเองที่อยู่ในวัยเดียวกัน ถึงพี่เพชรจะไม่ได้สบายนัก แต่หลานผมก็กินอิ่นนอนหลับ มีบ้านอยู่สบายๆ


แต่พฤติกรรมของเด็กคนนี้ก็ออกจะเกินไปหน่อย

"ออกไปรอข้างนอก !!!" ผมพูดเสียงเข้ม แล้วก็ชี้มือไปที่ประตูร้าน

ได้ผล เด็กวิ่งจู๊ดออกไปเลย



ผมเดินเอาเงินสองร้อยบาทไปให้จันทร์นภาที่ยืนรอผมอยู่ข้างหน้าร้าน

"ขอบคุณพี่มากนะคะ" จันทร์นภายกมือไหว้

"ครับ"  ผมยกมือรับไหว้ ผมพูดได้แค่นั้นจริงๆ

แล้วผมก็เดินเข้ามาในร้านเลยครับ ไม่ได้ดูด้วยซ้ำว่า 3 คนแม่ลูกไปทางไหนต่อ



















ใจนึงผมก็ไม่อยากให้ ไม่อยากให้เค้าไปเที่ยวขอเงินใครแบบนี้

แต่อีกใจก็สงสาร เงินแค่สองร้อยผมไม่ได้เดือดร้อนอะไร

แล้วนี่สามีไปไหนก็ไม่รู้ ไม่เคยเห็น


ผมไม่กล้าซัก ไม่กล้าถามอะไรเลย ...  ผมไม่อยากรับรู้

ผมเห็นแก่ตัวไปรึเปล่าครับ








คิดว่ายังไงครับ ถ้าเป็นคุณ... คุณจะทำยังไง












ผมสงสัยว่า เมื่อไหร่ ผมกับจันทร์นภา จะได้เจอกันอีก

แก้ไขเมื่อ 03 ต.ค. 52 19:21:40

 
 

จากคุณ : ทองพญา
เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 52 19:18:10




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com