ความคิดเห็นที่ 1   จริงๆ แล้วคุณมีสิทธิ์เลือกได้นี่นา ถ้าเจ้าของร้านซ่อมรถ ยังโสด คุณต้องการทางไหนก็ตัดสินใจเลือกไปเลย ไม่ต้องคาราคาซังแบบนี้ ดีไหม..หรือว่า เขาไม่โสด คุณเลยต้องคิดมาก..ไม่รู้เราเข้าใจผิดหรือเปล่า จากคุณ : ปลาดุกทอดกรอบ เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 52 17:46:32 A:124.120.53.219 X: TicketID:237007

ความคิดเห็นที่ 2 ......................... คุณกับสามี มีปัญหาเล็กๆ ที่สามารถคุยกันได้ ขอแค่มีพื้นฐาน ความรัก ของทั้งคู่ คุณ ลืม คิดถึง สิ่งดีๆที่มีร่วมกันมารึเปล่าคะ หรือ ความหลง มันทำให้คุณ ปิดตา ปิดใจไปแล้ว .............................................................. อะไรถูก อะไรผิด อันนี้คุณรู้อยู่แก่ใจ ความสุขคุณอยู่ที่ตรงไหน เราว่าคุณรู้ดีที่สุด คิดให้ดีๆ แล้วยอมรับผลที่จะตามมาด้วยนะคะ ขอให้คุณใช้ สตินำทาง มากกว่า ใช้อารมณ์ตัดสินปัญหาค่ะ จากคุณ : hug for love เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 52 18:28:16

ความคิดเห็นที่ 3 ผมขอคัดค้านนะครับ ไม่เห็นด้วยกะการกระทำของสามีคุณ  ชีวิตครอบครัวนั้นเป็นเรื่องปกติเสมือนคนมีเพชรอยู่ในมือ ถ้าไม่สนใจเครื่องประดับนั้นแม้เป็นเพชรราคา 100 ล้านเขาก็มองไม่เห็นเป็นเพชร  แต่คุณไม่ควรอย่างยิ่งจะไปมีครอบครัวใหม่กับชายคนนั้น  ผมเห็นใจเด็กมากกว่าทุกคน  บ้านผมนั้นมีน้องชาย น้องชายมีครอบครัว เขามีลูกลูกคนแรกอายุ 3 ขวบ อีกคนคลอดได้แค่ 8 เดือน  ถึงชีวิตครอบครัวน้องชายจะไม่ดีเลิศนักแต่เด็กก็สมบูรณ์ไปด้วยความรัก สดใสร่าเริง สมวัยของเขา วันปีใหม่น้องชายประสบอุบัติเหตุรถจักรยานยนต์เสียชีวิต ชีวิตเด็กทั้งสองคนกลับจากหน้ามือเป็นหลังมือ  พอสิ้นพ่อครัวที่เคยอบอุ่นก็หมดไป น้องสะใภ้มีแฟนใหม่แล้วเลิกแล้วเลิกหลาย ๆ ราย  เด็กก็โตไปเรื่อย ๆ ผมกลับบ้านไปเจอหลานชายทั้งสองผมเห็นแล้วสงสารมากชีวิตที่เคยเหมือนกระดาษแผ่นหนึ่ง แต่ปัจจุบันมันแหว่งเว้า ขาดวิ่น พ่อผมเล่าให้ฟังว่าวันหนึ่งหลานคนเล็กไม่ไปโรงเรียน  ปู่ก็เลยคาดค้นถามจนหลานบอกว่าเพื่อนล้อลูกไม่มีพ่อ แม่เป็นคนมากสามี ผมเห็นแล้วก็รู้สึกหดหู่ใจมาก  สุขใดไหนเล่าจะเท่ามีครอบครัวสมบูรณ์ เด็กมีพ่อใหม่ก็เหมือนกระดาศที่ขาดแล้ว ถึงเอามาต่อกันก็รอยแผลลึก ๆ ให้เห็นอยู่ดี  ผมยากให้คุณพิจารณาแยกกันอยู่ชั่วคราวได้ไหม หากเขาตัดสินใจไปมีภรรยาใหม่ก็ถือว่าเราทำดีที่สุดแล้ว  แต่ถ้าเขาหูตาสว่างขึ้นครอบครัวของคุณจะมีสุขอีกครั้ง แต่ถ้าคุณมีครอบครัวใหม่สงสารเด็กครับ  คนมีปมด้อยในชีวิตอย่างไรเสียก็ขมขื่นมากกว่าคนธรรมดา อย่ายัดเยียดสิ่งเหล่านั้นให้เด็กเลยครับ  เรื่องการตัดใจผมว่าคุณทำได้ไม่ยาก  เพราะเท่าที่ดูแล้วคุณก็เด็ดเดี่ยวและใจสู้  เอาใจช่วยครับ จากคุณ : กระจอกจัง เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 52 18:29:53

ความคิดเห็นที่ 4 เป็นดิฉันนะคะ จะคุยกันตรงๆเลย ว่า สิ่งที่คุณทำอยู่มันไม่ถูกนะ มีฉันแต่กลับไปปลื้มคนอื่น ประมาณนี้อะค่ะ ไม่รู้สิ แม้จะเสียใจจากการที่เปิดอกคุยกัน ก็ต้องยอมรับ เพราะมันคือความจริง   คนเราต้องอยู่บนพื้นฐานของความจริงค่ะ จากคุณ : aom (nu_oomsin) เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 52 18:46:22

ความคิดเห็นที่ 5 เราว่าอย่างไรก็ตาม .... คุณควรจะคุยกับสามีในเรื่องความ "รู้สึก" ที่คุณมีต่อเค้า เรื่องการให้เกียรติกันก่อนและหลังแต่งงาน เปรียบเทียบ ถึงความแตกต่างที่คุณรู้สึก ... แล้วถามเค้าว่า... พอบทบาทในการทำงาน ของคุณลดน้อยลง เพื่อที่จะมาดูแลเรื่องในบ้าน และลูกคุณผิดตรงไหน อะไรที่ทำให้คุณ (สามี) ไม่พอใจหรือเปล่า ถามเค้าไปเลยค่ะ .... ยังไงก็คนรักกัน คนในครอบครัวเดียวกัน จริง ๆ คุณเองก็รู้สึก "น้อยใจ" เค้าด้วยแหละ ... พอมีคนอื่นเข้ามาคุณก็เลยเอนเอียงไปทางผู้ชายคนนั้นมากกว่า  ลูกยังเล็กนักนะคะ ลองคิดดู อย่าเพิ่งแตกหักกันเลย แล้วต่อไปนี้ ไม่ต้อง "ทน" แล้วค่ะ   คุยกับเค้าให้รู้เรื่องไปเลย ถึงจะคุยแล้ว แต่หาแนว หาวิธีคุยใหม่ ในเรื่องเดิม ๆ นี่แหละค่ะ .... ปัญหามีทางแก้เสมอนะคะ จากคุณ : ying-athens เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 52 19:02:53

ความคิดเห็นที่ 6   คือ เราเคยพูดถึงเวลาลูกค้าโทรมา เขาก็ออกอาการ ว่า โกรธเเละกระฟัดกระเฟียด เฉไฉ ไปคุยเรื่องอื่น ดิฉัน สงสารลูก เพราะ เห็น พ่อเเม่ คุย กันแบบขึ้นเสียง หรือ ทะเลาะกันบ่อย ดิฉันพยายาม อดกลั้นค่ะ เจ้าของอู่ซ่อมรถ ก็ไม่โสดค่ะ เป็นการน่าละอายที่ดิฉันไปแอบชอบเขา คือรู้จักกันมานานเเล้วค่ะ เขาเองก็แสดงออกว่าสนใจดิฉัน.. หาก ความสัมพันธ์ระหว่าง ดิฉันและสามีดี ...คงไม่มีใครที่จะแทรกมา ในหัวใจดิฉันได้.. เเต่นี่คุยกันไม่ถึงชั่วโมง..เดี๋ยวก็ต้องมีเรื่องให้เถียงกัน จนได้..ไม่รู้ว่าความรักมันหายไปตอนไหน..มารู้อีกที ก็เหมือนคนแปลกหน้า คำเเนะนำของเพื่อนๆทุกคนมีค่า ขอขอบคุณทุกท่านนะคะ ดิฉันรู้สึกดีขึ้นที่ได้ระบาย ออกมา ..รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนชั่ว ที่ไปรักคนมีครอยครัวเเล้ว.. พยายามตัดใจ เเต่พอ ขับรถผ่านก็อดมองเข้าไปไม่ได้ รู้สึกเเย่กับตัวเองจังเลยค่ะ จากคุณ : จขกท เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 52 19:16:25 A:222.123.240.203 X: TicketID:213289

ความคิดเห็นที่ 7 เป็นเรื่อง  ธรรมดา ของมนุษย์วัยเจริญพันธุ์ แต่พยายามอย่าให้บุคคลใกล้ชิดที่ เกี่ยวข้องเดือดร้อน จากคุณ : NiyomC เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 52 19:38:13

ความคิดเห็นที่ 8 อื่ม...เท่าที่อ่านดูคุณกำลังสร้างความชอบธรรมในการนอกใจสามีตนเองอยู่นะครับ.....ถึงสามีคุณจะไม่ดีจริงตามที่คุณกล่าวอ้างแต่มันก็ไม่เป็นเหตุในการประพฤตินอกใจนะครับ.....เพราะสถานภาพของคุณในตอนนี้ได้ชื่อว่าเป็นภริยาของสามีและเป็นมารดาของลูกนะครับ....คุณจึงไม่มีสิทธิแม้แต่จะคิดนอกใจให้ใครอื่นอันจะเป็นการผิดต่อสถานะภาพที่เป็นอยู่.....และมันก็ไม่แปลกอะไรที่คุณจะผลักดันให้สามีประสบความสำเร็จในชีวิตเพราะมันเป็นหน้าที่ของภริยาที่ประเสริฐทุกคนต้องทำอยู่แล้ว.....เว้นแต่คุณจะไปส่งเสริมผลักดันให้ชายชู้ประสบความสำเร็จยิ่งกว่าสามี  อันนี้สิถึงเรียกว่าของแปลก........ดังนั้นคุณจึงต้องเข้าใจบทบาทและหน้าที่ของภริยาในประเด็นนี้ให้ถูกต้องเสียก่อน และในส่วนข้ออ้างที่ว่าสามีคุณออกอาการปลื้มลูกค้านั้น....มันก็ยังคลุมเครือเกินไปที่จะตัดสินว่าเค้ามีพฤติกรรมนอกใจคุณอันเป็นเหตุให้คุณยกเป็นข้อรังเกียจเค้า....หากเค้ามีสัมพันธ์ชู้สาว ให้เกียรติ ยกย่องหญิงอื่นในฐานะเดียวกับคุณ   มันจึงจะเป็นเหตุในการฟ้องหย่าเพื่อให้คุณใช้สิทธิเลือกใหม่อีกครั้ง....แต่หากว่ามันยังไม่ปรากฎข้อเท็จจริงเช่นว่าคุณเองก็ไม่ควรกล่าวอ้างมาเป็นเหตุนอกใจเค้าเพื่อคิดถึงชายอื่น คุณอย่าลืมนะครับว่ามีชายหญิงหลายคนที่ใช้สิทธิเลือกใหม่....แต่แล้วเมื่อเวลาผ่านไปมันก็ได้พิสูจน์ให้เห็นว่าของใหม่ใช่ว่าจะดีกว่าของเก่า.......ใหม่ๆ ก็อาจตื่นเต้นเร้าใจข้าวใหม่ปลามันอยู่บ้าง....แต่อยู่ๆ ไปเมื่อช่วงเวลาตื่นเต้นของใหม่หมดไปหากจะมาคิดเสียในภายหลังก็สายเกินกลับไปแก้ไขได้ และหากคุณใช้สิทธิขอเลือกใหม่คุณคิดว่าชายผู้นั้นจะดีกว่าสามีคุณหรือ....เค้าจะยอมรับในความเป็นหญิงหม้ายของคุณหรือ....เค้าจะจัดการอย่างไรกับลูกของคุณ.....เค้าจะรักลูกของคุณได้เท่ากับสามีรักลูกของคุณหรือ.....คุณอย่าลืมนะครับว่าเด็ก 5 ขวบคนนั้นคือลูกของคุณและสามี.....ไม่ใช่ลูกของเค้า มีผู้หญิงหลายคนลงทุนทิ้งสามีตนเองด้วยข้ออ้างเช่นเดียวกับคุณแต่สุดท้ายก็ถูกชายคนใหม่ทิ้งขว้างในภายหลังเช่นกัน....เพราะเค้าจะไม่ให้ค่าแก่หญิงนั้นเท่าที่ควร....ด้วยเหตุว่าแม้แต่สามีและลูกตนเองยังทิ้งมาได้....แล้วจะมีใจภักดีให้แก่ชายใดได้อีก....หญิงเช่นนี้จึงมิสมควรนำมายกย่องให้เป็นภริยา และถ้าผมจำไม่ผิดชายผู้นั้นก็มีครอบครัวอยู่แล้วไม่ใช่หรือครับ.... ประการสุดท้าย....คุณต้องยอมรับความจริงว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาเหตุที่ทำให้สัมพันธภาพระหว่างคุณและสามีจืดจางลงส่วนหนึ่งย่อมเกิดจากการที่คุณจับจ้องมองที่ผู้ชายอื่น.....ซึ่งในขณะที่คุณกำลังคิดถึงผู้ชายอื่นอยู่นั้นคุณย่อมไม่มีสามีอยู่ในห้วงความคิด  ไม่มีสามีอยู่ในจิตใจ.....ความใส่ใจในสามีย่อมลดน้อยลง......มันจึงทำให้คุณบกพร่องต่อหน้าที่ในฐานะภริยา......ด้วยเหตุนี้ความสัมพันธ์กับสามีคุณย่อมต้องลดน้อยลงเป็นเรื่องธรรมดา ดังนั้น....มันจึงกล่าวอย่างเต็มปากไม่ได้ว่าสามีคุณแย่เพียงฝ่ายเดียว....ในเมื่อเหตุมันก็มาจากความบกพร่องในหน้าที่ของคุณด้วยเช่นกัน...... จากคุณ : อินทร์นิล เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 52 21:00:22

ความคิดเห็นที่ 9 สุดท้ายนี้ผมอยากให้คุณมองหน้าเด็ก 5 ขวบคนนั้นให้ดี.....แล้วลองตอบผมทีว่าเค้าหน้าตาเหมือนใคร....แน่นอนมันต้องไม่เหมือนคนข้างบ้านอยู่แล้ว.....เค้าย่อมต้องมีส่วนละม้ายคล้ายคลึงกับคุณและสามีไม่มากก็น้อย....เพราะเค้าคือผลผลิตของคุณทั้งสอง.....เค้ากำลังอยู่ในวัยช่างจดช่างจำ....คุณอยากปลูกฟังความทรงจำในวัยเด็กของเค้าอย่างไรละครับ..... มันเป็นสิ่งสำคัญมากนะครับสำหรับความทรงจำที่ดีงามและความประทับใจในวัยเด็ก....เพราะมันจะเป็นเครื่องช่วยหล่อเลี้ยงจิตใจของเราเมื่อยามที่เราท้อแท้.....มันทำให้เรารู้ว่าเรามาจากไหน.....มันเป็นความอบอุ่นในจิตใจที่เด็กทุกคนสมควรจะได้รับจากครอบครัวของเค้า....แล้วคุณอยากให้ความทรงจำของเค้าเป็นเช่นใดหละครับ....คุณเลือกที่จะทำมันได้นะครับ ตลอดเวลาที่ผ่านมาคุณอาจจะเหน็ดเหนื่อยและอ่อนล้าจากการเลี้ยงลูกน้อย....สามีก็อาจจะเหน็ดเหนื่อยอ่อนล้าจากการมุ่งมั่นสร้างฐานะครอบครัว.....และด้วยความเหนื่อยล้าก็อาจมีบ้างที่ทำให้เผลอไผลขาดสติกันได้ในบางเวลา.....แต่มันถึงเวลาหรือยังละครับที่คุณจะกลับมาใส่ใจในกันและกันอีกครั้ง......ลูกเริ่มโตแล้วก็ควรจะมีพี่เลี้ยงได้แล้วเพื่อคุณจะได้มีเวลาในการใส่ใจสามีและธุรกิจของตนเอง.....คุณอย่าลืมนะครับว่าสามีคุณจะประสบความสำเร็จไม่ได้เลยถ้าไม่มีคุณอยู่เคียงข้าง...... คุณควรสร้างเป้าหมายใหม่ๆ ให้แก่ชีวิตไม่ว่าจะเป็นแผนในการเลี้ยงลูกหรือแผนในการดำเนินธุรกิจ....แล้วสมาธิคุณจะกลับมาอยู่กับครอบครัวอีกครั้ง....หาเวลาไปเที่ยวพักผ่อนสองต่อสองบ้าง...ปลดเปลื้องภาระเลี้ยงดูลูกบ้างในบางเวลาเพื่อคืนความหวานให้แก่ชีวิตคู่หนุ่มสาวอีกครั้ง.....คุณมีสิ่งมีค่าอยู่ในมือจงทำมันให้ดีที่สุดและอย่าปล่อยให้มันหลุดลอยไปนะครับ.....ซึ่งสิ่งมีค่าที่ผมพูดถึงนั้นคือ “ครอบครัว” ของคุณนั้นเอง จากคุณ : อินทร์นิล เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 52 21:01:51

ความคิดเห็นที่ 10 อ้อ....ผมมีเพลงๆ หนึ่งที่ผมชอบฟังมากเวลาที่ผมมีความเหนื่อยหน่ายท้อแท้กับชีวิต.....และเมื่อผมได้ฟังเพลงนี้ภาพความทรงจำดีๆ ในอดีตที่ ป๊า กับแม่ ร่วมกันสร้างให้แก่ผม มันจะกลับคืนมาอีกครั้ง.....มันทำให้ผมมีกำลังใจที่จะก้าวเดินต่อไป.... คุณและสามีก็สามารถสร้างความทรงจำดีๆ เช่นนี้ให้แก่ลูกของพวกคุณได้เช่นกัน....และความทรงจำดีๆ เหล่านี้จะหล่อเลี้ยงจิตใจของลูกคุณไปตราบนานเท่านาน.... http://www.kzmelody.com/radio-online/kzmusic/28382/ จากคุณ : อินทร์นิล เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 52 21:18:57

ความคิดเห็นที่ 11 คุณอินทร์นิล ตอบได้ถูกต้องครบหมดแล้ว ไม่รู้จะตอบว่าอย่างไร อยากให้คุณตัดใจจากชายคนนั้นเสียเถอะ หันไปมองลูกให้มากๆ สามี-ภรรยา เลิกกันแล้วก็เป็นคนอื่น แต่ลูกอย่างไรก็เป็นลูกคุณอยู่วันยังค่ำ สงสารลูกให้มากๆ สามีเขาอาจจะปลื้มเปรมลูกค้าคนนั้นก็ขอให้เพียงปรามๆเขาไว้ คุยกับเขาว่า เรารู้สึกไม่สบายใจที่เขาให้ความสนใจลูกค้าคนนั้นเกินความพอดี บอกไปเลยก็ได้ว่าเราหึง เพราะผู้ชายบางคน ชอบให้เมียหึง เขาจะเกิดความภูมิใจว่าเมียยังรัก คุณลองหากิจกรรมที่ทำความเพลิดเพลิน จะได้ไม่คิดกระเจิดกระเจิงไปกับเรื่องรักๆใคร่ๆ คุณอาจจะไม่ได้ค่อยสนใจเรื่องเกี่ยวกับธรรมะอะไร จะแนะนำให้เข้าวัด กลัวว่าจะไปแอบชอบพระเข้า จะเป็นบาปยิ่งขึ้น (อย่าเคืองนะถ้าจะพูดตรงๆ) เวลาลูกหลับ ให้มองลูกให้มากๆ รักลูกให้มากๆ ถ้าต้องเกิดอะไรขึ้นลูกก็คือคนที่คุณจะต้องแคร์ที่สุด จากคุณ : พนอจัน เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 52 21:19:13

ความคิดเห็นที่ 12   ขอบคุณสำหรับคำเเนะนำ ที่มีค่ายิ่งของเพื่อนๆมากนะคะ คุณ อินทร์นิลคะ เพลง เพราะเเละความหมายดี จังค่ะ ขอบคุณสำหรับ link นะคะ ใช่ค่ะ ..ดิฉัน ทราบดีว่า ดิฉันไม่ควรเอาข้อเสียของสามี มาเป็นข้ออ้าง ในการคิดถึงชายอื่น...เพราะข้อดีของสามีที่สำคัญ ...คือความรักลูก.. หากจะมีความผิด ดิฉันเอง..ก็คงมีส่วนในความผิดนั้น ... จากวันที่คุณ อินทร์นิล เตือนสติดิฉัน ...ดิฉันเองก็พยายามที่จะหันกลีบมา ใส่ใจครอบครัวมากขึ้นค่ะ เรื่องธุรกิจ..สามีดิฉันไม่เคยยอมเปิดเผย ตัวเลขให้ทราบค่ะ เขาhandle เรื่องเงินเองหมด ..เเต่เขาก็รับผิดชอบค่าใช้จ่ายในบ้านหมด..นั่นเป็นเหตุให้ ดิฉันรู้สึกว่าเขาไม่ไว้วางใจดิฉัน ..เเละทำให้รู้สึกว่า เรามีระยะห่างเเละช่องว่าง..ดิฉันเลยยังต้องทำงานนอกบ้าน..เป็นลูกจ้างบริษัทอื่นค่ะ..รู้สึกว่า เขาไม่เคยไว้ใจใคร..ลูกจ้าง หรือพี่เลี้ยง สามีไม่ยอมจ้างค่ะ.. เพราะไม่ไว้ใจ.. ดิฉันต้องทำงานบ้าน และเลี้ยงลูกเอง..ตั้งแต่คลอดจนเข้าโรงเรียน ..พอลูกเข้าโรงเรียน..ดิฉันก็ออกมาทำงานนอกบ้านอีกครั้งหนึ่ง เเต่ก็นั่นเเหละค่ะ คุณอินทร์นิลพูดถูก คงไม่มีใครที่จะรักลูกดิฉันเท่า พ่อเเละเเม่ของเขาเอง..เเต้ปัญหาครอบครัวมันละเอียดอ่อน เเละ ต้องอาศัยความร่วมมือ ระหว่างสามี เเละ ภรรยา.. ถ้าหากฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดต้องปรับตัวเข้าหา..จนเเทบไม่มีความเป็นตัวของ ตัวเองหลงเหลือ..ก็คงต้องมาตั้งสติใหม่ ว่าแท้จริงเเล้ว..ชีวิตต้องการอะไรกันเเน่ คุณพนอจันคะ ..ไม่โกรธหรอกค่ะ ..อ่านcomment เเล้วได้หัวเราะออกมา ..เป็นใครก็ต้องคิดเเบบเดียวกับคุณ นั่นเเหละค่ะ..ธรรมะก็ศึกษามาบ้าง เเละก็พยายามเข้าวัด ฟังธรรม ..พยายามรักษาศีล5 ค่ะ.. เเละรู้ว่าตัวเองกำลังผิดศีลข้อ 3 อยู่ แม้ กายกรรมยังไม่ผิด.. แต่มโนกรรม..สิผิดไปถึงไหนแล้ว กลัวตกนรกค่ะ . จากคุณ : จขกท. เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 52 22:26:45 A:222.123.188.84 X: TicketID:213289

ความคิดเห็นที่ 13 นึกถึงหน้าของลูกคุณเอาไว้ซิครับ เด็กไม่ต้องการเสียแม่ไปหรอกครับ และเด็กไม่ต้องการเรียกผู้ชายคนอื่นว่า"พ่อ"หรอกครับ กลับมาเถอะครับ ออกจากฝันที่เป็นไปไม่ได้(สำหรับคนที่รักลูก) สิ่งที่อยู่ในมือย่อมเป็นสิ่ง ที่ดีที่สุดเชื่อป๋มเตอะ จากคุณ : tvd2005 เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 52 22:54:42

ความคิดเห็นที่ 14 อื่ม....เนื่องจากข้อมูลเรื่องส่วนตัวของสามีคุณมีให้น้อยมาก....เพราะเป็นครั้งแรกที่คุณพูดถึงลักษณะนิสัยของสามีคุณและความสัมพันธ์ทางการเงินของคุณทั้งสอง.....ซึ่งมันผิดปกติไปจากคู่สามีภริยาทั่วไป.....ด้วยเหตุดังกล่าวผมจึงยังไม่อาจให้คำแนะนำที่มากไปกว่านี้ได้....เพราะทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับข้อมูลที่ได้รับมาเช่นกัน แต่สิ่งที่บอกได้ในตอนนี้ก็คือความสัมพันธ์ของคุณและสามีไม่ปกติ....ซึ่งผมก็ไม่ทราบว่าเป็นเช่นนี้มาแต่เริ่มต้นแต่งงานหรือเพิ่งมาเป็นในภายหลัง.....ยังไงก็ค่อยๆ คิดดูนะครับว่าสัมพันธภาพระหว่างสามีและคุณมันเริ่มเปลี่ยนแปลงไปตั้งแต่เมื่อไหร่....และเพราะเหตุใด....แล้วจึงค่อยไปแก้ที่จุดนั้น........เพราะมันไม่น่าจะเป็นไปได้ว่าสัมพันธภาพของสามีภริยาจะเป็นมาแบบนี้ตั้งแต่เริ่มต้น เป็นไปได้มั้ยครับว่าคุณอาจไปพูดทวงบุญคุณกับเค้าในความสำเร็จที่ผ่านมาโดยไม่รู้ตัว.....เค้าจึงพยายามพิสูจน์ตนเองโดยไม่ให้คุณยุ่งกับกิจการและหมกมุ่นทำงานอยู่คนเดียว.....พอเค้าไม่ให้คุณทำงานธุรกิจโดยให้คุณไปทำงานบ้านเลี้ยงลูก....มันจึงทำให้คุณกับเค้าห่างกันมากขึ้น.....และเมื่อคุณไม่ได้ทำงานการเป็นผู้หญิงเก่งของคุณก็ถูกลดทอนคุณค่าลงไป.....มันจึงทำให้เค้าหมดความประทับใจเรื่องนี้ในตัวคุณ....เพราะเค้าเป็นคนที่ชอบผู้หญิงเก่ง....จนกระทั้งเมื่อเค้าได้พบผู้หญิงเก่งคนใหม่มันเลยอาจทำให้เกิดความประทับใจขึ้นอีกครั้ง ในส่วนตัวคุณเองเมื่อคุณไม่ได้ทำงาน....มันจึงทำให้คุณรู้สึกด้อยค่าและหมดความหมายกับสามี....ทั้งที่คุณเป็นคนมีการศึกษาสูงและมีความสามารถ.....เมื่อชายเจ้าของอู่มาบริการคุณด้วยตนเองมันจึงทำให้คุณเกิดความประทับใจในความสำคัญที่คุณรู้สึกว่าเค้ามีให้แก่คุณ....มันจึงเป็นจุดเริ่มต้นสะกิดใจคุณมาจนถึงทุกวันนี้ ที่กล่าวมาทั้งหมดนั้นก็มาจากการคาดเดาโดยอาศัยข้อมูลเลือนลางอันน้อยนิด...และประสบการณ์ชีวิตที่มี....ยังไงก็ลองพิจารณาดูนะครับ...เผื่อมันจะเจอต้นเหตุของปัญหาและสามารถพัฒนาสัมพันธภาพได้อีกครั้ง จากคุณ : อินทร์นิล เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 52 23:22:50

ความคิดเห็นที่ 15 เข้ามาให้กำลังใจ เจ้าของกระทู้ น่ะ เป็นกระทู้ที่น่าสนใจมากทีเดียว เรื่องอย่างนี้บางครั้งถ้าไม่เกิดกับตัวเอง ก้ไม่รู้ว่าปัญหามันใหญ่มากทีเดียว สำหรับคำแนะนำของ ท่าน อินทรฺนิล สวยงาม หมดจด และ เข้าใจความรู้สึกของ จขกท ได้ดีทีเดียว ชื่นชม นับถือท่าน เป็นเกียรติ สำหรับ ศาลาประชาคมแห่งนี้ มากทีเดียว ครับ  อยากให้เจ้าของกระทู้ ทำตามอย่างที่ท่านแนะนำมา แล้วเข้ามาเล่าให้ฟังบ้าง จะเป็นประโยชน์กับคนอื่นที่มีปัญหาเช่นเดียวหรือใกล้เคียงกันอย่างมาก    เพียงเป็นคนหนึ่ง แม้จะไม่สามารถให้คำแนะนำอะไรได้ ก้ได้แต่มารับฟังและให้กำลังใจ ให้ต่อสู้ ต่อไปในทางที่ดีและถุกต้อง ครับ แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 52 00:10:56 แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 52 00:08:55 จากคุณ : ไกลบ้าน (darkest) เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 00:07:29

ความคิดเห็นที่ 16 สิ่งหนึ่งที่ผมสัมผัสได้จากงานเขียนของคุณคือคุณมีความคิดที่ข่มสามีโดยอาจไม่รู้ตัว.....จากการที่คุณบรรยายความสามารถและฐานเงินเดือนที่สูงกว่าสามีและกล่าวว่าสามีไม่มีความโดยเด่นใดๆ....รวมถึงการที่คุณบอกว่าความสำเร็จของสามีนั้นเกิดขึ้นได้เพราะการผลักดันของคุณ..... ซึ่งลักษณะดังกล่าวมันไปลดทอนความภาคภูมิใจของสามีลง.....อันเป็นเหตุให้เค้าต้องลดบทบาทของคุณโดยให้ไปเลี้ยงลูกทำงานบ้านและเค้าก็พิสูจน์ตัวเองว่าเค้าก็สามารถทำได้โดยที่ไม่ต้องมีคุณ..... ซึ่งผู้หญิงที่ฉลาดในการครองเรือนจะไม่แสดงออกในสิ่งใดอันเป็นการข่มสามี.....หรือทำให้สามีรู้สึกด้อยความสามารถกว่าตนเอง....ซึ่งผู้หญิงที่รู้จักหลักในการครองเรือนตรงนี้จะระมัดระวังในการแสดงออกต่อสามีมาก.....จะยอมตนลงให้แก่สามีและจะยกย่องสามีตนเอง.....ซึ่งเมื่อสามีได้รับการเชิดชูฐานะจากภริยาเค้าก็จะมีความเมตตารักใคร่ตอบ.....มีความทนุถนอมอ่อนโยนปกป้องต่อภริยา......ตรงนี้เป็นหลักในการครองเรือนที่ผู้หญิงยุดปัจจุบันไม่ค่อยให้ความสำคัญ.....เป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของลูกผู้หญิง..... ทั้งนี้ในปัจจุบันมีการเรียกร้องสิทธิสตรีมากขึ้น...มันจึงทำให้ผู้หญิงหลายคนเข้าใจบทบาทของสตรีผิดไป.....โดยไปแข่งขันประชันความสามารถกับชายผู้เป็นสามีของตนเสียเองโดยมักไม่รู้ตัว....ซึ่งตรงนี้มันผิดสถานะภาพ....คุณจะแข่งขันข่มชายใดก็ได้แต่ต้องมิใช่สามีตนเอง.....เพราะหากภริยาแสดงการใดอันเป็นลักษณะข่มสามีแล้ว....สามีจะมีการแสดงออกอยู่สองลักษณะคือ 1. กดฐานะของภริยาลง...โดยไม่ให้ยุ่งเกี่ยวกับการงานที่ทำและให้ไปทำงานในหน้าที่เพียงอย่างเดียวคือทำงานบ้านและเลี้ยงลูก 2. ออกไปแสวงหาหญิงอื่นที่ยกย่องเชิดชูฐานะความเป็นผู้นำให้แก่เค้า....ซึ่งก็คือการประพฤตินอกใจนั้นเอง ดังนั้น....จริงๆ แล้วผู้ชายทุกคนชอบผู้หญิงที่เก่ง  แต่ผู้ชายทุกคนไม่ชอบผู้หญิงที่เก่งกว่า....ฉะนั้นจึงไม่มีผู้ชายที่ไหนจะเอาผู้หญิงที่เก่งกว่ามาเป็นภริยา.....เพราะถ้าผู้ชายรู้สึกด้อยกว่าผู้หญิงความรู้สึกปกป้องมันจะไม่เกิดมีขึ้น....ความภาคภูมิในความเป็นผู้นำมันก็จะไม่เกิดตามมา....มันจึงเป็นการลดทอนความเป็นผู้นำของเค้าเองซึ่งไม่มีชายใดต้องการ แม้แต่สามีคุณก็ตามที....การที่เค้ามาจีบคุณก็เพราะเค้าชื่นชอบในความสามารถของคุณ....แต่เค้าไม่เคยคิดว่าคุณเก่งกว่าเค้า.....แม้คุณจะฐานเงินเดือนสูงกว่าเค้า  แต่เค้าก็ไม่ได้คิดว่าเค้าจะมีความสามารถน้อยไปกว่าคุณ....เพราะถ้าเค้าคิดว่าเค้าด้อยกว่าคุณเค้าจะไม่กล้าไปจีบคุณเลย.... ฉะนั้น...คุณลองไปสำรวจดูในสิ่งที่ผ่านมาว่ามันเกิดเพราะปัญหานี้หรือเปล่า...เพราะผมมองไม่เห็นปัญหาอื่นในขณะนี้....นอกจากเรื่องในประเด็นนี้...ยังไงก็ลองพิจารณาดูนะครับ จากคุณ : อินทร์นิล เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 00:46:25

ความคิดเห็นที่ 17   เข้ามาดูกระทู้ตัวเองกลายเป็นกระทู้เเนะนำไปซะเเล้ว...ดีใจที่ ปัญหาของ ดิฉันน่าสนใจ วันนี้ดิฉันจะต้องเดินทางไปพบลูกค้า ยุ่งทั้งวัน อาจกลับเข้า มา เย็นหรือค่ำเลยค่ะ คุณอินทร์นิงวิเคราะห์ถูกหลายส่วน 70%ได้ค่ะ เเต่มีรายละเอียดอีกเยอะดิฉันว่ามันเป็นเรื่องปลีกย่อยมาก ไม่รู้ว่าสมควรเล่า หรือเปล่า.. จากคุณ : จขกท เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 07:13:57 A:117.47.197.125 X: TicketID:213289

ความคิดเห็นที่ 18 คือ ผมว่ามีอะไรต้องพูดกันนะครับ แต่ถ้าไม่เข้าใจอีกคงยาว เพราะชีวิตคู่นี่ต้องยอมรับความคิดเห้นของกันและกันครับ เอาคนใดคนนึงเป็นที่ตั้งไม่ได้ ไม่งั้นล่ะบ้านแตกแน่ จากคุณ : digimarukung เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 10:59:33

ความคิดเห็นที่ 19 มันคือเรื่องของคน2คน + 1 ประเด็นหลักคือ จะทำยังไงให้สามี กลับมารัก คุณเหมือนเดิม สู้ๆนะคับ จากคุณ : ห้องเล็กเลขที่99 เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 11:30:47

ความคิดเห็นที่ 20 มาเป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้ค่ะ คุณอินทนิลคะ ความเห็นของคุณใน#16  ส่วนตัวแล้วคิดว่าเจ้าของกระทู้อาจไม่ได้เกิดความคิดข่มสามีหรอกค่ะ เจ้าของกระทู้คงอยากจะเท้าความให้เห็นถึงการเสียสละและเป็นการบอกเล่าตั้งแต่ต้นสายปลายเหตุ หากว่าเรื่องที่เธอบอกว่านั้นเป็นความจริง เวลาผู้หญิงเอามาบอกนี่จะถือว่าเป็นการข่มคงไม่ได้ ในโลกความเป็นจริงนี้ มีผู้หญิงไม่น้อยที่ผลักดันสามีแต่ไม่ได้รับการชื่นชมและให้กำลังใจจากสามี เราว่าตรงนี้ผู้ชายเองก็ควรตระหนักในความเป็นจริงบ้าง ดิฉันว่าเป็นอาการ"น้อยใจ"เสียมากกว่า ส่วนประเด็นอื่น ขอให้คิดให้มากๆ อาการแอบปลื้ม แอบคิด แอบมอง ในสิ่งที่ตัวเองขาด มันไม่ผิดค่ะ แต่ขอให้อยู่ในหลักศีลธรรม และความรู้สึกของลูกให้มากๆนะคะ บางทีการนิ่งไว้ก็คลี่คลายอะไรๆได้ดีกว่า เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : มิสซิสพวงแสด เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 11:36:18

ความคิดเห็นที่ 21 คุณมิสซิสพวงแสด ครับ.... คุณทราบมั้ยว่าการกล่าวเพื่อเท้าความกับการแสดงความรู้สึกที่แท้จริงในจิตใจนั้นลักษณะการถ่ายทอดมันจะต่างกัน.....สิ่งใดไม่คิดอยู่ในใจสิ่งนั้นยากไซร้จะแสดงออกมา......ซึ่งสิ่งละอันพันละน้อยตรงนี้มันจะสื่อให้เห็นถึงความคิดที่แท้จริงของคนๆ นั้น......เพราะตัวอักษรที่เรียงร้อยถ้อยคำสามารถสื่อความได้มากกว่าความหมายของคำที่ปรากฏ.....มันแสดงให้เห็นถึงอารมณ์ความรู้สึก....พื้นฐานความคิดพื้นฐานจิตใจ....และสิ่งที่อยู่ในก้นบึ้งของจิตใจคนเหล่านั้น การที่ผู้หญิงที่สูงกว่าสามีและไม่สวมรองเท้าส้นสูงจำเป็นมั้ยที่เธอเหล่านั้นจะต้องออกมาสาธยายว่าตนเองสูงกว่าสามีกี่นิ้ว.....จำเป็นมั้ยที่เธอเหล่านั้นจะต้องออกมาบอกว่าสามีเตี้ยกว่าเธอกี่เซนต์ จากถ้อยคำที่ จขกท. บรรยายมาว่าเหตุที่แต่งงานกับสามีเพราะว่าสงสาร....ทั้งที่สามีด้อยกว่าทุกอย่าง.....มันแสดงให้เห็นถึงอะไรคุณทราบมั้ยครับ...??? มีผู้หญิงที่ไหนบ้างที่ลดตัวยอมตนลงมาแต่งงานกับชายที่น่าสงสารและด้อยกว่าตนทุกอย่าง.....หากไม่ใช่เพราะเล็งเห็นและยอมรับในศักยภาพของฝ่ายชายในขณะนั้น และมีเป้าหมายร่วมกันในการที่จะสร้างครอบครัวในอนาคต.....การอ้างว่าแต่งงานเพราะสงสารชายที่ด้อยกว่ามันจึงแปลความเป็นอื่นไม่ได้นอกจากเป็นการยกตนเหนือสามี ดังนั้น....จากถ้อยคำที่เรียงร้อยออกมามันจึงสื่อให้เห็นว่า....ผู้หญิงคนนี้เธอมีความคิดที่ข่มสามีอยู่ในที.....ซึ่งเรื่องความคิดจิตใจนั้นหากเราไม่สำรวจใจตนเองอยู่เนื่องๆ ย่อมไม่อาจทราบได้ว่าตนเองคิดอะไรอยู่ในใจ.....และสิ่งที่อยู่ในใจเหล่านั้นมันก็จะแสดงออกมาเพราะการที่เราไม่ระวังความคิดตนนั้นเอง...... จากคุณ : อินทร์นิล เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 13:40:40

ความคิดเห็นที่ 22 ซึ่งความคิดที่ข่มสามีนั้นมันเป็นรากเหง้าของปัญหาครอบครัวมาก....เพราะผู้หญิงหลายคนในปัจจุบันไม่ได้รับการสั่งสอนมาในเรื่องนี้......ไม่ได้รับการฝึกฝนศิลปะในการครองเรือน.....ไม่รู้ว่าเสน่ห์ของความเป็นหญิงอยู่ที่ตรงไหน.....เพราะพ่อแม่ในปัจจุบันมุ่งแต่จะให้ลูกเรียนให้สูงๆ เพื่อให้ได้งานทำดีๆ และมองว่าเสน่ห์ของหญิงไทยเป็นของโบราณคร่ำครึไม่จำเป็นอีกต่อไป......แต่พอเกิดปัญหาสัมพันธภาพในครอบครัวสิ่งโบราณคร่ำครึเหล่านี้แหละที่จะเป็นคำตอบของปัญหา ด้วยการขาดความเข้าใจดังกล่าวผู้หญิงส่วนใหญ่ในปัจจุบันจึงมุ่งที่จะเป็น working woman  พยายามที่จะแสดงออกให้ทัดเทียมกับผู้ชายมันจึงทำให้พวกเธอเหล่านั้นไม่ทราบว่าบทบาท หน้าที่ ของความเป็นภริยาว่าต้องทำอย่างไร.....ซึ่งหากเข้าใจในบทบาทหน้าที่ของภริยาเธอเหล่านั้นก็จะไม่ติดใจเรียกร้องเครดิตใดๆ ในการผลักดันสามีตนเองให้ประสบความสำเร็จ.....เพราะเธอรู้ว่ามันเป็นหน้าที่ของเธอ....และเธอก็จะรู้ว่าความสำเร็จของสามีก็คือความภาคภูมิใจของเธอเอง....และสังคมก็จะยกย่องในความสามารถของหญิงนั้นโดยไม่จำต้องเอื้อนเอ่ยอะไร คุณเคยได้ยินคำกล่าวในเรื่องพระเวสสันดรซึ่งพระนางมัทรีกล่าวว่า  “สามีนี่เป็นฉัตรแก้วกั้นเกศ  งามหน้างามเนตรทุกเวลา”  มั้ยครับ.....หากคุณเคยได้ยินและเข้าใจในความหมายของคำนี้  คุณจะทราบดีว่าบทบาทหน้าที่ของภริยาที่ประเสริฐต้องทำเยี่ยงใด..... และสิ่งสำคัญที่ผมเน้นเสมอมาก็คือ....ใครจะได้ทำหน้าที่ของตนบกพร่องเพียงใด....มันก็ไม่เป็นเหตุให้เราต้องบกพร่องต่อหน้าที่ของตนเอง.....เราจะไปบังคับผู้อื่นให้ทำหน้าที่ของเค้าไม่ได้หากเค้าไม่คิดที่จะลุกขึ้นมาทำ....แต่เราสามารถทำหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุดได้.....เพื่อไม่ให้ตนต้องเป็นส่วนหนึ่งของปัญหาเสียเอง ด้วยเหตุดังกล่าว....มันจึงไม่สำคัญว่าใครจะได้บกพร่องต่อหน้าที่ของตนเพียงใด....แต่มันสำคัญว่าเราเองจะทำหน้าที่ของเราได้สมบูรณ์แล้วหรือยัง..... ซึ่งการที่จะทำเช่นนั้นได้จำเป็นอย่างยิ่งที่เราจะต้องเข้าใจอย่างชัดแจงต่อบทบาทและหน้าที่ในสถานะภาพที่เราเป็นเสียก่อน.....และยอมรับว่าปัญหามันเกิดจากอะไร....เพราะหากเราไม่ยอมรับว่าตัวเราคือส่วนหนึ่งของปัญหา....กระบวนการแก้ไขก็ไม่อาจเกิดมีได้เช่นกัน (แก้คำผิด) แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 52 19:09:50 แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 52 14:00:36 แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 52 13:57:28 จากคุณ : อินทร์นิล เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 13:44:04

ความคิดเห็นที่ 23 และสุดท้ายนี้......การตอบปัญหาของผมไม่ได้เป็นไปเพื่อความสะใจหรือสาแก่ใจในการที่ได้ต่อว่าหรือต้องการประจานใคร.......แต่การตอบของผมเป็นไปเพื่อชี้ให้เห็นถึงสิ่งที่อาจจะเป็นปัญหา   เพื่อจะได้หาทางแก้ไขปรับปรุงเพื่อสร้างเสริมสัมพันธภาพในครอบครัวขึ้นอีกครั้ง.....นั้นคือจุดมุ่งหมายสูงสุดที่หวังจะให้เกิด..... เพราะครอบครัวคือหน่วยย่อยสุดของสังคม...แต่เป็นหน่วยทางสังคมที่สำคัญที่สุด.....หากคนในครอบครัวรู้จักบทบาท หน้าที่ และความรับผิดชอบระหว่างกัน....สามารถเชื่อมโยงความสัมพันธ์กันได้....มีสามใยแห่งรักเป็นพื้นฐานของชีวิตคู่....ครอบครัวนั้นก็จะมีความอบอุ่น....และมันจะส่งผ่านสิ่งต่างๆ เหล่านี้ไปสู่ทายาทรุ่นต่อไป....อันจะเป็นการเสริมสร้างความเข้มแข็งให้แก่สถาบันครอบครัวไทยในอนาคตต่อไป จากคุณ : อินทร์นิล เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 13:48:28

ความคิดเห็นที่ 24   เข้ามาให้กำลังใจจขกท ค่ะ ไม่รู้นะ เราว่าผู้หญิงก็มีความรู้สึกเหมือนผู้ชาย นั่นแหล่ะ แต่ทำอะไรไม่ได้เท่าที่ผู้ชายทำเพราะมันมีอะไรหลายอย่างค้ำคอ อยู่ เราเข้าใจจขกท ทั้งหมดว่ารู้สึกอย่างไร เราคิดว่านะมนุษย์ทุกคนคงไม่มีใครอยากเป็นคนไม่ดีหรอกนะ ก็ขอให้จขกทจะผ่านปัญหาเล่านี้ไปได้ด้วยดี ไม่จำเป็นต้องจบด้วยความ หรูเลิศ แต่จบด้วยความสุขและถูกต้องก็พอ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : ไอติมเม็ดบัว (ไอติมเม็ดบัว) เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 14:25:57

ความคิดเห็นที่ 25 ขอเห็นต่างกับ คุณอินทร์นิล เพื่อพิจราณา ความสมควรนะค่ะ จริงๆ แล้ว ถูกต้องที่ภรรยาสมควร สนับสนุน สามีในทุกด้าน โดยตัวเองควรอยู่แนวหลัง นั่นคือภรรยาที่ฉลาด และมีสามี ที่ให้เกียรติยกย่อง ภรรยาเสมอต้นเสมอปลาย โดยยกภาระ ทางเงินทอง ทรัพย์สิน ทั้งหมด ให้ภรรยา บริหารจัดการ ทั้งในเรื่องนอกบ้าน และในบ้าน เมื่อมีป้ญหา ต่างๆ เล่าให้ภรรยารับรู้ทุกเรื่องราว เพื่อฟังข้อคิดเห็น ไม่ใช่ ตัดสินใจคนเดียว ผู้ชาย เป็นนักล่า การตัดสินใจ จะเป็นในแนวทาง ทุ่มสุดตัว สู้เต็มที่ ในสิ่งที่ยังไม่ได้มา ตรงนี้ ต้องให้ภรรยา ซึ่งคิดหน้าคิดหลัง สืบข้อมูลก่อนตัดสินใจ มาเป็นตัวเบรค ความกล้าได้กล้าเสีย ของสามี สามี - ภรรยา เหมือนเรือลำเดียวกัน ต้องช่วยกันค้ำ ช่วยกันถ่อ ไปยังจุดหมายเดียวกัน คนหนึ่งร้อน อีกคนต้องเย็น ไม่ใช่ สามีร้อน ภรรยาต้องเย็น เป็นกฏตายต้ว เหมือนผู้หญิงต้อง รองบ่อน เสมอ เสนอเพื่อพิจารณานะค่ะ ไม่มีความรู้เท่าไร แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 52 14:57:11 จากคุณ : nupvs เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 14:47:09

ความคิดเห็นที่ 26 คิดต่างเหมือนกัน เราว่าไม่จริงเสมอไปหรอก  ปัจจุบัน ผู้หญิงเป็นผู้นำครอบครัวเยอะไป  แค่บ้านเราก้อ 2 คู่แล้ว  ที่ผู้หญิงรายได้เยอะกว่า  เป็นคนรับผิดชอบจัดการเรื่องต่างๆ  วางแผนการใช้เงิน  การตัดสินใจใหญ่ๆ  ผู้หญิงทำหมด  ส่วนผู้ชายทำงานนอกบ้านเพื่อช่วยค่าใช้จ่ายนิดหน่อย   และช่วยทำงานในบ้าน รวมถึงเลี้ยงลูก   การเป็นผู้นำไม่จำเป็นต้องข่มสามี  เราว่าผู้หญิงสมัยนี้ทำได้นะ  แบบละมุนละม่อมด้วย   ถ้าเราเป็น จขกท. นะ  อันดับแรก หางานทำใหม่เลย  ไม่ก้อหารายได้พิเศษด้วยตัวเองที่บ้าน  งานสายวิศวกรรม  หาจ๊อบนอกได้เยอะออก  เอาให้สามีรู้ไปเลย  ว่าเราไม่ใช่ของตาย  ไม่ใช่คนที่นึกจะมองข้ามก้อทำได้  (ลืมล่ะซิ ว่าตอนจีบมันยากลำบากขนาดไหน)   ส่วนเรื่องที่สามีปลื้มคนอื่น  ก้อบอกไปเลย  ว่า ถ้าเราเป็นฝ่ายปลื้มชายอื่นบ้างจะรู้สึกอย่างไร  ถ้าพูดแล้วยังทำอยู่อีก  แสดงว่าจงใจแล้วค่ะ  เป็นเราคงเตรียมตัวหาทางออกให้ตัวเองแล้วแหล่ะ  คนเราลงอยู่ด้วยกัน  แต่แสดงอาการเอาใจออกห่างอย่างนี้  ไว้ใจไม่ได้อ่ะ เรื่องปลื้มคนอื่น  ตรบใดที่ยังไม่ได้ล้ำเส้นหรือแสดงออก เป็นรูปธรรม  ก้อผิดแค่ทางใจ (มโนกรรม)  เชื่อว่าใครก้อเคยทำ  ให้พยายามข่มใจ  นึกถึงลูกมากๆ ค่ะ   อย่าสร้างบาปกับตัว  ไม่คุ้มหรอก  ถ้าเลิกรากันไปแล้วค่อยคิดดีกว่า  เอาใจช่วยนะคะ จากคุณ : mawantha เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 15:10:53

ความคิดเห็นที่ 27 ^ ^ ^ อื่ม ยินดีรับฟังความเห็นต่างนะครับคุณ nupvs ....แต่ไม่มีถ้อยคำใดในกระทู้ที่ผมกล่าวว่าผู้หญิงไม่มีส่วนตัดสินใจ...ไม่มีสิทธิยุ่งเกี่ยวเงินทอง...ไม่มีส่วนบริหารจัดการทั้งงานนอกงานในบ้านเลยนะครับ....ซึ่งเรื่องนี้ผมก็ตอบไว้ใน คห.ที่ 14 แล้วว่ามันเป็นเรื่องผิดปกติที่ผู้ชายไม่ยอมให้ผู้หญิงรับรู้เรื่องฐานะการเงินและแสดงบทบาทในธุรกิจ แต่ที่กล่าวมาทั้งหมดนี้ก็เพราะพยายามหาสาเหตุที่เกิดขึ้น....ว่ามันเกิดจากเหตุใด.....ตั้งแต่เมื่อไหร่....และมันจะนำมาซึ่งวิธีการแก้ปัญหาในที่สุด ลองๆ กลับไปอ่านดูอีกทีนะครับ แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 52 15:19:35 จากคุณ : อินทร์นิล เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 15:16:52

ความคิดเห็นที่ 28 ส่วนของคุณ mawantha ผมอ่านดูแล้วก็ไม่เห็นจะต่างกับที่ผมกล่าวไว้ตรงไหน....มันไม่ใช่เรื่องผิดที่หญิงจะเก่งกว่าชายตราบใดที่หญิงนั้นไม่ไปข่มชายผู้เป็นสามีตนเอง....ซึ่งคุณก็รับในข้อนี้ แต่จะอย่างไรก็ตามใครจะข่มสามีก็เป็นเรื่องของเค้า.....ผมไปห้ามเค้าไม่ได้  มันเป็นเรื่องส่วนตัว.....เพียงแต่ผมพยายามชี้ให้เห็นว่ามันอาจจะนำมาซึ่งปัญหาความสัมพันธ์ในครอบครัว.....ก็เท่านั้นเอง ก็สุดแต่ใจว่าใครจะแปลความว่าอย่างไร....เพราะผมก็เขียนอย่างแจ่มแจ้งที่สุดแล้ว....จะแปลไทยเป็นไทยมากไปกว่านี้คงไม่ไหวแล้ว ขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ จากคุณ : อินทร์นิล เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 15:26:56

ความคิดเห็นที่ 29 กลับไปอ่าน ช้าๆ และไตร่ตรองตามแล้ว จริงๆ ท่านได้ ชี้แนะไว้หมดแล้ว  อ่านแล้วนึกถึงศิลปการครองเรือน ขออนุญาต เจ้าของกระทู้ นำเสนอเพื่อเป็นข้อพิจารณา ไม่ต้องเห็นด้วยก็ได้นะค่ะ เพื่อเป็นข้อคิดสะกิดใจ เคล็ดลับการครองเรือน อูฐ ปลา หมา ควาย ศิลปะการครองเรือนแบบสัตว์สี่ชนิด ดังนี้ :: จงเป็นอูฐ หมายถึง รู้จักการใช้ความอดทน อดกลั้น และ อดออม จะทำให้ชีวิตคู่ไม่แตกแยก   :: จงเป็นปลา หมายถึง รู้จักการนิ่งๆ ไม่พูดเสียบ้าง คิดอะไรก็พูดหมด ฟังดูแล้วเหมือนคิดในใจไม่เป็น จะเป็นการบ่นมากกว่า   :: จงเป็นหมา หมายถึง ต้องซื่อสัตย์สุจริตต่อกันและกัน ตลอดจนปกป้องภัยให้แก่กันและกัน จะทำให้ชีวิตคู่อยู่ ยาวนาน และปลอดภัยจากอันตรายทั้งหลาย :: จงเป็นกระบือ หมายถึง บางครั้งก็ต้องทำโง่บ้าง หัดฟัง อีกฝ่ายหนึ่งทั้งที่รู้แล้ว ไม่ทำเป็นฉลาดซักถาม จับผิดอย่างกับทนาย ปล่อยๆ เขาบ้าง :: อดทนเหมือนอูฐ ไม่พูดเหมือนปลา :: ซื่อสัตย์เหมือนหมา โง่บ้างเหมือนกระบือ จริงแล้วข้อคิดเหล่านี้ ผู้หญิงทุกคน ถูกสอนเสมอ แต่พอเจอปัญหาจริงๆ  บางทีก็นำมาใช้ไม่ท้นเหมือนกัน ถ้าไม่สมควร เสนอลบทิ้งได้ค่ะ จากคุณ : nupvs เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 15:52:55

ความคิดเห็นที่ 30   กลับมาจากหาลูกค้า เเล้วค่ะ ... มีเพื่อนๆกรุณา มาเสนอเเนะเเนวทาง มากมาย รวมทั้ง คุณอินทร์นิลที่ กรุณาสละเวลา เพื่อ ช่วยปรับทัศนคติ ให้ดิฉัน ดิฉัน ยอมรับค่ะ ว่า การปลูกฝังเรื่องบทบาท ของ ภรรยาที่ดี เเละเหมาะสม ไม่เคยได้รับ เพราะดิฉันกำพร้าพ่อ ตั้งเเต่เด็ก มีเเต่คุณเเม่ที่เลี้ยงดูมา ความทรงจำเยาว์วัย คือ เห็นเเม่ ทำงานหนักเพื่อ เลี้ยงดู ลูกๆ เเละ พี่ๆน้อง ที่ต้อง ดิ้นรน เเละ ส่งเสียตัวเองเรียน ต้องพยายาม เรียนให้เก่งที่สุดเพื่อให้ได้ทุนของโรงเรียน ต้องช่วยกิจกรรมโรงเรียน ทุกอย่าง เพราะครูเเละอาจารย์ จะเรียก ใช้เราเยอะ รวมถึง เป็นหัวหน้านักเรียน เเละหัวหน้าห้อง ตั้งเเต่เด็กจนโต เข้ามหาวิทยาลัย นี่กระมังที่หล่อ หลอม ลักษณะนิสัย ดิฉันมาโดยไม่รู้ตัว ยอมรับค่ะ ว่า ดิฉันมีความมั่นใจในตัวเองสูง เพราะ เติบโตมาเเบบนี้ ไม่รู้ว่า นี่เองกลายมาเป็นต้นตอของปัญหา จากคุณ : จขกท เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 17:28:05 A:10.9.9.247 X:124.157.229.122 TicketID:213289

ความคิดเห็นที่ 31 จขกท น่ารักจังเลย เราไม่รู้จะแนะนำยังไง เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : k.lover เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 18:12:47

ความคิดเห็นที่ 32   เพิ่งมีเวลามาเขียนต่อ .. ยอมรับว่า ที่ดิฉันให้ข้อมูล ในกระทู้ เกี่ยวกับ เรื่อง เงินเดือนและ back ground ก่อนเเต่งงาน อาจดูเหมือนดูถูก เเละไม่ ภูมิใจในตัวสามี เเต่จริงๆเเล้วดิฉันไม่เคยใช้ เกณฑ์ข้อนี้ในการตัดสินเขาเลย ไม่อย่างนั้น ดิฉันคงไม่ตัดสินใจ เเต่งงานกับเขาหรอกค่ะ หากว่า เขาเป็นคนดี ..กตัญญู เเละรักครอบครัว พ่อแม่ เพราะคิดว่าคน กตัญญู อย่างเขา คงจะไม่ทำให้ดิฉันผิดหวัง ดิฉันจึงคิดว่า ว่า ตัวเองเลือกคนไม่ผิด... ก่อนจะเเต่งงานกัน เขาเคยพูดว่า ..ดิฉันมีสิทธิ์ เเละโอกาส พบปะผู้คนมากกว่าเขา เนื่องจากโอกาส หน้าที่ ในการทำงาน ก่อนเเต่งงาน เขาไม่เคย ยอมเข้าสังคม ที่ทำงานดิฉันเลย ดิฉันลำบากใจ เเต่เนื่องจาก คิดว่าสมควร ถึงเวลาเเต่งงาน จึงได้ตัดสินใจ เเต่งงาน เนื่องจากต้องย้าย มาอยู่ จังหวัดเดียวกับเขา เพราะคิดว่า หากเเต่งงาน เเล้ว แยกกันอยู่.. มีโอกาสเจอกันสัปดาห์ละวัน คงต้องทำให้เกิดปัญหาครอบครัว.. หรือไม่ก็ อาจต้องเกิดอุบัติเหตุ เนื่องจาก ดิฉันทำงาน 6 วัน สามีจะเป็นฝ่าย ขับรถมาหาดิฉันที่ กรุงเทพ เริ่มยาวเเล้ว เดี๋ยวมาต่อค่ะ จากคุณ : จขกท. เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 07:23:45 A:222.123.190.196 X: TicketID:213289

ความคิดเห็นที่ 33   พอย้ายมาอยู่ด้วยกัน โดยที่ ดิฉันยังไม่ได้งาน ดิฉันพยายาม ผลักดัน ที่จะทำบริษัท ของตัวเอง..โดย เจ้านายเก่า ดิฉันบอกว่า จะเป็นนายทุนให้ ให้ดิฉันมา set up บริษัท ดิฉันมา ปรึกษาสามี เเต่เขา ก็ ปฏิเสธ เนื่องจาก เขา ทำงานเป็น วิศวกร อยู่ในโรงงาน ปิโตรเคมี ขนาดใหญ่ scope งานเขา จะทำเฉาะทาง ไม่ได้ดูภาพรวม ด้วยเหตุนี้ เขาไม่ยอมลาออก จากงานมาช่วยดิฉัน.. เนื่องจาก งาน ทางด้านที่ดิฉันทำอยู่ ไม่มี มือขวา หรือ คนช่วยออกไป ติดตั้ง เครื่องจักร จะทำคนเดียว เเละออกไปคุม งานทั้งหมด คนเดียวดิฉันคงไม่สามารถทำได้...จึงได้ปฏิเสธ ข้อเสนอ ของเจ้านายเก่า ไป.. ดิฉันชวนเขาไปเข้าสังคม เช่น ตีกอล์ฟ หรือเที่ยวกับเพื่อนๆในกลุ่ม ดิฉัน เขาก็ ปฏิเสธ บอกว่า.. เปลืองเงิน ดิฉันก็เชื่อเขา ดพราะคิดว่า เราได้ตัดสินใจ เลือกเขาเเล้ว อะไร ที่เขาไม่ชอบ ดิฉันจะไม่ทำ.. กลายเป็นดิฉันเลิกคบ กับเพื่อนเก่าๆ ไปหมด เนื่องจากทั้งย้ายที่อยู่ ยังไม่ได้ทำงาน แถมจะไป ไหนกับเพื่อน สามีก็ไม่สนับสนุน จากคุณ : จขกท เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 07:37:35 A:222.123.190.196 X: TicketID:213289

ความคิดเห็นที่ 34   ดิฉัน คิดว่า จะทำบริษัท ของตัวเอง.เช่นนำเครื่องจักรอุปกรณ์มาขาย.สามี ก็ ไม่สนับสนุนเนื่องจากต้องใช้ทุนเยอะ เเต่หานายทุนให้ เขาก็ไม่เอา กลับมาหึงดิฉัน ว่า ทำไมเขาจะมาออกเงินให้เธอทำธุรกิจ เนื่องจากเขา ทำงานอยู่ในองค์กร ๆเดียวตั้งเเต่เรียน จบนับสิบปี เเละตำเเหน่งหน้าที่ไม่ได้ขยับขยายเลย.. ทั้งที่ทำงานก็หนัก เพราะเขาเป็นคนขยัน ..ดิฉันเเนะนำให้เขาทำงานในfield ตรวจสอบ ซึ่งไม่ต้องใช้เงินทุน .ใช้เเต่ความชำนาญของเขา..คราวนี้ เขาสนใจ เเละก็เริ่มหางานนอก เเต่ก็ยังทำงานประจำของเขาไป พอทำได้ ปีเดียว..ดิฉันก็ตั้งท้องเเละคลอดลูก... อย่างที่บอกในกระทู้ต้นๆ ว่า เขาไม่ยอมจ้างคนมาช่วยดิฉัน เพราะ ไม่ไว้ใจ เเละบอกว่าเปลือง... ดิฉันต้องเลี้ยงลูก คนเดียว.. เรามี ปัญหาเรื่องทัศนคติ กับการใช้เงิน กันมากค่ะ เนื่องจากสามี เติบโตมาด้วยความยากลำบาก .. ต้องเรียกว่า กระเบียดกระเสียร กว่าดิฉัน ถึงเเม้ดิฉันจะกำพร้าพ่อ เเต่เรื่อง การกินอยู่ คุณเเม่ ดิฉันไม่เคยให้อดอยาก ... เรื่องนี้เป็นเรื่อง ที่ดิฉันต้องปรับตัวมาก ตอนเริ่มมาอยู่กับเขา .. พอตลอดลูกเเละสามีไม่ยอมจ้างคนช่วย ...มันทำให้ดิฉันไม่สามารถ ไปทำอะไรได้เลย นอกจากงานบ้านเเละเลี้ยงลูก ส่วนสามีก็ทำงาน หนักขึ้น ทั้งงานนอก งานประจำ จากคุณ : จขกท. เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 07:54:51 A:222.123.190.196 X: TicketID:213289

ความคิดเห็นที่ 35   กาลเวลาผ่านไป งานเขามากขึ้น..สังคม เเละโอกาสโลกภายนอกโรงงาน มันทำให้เขาเปลี่ยนทัศนคติเเละมุมมอง...เขาเห็นโอกาสทางธุรกิจ อย่างที่ดิฉันเห็นเมื่อ ห้า หกปี ก่อน.. เขาเติบโตขึ้น..โดยที่ ดิฉันเรียกว่าไม่มีส่วนในงานของเขา เพราะเนื่องจากเป็นงานเฉพาะทาง ..เขาเติบโต ด้วยเหตุที่ดิฉัน เเนะนำช่องทางการทำงานในfield ตรวจสอบเครื่องจักร ที่ดิฉันเคยขาย.. เเละสนับสนุนให้เขา เลื่อนวุฒิ ..จนได้ระดับที่ สูงสุดในfieldวิศวกรรม ที่เขารัก .. เเต่เชื่อไหม โลกของฉัน .มันเเคบมาก เพราะ ต้องเป็นตัวหลัก ในการดูลูก เเละยามลูกป่วย เข้าโรงพยาบาล ก็ต้องลางาน มาดูลูก ด้วยเหตุนี้ งานของฉันก็ไม่อาจก้าวหน้าได้มากนัก สามีดิฉันเริ่มมีสังคมนอกบ้านมากขึ้นเรื่อยๆ...เดี๋ยวไปประชุมสมาคม เดี๋ยวไปพบลูกค้า ..ทิ้งให้ฉันอยู่ในโลกเเคบๆ เพราะไม่เคยเปิดโอกาสให้ดิฉันไปสังสรรค์พบปะใครเลย.. จากคุณ : จขกท. เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 08:08:56 A:222.123.190.196 X: TicketID:213289

ความคิดเห็นที่ 36   เรามีปากเสียงกันมากขึ้น..เพราะดิฉัน เริ่มรู้สึกว่าเขาเห็นเเก่ตั; ดิฉันพบเพื่อนเก่า โดยบังเอิญในห้างที่ จังหวัดที่ดิฉันอยู่ เพื่อนผู้ชายดิฉัน เขามาพร้อมภรรยาเขา.. ดิฉันเห็นสิ่งที่ เพื่อนtake care ดูเเลภรรยา ใช้วาจาอ่อนโยน อ่อนหวาน เเละเพื่อน เก่าดิฉัน เพิ่งเริ่มตั้งบริษัทเล็กๆ รับสร้างบ้าน เเละตกเเต่งภายในให้เเฟน บอกว่าแฟน ย้ายข้ามจังหวัดมาอยู่กับเขา เขาดีใจมาก เเต่กลัวแฟนเหงา เลยยอมเหนื่อย จากงาน ประจำ มาเปิดบริษัทตกเเต่งกับแฟน..ช่วยสอน การใช้ program การออกแบบ จนแฟนเก่ง..ทำได้ทุกอย่าง ด้วยเหตุนี่ ดิฉันเห็นสิ่งที่เพื่อนเก่า take care ภรรยา เเละให้เกียรติทุกอย่าง มันทำให้ดิฉันอดเปรียบเทียบกับสามีตัวเองไม่ได้ เเละเริ่มรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัยในสถานภาพ ตัวเอง เพราะดิฉัน ได้จดทะเบียน หย่ากับสามี ด้วย เหตุผลทางสรรพากร ( อันนี้สามี ดิฉันเขาเป็นตัวตั้ง ตัวตี อยากหย่า ค่ะ) จึงตัดสินใจ ออกหางานประจำ ที่ไม่ใช่ของสามี ทำอีกครั้งหนึ่ง จากคุณ : จขกท. เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 08:27:09 A:222.123.190.196 X: TicketID:213289

ความคิดเห็นที่ 37   ที่ ดิฉันเขียนมายืดยาว ทั้งที่ มันเป็นเรื่องที่ผ่านมา เเล้ว เเละกลับไปเเก้ไขอะไรไม่ได้... เเต่สิ่งหนึ่งที่ดิฉันเห็นคือ ..คิดว่าดิฉันอาจเป็นเพียงเเค่บันได ให้สามีเหยียบ เพื่อ จะก้าวขึ้น..สูง หากว่าเขามองกลับลงมา ที่ บันได ดิฉันก็คงจะภูมิใจ... เเต่เขาคิดเสมอว่า รายได้ที่มากขึ้น เกียรติ ที่เขาได้จากสังคม มันมาจากฝีมือของเขาเองล้วนๆ.. ดิฉันไม่ปฏิเสธ การวิเคราะห์ของคุณ อินทร์นิล ว่ามีส่วนถูกต้อง อยู่มาก ... ที่ดิฉันไม่อ่อนหวาน เเละควรทำหน้าที่ ภรรยาเเละเชิดชูสามี เเต่หากดิฉันยอมจาก สังคม เพื่อนฝูง เเละไม่มีใคร.. กลับโดนการกระทำอันป่าเถื่อน..บางครั้ง ไม่พอใจก็เข้าทุบตี เเละใช้วาจาหยาบคายกับดิฉัน..ขึ้น ....(คำหยาบ สมัยพ่อขุน) อย่างกับคนไร้การศึกษา ที่สำคัญ ทุบตีดิฉันต่อหน้าลูกค่ะ จากคุณ : จขกท. เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 08:43:05 A:222.123.190.196 X: TicketID:213289

ความคิดเห็นที่ 38   ดิฉันไม่ปฎิเสธว่า สามี ของดิฉันยังคงมีข้อดีอยู่มาก เรื่องรักลูก เเละ ยังคงรับผิดชอบ เรื่องค่าใช้จ่ายในบ้าน ทั้งหมด แต่ ดิฉันไม่เเน่ใจ ว่า ระหว่างเรา ความรัก ที่เขาเคยมีให้ดิฉันยังคงอยู่หรือ ไม่ หรือว่า เขาได้ทำมันตกหาย.. ไปแล้ว.. จากคุณ : จขกท เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 10:13:09 A:125.27.93.60 X: TicketID:213289

ความคิดเห็นที่ 39 กลับโดนการกระทำอันป่าเถื่อน..บางครั้ง ไม่พอใจก็เข้าทุบตี เเละใช้วาจาหยาบคายกับดิฉัน..ขึ้น ....(คำหยาบ สมัยพ่อขุน) อย่างกับคนไร้การศึกษา ที่สำคัญ ทุบตีดิฉันต่อหน้าลูกค่ะ *********************************************** สมควรเลิกกันค่ะ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด ฝ่ายชายก็ไม่ควรใช้กำลังหรือลงไม้ลงมือกับฝ่ายหญิงด้วยประการทั้งปวงค่ะ จากคุณ : แมงป่องหางด้วน เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 11:28:30

ความคิดเห็นที่ 40 ชีวิต ไม่จำเป็นต้องมีคำตอบแบบเดียว ที่ถูก หรือผิด เหมือนวิชาคณิตศาสตร์ และไม่จำเป็นต้องคิด กำไร-ขาดทุน เหมือนบริหารธุรกิจ เราสามารถหาคำตอบให้กับชีวิต ด้วย ตัวของเราเอง ตามวิธีการของเราเอง ...... และไม่ว่ามันจะผิด หรือถูก จะกำไร หรือขาดทุน มันก็ย่อมเป็นสิ่ง มีค่าเสมอ สำหรับเรา........                                                              ประภัสสร เสวิกุล ไม่รู้จะพูดอะไร.....แต่เป็นกำลังใจให้ก็แล้วกันนะค่ะ จากคุณ : nupvs เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 12:11:01

ความคิดเห็นที่ 41 อื่ม...อย่างที่ผมพูดเสมอครับว่าปัญหาทุกปัญหามันมีสาเหตุ....มันมีที่มา....ซึ่งเราสามารถแยกแยะสาเหตุของปัญหาออกได้เป็น 2 ประการใหญ่ๆ คือ 1. สาเหตุจากปัจจัยภายใน....ซึ่งคือตัวเราเอง 2. สาเหตุจากปัจจัยภายนอก....ซึ่งคือตัวผู้อื่นหรือปัจจัยแวดล้อมต่างๆ ที่มีผลกระทบต่อปัญหา ทั้งนี้ผมจะให้ความสำคัญในการแก้ปัญหาที่เหตุปัจจัยภายในมากที่สุด...เพราะเป็นเหตุที่อยู่ในวิสัยที่เราจะแก้ไขปรับปรุงได้....เพราะเป็นเหตุที่ตัวเราเอง.....เหตุภายนอกนั้นถึงแม้เราจะรู้ว่ามันเป็นปัญหาอยู่บ้างแต่มันก็เป็นการยากที่เราจะเอื้อมมือเข้าไปจัดการแก้ไข....และที่สำคัญหากไม่เริ่มต้นแก้ไขที่ตนเองก่อนไม่จะแก้ไขอย่างไรก็ไม่สิ้นสุดเพราะสาเหตุของปัญหามันอาจจะเกิดที่ตัวเราด้วย ดังนั้น....อันดับแรกของการแก้ไขจึงต้องเริ่มที่ตนเองเสียก่อน ปัญหาของครอบครัวคุณก็คือสัมพันธภาพระหว่างสามีภริยาที่กำลังเริ่มเสื่อมทรามลง..... แต่ปัญหาของคุณก็คือคุณไม่ได้ต้องการ "คำตอบ"  แต่คุณต้องการ "คำปลอบ".....คุณต้องการใครสักคนที่จะเข้ามาปลอบใจ....บอกว่าสิ่งที่คุณเป็นอยู่นี้มันไม่ผิด...มันเป็นสิ่งที่หลายคนก็เป็นกัน....มันเป็นความสุขทางใจที่ได้แอบรักใครสักคน....เป็นความสวยงามในจิตใจ....และเป็นกำลังใจให้แก่คุณ ซึ่งคุณจะไม่ได้รับคำปลอบเหล่านั้นจาก "อินทร์นิล"  เพราะมันไม่มีอยู่จริง.....ความสุขเช่นว่านั้นมันไม่มีอยู่จริง....ความสุขจากการแอบปันใจถวินหาชายอื่นเช่นนี้มันไม่มีอยู่จริง.....มันเป็นจินตนาการที่คุณสร้างขึ้นมาเพื่อหลอกใจตนเอง......เหตุผลต่างๆ ที่คุณอ้างขึ้นมาก็เพื่อปลอบประโลมใจตนเองเพื่อสร้างความชอบธรรมในการที่จะคิดถึงชายอื่นเท่านั้นเอง ในความรู้สึกที่คุณกำลังมีความสุขจากการแอบหลังรักชายอื่นนั้น....แท้จริงแล้วมันเป็นความทุกข์....มันเป็นเหมือนยาเสพติดที่มอมเมาทำให้คุณเคลิบเคลิ้มไปกับมันในชั่วขณะหนึ่ง....และเมื่อฤทธิ์ยามันหมดลงคุณก็จะพบความจริงว่าทุกอย่างมันไม่ได้ดีขึ้นเลย....ในความเป็นจริงทุกอย่างมันกำลังเสื่อมโทรมลงทั้งหมด.....และคุณก็ไม่มีความสุขในความเป็นจริง.....เมื่อรู้สึกไม่มีความสุขกับความเป็นจริงและไม่ต้องการแก้ไขให้มันดีขึ้น....คุณจึงเสพมันต่อไปเพื่อมอมเมาให้เคลิบเคลิ้มไปกับจินตนาการของตนเอง.....แต่สุดท้ายยาเสพติดก็ต้องให้โทษอยู่ดี.....และมันก็กำลังให้โทษเช่นนั้นอยู่ สิ่งที่คุณเป็นอยู่นี้ก็เช่นกัน...คุณกำลังมีความสุขในการที่ได้แอบถวินหาชายอื่น.....มันเป็นความสุขในจิตนาการของตนเอง.....แต่มันไม่ใช่สุขที่แท้จริง...เพราะในขณะที่คุณแอบปันใจให้ชายอื่นมโนสำนึกในส่วนดีของคุณก็ทำงาน....มันทำให้คุณเกิดความขัดแย้งต่อต้านในจิตใจระหว่างความสุขจอมปลอมกับสำนึกความดีงามในจิตใจ.....และมันนำมาซึ่งความทุกข์.....เป็นทุกข์ที่ใจ......เราจะหาหนทางดับทุกข์ไม่ได้เลยหากเราไม่รู้ว่าทุกข์นั้นมันคืออะไร....ทุกข์นั้นมันอยู่ที่ไหน....เพราะความทุกข์ของคุณมันเป็นทุกข์ที่อยู่ในใจ.....หากคุณเอาความสุขจอมปลอมมาฉาบความทุกข์เหล่านั้นไว้.....ไม่รู้ว่ามันเป็นทุกข์....คุณก็จะหลอกใจตนเองต่อไป  หลอกว่าสิ่งนี้มันคือความสุขทางใจ....เคล้าคลึงกับความรู้สึกนั้นต่อไป.....และไม่สามารถหลุดพ้นจากความทุกข์นั้นมาได้...... และในขณะที่คุณกำลังหลอกใจตนเองว่ามีความสุขในการถวินหาชายอื่นอยู่นั้น....แน่นอนสัมพันธภาพระหว่างคุณและสามีก็จะเริ่มห่างเหิน....ความสัมพันธ์ระหว่างสามีภริยาก็จะเริ่มลดน้อยลง.....ความหวานชื่นในชีวิตคู่เริ่มจางหายไปความเบื่อหน่ายเฉื่อยชาก็เริ่มคืบคลานเข้ามา.....ความเย็นชาก็เริ่มมีให้ปรากฎ.....และแน่นอนสิ่งต่างๆ เหล่านี้ย่อมไม่ได้เกิดที่คุณคนเดียวเพราะสามีภริยาเป็นของคู่กัน....เมื่อคุณเริ่มเฉื่อยชาสามีคุณก็เริ่มเฉื่อยชาเช่นกัน....ใจก็จะเริ่มเคลื่อนคล้อยถ้อยห่างออกจากกันเรื่อยๆ.....เพราะมันไม่มีความสุขที่ได้อยู่ด้วยกัน....เพราะสายใยรักที่มีมันกำลังเริ่มบางลง....และหากไม่แก้ไขสัมพันธภาพให้ดีขึ้นในเร็ววัน....ทุกอย่างก็อาจจะสายเกินไป มีหลายครอบครัวที่สามีภริยาไม่รู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้นกับความสัมพันธ์.....ไม่รู้ว่าทำไมสัมพันธภาพระหว่างกันมันลดน้อยลง....ไม่รู้ว่าความหวานชื่นมันหายไปจากชีวิตคู่ตั้งแต่เมื่อไหร่.....ไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกเบื่อหน่ายกัน.....เพราะความที่ทั้งคู่ขาดสติ.....ประมาทในความสัมพันธ์.....และไม่พยายามแก้ไขกอบกู้สัมพันธภาพที่ดีคืนมา.....ไม่พยายามถักทอและเสริมสร้างสายใยรักขึ้นมาใหม่อีกครั้ง.....ต่างคนต่างอยู่.....ต่างคนต่างคิด....และสุดท้ายก็ต่างคนต่างไปในที่สุด หากครอบครัวใดคนในครอบครัวมีสติ....เค้าจะสังเกตกันและกัน.....หากสามีเริ่มจะมีปัญหาภริยาก็จะรีบแก้ไข....หากภริยามีปัญหาสามีก็จะรีบแก้ไข.....แต่หากขาดสติด้วยกันทั้งคู่....เฉยชากันทั้งคู่....ไม่มีใครใส่ใจกันและกัน.....มันก็จะไม่มีใครเตือนใคร....ไม่มีใครที่จะลุกขึ้นมาแก้ไขอะไร....ปล่อยให้ความสัมพันธ์ดิ่งลงทุกวันๆ.....สุดท้ายครอบครัวก็แตกสลาย.....เคราะห์กรรมก็มาตกอยู่ที่ลูกนั้นเอง สิ่งที่ผมพร่ำพูดมาทั้งหมดไม่ได้เพราะคำว่า "อินทร์นิล" ที่ปรากฎในเนื้อกระทู้.....หากแต่เพราะว่าคำว่า "เรามีลูกชาย 5 ขวบ กำลังน่ารัก และอยู่ในวัยช่างจดช่างจำ" ต่างหากที่ทำให้ผมตระหนักว่าความทรงจำในวัยเด็กของเด็กคนนี้จะเป็นเช่นไรหากต้องเติบโตมาในครอบครัวที่กำลังแตกสลายลง.....เค้าจะเกิดและเติบโตมาเป็นผู้ใหญ่ที่มีความมั่นคงในจิตใจได้อย่างไรหากปราศจากความรักความอุบอุ่นจากคนในครอบครัว.....เค้าจะเป็นสามีที่ดีและเป็นพ่อที่ดีได้อย่างไรหากเค้าไม่มีความทรงจำที่ดีๆ ให้จดจำ พอเถอะครับ.....หยุดความคิดต่างๆ ของคุณลงและตัดใจไปจากมันซะ.....แม้ความจริงในวันนี้ของครอบครัวคุณมันอาจจะดูแย่ไปบ้าง   และสามีของคุณก็อาจจะไม่ดีนัก.......แต่นั้นมันไม่ใช่ข้ออ้าง.....แต่มันเป็นปัญหาที่รอการแก้ไข.......และมันก็ยังอยู่ในวิสัยที่จะแก้ไขกอบกู้คืนมาได้หากพวกคุณคิดที่จะทำ....แต่นั้นมันก็อยู่ที่ตัวคุณว่าจะเริ่มทำเมื่อใด.....เพราะทุกอย่างต้องเริ่มแก้ไขที่ตนเองก่อน.....แต่มันจะไม่สามารถทำอะไรได้เลยหากคุณยังไม่ยอมลุกขึ้นมาจากความฝันลมๆ แล้งๆ เหล่านั้น.....มันจะแก้ไขอะไรไม่ได้เลยหากคุณยังไม่เลิกเคล้าคลึงความสุขจอมปลอมเหล่านั้น.....มันจะพัฒนาความสัมพันธ์ให้ดีขึ้นไม่ได้เลยหากคุณไม่หยุดหาข้ออ้างที่จะสร้างความชอบธรรมในการกระทำที่คุณเป็นอยู่......และหากไม่มีใครลุกขึ้นมาทำอะไรเด็กน้อย 5 ขวบคนนี้ก็คงมีความทรงจำที่เลวร้ายฝังอยู่ในจิตใจไปอีกนาน.....และน่าเสียดายหากว่ามันจะเป็นเช่นนั้นจริงๆ...... (แก้คำผิด) แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 52 12:23:57 แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 52 12:14:26 จากคุณ : อินทร์นิล เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 12:12:42

ความคิดเห็นที่ 42 มีกระทู้หนึ่งที่ผมอยากให้คุณได้อ่าน.....มันเป็นกระทู้ของชายผู้หนึ่งที่พร่ำเพ้อหลงรักหญิงอื่นในขณะที่ตนเองมีภริยาอยู่แล้ว.....แต่เค้าแย่กว่าคุณคือเค้าไม่มีมโนสำนึกฝ่ายดีที่จะมาต่อต้านแรงถวินหาในใจตนเองแล้ว.....ปล่อยใจตนเองอย่างเต็มที่ไม่มีความยับยั้งช่างใจตนเองแล้ว.....จนในที่สุดกลายเป็นความหลงผิดคิดว่าสิ่งที่เป็นอยู่นี้คือสิ่งสวยงามในจิตใจ.......เป็นความสุขทางใจ ซึ่งหากคุณปล่อยให้ความรู้สึกเคลิบเคลิ้มนี้มันครอบงำใจคุณต่อไป.....คอยหาข้ออ้างที่จะปล่อยใจถวินหาชายอื่นต่อไป.....และไม่คิดที่จะหันมาแก้ไขปัญหาโดยเร็ววัน.....สักวันคุณก็อาจจะเป็นเช่นชายผู้นั้นได้.....ถึงตอนนั้นก็ยากที่จะดึงใจตนเองกลับ.....และหากแม้นดึงใจตนเองกลับได้ก็เป็นการยากที่จะสร้างสัมพันธภาพในครอบครัวขึ้นใหม่อีกครั้ง.....เพราะมันขาดช่วงไปนาน....และที่สำคัญจิตใจของลูกคุณก็อาจจะขาดวิ่นไปแล้ว.....เพราะเราปลูกฝังความคิดเด็กได้ก็แค่ช่วงวัยต้นเท่านั้น....คือช่วงวัยที่กำลังช่างจดช่างจำ....หากเลยวัยนี้ไปแล้วเริ่มเข้าสู่วัยรุ่นเค้าจะมีความคิดเป็นของตนเอง....เค้าจะไม่ฟังใครแล้ว....ดังนั้นหากพื้นฐานจิตใจในวัยต้นไม่ดีโอกาสที่จะก้าวร้าวจึงมีสูง ดังนั้น....อนาคตครอบครัวจึงอยู่ในมือคุณ....หากคุณลุกขึ้นมาแก้ไข....สามีก็จะเริ่มมีการเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้น  สัมพันธภาพที่ดีก็จะค่อยๆ กลับคืนมา....และลูกของคุณก็จะเติบโตมาเป็นผู้ใหญ่ที่สมบูรณ์....มันไม่สำคัญว่าใครจะลุกขึ้นมาแก้ไข  เพราะครอบครัวมันก็มีกันแค่ พ่อ แม่ ลูก....ขอเพียงมีใครสักคนลุกขึ้นมามันจะช่วยพยุงคนอื่นให้ลุกขึ้นเอง.....นี้แหละคือคำว่าสายใยในครอบครัวเดียวกัน http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L8464147/L8464147.html หมายเหตุ....ลิ้งห์กระทู้นี้ไม่ได้มีเจตนาประจานใคร...เพราะเป็นนามแฝงไม่ใช่ตัวตนแท้จริงอยู่แล้ว.....เพียงแต่ชี้ให้เห็นถึงภาวะจิตใจหากขาดสติไปนานๆ และไม่ได้รับการแก้ไข....ความหลงผิดจะครอบงำ..... อนึ่ง  ในส่วนที่ชายผู้นั้นอ้างว่ารักมา 23 ปี ในส่วนนี้ไม่เป็นความจริง....เพียงแต่ไม่ใช่ประเด็นที่จะนำมาพูด....อีกทั้งวุฒิภาวะบางคนมีค่อนข้างน้อย....มุมมองความคิดจึงมีด้านเดียว....พูดมากไปก็ป่วยการเป็นประเด็นให้ถกเถียงกันเปล่าๆ (แก้คำผิด) แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 52 18:52:10 แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 52 14:10:12 แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 52 14:06:55 จากคุณ : อินทร์นิล เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 14:02:33

ความคิดเห็นที่ 43 ปัญหาครอบครัวต้องแก้ด้วยใจ.....ฉะนั้น  ต้องดึงใจตนเองกลับมาที่ครอบครัวให้ได้เสียก่อน....หากไม่มีใจแล้วจะแก้ยังไงก็แก้ไม่ได้..... หากคุณดึงใจกลับมาได้แล้วค่อยมาว่ากันใหม่....ปัญหาทุกอย่างต้องแก้เป็นสเต๊ป.....หากสเต๊ปแรกไม่ผ่าน...สเต๊ปต่อไปไม่ต้องพูดถึง ผมยังอยู่ตรงนี้อีกระยะหนึ่ง....หากคุณยังต้องการคำแนะนำจากผม....ผมก็พร้อมที่จะช่วยเหลือคุณด้วยความเต็มใจ.... จากคุณ : อินทร์นิล เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 19:19:13

ความคิดเห็นที่ 44   เพิ่งมีเวลาจากภารกิจ ประจำวันค่ะ.. ดิฉัน ขอ ขอบคุณ เพื่อนๆ ทุกท่าน ที่ เป็นกำลังใจให้ดิฉันผ่านเเละต่อสู้ กับปัญหานะคะ.. คุณ อินทร์นิลคะ ดิฉัน ยัง จำสิ่งที่ คุณ บอกดิฉัน ได้เมื่อครั้งที่ดิฉัน post คราวก่อนได้ดี ..ว่าสิ่งที่ดิฉันทำอยู่ นั้นเป็นเรื่องน่าอาย ยอมรับค่ะ..ว่าวิธีการเตือนของคุณ นั้น รุนเเรงในความรู้สึกของดิฉันมาก แต่ในความ แรง ของสิ่งที่คุณ พูดเตือนสติของคุณ นั้น ได้ผล . มันทำให้ดิฉันละอายใจ...ค่ะ.. ดิฉันจะพยายามนำสิ่งที่คุณ กรุณาเเนะนำ..ทั้งปลอบ ..เเละเตือนให้เห็น โทษ ภัยของ อารมณ์ ที่ดิฉัน กำลัง เป็นอยู่ ดิฉันจะคิดถึงลูกเป็นสำคัญ...จะพยายาม เเก้ปัญหาค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ จากคุณ : จขกท. เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 23:04:50 A:222.123.185.99 X: TicketID:213289

ความคิดเห็นที่ 45   เอาใจช่วยเจ้าของกระทุ้ด้วยคนครับ สุ้ๆ จากคุณ : ทามากิ เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 12:22:29

ความคิดเห็นที่ 46 เข้ามาเห็นด้วยขอรับ ข้าน้อยก็เป็นคนหนึ่งที่ไม่กล้าจีบผู้หญิง ไม่ใช่เพราะอะไรเลย แต่เพราะเห็นว่าข้าน้อยด้อยกว่า และข้าน้อยยิ่งไม่ชอบใจใหญ่ ถ้ามีท่าทีที่บ่งบอกว่า (ไม่จำเป็นต้องบอก แค่ท่าทีก็มองเห็นได้ อยู่ด้วยกันทุกวัน) "สามีเป็นฝ่ายด้อยกว่า" มันเป็นความรู้สึกส่วนลึกของผู้ชายเกือบทุกคน มันเป็นคำพร่ำสอนที่มาจากท่าทีของสังคม "ผู้ชายต้องเป็นช้างเท้าหน้านะ" "ผู้ชายต้องเป็นผู้นำนะ" ไม่เกี่ยงว่าเพียงแ่ค่สังคมไทย แต่มันเป็นอยู่ในทุกๆ สังคม ความกดดันจากการมองของผู้หญิงสมัยใหม่ในโลก ที่มีสิทธิสตรีเกลื่อนขณะนี้ มันทำให้ผู้ชายที่ถือเป็นเพศที่แข็งแกร่งกว่าตามธรรมชาติ รู้สึกว่าตัวเองด้อยกว่า และในใจลึกๆ ก็มักจะร่ำร้องว่า ตัวเขาเองนั่นล่ะเข้มแข็งกว่า (ตามธรรมชาติ) การแสดงออกต่อคนในครอบครัวจึงเริ่มมีความรุนแรงขึ้นตามลำดับ อย่างที่คุณอินทร์นิลกล่าวไปทั้งหมดแล้ว และมันอาจจะเลยเถิดไปถึง "การทำร้ายร่างกาย" นั่นเป็นการแสดงถึงสันชาตญาณดิบของผู้ชายออกมา แสดงว่าการกดดันที่ได้รับนั้น มันมากเกินไป และแสดงออกมาทางกายภาพแทน ถ้าถึงขั้นนี้ แสดงว่า สัมพันธภาพของคุณและสามีถึงขั้นแตกหักกันแล้ว จากคุณ : กระบี่เก้าเดียวดาย เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 18:17:24

ความคิดเห็นที่ 47   ...คุณ กระบี่เก้าเดียวดาย คะ ดิฉันเองก็ไม่เเน่ใจ ว่า สามีดิฉัน เขากดดันถึงขีดสุด หรือเปล่านะคะ ถึงทำร้ายร่างกายดิฉัน.. เเต่ดิฉันเอง ก็ไม่เคยเอา ลักษณะ การใช้ชีวิตเเบบสาวโสด..ที่ไม่มีพันธะ คิดจะดื่ม กิน เที่ยว สำราญ หรือตลอดจนใช้จ่ายเงิน สุรุ่ย สุร่ายจน มีปัญหาหนี้สิน หรืออะไรเลย นะคะ ตรงข้าม ดิฉันซึมซับ สิ่งที่ดีของสามีมา ไม่น้อย ในเรื่อง การรู้คุณค่าของเงิน ดิฉันเคยแอบกระซิบถามคุณเเม่สามี ว่า เขามีพฤติกรรมก้าวร้าวมาก่อนหรือ เปล่า ..คุณเเม่เขาบอกว่า เวลาโกรธ ..เขาชอบ ทำร้าย ร่างกายตัวเอง เเต่ทำไมไม่ทราบว่า ..หลังแต่งงาน จึงทุบตีดิฉัน? ที่กล่าวมาทั้งหมด ไม่ได้มีเจตนา ดูถูกหรือ ประจานสามี ตัวเองเเต่ประการใดนะคะ ดิฉันยังรักสามีตัวเองอยู่นะคะ หลังจากอ่าน ความคิดเห็น เเละคำเเนะนำของ คุณอินทร์นิลอยู่ร่วม 10 เที่ยว เเละมา วิเคราะห์ข้อเสียของตัวเอง ยอมรับ ว่า ดิฉันมี ข้อบกพร่องเยอะมาก เเละที่สำคัญ ..คือ กล่าวชื่นชมในความ สำเร็จเขาน้อยครั้งมาก ..เพราะดิฉันคิดว่า 'ถ้าเป็นฉันทำ...ฉันคงทำได้ดีกว่าเธอ' . แค่ความคิด มันคงสะท้อนออกในรูป พฤติกรรม ..สามีดิฉันคงรู้สึกได้ จึงทำให้เขาไม่อยากให้ดิฉันมีส่วนร่วมในงานของเขาสักเท่าไหร่.. จากคุณ : จขกท เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 13:36:39 A:222.123.240.67 X: TicketID:213289

ความคิดเห็นที่ 48 ผมเทคะแนนให้คห 4 เต็มร้อย มีปัญหาอย่างนี้ ชีวิตคุณทั้งชีวิต มาถึงจุดที่คุณจะต้องตัดสินใจ คิดให้รอบคอบตัดสินใจเถอะครับ ชีวิตข้างหน้าคุณยังมีอีกไกล ไม่ใช่ว่าตัดสินใจแล้วจะต้องหันหน้าไปหาชายคนอื่น ผมไม่เห็นด้วยกับหลายความเห็นที่ยกเด็กมาเป็นข้ออ้าง อ้างให้คุณต้องทนทั้งชีวิต ทนทุกข์กับเขาทั้งชีวิต เพื่อชีวิตลูกอย่างนั้นหรือ ผมว่าไม่ใช่เหตุผล ทำไมจึงไม่คิดว่า คุณไม่มีปัญญาเลี้ยงเด็ก ไม่มีปัญญาแก้ปัญหาของเด็กหรือ ผมดูจากที่คุณเล่ามา คุณเป็นคนที่มีคุณภาพมาก น้อยคนนักที่จะมีความสามารถเท่าคุณ ไม่เว้นผู้ชาย ดังเช่น สามีคุณยังสู้ไม่ได้นี่ครับ บางที่ปมเด่นนี้ อาจจะทำให้คุณมองเขาในแง่ลบบ้าง แต่ในฐานะผู้ชายด้วยกัน ถ้าสามีมีพฤติกรรมเยี่ยงนี้ ไม่มีประโยชน์ที่จะทนอยู่ด้วยครับ จากคุณ : TinyNu เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 11:17:03

ความคิดเห็นที่ 49 ผมคนหนึ่งที่ไม่สนับสนุนให้คุณทนอยู่อย่างนี้ ขณะเดียวกัน อยากจะเตือนให้มองชายคนอื่น โดยใช้มุมมองเป็นกลาง ตอนนี้คุณกำลังมีปัญหากับสามี คุณอาจจะมองชายอื่นเปรียบเทียบกับสามี เหมือนเทวดากับคนร้าย เหมือนคนจมน้ำ เห็นอะไรลอยมา ก็คว้าไว้พอพยุงตัวได้ เมือลอยเข้าฝั่งปลอดภัยแล้ว คุณอาจจะเห็นสิ่งที่ลอยมาเป็นหมาเน่า พุดตรงๆ อย่าโกรธ จากคุณ : TinyNu เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 11:21:47

ความคิดเห็นที่ 50   ..คุณ tiny nu คะ สิ่งที คุณ กรุณา commentมาเป็นสิ่งที่ ดิฉันกลัวที่จะได้ยินที่สุด.. เพราะมันเป็นสิ่งที่ดิฉันเคยคิดในปีเเรกของการ เเต่งงาน.. ในปีเเรกของการแต่งงาน..เเละย้ายมาอยุ่ด้วยกัน ดิฉันปรับตัวเข้าหา เขาไม่ได้เลย... ทุกอย่างดูเหมือนเราจะไปด้วยกันไม่ได้ สิ่งที่เรียกว่าความรัก.. ความปรารถนาดีที่มีให้กัน...แค่นั้นมันไม่เพียงพอ ต่อการใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันเลย... ดิฉันถึงขนาด ต้องไปพบจิตเเพทย์ค่ะ... จากคุณ : จขกท เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 19:39:36 A:222.123.192.18 X: TicketID:213289

ความคิดเห็นที่ 51 เห็นใจ จขกท เหลือเกิน ผมไม่ควรจะพูดอะไรไปกระทบจิตใจคุณเลย ต้องขอโทษด้วย ผมน่าจะรู้จักพูดอะไรอ้อมๆบ้างดีกว่า อย่างไรก็ตาม ผมมั่นใจว่าคุณเป็นคนหนักแน่น มีความคิดของตัวเอง คุณจะแก้ปัญหาได้ในที่สุด ผมขอฝากกำลังใจมาช่วยอีกแรง ขอให้การตัดสินใจของคุณเป็นไปด้วยดี และนำทางคุณไปสู่อนาคตที่ดี ผมเคยได้ยินเขาบอกว่า คนเราจะเจออะไรๆร้ายๆทั้งหมดคงไม่ใช่ เมื่อมีลงต่ำสุดแล้ว ก็จะมีแต่ขึ้นๆแน่นอน ขอให้คุณประสบความสำเร็จในชีวิต ทั้งการงานและครอบครัวครับ จากคุณ : TinyNu เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 21:53:10

ความคิดเห็นที่ 52 ผมเพิ่งมีโอกาสคุยกับเจ้าของร้านเป็ดย่าง ที่เขาไปขยายกิจการ ทำร้านก๋วยเตี๋ยวราดหน้า ลงทุนเปิดร้านอยู่หน้าตลาดสด ดูจากร้านแล้ว คะเนว่าลงทุนไปเป็นเงินไม่น้อย หลังจากเปิดขายได้เดือนเดียว หรือ ไม่ถึงเดือนด้วยซ้ำ วันหนึ่งผมผ่านหน้าร้านเห็นประตูปิด มีกระดาษปิดประกาศว่าย้ายไปที่.. แล้ว วันต่อมา ผมเจอเจ้าของร้านกำลังยืนคุมคนงานขนย้าย ก็เข้าไปคุยกับเขา เขาบอกว่า ยอดขายไม่ได้ตามเป้า เมื่อเห็นอย่างนี้ เขาบอกว่าต้องกล้าตัดสินใจ และรีบตัดสินใจทันที ขืนรอช้าจะขาดทุน เงินจมไปทุกวัน เป็นคำตอบที่น่าสนใจ การตัดสินใจควรรวดเร็ว แต่ไม่ลืมว่าตัดสินใจด้วยเหตุผลที่เหมาะสม จากคุณ : TinyNu เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 22:02:13

ความคิดเห็นที่ 53   ..คุณ tiny nu ไม่ต้องรู้สึก ผิดนะคะ ที่ไปพบจิตเเพทย์น่ะ คือตอน ปีเเรก ที่ย้ายมาอยู่กับเขาค่ะ ..ตอนนี้ ดิฉันคิดว่าตัวเอง มีสติ..ดีพอ เเยกเเยะปัญหา ดีขึ้นกว่าปีเเรกๆมากค่ะ เพราะ ตัวสามีเอง เขาก็ปรับตัวเข้าหา ดิฉันเหมือนกันค่ะ แต่ที่ดิฉันบอกว่า กลัวจะได้ยินมากที่สุด ..คือ เนื่องจากว่า ดิฉันมีลูก ที่ เขารักพ่อ ..ของเขามากที่สุด... ดิฉันไม่เคยเล่าปัญหา ถายในครอบครัวให้ใครฟัง...ที่ ศาลาประชาคม เป็นที่เดียว ที่ดิฉัน ใช้เป็นที่ ระบา ปัญหา ..เพราะคิดว่า น่าจะได้รับ คำเเนะนำที่เป็นกลาง มากกว่าเล่าใ.ห้ใครฟัง ดิฉันคิดว่ามัน ไม่ fair สำหรับ คนฟัง ที่ต้องมานั่งทนฟัง ปัญหา ครอบครัว ... เเละ สามี เขาก็จะอาจโดน มองไม่ดี... รวมทั้งดิฉันก็อายค่ะ .. จากคุณ : จขกท เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 23:13:53 A:222.123.185.97 X: TicketID:213289

ความคิดเห็นที่ 54   ....ส่วนเรื่องชายคน ใหม่ นั้น ..เป็นจริงอย่างที่คุณ tiny nu ว่ามาค่ะ คุณเปรียบเทียบ ได้ตรงดี..ไม่โกรธเลยค่ะ..จริงๆดิฉันว่า ปัญหาเรื่อง ความสัมพันธ์ในครอบครัว.. เป็นเรื่องที่ดิฉันจะรีบเเก้ไขค่ะ ถ้าดิฉัน ทำดีที่สุดเเล้ว.. หากไม่สำเร็จ.. ก็ถือว่าได้พยายามทำดีที่สุดเเล้ว... เเละเรื่องผู้ชายคนใหม่นั้น..จริงๆ ดิฉันอาจไม่ได้ต้องการ เขาก็ได้...สิ่งที่น่าห่วงคือลูกชายดิฉันมากกว่าค่ะ เพราะกลัว ว่า เขาจะกลายเป็นคนก้าวร้าวแบบคุณพ่อเขา ... ดิฉันจะพยายามให้ความรัก .. สายสัมพันธ์ในครอบครัว กลับมาดีในเร็ววันค่ะ จากคุณ : จขกท. เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 23:30:24 A:222.123.185.97 X: TicketID:213289

ความคิดเห็นที่ 55 เคยเป็นทั้งด้อยกว่าและเหนือกว่าค่ะ ด้อยกว่านั้น ผู้ชายจะไม่เห็นความสำคัญในความคิดเห็นของเราเลย ทุกอย่างถูกควบคุมไปหมด และยิ่งไปกว่านั้นคือญาติพี่น้องเขาก็ยิ่งแล้วใหญ่ เหมือนเราเป็นตัวถ่วงความเจริญลูกชายเขา เหนื่อยใจมากๆค่ะ นับวันความนับถือตัวเองจะแย่ลงไปทุกที จนสุดท้าย เมื่อถึงเส้นแดง เราก็ไม่ไหวแล้วค่ะ เรายอมถอยออกมาเอง เหนือกว่านั้น เราจะรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ไม่สามารถดูแลเราได้ เราต้องคิดเองทำเองทุกอย่าง แม้แต่งานของเขาเราต้องเป็นคนพาเดินจูงมือไปสมัคร เหนือยมากๆ.....ทั้งใจและกาย สุดท้ายก็ไม่ขอทนค่ะ ขอถอยออกมา 1 ก้าว ลองแยกกันสักพัก แต่สุดท้ายไม่ถึง 3 เดือนผู้ชายก็มีคนใหม่.... ดีที่ว่าเรามีเบอร์สำรองแล้วมาเป็นตัวจริงในปัจุบัน ค่าที่เห็นกันมา 8 ปี ตอนเราเป็นแฟนกับคนด้อยกว่าเค้าก็รู้เรื่องและรู้จักกัน ถามว่า เอาคนใหม่มาเปรียบเทียบกับคนเก่ามั้ย แน่นอนค่ะ เราต้องอยากได้อะไรที่ดีกว่าเดิม ง่ายๆ ตอนเราด้อย เราก็อยากเหนือกว่า พอเราเหนือกว่า เราก็อยากด้อยกว่า ตอนนี้ลงตัวโอเค ด้อยกว่าเหนือกว่าสูสีกัน 5555+ และเขามีความเป็นเพื่อน พี่ แฟน ในการรับฟังเหตุผลของเรา เราว่าเราโชคดีที่เลือกแฟนคนปัจจุบันด้วยแหละ ถ้าไม่เลิกกับคนเก่าเราคงไม่เจอคนใหม่ที่ดีกว่า เหมือนจะโชคดียังไงไม่รู้ที่คนเก่าดันมีผู้หญิงอื่น ทั้งนี้ไม่ได้ให้จขกท.เลิกตามเรา... แต่บอกไว้ก่อนว่า เราเองเคยผ่านมาในสิ่งที่คล้ายๆจขกท. ให้จขกท. ถามใจตัวเองก่อนว่า เรื่องนี้เยียวยาได้ไหม คุณยังพร้อมที่จะอยู่เป็นครอบครัวหรือไม่... เดาว่า จขกท ต้องบอก 50 -50 ดังนั้นคุณมีทางเลือกสองทาง คือ อยู่ กับ เลิก อย่างแรกที่ต้องทำ คือ คุยกับสามีตรงๆก่อน... ว่าเรารู้สึกแบบนี้ เราจะแก้ไขกันได้ไหม สามีอาจจะหงุดหงิดใส่คุณ แต่ขอให้คุณเก็บอารมณ์ และพยายามทำน้ำเสียงให้จริงจังที่สุด ให้เขารู้ว่าคุณรู้สึกไม่ดีจริงๆ ให้เขาเชื่อในสิ่งที่คุณรู้สึก กรณี แก้ไขได้...คุณอย่าลืมสัมทับเรื่องการทำร้ายร่างกายว่าอย่าให้เป็นแบบนี้อีก กรณี แก้ไขไม่ได้ สามีไม่รับรู้ ไม่สนใจ ให้คุณ พยายามปรับที่ตัวคุณ ตั้งลิมิต บอกกับสามีไว้เลยว่า หากคุณทำร้ายร่างกายฉันอีก ฉันไม่ทนเป็นกระสอบทรายแน่ๆ และคุณ ขอสามีออกมาทำงาน เพื่อสร้างมั่นใจตัวคุณเอง มีความสุขในการใช้เงินที่ได้จากตัวคุณเอง คุณอาจจะบอกว่า ลุกเข้าโรงเรียนแล้วรายจ่ายเพิ่มขึ้น หรือคุณมีช่วงว่างเมื่อลูกเข้าโรงเรียน อยากให้คุณทำงาน อย่างน้อย จะได้ไม่คิดวนไปวนมาเหมือนพายเรือในอ่าง เมื่อเราไม่จำเจ และสามีก็เห็นเราทำงาน... บางทีการมองเห็นกันและกันในแบบเคยชินจะเปลี่ยนไป ถึงเวลานั้น มันอาจจะดีขึ้นก็ได้ หรือถ้ามันไม่ดีขึ้น....สุดท้าย ต้องเลิกจริงๆ เรื่องลูก นั้น การเลิกกัน ของพ่อและแม่ มีผลต่อจิตใจแน่นอน แต่หากเลิกกันแล้ว เราต้องค่อยๆอธิบายตามอายุและการรับรู้ของลูกให้เข้าใจ ว่าทำไมพ่อและแม่ถึงเลิกกัน และตกลงกับสามีกรณีเลิกไปเลยว่าเรายังคุยดีๆเรื่องลูกได้เสมอ... มีหลายครอบครัวที่พ่อแม่เลิกกันแต่ลูกไม่ได้รู้สึกว่าขาด... ส่วนผู้ชายคนใหม่นั้น เนื่องจากจขกท.มีลูกแล้ว เขาต้องยอมรับ ลูกของจขกท.ได้ด้วยนะคะ ถึงจะผ่าน..... ขอให้การเลิกกันเป็นคำตอบสุดท้ายของจขกท.... เอาใจช่วยไม่ว่าจะเกิดกรณีใด.... บางเรื่อง แม้แต่ตัวเราเองก็ไม่อาจคาดเดาได้.... แก้ไขเมื่อ 09 พ.ย. 52 04:50:28 จากคุณ : โอ้ย...แจ่ม เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 52 04:48:31

ความคิดเห็นที่ 56 อื่ม.....ดูคุณจะเริ่มนิ่งขึ้นแล้วนะครับ....เริ่มสงบและไต่ตรองถึงสาเหตุของปัญหา...และที่สำคัญคือมีจุดมุ่งหมายที่จะแก้ไขปัญหาโดยการเสริมสร้างสัมพันธภาพอันดีในครอบครัวให้กลับคืนมาใหม่ อันดับต่อไปที่ผมจะกล่าวถึงก็คือ...สาเหตุความรุนแรงในครอบครัว....ในกรณีที่สามีทำร้ายภริยานั้นสาเหตุมันเกิดมาจากความเข้าใจผิดคิดว่าภริยาเป็นสมบัติของเค้า....เป็นของๆ เค้าที่เค้าจะทำอะไรก็ได้....ซึ่งก็เป็นกรณีเดียวกันกับการที่พ่อแม่ทำร้ายลูก...ขายลูก...ก็เพราะคิดว่าลูกเป็นสมบัติของเค้าเช่นกัน....ซึ่งมันเป็นความเข้าใจที่คลาดเคลื่อน....เป็นความสำคัญผิดในสิทธิที่มี....ไม่เข้าใจในสิทธิระหว่างสามีภริยาอย่างแท้จริง.... และสาเหตุอีกประการหนึ่งก็เกิดมาจากการที่เค้าเคยถูกกระทำด้วยความรุนแรงมาตั้งแต่ยังเด็ก....พฤติกรรมความรุนแรงมันจึงซึมซับมาโดยไม่รู้ตัว.... ดังนั้น....หากคุณจะลดความรุนแรงในครอบครัว...คุณต้องควบคุมอารมณ์ตนเองให้ดี....คือต้องระงับที่อารมณ์ตนเองให้ได้เสียก่อน....เวลามีเหตุทะเลาะกันอย่าใช้อารมณ์ต่อกัน....และควบคุมอย่าให้อารมณ์เค้ามันขึ้นถึงขีดสุดจนควบคุมตนเองไม่ได้.....มันจะเป็นการป้องกันไม่ให้เค้าระเบิดอารมณ์รุนแรงออกมา....และไม่เป็นการยั่วยุอารมณ์ของเค้า...คุณคงทราบดีว่าสิ่งใดเป็นสิ่งที่เค้าไม่พอใจและพร้อมที่จะระเบิดอารมณ์  ก็ให้ระวังอย่าไปแตะต้องในสิ่งนั้น....หากเค้าเริ่มจะโมโหก็ควรถอยหนีเสียเพื่อลดการเผชิญหน้าเพราะหากคุณหลุดใช้อารมณ์ต่อกันมันก็จะทำให้เค้าโกรธจัดจนไม่สามารถควบคุมตนเองได้.... และที่สำคัญอย่าไปกระทำการใดเพื่อความสาแก่ใจ....เพราะความสาแก่ใจนำมาซึ่งหายนะเสมอ....ต้องเตือนตนเองให้ดีแม้ว่าจะโกรธเพียงใดก็อย่าได้กระทำสิ่งใดออกมาด้วยความสาแก่ใจ การที่ผู้หญิงจะควบคุมผู้ชายได้นั้นก็แต่โดยการใช้เสน่ห์แห่งความเป็นหญิงเท่านั้น....ซึ่งผมเคยได้กล่าวไปแล้ว....ผู้ชายไม่ว่าจะแข็งแกร่งองอาจเพียงใดก็ยอมที่จะสยบต่อผู้หญิงที่เค้ารักเสมอ.....ปัญหามันจึงอยู่ที่ว่าจะทำตัวอย่างไรให้ผู้ชายเค้ารักเค้าเมตตา.... ศิลปะในการครองเรือนสำหรับผู้หญิงในการครองใจผู้ชายนั้นก็คือการรู้จักที่จะใช้ความอ่อนน้อม...อ่อนโยน...อ่อนช้อย....เข้าสยบความแข็งกระด้างของผู้ชาย.....ผู้ชายบางคนคิดว่าตนเองอยู่เหนือภริยาและเป็นผู้นำมาโดยตลอด  แต่ทว่าความจริงนั้นสิ่งต่างๆ ที่ตัวเองทำล้วนแล้วแต่ตามใจภริยาทั้งสิ้น...อยู่ในความเห็นชอบและอนุมัติของภริยาโดยปริยายแทบทั้งสิ้น...สรุปคือภริยาควบคุมได้หมดโดยที่สามีไม่รู้ตัว....เพราะความอ่อนน้อมยอมตนของภริยาและการเชิดชูฐานะให้แก่สามี....ทำให้สามีไม่รู้สึกว่าโดยข่มหรือต้องทำตามที่ภริยาสั่ง....เค้าจึงยอมคล้อยตามในสิ่งที่ภริยาต้องการแต่โดยดี.....นี่คือศิลปในการครองใจชาย การแข็งกระด้างและประชันความสามารถกับชายผู้เป็นสามีจึงเป็นความเห็นผิดอย่างรุนแรง...และไม่ควรกระทำเป็นอย่างยิ่งหากจะรักษาสัมพันธ์ภาพที่ดีของครอบครัวไว้....เพราะนอกจากเค้าจะไม่ยอมตามแล้วยังเป็นเหตุกระทบกระทั้งบั่นทอนความสัมพันธ์ระหว่างกันลงไป...ในที่สุดก็หมดรักกันไปเอง.... หากหญิงใดมีความสามารถเหนือกว่าสามีตน...เค้าจะเรียนรู้ที่จะใช้ความสามารถนั้นให้เป็นประโยชน์....เช่น ภริยามีความสามารถอยู่ 100% แต่สามีมีความสามารถเพียง 80% ซึ่งน้อยกว่าภริยาอยู่....แต่ภริยาก็จะเชิดชูความสามารถใน 80% ของสามีโดยปล่อยให้สามีแสดงบทบาทใน 80% นั้นอย่างเต็มที่....และเค้าก็จะคอยเสริมใน 20% ที่สามีไม่มี....ซึ่งหากสามีได้รับการเชิดชู ยกย่อง ในบทบาท 80% ของเค้าเมื่อภริยามาเสนอแนะใน 20% ที่เค้าไม่มี  เค้าก็ย่อมจะยอมคล้อยตามแต่โดยง่าย....เพราะเค้าไม่รู้สึกว่าโดนข่ม....หรือถูกกดฐานะความเป็นผู้นำลงไป....เช่นนี้แล้วมันจึงจะเกิดประโยชน์สูงสุด....และสัมพันธภาพที่ดีก็ยังคงอยู่....เป็นศิลปในการครองใจชายอย่างแท้จริง แต่หากภริยาเอาความสามารถ 100% ของตนไปแข่งขันประชันกับสามีโดยหมิ่นว่าสามีมีความสามารถแค่ 80% เช่นนี้แล้วสามีก็จะต่อต้านและกดฐานะของภริยาลง....ทำให้ภริยาไม่อาจแสดงออกอะไรได้....มันจึงไม่เกิดประโยชน์อะไรเลย เมื่อภริยาไม่ไปประชันหรือกดฐานะความเป็นผู้นำของสามีลง....อ่อนน้อมยอมตนต่อสามี....สามีก็จะเกิดความภาคภูมิในความเป็นผู้นำและจะเมตตาต่อภริยา....และเมื่อส่งเสริมความเป็นผู้นำของเค้าความรู้สึกปกป้องมันก็จะตามมา.....มันเป็นกลไกตามธรรมชาติที่ผู้นำจะรู้สึกปกป้องคุ้มครองแก่ผู้ที่ยอมตน....และเมื่อเค้ารู้สึกปกป้องความทนุถนอมอ่อนโยนของเค้าก็จะตามมา.....ความรุนแรงในครอบครัวก็จะลดน้องลงไปเอง....จิตใจของเค้าก็จะค่อยๆ ละเอียดขึ้น  อ่อนโยนขึ้น  ทั้งหมดก็เพราะสองมือน้อยๆ ของผู้หญิง....ที่โอบอุ้มขัดเกล้าจิตใจให้แก่ชาย....คือหัตถาครองพิภพอย่างแท้จริง.....เพราะคนที่จะสอนผู้ชายได้ดีที่สุดมีเพียง 2 คนคือ แม่ กับ เมีย ดังนั้น...มันจึงมีคำกล่าวว่า..."ผู้หญิงควรฉลาดที่จะโง่ให้เป็น"...ก็ด้วยเหตุนี้เอง....มันจึงจำเป็นอย่างมากที่หญิงจะต้องรู้จักการแสดงบทบาทที่ถูกต้องในฐานะภริยา.....ต้องรู้จักที่จะใช้ความอ่อนโยน....อ่อนน้อม...ยอมตน....แก่สามี....แม้แต่แม่ของผมเองเค้าจะอายุมากแล้วแต่เค้าก็ยังนอบน้อมต่อสามีมาก....ยังพูดจาออดอ้อนเย้าแหย่สามีเค้าตลอดเวลา....แต่กับลูกๆ นั้นจะใช้อีกน้ำเสียงหนึ่ง...เวลาดุก็จะเสียงเขียวเชียวเพราะสถานะภาพมันต่างกัน....การแสดงออกย่อมต้องต่างกัน..... การแสดงบทบาทให้ถูกต้องตามสถานภาพที่เป็นจึงเป็นสิ่งที่สำคัญมากในการเสริมสร้างสัมพันธภาพในครอบครัว....ผู้หญิงต้องแยกให้ออกระหว่างบทบาทความเป็นเมีย....และบทบาทความเป็นแม่....รวมถึงบทบาทอื่นๆ ทางสังคมเช่น ตำแหน่งหน้าที่ต่างๆ ในองค์กรเป็นต้น (แก้คำผิด) แก้ไขเมื่อ 09 พ.ย. 52 11:22:23 จากคุณ : อินทร์นิล เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 52 11:05:09

ความคิดเห็นที่ 57 ที่ผมกล่าวมาทั้งหมดมันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทำนะครับ....เพราะลักษณะของคุณ จขกท. ค่อนข้างแข็งคุณจึงต้องอดทนอย่างมากที่จะทำให้สำเร็จ....แต่มันก็จำเป็นที่จะต้องทำหากว่ายังต้องการจะรักษาสถานะภาพของครอบครัวเอาไว้...ซึ่งผมทราบดีว่าคุณต้องการที่จะรักษา....เพราะหากคิดจะเลิกคงไม่ต้องมาตั้งกระทู้ถามใครให้เสียเวลา....ซึ่งเมื่อคุณเริ่มเปลี่ยนแปลงตนเองสัมพันธภาพที่ดีก็จะค่อยๆ กลับคืนมา....มันจึงลำบากในช่วงเริ่มต้นเท่านั้นเอง ผมเข้าใจและเห็นใจในสิ่งที่คุณเผชิญอยู่นะครับ...เพราะสามีคุณก็ไม่ปกติทางอารมณ์....แต่คุณจะแก้ไขอะไรไม่ได้เลยหากไม่เริ่มต้นที่ตนเองก่อน.....และสิ่งที่ผมแนะนำไปมันจะเป็นการแก้ไขความรุนแรงนั้นได้....และเป็นการแก้ไขที่ต้นเหตุของปัญหา.... อย่าไปมองในสิ่งที่ผ่านมานะครับ...ตั้งต้นกันใหม่ตั้งใจให้ดี....ปรับเปลี่ยนความคิดตนเองเสียใหม่....ค่อยๆ เริ่มแก้ไขไปแล้วทุกอย่างมันจะออกมาดีเอง... การ เลิกกัน นั้นมันง่าย....แต่ผลกระทบมันจะตามมาอีกเยอะซึ่งคุณก็ทราบดี.....และในกรณีของคุณนั้นมันยังอยู่ในวิสัยที่จะแก้ไขได้....เพราะสามีคุณเค้ามีความรักลูกและมีความรับผิดชอบต่อครอบครัวเป็นพื้นฐาน....มันจึงสะท้อนให้เห็นว่าปัญหาส่วนใหญ่มันอยู่ที่ตัวคุณด้วย....เพราะหากว่าผู้ชายคนนี้เค้าไม่รักลูก ไม่รักเมีย ไม่รับผิดชอบต่อครอบครัว....เช่นนี้แล้วมันก็ยากที่จะแก้ไขและผมก็คงไม่แนะนำพร่ำพูดถึงเพียงนี้... ด้วยความรักที่คุณทั้งสองมีให้ต่อ ลูก มันจึงเป็นปัจจัยสำคัญในการที่จะดึงใจคุณทั้งสองกลับมาหากันอีกครั้ง.....และเมื่อคุณทำสำเร็จคุณจะทราบว่าความสุขในครอบครัวนั้นมันอิ่มเอมเพียงใด....และคุณจะภูมิใจในสิ่งที่คุณตั้งใจทำมา.... ความอดทนให้ผลตอบแทนที่มีค่าเสมอ....และการอดทนของคุณก็เพื่อสิ่งที่พวกคุณรักยิ่งนั้นคือ ลูก ของพวกคุณเอง....ขอให้ตั้งใจทำให้ดีนะครับ จากคุณ : อินทร์นิล เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 52 12:02:00

ความคิดเห็นที่ 58 เจ้าของกระทู้สู้ ๆ ค่ะ คุณอินทร์นิล - ดูจากคำแนะนำแล้ว อธิบายสังคมไทยได้อย่างแจ่มแจ้งเลยค่ะ ถ้าเจ้าของกระทู้อยากตัดใจจริง ๆ และอยากปฎิบัติจริง ๆ คำแนะนำของคุณอินทร์นิลเอาไปใช้ได้แน่ ๆ ค่ะ แต่ ถ้าอยากทำตามใจตัวเองก็คิดหน้าคิดหลังให้ดีนะคะ แรก ๆ ตอนที่ชอบกันอะไร ๆ ก็ดีไปหมดแหละค่ะ มีเวลาอีกนาน อีกเป็นปี ๆ ใช่มั้ยคะ? ปล่อยให้เค้ามองแล้วคุณก็มองเค้า เท่ากับเวลาที่คุณกับสามีอยู่ด้วยกันดีมั้ยคะ? รอดูว่า คน ๆ นั้นจะเป็นยังไงต่อไป (คิดกลับกันแบบที่คุณอินทร์นิล ว่ามาก็ได้นะคะ เมียเค้า เค้ายังนอกใจให้ความสำคัญกับคุณได้ แล้วถ้าเค้าให้ความสำคัญกับคนอื่นบ้าง เวลาเค้าอยู่กับคุณ คุณจะรู้สึกยังไงบ้างคะ) มีความรู้สึกดี ๆ ให้กับคนอื่น เราว่าไม่ผิดค่ะ ความรู้สึกรัก เป็นห่วงเป็นใย เราว่ามันเป็นสิ่งที่ดีออกค่ะ แต่ว่าสิ่งสำคัญคือการแสดงออกแล้วก็การกระทำมากกว่าค่ะสำหรับความคิดเรานะคะ ฐานะที่คุณยืนอยู่ตอนนี้คือ "ภรรยา" ของใครคนนึง คุณไม่สมควรเป็นอย่างยิ่งที่จะไปแสดงออกว่าคุณ "ชอบ" หรือ "รัก" ใครซักคนนอกจากสามีตัวเองค่ะ แต่ถ้าในฐานะ "แม่" เราว่าคุณไม่ผิดค่ะ ที่จะรักหรือชอบพอคนอื่น ที่ไม่ใช่ "พ่อ" ของลูก เท่าที่อ่านมาคุณ จขกท. ยังรัก สามีคุณอยู่พอสมควรเลยใช่มั้ยคะ? ว่าง ๆ ลองนั่งลิสต์ข้อดี ของสามีตอนแรกเจอ กับ พ่อหนุ่มเจ้าของอู่ ก่อนดีมั้ยคะ? ลองนั่งไตร่ตรองดูให้ดีค่ะ สู้ๆ ค่ะ หนทางยังอีกยาวไกล ^^ จากคุณ : Maewavy เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 52 22:19:26

ความคิดเห็นที่ 59 อ่านแล้วได้ความรู้ดีมากเลยค่ะ เสียวเล็กๆว่าอนาคตถ้าแต่งกับแฟนคนปัจจุบันจะเกิดปัญหาแบบนี้ไหม เพราะพื้นเพเรื่องคล้ายกันมาก แล้วแฟนก็รู้สึกมากว่าตัวเองด้อยกว่า เราเองมีอะไรก็เป็นคนพูดตรงมาก บอกกันตรงๆ เค้ายังมีบ่นเลยว่าที่เราพูด ถูกก็จริงแต่เค้าเหมือนโดนว่า ยิ่งเค้าจะย้ายกลับไทยตามเรา เรายิ่งต้องดูแลกันและกันให้ดี จะตามอ่านเรื่อยๆค่ะ เป็นกำลังใจให้จขกทนะคะ เรื่องมีทางออกแน่ๆค่ะ จากคุณ : fly-me-to-da-moon เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 52 22:52:55

ความคิดเห็นที่ 60 อ่านแล้วเตือนสติได้ดีจริงๆ วันไหนลงผิด จะกลับมาอ่าน จากคุณ : ห้องเล็กเลขที่99 เขียนเมื่อ : 10 พ.ย. 52 10:36:34

ความคิดเห็นที่ 61 ถึง คุณจขกท อยากจะขอเสนอความเห็นเกี่ยวกับเรื่องลูกดังนี้ครับ ค่อนข้างมั่นใจว่าคุณ จขกท คงมีอายุมากกว่าผมมาก จึงอยากแชร์ประสบการณ์ซึ่งคาดว่าต่างกันดังนี้ครับ ผมไม่ทราบว่าประหลาดหรือเปล่า แต่เพื่อนผมที่พบเจอส่วนใหญ่ (มากกว่าครึ่ง) รวมถึงภรรยาของผมด้วย โชคดีปมของเธอกลับออกมาในทางดี มีปัญหาทางบ้าน ไม่เป็นลูกเมียน้อย ก็พ่อแม่หย่าร้าง ตายายเป็นคนเลี้ยง ไม่รู้พ่อแม่อยู่ไหน หรือ พ่อแม่ทะเลาะกันบ่อย มีความรุนแรงในครอบครัว เท่าที่เห็นทุกคนจะมีปมอยู่ เช่น ชอบใช้กำลัง ก้าวร้าว หรือ ชอบโทษตัวเอง ซึ่งเป็นแล้วแต่กรณีไป ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะสามารถย้อนกลับไปดูได้ว่าทำไมมีปัญหา สิ่งสำคัญที่ผมอยากออกความเห็น คือ ผมสังเกตุเห็นว่า เด็กที่มาจากครอบครัวที่พ่อแม่มีปัญหาแต่ไม่ได้หย่าร้างกัน มีปัญหามากกว่า ครอบครัวที่พ่อแม่หย่าร้างและแยกกันอยู่ เท่าที่ดูส่วนใหญ่เพราะ เพื่อนผมพวกนี้ จะไม่ยอมกลับบ้าน จะพยายามอยู่นอกบ้านให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ และถึงแม้จะไม่พูดก็คงเดากันได้เพราะเค้าไม่อยากเห็นปัญหาที่บ้าน ซึ่งก็เป็นส่วนนึงที่ทำให้เด็กไม่ได้รับการอบรมอย่างถูกต้อง เข้าใจเรื่องครอบครัวผิด กลับกันสำหรับครอบครัวที่พ่อแม่หย่าร้าง เด็กยังมีบ้านให้กลับ ถึงคนเลี้ยงไม่ใช่พ่อแม่ ก็ยังมีญาติๆ คนอื่นคอยดูแล สิ่งที่ผมอยากบอกก็ คือ แน่นอนถ้าสามารถทำให้ความสัมพันธ์ดีเหมือนเดิมได้ ก็เป็นเรื่องดีที่สุด ทั้งสำหรับตัวคุณเอง ลูก และ สามี กลับกัน ถ้าแก้ปัญหาไม่ได้ ดูแล้วไม่มีแนวโน้มจะแก้ได้ ผมอยากให้มีความกล้าในการตัดสินใจหย่าขาดกับสามี ทั้งนี้ทั้งนั้น เพราะผมเห็นว่า ที่หลายๆ คนพูดกันว่า ทนอยู่ด้วยกันเพื่อลูก  นั้นแท้จริงแล้วไม่เป็นผลดีใดๆเลย ปล ผมไม่สนับสนุนเรื่องความสัมพันธ์กับผู้ชายอีกคนที่คุณว่าเพราะเค้ามาภรรยาแล้ว แก้ไขเมื่อ 10 พ.ย. 52 11:44:46 จากคุณ : Toey84 เขียนเมื่อ : 10 พ.ย. 52 11:43:48

ความคิดเห็นที่ 62   ... ขอบคุณเพื่อนๆ นะคะ หลากหลายมุมมอง ดิฉันยอมรับว่า หวั่นไหว กับ คำเเนะนำของเพื่อน ที่ เเนะนำว่า หากทนไม่ได้ให้หย่า...เพราะดbฉันไม่ทราบว่า สภาพบ้านเเตก ของ ครอบครัวเรา จะ ส่งผล ยังไง กับลูกบ้าง สำหรับดิฉันเอง ก็ ยังให้คำตอบตัวเองไม่ได้ ว่า จะ ทนกับสภาพนี้ ไปได้สักเเค่ไหน..อย่างที่บอกค่ะ จะพยายามทำทุกวันนี้ให้ดีที่สุด..เเละ จะไม่นึกย้อนถึงแผล ในอดีต จากคุณ : จขกท เขียนเมื่อ : 10 พ.ย. 52 12:26:01 A:10.9.9.247 X:124.157.230.59 TicketID:213289

ความคิดเห็นที่ 63 ก่อนจขกท.จะตัดสินใจเลือก อยากถามอะไรนิดหน่อยค่ะ แท้จริงแล้ว..คุณเลือกจะทนเพื่อใครคะ? เพื่อลูกจริงๆ?..  หรือ เพื่อตัวเอง?? มีหลายคนที่ปากก็บอกว่าเพื่อลูกๆๆๆๆๆ แต่แท้จริงแล้วเพราะตัวเองนั่นแหละที่ตัดใจไม่ได้ ถ้ายังไง ลองไปอ่านกระทู้นี้ดูนะคะ.. **ขอให้กำลังใจคนที่กำลังมีปัญหากับสามี และคิดว่าต้องอดทนเพื่อลูก ค่ะ** http://www.pantip.com/cafe/family/topic/N8504841/N8504841.html จากคุณ : แมงป่องหางด้วน เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 10:30:06

ความคิดเห็นที่ 64 จขกท ลองหา"เวลาในขวดแก้ว"มาอ่านดูนะคะ มันเตือนสติเราได้ดีเสมอ...เวลาที่ความเห็นแก่ตัวเข้าครอบงำน่ะค่ะ คิดถึงคนอื่นบ้าง...ลองมองปัญหาจากมุมของผู้รับผลกระทบบ้าง ลูกไม่ได้อยู่กับเราตลอดไปหรอกค่ะ อีกแค่10กว่าปี เค้าก็มีชีวิตของเค้าเองแล้ว สำคัญว่า เวลาที่มีอยู่ด้วยกัน ทำให้มันดีที่สุด อย่าลงมือทำร้ายสร้างบาดแผลทางจิตใจให้กับเค้า ด้วยมือคุณเอง.... เริ่มจากอะไร ก็ไม่ง่ายเท่าเริ่มที่ตัวเองนะคะ จากคุณ : ระเบียงชมจันทร์ (ระเบียงชมจันทร์) เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 21:12:46

ความคิดเห็นที่ 65   .....คุณ แมงป่องหางด้วนคะ สำหรับคำถามที่ว่า .แท้จริงแล้ว..ดิฉันเลือกจะทนเพื่อใครคะ? เพื่อลูกจริงๆ?.. หรือ เพื่อตัวเอง?? ถ้าให้ดิฉันตอบตอนนี้ ก็คงต้องบอกว่า "ทั้ง ตัวเอง เเละลูก" ยอมรับว่าดิฉันเห็นเเก่ตัวค่ะ เพราะถ้าเลิกกันตอนนี้ ดิฉัน ก็ย่อมยื้อ ที่จะเอาลูกไว้ ในขณะที่เขาคงไม่ยอมดิฉันเช่นกัน ดิฉันอยู่โดยไม่มีลูกไม่ได้ ในขณะที่ ลำพังรายได้ของดิฉันคนเดียว ไม่ทราบว่าจะสามารถ สร้างอนาคตที่ดีให้ลูกได้หรือไม่ ..เพราะงานประจำดิฉันเพิ่งทำได้ไม่นาน ยังไม่มีความมั่นคง ที่ว่าเพื่อลูกนั้น..เพราะลูกชายก็รักคุณพ่อเขามาก...ดิฉันเคยถามลูกว่าหาก พ่อ เเม่เเยกกันอยู่...หนูจะอยู่กับใคร.. ดิฉันไม่อยากเชื่อว่า จะได้ยินคำพูดนี้ จากเด็ก วัย5 ขวบ เขายื่นมือมาปิดปากดิฉันเเล้วบอกว่า...."เเม่อย่าพูดอย่างนี้ หนูอยากอยู่กับทั้งพ่อ เเละเเม่ ทำไม พ่อ เเละเเม่ถึงอยู่ด้วยกันไม่ได้" พร้อมทั้งน้ำตา ในดวงตาลูก..ถึงตรงนี้ คงไม่ต้องบอก หากคนที่เข้าใจหัวอก พ่อ เเม่ คงทราบว่า.. เราทำทุกอย่างเพื่อเขาได้ ดิฉันจะพยายามทำทุกอย่างเพื่อลูกค่ะ . จากคุณ : จขกท. เขียนเมื่อ : 12 พ.ย. 52 07:55:03 A:117.47.199.111 X: TicketID:213289

ความคิดเห็นที่ 66   ดิฉันยอมรับค่ะ ว่าสามสี่วันที่ผ่านมา ดิฉันท้อใจมาก.. ดิฉันพยายามงอนง้อ สามี เอาใจเขามากขึ้น..เเต่ดูเหมือนมันไม่มีอะไรดีขึ้น มันท้อใจเสีย จน ต้องร้องไห้ออกมา.. เขายังระเบิดอารมณ์ ออกมาต่อหน้าลูก... ดิฉันเลยบอกสามีว่า ."ฉันต้องการเลิกกับเธอ เพราะเธอสร้างตัวอย่างที่ไม่ดี ให้เเก่ลูก ไม่เห็นเหรอ ว่าลูกเริ่มก้าวร้าวมากขึ้นเรื่อยๆเพราะเธอ ไม่ควบคุม อารมณ์ ฉันทนไม่ไหวเเล้ว" หลังจากนั้น เราต่างก็เเยกย้าย กันไปทำงาน ..ปรากฏว่า เมื่อวาน เป็นวันที่ดิฉันมีสมาธิในการทำงานดีมาก เพราะคิดว่า ต่อไปนี้ ฉันต้องยืนอยู่ บนลำเเข้งตัวเอง จากคุณ : จขกท. เขียนเมื่อ : 12 พ.ย. 52 07:58:41 A:117.47.199.111 X: TicketID:213289

ความคิดเห็นที่ 67   ..พอกลับขาจากทำงาน..ดิฉันเริ่มรู้สึกว่าสามี เขา ไม่บ่นว่า เเละพยายาม เหมือนจะง้อกลายๆๆ.. ไม่รู้ว่าเรื่องราวของเราผลลัพธ์มันจะออกมายังไง.. ..คำเเนะนำของคุณ อินทร์นิลที่กรุณา สอนดิฉัน..นั้นช่วย ดิฉัน สะท้อนความคิดมุมมองของผู้ชาย เเต่บางครั้งการอดทน มันย่อมมีจุดสิ้นสุดเเละขอบเขต เเละอย่างที่ บอกในตอนต้นว่า ..ความสัมพันธ์ระหว่างสามี ภรรยา มันเป็นเรื่องละเอียดอ่อน หากดิฉันต้องทน ไปเรื่อยๆๆ โดยปราศจากการตอบสนองที่ดีของสามี..ทุกอย่างก็ต้องจบ ไม่รู้ว่าเรื่องราวของเราผลลัพธ์มันจะออกมายังไง.. ก็ต้องขอ ขอบคุณเพื่อนๆ ร่วมบอร์ดทุกท่าน ที่สละเวลา เสนอแนะข้อมูล..โดยเฉพาะคุณอินทร์นิล ที่ มี ความอดทน ในการปรับทัศนคติดิฉันในการเป็นภรรยาที่ดี จากคุณ : จขกท เขียนเมื่อ : 12 พ.ย. 52 08:16:41 A:117.47.199.111 X: TicketID:213289

ความคิดเห็นที่ 68 ความจริงแล้วนั้นเราสร้างความชอบธรรมและความพึงพอใจขึ้นมาตามใจเราเอง ผมเคยเป็นแบบคุณบ่อยมากมาก และต้องถามใจตัวเองเสมอว่าเรายังรักแฟนเราอยู่มั๊ย ทำไมตอนเป็นแฟนกันถึงรักกันมากมายโลกเป็นสีชมพูแต่พอมีลูกสองคนแล้ว ทำไมความรู้สึกที่มีความรักที่พลังมากมายกลายเป็นความรับผิดชอบสุขุมเข้ามาแทน อะไรอะไรใหม่ๆมันมีความตื่นตาตื่นใจสนุกหรือทำให้ใจมันเต้นแรงได้เสมอล่ะนะ บางทีเราได้พบเจอผู้คนใหม่ๆในจำนวนนั้น..ถูกใจตรงใจเราทำหัวใจเราเต้นมากมายกว่ารักครั้งแรก มันก็ทำให้ใจเราหวั่นไหวเหมือนกันแต่พอเราคิดถึงคำสอนของพระพุทธศาสนาได้ ..ว่าเรารู้จักพอหรือยังแล้วคุยกันทำความเข้าใจกันคิดถึงตอนรักกันทำไมมีความสุขได้เหลือเกิน ย้อนกลับไปถึงตอนนั้นตอนลูกน้อยลืมตาหัดคลานหัดยืนหัดเดิน...เอ่ออนะ มันมีความสุขนี่หว่า ลองเอาความสุขนั้นมาทบทวนรื้อฟืนและให้เวลากันและกัน มีสติในการใช้ชีวิต ครอบครัวจะเติบโตขึ้นอย่างแข็งแรงมีความอบอุ่นนั่นแหละคือคำตอบสุดท้ายของชีวิตที่ทุกคนล้วนแสวงหามัน...มันคือรักที่อยู่ด้วยความเข้าใจในชีวิตนะเอง จากคุณ : Pom_OnTour เขียนเมื่อ : 12 พ.ย. 52 17:21:21

ความคิดเห็นที่ 69 สำหรับความคิดของผมนั้น ไม่รู้ว่าจะมีใครคิดแบบผมรึเปล่า ถ้าตัดความ เป็นผู้ชายผู้หญิงออก ผมก็เป็นมนุษย์คนนึง ที่ไม่ชอบให้ใครมาข่ม โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คือ คนที่เราจะใช้ชีวิตด้วย อย่างที่ หลายท่าน กล่าวไว้ "จริง"  ที่บทบาทหน้าที่และความนึกคิด ของผู้ชายนั้น      เป็นผู้นำ ซะส่วนมาก  และ มีน้อยคนที่จะย่อมให้ผู้หญิงข่ม ว่าเก่งกว่า การยอมรับตรง จุดนั้น ว่าผู้ชายเป็นชายเท้าหน้า  นั้นเป็นสิ่งที่ ถูกและนำมาประยุกต์ใช้ได้  ในชีวิตการครองเรือน ในเรื่อง บทบาทหน้าที่ของภริยา ( ผมมองว่า เป็น ความค่านิยม และเป็นสิ่งปลูกฝั่งมา ตั้งแต่โบราณ) ดังนั้น ในมุมมองของผมคนเดียว  อยากเปลี่ยนจากมุมมองที่ว่า การทำบทบาทและ หน้าที่ภริยา การยอมตนลงให้แก่สามี การไม่รู้ว่าเสน่ห์ของผู้หญิงนั้นคืออะไร ความสำเร็จของสามีคือความภูมิใจของภริยา เป็น การอยู่ร่วมกับคนหนึ่ง ที่มีแนวคิด แบบหนึ่ง โดยเราไม่สามารถเปลี่ยน ความคิดใครได้ สิ่งที่คุณทำได้ คือ ใช้ สมอง สติ และความอดทน ในการ "หว่านล้อม หรือ ตะล่อม"  ให้คนสองคนคิดไปคล้ายกัน อาจจะไม่ต้องเหมือนกัน แต่ก็มีแนวทางเดียวกัน เป็น การรู้ว่า เราทำอย่างไร แล้ว คู่ชีวิตของเรา เป็นอย่างไร ไม่ว่าใครไม่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชาย ชอบที่จะโดนข่ม หรือดูถูก เป็น เราเป็น คู่ชีวิตเรายมรู้อยู่แกใจว่า เราควรทำตัวแบบไหน ถึงจะอยู่ด้วยกันได้ และตรงจุดไหน ที่ควรมี สนธิสัญญา ต่อกัน เป็น ไม่ว่าผู้ชายหรือ ผู้หญิง จะประสบความสำเร็จ ทุกคนย่อม อยากได้รับ คำชื่มชม และความภูมิใจจากคนที่เรารัก "ไม่ว่าจะยิ่งใหญ่แค่ไหน ไม่มีคนรอบกายก็ไร้ความหมาย "  เป็นสคติประจำใจผม เพราะฉะนั้น ที่หลายท่านพูดมา พูดถูก จริง นำไปใช้ได้ แต่ ถ้าเป็นผม เรื่องแบบนี้ เราไม่ได้ผิด คนเดียวทำไม่ต้องแก้ไข   ความอดทนของผม คงน้อยกว่า เรื่องแบบนี้ ถึงเราไม่ได้ผิดคนเดียว   ถึงเป็นช้างเท้าหน้า และช้างเท้าหลัง อย่าลิมนะครับ ว่าลูกอยู่บนหลังช้าง สมมุติว่า คุณล้างรถให้ คุณพ่อ คุณแม่  ท่านทั้งสองเดินมา และพูดว่า "พอลูกแล้ว รถสะอาดเกินไปพ่อ ไม่ชิน" เป็นคุณ จะทำอย่างไรครับ จะรู้สึกอย่างไร คุณจะเลิกทำ หรือ พยายามลงแว็กเพิ่ม ลองคิดดูครับ ถ้าอะไรที่ คู่ชีวิตไม่ดี  เราปรับเปลี่ยนมันได้หรือไม่ ถึงวิธีการนั้นจะทำให้คุณต้องรู้สึกว่า เราสีบเปรียบคู่ชีวิต แต่คิดแบบผมอาจได้ความอดทน ที่จะทำในสิ่งที่ผู้รู้หลายท่านบอกมา มากขึ้นอีกซักนิด ก็อาจเป็นไปได้ และเรื่องผู้ชายอีกคน ถือซะว่า การที่คุณ หันมา ปรับปรุง ชีวิตคู่ ของคุณให้ดีขึ้น ไม่ว่าจะได้ผลหรือไม่ก็ตาม ถือซะว่า เป็นบทพิสูจน์ ของคนผู้ชายคนนั้นด้วย    ว่าถ้า คุณ หรือ เค้า เป็นคนดีจริงๆ เรื่องผิดศีลธรรม คงจะไม่เกิดขึ้น ผมไม่ได้บอกให้ตัดใจ ไม่ต้องตัดใจ ไม่ต้องใส่ใจด้วย มอง อยากได้ อยากคบ แค่นั้น ทิ้งความร้สึกไว้ ในรถนั้นแหละ ออกมาจากรถเมื่อไหร่ นั้นคืออีกบทบาทหน้าที่ของคุณ ที่จะทำให้ตัวเอง และ ลูก ที่รวมกันเป็นครอบครัวมีความสุขที่สุด โดยส่วนตัว ผมไม่ชอบเป็นคนผิดดังนั้น ผมจึงพยายามทำทุกอย่างให้ ถูกต้องที่สุด  ร้องไห้ เจ็บปวด ให้กับตัวเองเมื่อโดนทิ้ง  ดีกว่า เดินออกมาอย่างรู้สึกผิดให้คนอื่น ด่าได้ทีหลัง ตัวผมจะรู้สึกอย่างไร มันก็ตัวผมคนเดียว แต่กับคนรอบกายผมต้องดีที่สุด เพราะนั้นหมายถึง สิ่งที่คนรอบกายจะจดจำผมไว้เวลา ผมตายจากไป ทุกอย่างเป็นแค่แนวคิดของผม คนเดียว ถ้าไม่ตรงกับความคิดของผู้อื่น ผมก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย ครับ และชอบคำพูดหนึ่งแต่ขอเปลี่ยนแปลงบางคำ เป็นว่า "คนที่ฉลาดควรโง่ให้เป็น" จากคุณ : spock เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 52 05:10:59

ความคิดเห็นที่ 70 คุณเจ้าของกระทู้ลองไปหาหนังสือเรื่อง "ผู้หญิงร้าย ผู้ชายรัก" มาลองอ่านดูนะคะ.. แล้วจะเข้าใจมากขึ้นว่า ควรจะปรับตัวยังไงบ้าง เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : แมงป่องหางด้วน เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 52 13:22:22

ความคิดเห็นที่ 71 มีเรื่องนึงมาเล่าให้ฟัง เป็นเรื่องของครอบครัวแฟนเรา แฟนเราเคยโดนแม่แท้ๆทิ้งถึง2รอบ รอบแรกเกิดจากรักสนุกจนพลาดท้อง ออกลูกเสร็จก็เอาลูกทิ้งไว้ที่ยาย ส่วนตัวเองก็หอบเสื้อผ้าหนีความอายไปอยู่ต่างประเทศ กลับมาก็พาแฟมใหม่พร้อมทารกที่เพิ่งคลอดมาอีก1คน แล้วนำแฟนเราไปเลี้ยง(เลี้ยงเหมือนส่วนเกินคือวันไหนเที่ยวกันในครอบครัว แฟนเราไม่ได้ไป ต้องอยู่เฝ้าบ้าน เหมือนรับมาเพื่อมาเป็นคนใช้ในบ้าน) ครั้งหนึ่งสมัยเด็ก แม่เคยบอกว่า"ไม่ได้ตั้งใจให้เธอเกิดมา"ตอนนั้นถึงจะเด็กมาก แต่ก็จำประโยคนี้ได้จนวันนี้ แม่บอกว่าไม่เคยพูดว่า"ตั้งใจให้เธอเกิดมา" รอบที่2 ย้อนกลับไปที่พ่อคนใหม่เป็นชาวจีน ย้ายมาตั้งต้นที่ไทย นับจาก1ใหม่ ทำงานลำบากมาเยอะมากจนมีเงินเก็บ เปิดร้านอาหารสำหรับทัวร์จีน แต่พอมีเหตุการณ์ปิดสนามบิน ลูกค้าจากวันละ900 ตอนนี้เจ๊งไปแล้ว และเมื่อเดือนที่แล้ว แม่เพิ่งประกาศชัดเจนในบ้าน ว่าจะแยกทางกันเพราะมีคนใหม่(อีกแล้ว) โดยยกเหตุผลโทษคนทั้งบ้าน หาว่าลูก(แฟนเรา)ทำตัวไม่ดี ป๊าก็ว่างงาน หาความสำเร็จในชีวิตไม่ได้ แม่อยากคบกับคนที่ประสบความสำเร็จในชีวิต?!! แฟนเราเล่าให้ฟัง....ไอเราก็...อ่ะนะ ไม่กล้าพูด ปล. ล่าสุดบังคับให้แฟนโทรมาขอยืมเงินเราหมื่นนึง(นี่หรือคือสิ่งที่คุณทิ้งครอบครัวไป เพื่อหาชีวิตที่ประสบความสำเร็จ) จากคุณ : Pon Pon Pata Pon! เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 14:10:23

ความคิดเห็นที่ 72   ...ต้องขอโทษด้วยนะคะ หายไปหลายวัน.. งานยุ่งค่ะ.หลังจากจากบอกสามีไปตาม ความเห็นที่67 เเล้วดิฉันก็คิดตามนั้นจริงๆ เพราะว่า .1 ฉันไม่ทนเธอเเล้ว..ฉันมีงาน ประจำทำเเล้ว เเละ หากว่าฉันตั้งใจทำมัน ผลของมัน ย่อมออกมาดี ดีกว่าเหยียบเรือสองเเคม เพราะที่ผ่านมา ยอมรับค่ะว่าดิฉันอาจไม่ concentrate กับงานที่ทำ 100% เพราะก็มีงาน ของสามีรองรับอยู่..ถ้าเรามุ่งมั่น เเละเต็มที่กับงาน เราจะใส่ใจ เเละวิเคราะห์ งาน ผลย่อมออกมาดี ตามคำที่ว่า" หว่านพืชเช่นไร ย่อมได้ผลเช่นนั้น" 2. พอแสดงเจตนารมรมณ์ ที่ชัดเจนว่า " ฉันไม่เเคร์ เเล้วนะ อย่ามาเป็นจ้าว ชีวิตฉัน." ปรากฏว่า สามี อ่อนลง เพราะที่ผ่านมา เรายอมเขามาโดยตลอด ห้าปีที่ผ่านมา....คำเเนะนำของเรา เขาจะไม่ยอมฟัง เเต่.. ดิฉันก็ นำคำเเนะนำของคุณ อินทร์นิล ที่ ว่า " ผู้ชาย ชอบให้ คนเอาใจ" เเละชื่นชม คือ ดิฉันพยายามเอาใจเขามาใส่ใจเรามากขึ้น คือที่ผ่านมายอมรับว่า พอเขาไม่ฟังเราเเนะนำก็โกรธ เเละ ก็พาลน้อยใจ ไม่คุย เเต่ ตอนนี้ ดิฉันบอกเขาว่า "เรื่องงาน..เราจะไม่ก้าวก่ายซึ่งกันเเละกัน" ยังไม่รู้ว่า ความสัมพันธ์มันจะ ดี หรือแย่ลง เพราะเหตุปัจจัย ใดๆ ที่อาจเข้า มากระทบ เเต่ดิฉันจะพยายามควบคุม. ." อารมณ์" เเละใช้"สติ" ในการเเก้ปัญหาค่ะ ขอบคุณ ทุกๆ ความคิดเห็นเเละกำลังใจนะคะ จากคุณ : จขกท เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 17:33:28 A:222.123.116.54 X: TicketID:213289

ความคิดเห็นที่ 73   ..................สำหรับcomment คุณ Pom_OnTourว่า "ความจริงแล้วนั้นเราสร้างความชอบธรรมและความพึงพอใจขึ้นมาตามใจเรา เอง" ยอมรับค่ะว่า "อันตรายจากการขาดความยั้งคิด ..น่ากลัวเกินคาด" ดิฉันปล่อยอารมณ์...ตลอดจนความนึกคิด โดยไม่คิดว่ามันจะให้โทษภัยถึงเพียงนี้" เเค่แอบรักใครซักคนมันเป็นความสุขทางใจ เเละไม่ได้ทำร้ายใครนี่นา ยอมรับค่ะ ว่าหนึ่งปีที่ผ่านมา ดิฉันเเวะเวียน หาเหตุผลเอารถไปทำเกือบ ทุกๆ 2 เดือน ...จน ภรรยาเขาเริ่มสงสัย ดิฉันเห็นเเววตาภรรยาเขาเวลาที่เห็นสามีเขาเดินมาคุย ...take care ดิฉัน เเล้ว จึงรู้สึกละอาย...ความจริงมโนธรรมของดิฉันเองยังไม่ได้ดีขนาดรู้สึกว่า กำลังทำผิด...หากว่าเเววตา เศร้าของภรรยาเขาต่างหาก..ที่ทำให้ละอายใจ สงสัยผลกรรมนี่เอง ทำให้สามีที่เคยรักเราคนเดียวมาตลอด เริ่มออกอาการ ปลื้มคนอื่น..... จากคุณ : จขกท. เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 01:01:14 A:222.123.241.219 X: TicketID:213289

ความคิดเห็นที่ 74 ถ้าแอบรักเฉยๆก็โอเคนะครับ อันนี้เป็นกันทุกคนแหละผมว่านะครับ แต่ถ้าจากแอบรักเปลี่ยนเป็นหลงรักเพ้อรักนี่ซิครับ มันเจ็บปวดนะครับ จขกท. ผมเป็นมาแล้ว อิอิ ผลเกิดจากการกระทำครับ ขอให้จขกท.มีสติในการใช้ชีวิตนะครับ มีความสุขในความฝันได้แต่บางทีไม่อาจเป็นความจริงได้ครับ เพราะความจริงมันโหดร้ายเสมอครับ  เรียนรู้และเข้าใจครับผม ^^ จากคุณ : Pom_OnTour เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 01:13:33

ความคิดเห็นที่ 75   .........คุณระเบียงชมจันทร์ คะ เวลาในขวดเเก้ว เคยอ่านนานมาก เเล้วสมัยเด็ก ..ใช่ของ คุณ ประภัสสร เสวิกุลหรือเปล่าคะ? คุณเเมงป่องหางด้วนคะ หนังสือที่ว่าใครเเต่งเหรอคะ จะได้หามาอ่าน ขอบคุณที่เเวะเวียนมาให้กำลังใจ ....ใช่ค่ะลูกไม่ได้อยู่กับเราตลอดไปหรอกค่ะ อีกแค่10กว่าปี เค้าก็มีชีวิตของเค้าเองแล้ว สำคัญว่า เวลาที่มีอยู่ด้วยกัน ทำให้มันดีที่สุด อย่าลงมือทำร้ายสร้างบาดแผลทางจิตใจให้กับเค้า ด้วยมือคุณเอง.... นี่คือจุดมุ่งหมายวสูงสุดของดิฉันค่ะ เพราะก่อนหน้านี้ลูกเห็นเราทะเลาะกันเกือบทุกวัน สงสารเขาค่ะ บางครั้ง ทะเลาะกันรุนเเรง ไม่ดิฉันเเละสามีก็ผลุนผลัน ขับรถออกไป ลูกร้องไห้วิ่ง ตาม ยิ่งคิด ยิ่งรู้สึกผิด เเต่สองสามวันนี้ ดิฉันพยายามเอาใจเอาใจใส่สามี มากขึ้นเเละ รู้ซึ้งว่าจริงๆ ดิฉันเอาใจ เขาน้อยไป ยิ่งทำงานข้างนอก เเล้วสามีเขาน้อย ใจที่ดิฉันให้เวลาเขาน้อยลง เลย พาล..หัวเสีย คิดว่าความสัมพันธ์ในครอบ ครัวมีเเวว ว่าจะดีขึ้น .. ต้อง ขอขอบพระคุณ คำเเนะนำของเพื่อนๆ เเละกำลังใจที่ให้กับครอบครัวเรานะคะ จากคุณ : จขกท เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 13:45:00 A:222.123.118.204 X: TicketID:213289

ความคิดเห็นที่ 76   สำหรับ comment เเละเรื่องราว ของคุณ Pon Pon Pata Pon! น่าสงสาร แฟนคุณ นะคะ ..ที่คุณเเม่เขา..วัดความสำเร็จในชีวิต โดยอิงกับ..จำนวนเงิน .. ..ใช่ค่ะ..." เงิน" เป็นสิ่งที่ ทุกคนคงไม่ปฎิเสธว่าเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการดำรง ชีวิต" ทุกคนชอบ เงิน รวมทั้งตัวดิฉันเอง ก็เป็นหนึ่งในนั้น... เเต่เงินซื้อ "ความจริงใจ" ไม่ได้ และดิฉัน เชื่อ ใน "ความจริงใจ" เเละ" ความขยัน เเละทุ่มเท บากบั่น ให้ได้มามากกว่า" ซึ่งมันจะนำมาซึ่งความมั่นคงในชีวิต จากคุณ : จขกท. เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 14:05:36 A:222.123.118.204 X: TicketID:213289

ความคิดเห็นที่ 77 ข้อมูลจาก se-ed.com ** ผู้หญิงร้าย ผู้ชายรัก Why Men Love Bitches ** (Why Men Love Bitches) ทำไมผู้หญิงแสนดีถึงตกม้าตาย แต่ผู้หญิงร้ายๆ กลับได้ผู้ชายไปครอง! พลิกชีวิตจากนางเอกน้ำเน่าไปสู่สาวในฝันพร้อมกันได้แล้ว! ผู้เขียน Sherry Argov ผู้แปล กาละแมร์ - พัชรศรี เบญจมาศ ราคา 179.00 บาท :: เนื้อหาโดยสังเขป นี่คือหนังสือที่จะเปลี่ยนคุณ...ความรักของคุณ...และผู้ชายคุณ...อย่างไม่น่าเชื่อ! ด้วยเคล็ดลับการ "ร้ายให้เป็น" เล่นให้สนุก ไม่บุกตามไปตบ ไม่วีนแตก หรือเกรี้ยวกราด แต่คุณจะได้ทราบถึงวิธี "ร้าย" อย่างชาญฉลาด อย่างที่ผู้ชายก็แทบไม่รู้ถึงความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น หนำซ้ำ...เขาจะรักคุณอย่างหัวปักหัวปำเลยทีเดียว แล้วคุณจะรู้สึกว่าตัวเองมีค่ามากขึ้น มีเกียรติ...มีศักดิ์ศรี รู้จักที่จะรักตัวเองและ...รู้สึกได้เลยว่าตัวเองสวยขึ้น! เหมือนที่ผู้แปลคนสวยได้สัมผัสมาแล้ว หากคุณเป็นอีกคนที่เคยดีแสนดี เอาใจเขาสารพัด ทำดีให้ทุกอย่าง แต่ไม่ได้อะไรกลับมา นอกจากคำว่า "เลิกกันเถอะ" เธอดีเกินไป เราเข้ากันไม่ได้" เหนื่อยสายตัวแทบขาดที่ต้องวิ่งตามเขา เปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อเอาใจไม่หยุดหย่อน แต่เขาก็ไม่เคยเห็นในความพยายามของคุณ เขากลับเบื่อ เฉยเมย และดูไม่ค่อยรักคุณเหมือนก่อน ชีวิตคุณมีแต่คำว่า "ได้ค่ะ"..."ยังไงก็ได้ค่ะ"..."แล้วแต่ค่ะ"...คุณไม่ควรพลาดหนังสือเล่มนี้เป็นอย่างยิ่ง! :: สารบัญ 1. พลิกชีวิตจากนางเอกน้ำเน่าสู่สาวในฝัน 2. ทำไมผู้ชายถึงเลือกสาวร้าย 3. สูตรลับของร้านขายลูกกวาด 4. ทำตัวโง่เหมือนสุนัขจิ้งจอก 5. กระโดดลอดห่วง อย่างกับสุนัขพุดเดิ้ลในคณะละครสัตว์ 6. เลิกจู้จีขี้บ่นเสียที 7. ถอดรหัสความคิดของผู้ชาย 8. อย่าเลิกหาเงินเลี้ยงตัวเอง 9. วิธีเติมความท้าทายให้ตัวเอง 10. สาวร้ายโฉมใหม่ :: ข้อมูลเพิ่มเติม - ผลงานแปลและเรียบเรียงเล่มแรกของ กาละแมร์ - พัชรศรี เบญจมาศ - แปลจาก "Why Men Love Bitches" หนังสือขายดีติดอันดับ The New York Times Bestseller จากคุณ : แมงป่องหางด้วน เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 10:01:01

ความคิดเห็นที่ 78 การรักษาไว้ซึ่งชีวิตคู่จะว่ายากก็ยาก จะว่าง่ายก็ง่าย เมื่อมีปัญหาก็ค่อยๆแก้กันไปค่ะ  อย่างน้อยคุณจขกท.ก็พยายามที่จะแก้ปัญหา ซึ่งอีกหลายๆครอบครัวที่มีปัญหากลับมองข้ามมันไป ต่างคนต่างก็โยนความผิดให้กันและกัน ไม่มองหน้า ไม่หันหน้าเข้าหากัน สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นกับดักเวลาที่มีแต่จะยิ่งทำให้สถานการณ์เลวร้ายลงเรื่อยๆ การใช้ชีวิตคู่ไม่ใช่แค่การอยู่ด้วยกัน กินข้าวด้วยกันหรือไปเที่ยวด้วยกัน แต่ทั้งสองฝ่ายยังต้องพยายามที่จะปรับตัวและเข้าใจซึ่งกันและกัน ปัญหาส่วนมากที่แมงฯได้พบเห็นมาโดยตลอดคือ ทั้งสองต่างก็ไม่มีใครยอมใคร เอา "ทิฐิ" มาเป็นตัวตั้ง ไม่ยอมที่จะคิดถึงอีกฝ่าย  ต่างคนต่างคิดเข้าข้างตัวเอง คิดแต่ว่าตัวเองต้อง "ถูก" เสมอ  ทั้งที่ในความเป็นจริงแล้วเรื่องแบบนี้มันไม่มีใคร "ผิด" และไม่มีใคร "ถูก"   มีเพียง..  "ความเข้าใจ"  เท่านั้น  ว่า.. คุณเข้าถึงจิตใจของอีกฝ่ายแค่ไหน   คุณเข้าใจบ้างไหมว่าทำไมอีกฝ่ายถึงเอาแต่งอนหรือน้อยใจ คุณเข้าใจบ้างไหมว่าทำไมอีกฝ่ายถึงหงุดหงิดกับอาการงอนเหล่านั้น ฯลฯ ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนมี "เหตุ"  และ "ผล"  แต่คนส่วนมาก "คิดหมกมุ่นกับผลเพียงแค่อย่างเดียว โดยไม่มองย้อนกลับไปยังต้นเหตุ" เมื่อไม่รู้ ไม่เห็นว่าสาเหตุเกิดจากตรงไหน.. ปัญหาก็จะยังไม่ถูกแก้ไขและสะสมมากขึ้นเรื่อยๆ จนแตกหักในที่สุด จากคุณ : แมงป่องหางด้วน เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 10:46:46

ความคิดเห็นที่ 79 ผู้หญิงเก่งไม่จำเป็นต้องแสดงออกมาอย่าง "โจ่งแจ้ง" หรอกค่ะว่าตัวเองเก่งกว่าสามี แมงฯเชื่อว่าการใช้ชีวิตคู่เป็นทั้ง  "ศาสตร์"  และ  "ศิลป์"  ผู้หญิงที่ประสบความสำเร็จในชีวิตคู่คือ คนที่รู้จักใช้ทั้งศาสตร์และศิลป์ในการดำเนินชีวิตคู่ค่ะ "ศาสตร์"  ที่เห็นได้ชัดเจนกรณีนี้คือ  กลวิธีการยกให้สามีเป็นผู้นำครอบครัว "ศิลป์"  คือ  ความสามารถในการใช้ปรับเปลี่ยน พลิกเพลงเทคนิคต่างๆ เพื่อให้ทำให้สามีรู้สึกภาคภูมิใจกับการเป็นผู้นำ ผู้หญิงหลายคนแกล้งโง่ค่ะ แล้วใช้ค่อยๆต้อนให้ผู้ชายเดินไปตามทางที่ตนเองต้องการอย่างละมุนละม่อมโดยที่ผู้ชายไม่ได้รู้สึกว่า  "ตนถูกบังคับ" แต่อย่างใด ผู้ชายก็เหมือนแมวน่ะค่ะ  ยิ่งไล่เท่าไหร่ ยิ่งบังคับเท่าไหร่ เค้าจะยิ่งหนีและดื้อมากขึ้นเท่านั้น และโดยเฉพาะ ผู้ชายเกลียดความรู้สึก  "เสียหน้า"  เป็นอย่างยิ่ง ดังนั้นสิ่งที่ยากคือ การใช้ศิลปะ ในการชี้แนะหรือการแนะนำสามีว่าเขาควรจะทำอย่างไร โดยที่ไม่ทำให้เขารู้สึกเสียหน้าหรือเป็นรองใคร ศิลปะเหล่านี้เรียกง่ายๆว่า "มารยา" ค่ะ  เคยได้ยินคำว่า  "มารยาร้อยเล่มเกวียน"  ไหมคะ?  นั่นแหละค่ะ  หมัดเด็ดที่จะเอาไว้ใช้กับสามี จากคุณ : แมงป่องหางด้วน เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 11:16:52

ความคิดเห็นที่ 80   ---ขอบคุณ นะคะ คุณ แมงป่องหางด้วน .. ดูจากสารบัญ เเล้ว..น่าสนใจ สงสัยต้องหามาอ่านบ้างเเล้วค่ะ สำหรับหนังสือ ส่วนเรื่องคำเเนะนำ ยินดีน้อมรับ ฟังนะคะ..เเต่ไม่รู้ว่าจะปฎิบัติตามได้เเค่ไหน เพราะ ก็ ยอมรับว่า ตัวเราเองก็ เป็น ..มนุษย์ ปุถุชน คนธรรมดา คนหนึ่ง ยังมี รัก ..โลภ..โกรธ ...หลง.... บางวัน สติดีหน่อย ก็ตามอารมณ์ ตัวเองทัน บางวันขาดสติ.. ก็ เเย่หน่อยค่ะ จากคุณ : จขกท เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 09:42:56 A:10.9.9.247 X:124.157.231.11 TicketID:213289