#### เบื่อมันมากกกกก.....ช่วยหาวิธีให้มันไปไกลๆจากเราที ####
|
|
คือ ไอ่เอ (นามสมมติ) กึ่งๆจะเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกับเราตอนเรียนมัธยม
แบบกลุ่มของเราบางทีก้ต้องทำงานกลุ่มกับกลุ่มของมันเลยค่อนข้างสนิทกันหน่อยทั้งกลุ่ม
ตอนอยู่ ม.ปลายเพื่อนในกลุ่มเราลงความเห็นกันว่า มันเป็นคนน่ารำคาญมากกก แต่ก็คุยกันต่อว่า เออ พยายามอย่าไปใส่ใจมันยังไงมันก้เป็นเพื่อน
พอจบ ม.ปลาย เรากับไอ่เอ สอบได้ที่เดียวกัน (ซวยจริงๆ)
ไม่รู้มันเป็นอะไรของมันตามติดเราแจเลย รำคาญมากกกแต่ก็ไม่กล้าว่าอะไร
มีครั้งหนึงเข้าเรียน Lab เราอยู่คนละกลุ่มกับมัน แล้วในห้องแลบจะมีก๊อกน้ำไว้ล้างอุปกรณ์ตามจุดต่างๆ ตรงหน้าห้อง กลางห้อง และหลังห้อง
มันนั่งอยู่หลังห้อง เราอยู่หน้าห้องแต่มันดันเดินมาล้างอุปกรณ์ถึงหน้าห้อง ใกล้ๆกับที่นั่งอยู่เราก็เฉยๆไม่พูดอะไรกะมัน
สักพักเราก็เลยไปหาเพื่อนที่อยู่กลางห้อง ไอ่เอมันก้มาล้างอุปกรณ์ที่ก็อกน้ำกลางห้องเฉยเลย
เราเริ่มหงุดหงิดแล้วไง ก็เลยไปนั่งสงบอารมณ์ที่หลังห้อง แต่ไอ่ ห่ เอ มันก็ยังตามไปล้างอุปกรณที่หลังห้องอีก (กรูกำลังจะประสาทกินเพราะเมิง)
เหตุการณ์ต่อมา เราแบบอยากอยู่คนเดียวก็เลยมานั่งห่างคนอื่นซะไกล เพื่อนคนอื่นก็พอมองออกก็เลยไม่มีใครมาใกล้
แต่ไอ่ห่ เอมันก็เดินมาแล้วนั่งลงข้างๆเราเฉยเลย แถมเรื่องที่มันเอ่ยปากขึ้นประโยคแรกคือ มันไปหายัย บี (นามสมมติ) ที่บ้านบ้านยัยบีมา
(ซึ่งก่อนหน้านั้นเราเคยบอกมันแล้วว่าเรากับยัยบี ไม่ค่อยลงรอยกันไม่จำเป็นไม่ต้องพูดถึงยัยนี่ให้ได้ยิน)
แต่มันดันเสือกพูดขึ้นมาเฉยเลย เราปรี๊ดมาก ก็เลยพูดว่า
"มรึงจะพูดขึ้นมาทำไม อย่ามากวนตรีนกรูได้มั้ย" มันทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้แล้วก็นั่งหน้าทนต่อไป
เรางี้แทบอยากกระโดดถีบมันอยู่แล้ว โมโหสุดๆลุกขึ้นเดินหนีมันไปเลย
เราโทรไปเล่าให้เพื่อนที่ ร.ร. เก่าฟังพวกนั้นก้บอกว่ามันนิสัยอย่างนั้นแหละ พยายามอย่าไปใส่ใจมัน
แต่วันนี้ที่มาตั้งกระทู้คือสุดๆแล้วทนไม่ไหวแล้ว ตั้งแต่เปิดเทอมมาเวลาเรียนเราจะนั่งหลังห้องตลอด แล้วมันจะนั่งหน้าห้อง
แต่เดี๋ยวนี้มันเสือกมานั่งหลังห้องกับเรา มีวันหนึ่งมันมาห้องเรียนก่อนเรา แล้วมันนั่งเก้าอี้ตัวที่เรานั่งประจำ
เราเข้ามาเจอก็ไม่ว่าอะไร เลยนั่งถัดจากมันมาหนึ่งตัว เราก็เลยลองพูดกับมันว่า เฮ้ย เปลี่ยนเก้าอี้ได้เป่าอยากไปนั่งที่เดิม
รู๋มั้ยมันตอบว่าไง " ไม่ จะนอน" (คือตรงนั้น อ. จะมองไม่ค่อยเห็น)
เราปรี๊ดเลย " เออ ไม่นั่งแม่มแล้ว"
มันยังเสือกพูดตามหลังมาอีกว่า " แล้วแต่ "
เราเดินไปนั่งแถวหน้าห้อง สักพักมันเดินมานั่งหน้าห้องที่เดิมของมันเฉยเลย ไอ่เชี่ย
ทุกวันนี้มันรีบมาถึงก่อนเราและนั่งที่เราตลอดเลย กรูโครตเกลียดเมิงเลย เชี่ย
จากคุณ |
:
ความจริงเจ็บปวดเสมอ...
|
เขียนเมื่อ |
:
17 พ.ย. 52 00:36:53
|
|
|
|