ความคิดเห็นที่ 1   ทุกอย่างเหมือนคิดไปเองคนเดียว และก็นั่งทุกข์คนเดียวเลยแฮะ อกหักหรือเปล่า ก็ยังไมใช่ คบกัน/ทะเลาะกันก็เปล่า แต่ยังอยากติดตาม แฮ่ๆ กลับมาเขียนต่อนะ และก้อ..สู้ๆฮะ จากคุณ : R_C_A_119 เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 20:16:27

ความคิดเห็นที่ 2   มีต่ออีกหรอค่ะ ยาวมาก o.O จะติดตามอ่านนะค่ะ คุณน่าจะเป็น... ประเภทนี้น่ะค่ะ ไบเซ็กชวล (อังกฤษ: Bisexual) หรือ รักสองเพศ เป็นรสนิยมทางเพศ ที่ชอบคนทั้ง 2 เพศ ทั้งชายและหญิง คนที่มีรสนิยมแบบไบเซ็กชวลอาจมีประสบการณ์ทางเพศ ภาวะอารมณ์ ความรัก กับทั้งเพศตัวเองและเพศตรงข้าม และยังมีความหมายถึงความรู้สึกส่วนตัวและอัตลักษณ์ทางสังคม โดยยึดจากความสนใจทางเพศ การแสดงออกทางพฤติกรรม และการเป็นสมาชิกในกลุ่มสังคม และยังถือเป็น 1 ใน 3 ของการจำแนกเพศ ร่วมกับไปรักต่างเพศ และรักเพศเดียวกัน อ้างอิง wikipedia เดี๋ยวมาต่อค่ะ จากคุณ : มนุษย์บนโลก เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 20:22:33 A:110.164.170.15 X: TicketID:240324

ความคิดเห็นที่ 3   เป็นเกย์ไม่เห็นจะผิดตรงไหนเลยค่ะ แต่ที่คุณกลัวปัญหาที่ตามมาใช่ไหมค่ะ คุณพยายามคิดว่าตัวเองไม่ใช่เกย์ พยายามหลีกหนีความคิดของตัวเอง แต่หัวใจก็ยังรู้สึกอยู่ คุณหนีตัวเองไม่พ้นหรอกนะค่ะ ตอนนี้คุณคงพฤติกรรม นิสัย หรือภายนอกคุณยังเป็นผู้ชายอยู่ คุณไม่ใช่เกย์โดยแท้หรอก แค่ความรู้เหมือนจะใช่ ขอแค่คิดถึง ไม่ได้ครอบครองก็ไม่เป็นไร คุณรู้สึกอย่างนี้หรือเปล่า พอแค่นี้ก่อนเดี๋ยวคุณมาเล่าอีกไม่เป็นอย่างที่เราคิดเดี๋ยวหน้าแตก =0= จากคุณ : มนุษย์บนโลก เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 20:30:30 A:110.164.170.15 X: TicketID:240324

ความคิดเห็นที่ 4 น่ารักจังเยย อ่านไปยิ้มไป อิอิ จากคุณ : เจ้าชายปริศนา (หน้ากากเสือดำ) เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 22:26:02

ความคิดเห็นที่ 5   คนเราเรียนรู้เรื่อง "รัก" ไม่มีวันจบจนกว่าจะหมดอายุนั่นแหล่ะค่ะ ยินดีด้วยนะคะกับวันสำเร็จการศึกษา พักให้มากๆ เพื่อ "งาน" ของคุณ จากคุณ : พิงคาน เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 22:51:58 A:115.67.161.41 X:

ความคิดเห็นที่ 6 เดี่ยวพอเราทำงาน ความคิดเราก็เปลี่ยนไปมั้งครับ ผมไม่เคยเจอกับคำว่าแอบรักที่ต้องเก็บงำไว้เป็นปีๆแบบนี้ แต่ยังไงก็เก็บมันไว้เป็นความทรงจำดีๆก็ได้ครับ เวลาที่เราย้อนไปคิดถึงมันเราจะได้มีความสุข ปล.อย่าบอกนะครับว่าเจ้าของกระทู้ไม่มีความสุขตอนที่เขียนกระทู้นี้ขึ้นมา จากคุณ : หน้ากากเสือดำ เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 23:10:30

ความคิดเห็นที่ 7 แล้วเขามีท่าทางเป็นเกย์ด้วยหรือเปล่า จขกท อย่าลืมมาอัพเดตอีกนะ จากคุณ : นักฆ่าดาบเดียว เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 52 12:30:07

ความคิดเห็นที่ 8 จขกท. ครับ ........ แต่งเรื่องขายเลยครับ ท่าจะมันส์ 555555555+ จากคุณ : กระบี่เก้าเดียวดาย เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 52 16:30:02

ความคิดเห็นที่ 9   ....ขอบคุณทุกความเห็นครับ....ที่ทั้งเข้ามาให้กำลังใจ แสดงความเห็น หรืออะไรต่อมิอะไรครับ.... .....ส่วนคนที่ถามว่าผมและพี่ชายคนนั้นเป็นเกย์หรือป่าว...ผมยืนยัน นั่งยัน นอนยัน และตีลังกายัน(ขนาดนั้น)ได้เลยครับว่าไม่ใช่ เพราะผมยังรักผู้หญิงอยู่ พี่เขาเองก็มีแฟนแล้ว อีกอย่าง ถ้าผมเป็นเกย์ก็จะต้องรู้สึกแบบนี้กับผู้ชายทุกคน แต่ผมจะรู้สึกแบบนี้เฉพาะกับพี่เขาคนเดียวเท่านั้น(เอะ! ยังไงกันแน่เรา 5555+) ส่วนความเห็นที่ 8 ทำให้ผมฮาๆๆๆๆ ได้อีก ถ้าจะแต่งเรื่องขาย ผมเอาไปส่งสำนักพิมพ์ไม่ดีกว่าเหรอ(จะได้รวย ฮิ...ฮิ...) ..... .....แต่ที่ผมเอามาพิมพ์ในนี้ เพราะผมต้องการแค่อยากจะระบายความในใจ ซึ่งสิ่งที่ผมกำลังเล่าอยู่นี้ผมไม่สามารถบอกใครได้ แค่นั้นเอง เพราะเหตุผลใดนั้นผมได้บอกไปแล้ว...... ..... ....... ........มาต่อกันเลยดีกว่าครับ ขอนั่งไทม์แมชชีนย้อนกลับไปเมื่อ 3 ปีที่แล้วอีกครั้ง.......ตื๊ดดด ตื๊ดดดด....ถึงซะที มาต่อกันเลยครับบบบบ ....... ..... .....หลังจากคืนนั้นผ่านไป ดูผมจะมีความสุขมากกว่าทุกวัน จนรูมเมทถามผมว่า.... .....เฮ้ย...มรึง....ยื้มแก้มบานอยู่ได้ ถูกรางวัลที่หนึ่งมาเหรอ หรือว่ามรึงไปขอนาง กิ๊ก(ชื่อแฟนผม แต่นามสมมุติ)แต่งงานแล้วเขารับมรึงหรือไงว่ะ ถึงได้อารมณ์ดีขนาดนี้.... "...ปล่าว...กูแค่มีความสุข..." .....ความสุขอะไรของมรึงว่ะ...... ผมอายที่จะบอกรูมเมทว่าผมได้คุยกับพี่เขาแล้ว ผมเลยอึ้งไปพักนึ่ง ก่อนจะตอบมันไปว่า.... "....ป่าว แค่ส่งรายงานการวิจัยแล้วน่ะ(โกหกไปนู่นเลย....) .....แค่นั้นจริงๆเหรอ..... "....จริง.... เดี๋ยวกรูขอตัวไปทำงานก่อนนะเว้ย....เจอกันตอนซ้อมสตาฟ...." .....เอออ...ขับที่ชอบทีชอบเลยมรึง(ดูสิ...ได้รูมเมทเลวววว)..... "....ฟาย มรึงแช่งกรูเลยเหรอ เออ ไปแล้ว เดี๋ยวพี่ที่ห้องคอมพิวเตอร์จะว่ากรูเอา...." ..... ......ว่าแล้วผมก็รีบขี่แมงกะไซคู่ชีพออกไปมหาลัยทันที คือที่ผมบอกว่าต้องไปห้องคอมพิวเตอร์นั้น พอดีผมทำงานให้มหาลัยด้วย คือเป็นนิสิตที่ดูแลห้องคอมพิวเตอร์ช่วงตอนเย็นวันจันทร์-ศุกร์ และเสาร์อาทิตย์ทั้งวัน แต่ช่วงนี้ผมจะหนักไปทางเสาร์-อาทิตย์ เพราะตอนเย็นผมต้องไปซ้อมสตาฟเชียร์....... ......พอดีวันนี้เป็นวันเสาร์ด้วย ผมเลยรีบต้องไปห้องคอมแต่เช้า และนั่งทำงานถึงเที่ยงเลยครับ(เซ็งมาก...!!!) ผมนั่งเข้างานอยู่กำลังเบื่อๆเลย เวลาผ่านไปถึง 5 โมงเช้า ปรากฎว่า ผมเจอพี่ชายคนนี้เขาเข้ามาใช้งานพอดี จากที่กำลังเบื่อผมตาสว่างขึ้นมาทันทีเลยครับ(ร่านสะไม่มีเรา....55555+).... .....แต่เขาไม่เห็นผมนั่งอยู่ในห้องเจ้าหน้าที่มั้ง พอเขาสแกนบัตรนิสิตได้เครื่องแล้วเขาก็เข้าไปใช้เลย โดยไม่ทักทายผมซักคำ(คือมหาลัยผมเวลาจะใช้บริการห้องคอมพิวเตอร์ต้องใช้บัตรนิสิตสแกนเลือกเครื่องก่อน เพื่อป้องกันคนนอกมหาลัยเข้ามาใช้...ไฮเทคเหมือนกันนะครับมหาลัยผม....) .....ตอนเที่ยงเพื่อนคนที่เขาอยู่เวรต่อจากผมมาพอดี ผมไม่รอช้า รีบลงชื่อออกเวร บังคับให้มันเซ็นต่อเวรจากผม ฝากของไว้กับเพื่อน แล้วใช้สิทธิความเป็นเจ้าหน้าที่เลือกเครื่องที่ใกล้พี่เขามากที่สุดเลยครับ (ขี้โกงมากตอนนั้น เพราะคนต่อคิวยาวมาก แต่เราอ้างว่าเครื่องมีปัญหา แล้วปลดล็อคเครื่องที่ใกล้พี่เขาที่สุดเลยเลย ว้าๆๆๆ 555555+)..... .....พอไปนั่งใกล้พี่เขา ใจเต้นตุ๊บๆๆๆๆ เลยครับ ให้ทายว่าผมจะทักเขาไหมครับ..... .....เฉลย....ไม่ทักครับ เพราะผมอาย ไม่รู้จะทักเขายังไงดี..... .....ผมทำเป็นไม่เห็นพี่เขา ทั้งที่ใจจริงอยากจะทักเขาแทบตาย....... ..... ....... จนเวลาผ่านไป 25 นาที ผมกับพี่เขาก็นั่งอยู่อย่างนั้น สนใจแต่เครื่องของตัวเอง.... ....... ..... ...ผมมั่นใจว่าพี่เขาเห็นผมอยู่ข้างๆ แต่ทีพี่เขาไม่ทักผมเพราะผมมั่นใจว่าพี่เขารอให้ผมทักพี่เขาก่อน(มารยาทมหาลัยผมจะเป็นอย่างนี้ละครับ รุ่นน้องจะต้องทักรุ่นพี่ก่อนเสมอ) และที่มั่นใจเพราะผมแอบชำเลืองมองเห็นพี่เขามองมาทางผมหลายครั้ง แล้วพอพี่เขามองมาผมรีบหันกลับทันที กลัวเขาจับได้(...ไม่รู้จะกลัวไปทำไม...!!!).... .... ...... .......เราสองคนนั่งอยู่อย่างนั้น จน 25 นาทีผ่านไปเครื่องพี่เขาหมดเวลา แล้วพี่เขาก็เดินออกไปจากห้องคอมเลยครับ....... .......พอพี่เขาออกไป ผมงี้เซ็งตัวเองเลยครับ ไม่รู้จะอายไปทำไม เมื่อคืนเราก็คุยกับพี่เขาแล้ว ถ้าจะทักเขาอีกในฐานะคนพึ่งรู้จักกันจะเป็นไรไป ไม่รู้ว่ากลัวดอกพิกุลในปากจะร่วงหรืออย่างไร พูดกับพี่เขาแต่แรกก็คงจะไม่เป็นอย่างนี้...(ตอนนี้ได้แต่โทษตัวเอง)....... .......ผมรีบล็อคเครื่องแล้วกลับเข้ามาเอาของในห้องเจ้าหน้าที่ด้วยสีหน้าเซ็งนิดๆ เพื่อนในห้องเจ้าหน้าที่ก็ถามว่า...เป็นไร เสียบอลเพราะแมนยูทีมรักหรือไง...?...(ผมแฟนแมนยู ลืมบอกไป) .......ผมนิ่ง ไม่ตอบมัน เอาแต่เก็บของที่ผมเตรียมมาใส่กระเป๋า พอเก็บของเสร็จผมเลยพูดกับมันว่า...... "....เฮ้ยมรึง! เดี๋ยวกรูไปตัดผมก่อนนะเว้ย...เย็นๆจะแวะมาเล่นด้วย...." แล้วผมก็รีบออกไปเลย เพื่อนผมงี้งงใหญ่เลยครับ ...ลืมบอกไป...นิสัยอีกอย่างคือ ถ้าผมเซ็งมากๆ จะชอบไปตัดผม เพราะตัดแล้วมีความรู้สึกเหมือนเอาความทุกข์ออกไป เลยทำให้ผมของผมนั้นไม่ยาวกะเพื่อนเขาซักกะที เพราะไว้แต่สกีนเฮดตลอด ทุกวันนี้ก็ยังไว้ผมสั้น... ...... ....... พอถึงร้านตัดผม ผมสั่งให้ช่างตัดทรงเดิมเลยครับ(...สกีนเฮด...) ช่างก็เหมือนรู้ใจเพราะผมเป็นลูกค้าประจำ ก็รีบทำหน้าที่นั้นทันที (หน้าที่ที่ว่าคือการใช้กรรไกรซอยผมออกแทนใช้บัตเตอร์เลียนหรือรองหวี เพราะตัดแล้วเสร็จเร็วเกินไป ซึ่งช่างเขาจะรู้ว่าผมชอบให้ใช้กรรไกรซอยเอา...) ........ .... .....พอตัดผมเสร็จ ผมรู้สึกโล่งขึ้นมาเลยครับ พอนึกขึ้นได้ว่าจะต้องขอโทษพี่เขา รวบรวมความกล้า แล้วหยิบมือถือมาโทรหาพี่เขาทันที..... ......ครั้งแรกโทรไป 3 วิ แล้ววาง...เพราะดันเจือกกลัวขึ้นมา...... .....ทำใจซักพัก แล้วโทรไปใหม่....ทีนี้....เป็นไง...เป็นกัน...... ตู๊ดดดดดดดดดดดด ตู๊ดดดดดดดดดดด นานประมาณ 15 วิ ก็มีคนรับสาย ....หวัดดีครับ.... "....หวัดดีครับพี่สิงห์(นามสมมุติพี่เขาครับ) ผมเองนะครับพี่ น้องเสือ...." ....เออ...จำได้แล้ว.... "....เอ่อ...พี่...(ผมอ้ำอึ้งพักหนึ่ง...แล้วพูดต่อ)...พอดีผมไปเล่นคอมที่สำนักคอม แล้วผมเห็นพี่ แต่ตอนนั้นผมยังสงสัยอยู่ว่าเป็นพี่หรือป่าว(โกหกไปนู่นนนน) แล้วผมกำลังสนใจงานที่พิมพ์อยู่หน้าจออยู่ เลยไม่ได้ทักพี่ รู้ป่าว พี่เขาตอบว่าไง.... .....พี่ว่าแล้วว่าแกต้องสงสัยว่าคนที่นั่งใช่พี่ป่าว พี่น่ะ...เห็นแก(หมายถึงผม)ตั้งแต่เดินเข้ามาสแกนบัตรแล้ว(...อ่าว...เขามองเราตั้งแต่วินาทีแรกที่เข้ามาเลยหรือ...!!) แต่พี่ไม่ทักเราเพราะเห็นว่าเราคงยุ่งกับงานคอมพิวเตอร์และงานวิจัยอยู่(ผมทำวิจัยตั้งแต่ปี 1 เลยครับ)..... ผมงงพักหนึ่ง ก่อนจะตอบไปว่า "...งั้นเหรอพี่..." .....พี่นะตอนแรกจะทักเราแล้วละ แต่เห็นเราไม่สะดวกมั้ง เลยไม่ทัก อีกอย่าง พี่ก็เล่นฟอร์มรอให้น้องทักพี่ก่อนเหมือนกัน..... "....อ้าว....เหรอครับพี่...." .....ก็ใช่นะสิ ว่าแต่ตอนนี้น้องอยู่ไหน "...อยู่ร้านตัดผมครับพี่ พอดีผมมาตัดผมเล่น..." .....เฮ้ย!...ผมยังสั้นไม่พออีกเหรอ(ดูพี่เขาแซวผม...!!!) "....อยากสั้นมากกว่านี้พี่ แล้วพี่ละ อยู่ไหนครับ...." .....อ้อ! พอดีพี่มาทำโปรเจ็ควาดภาพที่คณะ พอดีอยากรีบทำให้เสร็จ เพราะไม่มีเวลา เอามาทำสตาฟหมด..." "....เหรอครับ...." ......ก็ใช่นะสิ...เออ...ส่วนสอนวาดรูปให้เรารอให้ผ่านประชุมเชียร์ไปก่อนได้ไหม เพราะพี่ไม่มีเวลาเลยไอ้น้อง........ ผมงี้โคตะระดีใจเลยครับ ที่เขายังจำได้ ก่อนที่ผมจะตอบเขาไปว่า "....ไม่มีปัญหาครับพี่ ตามสะดวกพี่เลยครับ...." ......ได้....ได้..... "....งั้นผมรบกวนพี่แค่นี้แล้วกันครับ แล้วเจอกัน...." .....ได้ได้ เจอกันวันจันทร์ หวัดดีครับ..... "....หวัดดีครับพี่...." ..... ........ หลังสิ้นเสียงสนทนา ผมนี้ยิ้มไม่หุบเลยครับ แต่หิวข้าวแล้วสิ เลยรีบไปหาไรกินที่ร้านอาหารตามสั่งหน้า ม. ซึ่งร้านนี้เขามีอาหารที่อร่อยและผมติดใจมากอยู่อย่างหนึ่ง คือ "..ผัดผงกระรี่หมูกรอบ+ไข่ดาวสุกๆ.." ซึ่งเป็นอาหารจานโปรดของผม ถ้าผมไปถึงร้านแค่บอกแม้ค้าว่า "....ป้า...เหมือนเดิม...." แม่ค้าจะรู้ทันทีว่านั่นคือ "..ผัดผงกระรี่หมูกรอบ+ไข่ดาวสุกๆ.." ซึ่งผมไปกินกับเพื่อนบ่อยมากร้านนี้ แต่สั่งแต่เมนูนี้ จนบางครั้งเพื่อนแซวว่า "...ดูท่ามรึงจะรักเดียวใจเดียวนะ...เพราะมากับมรึงทีไรสั่งแต่แบบเดิมๆ..." 55555+ ..... ...... พูดแล้วหิวครับ พอนึกถึงป้าแล้วผงกระรี่ลอยมาเลยครับ เดี๋ยววันรับปริญญาจะไปกินให้หายคิดถึงเลยป้า ...... .... ...... .......... แต่จากคำที่พี่เขาสนทนากับผม คิดว่าเขาสนใจในตัวผมด้วยหรือป่าวครับ แล้วถ้าผมจะคุยกับเขาอีก หลังจากที่ไม่คุยกันเลยตลอด 2 ปีนับจากเรื่องนี้ผ่านไป คิดว่าเขาจะยอมคุยกับผมไหมครับ... .......... ..... คือ ณ ปัจจุบันตอนนี้ผมไม่กล้าจะโทรไปหาเขา ถึงโทรไปหาหรือยิงไป แล้วพอพี่เขารับสายบางทีเราก็ไม่พูด บางทีก็รีบวาง ทีนี้เขาโทรกลับ ก็ยังไม่กล้าคุยกับเขาอยู่ดี เพราะทำผิดบางอย่างกับเขามาก ผิดจนไม่น่าให้อภัย เลยไม่รู้จะเริ่มพูดยังไงดี ..... อีกอย่างที่เขาโทรกลับมา เพราะเขาไม่รู้หรอกว่าเป็นเบอร์ผม เพราะผมทำโทรศัพท์หายเลยต้องเปลี่ยนเบอร์ใหม่ แต่พี่เขาสิ ยังใช้เบอร์เดิม ทุกวันนี้เขาก็ยังคงใช้เบอร์เดิมอยู่เลย ..... ......... ซึ่งผมทำผิดอะไรนั้นผมจะบอกต่อในครั้งหน้าแล้วกันครับ เพราะเริ่มหิวข้าวแล้ว หลังจากนึกถึงผัดผงกระหรี่ขาประจำ 5555+ ..... ......... ขอตัวก่อนนะครับเดี๋ยวกลับมาเล่าต่อ อีกอย่างขอนึกก่อนเพราะเรื่องเกิดนานข้ามปีแล้วครับ (ถึงนานแต่ยังคิดถึงเขาไม่เสื่อมคลาย) ......... ...... .... .. . จากคุณ : เสือเหงา เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 52 19:37:44 A:172.17.13.73 X:61.91.205.162

ความคิดเห็นที่ 10 เห็นไหม ดูแล้วคุณเองจะมีความสุขกับการที่ได้เล่าของตัวเองนะครับ งั้นบรรยายมันออกมาเถอะครับ พยายามให้มันจบก่อนถึงวันรับปริญญานะครับ ผมจะนั่งรออ่าน จากคุณ : หน้ากากเสือดำ เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 52 20:43:27

ความคิดเห็นที่ 11   แฮ่ๆ ตามมาอ่าน.. เรตติ้งตกไปนิด แต่อย่าพึ่งหยุดนะ รออ่าน 55555 ถ้าจะหยุดเขียนแล้ว หลังไมค์ มาบอกด้วยนะคับ จะได้รุตามไป่อานได้ทีไหน 555 จากคุณ : R_C_A_119 เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 00:28:36

ความคิดเห็นที่ 12   อิ่มหรือยังคะ อยากอ่านต่อ เพราะเป็น "ความรู้สึกดีดี" ที่คุณประทับใจ จากคุณ : พิงคาน เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 10:53:27 A:115.67.81.2 X:

ความคิดเห็นที่ 13 เขียนเล่าเรื่องได้สนุกดีค่ะ...อ่านแล้วได้ยิ้มตามไปด้วย..^____^ คนอ่านก็มีความสุข  แล้วเจ้าของกระทู้จะมีความสุขมากขนาดไหนน๊า..  อิอิ รอติดตามอยู่นะค๊ะ ปล. เราเป็นเหมือนคุณเลย  เวลาเซ็ง ๆ เครียด ๆ ชอบไปตัดผม เพราะมันรู้สึกโล่ง เหมือนยกความทุกข์ออกไปบ้างส่วนหนึ่ง จากคุณ : Cocoa_mania เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 23:15:46

ความคิดเห็นที่ 14   รอเหมือนกันค่ะ จากคุณ : มนุษย์บนโลก เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 22:38:35 A:110.164.150.115 X: TicketID:240324

ความคิดเห็นที่ 15 อ๊าวววว... นึกว่าเป็นเรื่องสั้นนะเนี่ย ที่แท้เป็นนิยายยาวให้เรารออ่าน เมื่อไหร่จะมาเขียนต่อให้จบคะ จะได้มาอ่านทีเดียวเลย จากคุณ : แป้นซัง เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 52 16:48:17

ความคิดเห็นที่ 16 มารออ่านจ่ะ จากคุณ : หลายสิ่งอัน เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 52 00:01:17