|
ความคิดเห็นที่ 66 |
ไม่มีไรจะบอก เพราะคห.อื่นๆได้บอกไปหมดแล้ว
แต่อยากให้ จขกท อ่านเรื่องนี้ก่อน.... ยาวหน่อยนะ แต่ถ้าอ่านจบ เราว่าคุณอาจจะเจอทางออกที่ดีกว่านี้แน่นอน
,,,,,,
ในวันแต่งงานของผม ผมจูงมือภรรยาของผม..ไว้ในอ้อมแขน รถแต่งงาน..จอดหน้าที่พักของเรา
เพื่อนเจ้าบ่าวบอกผมว่า.. ผมควรจะอุ้มเธอ..เข้าไปในบ้าน ดังนั้น ผมจึงทำตาม เธอเขินอาย..ในอ้อมแขนผม
ผมช่างเป็นเจ้าบ่าวที่มีความสุข..ที่สุดในโลก
นี่เป็นเรื่องที่ผ่านมาแล้ว..สิบปี ในวันถัดๆ มา..ทุกอย่างก็เหมือนเดิม เรามีลูกด้วยกัน... ผมทำงานอย่างหนัก..เพื่อที่จะหาเงินมาจุนเจือครอบครัว
เมื่อเราเริ่มมีฐานะ..ที่ดีขึ้น ความห่างของเรา..ก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน ทุกๆ เช้า..เราออกจากบ้านไปด้วยกัน แล้วก็ถึงบ้าน..เวลาเดียวกัน ลูกของเรา..เรียนที่โรงเรียนใกล้บ้าน ดูเหมือนความรักของเรา..ช่างน่าอิจฉายิ่งนัก
แต่แล้ว.. ความสงบสุข..ก็เริ่มเปลี่ยนแปลง..อย่างมิได้คาดหมาย เจน..เข้ามาในชีวิตของผม ผมยืนอยู่ที่ระเบียงบ้าน
เจนเข้ามาสวมกอดผม..จากด้านหลัง หัวใจผมเต้นแรง..ด้วยความรัก ที่นี่เป็นอพาร์ตเมนท์..ที่ผมซื้อให้เธอ เธอบอกว่า.. คุณเป็นผู้ชาย..ที่ผู้หญิงทุกคนถวิลหา
คำพูดของเธอ..ทำให้ผมนึกถึงภรรยาผม ตอนที่เราแต่งงานกันใหม่ ๆ เธอบอกว่า.. วันที่คุณประสบความสำเร็จ..ผู้ชายอย่างคุณ..จะมีแต่ผู้หญิงวิ่งเข้ามาหา
ผมเริ่มรู้สึกลังเล...
ผมรู้ว่า..ผมกำลังทรยศต่อภรรยาผม แต่ผมก็ได้ทำลงไปแล้ว ผมปลีกตัว..ออกจากเจน "วันนี้คุณไปเลือกเฟอร์นิเจอร์เองแล้วกันนะ.. ผมต้องเข้าออฟฟิศ" แน่นอน... เธอไม่ค่อยพอใจนัก เพราะผมสัญญากับเธอว่า..เราจะไปด้วยกัน
ในตอนนั้น...ความรู้สึกถึงการหย่าร้าง เริ่มวิ่งเข้ามาในความคิดผม ทั้งที่จริงๆ แล้ว..ผมไม่เคยมีความคิดนี้เลย แม้แต่ครั้งเดียว
แต่ผมก็พบว่า.. เป็นเรื่องยาก..ที่จะบอกกับภรรยาของผม ไม่ว่า..ผมจะพูดกับเธอดีสักเพียงใด เธอจะต้องเจ็บปวดใจ..อย่างแน่นอน
จริงๆ แล้ว..เธอเป็นภรรยาที่ดีมาก ทุกๆเย็น..เธอจะวุ่นวายกับการทำอาหาร ในขณะที่..ผมนั่งอยู่หน้าทีวี ทานอาหารเสร็จ..เราก็นั่งดูทีวีด้วยกัน
หรือ...
ถ้าผมจะเลือกชีวิต...แบบนั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ มองเรือนร่างอันงดงาม..ของเจนช่างเป็นอะไรที่หน้าฝันถึงเสียจริง
วันหนึ่ง.. ผมพูดทีเล่นทีจริง..กับภรรยาของผมว่า.. คุณจะทำยังไง..ถ้าเราหย่ากัน เธอจ้องมองผมอย่างไม่เชื่อ..ในสิ่งที่ได้ยิน และเธอก็ไม่ได้ตอบว่าอะไร เธอมั่นใจว่า..การหย่า..เป็นเรื่องที่ไกลตัวเธอมาก
ผมนึกภาพไม่ออกเลยว่า.. หากเธอรู้ว่า.. เรื่องที่ผมกำลังพูดอยู่นั้น. ..เป็นเรื่องจริง..เธอจะเป็นอย่างไร
วันหนึ่ง..ภรรยาผมมาที่ออฟฟิศ สวนทางกับเจน..ที่เพิ่งจะออกไปพอดี พนักงานทุกคน..ทำหน้าตาเลิ่กลั่ก เหมือนกำลังพยายามซ่อนอะไรบางอย่าง..จากเธอ
เธอเหมือนจะรับรู้มันได้ แต่เธอก็ยิ้มน้อยๆ.. กับพนักงานทุกคน แต่ผมก็สังเกตเห็นแววตาที่เจ็บปวดของเธอ..ภายใต้รอยยิ้มนั้น
ในที่สุด...เจนก็บอกกับผมว่า... หย่ากับเมียคุณนะ..แล้วเราจะได้อยู่ด้วยกัน ผมพยักหน้า.... ผมจะลังเลต่อไปไม่ได้อีกแล้ว
ผมตัดสินใจบอกภรรยาผม..ในอาหารค่ำ ผมมีอะไรจะบอกคุณ เธอนั่งทานอาหารอย่างเงียบๆ ผมสังเกตเห็น..แววตาอันเจ็บปวดของเธอ มันทำให้ผม..พูดในสิ่งที่ผมต้องการพูดไม่ออก
แต่ท้ายที่สุด..ผมก็พูดออกไป ผมต้องการหย่า... เธอดูไม่ตกใจ..กับสิ่งที่ผมเพิ่งจะพูดออกไปเลย ผมย้ำกับเธออีกครั้ง เธอเขวี้ยงตะเกียบในมือทิ้ง แล้วตะโกนใส่หน้าผมว่า.. คุณมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย! เราไม่ได้คุยกันอีกเลย..
คืนนั้น... เธอร้องไห้อย่างหนัก ผมรู้ว่า..เธออยากรู้ว่า..เกิดอะไรขึ้น..กับชีวิตแต่งงานของเรา แต่ผมเอง..ไม่สามารถหาคำตอบ..ให้กับตัวเองได้
เป็นเพราะ..ใจผมได้ให้เจนไปหมดแล้ว..งั้นเหรอ ผมคงไม่สามารถบอกเธอ..อย่างนั้นได้ มันจะทำให้ผมรู้สึกผิดมากขึ้นไปอีก
ผมร่างสัญญาการหย่าร้างขึ้น ระบุว่า..เธอเป็นเจ้าของบ้าน..ทุกๆ อย่างในบ้าน ทั้งรถ... หุ้นบริษัท 30% ผมยกให้เธอหมด
เธอเหลือบมองกระดาษที่ผมร่างขึ้น...แล้วฉีกมันทิ้ง มันทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดมากขึ้น ผู้หญิงที่ผมอยู่ด้วยมา..เป็นระยะเวลาสิบปี กลายเป็นคนแปลกหน้ากัน..ภายในหนึ่งวัน
ผมไม่สามารถคืนคำที่ผมพูดไปได้ เธอร้องไห้ด้วยความเสียใจ..อย่างที่สุด
,,,,,
มีต่อค่ะ
แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 52 14:32:39
แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 52 14:31:44
แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 52 14:31:37
จากคุณ |
:
gnikapae
|
เขียนเมื่อ |
:
24 ธ.ค. 52 14:23:06
|
|
|
|
|