ความคิดเห็นที่ 1 เรื่องแรกนะคะ  " พ่อผู้เป็นหัวหน้าครอบครัว " ในเมืองๆ เล็ก แห่งหนึ่งในประเทศจีน ยังมีชายหนุ่มคนหนึ่งที่แบกภาระความรับผิดชอบไว้บนบ่าทั้ง 2 ข้าง เพียงแค่คำว่า "หัวหน้าครอบครัว" หลายคนอาจคิดว่าก็คงเหมือนกับคนอื่นๆ ทั่วไป เพราะเค้าสามารถทำงานเฉกเช่นคนปกติทั่วไป ซึ่งใครจะรู้ว่าจริงๆ แล้ว เค้ามีเพียงแค่แขน 2 ข้าง ที่ใช้แทนทุกสิ่งทุกอย่าง มีมือ 2 มือ ในการทำมาหากินเลี้ยงครอบครัว เพราะเค้าสูญเสียขาทั้ง 2 สองไปอย่างไม่มีวันกลับ แก้ไขเมื่อ 24 ก.พ. 53 00:35:46 จากคุณ : อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 00:35:35

ความคิดเห็นที่ 2 ทุกๆ เช้าชายคนนี้จะใช้ 2 แขน แทนขาที่ขาดหายไป ค่อยๆ พยุงตัวเองให้ก้าวเดินออกจากบ้าน เพื่อไปซ่อมรถจักรยานยนต์ตามบ้าน หรือร้านค้าที่มีคนไหว้วาน ความรับผิดชอบที่เรียกว่าหัวหน้าครอบครัว ทำให้เค้าต้องสู้ เพราะยังมีอีก 4 ชีวิตรอให้อยู่ข้างหลัง จากคุณ : อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 00:37:13

ความคิดเห็นที่ 3 . จากคุณ : อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 00:37:31

ความคิดเห็นที่ 4 .. จากคุณ : อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 00:37:56

ความคิดเห็นที่ 5 . จากคุณ : อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 00:38:09

ความคิดเห็นที่ 6 .. จากคุณ : อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 00:38:48

ความคิดเห็นที่ 7 . จากคุณ : อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 00:39:00

ความคิดเห็นที่ 8 .. จากคุณ : อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 00:39:13

ความคิดเห็นที่ 9 . จากคุณ : อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 00:39:28

ความคิดเห็นที่ 10 .. จากคุณ : อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 00:39:45

ความคิดเห็นที่ 11 . จากคุณ : อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 00:40:00

ความคิดเห็นที่ 12  " สาวน้อยผู้ไม่ย่อท้อและเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม  " หนูน้อยชาวจีน ที่ชื่อว่า Qian Hongyan คนนี้ ประสบอุบัติเหตุร้ายแรงตั้งแต่อายุเพียง 3 ขวบ ส่งผลให้ขาทั้งสองข้างของเธอขาด ประกอบกับครอบครัวที่มีฐานะยากจน ทำให้เธอมีเพียงลูกบาสเกตบอล และแปรงขัดพื้นที่พ่อแม่ของเธอทำให้ เป็นอุปกรณ์ในการช่วยดำรงชีวิต จากคุณ : อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 00:44:34

ความคิดเห็นที่ 13 . จากคุณ : อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 00:45:02

ความคิดเห็นที่ 14 .. จากคุณ : อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 00:45:18

ความคิดเห็นที่ 15 . จากคุณ : อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 00:45:37

ความคิดเห็นที่ 16 เธอใช้เวลาบนลูกบาสเกตบอลถึง 5 ปี และเปลี่ยนลูกบาสมาแล้ว 7 ลูก และได้เข้ารับการดูแลจากศูนย์พักฟื้น ในกรุงปักกิ่งตอนใต้ของประเทศจีน โดยทีมแพทย์ได้ให้คำสัญญากับเธอว่า จะทำให้เธอสามารถเดินได้ภายใน 6 เดือน จากคุณ : อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 00:45:59

ความคิดเห็นที่ 17 และข่าวดีก็มาถึง เมื่อล่าสุดทีมแพทย์ได้สร้างขาเทียมแบบพิเศษ สำหรับเธอ (จากเงินบริจาคถึง 5,600 ปอนด์) โดยจะติดขาเทียมไว้แน่นกับช่วงเอว ซึ่งช่วยให้เธอเดินและดำรงชีวิตได้อย่างปกติมากที่สุด เธอสามารถเดินไปมาระหว่างบ้าน และโรงเรียนได้สะดวกมากขึ้น จากคุณ : อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 00:46:38

ความคิดเห็นที่ 18 . จากคุณ : อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 00:46:56

ความคิดเห็นที่ 19 .. จากคุณ : อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 00:47:24

ความคิดเห็นที่ 20 . จากคุณ : อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 00:47:40

ความคิดเห็นที่ 21 .. จากคุณ : อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 00:49:24

ความคิดเห็นที่ 22   " หนูน้อย โคดี้ เด็กชายนักสู้ผู้ไม่ยอมแพ้  " ในรัฐเทกซัส สหรัฐฯ ย้อนไปวันที่ 2 ตุลาคม 2001 "ทีน่า แมคแคสแลนด์"   ตั้งครรภ์ได้เพียง 34 สัปดาห์   (ราวๆ 5เดือน) ต้องคลอดก่อนกำหนด เนื่องจากมีอาการผิดปกติของถุงน้ำคร่ำ และทารกในครรภ์ หนูน้อย "โคดี้" ออกมาสัมผัสกับโลกภายนอก ด้วยอัตราการหายใจที่ลดต่ำลงเรื่อยๆ ทำให้แพทย์ต้องรีบนำตัวโคดี้   เข้าห้องฉุกเฉินทันที โดยที่ยังไม่ทันได้อยู่ในอ้อมอกของผู้เป็นแม่ "ไมค์ แมคแคสแลนด์" พ่อ ของโคดี้   ต้องเข้าไปพบแพทย์ ทำให้เขาทราบว่าลูกน้อยมีอาการผิดปกติหลายอย่าง โดยเฉพาะรูปร่างตั้งแต่ส่วนสะโพกลงไป โคดี้มีนิ้วเท้าข้างขวาเพียง ๔ นิ้ว   และเป็นนิ้วที่ยังไม่เจริญดี ทีน่าในสภาพอิดโรย กำลังนอนรอที่จะได้พบหน้าลูกน้อยตัวเอง เป็นครั้งแรก แต่เธอก็รับเอาโคดี้ไว้ในอ้อมอกได้เพียง ๒ วินาที เพราะโคดี้หยุดหายใจ ทางโรงพยาบาลขาดผู้เชี่ยวชาญ จึงต้องรีบส่งตัวเด็กไปที่โรงพยาบาลอื่น ในระหว่างนั้นแพทย์   ได้บอกกับสามีภรรยาทั้งคู่ให้ทำใจเอาไว้ล่วงหน้า เพราะโคดี้อาจจะไม่รอด   แต่ทีน่าจิตใจเข้มแข็งมาก เธอไม่เชื่อว่าลูกเธอจะต้องตาย วันรุ่งขึ้นทีน่าพร้อมสามีไปยังโรงพยาบาล ที่โคดี้ถูกส่งตัวมาเพื่อทำการผ่าตัด ทั้งที่ยังวินิจฉัยอาการของโรคไม่ได้ นั่นคือจุดเริ่มต้นในการต่อสู้ชีวิต ของหนูน้อยโคดี้และครอบครัว เพราะความเข้มแข็งในตัวโคดี้ และความรักจากพ่อแม่ ทำให้โคดี้สามารถผ่านการผ่าตัดใหญ่ซึ่งมาก ถึง 15 ครั้ง แก้ไขเมื่อ 24 ก.พ. 53 00:54:43 จากคุณ : อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 00:54:11

ความคิดเห็นที่ 23 ในตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา มีทั้งการผ่าตัดกระดูก ช่องหลัง ช่องท้อง สะโพก รวมทั้งตัดขาทั้งสองข้าง ทำให้ โคดี้กลายเป็นเด็กพิการ ต้องสวมใส่ขาเทียมไว้ตลอดเวลา แพทย์วินิจฉัยว่าโคดี้เป็นโรค Osteopenia มีอาการกระดูกเปราะบางและแตกหักง่าย และเขาต้องเข้า - ออกโรงพยาบาลเป็นประจำ เพื่อตรวจเช็คอาการและทำกายภาพบำบัด โดยต้องทำซ้ำแบบนี้ไปเรื่อยๆไม่มีวันหยุด จากคุณ : อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 00:56:02

ความคิดเห็นที่ 24 โคดี้ เป็นเด็กร่าเริง และเหมือนเด็กธรรมดาทั่วไป ที่ต้องการเล่นสนุก ถึงแม้ขาทั้งสองข้างจะกลายเป็นโลหะเทียม แต่ไม่มีอะไรหยุดเด็กน้อยคนนี้ได้ โคดี้มีโอกาสได้วิ่งแข่ง ขี่ม้า ว่ายน้ำ เล่นฟุตบอล ขึ้นเครื่องบิน เขาได้ทำยิ่งกว่าเด็กทั่วไปเสียอีก นอกจากนี้โคดี้เรียนรู้ที่จะปรับเปลี่ยนขาเทียมของเขา ให้เหมาะสมสำหรับกิจกรรมที่ทำด้วย จากคุณ : อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 00:56:39

ความคิดเห็นที่ 25 น้องเป็นแรงบันดาลใจของใครอีกหลายคน จากคุณ : อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 00:57:46

ความคิดเห็นที่ 26 ตอนวิ่งแข่ง ^^ จากคุณ : อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 00:58:37

ความคิดเห็นที่ 27 ว่ายน้ำ จากคุณ : อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 00:59:04

ความคิดเห็นที่ 28 เล่น ฮ๊อคกี้ จากคุณ : อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 00:59:46

ความคิดเห็นที่ 29 ปีนเล่นที่สวนสนุก จากคุณ : อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 01:00:23

ความคิดเห็นที่ 30 พวกเขาก็เช่นกัน  เต็มเปี่ยมด้วยพลังของหัวใจ จากคุณ : อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 01:05:19

ความคิดเห็นที่ 31 . จากคุณ : อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 01:05:49

ความคิดเห็นที่ 32 .. จากคุณ : อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 01:06:12

ความคิดเห็นที่ 33 . จากคุณ : อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 01:06:37

ความคิดเห็นที่ 34 .. จากคุณ : อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 01:07:01

ความคิดเห็นที่ 35 . จากคุณ : อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 01:07:29

ความคิดเห็นที่ 36 . แก้ไขเมื่อ 24 ก.พ. 53 01:08:16 จากคุณ : อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 01:07:50

ความคิดเห็นที่ 37 .. จากคุณ : อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 01:08:40

ความคิดเห็นที่ 38 ขอบคุณค่ะ สำหรับเรื่องดีๆนะคะ จากคุณ : ~นู๋อ้อนจัง~ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 07:01:03

ความคิดเห็นที่ 39 เห็นแบบนี้แล้วย้อนดูตัวเอง  ทำให้รู้ว่า ปัญหาที่เราเจอๆอยู่ทุกวัน มันจิ๊บจ๊อยมาก จากคุณ : วันนี้วันพระ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 08:14:32

ความคิดเห็นที่ 40 คุณอลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ ขอบคุณสำหรับ เรื่องดีๆที่แบ่งป้นนะคะ มันมี 2 ความรู้สึกเลยค่ะ .. แรกคือ  นับถือในหัวใจของทุกคน .จริงๆ ว่า หัวใจเค้ายิ่งใหญ่มากกกกก       สองคือ ทำให้รู้สีกว่าตัวเรานี้  ช่างไม่มีคุณค่าเอาเสียเลย มีทุกอย่างครบยัง ทำอย่างเค้าไม่ได้ซักนิด    เริ่มจะทุเรศตัวเองขี้นมาแล้วค่ะ ทำไงดี จากคุณ : ป้าลายคราม เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 10:52:25

ความคิดเห็นที่ 41 ขอบคุณที่มาแบ่งปันครับ จากคุณ : ทองพญา เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 12:03:58

ความคิดเห็นที่ 42 คุณอลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์   ขอบคุณ ค่ะ สำหรับ เรือ่งราวดีๆ ที่เอามาแบ่งปัน แอบเสียน้ำตาไป ตะกี้ ที่เห็นโคดี้ เค้าวิ่งแข่งอ่ะค่ะ นับถือหัวใจของพวกเค้า ที่แกร่งมาก และก็นับถือครอบครัวของเค้าที่อยู่เป็นกำลังใจให้เค้า จากคุณ : onlycat เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 12:05:31

ความคิดเห็นที่ 43 กำลังท้อแท้ อยู่พอดีเลยครับ เซรง ๆ เบื่อ ๆ อะไรดลใจไม่ทราบ ให้เปิดมาเจอกระทู้นี้ของคุณนิว พอดีประจวบเหมาะ กับความรู้สึกตอนนี้มันได้เลยครับ เลิกท้อแล้วครับ ผมจะลุยต่อ ขอบคุณมาก ๆ ครับคุณนิว จากคุณ : Sweety Peacock เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 14:47:14

ความคิดเห็นที่ 44 ขอขอบคุณทุกๆ คนด้วยนะคะ :     D *40  คุณ ป้าลายคราม  ไม่อยากให้คิดแบบข้อที่ สอง เลยนะคะ  :        )        นิวคิดว่า เราทุกคนมีคุณค่าในตัวเองนะคะ        ขอเพียงเราทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด        แค่นี่ก็เพียงพอแล้วค่ะ คุณ ป้าลายคราม อย่าคิดมากนะคะ   :        ) *43  คุณ Sweety Peacock  นิวขอเป็นกำลังใจให้มากๆ เลยนะคะ        แล้วมันจะผ่านไปค่ะ สู้ๆ นะคะ จากคุณ : อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 17:33:39

ความคิดเห็นที่ 45   เข้ามาขอกำลังใจจาก จขกท ด้วยค่ะ อิอิ น่ารักจัง คุณ อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวจะค่อยๆ ดูนะคะ ^______________________^ ปล. คลิปนี้ดูแล้ว ชอบมากค่ะ คุณอลิซ ดูยังคะ จากคุณ : พิงคาน เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 23:48:56

ความคิดเห็นที่ 46 มาย้อนมองตัวเองที่ครบ 32 แต่ทุกวันนี้ทำตัวไร้สาระมากก แค่คำว่า "ไม่กล้าก้าวก้าวแรก" แค่นั้นเอง ... เฮ้อ เมื่อไหร่ตัวเองจะเข้มแข็งซะที จากคุณ : พึมพำ เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 16:29:00

ความคิดเห็นที่ 47 *45  คุณ พิงคาน นิวเคยได้ดูแล้วค่ะ        น่ารักมากเลยค่ะ ขอบคุณมากนะคะ   :      ) *46   คุณ พึมพำ  ส ก้าวแรกเป็นก้าวที่สำคัญนะคะ         เพราะจะทำให้เรามีก้าวต่อๆ ไป สู้ๆ น๊าคะ   จากคุณ : อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 53 20:06:36