บันทึกชีวิต พล.ต.อ. สมเพียร เอกสมญา ตอนที่ 1 บันนังสตา คือแผ่นดินเกิดและแผ่นดินตายของ “จ่าเพียร”

ขอร่วมไว้อาลัยการจากไปของจ่าเพียร  และเพื่อเป็นการตอกย้ำความเสียสละของท่าน  คนไทยจะได้ไม่ลืมกัน  

บันทึกชีวิต พล.ต.อ. สมเพียร  เอกสมญา
ตำรวจนักรบ  วีรบุรุษเทือกเขาบูโด
ตอนที่ 1 บันนังสตา  คือแผ่นดินเกิดและแผ่นดินตายของ “จ่าเพียร”

        แม้ว่า พ.ต.อ. สมเพียร  เอกสมญา  หรือ “จ่าเพียร”  ของชาว  อ.บันนังสตา  จะถือกำเนิดที่  ต. วังใหญ่  อ.เทพา  จ. สงขลา

        แต่ชีวิตข้าราชการของ “จ่าเพียร”  ถือกำเนิดที่ สภ.อ.บันนังสตา  (ชื่อเรียกสถานีตำรวจในอดีตคือ  สภ.อ.   ก่อนที่จะถูกเปลี่ยนเป็น สภ.  ในครั้งที่ พล.ต.อ.เสรีพิศุทธ์  เตมียาเวส  เป็น  ผบ.ตร.แห่งชาติ)  ในตำแหน่งพลตำรวจหรือ “ตำรวจลูกแถว”  เมื่อ พ.ศ. 2513  ซึ่งขณะนั้นมี พ.ต.ต. พิพัฒน์  ยิ่งวิระยะ  เป็นผู้บังคับกองหรือ “ผู้กอง”  สมัยนั้นยังไม่มีตำแหน่งสวญ.  หรือสารวัตรใหญ่  สภ.อ.บันนังสตา  นอกจากนั้นภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากของ พ.ต.อ. สมเพียร  คือนางพิมพ์ชนา  ภูวพงษ์พิทักษ์  ก็เป็นชาวบันนังสตาโดยกำเนิด  เป็นบุตรสาวของ  ส.ต.ท.บัญชร คงอินทร์  ผบ.หมู่ สภ.บันนังสตา  เช่นกัน

         ชีวิตของ พ.ต.อ. สมเพียรจึงมีความผูกพันกับอำเภอบันนังสตาอย่างยิ่ง (คำว่าบันนังสตาเป็นภาษามลายูท้องถิ่นแปลเป็นภาษาไทยมีความหมายว่า “”นามะปราง”  บันนังแปลว่านา  สตาแปลว่าต้นมะปราง)  จะเห็นว่า พ.ต.อ. สมเพียร  ได้ขอย้ายไปเป็น ผกก.  สภ.บันนังสตา  เป็นแบบขออาสา  “นาย”  เพื่อไปแก้ปัญหาความไม่สงบที่เกิดขึ้น

         ทั้งที่ขณะนั้น พ.ต.อ.สมเพียร  ไม่มีความจำเป็นต้องไป  “เสี่ยง”  ชีวิต ที่เหลืออายุราชการเพียง 4 ปี  ในพื้นที่ “สีแดงเข้ม”  อย่างพื้นที่ อ.บันนังสตา  แต่อย่างใด  

         เพราะปี 2547  พ.ต.อ. สมเพียร  มีตำแหน่งเป็นรอง ผกก.ป.ที่ สภ.จะนะ จ.สงขลา  แต่  พ.ต.อ.สมเพียร  ครองยศ  พ.ต.อ.เป็น  รองผกก.ป.  เมื่อปี  2545  ที่ สภ.สะบ้าย้อย  จ.สงขลา

         ต่อมาเมื่อปี  2549  พ.ต.อ.สมเพียร  ถูก “นาย”  ย้ายออกจากพื้นที่  จ.สงขลา  ตามความต้องการของ “นักการเมือง”  ไปเป็นรอง ผกก.ป.ที่  สภ.มะนัง  จ.สตูล  ซึ่งเป็นการป้องกัน  พ.ต.อ.สมเพียรเข้าไปในพื้นที่ 3 จังหวัดและ 4 อำเภอ  ของจังหวัดสงขลา  เนื่องจากในขณะที่ พ.ต.อ.  สมเพียร  อยู่ในพื้นที่  อ.สะบ้าย้อย  และ  อ.จะนะ  “นาย”    ได้สั่งให้  พ.ต.อ.สมเพียร  นำกำลังเข้าปฏิบัติภารกิจ  “ลับ”  คือการ “โจมตี”  และ  “จับตา”  แนวร่วมขบวนการแบ่งแยกดินแดนมาโดยตลอด

          การย้าย  พ.ต.อ. สมเพียร ออกจากพื้นที่  ไปยังอำเภอเล็กๆ  เช่น กิ่ง อ.มะนัง  จ.สตูล  จึงเป็นการตัดขาดศัตรูหมายเลข1  ของขบวนการแบ่งแยกดินแดนโดยสิ้นเชิง  

         และในครั้งที่  พ.ต.อ.  เห็นคำสั่งย้ายตนเองจาก  สภ.จะนะ  ไปไว้ที่ สภ.มะนัง  “นักรบเหล็ก”  อย่าง  ”จ่าเพียร”  ที่อยากยิ่งใครจะเห็น  “น้ำตา”  ถึงกับร้องไห้ออกมา  เพราะเห็นว่า  “นาย”  มอง
ไม่เห็นคุณค่าของคนทำงาน  และร้องไห้ด้วยความเป็นห่วง  ชาติ  บ้านเมือง  และคนใน 3  จังหวัด  รวมทั้ง “ลูกน้อง”  ที่เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายในพื้นที่มาด้วยกัน  (สำหรับรายละเอียดเรื่อง  ตอนถูกย้ายไปมะนัง  อ่านได้ในตอน  “น้ำตาจ่าเพียร”  ซึ่งจะกล่าวถึงในตอนต่อไป)  

         ช่วงที่ถูกย้ายไปเป็น รอง ผกก. หน.กิ่งอ.มะนัง  นั้น พ.ต.อ.สมเพียร  น้อยใจและท้อถอย  จนเกือบจะทิ้งเครื่องแบบ  ดับฝันในการเกษียณอายุราชการในตำแหน่ง “ผู้กำกับ”  ด้วยการลาออก  เพื่อที่จะได้ติดยศเป็น พ.ต.อ.  ไว้เป็นเกียรติประวัติ  แต่ผู้หลักผู้ใหญ่  เพื่อนฝูง  ต่างปลอบใจ  ยับยั้งมิให้ลาออก  และมี “ผู้ใหญ่”  ผู้หนึ่ง “อาสา”  ที่จะนำ  พ.ต.อ.สมเพียร กลับไปทำหน้าที่  ปราบปรามขบวนการแบ่งแยกดินแดนในพื้นที่ 3 จังหวัด  ตามที่ พ.ต.อ.สมเพียร  ต้องการ

          ต้องยอมรับว่าการนำ “จ่าเพียร”  กลับบ้าน ที่ อ.บันนังสตา  เมื่อปี 2550  นั้นกลุ่มเพื่อน “เสรี”  ในจังหวัดสงขลา  มีส่วนเป็นอย่างมากในการผลักดันผ่าน  พล.ต.อ.เสรีพิศุทธ์  เตมียาเวส  ผบ.ตร.แห่งชาติ  ในขณะนั้น  รวมทั้ง  สถานการณ์ในพื้นที่จังหวัด 3 ชายแดนภาคใต้กำลังลุกเป็นไฟ  โดยเฉพาะที่ สภ.บันนังสตา  ซึ่งมี พ.ต.อ.อนิรุธ  อิ่มอาบ  เป็น ผกก.ในขณะนั้น  ตำรวจต้องสร้างบังเกอร์ติดลวดหนามทางเข้าออกโรงพักอย่างมั่นคงเพราะ “แนวร่วม” “ขบวนการ”  ถึงปฏิบัติการ “ปิดเมือง” บุกโรงพัก  และที่ว่าการอำเภอ  เพื่อฆ่าเจ้าหน้าที่  จนเป็นข่าวครึกโครมทั่วประเทศ

          สุดท้ายด้วยความต้องการที่จะกลับไปในพื้นที่  “สู้รบ”  ใน 3 จังหวัดของ พ.ต.อ.สมเพียร  ก็ประสบความสำเร็จ  เมื่อ บช.ภ.9ไม่มีคนที่จะแก้ไขปัญหาความรุนแรงใน อ.บันนังสตา ได้ พ.ศ.2550 พ.ต.อ.สมเพียร  ถูกย้ายไปเป็น รอง ผกก.สภ.บันนังสตา  ประดับยศ พ.ต.อ.อย่างเต็มภาคภูมิ

         นับเป็นการกลับแผ่นดินเกิดเพื่อทำหน้าที่ปราบปรามอริราชศัตรูของแผ่นดินอย่างเต็มที่อีกครั้งหนึ่ง  โดยที่  พ.ต.อ.สมเพียร  ก็ไม่ทราบว่าเป็นการทำหน้าที่ครั้งสุดท้ายของชีวิต  และเป็นการกลับสู่แผ่นดินเกิดของการเป็นตำรวจของ พ.ต.อ.  สมเพียร  เพื่อจะหลับสนิทชั่วนิจนิรันดร์  ณ  แผ่นดินบันนังสตา  แห่งนี้.

ไชยยงค์  มณีพิลึก

ที่มา  เดลินิวส์  วันจันทร์ที่ 29 มีนาคม พ.ศ.2553 หน้า 19

 
จขกท.  เพิ่งจะได้อ่านเช้าวันนี้เอง  ซึ่งนสพ.ลงมา สองวันแล้ว  เมื่อวานกับวันนี้  พออ่านแล้วรู้สึกว่าทำไมเราทำประโยชน์ให้ประเทศชาติน้อยจัง  เทียบกับท่านมิได้เลย  

ขออนุญาตเอามาลงเผื่อบางท่านไม่ได้อ่าน นสพ. จะได้รับรู้ถึงเกียรติคุณของท่านด้วย

จากคุณ	: นางฟ้าหมายเลข8
เขียนเมื่อ	: 30 มี.ค. 53 11:42:22