ความคิดเห็นที่ 1 ทำไมคนบ้านนอกอย่างเราจะไม่ได้ต้องการเงินอ่ะค่ะ ต้องการสิ  อยากมี อยากได้เหมือนกัน ที่บอกว่า  คนชนบทขอแค่พอมีพอกิน  มันขัดกับกิเลสค่ะ อย่าไปเชื่อ เรือ่งการไม่ใช้เงินแลกอะไรนี่ เราว่ามันเพ้อฝันและคือ การมองแบบฝันๆของคนเมืองโดยแท้จริง(เรารู้สึกเหมือนคำพูดของ นศ. ที่ได้ออกค่ายอาสาครั้งแรกในชีวิตแล้วประทับใจกับการดื่มด่ำธรรมชาติซะเหลือเกิน   ทั้งที่ชีวิตจริงมันโหดร้ายยยกว่านั้น) มองคนบ้านนอกให้มันธรรมดาๆเหมือนๆคนอื่นก็พอค่ะ ที่อยู่นี่ เราถูกมองว่าเป็นมนุษย์พิเศษ ความรู้ก็มีแบบแกนๆก็พอ  กินผักกินหญ้าตามรั้วก็ได้ ซึ่งมันไม่ใช่ซะหน่อย วิถีชีวตเราต่างกับคนเมืองหน่อย  แต่ความต้องการเหมือนกันค่ะ อยากร่ำรวย อยากมีเงินเยอะๆ อยากส่งลุกเรียนดีๆ อยากให้นอนห้องแอร์   ใครฝันถึงห้องนอนลมโกรกๆช่วยมานอนเองสักปี การเปิดหน้าต่างก็อันตราย โจรก็มี นอนมุ้งก็ร้อน ต้องเปิดพัดลม  ไม่นอนมุ้ืงก็ยุงกัด นอนพัดลมก็ไม่สบายเท่านอนแอร์อีก กิเลสพอๆกันค่ะ  แต่ไม่ค่อยได้รับการตอบสนอง จากคุณ : คุณหนูขาวมณี เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 03:43:17

ความคิดเห็นที่ 2   เอ..ไม่รู้นะ แต่ครอบครัวเรา พอลูกจบหมดแล้ว อย่างแม่เราเป็นนักเรียนทุน จบป.เอก พอแก่ตัว ก็กลับไปใช้ชีวิตบนเขา แต่ไม่ขนาดชาวเขานะ เหมือนอยู่ต่างอำเภอ ตื่นมา สูดอากาศ แม่เราว่า วันนึงใช่เงินไม่ถึงร้อย ในขณะที่เรา อยู่คอนโด ที่ กทม. สุขสบายทุกอย่าง เวลาเรากลับบ้าน ( ที่จริงบ้านเกิดอยู่อีกที่ แต่ไปซื้อที่ไว้ เพราะแม่ชอบอากาศ )  ไม่เคเปิดแอร์ เพราะ ไม่ร้อน อย่างเดือนเมษา กทม.ตับแตก ร้อนไม่ร้อนเปล่า นึกว่าโดนย่าง 55 เรานี่แทบไม่ออกแดด แต่ที่นั่น ร้อนแบบเมื่อสิบปีที่แล้วน่ะค่ะ คือ ร้อน แต่ไม่เผาผิว งงป่ะเนี่ย ^^ เวลาว่าง แม่เราจะไปเปิดร้านขายกาแฟสด ( เปิดบ้างไม่เปิดบ้าง ) แก้เหงา  ที่บ้านปลูกผัก เก็บกินแถวนั้นแหละ ^^ แต่ไม่ใช่ว่ากันดานนะ คือ อย่างน้อยต้องเข้ามาในเมืองซื้อของตุน แต่ชาวบ้านแถวนั้น เค้าอยู่กันได้  แม่เราว่า เค้ามีสวน ขายกันเอง ตลาดเล็กๆ แต่อย่างแม่เราขนาดนั้นก็ไม่ไหวไง 55 ชนบท จริงๆ อาจไม่เหมือนเมื่อก่อนมาก ขึ้นอยู่กับว่าที่ไหน อย่างบางทีดูชนบท แต่ที่จริงสังคมเมืองนะคะ   แต่เราว่า ถ้าไปอยู่ตลอดเนี่ย ไม่ไหว  คือ ถ้าพักผ่อนนี่ได้ไง สำหรับเรานะ เพราะเราติดความสบาย - - " แสงสี ^^ เดินห้าง ได้แต่งตัวสวยๆ แต่แม่เราบางที ปีหนึ่งเราจะไปเที่ยวกัน ต่างประเทศบ้าง อะไรบ้าง มา กทม. เดินเที่ยว หรือแม้แซ้อของ แบรนเนมกลับไป แต่สุดท้ายแม่ก็เลือกอยู่บนเขา 55 แก้ไขเมื่อ 09 เม.ย. 53 05:07:48 จากคุณ : เส้นไหมสีรุ้ง เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 05:02:57

ความคิดเห็นที่ 3 เพราะกรุงเทพเป็นเมืองโตเดี่ยว   เจริญอยู่แต่ในกรุงเทพ พัฒนาแต่กรุงเทพ  ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ในกรุงเทพ  ใครๆเรียนจบกี่รุ่นกี่รุ่นก็ต้องทำงานอยู่กรุงเทพ  เพราะกรุงเทพมีแหล่งงานมากมาย หลายสาขาอาชีพ ซึ่งผิดกับประเทศที่เจริญอื่นๆ  ถึงแม้ตึกรามบ้านช่องตามต่างจังหวัดจะไม่ได้มากมายเหมือนเมืองหลวง แต่การพัฒนาด้านอื่นๆก็ต้องครอบคลุม เช่น ไฟฟ้า สาธารณูปโภค ถนนหนทาง โรงเรียน มหาวิทยาลัย โรงพยาบาล ห้างสรรพสินค้า ความสะดวกสบายอื่นๆให้ครบ  (ซึ่งตอนนี้ก็ดีขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก) คนต่างจังหวัดก็มีความต้องการเหมือนกันกับคนเมืองนั่นแหละ ก็คนเหมือนกันนี่  เพียงแต่โอกาสของคนชนบทที่ได้รับ มันน้อยกว่าคนเมือง เรากลับคิดว่า โครงการ "สำนึกรักบ้านเกิด"  นั้นเป็นโครงการสำหรับ "ไล่" หรือผลักดันให้คนที่ไม่ใช่คนกรุงเทพกลับภูมิลำเนามากกว่า   ถ้าหากเมืองอื่นมันมั่งคั่ง มีแหล่งงานเหมือนกับกรุงเทพ คนต่างจังหวัดคงไม่มาอยู่หรอก  แออัด รถติด มลภาวะเป็นพิษ อาชญากรรม ยกตัวอย่าง วอชิงตันดีซี เมื่อเปรียบเทียบกับ นิวยอร์ค  หรือ ปักกิ่ง เมือ่เปรียบเทียบกับ เซี่ยงไฮ้ ที่ไม่ใช่เมืองหลวง  ซึ่งผิดกับ กรุงเทพ เมืองหลวงแห่งประเทศไทยอย่างสิ้นเชิง เพราะฉะนั้นรัฐบาลควรจะพัฒนาประเทศไปพร้อมๆกันทุกพื้นที่  ถ้ารวย ถ้าเจริญ มั่งคั่งอยู่แต่ในเมืองหลวง ประเทศก็ไม่ถือว่าพัฒนา จากคุณ : Please make sure what you said เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 05:12:18

ความคิดเห็นที่ 4   คนบ้านนอก ( ต่างจังหวัด ) จะให้ความสำคัญเรื่องจิตใจมากกว่าวัตถุ ... แต่คนกรุงจะให้ความสำคัญกับเรื่องวัตถุมาก่อน ... เช่น คนกรุงไม่ชอบที่คนเสื้อแดงมาชุมนุมเพราะทำให้จราจรติดขัด ... วิถีชีวิตที่เคยสะดวกสบายลดน้อยลง ... แต่เสื้อแดงตากแดดตากฝนชุมนุมเพราะ ไม่ได้รับความเป็นธรรม ... ไม่พอใจที่ผลการเลือกตั้งของตนถูกละเมิด ... มันคนละโลกเลย . จากคุณ : ปัญวัฒน์ เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 07:41:05

ความคิดเห็นที่ 5 ผมว่า จขกท. คิดค่อนข้างผิดแล้วครับ  สังคมชนบทในปัจจุบันนี้เปลี่ยนไปแล้วครับ  ถ้าเป็นซัก 10-15 ปีก่อนนั้นใช่ครับ  สังคมในชนบทเดี๋ยวนี้เปลี่ยนไปมากการขยายตัวของห้างทั้งหลายนั่นเองที่เป็นตัวกระตุ้น และสังคมข่าวสารการโฆษณาเป็นตัวยั่วยุส่งให้ก็ยิ่งไปกันใหญ่ ปัจจุบันในชีวิตชนบทบ้านผมผมกลับบ้านค่อนข้างบ่อยปีนึงก็ 3-5 ครั้ง  แล้วเวลาผมไปก็ได้ไปนั่งร่วมประชุมลูกบ้านของผู้ใหญ่บ้าน ได้ร่วมประชุมสภากาแฟกับ อบต. บ่อย ๆ และได้เป็นที่ปรึกษาให้กับ อบต. ตำบลที่ผมอยู่ด้วย  เราต้องยอมรับกันครับว่าชนบทเดี่ญวนี้เปลี่ยนไปมากเดี๋ยวนี้เป็นสังคมของการบริโภคจริง ๆ เป็นสังคมที่มีการแข่งขันกันค่อนข้างสูงมาก คนชนบทเดี่ญวนี้อย่างน้อยต้องมี ทีวี ตู้เย็น เครื่องเสียง รถมอร์เตอร์ไซด์ และรถปิคอัพ และร้านค้าที่ขายของเหล่านี้เขาปรับตัวกันค่อนข้างสุงมา มอร์เตอร์ไซด์ก่อนนั้นต้องดาวน์อย่างน้อย 25% ต้องมีการค้ำประกัน การปล่อยสินเชื่อมีน้อยมาก เดี่ยวนี้มีเงินสด 1000 เอารถออกมาวิ่งได้เลย  ไม่ต้องมีการค้ำประกันให้ยุ่งยาก รถปิคอัพ 50000 ออกมาได้เลยครับ  ส่วนกระบวนการติดตามหนี้เขารู้จุดอ่อนของคนชนบทครับว่าการเบี้ยวหนี้ยากมาก สิ่งที่ต้องเตรียมก็คือการติดตามยึดรถคืนกรณีส่งไม่ไหว  เต้นท์รถมือสองเยอะมาก  ส่วนพืชผักธรรมชาติก่อนนั้นหายังไงก็ไม่หมด เดี๋ยวนี้อยู่ไกลขนาดไหนก็ไปแย่งยื้อกัน เพราะพอมีรถมอร์เตอรไซด์แล้วการนำพืชผักธรรมชาติออกไปหารายได้ง่าย เพราะตลาดนัดมีทุกหมู่บ้าน มีทุกวัน  คนที่ไม่ลงทุนปลูกก็ต้องขวานขวายออกไปหาของธรรมชาติไกล ๆ เพื่อนำมาขาย และขายดีเสียด้วย ถ้าคนไม่ขี้เกียจวันหนึ่งต้องได้อยางน้อย 200-300 ร้อยนี่ต้องได้แน่นอน  แต่บรรดา อบต. ทั้งหลายเดี่ญวนี้การบริหารงานก็บูรณาการกันมากขึ้น มีการประกาศเขตป่าชุมชุน มีการประกาศเขตอนุรักษ์ต่าง ๆ มิฉะนั้น ไม่เหลือแน่ครับ  อบต. อยู่โดดเดี่ยวไม่ได้เลยครับต้องมีการปฏิสัมพันธ์กันตลอดเพื่อให้ทันต่อการเปลี่ยนแปลงของสังคม  และที่น่าสังเกตุคือการย้ายถิ่นของคนในภาคใต้มีการซื้อที่เพื่อปลูกยางกันเยอะมาก แล้วการซื้อที่ของคนใต้ก็ไม่ต้องการเอกสารสิทธิ์ใด ๆ อบต. จึงต้องจับมือร่วมกันตรวจสอบอย่างเข้มข้น จนปัจจุบันก็มีไม่มากเท่าไรแล้ว  ส่วนการตั้งศูนย์การเรียนรู้นั้นเดี่ญวนี้มีทุกหมู่บ้านครับ การปลูกผักสดส่งออกต่างประเทศก็มีอัตราการขยายตัวมากขึ้นอย่างมาก  แต่สิ่งที่น่างห่วงในสังคมชนบทคือการมีเพศสัมพันธ์ของเด็กหนุ่มสาว เดี่ยวนี้น่าเป็นห่วงอย่างมาก จากการสำรวจ การติดตามพบว่าเด็กอายุ 12-16 มีอัตราการครองคู่เพิ่มมากขึ้นอย่างน่าเป็นห่วงครับ  เท่าที่ผมได้รวบรวมเอาไว้ก็เพราะการคมนาคมสะดวก มีถนนเยอะมากในทุกหมู่บ้าน และทุกบ้านมีรถมอร์เตอร์ไซด์ คือพาหนะของเหล่าเด็กหนุ่มสาวแหล่ะครับ  ซึ่งผู้ใหญ่เองก็ตระหนักเรื่องนี้อย่างมากแต่เรื่องนี้ไม่ได้ลดลงเลย ผมเองก็พยายามนำเสนอเรื่องถุงยางอนามัย  ซึ่งก็ได้นำเสนอไปและกำลังถกกันอย่างหน้าดำคร่ำเครียดมาสองนัดแล้ว ระหว่างกลุ่มอนุรักษ์ กับกลุ่มก้าวหน้า อัตราเด็กอายุไม่เกิน 15 ปี ท้องมีอัตราการเพิ่มขึ้นอย่างน่าเป็นห่วง  เดี๋ยวสงกรานต์นี้ก็คงต้องถกกันอีกรอบล่ะครับ  ดังนั้น ผมอยากจะบอก จขกท. ว่าสังคมชนบทเดี่ยวนี้กำลังต้องการคนที่เรียนจบปริญญามาก ๆ ครับ  มีคนเรียนจบปริญญาเยอะขึ้นจริง  แต่อยู่ในพื้นที่ของตังเองน้อยมากครับส่วนใหญ่จะเข้าสู่เมืองอุตสาหรรมกันหมด นี่ก็คืออีกปัญหาหนึ่งที่กำลังคิดกันว่าจะทำอย่างไร จากคุณ : กระจอกจัง เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 08:17:18

ความคิดเห็นที่ 6 -หนูขาวพูดถูก.....คุณต้องแยกแยะ...ระหว่างการทำมาหากิน...กับการเมือง ........การทำมาหากิน....ทุกคนก็อยากรวยด้วยกันทั้งนั้น....ดิ้นรนทุกวิถีทางแล้วแต่โอกาสและลู่ทางของแต่ละคน..ที่คนชนบทเขารักคุณทักษิณ เพราะรัฐบาลทักษิณให้โอกาสเขา...ดูแลเขา...กระตุ้นเขา...ผ่านโครงการต่างๆ มากมาย หลายโครงการเขาจับต้องได้ และเป็นครั้งแรกที่ความเจริญกระจายออกสู่ชนบท อำนาจการปกครองก็กระจาย...ผมจำได้ สมัยนั้น ข้าราชการแข่งกันทำงาน ทั้งตัวเล็กตัวใหญ่ ไม่เหมือนปัจจุบันที่เช้าชามเย็นชามเหมือนเดิม .........ส่วนเรื่องการเมือง(เอาสักหน่อยนะ)...ถ้ามองด้วยหัวใจเป็นธรรมจะพบว่า...มีอำนาจไม่ปกติอยู่ในสังคมชั้นปกครองจริง...หลายครั้งที่อำนาจเหล่านั้นเข้ามาแทรกแซง..ทำให้ระบบบิดเบี้ยวไปหมด...การล้มคุณทักษิณไม่ใช่เรื่องบังเอิญ...แต่เป็นการวางแผนของกลุ่มคนที่มีอำนาจอยู่หลังฉาก.. คนกลุ่มนี้สถาปนาตัวเองเป็นคนดี..เป็นเสาหลักของบ้านเมือง เป็นกลุ่มคนที่มีพลังมาก...ครอบคลุมอยู่ทุกวงการ...คุณทักษิณพลาดตรงที่ว่า แกชอบตุกติกเรื่องเงิน...เพราะมีเงินและหุ้นมากเลยต้องหาวิธีปิดบังซ่อนเร้น อีกทั้งวิธีการได้มาซึ่งเงินของเขา ก็ส่อว่าทุจริต..การวางตัวในสังคมก็โดดเด่นขึ้นมามาก ยากจะควบคุม...หากปล่อยไว้จะไม่มีใครเอาอยู่ จึงมีการวางแผนล้มและทำได้สำเร็จดังที่ทราบ...เพียงแต่ผลที่ตามมา..มันกระทบรุนแรง ไม่เพี่ยงแต่เฉพาะเจ้าตัวเท่านั้น.....แต่สังคมไทย..และส่วนอื่นๆก็กระทบไปด้วยเพราะการล้มคุณทักษิณ ได้ใช้เครื่องมือทุกอย่าง..ทั้งเงิน..อำนาจ..วิชามาร..ข้าราชการประจำ...นักวิชาการ...สื่อ..มวลชน... -ประเทศไทยเป็นประเทศที่แปลก คงต้องพัฒนากันอีกเยอะ อดทนหน่อยครับ ผมได้เป็นผู้นำเมื่อไหร่...คงจะดีขึ้น จากคุณ : กำนันเปล่ง (กำนันเปล่ง) เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 08:37:04

ความคิดเห็นที่ 7   ผมว่าด้วยประสิทธิภาพของสื่อสมัยใหม่ อยู่ตรงไหนก็เหมือนกัน มากน้อยต่างกันก็ตามข้อจำกัดเท่านั้น ชนบททำตัวแบบ kpop jpop มากกว่าเด็กกรุงเทพฯเยอะแยะ อาจจะเกินหน้าในบางเรื่องด้วยซ้ำเพราะผู้ใหญ่ไม่ค่อยดูแลใกล้ชิด การเล่นหวย การกู้เงินซื้อของฟุ่มเฟือย ผมว่าไม่ด้วยกว่าคนเมืองหลวงหรอก แต่ความเร็วในการใช้ชีวิต การแย่งกันทำมาหากิน ระดับความหรูหราอาจด้อยกว่าคนกรุงเทพฯแค่นั้นแหละ เพราะข้อจำกัดและสภาพสิ่งแวดล้อม จากคุณ : ลุงนกน้อย 2538 เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 09:02:19 A:124.121.35.71 X: TicketID:124468

ความคิดเห็นที่ 8 คุณเส้นไหมสีรุ้ง คุณแม่อยู่แถวไหนครับ ผมเริ่มเบื่อ กทม. เบื่อรถติดครับ จากคุณ : สมุยบลูมูน เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 10:32:00

ความคิดเห็นที่ 9 เป็นอีกกระทู้ที่น่าสนใจครับ... หลายๆคนแสดงความคิดเห็นได้น่าสนใจมากครับ... ทั้งคุณหนูขาวมณี / คุณกระรอกจัง / ท่าน กำนันเปล่ง / ลุงนกน้อย ผมค่อนข้างคิดต่างจากคุณ ปัญวัฒน์ นะครับ คนบ้านนอก ( ต่างจังหวัด ) จะให้ความสำคัญเรื่องจิตใจมากกว่าวัตถุ ... แต่คนกรุงจะให้ความสำคัญกับเรื่องวัตถุมาก่อน -ผมว่าไม่เสมอไปนะครับ คุณลองคิดดูให้ดีก่อนนะครับ... ผมรู้จักคนกรุงที่ทำงานเพื่อความฝัน มากมาย และคน ตจว.ที่หลงไหลในวัตถุก็ไม่น้อย...ไม่ได้จะบอกกว่าใครดี หรือแย่กว่าใคร แต่ผมกำลังจะบอกว่า มันก็เหมือนๆกันทุกพื้นที่ล่ะครับ... คนกรุงไม่ชอบที่คนเสื้อแดงมาชุมนุมเพราะทำให้จราจรติดขัด ... วิถีชีวิตที่เคยสะดวกสบายลดน้อยลง -ใช่ครับพวกเรา(อย่างน้อยผม)ไม่ชอบ คุณจะทำอะไรที่ผ่านฟ้า ผมเฉยๆ แต่คุณเล่นวิ่งรอบเมือง กับปิดแยกราชประสงค์ นี่ผมเอือมครับ...(พวกเสื้อเหลืองปิดสนามบิน ผมก็รับไม่ได้) สรุป...ผมเข้าใจ และเห็นใจพวกคุณ แต่ช่วยทำอะไรให้อยู่ในขอบเขตหน่อยครับ แต่เสื้อแดงตากแดดตากฝนชุมนุมเพราะ ไม่ได้รับความเป็นธรรม... ไม่พอใจที่ผลการเลือกตั้งของตนถูกละเมิด -ผมเห็นใจพวกคุณจริงๆครับ โดยส่วนตัวผมนับถือย้ำใจพวกคุณด้วยซ้ำไป ที่ออกมาแสดงออกถึงจุดยืนของตัวเอง แต่ในบางประเด็น ผมอยากให้พวกคุณไตร่ตรองให้ดีก่อนครับ อย่าให้แกนนำชักจูงไปในทางที่ไม่ดี... มันคนละโลกเลย -ก็โลกเดียวกันล่ะครับ ถ้าคุณเริ่มคิดแบบแยกเขา แยกเรา มันก็ยากครับที่เราจะทำความเข้ใจกัน จะสีไหนๆ หรือไม่มีสี(เช่นผม) เราก็มี ดีเอ็นเอ ใกล้เคียงกันครับ... ส่งท้าย.................. ผมว่า วาทะกรรมเรื่องความแตกต่างในสังคม เป็นหัวข้อที่ควรระวังนะครับ เพราะบางทีเราก็ไม่ได้แตกต่าง หรือห่างเหินกันขนาดนั้น บางเราเองที่หลอกเราเองว่าเราต่างกัน... สุดท้าย ถึงคุณ Please make sure what you said โดยประสบการณ์ และการใช้ชีวิต ในจีน และอเมริกา... ผมมองต่างออกไปครับ... อเมริกา หลายๆเมืองดูเจริญ(ในสายตาคุณ) ไม่ได้เป็นเมืองโตเดี่ยว เพราะ เขาไม่ได้ดูดทรัพยากร มาจากเมืองอื่นๆในอเมริกา... แต่เขาไปดูดมาจากประเทศอื่นน่ะสิครับ............................ ส่วนจีน นะครับ ปีๆหนึ่งผมบินไปบินมา 10กว่ารอบ ไปมาเกือบ 30เมือง... ผมก็มองว่า เขาก็เป็นเมืองโตเดี่ยวเช่นกันครับ... คุณเล่นเอา ปักกิ่ง กับเซี่ยงไฮ้มาพูด... ให้ตายเถอะแบทแมน... 2เมืองนี้ห่างกัน กี่พันโล...ครับ จีน มีเมืองที่เติบโต ไม่กี่เมืองหรอกครับ ปักกิ่ง เซี่ยงไฮ้ กว่างโจว เสิ่นเจิ้น คุนหมิง เซียะเหมิน... เมืองที่กล่าวมาข้างต้นนี้ ล้วนเป็นเมืองหลวงของแต่ละมณฑล นั้นๆครับ คุณลองไปดูเมืองอื่นๆสิครับ ว่าสภาพเป็นอย่างไร... แย่กว่าไทยเยอะครับ... ขนาดคนในเมืองใหญ่ๆ ยังกินอยู่ไม่ได้มาตรฐานเลยครับ... ปล.หนุกหนานครับ กระทู้นี้... จากคุณ : นายอุดม เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 10:48:05

ความคิดเห็นที่ 10 เรื่องนี้มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคนเมือง-คนชนบท คนเมืองที่เข้าข้างทักษิณก็มีไม่น้อย แต่เป็นเรื่องความถูกต้อง กับ ความพอใจ ทักษิณทำผิดมั้ย - ผิดจริงๆ แต่คนรัก คนชอบซะแล้ว ก็พร้อมจะมองข้ามทุกอย่าง เพราะฉันรักของฉัน บวกกับความไม่รู้กฎหมาย ศาลตัดสินอะไรออกมาไม่ถูกใจ ก็กลายเป็นเลือกปฏิบัติ อย่างเรื่องพจนานุกรม ก็มองว่าศาลลำเอียง ไปเอาพจนานุกรมมาตีความ ไม่รู้หรอกว่าศาลไม่ได้เพิ่งเอาพจนานุกรมมาตีความเป็นครั้งแรก แต่ศาลทำเป็นปกติมานานแล้ว ในการตัดสินคดี  ที่ไม่เอากฎหมายแพ่งมาตีความก็เพราะจุดประสงค์กฎหมายมันต่างกันโดยสิ้นเชิง ตัดสินยุบพรรคก็หาว่าลำเอียง รีบเร่งตัดสิน ผู้มีอำนาจรวมหัวกันกลั่นแกล้ง แต่ไม่ดูบริบทที่เกี่ยวข้อง ถ้าย้อนกลับไปดู เรื่องนี้มันผิดตั้งแต่นายยงยุทธไปทำผิดกฎหมายเลือกตั้งแล้ว กกต. จะตัดสินให้ใบแดงตั้งแต่แรกเลยก็ได้  แต่เขาก็รู้ว่านี่เรื่องใหญ่ถึงขั้นยุบพรรค กกต. ก็เลยถ่วงเวลา ปล่อยผ่านไปก่อน แล้วค่อยส่งฟ้องศาล  ไม่กล้าตัดสินเอง สุดท้ายส่งศาลแล้วก็ผิดจริงๆ  มันถึงต้องส่งศาล รธน. ให้ยุบพรรค ศาล รธน. ก็ไม่มีใครอยากตัดสินหรอก เพราะรู้ว่าจะมีปัญหา ก็ถ่วงเวลากันไปเรื่อย ไม่ตัดสินซะที  ทุกคนที่เกี่ยวข้องก็รู้ เพราะกฎหมายเขียนไว้ชัดเจน กก.บริหารพรรคทำผิดต้องยุบพรรค ไม่ต้องตีความอะไรทั้งนั้น พยานก็ไม่ต้องสืบ ไม่ต้องไต่สวนแล้ว เพราะข้อเท็จจริงของคดีมันตัดสินไปแล้วตั้งแต่แรกในศาลฎีกา แต่พอพันธมิตรยึดสนามบิน หาทางออกไม่ได้ เขาเลยเร่งคดีให้จบเพื่อแก้ปัญหา ถ้ากลับไปดูเหตุการณ์ว่าเกิดอะไรขึ้นก็จะเข้าใจว่าทำไมเขารีบ เขารีบเพราะรัฐบาลไม่แก้ปัญหา ปล่อยให้สนามบินถูกยึด จะได้ให้สังคมกดดันพันธมิตรเอง เป็นนายกซะเปล่า แต่มาเล่นเกมเอาประเทศเป็นเดิมพัน ไม่ยอมแก้ปัญหา แล้วทำไมทหาร-ตำรวจไม่เด็ดขาด  เพราะเด็ดขาดไปทีนึงแล้วเมื่อ 7 ตุลา แต่พอเกิดปัญหา คนสั่งไม่รับผิดชอบ  ชวลิตก็บอกเปล่าสั่ง สมชายก็บอกไม่เกี่ยว แล้วอย่างนี้ตำรวจ-ทหารที่ไหนจะยอมรับคำสั่งบุกสนามบินอีกรอบครับ ทำแล้วถ้ามีปัญหาตัวเองต้องติดคุก หรือมาบอกว่าศาลไปยอมรับอำนาจคณะปฏิวัติ ลำเอียงกันเห็นๆ ก็จะไม่ยอมรับได้ยังไงในเมื่อมันใส่ไว้ใน รธน. แล้ว แล้วมีกฎหมายอีกมากมายที่ออกมาก่อนหน้าจะให้ไปยกเลิกได้ยังไง  เอาแค่กฎหมายสมัย รสช. ที่ออกโดยรัฐบาลอานันท์ก็มีมากมาย   จะให้ศาลใช้อำนาจอะไรไปปฏิเสธกฎหมายฉบับนึง แล้วไปยอมรับอีกฉบับ จะเห็นว่าทุกอย่างมันมีที่มาที่ไปหมด  แต่เพราะความไม่รู้ เลยกลายเป็นว่าผู้มีอำนาจนอก รธน.สมคบคิดกันกลั่นแกล้ง   ถ้าเขาแกล้งจริง สมัครจะได้เป็นนายกเหรอครับ  เขาเร่งเวลายุบพรรคตั้งแต่ก่อนเป็นนายกเลยก็ยังได้  เพราะคดียงยุทธน่ะมันเกิดตั้งแต่ยังไม่ประกาศผลเลือกตั้ง แล้วข้อกล่าวหาผู้มีอำนาจนอก รธน. มาจากไหน  ก็มาจากปากทักษิณเองทั้งนั้น  ไม่ได้มีหลักฐานอะไรเลย แต่เพราะความรักความชอบนี่แหละ เลยพร้อมจะมองข้ามความถูกต้อง แล้วเชื่อทุกอย่าง จากคุณ : TingTing เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 13:34:12

ความคิดเห็นที่ 11 ผมเห็นด้วยกับคำนี้  "  แต่เพราะความรักความชอบนี่แหละ เลยพร้อมจะมองข้ามความถูกต้อง       แล้วเชื่อทุกอย่าง "     และอยากขอเสริม  " แต่เพราะความเกลียดนี่แหละ เลยพร้อมจะมองเห็นแต่ความไม่ถูกต้อง     แล้วคัดค้านทุกอย่าง " จากคุณ : ว่าวปักเป้า เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 13:44:37

ความคิดเห็นที่ 12   ว่าแล้ว ก็มีกระทู้การเมืองแทรกประปราย จากคุณ : neversayso เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 15:18:15

ความคิดเห็นที่ 13   การเมืองประปราย ไม่โดนลบในศาลาฯ ใช่มั้ยคะนี่ 55 จากคุณ : นนนี่มาแล้ว เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 22:53:52

ความคิดเห็นที่ 14 คนละประเด็นแล้ว คุณนายอุดม เราเปรียบเทียบให้เห็นว่า   วอชิงตันดีซี ซึ่งเป็นเมืองหลวง ของสหรัฐ ทำไมไม่มีความเจริญรุ่งเรือง หนาแน่นของจำนวนประชากร และแหล่งงาน ส่วนเมืองต่างๆของเขาจะไปดูดทรัพยากรมาจากไหนมันก็เป็นเรื่องของเขา แต่ตอนนี้เราคุยกันเรื่อง ความเจริญมั่งคั่ง ของจีนก็เหมือนกัน ความแตกต่างระหว่าง ปักกิ่งกับเซี่ยงไฮ้ ซึ่งเมือ่เทียบกับ กรุงเทพซึ่งเจริญมั่งคั่งอยู่ที่เดียว  แล้วเมืองหลวงตามภูมิภาคหละ  ขอนแก่น  เชียงใหม่  สงขลา  เป็นไงบ้าง ไม่ใช่คุณคนเดียวที่มีโอกาสได้ไปต่างประเทศ  และนั่นมันก็เป็นความคิดเห็นของคุณ  ของคนอื่นก็ของเขา   ไม่ได้บังคับให้มาคิดเห็นเหมือนกัน จากคุณ : Please make sure what you said เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 53 00:29:57

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณ มากครับสำหรับ ทุกคน ทุกความเห็น ที่ทำให้ผมได้มุมมองใหม่ ๆ ทำให้ผมคงต้องกลับไปรวบรวม และเรียนรู้ เรื่องราวต่างๆ เพิ่มขึ้น โดยเฉพาะเรื่องการเปรียบเทียบระหว่าง ประเทศไทย กับประเทศอื่นๆ ตอนนี้ ผมเห็นแล้วว่า จากการที่สื่อสารมวลชน สามารถเข้าถึงในทุกพื้นที่ ของประเทศเราได้ง่ายขึ้น ทำให้ผู้ที่เคยอยู่ห่างไกลในพืันที่ ที่สื่อมวลชน ขนาดใหญ่ ไม่เคยเข้าไปถึง ได้เห็นสิ่งที่คนในถิ่นนั้นๆ ไม่เคยเห็นมากขึ้น เมื่อก่อนถ้าเราต้องการเห็นการดำเนินชีวิตในถิ่นอื่น หรือประเทศอื่น เราต้องเดินทางเข้าไปในประเทศนั้น หรือต้องได้รับจากการบอกเล่า ผ่านผู้ที่เคยเข้าไป แต่ปัจจุบันเราสามารถเห็น และได้ยินความคิดของ คนที่อยู่ในถิ่นอื่น ๆ มากขึ้น การได้เห็นโลก และโอกาส ที่มากขึ้นทำให้ผู้คนสามารถที่จะเลือกสังคม ที่ตนเองชอบและ เหมาะสมกับการดำเนินชีวิตได้ง่ายขึ้น รวมทั้งมีความคิด ในสังคมที่หลากหลายมากขึ้น ใครที่ชอบการดำเนินชีวิต และความคิดของคนในเมือง ก็ย้ายเข้าสู่เมือง และใครที่ชอบการดำเนินชีวิต และความคิดของคนในชนบท ก็ย้ายไปใช้ชีวิตในชนบท ปัจจัยหนึ่งที่พูดกัน ก็คงเป็นเรื่องรายได้ และครอบครัว การกระจุกกัน แบบเมืองโตเดี่ยว ที่รายได้ การงานและการศึกษา มากระจุกตัวกันใน มหานครกรุงเทพฯ ทำให้ทางเลือกบางอย่างจำเป็นต้องมาที่นี่ เท่านั้น ส่วนโครงการ "สำนึกรักบ้านเกิด" หรือโครงการต่างๆ ถ้ากลับไปแล้ว ไม่สามารถดำรงชีวิตอยู่ได้ อาจดูเผิน ได้ว่าเป็นการผลักคนออกจากเมือง อย่างที่ คห.3 ว่าไว้ แต่ถ้าชุมชน สามารถสร้างเมืองเล็ก ๆ ของตนเองเหมือนที่คุณเส้นไหมสีรุ้ง พูดถึง ตามแบบที่คนที่อยู่ในสังคมนั้นต้องการและเหมาะสมกับคนส่วนใหญ่ ในชุมนน ประเทศเราก็จะมีชุมชนต่างๆ ที่สามารถดูแลกันและกันในชุมชน และสามารถประสานกันระหว่างชุมชนได้ก็น่าจะดี เราคงเอาประเทศเราไปเทียบกับประเทศใหญ่ ๆ อย่าง จีน หรือ สหรัฐไม่ได้ เพราะขนาดของประเทศที่มีพื้นที่ และจำนวนประชากร ของแต่ละประเทศต่างกัน โดยเฉพาะประเทศไทย มีรูปแบบที่ค่อนข้างเฉพาะตัวหลายอย่าง ถ้าจะขยายประเด็นคำถามที่ผมตั้งไว้ ก็คือ การให้ชุมชนมีโอกาสจัดการและดูแลชุมชนกันเอง ตามที่ต้องการโดยการสนับสนุนงบประมาณ และการช่วยเหลือพร้อม ให้คำแนะนำ จากรัฐ ดีกว่าที่รัฐ จะวางนโยบายเกี่ยวกับชุมชน จากส่วนกลาง หรือไม่? ซึ่งเท่าที่ผมรู้ในปัจจุบัน ก็ยังคลุมเครือว่าตอนนี้ มันเป็นเช่นนี้หรือยัง เพราะส่วนใหญ่ ที่เห็นจะเป็นการดำเนินการโดย มูลนิธิ หรือ เอกชน มากกว่า และมักจะได้รับการบ่น นิด ๆ ว่า ไม่ค่อยได้รับการสนับสนุน จาก รัฐ เท่าที่ รัฐ พยายามสร้างให้ก้ับชุมชนในมหานครกรุงเทพฯ จากคุณ : ชิวหา เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 53 21:39:31

ความคิดเห็นที่ 16 ชอบจังกระทู้นี้ อยากเสนอความคิดเห็นนิดนึงค่ะ ตัวป้าเองเป็นคนกรุงเทพฯแต่กำเนิด เรียนจบโท ก็ได้มาทำงานที่เชียงใหม่ในอำเภอเมือง อยากบอกว่า เดือนแรกนี้ เหวอพอสมควรเพราะ่รู้แล้วว่า ทำไม ใครๆ ก็อยากไปอยู่กรุงเทพฯ  ไม่ใช่ว่าเป็นเมืองที่ดีเลิศหรอกค่ะ แต่เป็นเพราะ โทรทัศน์ค่ะ ดูแล้ว ถึงได้รู้ว่า ทุกอย่างในโทรทัศน์ ถ้าอยากได้ ถ้าอยากไป ถ้าอยากเิจออย่างนั้น ต้องอยู่ใน กทม. เท่านั้น (อันนี้เป็นความรู้สึกเมื่อซักปี 44 นะคะ) รู้เลยว่า ถ้าคนต่างจังหวัด ที่ได้ดูโฆษณาทั้งหลายแหล่  ต้องมีความรุ้สึกว่า ครั้งหนึ่งในชีวิต ขอให้ได้มาเที่ยวกรุงเทพฯ แต่ก็แปลก ได้รู้จักคนหลายคน ที่เป็นคนต่างจังหวัด บางคน พอมาเรียนที่ กทม. ก็ไม่คิดกลับไปอีก แต่บางคนบอกว่า ไม่เอาแล้ว ไม่อยากมาอีกเพราะลำบาก ปากกัดตีนถีบมาก ก็เลยได้ข้อสรุปอย่างหนึ่งว่า  วิวัฒนาการ ยังคงทำงานอยู่ตลอดเวลา ใครที่ปรับตัวได้ ก็อยู่ได้ ใครปรับตัวไม่ได้ ก็อยู่ไม่ได้ สำหรับตัวป้าเอง  อยู่เชียงใหม่ ก็ดีกว่า กทม. ตรงที่ ไม่ต้องเสียเวลาเดินทาง มีชีวิตเรื่อยๆ แต่ก็ต้องแลกกับการที่ต้องมีรถ เพราะว่า....ระบบขนส่งมวลชนที่อื่นนอก กทม. แย่สุดๆ   อยู่ กทม. การเดินทาง ประหยัดและสะดวกที่สุด แต่เสียเวลามากที่สุด สรุปว่า  ไม่ว่าจะเป็นในเมืองหลวง  หรือ บ้านนอก  คนที่อาศัยอยู่ที่นั้นจะมีความสุขหรือไม่ อยู่ที่การปรับตัวให้เข้ากับสังคมนั้นๆ รับรองเป็นสุข แต่ตราบใดที่ยังคิดว่า ที่ๆตัวเองอยู่ไม่ได้เรื่อง ยังไงก็ไม่มีความสุขค่ะ สุดท้าย เรื่องนิสัยอีกเรื่อง ที่คนในกทม. (บางคน) ต่างกับคนต่างจังหวัดคือ ความเกรงใจ ไม่ค่อยทำให้คนอื่นเดือดร้อน จนบางครั้งเหมือนไม่แยแสกับคนอื่น และ ความอดทนค่ะ จากคุณ : dorapooka เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 53 01:09:24