รักเองช้ำเอง เราอวดเก่งจะโทษใคร เค้าขอความรักมั้ย หัวใจให้เค้าเอง ^^
|
|
มาเล่าเรื่องโง่ๆ ของตัวเองให้ฟังครับ ^^
เมื่อก่อนนั้น ผมมีคติไว้อย่างหนึ่งว่า จะไม่ยอมตกหลุมรักใคร
เพราะเห็นตัวอย่างคนที่มีแฟนส่วนใหญ่ มักเรียนไม่ดีมากมายอะไร
ซึ่ง สำหรับผมแล้ว ผมให้ความสำคัญกับการเรียนการหาความรู้มาก
นั่นก็เลยทำให้ผมตั้งกฏเหล็กกับตัวเองว่า จะไม่รีบร้อนหาแฟนครับ
แต่พอเข้ามหา'ลัยแล้ว มันก็เริ่มจะทำตามที่ตัวเองตั้งกฏไว้ไม่ค่อยได้
แถมอาจารย์ฝ่ายกิจกรรมก็สอนว่า แฟนมีไปเหอะ จะได้เป็นจะได้รู้
เลยมีแฟนคนแรกในมหา'ลัยด้วยประการฉะนี้
แต่กว่าจะมีก็ได้ ก็ดูอยู่นานพอควรครับ ครึ่งปีได้หละ
เนื่องจากว่าเป็นเด็กมหา'ลัยปีหนึ่ง ได้เงินมาแค่กินข้าวหอ
ตอนแรกเลยจีบไม่สำเร็จครับ ผ่านไปครึ่งเดือน จะว่าโชคดีหรือโชคร้ายก็ไม่รู้
ทางบ้านเห็นว่าใกล้ขึ้นปีสอง + การเรียนใช้ได้ เลยให้ยืมรถยนต์มาใช้
เท่านั้นแหละครับ คนที่เคยบอกปฏิเสทเราก็กลับมาขอคบเราทันทีที่รู้ว่ามีรถเลย
ฮาๆๆ รถนี้มันทำให้คนหล่อได้จริงๆ เนาะ ^^
จริงๆ ก็ตั้งใจว่าจะไม่รับรักแล้วนะ รู้นะว่ามาเพราะรถ ไม่ได้มาเพราะเรา
แต่ตอนนั้นตามันบอด โง้โง่ เลยยอมเป็นแฟนซะอย่างนั้นอะ ^^"
เวลาผ่านไปได้ไม่ถึงครึ่งเดือน ผมก็โดนปล้ำครับ
ผมไม่ได้คิดเรื่องอย่างว่าเลยนะ แค่จะจับมือยังไม่คิดจะทำเลย
แต่โดนรุกก่อนอย่างนี้ มันก็ต๊กใจเหมือนกัน
แถมยังโดนขโมย First Kiss ที่ไม่เห็นจะหวานเลยอีก ^^"
(เป็น Kiss ที่เต็มไปด้วย Lust จริงๆ : มองย้อนกลับไปดู)
คืนนั้นผมหนีกลับ ยังไม่โดนปล้ำหมดทั้งตัว
ถึงบ้านเสร็จโทรกลับไปสอนเรื่องรักนวลสงวนตัวให้ฟัง
ดันโดนด่ากลับมาว่าไม่คิดรักกันจริงอีก เลยไม่ยอมทำ!!!
เฮ้อ... แล้วตอนนั้นผมเป็นบ้าอะไรร้องไห้กลับไปง้อเนี่ย ^^"
คนที่ต้องเรียกร้องค่าเสียหายคือผมหนิ ผมโดนปล้ำอะ โง่จริงๆ เลย
หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ผิดใจกับรูมเมท แล้วก็จะย้ายออกอีก
หอตอนใกล้เปิดเทอมหน้ามันก็เต็มๆๆ ทั้งนั้นแหละครับ
ผมก็บอกว่าทนอยู่ไปก่อน ไม่เห็นเป็นไรเลย มันอยู่ที่มุมมองของเรา
ก็ไม่ฟังกัน สุดท้ายญาติที่ไหนโผล่มาก็ไม่รู้ บ้านอยุ่ไกลโครต
วางแผนซะสวยหรูเลย ย้ายกลับไปอยู่กับญาติก่อนละกัน
สะดุ้งเฮือกเลย เพราะนั่นหมายความว่าเราต้องไปรับไปส่ง
เดือนนั้นค่าน้ำมันหมื่นนึง ...
โห คบกันมาไม่ถึงสองเดือน มึ_แ_กเงินไปหมึ่นนึงแล้วเหรอ
หน้ามืดตามัวจริงๆ เหอะๆๆ แทนที่จะขอเลิกไปตั้งแต่รู้ว่าคิดอะไรบ้าๆ นั่แล้ว
ช่วงก่อนถึงวันวาเลนไทน์ก็พร่ำบอกอยู่ได้นะ ว่าไม่ชอบดอกไม้ ไม่ชอบกุหลาบ
แต่พอถึงวันนั้นจริงๆ ดั้นๆๆๆ มางอนเพราะเรื่องคนเก่าที่ผมเคยคบด้วย
แค่เค้าโทรมาเรื่องงานเท่านั้น จับมาเป็นเรื่องเป็นราวให้ได้ง้อตั้งแต่สี่ทุ่มถึงตีสอง
แถมยังเหน็บอีกว่า วันวาเลนไทน์ทั้งที กุหลาบซักดอกยังไม่มี ยังต้องทะเลาะกันอีก
อ้าว Eดอก ไหนบอกไม่ชอบดอกกุหลาบไง?
ช่วงปิดเทอม ผมไปทำงานพิเศษเกี่ยวกับหอดูดาว มันเป็นงานตอนกลางคืน
ส่วนเธอต้องไปผ่าตัดหัวใจ บอกว่าโทรหาไม่ได้นะ เพราะใช้โทรศัพท์ในโรงบาลไม่ได้
แต่วันดีคืนดีดันแอบโทรมาตอนดึก วันนั้นเสียงานเลย เพราะมัวแต่คุยโทรศัพท์
...ฟังดูน่าจะโรแมนติกนะ แต่บังเอิญว่าเรื่องโรคหัวใจมันเป็นเรื่องแต่งทั้งเพ
ตอนแรกก็ไม่คิดอะไรมาก เพราะเจ้าตัวบอกมานานละว่าเป็น (จริงๆ คือ โกหกมานานละ)
แถมเพื่อนสนิทก็ต้องผิดใจกัน เพราะปีก่อนก็มีแผนจะผ่าตัด แต่ต้องเลื่อนนัดหมอออกไป
ส่วนเพื่อนก็อัพเดทข่าวไม่ทัน พอไปเยี่ยมหาที่โรงพยาบาลแล้วไม่เจอ เลยเข้าใจผิดคิดว่าแต่งเรื่อง
ผิดใจกับเพื่อนสนิทตั้งแต่นั้นเลย
อยากรู้จังว่าถ้าเป็นเพื่อนสนิทจริง ทำไมไม่ไปง้อและอธิบายเหตุผล_ะฮะ
กลับกลายเป็นนอนนิ่งๆ เป็นสัปดาห์จนโดนจับเข้าโรง'บาลบ้ามาแล้ว
พอจับได้ว่าโกหกเรื่องโรคหัวใจนี้ ใจตอนนั้นมันไม่ไหวแล้วครับ
แต่ไหง กลายเป็นเราที่ต้องง้อก็ไม่รู้? วันนั้นงงมากๆ เลยครับ
เรียกได้ว่าจะไปต่อไม่ถูกอยู่แล้ว ดันมาโดนโกรธที่จับได้ว่าโกหก
แล้วก็ทำให้เราต้องง้อซะงั้น ...ไร้สติจริงๆ ครับ ^^"
หลังจากนั้นก็คบกันมาเรื่อยๆ ครับ ไม่เกินสัปดาห์ก็มีเรื่องมาที
อยู่แบบงงๆ ว่าคบกันมาได้ไง ผมก็พยายามทำในสิ่งที่ดีที่สุด
ซึ่ง แน่นอน ตอนนี้มองย้อนกลับไปแล้ว ยอมรับว่ามันไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเธอ
แต่ผมคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ดีกว่าสำหรับเราทั้งคู่ (ตั้งใจเรียน ออมเงิน)
ที่จี๊ดสุดคือตอนสอบ ทั้งๆ ที่เราไม่ได้เรียนเหมือนกันเลย แต่ดันต้องมาอ่านหนังสือกลุ่มเธอ
แถมยังหาเรื่องทะเลาะกันรุนแรงช่วงสอบอีก ทำให้ไม่ได้ทบทวนก่อนสอบหลายบท
พอขึ้นเทอมสอง ผมลงเรียนวิชาที่ชอบที่อยากเรียนแล้ว
ดันโดนเธอเปลี่ยนให้เรียนวิชาเดียวกันอีก ทั้งๆ ที่ผมไม่อยากเรียนกับเธอเลย
ก่อนเรียนก็ตั้งเป้าซะดิบดี แต่พอเรียนก็ดันมีงอนกันในคาบอีก เรียนไม่รู้เรื่อง เฮ้อ
แถมด้วยเพื่อนที่ต้องช่วยกันลากไป ลากเยอะๆ งานกลุ่มก็ห่วย เลยดรอปกันหมด
นะ... เทอมที่ผ่านมานี้มันช่างน่าเวทนานัก
ช่วงปิดปีใหม่ ผมก็ได้เที่ยวยาว ไปอยู่กับญาติๆ
เนื่องจากว่าญาติอยู่บ้านนอกครับ ห้องนอนมีห้องเดียว
นอนคุยโทรศัพท์ก็ไม่ได้เหมือนเคย แค่เวลาส่วนตัวยังหาไม่ค่อยได้เลย
อธิบายก่อนไปแล้วนะ พยายามโทรไปหามากที่สุดเท่าที่เวลาจะอำนวยแล้วนะ
แต่สุดท้ายก็โดนงอนเพราะเราโทรไปน้อยซะอีก
เลิกกันเพราะเหตุนี้แหละ ห่างไปได้สัปดาห์นึง เธอมาง้อด้วยคำที่ว่า
"เค้าไม่มีใครแล้ว คบกับเค้าต่อไปเถอะนะ อย่างน้อยเค้าก็ไม่เหงา"
เราก็โชว์โง่ กลับไปคบกันอีกซะงั้นอะ
หลังจากปีใหม่ เกิดอุบัติเหตุทางรถขึ้นกับผม
รถส่งซ่อมสองเดือน ส่นตัวผมไม่เป็นแผลแม้แต่น้อย
จึงต้องหาหออยู่ไปพักใหญ่ๆ
ระหว่างที่ผมอยู่หอเองสามเดือน เก็บตังค์หยอดเหรียญน่าจะได้ซักพันนึง
ยังไม่ทันทุบไปฝากธนาคารเลย เจอแฟนจุ้นเข้ามาเอาเงินไปหมดเลย
ส่วนเงินเก็บเธอนั้น เหอะๆๆ เห็นหยอดๆ แคะๆ สามเดือนยังไม่ถึงครึ่งกระปุ๊ก
คือเรื่องเงินนี้ จิตสำนึกผมมองมันไม่ใช่เรื่องใหญ่ครับ
แต่จิตใต้สำนึกผมโครตรู้สึก นี่อาจเป็นผลพวงจากการเป็นลูกคนจีน
มันทำให้ผมกังวลเรื่องอนาคตมากๆ เลย ต่อไปคงแค่มีกิน ไม่มีใช้
ผมนี้ก็แปลกนะ ขนาดนี้แล้วแต่ยังทนง้อยังทนคบต่อไปอีก
ครั้งล่าสุดที่ไปง้อ ก็โดนบังคับเลี้ยงหนังเลี้ยงข้าวหมดไปพันนึง
ทั้งๆ ที่ตอนกำลังง้อ เธอตัดพ้อเองว่าไม่เคยขอเงินใช้ซักบาท
ถ้าจะเลิกกันวันนี้มันก็ไม่แปลกครับ และก็เป็นเรื่องสมควรแล้วด้วย
เพราะเธอรอผมกินข้าวเที่ยง ทั้งๆ ที่ผมมีเรียนคาบก่อนและหลังเที่ยง
ผมรู้ตัวว่าไปกินข้าวเที่ยงด้วยกันไม่ทันแน่ๆ บอกให้กินข้าวไปก่อนเลย
บอกว่าไม่อยากกินคนเดียวอีก จะรอๆ อยู่นั่นแหละ
ผมฉุนขาดเลยเพราะคราวที่แล้วก็งอนจนทำคาบบ่ายผมหายไปทีแล้ว
วันนี้ผมจะไม่ยอมสูญเสียคาบบ่ายนี้ไปอีก
พอเลิกเรียนเสร็จ (ผมก็ไม่ได้กินข้าวเที่ยงไปก่อนเรียน)
ก็งอนมาแต่ไกลเลย อธิบายยังไงก็ไม่ไหวแล้วหละครับ
ผมเหนื่อยมาตั้งนานแล้ว แต่ไม่เคยบ่นซักครั้งเลย ก้มหน้าทำให้ตลอด
กลับต้องมาฟังคนที่เอาแต่งอนเอาแต่คาดหวังแต่บ่นว่าเหนื่อยเรื่อยๆ
ก็ขอจบไว้แต่เพียงเท่านี้ละกัน
เอาน่า สุดท้ายถึงจะโง่ แต่ก็ไม่ได้แปลว่าไม่ดีเสมอไป
เพราะหลังจากเคยโง่แล้ว มันก็ยากที่จะตกหลุมเดิมๆ อีก
ปล.ยอมรับว่านี่เป็นการเขียนโดยมองความข้างเดียว คือข้างของฝ่ายชายครับ
ยังไงก็ขอให้มีวิจรณญาณในการอ่านละกันนะครับ ราตรีอรุณรุ่ง ^^
| จากคุณ |
:
Horrible Member   
|
| เขียนเมื่อ |
:
28 เม.ย. 53 05:58:39
|
|
|
| 
