 |
ไอ้เพื่อนควาย (เมื่อี้กผมเกือบติดคุก) ผู้ชายทุกควายๆทุกคนควรอ่าน คิดซะว่าปรัชญาความรัก ในมุมมองผมก็แล้วกัน
|
|
ก่อนอื่น ผมขอบอกก่อนว่า ผมตั้งกระทู้นี้ เพราะผมเมา ไม่แน่ว่าพรุ้งน้ผมจะกลับลบกระทู้นี้ไหม
ผมอึดอัด ผมอยากระบาย แต่ผมไม่รู้จะไประบายกับใคร เพราะเป็นเรื่องของคนอื่นไม่ใช่เรื่องของผม
แต่มันเกี่ยวกับผม แต่ผมไม่กล้าพูดกับเพื่อนมันตรงๆ เพราะเป็นเพื่อนสนิทกัน ต้องรักษาน้ำใจกันไว้
ที่สำคัญ มันไม่รู้หรอกว่าผม เอาเรื่องนี้มาโพสที่กระทู้นี้ เพราะมันเล่นคอมฯไม่เป็น
เพื่อนผมคนนี้เช่นกัน ขอเรียกชื่อเล่นมันว่าหนุ่มก็แล้วกัน
ขอเริ่มตั้งแต่ความสัมพันธ์ของผมกับเพื่อนคนนี้ก่อน
ผมกับเพื่อนคนนี้เป็นคนหมู่บ้านเดียว มาเรียนที่เดียวกัน รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก
ถือว่าเป็นเพื่อนสนิทกันเลยก็ว่าได้....
สนิทกันแค่ไหน แม่ผมเคยเล่าให้ผมฟังว่า พ่อมันกับพ่อผม เคยหมั้นมันกับผมตั้งแต่อยู่ในท้องแล้วว่า
ถ้ามันเกิดเป็นหญิง ผมเกิดเป็นชาย หรือมันเป็นเกิดชาย ผมเกิดเป็นหญิง จะให้แต่งงานกัน
อย่างคิดว่าข้อตกลงงี่เง่าแบบนี้ มันมีอยู่ในหนังจีน มันมีอยู่จริงๆ อย่างน้อยก็พ่อผมกับพ่อมันแหละน่ะ
ผมคิดว่ามันคงเป็นค่านิยม คลุมถุงชน ของคนสมัยก่อน
แต่ผมกับมันดันเกิดมาเป็นชายแท้ทั้งคู่ ความสนิทกันใน รุ่นพ่อ
เลยส่งต่อมายังรุ่นลูก ผมกับมันเลยสนิทกันมากพอสมควร
เข้าเรื่องเลย มันเป็นปัญหาคาราคาซังมาหลายครั้งแล้ว... แต่ครั้งนี้ มันทำเกินไป
ผมเชื่ออยู่อย่างหนึ่งว่า ไม่ว่าใครทุกคน ก็เคยเคยมีรักแรกพบกันทั้งนั้น
อย่างน้อยที่สุด ก็คนล่ะ 1ครั้ง จะสมหวังหรือไม่สมหวังก็ตาม
เพื่อผมคนนี้มันก็มี รักแรกพบ ใครๆก็คงรู้ว่า รักที่เกิดขึ้นแบบนี้ มันมีพลังขนาดไหน
แต่มันดันสมหวังซะด้วย... เพื่อนผมมันจริงจังกับเธอคนนี้มาก ถึงมันจะค่อนข้างเจ้าชู้
แต่กับคนนี้มันก็รักจริงหวังแต่ง มันกับแฟนคบกันมาตั้งแต่ มัธยมปลายแล้ว
และพอมาถึงมหาลัย สังคมมันเปิดกว้างขึ้น....
ผมไม่รู้ว่ามันเป็นความผิดของใคร ระหว่างฝ่ายหญิงหรือฝ่ายชายกันแน่
(ผมไม่ขอยกประเด็น เป็นเรื่องรูปร่างหน้าตามาพูดเรื่องนี้
เพื่อนผมหน้าตาค่อนข้างดี อย่างมันหาผู้สวยๆ ใจง่ายๆ ได้ไม่ยากอยู่แล้ว
แฟนเพื่อนผม ก็ผู้หญิงหน้าตาธรรมดา ผมให้ 5/10 ก็แล้วกัน
ส่วนมือที่3 หน้าตาอย่างเฮี้ยย ไม่ได้ 1/10 ของเพื่อนผม อาศัยว่าหน้าที่การงานมันดี)
แฟนมันทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย และไปทำท่าไหนไม่รู้
เลยไปรู้จักกับ หัวหน้า รปภ. ของห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง (อายุมากแล้ว ประมาณ 30กว่าๆ)
แล้ววันหนึ่งมันก็จับได้ว่า แฟนมันไปกิ๊กกับ หัวหน้า รปภ. คนนี้
และ หน. รปภ. คนนี้มันก็รู้ด้วยว่า แฟนเพื่อนผม มันมีว่าที่ผัวอยู่แล้ว
ครั้งแรก มันโทรบอกผมไปหามัน เพื่อพากัน ไปขู่ รปภ. คนนั้น ว่า
"อย่าโทรหาแฟนมันอีก มันเตือนครั้งเดียว ไม่งั้นไม่ขอรับรองความปลอดภัย" (ดูมันพูด)
ผมก็ไป เพราะคิดว่ากลัวว่ามันจะบ้าขึ้น ทำอะไรไม่ยั้งคิด จะได้ห้ามกันไว้ทัน
ตอนนั้น ผมไม่กล้าพูดกับมันตรงๆ แต่ผมอยากบอกกับมัน และแฟนมันว่า
ไอ้หนุ่ม - ถ้าผู้หญิงมันจริงใจกับมรึง และไม่เล่นด้วยกับกิ๊ก
มันจะรับโทรศัพท์ของ รปภ. คนนั้นทุกครั้งที่เขาโทรมาหรือว่ะ
ปรบมือข้างเดียวยังไงมันก็ไม่ดัง... อย่างน้อยๆ แฟนมรึงก็คงมีใจให้บ้างแหละ
ฝ่ายหญิงเขาคงหมดใจกับมรึงแล้ว มรึงจะดันทุรังไปเพื่อ...
กุอยากให้มรึงลอง ส่องกระจกตัวเองดู ว่ามรึงไม่ดีตรงไหน
ผู้หญิงเขาถึงได้นอกใจมรึง แล้วก็ปรับปรุงตรงนั้นเสีย
แต่ถึงผมจะพูดไปแบบนั้น ก็คงไม่มีประโยชน์อะไรหรอก ผมรู้ว่ามันไม่ใช่คนโง่
เรื่องแค่นี้ทำไมมันจะคิดไม่ออก เพียงแต่มันไม่ยอมรับความจริงก็เท่านั้น
ผมคิว่า ตอนนั้นมันกำลังโกหกตัวเองอยู่ว่า เป็นความผิดของ หน. รปภ. เพียงฝ่ายเดียว
สำหรับ แฟนไอ้หนุ่ม - ผมอยากบอกกับเธอว่า เธอคิดหรอว่า ผู้ชายที่มันคิดแย่งแฟนคนอื่น
มันจะเป็นคนดีพอที่เธอจะร่วมชีวิตไปด้วยได้ อย่างมากก็คงจะแค่หลอกฟันเธอแล้วทิ้ง
อยากให้เธอลองถามตัวเองดู ว่าถ้าเธอเป็นผู้ชาย เธอจะเอาผู้หญิงที่คิดนอกใจแฟน
อย่างตัวเธอในตอนนี้ มาเป็นแม่ของลูกหรือ เธอจะรับผู้หญิงแบบเธอในตอนนี้ได้หรือ...
จบครั้งแรกไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตกลงกันแล้ว ด้วยดี สันติ สงบ และอหิงสา
หน. รปภ คนนั้น มันก็สัญญาแล้วว่าจะไม่ไปวุ่นวายกับแฟนของไอ้หนุ่มอีก
หลังจากนั้นผมก็เห็นไอ้หนุ่มกับแฟนมันรักกันดี....
แล้วจากนั้น เกิดเรื่องอะไรระหว่างสองคนนั้นบ้าง ผมก็ไม่รู้ จนมาถึงวันนี้...
(ล่วงมาประมาณ 7-8เดือนมาแล้ว.....)
ประมาณเที่ยงคืน ขณะที่ผมกำลังอ่านหนังสือเตรียมสอบซัมเมอร์อยู่ที่หออยู่นั้น
ไอ้หนุ่มโทรหาผม บอกให้ผม ไปหามันหน่อย... มันมีเรื่องอยากคุยด้วย
ไปเจอกันหลังห้างสรรพสินค้า ผมพอจะเดาได้ว่า คงจะเป็นเรื่องเดิมอีกแล้ววววว
แต่ผมก็ยังไป... ด้วยเหตุผลเดิม ตอนเห็นหน้ามันครั้งแรก มันร้องไห้
รู้จักกันมา 20 กว่าปี ผมไม่เคยเห็นมันร้องไห้.....
และมันพูดไม่รู้เรื่อง สงสัยจะเมามาก่อนนั้นแล้วด้วย ที่จริงไม่ต้องสงสัยเลย เมามาแล้วแน่นอน
ผมมีสังหรณ์ไม่ดีตั้งแต่ตอนนั้นเลยว่า ไม่รู้มันคิดอะไรของมัน แต่คงไม่ใช่เรื่องดีแน่...
แต่ก็ไม่ได้ถามอะไร.... เพราะคิดว่า คนอกจะหัก ร้องไห้บ้างก็เป็นธรรมดา
ดักรอคู่พิพาทของมันแป๊ปหนึ่ง พอ รปภ คนนั้นเดินเข้ามาใกล้...
ไอ้เพื่อนเวร มันก็พูดกับ รปภ คนนั้น ว่า "กุเตือนมรึงครั้งหนึ่งแล้วใช่ไหม ๆ ๆ"
พอ รปภ. คนนั้น เห็นหน้ามันกับผมเท่านั้น ก็วิ่งหนี กลับเข้าไปในห้างทันที
แล้วเพื่อผม มันก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไร ชักปืนขึ้นมาจากประเป๋าสะพายมันทันที
ผมไม่รู้มันไปหาปืนได้ มาจากไหน.. ผมก็ขวัญหนีดีฝ่อ เดาไปก่อนล่วงหน้าในทางหนักสุดๆเลยว่า
มันจะทำอะไร และจะทำอะไรต่อ ยังดีที่ผมอยู่ใกล้ พริบตาเดียวผมก็เลยเข้าแย่งปืน มันมาได้ทัน...
เลยตบเกรียนมันทีหนึ่ง...........
ผมด่ามันว่า "มรึงจะทำอะไรของมรึง มรึงอยากติดคุกหรอ"
มันบอก มันตัดสินใจแล้ว ว่ามันจะ.... ฯลฯ เหมือนที่ผมคิดไว้ทุกประการ...
ฟังมันระบายทั้งน้ำตาได้ประมาณ ประมาณ 3นาที ไอ้ หน. รปภ คนนั้น (ตอนมันวิ่งหนี มันคงยังไม่เห็นปืน)
มันก็ย้อนกลับมา กับเพื่อนมันอีก 3 คน... พอมันเห็นปืนในมือผมนั้นแหละ หน้าซีดกันทั้ง 3คน...
ผมกลัวมันจะแจ้งความ ผีอะไรไม่รู้ ทำให้ผมคิดว่า ต้องขู่มันแรงๆ มันถึงจะไม่แจ้งความ
ผมเลยพูดกับมันว่า "ถ้าพวกกุต้องติดคุก อย่างน้อยมรึงก็ต้องตาย ถ้ามรึงไม่เลิกกันวันนี้
จะพรุ่งนี้ หรือปีหน้า หรือปีไหน สมมุติว่ากุพ้นโทษมาแล้ว กุจะมาเอาคืน ก็แล้วแต่มรึงจะเลือกเอา กุจะพาเพื่อนกุกลับ"
ตอนนั้นผมเดาใจ รปภ มันว่า มันคงไม่อยากย้ายงาน
เพราะคนขี้ขลาดอย่างมัน ทำงานมาจนได้เป็น หัวหน้าแล้ว
จะไปไหนก็คงไม่ได้ดีเท่ากับที่เก่าตรงนี้แล้ว และผมก็รู้ที่อยู่ บ้านเกิดมันแล้วด้วย
และมันก็รู้ด้วยว่า ผมรู้ที่อยู่ตามบัตรประจำตัวของมัน....
เพื่อนผมตอนนั้น ไม่รู้ว่ามันคิดอะไรของมัน
ผมคิดดว่ามันคงจะนึกได้ล่ะมั้ง ว่ามันพาผมมาซวย มันเลยเงียบ ไม่พูดอะไร...
แล้วผมก็พามันกลับ แล้วก็แวะร้านเหล้า ร้านหนึ่ง ผมเลี้ยงมันเอง (หมดไป 1,000 กว่า ซวยดีแท้..)
แล้วนั่งเคลียร์ปัญหา ปรับทุกข์กับมันดู ว่าอะไร ยังไง จะเอายังไงต่อไป
แต่เท่าที่ผมดูจากที่มันพูดแล้ว เรื่องนี้คง ไม่จบเท่านี้แน่ (หรือที่มันพูดเพระามันเมาก็ไม่รู้)....
ผมก็ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้ผมจะอยู่ไหน อาจจะคุก หรือเปล่า ก็ไม่แน่ใจ
ก็ขึ้นอยู่กับว่า จิตวิทยาของผมจะได้ผลแค่ไหน ก็แล้วกัน.....
ผมเขียนกระทู้มาซะยืดยาว ก็แค่อยากจะบอกว่า...
ถ้าคนรักของคุณ ที่คบกันมานาน ตีตัวออกห่าง ผมอยากให้คุณลองมองดูตัวเอง
ว่าคุณมันไม่ดีตรงไหน เขาถึงได้ตีตัวออกห่าง แล้วคุณก็แก้ไขตรงนั้นเสีย...
ถ้าแก้แล้ว อะไรๆ มันยังไม่ดีขึ้นอีก ก็หันหน้าเข้าหากันคุยกันตรงๆ เคลียร์กันให้เข้าใจ
ผมคิดเสมอว่า คนสองคน อยู่ด้วยกัน จะไปกันได้แค่ไหน มันอยู่ที่การคุยกัน ทำความเข้าใจกัน
และการปรับตัวเข้าหากัน.... แล้วมันจะนำมาซึ่งความไว้ใจกันและกัน
การหึง หวงกัน พอเกิดปัญหาก็ตัดสินด้วยอารมณ์ มันมีความสุขนักหรือ มันเป็นทางออกที่ดีนักหรือ ?
ที่สำคัญ ใช้สมองตรองดูสักนิด ไม่ว่า ชายจะนอกใจหญิง หรือหญิงจะนอกใจชาย
ด้วยว่า ปรบมือข้างเดียวยังไงมันก็ไม่ดัง...
ยอมรับความจริงเสียว่า คนที่มันหมดใจแล้ว ก็คือหมดใจแล้ว
อย่าหลอกตัวเอง ว่าเป็นความผิดของคนนั้น หรือคนไหน
ความรัก มันเป็นเรื่องระหว่าง คนสองคน ปัญหามันก็อยู่ที่คนสอง ไม่เรา ก็เขา เท่านั้นแหละ
มือที่สาม มือที่สี่ มือที่ห้า หรือมือที่แปดแสนล้าน ก็ไม่เกี่ยวอะไรสักนิด... ถ้าคนสองคนไว้ใจกันซะอย่าง....
คุณว่าผมพูดถูกไหม และผมควรทำยังไงกับเรื่องนี้ต่อไปดี
| จากคุณ |
:
เพื่อนที่แสนดี
|
| เขียนเมื่อ |
:
2 พ.ค. 53 04:41:59
A:119.31.121.90 X: TicketID:267132
|
|
|
| |
คุณก็ทำดีแล้ว ส่วนเรื่องปืน ยังไม่มีอะไรก็เฉยๆไปเถอะ
ถ้าวันนั้น จขกท.ไม่อยู่กับเพื่อน
เอาใจไปเลยคุณ... 