ความคิดเห็นที่ 1   1. บทบัญญัติ มาตรา 18 ที่ว่า "อาจอุทธรณ์ต่อคณะกรรมการวินิจฉัยการเปิดเผยข้อมูล ข่าวสารภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับแจ้งคำสั่งนั้น" นับจากวันที่ผู้คัดค้านได้รับแจ้งคำสั่งไม่รับฟังคำคัดค้านโดยชอบนะครับ ไม่ใช่นับจากวันที่แจ้ง ส่วนวันที่ผู้คัดค้านได้รับแจ้งคำสั่งโดยชอบจะเป็นวันไหนขึ้นกับข้อเท็จจริงครับ ซึ่งก็น่าจะนานกว่า 15 วันนับแต่วันที่แจ้ง เจตนาก็เผื่ออุทธรณ์ตามมาตรา 18 นั่นแหล่ะครับ 2. บทบัญญัติวรรคท้าย เป็นการย้ำหลักความรับผิดทางละเมิดที่ว่าหน่วยงานของรัฐต้องรับผิดต่อผู้เสียหายในผลแห่งละเมิดที่เจ้าหน้าที่ของตนได้กระทำในการปฏิบัติหน้าที่ ในกรณีนี้ผู้เสียหายอางฟ้องหน่วยงานของรัฐได้โดยตรง แต่จะฟ้องเจ้าหน้าที่ไม่ได้ ตามนัย มาตรา 5 วรรคแรก แห่ง พรบ.ความรับผิดทางละเมิด ส่วนวรรคแรก เขียนขึ้นเพื่อยกเว้นความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ของรัฐ ที่ว่าในกรณีที่หน่วยงานของรัฐต้องรับผิดใช้ค่าสินไหมทดแทนแก่ผู้เสียหายเพื่อการละเมิดของเจ้าหน้าที่ ให้หน่วยงานของรัฐมีสิทธิเรียกให้เจ้าหน้าที่ผู้ทำละเมิดชดใช้ค่าสินไหมทดแทนดังกล่าวแก่หน่วยงานของรัฐ ถ้าเจ้าหน้าที่ได้กระทำการนั้นไปด้วยความจงใจหรือประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรง ตามนัย มาตรา 8 วรรคแรกแห่ง พรบ.ความรับผิดทางละเมิด หมายความว่า หากมีการกระทำตามมาตรา 20 แล้วเป็นกรณีละเมิดตามกฏหมายใด แม้จะกระทำด้วยความจงใจหรือประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรง ก็ไม่ต้องรับผิด หากกระทำโดยสุจริต (วรรคแรกยกเว้นให้เจ้าหน้าที่ วรรคสองย้ำหลักว่ายังไง ถ้ามีผู้เสียหาย หน่วยงานของรัฐก็ยังต้องรับผิด) จากคุณ : 5 5 5 เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 53 17:44:12 A:203.154.62.14 X: TicketID:268684

ความคิดเห็นที่ 2 ถามจริงๆ จะไปสอบอะไรเนี่ย  เห็นตั้งกระทู้แบบนี้มาหลายวันแล้ว ถามมาเป็นชุดอีกตะหาก  ผมบอกแล้วไง ว่าผมจะสาปซะ      "อวาดา เค ดาฟราๆๆๆ"   นี่ สาปซะ 1. สมชายขอให้เปิดข้อมูลเกี่ยวกับการประมูลของสำนักงานสมประกอบ  แต่เจ้าหน้าที่เกรงว่าข้อมูลของบริษัทที่ยื่นประมูลในงานดังกล่าว จะหลุดไป และอาจมีผลเสียต่อการประกอบธุรกิจของบริษัทนั้น รวมถึงสำนักงานสมประกอบจะถูกฟ้องจากบริษัทดังกล่าวได้  จึงแจ้งให้ผู้ที่เกี่ยวข้องใช้สิทธิ  คัดค้านการเปิดเผยข้อมูลดังกล่าวได้    ดังนี้ การแจ้งให้ใช้สิทธิ ต้องให้เวลาคนที่จะคัดค้าน ได้แสดงเหตุผลประกอบ หรือมีเวลาเตรียมตัว กฎหมายข้อมูลฯ จึงคุ้มครองโดยให้ต้องมีระยะเวลาในการเตรียมตัว ไม่ใช่ว่าแจ้งวันนี้ พรุ่งนี้ไม่คัดค้าน มะรืนเปิดข้อมูล   แบบนี้ การคุ้มครองสิทธิของผู้อื่น ตามเจตนารมย์ของกฎหมายก็ไม่เกิดผลในทางปฏิบัติ  จึงต้องกำหนดระยะเวลาให้พอสมควร   แล้วยังไงจึงถือเป็นพอสมควร จะต้องพิจารณาเป็นกรณีๆ ไป ไม่เหมือนกันทุกกรณี  แต่ในเบื้องต้น กฎหมายก็กำหนดระยะเวลาขั้นต่ำเอาไว้ที่ 15 วัน คือนานกว่านั้นได้ แต่เร็วกว่านี้ ไม่ได้   ...อันนี่ พอเข้าใจไหม    สมมติต่อมาว่า สมหญิง ซึ่งเป็นผู้ชนะประมูลได้ ไม่เห็นด้วย เพราะเกรงว่าข้อมูลของบริษัทจะหลุดไปถึงสมชาย ก็เลยยื่นคัดค้าน  แต่หน่วยงานพิจารณาแล้วเห็นว่าน่าจะเปิดเผยข้อมูลได้ ก็เลยจะเปิดเผยข้อมูลให้สมชาย กฎหมายข้อมูลฯ ก็ยังตามมาคุ้มครองสมหญิงให้สามารถโต้แย้งการพิจารณาของสำนักงานสมประกอบได้  เพราะไม่งั้น ก็เท่ากับว่า การตัดสินใจของ จนท. ในหน่วยงาน ถือเป็นยุติ  ซึ่งจะทำให้เกิดช่องว่างให้ทุจริตได้ รวมถึงไม่เป็นไปตามเจตนารมย์ของกฎหมาย      ดังนั้น เมื่อสำนักงานสมประกอบมีคำวินิจฉัยในเบื้องต้น  ก่อนจะเปิดได้ ก็ต้องให้สิทธิสมหญิงอีกครั้ง ในการโต้แย้งคำวินิจฉัยนั้น  โดยกำหนดให้อุทธรณ์ได้  ดังนั้น จะมีระยะเวลาใช้สิทธิอุทธรณ์เข้ามาเกี่ยวข้อง  ดังนั้น ในช่วงที่ยังใช้สิทธิได้ จะเปิดเผยข้อมูลให้สมชายเลยไม่ได้ ต้องให้สมหญิงอุทธรณ์ให้เสร็จก่อน  (หรือในทางตรงกันข้าม กรณีวินิจฉัยว่า ไม่ควรเปิดเผยข้อมูล คือปฏิเสธสมชาย นั่นเอง) ซึ่งระยะเวลานี้ ตาม ม.18 กำหนดให้รอไปอีก 15 วันคับ     ดังนั้น นับแต่หน่วยงานแจ้งสมหญิงให้ใช้สิทธิของตน จนถึงขั้นจะเปิดข้อมูล ต้องไม่น้อยกว่า 30 วัน ตาม ม.17 ประกอบ 18 คับ 2. เขาเขียนเพื่อให้สอดคล้องกับกฎหมายความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ไงคับ คือกฎหมายสองฉบับในส่วนที่มีเนื้อหาเชื่อมโยงในเรื่องเดียวกัน ไม่ขัดกันเอง  แต่สามารถใช้ไปด้วยกันได้     ดังนั้น จึงให้เจ้าหน้าที่ผู้เปิดเผยข้อมูล ได้รับความคุ้มครอง ถ้าได้กระทำตามหลักเกณฑ์ที่กฎหมายกำหนด และสุจริตใจ   (ไม่งั้นก็ไม่มีใครยอมทำงานล่ะคับ ทำแล้วต้องรับผิดเป็นการส่วนตัว)     แต่....ช้าก่อน    แล้วสิทธิของผู้ที่ต้องเสียหายจากการเปิดเผยข้อมูลล่ะ ทำไงดี       ดังนั้น เพื่อแก้ไขปัญหาเรื่องนี้ ก็เลยเปิดช่องให้ฟ้องร้องเอากับหน่วยงานนั้นได้ไงคับ คื่อยังไงรัฐก็ต้องรับผิดชอบ  (แม้เจ้าหน้าที่ของตนจะหลุดพ้นความรับผิดไปก็เถอะ)       พอเห็นภาพกระจ่างขึ้นไหมคับ ... อนึ่ง เพิ่มเติมให้ว่า  ผมเคยคุยกะคนที่ร่างกฎหมายนี่ (ซึ่งขณะนี้กำลังร่างกฎหมายอีกตัว ที่เป็นกระจกของกฎหมายนี้อยู่)      เขาบอก Concept ของกฎหมายข้อมูลฯ ว่า  ต้องการให้ประชาชนเข้าถึงข้อมูลของรัฐได้  จากที่แต่เดิมเป็นเรื่องยากมากๆ ต้องมีค่า....เอ่อ ค่า...อะไรสักอย่างน่ะแหละ       ดังนั้น เขาก็เลยร่างกฎหมายนี้บนแนวคิดที่ว่า ให้เปิดเผยมากที่สุด โดยหลักต้องเปิดเผยข้อมูล  ส่วนกรณีที่ไม่ต้องเปิดเผยให้ถือเป็นข้อยกเว้นเฉพาะกรณีเท่านั้น        ดังนั้น  เพื่อให้เจ้าหน้าที่ไม่ต้องติดคุกหัวโต และเพื่อให้การบังคับใช้กฎหมายนี้ เกิดผลในทางปฏิบัติ  ก็เลยต้องมีบทคุ้มครองการเปิดเผยข้อมูลว่า ให้ถือเป็นการใช้ดุลยพินิจของเจ้าหน้าที่ (อันนี้สำคัญนะคับ ใครเรียนกฎหมายมหาชนจะรู้ดีว่ากำหนดแบบนี้ มีความหมายมาก)  และกำหนดบทบัญญัติคุ้มครองการใช้ดุลยพินิจนั้นด้วย ว่า ถ้าใช้ดุลยพินิจด้วยคววามสุจริต และเป็นไปตามกรอบของกฎ ระเบียบ ข้อบังคับที่เกียวข้องแล้ว  ก็ให้เจ้าหน้าที่หลุดพ้นความรับผิดไปได้  แม้จะเกิดความเสียหาย  แต่หน่วยงานหรือในทางมหาชน คือตัวองคาพยพของรัฐ ยังต้องรับผิดอยู่         ทำความเข้าใจ concept ข้างบนดีๆ นะคับ เวลาคุณต้องปรับใช้กฎหมายนี้จริงๆ จะได้ปรับใช้ได้ตรงตามเจตนารมย์ของคนร่างกฎหมาย   อ้อ แล้วก็ตอนนี้กำลังจะมีกฎหมายคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล  ซึ่งอยู่ระหว่างร่างฯ และพิจารณากันอยู่  ถ้าผ่านเป็นกฎหมายได้  concept จะตรงกันข้ามกะตัวนี้นะคับ  คือโดยหลักต้องปิด ไม่เปิดเผยเลย  แต่จะให้เปิดเผยได้เฉพาะกรณีที่กำหนดเป็นข้อยกเว้นจริงๆ เท่านั้น  อืม  ถ้าเข้าใจข้างบน ลองบอกผมซิว่า  ทำไมกฎหมายสองตัวนี้ ถึงได้มี concept ต่างกัน **********ไม่ทราบว่า ผมตอบคำถามคุณหรือยังคับ******** แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 53 18:26:30 แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 53 18:22:03 จากคุณ : ลูกหมีเขายาวโหดเหี้ยมซาดิสก์ (ลูกหมีเขี้ยวยาวเขาโง้ง) เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 53 18:13:04

ความคิดเห็นที่ 3   คห.2 ประเด็นแรกเรื่อง 15 วัน สรุปคือห้วงเวลาดังกล่าวให้ดูจากข้อเท็จจริงว่าตัวผู้ร้องขอที่ไม่ต้องการให้เปิดเผยข้อมูล ( แต่เจ้าหน้าที่คิดว่าน่าจะเปิดเผยได้ ) ได้รับคำสั่งเมื่อไรใช่ไหมครับ แล้วค่อยนับไป 15 วัน พ้นจากตรงนี้ถ้าไม่มีการอุทธรณ์ค่อยเปิด Ex. กรณีแรก ผู้ดูแล สนง.สมประกอบจะเป็นผู้คัดค้าน ให้นับจากข้อเท็จจริงกรณีที่ได้รับทราบแล้วว่าเจ้าหน้าที่ประสงค์จะเปิดเผยข้อมูล ( ตามคำขอของสมชาย ) ซึ่งให้นับจากวันเวลาตามจริงที่ทราบนี้ไป 15 วัน ซึ่งถ้าพ้น 15 วันจากนี้ไปแล้วให้ถือว่าไม่คัดค้าน ไม่ใช่นับจากวันที่เจ้าหน้าที่สั่ง ผมเข้าใจถูกเปล่าครับ? ส่วนประเด็นที่ 2 นั้น หมายถึงตัว จนท. ถ้าทำโดยสุจริตไม่ต้องรับผิดชอบเอง แต่ถ้าจะมีคดีฟ้องร้อง หน่วยงานต้นสังกัดก็ต้องรับผิดชอบอยู่ดี ( คือตัวบุคคลไม่ต้องรับผิดชอบ แต่นิติบุคคลนั้นต้องรับผิดชอบ ) หรือเปล่าครับ? ปล.จริงๆ ข้อสอบมันคงไม่ละเอียดแบบนี้หรอกเพราะเป็นชอยส์ ( แต่เผอิญผมติดนิสัยพออ่านวนไปหลายๆ รอบแล้วเกิดสงสัยน่ะครับ ) จากคุณ : Avatar of TonyMao_NK51 (2) เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 53 21:15:56 A:115.87.149.71 X: TicketID:246102