ความคิดเห็นที่ 1 ผมไม่ใช่นักกฎหมายนะครับ แต่ป๊าผมสอนว่าให้ยิงปืนขึ้นฟ้าก่อนนัดหนึ่ง แล้วเตือนให้เขาออกไป ถ้าเขายังไม่ออก หรือพกอาวุธ ให้ยิงไปที่ขา แต่ถ้าเขามีปืน ก็ยิงๆไป อย่าคิดมาก จากคุณ : นายอุดม เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 53 15:38:37

ความคิดเห็นที่ 2 อยากรู้เหมือนกันค่ะ จากคุณ : หมีสีชมพู เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 53 16:11:05

ความคิดเห็นที่ 3 ไม่รู้ว่าพอจะเทียบเคียงกันได้หรือไม่อย่างไร คำพิพากษาศาลฎีกาที่  191/2549 ผู้ตายเข้าไปลักแตงโมในไร่ของจำเลยเป็นการประทุษร้ายอันละเมิดต่อกฎหมายต่อทรัพย์ของจำเลย จำเลยจึงมีสิทธิที่จะป้องกันทรัพย์สินของตนได้ แต่การที่จำเลยต่อและปล่อยกระแสไฟฟ้าซึ่งมีแรงเคลื่อนสูงถึง 220 โวลท์ ที่สามารถดูดคนให้ถึงแก่ความตายได้ ทั้งที่ทรัพย์ที่จำเลยมีสิทธิกระทำป้องกันคือแตงโมมีราคาไม่สูงมากนัก ย่อมถือได้ว่าเป็นการกระทำที่เกินสมควรแก่เหตุหรือเกินกว่ากรณีแห่งการจำต้องกระทำตาม ป.อ. มาตรา 69 ------------         โจทก์ฟ้องว่า เมื่อวันที่ 29 เมษายน 2545 ถึงวันที่ 30 เมษายน 2545 เวลากลางวันและกลางคืนต่อเนื่องกัน จำเลยโดยมิได้มีเจตนาฆ่าได้ทำร้ายเด็กชายคณิตหรือบอม เพิ่มขึ้น ซึ่งเข้าไปลักแตงโมในไร่แตงโมของจำเลย โดยจำเลยได้ต่อและปล่อยกระแสไฟฟ้าจากบ้านพักของจำเลยตรงผ่านรั้วลวดหนาม ซึ่งเป็นตัวนำไฟฟ้าล้อมรอบไร่แตงโมของจำเลยให้เด็กชายคณิตหรือบอมไปสัมผัสรั้วลวดหนามและถูกกระแสไฟฟ้าที่จำเลยปล่อยผ่านลวดหนามดังกล่าว และเนื่องจากกระแสไฟฟ้าดังกล่าวมีแรงเคลื่อนสูง 220 โวลท์ จึงเป็นเหตุให้เด็กชายคณิตหรือบอมถึงแก่ความตายเนื่องจากกระแสไฟฟ้าดังกล่าวทันที ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 290         จำเลยให้การรับสารภาพ         ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 290 จำคุก 4 ปี จำเลยให้การรับสารภาพเป็นประโยชน์แก่การพิจารณา มีเหตุบรรเทาโทษ ลดโทษให้กึ่งหนึ่งตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78 คงจำคุก 2 ปี โทษจำคุกให้รอการลงโทษมีกำหนด 2 ปี โดยกำหนดเงื่อนไขเพื่อคุมความประพฤติจำเลย ให้จำเลยไปรายงานตัวต่อพนักงานคุมประพฤติมีกำหนด 12 ครั้ง ในระยะเวลา 2 ปี ให้จำเลยกระทำกิจกรรมเพื่อบริการสังคมและสาธารณประโยชน์ตามที่พงักงานคุมประพฤติและจำเลยเห็นสมควรเป็นเวลา 42 ชั่วโมง ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 56         โจทก์อุทธรณ์         ศาลอุทธรณ์ ภาค 9 พิพากษาแก้เป็นว่า ให้ลงโทษจำคุกจำเลย 3 ปี ลดโทษกึ่งหนึ่งตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78 คงจำคุกมีกำหนด 1 ปี 6 เดือน ไม่รอการลงโทษให้จำเลยนอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น         จำเลยฎีกา         ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า “ในเบื้องต้นเห็นว่า เมื่อโจทก์บรรยายฟ้องไว้โดยชัดแจ้งว่าเด็กชายคณิตหรือบอม เพิ่มขึ้น เข้าไปลักแตงโมในไร่ของจำเลย และจำเลยได้ต่อและปล่อยกระแสไฟฟ้าจากบ้านพักผ่านรั้วลวดหนาม เป็นเหตุให้เด็กชายคณิตซึ่งสัมผัสรั้วลวดหนามถูกกระแสไไฟ้าดูดจนถึงแก่ความตายและจำเลยให้การรับสารภาพ ข้อเท็จจริงจึงรับฟังเป็นยุติได้ตามคำฟ้องของโจทก์ ดังนี้ การที่ผู้ตายกระทำการประทุษร้ายอันละเมิดต่อกฎหมายต่อทรัพย์ของจำเลยจำเลยจึงมีสิทธิที่จะป้องกันทรัพย์สินของตนได้ แต่การที่จำเลยต่อและปล่อยกระแสไฟฟ้าซึ่งมีแรงเคลื่อนสูงถึง 220 โวลท์ ที่สามารทำให้ดูดคนให้ถึงแก่ความตายได้ ทั้งที่ทรัพย์ที่จำเลยมีสิทธิกระทำการป้องกันคือแตงโมมีราคาไม่สูงมาก ย่อมถือได้ว่าเป็นการกระทำที่เกินสมควรแก่เหตุหรือเกินกว่ากรณีแห่งการจำต้องกระทำตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 69 ซึ่งศาลจะลงโทษน้อยกว่าที่กฎหมายกำหนดไว้สำหรับความผิดนั้นเพียงใดก็ได้ ปัญหานี้เป็นปัญหาข้อกฎหมายที่เกี่ยวกับความสงบเรียบร้อย แม้จำเลยจะให้การรับสารภาพ และมิได้ยกปัญหาดังกล่าวขึ้นอุทธรณ์ฎีกา แต่ศาลฎีกายกปัญหาดังกล่าวขึ้นวินิจฉัยเองได้ ส่วนที่จำเลยฎีกาขอให้รอการลงโทษนั้นเห็นว่า การกระทำของจำเลยเป็นการกระทำที่ร้ายแรงทั้งที่จำเลยสามารถใช้วิธีการอื่นในการปกป้องพืชผลของตนได้โดยไม่จำต้องใช้วิธีรุนแรงเช่นนั้น แม้จำเลยจะได้พยายามเยียวยาความเสียหายให้แก่บิดาของผู้ตายโดยชดใช้เงินบางส่วนก็ตาม ที่ศาลอุทธรณ์ภาค 9 พิพากษาลงโทษจำคุกจำเลยโดยไม่รอการลงโทษนั้น ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วย ฎีกาของจำเลยฟังไม่ขึ้น”         พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 290 วรรคแรก ประกอบมาตรา 69 ส่วนโทษให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ภาค 9 จากคุณ : ผู้สังเกตการณ์ เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 53 16:19:46

ความคิดเห็นที่ 4 ถ้าเขามาเย้วๆ หน้าบ้าน  แล้วคุณยิง  อันนี้ จะถือว่ากระทำเกินกว่าเหตุครับ แต่ถ้าเขาขว้างระเบิดเพลิง หรือเริ่มจุดยางหน้าบ้าน แล้วคุณยิงไปสักนัด หรือยิงต่ำกว่าเอว ไม่เข้าจุดสำคัญ  ไม่ยิงซ้ำอีก  มีโอกาสต่อสู้เป็นปัองกันโดยชอบได้ครับ จากคุณ : ลูกหมีเขี้ยวยาวเขาโง้ง เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 53 16:34:17

ความคิดเห็นที่ 5 คำพิพากษาศาลฎีกาที่  722/2545 ป.อ. มาตรา 218, 223          ทรัพย์ที่เป็นอันตรายจากการวางเพลิงของจำเลยเป็นเพียงประตูบ้านซึ่งทำด้วยไม้มะค่าและต้นไม้ประดับ คิดเป็นเงินประมาณ 5,000 บาท ถือได้ว่าเป็นทรัพย์ที่มีราคาน้อย และขณะเกิดเหตุผู้เสียหายก็อยู่ในที่เกิดเหตุและสามารถดับไฟได้ทัน การกระทำของจำเลยจึงไม่น่าจะเป็นอันตรายแก่บุคคลอื่น กรณีเป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 218(1) ประกอบด้วยมาตรา 223 ________________________________          โจทก์ฟ้องว่า จำเลยบุกรุกเข้าไปในบ้านอันเป็นเคหสถานที่อยู่อาศัยของนายวิลัย สร้อยไข และนางกองสี สร้อยไข ผู้เสียหายทั้งสอง โดยไม่มีเหตุสมควรโดยไม่ได้รับอนุญาต และขู่เข็ญว่าจะใช้กำลังประทุษร้าย จากนั้นจำเลยได้วางเพลิงเผาบ้านอันเป็นโรงเรือนที่ผู้เสียหายทั้งสองอยู่อาศัยโดยใช้น้ำมันเบนซินราดที่ประตูบ้านแล้วจุดไฟเผา เป็นเหตุให้เกิดเพลิงไหม้ แต่ผู้เสียหายดับไฟทันก่อนที่จะลุกไหม้รุนแรงต่อไป จึงเพียงแต่เป็นเหตุให้ประตูบ้านซึ่งทำด้วยไม้มะค่าและต้นไม้ประดับถูกเพลิงไหม้เสียหายคิดเป็นเงินประมาณ5,000 บาท เจ้าพนักงานจับจำเลยได้พร้อมกระป๋องบรรจุน้ำมันเบนซิน1 กระป๋องและไฟแช็กแก๊ส 1 อัน ซึ่งเป็นเครื่องมือเครื่องใช้ที่จำเลยใช้ในการวางเพลิงเผาทรัพย์ของผู้เสียหาย เป็นของกลาง ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 91, 218, 364, 365 และริบของกลาง           จำเลยให้การรับสารภาพ          ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 218(1) ให้จำคุก 5 ปี จำเลยให้การรับสารภาพเป็นประโยชน์แก่การพิจารณา มีเหตุบรรเทาโทษ ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78 ลดโทษให้กึ่งหนึ่งคงจำคุก 2 ปี 6 เดือน ริบของกลาง ฟ้องโจทก์นอกจากนี้ให้ยก          จำเลยอุทธรณ์          ศาลอุทธรณ์ภาค 4 พิพากษายืน          จำเลยฎีกา โดยผู้พิพากษาซึ่งพิจารณาและลงชื่อในคำพิพากษาศาลชั้นต้นอนุญาตให้ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง          ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า "คดีมีปัญหาที่ต้องวินิจฉัยตามฎีกาของจำเลยประการแรกว่า การกระทำของจำเลยเป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 223 หรือไม่ เห็นว่า ทรัพย์ที่เป็นอันตรายจากการวางเพลิงของจำเลยเป็นเพียงประตูบ้าน ซึ่งทำด้วยไม้มะค่าและต้นไม้ประดับคิดเป็นเงินประมาณ5,000 บาท ซึ่งถือได้ว่าเป็นทรัพย์ที่มีราคาน้อย และขณะเกิดเหตุผู้เสียหายทั้งสองก็อยู่ในเกิดเหตุและสามารถดับไฟได้ทัน การกระทำของจำเลยจึงไม่น่าจะเป็นอันตรายแก่บุคคลอื่นจึงเป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 218(1) ประกอบด้วยมาตรา 223 ฎีกาข้อนี้ของจำเลยฟังขึ้น..."          พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 218(1) ประกอบด้วยมาตรา 223 ให้จำคุก 2 ปี และปรับ 6,000 บาทจำเลยให้การรับสารภาพ เป็นประโยชน์แก่การพิจารณา มีเหตุบรรเทาโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78 ลดโทษให้กึ่งหนึ่ง คงจำคุก 1 ปีและปรับ 3,000 บาท โทษจำคุกให้รอการลงโทษไว้ 3 ปี และคุมความประพฤติจำเลยไว้ 2 ปี นับตั้งแต่วันที่ได้อ่านคำพิพากษาศาลฎีกาให้จำเลยฟัง โดยให้จำเลยไปรายงานตัวต่อพนักงานคุมประพฤติปีละ 3 ครั้ง ตามเงื่อนไขและกำหนดระยะเวลาที่พนักงานคุมประพฤติเห็นสมควรกำหนด ให้จำเลยละเว้นการประพฤติใดอันอาจนำไปสู่การกระทำความผิดทำนองนี้อีก กับให้จำเลยกระทำกิจกรรมบริการสังคมหรือสาธารณประโยชน์ตามที่พนักงานคุมประพฤติและจำเลยเห็นสมควรมีกำหนด 30 ชั่วโมงตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 56 หากไม่ชำระค่าปรับให้จัดการตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 29, 30 นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ภาค 4 จากคุณ : ผู้สังเกตการณ์ เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 53 16:38:20

ความคิดเห็นที่ 6 คำพิพากษาศาลฎีกาที่  2829/2532 ป.อ. มาตรา 217, 218, 80          การกระทำที่จะเป็นความผิดสำเร็จฐานวางเพลิงเผาโรงเรือนนั้นไม่หมายความเพียงว่าเอาเพลิงไปวางเท่านั้น หากต้องเป็นการเผาทำให้เกิดเพลิงไหม้โรงเรือนนั้นลุก ติดไฟขึ้นด้วย เพียงแต่ฝาผนังบ้านอันเป็นส่วนหนึ่งของโรงเรือนมีรอยเขม่า ดำแต่ยังไม่ไหม้ไฟ ยังถือไม่ได้ว่าเป็นความผิดสำเร็จ แม้จะมีทรัพย์สินอื่นหลายรายการ เช่นเครื่องเรือนถูกไฟลุกไหม้ไป ก็ถือไม่ได้ว่าทรัพย์สินดังกล่าวเป็นส่วนหนึ่งของโรงเรือน ซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยได้ถูกไฟไหม้ไปด้วยการกระทำของจำเลยเป็นเพียงความผิดฐานพยายามวางเพลิงเผาโรงเรือนเท่านั้น. ________________________________          โจทก์ฟ้องว่า จำเลยใช้น้ำมันเทราดที่นอนซึ่งอยู่ในบ้านของผู้เสียหายแล้วจุดไม้ขีดไฟโยนใส่ โดยเจตนาวางเพลิงเผาทรัพย์สินและบ้านอันเป็นโรงเรือนที่อยู่อาศัยของผู้เสียหาย เป็นเหตุให้เพลิงไหม้เสาบ้านและทรัพย์สินอื่น ๆ ของผู้เสียหายและของ ส. รวม10 รายการ ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 217, 218ประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 11 ลงวันที่ 21 พฤศจิกายน 2514 ข้อ 5          จำเลยให้การรับสารภาพ          ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดฐานพยายามวางเพลิงเผาบ้านตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 218, 80 จำคุก 4 ปี ลดโทษให้กึ่งหนึ่งคงจำคุก 2 ปี          โจทก์อุทธรณ์          ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน          โจทก์ฎีกา          ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีนี้ต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218 ในการวินิจฉัยปัญหาข้อกฎหมายศาลฎีกาจำต้องฟังข้อเท็จจริง ที่ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยมาแล้วจากพยานหลักฐานในสำนวนซึ่งศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยมีเจตนาวางเพลิงเผาบ้านของผู้เสียหาย และจุดไฟเผาที่นอนในบ้านชั้นล่าจนเพลิงลุกไหม้ขึ้น แต่ ส. ใช้น้ำราดดับไฟจนสงบ ปรากฏว่าที่นอนและเตียงนอนกับทรัพย์สินในห้องของผู้เสียหายและของ ส. ถูกเพลิงไหม้เสียหาย 10 รายการ ไม่ปรากฏว่าตัวบ้านได้ถูกเพลิงไหม้คงมีแต่รอยเขม่าดำจับติดอยู่ที่ฝาผนังห้อง และกระดาษภาพที่ปิดติดผนังบ้านไหม้ไปเท่านั้น เห็นว่า การกระทำที่จะเป็นความผิดสำเร็จฐานวางเพลิงเผาโรงเรือนนั้นไม่หมายความเพียงว่าเอาเพลิงไปวางเท่านั้น หากต้องเป็นการเผาทำให้เกิดเพลิงไหม้โรงเรือนนั้นลุกติดไฟขึ้นด้วยเพียงแต่ฝาผนังบ้านอันเป็นส่วนหนึ่งของโรงเรือนของผู้เสียหายมีรอยเขม่าดำแต่ยังไม่ไหม้ ยังถือไม่ได้ว่าเป็นความผิดสำเร็จการกระทำของจำเลยคงเป็นเพียงความผิดฐานพยายามวางเพลิงเผาโรงเรือนเท่านั้นแม้จะมีทรัพย์สินหลายรายการถูกไฟลุกไหม้ไปด้วย ก็ถือไม่ได้ว่าทรัพย์สินดังกล่าวเป็นส่วนหนึ่งของโรงเรือนซึ่งใช้เป็นที่อยู่อาศัยได้ถูกไฟไหม้ไปด้วย อันจะทำให้เป็นความผิดสำเร็จ ฎีกาโจทก์ฟังไม่ขึ้น          พิพากษายืน. จากคุณ : ผู้สังเกตการณ์ เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 53 16:45:34

ความคิดเห็นที่ 7 คำพิพากษาศาลฎีกาที่  529/2517   ป.อ. มาตรา 62, 68, 69, 288          บ้านของจำเลยถูกลอบวางเพลิง ไฟกำลังไหม้หน้าบ้านจำเลยออกมาจากบ้านถือปืนออกมาด้วย แสดงว่าจะยิงคนร้ายครั้นเห็นผู้ตายยืนอยู่ที่หน้าบ้านจำเลยก็สำคัญผิดคิดว่าเป็นคนร้ายที่มาลอบวางเพลิง จำเลยจึงยิงผู้ตาย ถือได้ว่าจำเลยกระทำไปเพื่อป้องกันทรัพย์ของจำเลย แต่ไม่ได้ความว่าผู้ตายกำลังทำอะไรแก่บ้านของจำเลยที่ถูกไฟไหม้ ไม่มีเหตุอันสมควรที่จำเลยจะต้องยิงผู้ตายจึงเป็นการเกินกว่ากรณีแห่งการจำต้องกระทำเพื่อป้องกันทรัพย์ ________________________________          โจทก์ฟ้องว่า จำเลยได้ใช้ปืนยิงนายวิจิตรหรือจิตร อินทรธนูโดยเจตนาฆ่า กระสุนปืนที่จำเลยยิงถูกนายวิจิตรหรือจิตรได้รับอันตรายแก่กายสาหัส และต่อมาได้ถึงแก่ความตายเพราะทนพิษบาดแผลที่ถูกจำเลยยิงไม่ได้ ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288          จำเลยให้การว่า ยิงเพื่อป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ          ศาลชั้นต้นเห็นว่า จำเลยกระทำเพื่อป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ พิพากษายกฟ้อง          โจทก์อุทธรณ์          ศาลอุทธรณ์เห็นว่า จำเลยกระทำไปเกินกว่ากรณีแห่งการจำต้องกระทำเพื่อป้องกันทรัพย์ พิพากษากลับว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288, 69 จำคุกจำเลย 2 ปี          โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษตามฟ้อง จำเลยฎีกาขอให้ยกฟ้อง          ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า บ้านของจำเลยถูกลอบวางเพลิง ไฟกำลังไหม้หน้าบ้าน จำเลยออกมาจากบ้านถือปืนออกมาด้วย แสดงว่าจะยิงคนร้ายครั้นเห็นผู้ตายยืนอยู่ที่หน้าบ้านจำเลย ก็สำคัญผิดคิดว่าเป็นคนร้ายที่มาลอบวางเพลิง จำเลยจึงยิงผู้ตาย ถือได้ว่าจำเลยกระทำไปเพื่อป้องกันทรัพย์ของจำเลย แต่ไม่ได้ความว่าผู้ตายกำลังทำอะไรแก่บ้านของจำเลยที่ถูกไฟไหม้ ไม่มีเหตุอันสมควรที่จำเลยจะต้องยิงผู้ตายจึงเป็นการเกินกว่ากรณีแห่งการจำต้องกระทำเพื่อป้องกันทรัพย์          พิพากษายืน ( ธวัช สิทธิชัย - สุธรรม วรรณแสง - สงวน สิทธิไชย ) จากคุณ : ผู้สังเกตการณ์ เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 53 16:53:18

ความคิดเห็นที่ 8 อ่านจากคำพิพากาษา  เรื่องจุดไฟเผาบ้าน  คนเป็นจำเลยจะมีความผิดไม่มาก เพราะเขาถือว่าจุดไฟเผา  แต่ดับได้  เลยเสียหายไม่เท่าไร งั้นโจทก์ก็คงมีแต่เสีย กับเสีย  เพราะดับได้ ก็เสียหายเท่าที่เป็น ถ้าดับไม่ได้  ก็วอดวายเรื่องของเอ็ง แถมจำเลยเจตนาเผา  แต่ถูกลงโทษแค่รออาญา จากคุณ : nice_piggyy เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 53 17:00:17

ความคิดเห็นที่ 9 คำพิพากษาศาลฎีกาที่  620/2532 ป.อ. มาตรา 68, 69, 288           การที่ผู้ตายถือมีดใช้ทำครัวบุกรุกเข้าไปในห้องจำเลยลักษณะที่จะใช้มีดนั้นทำร้ายร่างกายจำเลย นับได้ว่าการกระทำของผู้ตายเป็นภยันตรายต่อจำเลย ซึ่งเกิดจากการประทุษร้ายอันละเมิดต่อกฎหมายและเป็นภยันตรายที่ใกล้จะถึง จำเลยจึงมีสิทธิที่จะกระทำการอย่างหนึ่งอย่างใดพอสมควรแก่เหตุ เพื่อป้องกันตนเองได้ แต่การที่จำเลยใช้อาวุธปืนซึ่งมีอานุภาพในการทำลายร้ายแรงยิงผู้ตายถึง 5 นัดแม้จะปรากฏว่าผู้ตายมีรูปร่างสูงใหญ่กว่าจำเลยก็ตาม ก็นับว่าเป็นการกระทำเกินกว่ากรณีแห่งการจำต้องกระทำเพื่อป้องกัน การกระทำของจำเลยจึงเป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288 ประกอบด้วยมาตรา69 ------------------------------------ คำพิพากษาศาลฎีกาที่  4544/2531 ป.อ. มาตรา 68, 288          ผู้ตายกับพวกบุกรุกเข้าไปในบ้านของจำเลยในเวลากลางคืนโดยเจตนาที่จะลักทรัพย์ เมื่อจำเลยได้ยินเสียงสัญญาณป้องกันขโมยดังขึ้นจึงนำอาวุธปืนสั้นลงมาดู ก็ถูกฝ่ายผู้ตายใช้อาวุธปืนยิงก่อนในระยะใกล้แม้กระสุนปืนไม่ถูกจำเลยก็ยังไม่เป็นการแน่นอนว่าฝ่ายผู้ตายจะยิงซ้ำอีกหรือไม่ การที่จำเลยใช้อาวุธปืนยิงไปทางกลุ่มคนร้ายซึ่งมีผู้ตายอยู่ด้วยเพียงนัดเดียวในระยะกระชั้นชิดเช่นนี้ การกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันสิทธิในชีวิตและทรัพย์สินของตนให้พ้นภยันตรายอันเกิดจากการประทุษร้ายของผู้ตายกับพวกพอสมควรแก่เหตุ เป็นการป้องกันโดยชอบด้วยกฎหมายจำเลยไม่มีความผิด จากคุณ : ผู้สังเกตการณ์ เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 53 17:03:29

ความคิดเห็นที่ 10 ป้องกันตัวเองไม่ได้เลยเหรอครับ จากคุณ : the chubby knight เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 53 17:13:28

ความคิดเห็นที่ 11 อืมนั่นสิ สังสัยต้องให้ไฟไหม้เหลือแต่ตอแล้วค่อยยิงมั้งนิ จากคุณ : kangkakangka เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 53 17:32:15

ความคิดเห็นที่ 12 http://ma nager.co.th/Local/ViewNews.aspx?NewsID=9530000071354 แก้ไขเมื่อ 24 พ.ค. 53 18:34:37 จากคุณ : up-to-date เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 53 17:52:35

ความคิดเห็นที่ 13 อืม เจอฏีกาคุณผู้สังเกตการณ์เข้าไป   ถึงกะไปไม่เป็นเลยทีเดียว เดี๋ยวจะยอมสละเวลาไปค้นฏีกาในสมุดจดฯ มาหักล้าง (ว่าแต่ สมุดข้า อยู่ไหนหว่า) วันหลัง เล่นห้องนี้  คงต้องเอาฏีกามาวางข้างๆ คอมพ์เป็นตั้งๆๆ แล้วมั้ง จากคุณ : ลูกหมีเขี้ยวยาวเขาโง้ง เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 53 17:53:20

ความคิดเห็นที่ 14 ข่าวของคนที่12 นั้นละตรงกับเจ้าของกะทู้แน่ๆ บุกไปเผาบ้าน แต่โดนใครไม่รู้ยิงตาย แก้ไขเมื่อ 24 พ.ค. 53 18:02:23 จากคุณ : ไม่ได้มีสิบมือ เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 53 17:54:13

ความคิดเห็นที่ 15 ข้อเท็จจริงตามฎีกาที่อ้างมานั้น ต่างสถานะ ต่างข้อเท็จจริง ข้อวินิจฉัยย่อมเปลี่ยนไป อย่างไปยึดติดฎีกาให้มาก ดูที่หลักกฎหมาย ทุกคำพิพากษาศาลฎีกา เห็นได้เลยว่า ข้อเท็จจริงต่างกัน ศาลจึงตัดสินต่างกัน เช่นฎีกาบอกว่ามีโอกาสดับไฟได้ เกินสมควรแก่เหตุ แต่ถ้าข้อเท็จจริงเปลี่ยนไปว่า คนหมู่มาก กลัวอันตรายไม่สามารถเข้าไปดับไฟได้ ข้อวินิจฉัยกฎหมายก็ต่างออกไป ฉะนั้น อ่านฎีกา อย่างไปท่องจำ ต้องวิเคราะห์ข้อเท็จจริงที่มาปรับข้อกฎหมายด้วย จากคุณ : boxxcatt เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 53 20:46:48

ความคิดเห็นที่ 16 หลักๆตามกฏหมายเลยต้องเข้าใจอย่างนึงว่า "ถ้าเขายังไม่ทำ เขายังไม่ผิด" "ถ้าเขายังไม่เผา(บ้าน) เขายังไม่ผิด" ถ้าคุณไปยิงเขา ตอนที่เยายังไม่ผิด  ..นั่น คุณผิด แต่ ถ้าคุณไปยิงเขา ตอนที่เขาทำผิดแล้ว  ..นั่น คุณ(อาจจะ)ไม่ผิด และ ถ้าคุณไปยิงเขา ตอนที่เขากำลังจะ (เน้นนะ)จะทำผิด หรือมีความเชื่อได้ว่ากำลังจะทำผิดแน่ๆ นั่น  ..คุณก็ต้องไปลุ้นเอาในศาล นั่นเป็นหลักคิด เฉยๆ แต่เหตุการณ์เฉพาะหน้า ก็ซุ่มดีๆล่ะกัน อย่าให้ใครเห็นว่าเรายิง แล้วรีบไปอาบน้ำ ขัดสีฉวีวรรณให้สุดๆ ทิ้งเสื้อผ้าไปให้ไกลที่สุด เหอๆๆๆ  ก็ไม่รู้นะ อาจจะรอดก็ได้  ตัวใครตัวมัน เหอๆๆ จากคุณ : aumpaump12 เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 53 21:39:25

ความคิดเห็นที่ 17 เห็นด้วยกับคุณ boxxcatt เราจึงต้องช่วยกันค้นหาว่าหลักกฎหมายที่แท้จริงเป็นอย่างไร เบื้องหลังคำพิพากษาของศาลนั้นคืออะไร และคำพิพากษาเหล่านี้ถูกต้องตามหลักกฎหมายที่แท้จริงหรือไม่ หรือเกิดผลดีผลเสียในอนาคตหรือไม่อย่างไร ใช้ได้ในทุกกรณีหรือไม่ อำนวยความยุติธรรมให้แก่คู่ความหรือผู้ที่ต้องตกเป็นผู้เสียหายหรือไม่ จากคุณ : ผู้สังเกตการณ์ เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 53 21:57:26

ความคิดเห็นที่ 18 หากเค้าเตรียมพร้อมมาขนาดนั้น หนีเถอะครับเพราะเค้าคงเตรียมมาอย่างดี เห็นแก่ครอบครัวครับ เงินทองของนอกกายไม่ตายหาใหม่ได้ หากกลัวไปทำประกันรองรับใว้ก่อนครับ เพราะหากมากันหลายคนเค้าคงอาวุธครบมือ และคงไม่มีอะไรในสมองแล้วนอกจากเผา อาวุธป้องกันตัวตามข้อกฏหมายคงเอาไม่อยู่ อย่าง 9มม อย่างมากก้อแค่เจ็บครับ จากคุณ : Rajin เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 53 23:25:42