ความคิดเห็นที่ 1 หนังสือพิมพ์  แต่ละฝ่ายต่างพากันโอ้อวดว่า หนังสือของตนเองขายดี   ซึ่งประชาชนจะพบได้ว่า  แม่ค้านิยมเอามาพับเป็นถุงห่อกล้วยแขกขายกันมาก ไม่ว่าหนังสือพิมพ์อะไรก็ตาม   กึ่งพุทธกาล 2500  สถานการณ์บ้านเมืองสมัยนั้นราวกลียุค  จอมพล ป. ( หมายถึง ป. พิบูลสงครามนะครับ   ไม่ใช่ ป.   ฮา )    จอมพล ป.  เป๋ไป เป๋มา กับมรสุมลูกแล้ว ลูกเล่าที่ซัดกระหน่ำ   แต่จอมพล ป. เลือกที่จะยุบสภา คืนอำนาจให้กับประชาชนเลือกตั้ง   จอมพล ถนอม กิตติขจร ดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีคนที่ ๑๐ ของประเทศไทยเมื่อวันที่ ๑ มกราคม ๒๕๐๑ บริหารประเทศได้เพียงเก้าเดือนเศษก็ลาออกจากตำแหน่งเพื่อเปิดทางให้กับจอมพล สฤษดิ์ ธนะรัชต์ ทำการปฏิวัติเมื่อวันที่ ๒๐ ตุลาคม ๒๕๐๑ เพื่อขึ้นเป็นนายกรัฐมนตรีคนที่ ๑๑ ของประเทศ เนื่องจากสถานการณ์ทางการเมืองภายในประเทศไม่เรียบร้อย จอมพลสฤษดิ์อยู่ในตำแหน่งนายกฯนานสี่ปีกว่าจึงถึงแก่อสัญกรรม ถือเป็นนายกรัฐมนตรีคนเดียวของประเทศที่เสียชีวิตในขณะที่อยู่ในตำแหน่ง ถือเป็นนายกรัฐมนตรีคนเดียวของประเทศที่ “ เสียชีวิต “ ในขณะที่อยู่ในตำแหน่ง ส่วนนายกฯคนอื่นๆ อยู่ในตำแหน่งแล้ว  “ ประชาชนเสียชีวิต “ จากคุณ : อาร์ต โฟล์คสวาเกน เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 53 01:23:23

ความคิดเห็นที่ 2 2499  เป็นต้นมา  นามของ  แดง ไบเล่  ปุ๊ ระเบิดขวด แหลมสิงห์  ดำ เอสโซ่ เปี๊ยก   เก๊า ม้าเก็ง สุมาอี้ เก๊าตี๋  ล้อ วงเวียน พัน หลังวัง  เล่าถิ โอวเล้ง ซาเก๊า    จ๊อด เฮาดี้   โอวเหล่  หมึก ตรอกทวาย  เหลา สวนมะลิ ( แคล้ว ธนิกุล )  โด่งดังในบางกอก เรื่องราวของศึกสิบสามห้างยังเป็นที่กล่าวขานกันมา  จนนำมาสร้างเป็นหนัง โดยแต่งแต้มด้วยจินตนาการ จนนามของคนเหล่านี้  แทบจะโด่งดังไม่แพ้ ผู้ปกครอง ความจริง แดงไบเล่ ในยุคสมัยนั้น  หรือชื่อจริงคือ  บัญชา สีสุกใส เกิดเมื่อปี พ.ศ. 2483 ที่ตรอกสลักหิน หรือที่นิยมเรียกว่า ตรอกไบเล่ (เป็นที่ตั้งโรงงานผลิตน้ำอัดลมไบเล่) ข้างหัวลำโพง เขตปทุมวัน กรุงเทพ ฯ เล่าลือกันว่า แดง ไบเล่ สามารถกอดคอกับ พล.ต.อ.เผ่า อธิบดีกรมตำรวจในยุคนั้นได้เลยทีเดียว จนต่อมา เหลา สวนมะลิ  ได้ขึ้นถึงขั้น นั่งเก้าอี้ อันดับหนึ่งของเจ้าพ่อเมืองหลวง ในนาม เฮีย แคล้ว   และเพลง “ พี่มีแต่ให้ “ ก็ คือเพลง ที่เจ้าพ่อเมืองหลวง มักจะร้องตามงานบริจาคต่างๆ   เรื่องราวของเฮีย แคล้ว ตื่นเต้นและเร้าใจ ......ทั้งเริ่มต้นและจุดจบ    ส่วนภาคตะวันออกนั้น  จาก พ.ศ. 2500  จากยุค หลงจู๊เกียง เสี่ยจิว เสี่ยฮวด เสี่ยเก๊า “ ซุ้มบ้านใหญ่ “   ก็โด่งดังจนกลายเป็นตำนานของวงการ คนสู้คน   เกิดเป็นไก่ต้องชน เกิดเป็นคนต้องสู้ ที่เล่าขานกันไม่จบสิ้น  เพราะในวงการนี้  ใช้เลือดล้างเลือด และกลิ่นเลือดและควันปืน  ไม่เคยจางหาย ในวงการเจ้าพ่อภาคตะวันออก ยุคสมัยที่นับถือว่า   ใครชักปืนไวกว่ากัน ไม่ได้มีเพียงในหนังฝรั่งเท่านั้น  ไม่ฆ่าคนอื่น ก็ต้องโดนคนอื่นเก็บ นี่คือสัจธรรมในวงการนักเลง   ที่เป็นจริงมาทุกยุค ทุกสมัย จากคุณ : อาร์ต โฟล์คสวาเกน เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 53 01:30:32

ความคิดเห็นที่ 3 ต่อมา การ “รัฐประหารตัวเอง” ของจอมพล สฤษดิ์ ธนะรัชต์ ในวันที่ ๒๐ ตุลาคม ๒๕๐๑  สฤษดิ์สั่งจับกุมนักคิดนักเขียนฝ่ายก้าวหน้าจำนวนมาก คนที่เหลือถ้าไม่ลี้ภัยทางการเมืองก็ต้องยุติบทบาททางการเขียนลง หรือหากจะอยู่บนเส้นทางวรรณกรรมต่อไปก็ต้องเปลี่ยนไปเขียนเรื่องแนวโรแมนติก เช่นกรณีของ “รพีพร” หรือ สุวัฒน์ วรดิลก หันมาเขียนเรื่อง “ ภูติพิศวาท “ สิ่งที่ขาดไม่ได้ของรัฐเผด็จการทุกแห่ง คือการสั่งปิดหนังสือพิมพ์ และประกาศรายชื่อหนังสือต้องห้าม รวมทั้งบล็อกเวบบอร์ด  ปิดทีวีให้จอดำ ( ฮา )   จำนวนหนังสือต้องห้ามทั้งหมดกว่า ๓๕๐ รายการ (ระหว่างปี ๒๕๐๑-๒๕๑๖) การห้ามหนังสือในยุคนั้นจึงมิได้เกิดจากผลทางกฎหมายเท่านั้น แต่มาจากความหวาดกลัวต่ออำนาจที่มีอย่างล้นเหลือของสฤษดิ์ จนกลายเป็นวัฒนธรรมเซ็นเซอร์ตัวเอง ซึ่งไม่เพียงแต่นักเขียนเท่านั้น แต่ยังรวมไปถึงสำนักพิมพ์ โรงพิมพ์ ร้านหนังสือด้วย จริงอยู่ที่อำนาจเผด็จการอย่างเดียวไม่เพียงพอที่จะห้ามหนังสือ เพราะถ้ามีคนต้องการอ่าน ก็ต้องมีคนผลิต ไม่ว่าจะเป็นรูปแบบไหนก็ตาม เพียงแต่หลบๆซ่อนๆ นี่คงเพียงพอที่จะอธิบายว่า ทำไมแผงหนังสือจึงไม่มีที่ว่างให้หนังสือที่ท้าทายอำนาจเผด็จการ จากคุณ : อาร์ต โฟล์คสวาเกน เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 53 01:35:45

ความคิดเห็นที่ 4 กึ่งพุทธกาล 2500  เป็นต้นมา ในวงการประพันธิ์ ในอดีตนั้น เล่าลือกันมาถึงเรื่องราวของ รพินทร์ ไพลวัลย์ จาก เพชรพระอุมา ชีพ ชูชัย จากเล็บครุฑของพนมเทียน   เสือ กลิ่นสัก จาก ร้อยป่า  จากปลายปากกาของ อรชรและพันธิ์ บางกอก ต่อมา   ชาติเสือ บทประพันธ์ของ เศก ดุสิต สร้างมิตร ชัยบัญชาให้โด่งดังเป็นอย่างมาก    และโด่งดังสุดขีดต่อมาจากบท "โรม ฤทธิไกร" หรือ "อินทรีแดง" ในภาพยนตร์เรื่อง จ้าวนักเลง     นิยายที่โด่งดังในยุคต่อมาคือ  " ชุมแพ " ตำนานนักสู้แห่งที่ราบสูง  ผู้ประพันธิ์คือ"ศักดิ์ สุริยา"   ( ก่อนหน้านั้น ใน พ.ศ.2495 ในสมัย รัฐบาลจอมพล ป.พิบูลสงคราม ได้มีการจับกุมนักเขียน นักหนังสือพิมพ์ ที่เรียกร้องสันติภาพ และต่อต้านการที่ประเทศไทยส่งทหารเข้าร่วมกับสหรัฐ ในสงครามเกาหลี หรือที่เรียกกันว่า “กบฏสันติภาพ” ซึ่งมี กุหลาบ สายประดิษฐ์ เป็นแกนนำ และ ฉัตร บุณยศิริชัย เจ้าของนามปากกา “จารึก ชมพูพล” ผู้เขียนเรื่องสั้น “ปลาซิวตัวสุดท้ายที่ทุ่งกุลาร้องไห้” ก็เป็นหนึ่งในผู้ต้องหา ฉัตรถูกคุมขังเป็นเวลานานถึง 4 ปี เมื่อได้รับการปลดปล่อย เขาได้เปลี่ยนแนวการเขียนจากแนวอุดมคติเข้มข้นมาสู่นวนิยายชีวิตรักโดยใช้นามปากกาว่า “อ้อย อัจฉริยกร” แต่ที่โด่งดังเป็นพลุแตกก็เมื่อตอนที่ใช้นามปากกาว่า “ศักดิ์ สุริยา” เขียนนิยายบู๊เรื่อง “ชุมแพ” ลงในนิตยสารบางกอก ) อย่างไรก็ตาม หากพิจารณาเรื่องบู๊ในสไตล์ ของ “ศักดิ์ สุริยา” ก็จะพบว่า ไม่ใช่แค่บู๊ล้างผลาญเพื่อเอามันลูกเดียว แต่ยังสอดแทรกเรื่องการลุกขึ้นยืนสู้กับอิทธิพลเถื่อนหรืออำนาจที่ไม่เป็นธรรมของชาวบ้านตัวเล็กๆ การผดุงไว้ซึ่งความถูกต้อง การเสียสละ ความสามัคคี ความกล้าหาญ การหวงแหนผืนแผ่นดินและถิ่นกำเนิด ฯ จากคุณ : อาร์ต โฟล์คสวาเกน เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 53 01:39:52

ความคิดเห็นที่ 5 และอีกเรื่อง ที่โด่งดังไม่แพ้กัน ในฐานะนิยายบู๊ของเมืองไทย  ในอดีต นั่นคือ เรื่อง “ เสาร์ 5 “   "วันเสาร์ห้า หมายถึง วันเสาร์ที่ตรงกับขึ้นหรือแรมห้าค่ำ เดือนห้า “ "เมื่อยี่สิบกว่าปีก่อนนั้น มีวันเสาร์ห้า แรมห้าค่ำ เดือนห้าที่มีฤกษ์ประกอบงามที่สุด พระห้าองค์ที่เป็นเพื่อนรักใคร่กันสนิทสนมมาก และต่างมีวิชาความรู้ติดตัวกันพอสมควร ประชุมคิดกันว่า วันเสาร์ห้าที่จะถึงนั้น จะนั่งปรกปลุกเสกของตลอดคืน ภิกษุทั้งห้าองค์นั้นมีพระเครื่องที่เก่าแก่ที่งามที่สุดและรักที่สุดองค์ละองค์ มีพระกริ่ง คลองตะเคียน พระยอดธง พระท่ากระดาน พระสมเด็จ และพระนางพญา" "เสาร์ห้าคืนนั้น ที่นี่แหละ พระห้าองค์นั่นก็นั่งปรกตลอดคืน เพ่งจิตเฉพาะพระเครื่องของใครก็ของใคร ประมาณสักตีห้า พระเครื่องแต่ละองค์ที่วางราบไว้แต่หัวค่ำ ก็ผงกองค์ขึ้นตั้งอยู่สักอึดใจ แล้วก็เอนราบลงไปใหม่ฟ้าสางพอดี เช้าขึ้นเราก็แยกย้ายกันไป ก่อนจากกันเราคิดกันว่าจะมอบพระเครื่องที่ขลังได้ที่ให้กับทายาทหรือลูกศิษย์ที่พอที่จะเป็นหัวแก้วหัวแหวนก้นกุฎีได้ ไม่ว่าเด็กนั้นสกุลเดิมจะอย่างไร เราจะเปลี่ยนเป็นสกุลพระเครื่องให้ทั้งหมด จึงได้มี เทิด ยอดธง มีกริ่ง คลองตะเคียน มีดอน ท่ากระดาน ยอด นางพญา และ เดี่ยว สมเด็จ" หนังในสมัยนั้นโด่งดังมาก มีสุดยอดดาราของเมืองไทยรับบทคือ กรุง ศรีวิไล เป็น เทิด ยอดธง สรพงษ์ ชาตรี เป็น กริ่ง คลองตะเคียน ไพโรจน์ ใจสิงห์ เป็น เดี่ยว สมเด็จ นิรุตติ์ ศิริจรรยา เป็น ดอน ท่ากระดาน สิงหา สุริยง เป็น ยอด นางพญา จากคุณ : อาร์ต โฟล์คสวาเกน เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 53 01:43:17

ความคิดเห็นที่ 6 ต่อมาคือเรื่อง     7 ประจัญบาน นามของ จ่าดับ จำเปาะ   หมัด เชิงมวย, ตังกวย แซ่ลี้, อัคคี เมฆยันต์, ดั่น มหิธา, กล้า ตะลุมพุก, จุก เบี้ยวสกุล   สร้างความบันเทิงแก่สังคมคนไทยมาด้วยเวลาอันยาวนาน  กับวีรกรรมการร่วมมือกันต่อสู้ กับความไม่เป็นธรรม   นี่คือบางตอน ของเรื่องราว คนสู้คนในอดีต  ของเมืองไทย ในยุคสมัย ที่การดิ้นรนต่อสู้ เพื่อเอาตัวรอด  จากการกดขี่ข่มเหง ในสังคมที่เหลื่อมล้ำ และเต็มไปด้วย อิทธิพลเถื่อน เหมือนที่ จอห์น สไตเบค   เคยเขียนเอาไว้ในหนังสือเรื่อง  "  ผลพวงแห่งความคับแค้น "   ในสำนวนแปลของคุณณรงค์ ตอนหนึ่งที่ว่า... "และบรรดาบริษัทกับธนาคารทั้งหลายก็ทำงานไปตามวิถีของตน โดยไม่รับรู้ต่อสิ่งใดๆ ทั้งสิ้น ท้องไร่ท้องนานั้นมีพืชผลอุดม แต่เด็กๆ ที่เป็นลูกคนจนกลับเติบโตขึ้นมาด้วยโรคกระดูกสันหลังอักเสบบ้าง โรคพุพองตามผิวหนัง อันเนื่องมาจากการขาดสารบางอย่างในวิตามินบีบ้าง เหล่าบริษัททั้งหลายไม่รู้หรอกว่า เส้นแบ่งเขตระหว่างความหิวกับความโกรธแค้นนั้นมันเป็นเส้นที่เปราะบางแค่ไหน และเงินทองที่ควรจะเอาไปจ่ายเป็นค่าแรงงานก็กลับเอาไปใช้ในการซื้อแก๊ส ซื้อปืน จ้างสายสืบและงานจารกรรม จัดทำบัญชีดำ จัดการฝึกกำลังคนกันเสียหมด บนทางหลวงสายต่างๆ ประชาชนหลั่งไหลกันไปเหมือนมดเหมือนปลวก เที่ยวเสาะหางานทำ หาอาหารกิน แล้วความโกรธแค้นมันก็เริ่มหมักหมมอยู่ในหัวอกของพวกเขาขึ้นเรื่อยๆ " ...เป็นเรื่องจริงที่ "เส้นแบ่งระหว่างความหิวกับความโกรธแค้นนั้น มันบอบบางเกินกว่าที่คนอิ่มอยู่จะเข้าใจ"... จากคุณ : อาร์ต โฟล์คสวาเกน เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 53 01:52:18

ความคิดเห็นที่ 7 จบตอนที่ 1 ครับ กับงานวิจารณ์ งานเขียน ของ เฮีย aftertime ผู้น้อยเอง ขออนุญาตทักทาย  ไหว้คารวะพี่ๆทุกๆท่าน  ในบอร์ดศาลาครับ   ขอน้อมคารวะครับ พี่ๆที่ระลึกถึงเสมอมา และขอขอบคุณ ท่านเวบมาสเตอร์ด้วยครับ ขอน้อมคารวะครับ อาร์ต โฟล์คสวาเกน art.hahaha@hotmail.com จากคุณ : อาร์ต โฟล์คสวาเกน เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 53 02:01:35

ความคิดเห็นที่ 8 ... จากคุณ : ทิโมธี เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 53 06:32:25

ความคิดเห็นที่ 9 สวัสดีครับคุณอาร์ต โฟล์คสวาเกน เฉียบเหมือนเดิมครับ จากคุณ : ผู้ผ่านทาง เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 53 07:21:01

ความคิดเห็นที่ 10 งามจัด..........      รอด้วยความระทึกในดวงใจพลันครับ จากคุณ : aftertime เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 53 07:46:16

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณ  ครับ....... จากคุณ : ว่าวปักเป้า เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 53 08:13:43

ความคิดเห็นที่ 12 แวะมาทักทายค่ะ คุณอาร์ต โฟล์คสวาเกน ไม่เจอกันนานนะคะ จากคุณ : พรุ่งนี้สวย เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 53 09:15:18

ความคิดเห็นที่ 13 ก่อนที่จะไล่อ่าน.... ช่วยชี้แจงแถลงไขด่วนว่าหายไปไหนมาตั้งนานครับ คนเค้ารอตามอ่านอยู่ ... นะ ^.^ จากคุณ : ทองพญา เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 53 09:47:32

ความคิดเห็นที่ 14 เข้ามาอ่านครับ ยังเฉียบเหมือนเดิมนะครับ จากคุณ : อุบลแมน เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 53 09:51:54

ความคิดเห็นที่ 15 ฮา ฮา พรก ฉุกเฉิน คุกคาม อาร์ตน้อยได้ขนาดนี้เลยเหรอจ๊ะ ^_^ กลับมารอบนี้ ดูดุดันกว่าเดิมนะ จากคุณ : หวัดดีจ้ะ..ฉิงฉิง เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 53 10:06:07

ความคิดเห็นที่ 16 ขอน้อมคารวะครับพี่ๆ ที่นับถือ ทุกๆท่าน พี่  ผู้ผ่านทาง,  เฮีย aftertime, พี่ อุบลแมน, หวัดดีจ้ะ..ฉิงฉิง, พี่ loveouh พี่ทองพญา   พี่ประชาตาดำ พี่ทิโมธี พี่ว่าวปักเป้า และท่านสุภาพสตรี คุณ  พรุ่งนี้สวย   ครับ   เป็นเดือนที่ผ่านมา  ผู้น้อยติดธุระการงานครับ  เลยไม่สามารถที่จะมา พูดคุย และทักทาย พี่ๆ ทุกๆท่านได้ แม้ว่าจะมีความต้องการ มาเขียน มาอ่าน และมาพูดคุยกับพี่ๆครับ ผู้น้อย  ขอโทษที่มาตอบคำทักทายพี่ๆช้า  ด้วยงานการยังไม่เข้าที่ เข้าทางสักเท่าไหร่ครับ ผู้น้อยขอน้อมคารวะ และขอบคุณ ในน้ำใจ พี่ๆทุกๆท่าน ที่กรุณาทักทายครับ ด้วยความนับถือครับ จากคุณ : อาร์ต โฟล์คสวาเกน เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 05:00:18