 |
อีกนานไหมที่จะรอ......โอกาส
|
|
ไม่รู้ว่าใครจะประสพชีวิตเหมือนเราบ้าง เราเคยมีกิจการมากมายมาวันนี้ทุกอย่างล่มหมดสามีก็ต้องไปทำงานเป็นพนักงานขาย(ดีที่ว่าเขาเป็นคนที่ไม่เคยย้อท้อไม่เคยบ่น สู้ที่จะบากหน้าเป็นเซลแก่ ๆ แต่บางทีโอกาสดี ๆ ก็ได้เข้ามาบ้าง แต่พอทำงานซักพักปัญหาที่ไม่น่าจะเกิดก็เกิด ยิ่งลำบากก็ยิ่งมีปัญหา มันเป็นเรื่องจริงที่ขำไม่ออก เช่น สามีจะขับรถไปส่งแม่ยาย ล้ออะไหล่ที่ติดรถสิบล้อก็หลุดออกมาเชื่อไหมมันกะเด็นผ่านหัวแม่และสามีไปแบบหวุดหวิด และอีกประมาณสองอาทิตย์เศษสามีขับรถไปต่างจังหวัดตามหลังรถสิบล้อ เหตุการณ์เดิมก็เกิดขึ้นอีกแต่คราวนี้ไม่เฉี่ยวหัว แต่ดันหมุนเข้าหารถที่สามีขับจนสามีต้องหักหลบล้อแต่ก็ดันไปชนรถมอเตอร์ไซร์ 2 สามี-ภรรยา จนเขาสลบสามีก็ไม่หนีพาเขา 2 คนไปโรงพยาบาล (ดีที่เขาไม่ตาย) แต่พ่อเขาเป็นผู้ใหญ่บ้านพอมาถึงก็โวยวายจะเอาเรื่องกับสามี ดีว่าคนที่บาดเจ็บเป็นลูกชายเขาและช่วยคุยกับพ่อเขา เขาจึงเย็นลง อาการเขาขาหัก สามีต้องหาเงินจ่ายเขาไป 50,000-บาท ทำงานได้ไม่ถึงเดือนเลย สารพัดที่เรื่องจะเกิดอีกมากมาย บางทีครอบครัวเกือบแย่ ลำบากขนาดแทบไม่มีเงินในบ้าน ต้องแคะกระปุกมาใช้ก็มี บางทีท้อจนทนแทบไม่ไหว ก็มีอะไรมาช่วยผยุงให้ไม่อดตายอีกเป็นอย่างนี้บ่อยมาก ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม ตลอดเวลาที่มีชีวิตเวลาที่เราพอจะมีฐานะใครลำบากมาไม่รู้จักก็จะช่วยเขาโดยที่เราเต็มใจและไม่หวังผลตอบแทนอะไรเลย ทำไมจึงลำบากได้ขนาดนี้ บาทีทนแทบไม่ไหวแต่พอเห็นลูก ๆ เราก็ทนสู้ คนภายนอกคิดว่าเราไม่ลำบาก ทุกวันนี้บ้านที่เราอยู่ก็เป็นบ้านของแม่สามีที่เขาใช้เงินกงสีซื้อไว้เผื่อขาย จริง ๆแล้วแม่สามีเขาก็คอยช่วยลูกชายเขามาตลอด เพียงแต่เรายืนกันไม่ได้เนื่องจากเอาเงินมาลงทุนก็ขาดทุน เงินที่ยืมเขามาก็ยังใช้เขาไม่ได้ก็เลยตัดสินใจเอาแรงกายเข้าแรกกินเงินเดือนเป็นเซลต่างจังหวัด แต่ก็ประสพปัญหาฝนตกหนักช่วงนี้ขายของไม่ค่อยได้ แต่สามีก็สู้เขาไม่เคยท้อถอยเลยมันอาจจะเป็นเวรกรรมที่ตามพวกเราแต่ชาติปางก่อนก็ได้จริงไหม
| จากคุณ |
:
guyandgun  
|
| เขียนเมื่อ |
:
30 ส.ค. 53 00:11:36
|
|
|
| |
