Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
ผู้หญิงที่ผมรักที่สุด...ทำผมเจ็บมาที่สุด  

ไม่รู้จะเริ่มยังไงดี มันสับสนไปหมด ถ้าอ่านไม่รู้เรื่องก็อย่าเพิ่งด่าผมเลยนะครับ

ผมกะแฟนคบกันมา 4 ปี ตลอดเวลาที่เราคบกันมา เราเป็นคู่ที่รักกันมาก
ใครๆเห็นก็จะอิจฉาในสิ่งที่เราทำเพื่อกันและกัน มีทะเลาะกันบ้างก็เพราะเรื่องเล็กน้อย
และการทะเลาะกันแต่ละครั้งเมื่อเธองอนผม...ผมก็จะง้อและเธอก็จะคืนดีด้วยไม่เกิน
1 วันตลอดเวลาที่คบกัน เราอยู่ด้วยกันมาตลอด 4 ปี แต่ยังไม่แต่งงานกัน
ผมทุ่มเทกับเธอมากในทุกเรื่อง ทั้งความรัก ความรู้สึก เงิน ทุกอย่างขอแค่เธอมีความสุข
ผมยอมได้หมด และเธอก็เช่นกัน เธอยอมผมได้ทุกอย่างเพราะเธอบอกผมตลอดเวลา
ว่า ผมเป็นผู้ชายที่ดูแลเธอได้มากที่สุดตั้งแต่เกิดมา
แต่เรื่องมันเกิดเมื่อเธอเปลี่ยนที่ทำงานใหม่...เธอได้รู้จักสังคมใหม่และเพื่อนใหม่
ผมเริ่มรู้สึกสงสัยเมื่อเธอเริ่มไม่ให้ผมได้รู้จักกับเพื่อนร่วมงานใหม่ของเธอ ผิดกับที่ร่วมงานเก่า
แต่ผมก็ไม่ได้เซ้าซี้เพราะกลัวเธองอน ไม่เป็นไร ไม่รู้จักก็ได้
เริ่มทำงานที่ใหม่ เธอจะออกไปทำกิจกรรมกะเพื่อนตอนกลางคืนบ่อยขึ้น ผมกลัวเธอลำบาก
ผมก็ให้รถส่วนตัวผมไปใช้ วันไหนต้องใช้เงินในการออกไปข้างนอก ก็เอาไปได้
ตามสบายทั้งรถและเงิน ส่วนผม ก็โทรถามบ้างเพราะความเป็นห่วง ซึ่งเธอเองก็จะรับ
บ้างไม่รับบ้างแต่เวลารับก็จะพูดปกติจนผมไม่สงสัยอะไร
สุดท้ายมาวันนึง...มีผู้ชาย email มาหาผมว่าได้เสียกะแฟนผมแล้ว ผมเจ็บจนชาไปทั้งตัว
และได้สอบถามเธอ เธอยอมรับและบอกว่าได้เลิกกะทางนั้นไปแล้ว ตอนนี้เลือกผม
ตั้งใจจะสารภาพตั้งนานแล้ว แต่กลัวผมรับไม่ได้ก็เลยไม่ได้บอก...วันนั้น...เธอขอโอกาสผม เพื่อกลับตัว
ผมเจ็บมาก...แต่ผมก็ตัดสินใจให้โอกาสเธอ เพราะผมรักเธอมาก แต่ผมแค่อยากถามเธอว่าไปแอบคบกันตอนไหน
เธอสารภาพว่า ทุครั้งที่ผมโทรไม่ค่อยติด นั่นคือเธออยู่กะเขา โดยที่จะโกหกว่าออกไปกะเพื่อน
แล้วใช้รถผมออกไป..แน่นอน บางครั้งก็เงินผมด้วย...แต่เธอบอกว่าเธอไม่ได้ตั้งใจทำแบบนี้
เธอพลาดไปแล้ว ขอโอกาสเธอบ้าง ผมถามว่าผมไม่ดีตรงไหน ทำไมเธอทำผมลง
เธอบอกว่าผมไม่ผิด ผมดีมากสำหรับเธอ แต่เพราะเธอเหงา เธอจึงพลาดไป
ผมบอกเหงาได้ไง ก็เราอยู่ด้วยกันทุกวัน ผมทำงานไม่เกิน 3 ทุ่มก็ถึงห้องทุกวัน
เธอบอกว่าเธอไปอยู่กะเขาช่วงเธอเลิกงาน ประมาณ 5 โมงเย็น พอ 4 ทุ่มก็กลับมาอยู่กะผมทุกวัน
โดยที่ผู้ชายคนนั้นก็ไม่รู้เลยว่ามีผมอยู่ เธอทำแบบนั้นมา 2 เดือนเต็มๆ ก่อนที่ผมจะรู้เรื่อง

ผมตัดสินใจให้โอกาสเธอ แต่ผมก็อยากรู้ว่าผมแย่ยังไง ผมจะได้ปรับตัว ผมเชื่อว่า ถ้าผมดีจริง
เธอคงไม่มีคนอื่น มันอาจจะผิดที่ผมก็ได้ เธอเลยเปลี่ยนไป
เธอบอกว่า ผมไม่มีเวลาให้เธอ เธอไม่มีเพื่อนทั้งที่ทำงานและหลังเลิกงาน เพราะผมต้องทำ
โอที ทุกวัน ผมบอกเธอว่าที่ผมต้องทำโอทีเพราะผมต้องการเก็บเงินที่จะแต่งงานกับเธอเร็วๆ
และตอนนี้มันก็ใกล้จะครบกับที่ผมตั้งใจแล้วด้วย เธอนิ่ง ร้องให้
และบอกว่าเขาคนใหม่ดีกับเธอมาก...เป็นที่ปรึกษาทั้งในเรื่องงานและเรื่องส่วนตัว
ผมปวดไปทั้งใจ ทำไมผมมันแย่ขนาดนี้ ดูแลผู้หญิงที่ตัวเองรักไม่ได้ เป็นที่เพิ่งเธอไม่ได้จนเธอ
ต้องไปหาคนอื่น และผมไม่ได้เรื่องทำให้เธอต้องโกหกผมตลอด 2 เดือนที่ผ่านมา
เธอบอกว่าเขาเข้าใจเธอทุกอย่าง...ผมร้องไห้ ตลอดเวลา 4 ปีที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกันมา
ทำไมเธอช่างลืมมันได้ภายในสองเดือน

แต่ไหนๆผมก็ตัดสินใจให้โอกาสคนที่ผมรักแล้ว ผมก็เลยตั้งเงื่อนไขกับเธอว่า
ผมจะลืมเรื่องที่เธอเผลอตัวเผลอใจ...แต่ผมขอให้เธอเลิกติดต่อกะผู้ชายคนนั้นทุกกรณี..
.เธอโวยวายผม หาว่าผมเห็นแก่ตัว ไม่สงสารผู้ชายด้วยกัน เธอบอกว่าเธอสงสารเขา
เพราะเขาไม่รู้เรื่องอะไร แต่เขาต้องมาเจ็บเพราะเรื่องนี้ เธอยังอยากจะเป็นเพื่อนกะเขาต่อ
อยากพูดคุยปรึกษากันทุกเรื่องเหมือนเดิม เพราะเขาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดที่เธอมีมา
ผมเลยถามเธอว่า...ถ้าเขาดีขนาดนั้น ทำไมไม่เลือกเขาตอนแรก มาขอโอกาสพี่ทำไม
เธอตอบว่า เพราะเธอไม่ได้รักเขา แค่อยากเป็นเพื่อน แค่รู้สึกดี แต่คนที่เธอรัก...
คือผม ผมเลยให้ทางเลือกเธอว่าให้แยกกันอยู่ไหมถ้าเธอตัดเขาเลยไม่ได้ ทั้งๆที่ใน
ความรู้สึกลึกๆของผม อยากให้เธอกลัวและเลือกตัดเขา
แต่คำตอบที่ผมได้คือ....แยกก็ได้....ผมชาทั้งตัวอีกแล้ว...มันทรมาณมาก

สุดท้ายที่ผมทำให้เธอได้...ผมขอให้เธอยังอยู่หอเดิม..เพื่อผมจะได้ดูแลเธอได้ยามที่เธอลำบาก
เพราะตลอดเวลาที่เราคบกัน...เธอจะมีปัญหาต่างๆเข้ามาตลอด
และทุกครั้งผมจะช่วยดูแลเสมอ...ผมกลัวว่า ถ้าเธอห่างผม ใครจะดูแลเธอ
ผมกลัวเธอจะโดนคนอื่นเอาเปรียบ และจริงๆแล้วขอแค่เธอตัดเขาได้ ผมก็จะพร้อมให้
เธอเป็นแม่ของลูกผมโดยไม่มีเงื่อนไข

ตอนนี้เธออ่อนแอมาก ร้องให้ทั้งวันเพราะรู้สึกผิด แล้วยังมีเรื่องกดดันจากการทำงานอีก
ผมห่วงเธอ ผมบอกเธอว่า ถ้าตอนนี้ผมโกรธและปล่อยเธอไป ผมมันก็ไม่ต่างจากหมาตัวผู้
เพราะการทำผิดแค่ครั้งเดียว มันน้อยมากเมื่อเทียบกับเรื่องดีๆตลอด 4 ปีที่ผ่านมา
เธอบอกขอโทษที่ทำผู้ชายแบบผม...เธอสารภาพว่ารักผมมากไม่เคยเปลี่ยน
แต่กับผู้ชายคนนั้นเธอสงสารเขา กลัวเขาเสียใจจนทำร้ายตัวเองเพราะเธอตัดสัมพันธ์
เธอบอกว่าตอนนี้เธอให้เขาแค่ความเป็นเพื่อน ให้เชื่อใจเธอ

แต่ความกลัวของผมตอนนี้...ผมกลัวเธอจะพาเขามาที่ห้อง...ห้องที่อยู่หอเดียวกันกะผม..
.ผมกลัวผมรับไม่ได้ถ้าเห็นภาพนั้น...แต่ถ้าจะไล่เธอไปไกลๆ ก็ห่วงเหลือเกิน
กลัวคนอื่นจะมาทำร้ายคนที่เรารัก
ผมจะทำไงดี....ที่ผมต้องมาระบายในนี้ เพราะผมไม่อยากระบายให้คนที่ผมรู้จักฟัง
เพราะสำหรับคนอื่นแล้ว แฟนผมเป็นคนที่น่ารัก นิสัยดี มีสัมมาคารวะ...
ผมอยากให้เพื่อนๆผมยังมองเธอในภาพแบบนั้นตลอดไป
ถึงแม้วันนึง...ผมจะต้องเสียเธอไปก็ตาม
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ ใครที่เคยผ่านหรือกำลังเป็นอยู่ จะเข้ามาช่วยแนะนำอะไรผมหน่อยก็ได้...ตอนนี้ผมสับสนเหลือเกิน...ยอมรับว่ารักมาก เพราะผมไม่เคยฝันถึงอนาคตกะผู้หญิงคนไหนเลย นอกจากเธอ

จากคุณ : เจ็บแทบขาดใจ
เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 53 12:10:55 A:1.47.117.58 X: TicketID:285952




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com