Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
ผู้หญิงที่ผมรักที่สุด...ทำผมเจ็บมาที่สุด (บทสรุปทางเดินของผม)  

สวัสดีครับเพื่อนๆทุกคน ผมไม่นึกว่าเพื่อนทุกคนจะช่วยให้ผม
มีสติกลับคืนแบบนี้ ความคิดเห็นร้อยกว่าความคิด ทั้งแนะนำ ให้กำลังใจ
ถากถาง ด่า ติติง...ให้รู้ไว้เถอะครับ...เป็นประโยชน์กับผมทั้งหมด
ขอบคุณจากใจจริงครับ

และแล้ว...ก็มาฟังตอนจบของละครชีวิตของผมกันต่อ..
หลังจากผมได้อ่านความเห็นของเพื่อนๆทั้งคืน...เมื่อคืนผมก็ตัดสินใจ
กลับไปบอกเลิกกับเธอ...และขอคอยช่วยเหลือเป็นพี่ชายอยู่ห่างๆ
ทั้งที่ในใจจริงๆของผม ยังมีความหวังว่า
เธอจะเลือกทำตามเงื่อนไขที่ผมมอบโอกาสให้แก้ตัว

กลับถึงห้อง...ทุกอย่างปกติ ผมไม่เซ้าซี้เพราะผมอยากให้คืนสุดท้ายที่เราอยู่
ด้วยกันเป็นคืนที่สวยงาม...เราจะไม่ทะเลาะกัน เพราะไหนๆเราก็จะเป็นพี่น้อง
ที่ดีต่อกันแล้ว...ขอแค่..เธอยอมอดกลั้นเพื่อผมซักคืน ซึ่งเธอก็สัญญาว่าจะ
รักษาโอกาสที่ผมให้มา ให้ดีที่สุด

เมื่อคืนเธอทำตัวน่ารัก เป็นเด็กดี...เราเหมือนจะเป็นพี่น้องที่ดีต่อกันได้ และ
เหมือนว่าเธอจะยอมรับเงื่อนไขของผม...เพื่อรอกลับมาเป็นแฟนกัน

ผมหลับไป เรื่องราวมาแย่ยิ่งขึ้นเมื่อผมสะดุ้งตื่นกลางดึก และเห็นเธอกำลัง
นั่ง chat msn กะใครอยู่ เธอพยายามอธิบายว่าเป็นน้องสาวและส่งมือถือให้ผม
ดู...แต่เธอคงลืมไป มือถือเครื่องนี้ผมเป็นคนซื้อให้เธอเอง..พร้อมๆกับของผม
ดังนั้น function ทุกอย่างผมดูออกหมด สิ่งที่เกิดขึ้นคือ มีการคุยกะน้องสาว
ก็จริง...แต่มีไฟเตือนการสนทนากับอีกชื่อนึงด้วย...ซึ่งผมคิดว่า...เพื่อนๆทุกคน
เดาได้แน่นอนว่าเป็นชื่อใคร

แต่แปลก...คราวนี้ผมกลับไม่รู้สึกโกรธ...แค่เสียความรู้สึก ผมไม่พูดอะไรและนอนต่อ..เธอเริ่มถาม...ว่าทีนี้จะเลิกกันแบบตัดขาดจริงๆใช่ไหม

ผมตอบเธอเบาๆว่าใช่...เพราะขนาดคืนสุดท้ายที่เราจะอยู่ด้วยกัน พี่อยากให้มัน
สวยงามสำหรับเราทั้งคู่ แต่เธอยังทำมันไม่ได้

เธอเริ่มอารมณ์เสีย..เธอเริ่มโทรหาใครที่เธอคุยด้วยได้...เธอพร่ำพรรณาถึงความ
โชคร้ายของชีวิตเธอ...เธอต้องโดดเดี่ยว เพื่อนในที่ทำงานก็ไม่มีใครคบ มีแต่คน
อิจฉาริษญาที่เห็นเธอทำงานเก่งและเป็นที่รักของเจ้านาย พวกเพื่อนไม่เคยใยดี
กับเธอทั้งที่เธอคอยแต่ช่วยเหลือพวกเค้าตลอด...เธอเดียวดายที่มีแฟนที่ไม่เข้า
ใจเธออย่างผม...แทนที่จะแบ่งเบาความทุกข์ใจก็มัวแต่มาจับผิด...ซ้ำร้ายที่สุด
คือผมบอกเลิกเธอเพียงแค่เพราะเธอคุย msn กะน้องสาว

เธอคุยโทรศัพท์เสร็จเธอก็ต่อว่าผมต่อ...ว่าผมมันก็แค่ผู้ชายเห็นแก่ได้ เหมือนผู้ชาย
ชั่วๆทั่วไป...ผู้ชายมันก็เป็นแบบนี้ทุกคน...เธอบอกผมใจแคบที่ไม่ให้โอกาสเธอ
ผมตอบเธอว่าพี่ให้โอกาสแล้ว แต่เธอไม่รับไว้เอง ทำไมแค่ไม่ให้คุยกับอีกคน
เธอทำไม่ได้...เธอบอกไม่อยากตอบ เหตุผลส่วนตัว ผมเลยบอกเธอไปว่า งั้นก็ดี
แล้วนี่ จบกันก็ดีแล้ว..จะได้ไม่ต้องมาคอยทะเลาะกันตลอดในเรื่องที่เธอยังตัด
อีกคนไม่ขาด....

เธอโวยวายอีกครั้ง...หาว่าผมก็ไม่อาจดีเท่าไหร่หรอก..ตลอดเวลาที่คบกัน ผม
อาจแอบมีใครมาตลอดก็ได้..มันอาจต่างกันแค่เธอจับไม่ได้...แต่ผมจับได้
ผมตอบเธอไปว่า พี่ไม่มีอะไรให้จับ คนอยู่ด้วยกันทุกวัน..ถ้ามีต้องรู้ไปแล้ว
เหมือนที่เธอมีนี่ไง...ไม่นานความจริงมันก็ปรากฏ...เธอเงียบ !!!

ผมไม่ได้พูดอะไรต่อ...จากความรู้สึกสงสารคนที่เคยทำพลาด ตอนนี้เหลือแต่
ความเวทนา...ทำไมถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ โกหกจนเป็นนิสัย โกหกได้ทุกอย่าง
มิหนำซ้ำยังจะมายัดเยียดความผิดให้ผมชั่วเท่าๆกัน..เพื่อให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้นมา
บ้าง...ผมนอนมองผู้หญิงที่นอนข้างๆ...เหมือนผมไม่รู้จักเธอเลย
เธอเป็นใครก็ไม่รู้

เงียบสักพักเธอก็บอกผมว่า...แล้วจะเสียดายที่เลิกกะเธอ...เธอประชดว่าผมมี
แล้วล่ะสิ วันนี้ถึงได้ต่างจากทุกครั้ง...ผมอยากจะตอบไปเหมือนกัน ถ้าผมมีใคร
จริงผมคงไม่มานั่งโพสต์เหมือนคนบ้าในห้องนี้หรอก...คงไล่ตะเพิดเธอตั้งแต่
วันแรกที่รู้เรื่องแล้ว...แต่ผมก็ได้แค่บอกเธอเบาๆว่า ไม่มีหรอก...ขอให้เธอโชค
ดีกะทางที่เธอเลือกละกัน

ไม่รู้ทำไม...ถึงรู้สึกเสียใจที่ได้พูดแบบนั้น...แต่มันโล่งอย่างประหลาด...เหมือน
ยกภูเขาออกจากอก...นอนหลับเฉยเลย...แต่สำหรับเธอ ผมไม่รู้ว่าหลับหรือเปล่า

ตื่นเช้าวันนี้...เธอยังลุกมาอาบน้ำเพื่อทำงานปกติ...ร้องเพลงทุกเพลงที่เนื้อหาบ่ง
บอกถึงผู้ชายเลวๆคนนึงที่ทำผู้หญิงคนนึง...เพื่อประชดผม สุดท้ายก่อนไป
ทำงาน เธออวยพรให้ผมเจอคนที่ดี และยังสอนผมว่า ผู้หญิงส่วนใหญ่สมัยนี้
เลวๆทั้งนั้น ผู้หญิงดีๆหายาก ให้ผมเลือกให้ดีๆ
ผมได้แต่เวทนาอีกครั้ง...อยากจะบอกว่าเมื่อกี้ส่องกระจกไม่เห็นผู้หญิงที่ว่า
บ้างเลยเหรอ...แต่ผมก็ไม่ได้พูด..ได้แต่บอกว่าขอให้เธอโชคดีกับรักครั้งใหม่ละกัน

สำหรับผม...ครั้งนี้มันเหมือนฟางเส้นสุดท้ายที่ขาดลง ผมสัญญากะตัวเองว่าจะ
ไม่ทำร้ายความรู้สึกตัวเองอีกแล้ว...หวังก็แต่ว่าวันนี้หลังเลิกงาน...กลับห้อง
ผมคนไม่เห็นทั้งคนและของที่ห้องผม...

ไม่น่าเชื่อ...แค่เปลี่ยนงาน...ทำไมมันถึงทำให้ผู้หญิงคนนึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้
กลายเป็นคนโกหกได้ทุกอย่าง ทุกคน แม้กระทั่งโกหกตัวเองเพื่อให้ตัวเองรู้
สึกพ้นความผิด....สำหรับผม การแยกกันครั้งนี้ไม่มีผลกระทบต่อการดำเนินชีวิต
ตามปกติ...นอกจากส่งผลให้มีแผลใจและต้องใช้เวลารักษา เพราะผมมีงานที่
ค่อนข้างมั่นคงและการเงินที่ไม่มีปัญหาอะไร...ห่วงก็แต่เธอ..เธอจะไปยังไง
เธอจะต้องโกหกและหลอกใครอีกกี่คนเพื่อความอยู่รอด

แน่นอนในระยะสั้น...เธออาจพบคนที่ดีกว่าผม..แต่ถ้าเธอยังไม่รู้สึกว่าสิ่งที่
เธอทำกับผมทั้งหมดมันคือความผิด...เธอก็คงไม่ปรับตัว...และจะมีผู้ชาย
สักกี่คนที่รับได้และให้โอกาส...ผมเหนื่อยแทนชีวิตเธอจริงๆ

สำหรับเพื่อนๆในห้องนี้ที่มอบคำแนะนำดีๆให้ผมคิดได้...ผมสะกิดใจกับหลาย
ความเห็นที่บอกว่าผมเป็นคนดียังงั้นยังงี้...ผมขอแก้ข่าวหน่อยนะครับ
เดี๋ยวจะเข้าใจผิดกันไปใหญ่ว่าผมเป็นผู้ชายประเภทที่หาไม่ได้ในโลก

ผมก็เป็นแค่คนธรรมดาๆคนนึง..อย่าเข้าใจผิด...อะไรที่ไม่ดีในตัวผมสำหรับ
คนอื่นมันก็เยอะ...ผมสูบบุหรี่เวลาเครียด...กินเหล้าบ้างกะเพื่อนๆเวลาเครียด
จากงาน และบางครั้งก็เมาเป็นหมาขับรถกลับไม่ได้...ต้องให้เพื่อนขับไปส่ง
ผมพูดหวานๆกะใครเขาไม่เป็น...แต่ที่อาจต่าง คือผมแค่ศรัทธาและเชื่อใน
ความรักของผม ผมเชื่อว่าถ้าผมรักผมจะทุ่มเทเพื่อผู้หญิงที่ผมรักทุกอย่าง
และผมก็หวังจะได้มันคืนจากเธอด้วย...สุดท้ายมันก็เลยเข้าข่าย หวังมากก็
เจ็บมาก...หวังว่าเพื่อนๆทุกคนคงเข้าใจนะครับ

ผมอยากให้นี่เป็นกระทู้สุดท้ายของการเล่าเรื่องราวความรักที่ผิดหวังของผม
เพราะถ้าผมต้องมาตั้งมันอีก...หมายความว่าผมโดนทำร้ายอีก...ซึ่งมันคงทำ
ให้ผมหมดศรัทธาในคำว่ารักแท้ไปเลย....

ตอนนี้ผมก็หวังแค่ว่า...ฟ้าหลังฝนของผมมันจะสวยงาม
ขอบคุณทุกคนที่นั่งอ่าน...นั่งฟังเรื่องราวชีวิตของผม ขอบคุณครับ

จากคุณ : เจ็บแทบขาดใจ
เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 53 09:15:33 A:192.168.1.18 X:122.154.100.122 TicketID:285952




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com