คือว่าตอนนี้อายุ 24 แล้ว เรียนป.ตรีอยู่ที่มหาวิทยาลัยๆนึงค่ะ ตอนนี้ก็ปีที่ 6 แต่ก็ยังไม่จบสักที ก็เลยตัดสินใจจะลาออก เพราะใจจริงรู้มานานแล้วว่าไม่ได้ชอบคณะที่เรียน ชอบทางด้านกฏหมายมากกว่า แต่ที่ยื้อๆอยุ่ก็เพราะคิดว่าทนๆเรียนไปเดี๋ยวก็จบ แต่นั่นไม่ใช่ทางแก้เลย เพราะเมื่อเราไม่ชอบ เราก็ไม่อยากไปเรียนสุดท้ายก็ต้องดร็อปไป ถามว่าเสียดายมั๊ย ? มันก็มีบ้างค่ะ แต่ว่าเอามาคิดในแง่ของอนาคตข้างหน้าว่าถ้าต่อๆไปเจอเหตุการณ์ที่หนักกว่านี้ เราก็น่าจะผ่านมันไปได้
ตอนนี้ก็เลยสมัครเรียนคณะนิติศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยรามคำแหงน่ะค่ะ แล้วก็กังวลหลายอย่าง
1.กลัวจะเรียนไม่ได้ เรียนไม่ไหว
2.สมมติถ้าเรียนจบไปจะมีใครรับเข้าทำงานมั๊ย เพราะถ้าจบก็อายุมากแล้ว
3.จะไปเข้าสังคมกับน้องๆได้ยังไง เพราะเราก็อายุตั้ง 24 แล้ว ไม่ใช่เด็กๆ
แล้วก็อีกเยอะค่ะ ที่กังวล แต่แรกๆคงเป็นเรื่องที่บอก ก็เลยอยากขอคำแนะนำจากเพื่อนๆน่ะค่ะ ว่าการเรียนการสอนต้องทำยังไงบ้าง เพราะเราก็อยากเรียน อยากเป็นในสิ่งที่ตัวเองหวัง เราไม่ได้ลงเรียนที่รามเพียงเพื่อให้เรียนจบออกไปง่าย แต่อยากเรียนเพราะคือคณะที่ชอบ แล้วก็เป็นมหาวิทยาลัยที่คัดคนมีคุณภาพจริงๆ
อดีตของเราไม่สวยเลยจริงๆค่ะ แต่มันก็ลบแล้วก็แก้ไม่ได้ เราก็เลยอยากอยู่กับปัจจุบันให้มันดีที่สุด อยากเริ่มใหม่ กับความหวังเล็กๆของเรา เราตั้งเป้าว่าจะจบ 3-4 ปี แต่ถ้าเกินจากนี้คงต้องยอมรับ แต่ถึงยังไงก็ต้องสู้ให้ถึงที่สุด
ถ้าใครที่ได้อ่านก็คงรู้ว่าเราเป็นคนยังไง เราไม่ได้พยายามกับการเรียนครั้งที่ผ่านมามากนัก แล้วก้ไม่รู้ว่าอนาคตข้างหน้าจะเป็นยังไง รู้แค่ว่า อยากเรียนที่นี่ อยากเรียนคณะนี้ อยากทำงานที่เราชอบ แค่นี้เองค่ะ ถ้าเพื่อนๆมีคำแนะนำหรือข้อคิดเห็นอะไรบอกได้เลยค่ะ เรายินดีรับฟังทุกๆความคิดเห็น บอกตรงๆตอนนี้เครียดค่ะ ^ ^
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ ^ ^
ป.ล. ไม่ทราบว่าผิดหมวดรึเปล่า เพิ่งมาโพสต์ครั้งแรกน่ะค่ะ ถ้าผิดพลาดยังไงก็ขออภัยด้วยนะคะ
ป.ล.2 ขอบคุณทุกความคิดเห็นค่ะ แต่เรารู้ตัวเองดีว่ามันถึงขีดความสมารถของเราที่จะทำได้แล้ว แน่นอนว่าเราคิดค่ะ หลายรอบมากว่าจะเรียนต่อหรือว่าไม่เรียนดี สุดท้ายก็ตัดสินใจได้ ในเมื่อมันไม่ใช่แนวทาง ไม่ใช่ความต้องการของเราจริงๆ เรายินดีรับความผิดพลาดนั้นๆ ค่ะ เราเสียดายนะ แต่...พอแล้วค่ะ 6 ปี ที่ผ่านมาให้อะไรเราเยอะมาก มันก็ดีค่ะที่จะมีปริญญาเป็นใบเบิกทางก่อน 1 ใบ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเรายอมรับเลยว่าเราไม่มีกำลังไม่มีแรงที่จะไปให้ถึงจุดนั้นได้ จะว่าเราไม่พยายามก็ได้ค่ะ แต่เรารู้ตัวเองดีว่ามันถึงที่สุดของที่สุดแล้ว
อย่างที่บอกว่าเราก็ไม่รู้ว่าอนาคตข้างหน้าจะเป็นยังไง อาจจะลำบากกว่านี้หรือดีกว่านี้เราก็ไม่รู้ เราตอนนี้ก็มีแค่ความวหังว่ามันจะดีกว่าเดิม มันจะสามารถตอบสนองความต้องการจริงๆของเราได้ เราหวังจริงๆค่ะ
ถามว่าตอนนี้เหลืออีกหลายตัวมั๊ย ก็ 8 ตัวค่ะ วิชาในภาค รวมแล็บด้วย การเรียนวิทยาศาสตร์เป็นสิงที่เราชอบค่ะ เราสนใจ แต่ไปถึงตรงนั้นไม่ได้ เราชอบเราสนใจแต่ไม่มากพอให้เราก้าวเข้าไปถึงตรงนั้นได้ มันต้องใช้ทั้งชอบทั้งพยายามเยอะมากๆ กว่าที่จะผ่านจุดนั้นไปได้
ตอนนี้ก็เหมือนคนแพ้คนนึงที่เคยหยิ่งผยองว่าตัวเองเก่ง ทุกอย่างเดี๋ยวมันก็ผ่านไป แต่สุดท้ายแล้วไม่ใช่เลย เราก็แค่คนโง่ๆที่หลงคิดว่าตัวเองเก่ง ตัวเองดี เท่านั้นเอง
ยาววไปแล้วเนอะ ^ ^ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านเข้ามาแชร์ความคิดกันค่ะ ..
แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 53 08:23:29
แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 53 07:31:51
แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 53 07:30:37
แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 53 07:28:44
เรียนนิติฯที่รามตอนอายุ 24 แก่ไปมั๊ยคะ?
