ความคิดเห็นที่ 1 พ่อแม่รังแกฉัน จากคุณ : รอบรู้ไม่รอบด้าน เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 53 18:20:03

ความคิดเห็นที่ 2 เป็นเรื่องธรรมดาที่พ่อแม่ต้องห่วงลูก ค่อยๆุพูดค่อยๆจา มีคนห่วงดีแล้ว จากคุณ : NiyomC เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 53 18:26:11

ความคิดเห็นที่ 3                                                          ...เป็นกำลังใจให้จ้า......   ...ปล.หัวหน้างานคนเก่าของพี่ อายุ 38 แล้วแม่เค้ายังหวงเหมือนน้องเด๊ะเลย.....เพราะฉะนั้น  27 นี่ยังธรรมดาอย่าเพิ่งเครียดดดดดดดดไป.....เด๋วไม่สวยนะจ๊ะตะเอง.............ยิ้มเข้าไว้จ้า............ จากคุณ : ...I'm ลั้นลา... (~AcareMom~) เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 53 18:32:05

ความคิดเห็นที่ 4 เคยทำอะไรให้เค้าไม่ไว้ใจรึเปล่า........เค้าคงเป็นห่วงมากน่ะค่ะ อย่าคิดมาก จากคุณ : ถุงถ่าน เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 53 18:32:39

ความคิดเห็นที่ 5 อายุจะสามสิบแล้ว ยังไม่พบกับคำว่าอิสระเลย เด็กๆสมัยนี้แค่ได้เข้ามหาลัย นี่ก็ตีปีกกันเต็มที่แล้ว สงสัยคงต้องใช้ อารยะขัดขืน บ้างแล้วล่ะครับ ถ้าคุณยังไม่ประ-ติ-วัดตัวเอง ต้องยอมท่านไปเรื่อยๆ คงต้องรอสักสี่สิบล่ะมั้งครับ ถึงจะได้พบกับความอิสระน่ะ จากคุณ : ครั้งหนึ่งเราเคยรักกัน เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 53 18:37:36

ความคิดเห็นที่ 6 ก็ถ้าเรื่องแค่นี้  ยังไม่กล้าคุยกับพ่อแม่  ก็เป็นลูกไก่ในกรงต่อไปเถอะคุณ   พอคุณพูดถึงตรงนี้  เราถึงบางอ้อ  ว่าทำไมพ่อแม่คุณถึงคุมคุณแจขนาดนี้  ก็ความคิดคุณน่ะยังเป็นเด็กจริงๆ  เรื่องแค่เนี้ย  ยังไม่กล้าคุยกับคนในครอบครัว  แล้วจะมีเรื่องไหนคุยกันได้บ้างเนี่ย จากคุณ : nuch_tre เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 53 18:39:00

ความคิดเห็นที่ 7 ข้อแรกที่จะแนะนำคือคุณต้องทำตัวให้พ่อ-แม่ไว้วางใจก่อนค่ะ ว่าช่วยตัวเองได้ ในกรณีที่ทำงานราชการ เคยมีคนเสนองานไปต่างจังหวัด 2-3 วันมั้ยคะ ไปก่อนค่ะ พ่อ-แม่จะไปส่งเองก็ตกลงนะคะ ไปซัก 4-5 ครั้ง พ่อแม่ก็จะไว้ใจเองหละค่ะ อาจเพิ่มวันให้ยาวขึ้นเป็น 5 วัน 2 อาทิตย์ อะไรบ้างค่ะ ตอนเด็กๆ (ย้ำว่านานมาแล้ววววว) ตัวเองก็เป็น กบในกะลา (จะบอกว่าไข่ในหิน.....ก็เกินไป) ก็ใช้วิธี....... ราชการส่งไปอยู่ต่างจังหวัดค่ะ ขาไปมีคนไปส่งทั้งบ้าน.....เสาร์อาทิตย์กลับบ้านกรุงเทพฯ อ้อ ตอนนั้นยังไม่มีโทรศัพท์มือถือ เลยไม่มีการโทรเช็ค (บ้านพักไม่มีโทรศัพท์ค่ะ) พอย้ายมากรุงเทพฯก็กลับเย็นลงหน่อยได้ (ไม่เกิน 2 ทุ่มค่ะ) ค่อยเป็นค่อยไปนะคะ เอาใจช่วยค่ะ จากคุณ : ปุยปุย เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 53 18:39:21

ความคิดเห็นที่ 8 อย่าเครียดเลยค่ะ ไม่ให้ไปกับเพื่อนตามลำพัง ก็ชวนแม่ไปด้วยเลยค่ะ เข้าใจท่านเถอะค่ะว่าสังคมสมัยนี้ก็น่าเป็นห่วงจริงๆ หรือไม่งั้นก็ลองพูดคุยไหมคะ ว่าน้องอึดอัด ยังมีคุณแม่ที่คอยเป็นห่วงยังดีกว่าไม่มีนะคะ จากคุณ : ptira เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 53 18:40:24

ความคิดเห็นที่ 9 เข้าใจค่ะ  เราเข้าใจเลย เพราะเราก็คล้ายๆกัน  แต่ติดที่เราดื้อ เวลาพ่อแม่ห้าม หากเราจะไปให้ได้ เราก็ไป แต่ไม่แนะนำนะคะ เพราะรู้ว่ามันไม่ดี ขนาดเราขอไปตลาดกับลูกสาว (ขนาดเรามีลูกแล้ว  อายุ 25 แต่ไม่มีสามีค่ะ )   ยังห้ามนู่นห้ามนี่  กลัวนู่นกลัวนี่  เครียดเหมือนกันค่ะ ก็พูดลำบากนะคะ  จะให้ไปพูดแบบความเห็นที่ 6 บอก  มันก็ไม่ได้  เราเข้าใจเลย เพราะรู้ว่าพ่อกับแม่ก็ไม่ฟังหรอก  พูดไปก็แค่นั้น   ขอโทษนะคะ ช่วยไรไม่ได้เลย  เพียงแต่จะเป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : pookie_cute เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 53 18:44:30

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบคุณทุกคนที่แนะนำ และให้กำลังใจนะคะ เรื่องนี้ไม่ใช่ไม่เคยคุยกันนะคะ แต่เคยคุยกะแม่คนเดียว พ่อจะออกแนวโหด ๆ นิดหน่อย ทุกคนในบ้านต้องตามแกน่ะค่ะ แต่พอคุยกับแม่ทีไร สุดท้ายก็จะจบด้วยน้ำตาของแม่ แล้วบอกว่าถึงจะโตแค่ไหนก็เด็กในสายตาแม่ เราไม่อยากให้แม่ร้องไห้ ก็ต้องคอยปลอบ แล้วก็จบเรื่องนี้ไป แต่กับพี่สาวเรา พ่อกับแม่ไปเป็นแบบนี้นะ  พี่สาวอายุ 37 เรียนจบตรี  ก็ไปทำงานที่กรุงเทพ  (ครอบครัวของเราอยู่เชียงใหม่)  ตั้งแต่อายุ 23 ปี ตอนเรียนก็อยู่หอ ตั้งแต่ปี 1 ถึงปี 4 ตอนนี้ไปทำงานกรุงเทพ สิบกว่าปีแล้ว แม่บอกว่า พี่สาวเป็นคนพูดน้อย ออกแนวดุ ๆ เหมือนพ่อ แม่ไม่กล้าห้าม แต่กับเรา  ตอนนที่เรียนป.ตรี เลิกดึกก็ไปรับเองทุกครั้งไม่เคยให้กลับเอง  ทำงานกลุ่มไปหอเพื่อนก็ไม่ได้ ตอนเริ่มทำงานใหม่ ๆ ได้เงินเดือนน้อย แล้วใช้ไม่พอ เลยขอแม่อยู่หอ จะได้ไม่ต้องเอารถไปใช้ (บ้านเราไกลจากที่ทำงานมาก จะได้ประหยัดน้ำมัน  เพราะค่าน้ำมันไม่ต่ำกว่าเดือนละ 4500 ยังไง ๆ ค่าหอ ก็ไม่เกิน 2500) ทีนี้ เรื่องใหญ่เลย  T_T  โดนทั้งพ่อ แม่ พี่สาว รุมว่าเอา   เรื่องที่ไปราชการต่างจังหวัด  เราไปบ่อยค่ะ  ปีนึงก็ 4-5 ครั้งที่ ต้องไปค้างจังหวัดอื่น   เป็นแบบนี้มา 3 ปีแล้ว  แต่พ่อกับแม่ก็ยังทำแบบเดิม  T_T ขอบคุณทุกคนนะคะที่ช่วยเหลือ..  เราจะเก็บเอาไปคิด แล้วหาวิธีที่ดีไปใช้ แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 53 19:04:28 จากคุณ : AunAun_LoneLy เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 53 18:54:57

ความคิดเห็นที่ 11 หวงซะขนาดนี้ ต้องสวยแน่ๆ เลย น่าแปลก สถานการณ์ของเราตรงข้ามเลย ตอนเป็นวัยรุ่น วัยเรียนอุดมศึกษา พ่อแม่ส่งเสริมให้ออกหาประสบการณ์ เพราะเชื่อว่าจะเป็นประโยขน์ต่อการดำรงชีพ เลยมีนิสัยติดเที่ยวเพื่องานกันทั้งบ้าน (ทำงานแบบตะลอนได้ทั้งปี ใครเรียกใช้ที่ไหน ไปทั้งนั้น) พอพ่อแม่เกษียณ เค้ากลับต้องการให้เราอยู่บ้าน ไปไหน ทำอะไรต้องรายงาน เรียกร้องให้กลับบ้านตลอด ให้มานั่งทำงานในบ้านก็ได้ เค้าจะเดินมาดูหน้าเราเอง ตอนนี้จะออกไปทำงานแบบตะลอนที่ไหนก็ขอตามไปด้วยทุกที่ค่ะ เลยพบกันครึ่งทาง ได้งานด้วย แต่อยู่ในสายตาผู้ปกครองตลอด วุฒิภาวะของลูก ไม่อาจบรรเทาความเหงาของพ่อแม่ได้มังคะ จากคุณ : ทำไมเด็กชอบเรียกตัวเองว่าหนู เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 53 19:01:54

ความคิดเห็นที่ 12 เพราะคุณทำตัวเป็นเด็ก ๆ ไม่มีระเบียบวินัยหรือเปล่าครับ ท่านเลยมองว่าคุณยังไม่มีความรับผิดชอบ พิสูจน์ให้ท่านเห็นซิครับว่าคุณโตแล้วไม่ต้องเตือนให้ทำโน่นทำนี่เป็นเด็ก ๆ อยู่เลยครับ จากคุณ : ผ่านมา-ผ่านไป เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 53 19:25:04 A:59.189.245.34 X:218.186.10.240 TicketID:282558

ความคิดเห็นที่ 13 คุณเป็นลูกคนเดียวหรือเปล่าคะ? พ่อแม่ถึงหวงขนาดนี้ บ้านเราก็ใช่นะ ตอนม.สอง เราทะเลาะกับพ่อแม่เพราะอยากนั่งรถเมล์กลับบ้านเอง ท่านก็ให้ลองนั่งดูทั้งน้ำตา จบมัธยมก็คล้ายๆกัน ขอไปเรียนจีน ขอสองปีเต็ม ทะเลาะกันหลายครั้งมาก พอไปอยู่เองหนึ่งปี ท่านเริ่มเห็นว่าเราดูแลตัวเองได้ ช่วงหลังๆ อยากไปเรียนที่ไหน อย่างไรก็ให้ ถ้าอยู่ต่างประเทศนะ ถึงไหนถึงกัน กลับห้องตอนเช้าก็เคยมาแล้ว(ไปกินบาร์บีคิวกับเพื่อนค่ะ เพื่อนผู้หญิงเพียบ เบียร์นิดๆ) ออกเที่ยวต่างเมืองคนเดียวก็เคย ทำอะไรเองได้หมด ล่าสุดแม่ถามว่าจะเรียนภาษาต่อไหม? ถามหลายรอบด้วย แสดงว่าเขาเอาจริงไม่ได้ถามเล่นๆ และแน่ใจว่าเราดูแลตัวเองได้ แต่ค่ะแต่ ต่างประเทศเรามีอิสระไปไหนได้ทุกที่ก็จริง แต่ในไทยไม่ได้เป็นอย่างนั้น อยู่ในสายตาตลอด คล้ายๆบ้านคุณ ไม่เคยไปกินเลี้ยง ไม่กลับบ้านหลังทุ่มครึ่ง ทั้งนี้ทั้งนั้นเราไม่เห็นความสำคัญของการออกไปเที่ยวเท่าไหร่ เลยไม่อยากขัดมาก ขัดมาเยอะละ ไม่อยากจะขัดต่อ คุณขัดท่านหน่อยๆ แต่ต้องทำให้ท่านรู้ว่าคุณทำได้ดีและปลอดภัย ตอนหลังท่านจะปล่อยเองค่ะ หมาที่เรารักมากที่สุดตอนนี้ได้จากไปแล้ว ความทรงจำที่เราจำได้ดีเสมอก็คือวันแรกที่มันมาบ้านเรา ตอนมันยังไม่หย่านม ทำอะไรเปิ่นๆ พ่อแม่คงไม่ต่างกันหรอกค่ะ ความรู้สึกจะยิ่งลึกกว่าหลายเท่าด้วยซ้ำ จากคุณ : ขวัญ (khumchalong) เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 53 19:49:44

ความคิดเห็นที่ 14 แม่ จขกท ห่วงมากจริงๆ จากคุณ : 18 นะไม่ใช่อายุแต่เป็นมงกุฏ เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 53 20:32:52

ความคิดเห็นที่ 15 เราเหมือนคุณเลยค่ะ ต่างกันที่เราอายุน้อยกว่า แต่คิดว่าถึงอายุเท่านั้นพ่อแม่ก็คงไม่ปล่อย ไม่เคยทำอะไรไม่ดีเหมือนกัน ไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ไว้ใจกันบ้าง ทั้งเป็นห่วง และไม่ไว้ใจน่ะค่ะ พูดเรื่องนี้แล้วยาว เรื่องมันเศร้า เฮ้อ จากคุณ : hoshikuzu เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 53 20:35:21

ความคิดเห็นที่ 16 อ่านดู  คุณเป็นเด็ก อยู่ในโอวาท ของคุณพ่อคุณแม่ค่ะ อาจจะด้วยตัดสินใจอะไรหลายๆอย่างของคุณ ต้องถามคุณพ่อคุณแม่มาตลอด  ไม่ค่อยกล้าตัดสินใจ เลยทำให้ท่านมองคุณเป็นเด็ก อ่ะค่ะ   แบบนี้ก็น่ารักดีเหมือนกันนะคะ ถ้ามองในแง่บวก แต่ถ้ามองอีกแง่นึง คุณจะกลายเป็นคนขาดอิสระ  และโตช้ากว่าเพื่อนรุ่นเดียวกันอ่ะค่ะ ยังไง มองโลกในแง่ดี นะคะ ท่านหวังดีกับคุณอ่ะคะ จากคุณ : onlycat เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 53 21:14:53

ความคิดเห็นที่ 17 ถ้าคิดว่าตัวเองโตแล้วก็ลองย้ายออกมาอยู่ข้างนอกตามลำพังซิครับ ถ้ามีเงินเก็บก็ซื้อผ่อนคอนโด ฯ ไว้แล้วเราก็ย้ายไปอยู่ที่คอนโด ฯ แต่ก็หมั่นมาเยี่ยมพ่อแม่บ่อย ๆ ถ้าท่านเห็นว่าเราแข็งแรงแล้วท่านก็ไม่ว่าอะไรหรอก... หรืออีกทีก็แต่งงานเลยครับแต่งงานแล้วก็ย้ายออกไป ทีนี้หละครับอิสระแน่นอน มีครอบครัวใหม่ไปเลย จากคุณ : ผ่านมา-ผ่านไป เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 53 21:51:18 A:59.189.245.34 X:218.186.10.240 TicketID:282558

ความคิดเห็นที่ 18 มีท่านทั้ง 2 เป็นห่วงดีแล้วครับ  ต่อ ๆ เราก็ลองแสดงความไว้วางใจให้ท่านซิครับ ท่านจะได้มองแบบไม่ต้องห่วงเรา  ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ จากคุณ : เจ็บไม่อั้น เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 53 22:15:07

ความคิดเห็นที่ 19 ลูกอายุ  50  พ่อแม่ก็มองเป็นเด็กคอยห่วงโน่นนี่อยู่ร่ำไปแหละครับ แต่ของคุณก็เกินไปจริงๆครับ แบบนี้ต้องปฎิวัติสักครั้ง 5555555555 จากคุณ : samr เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 53 22:56:34

ความคิดเห็นที่ 20 ............ แก้ไขเมื่อ 17 ต.ค. 53 17:24:56 จากคุณ : บุญถิ่น เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 53 07:59:03

ความคิดเห็นที่ 21 ค่อย ๆ คุยกับคุณพ่อคุณแม่ดูนะคะ ซักวันท่านคงเข้าใจ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : pin chonburi เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 53 10:11:36

ความคิดเห็นที่ 22 เป็นเราคงไม่ฟังอ่ะค่ะ โตแล้ว จะสามสิบแล้วนะคะ แบบนี้ ไม่มีลูก ไม่มีผัวกันพอดี ไม่ให้ออกงานสังคมเลย จากคุณ : nong_ao เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 53 13:45:04

ความคิดเห็นที่ 23 แบบนี้ก็ไม่มีเวลาไปเที่ยวกับผมนะสิครับ จากคุณ : ชายเซอร์ๆ เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 53 14:12:56

ความคิดเห็นที่ 24 - -* จขกท ยังโชคดีค่ะ พี่ชายเรา 35แล้ว อยากจีบสาว ยังได้แค่มอง ทำตามแม่ทุกอย่าง แม่ห้ามไรไม่เคยค้าน สุดท้ายก็ ตามใจแม่  - -* จากคุณ : บุหงาราตรี เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 53 01:57:13

ความคิดเห็นที่ 25 - -a เราว่าเกินไปหน่อยนะคะ เพราะไม่ใช่เด็กแล้วอ่ะ บ้านเรา(ทั้งตระกูลตั้งแต่สมัยทวด ยาย แม่ น้า อา ป้า ฯลฯ) ส่งเสริมให้ลูกหาประสบการณ์นอกบ้านค่ะ เพราะถือว่า "ประสบการณ์เป็นของที่ซื้อไม่ได้ ถ้าอยากได้ต้องเรียนรู้" อยากไปไหนไป ขึ้นเหนือล่องใต้ ไม่ห้าม แค่ถามรายละเอียดว่าไปที่ไหนกี่วัน ใครไปบ้าง ตอนป.ตรียังเสร่อไปตปท.คนเดียวเลย เพราะเดี๋ยวนี้การเดินทางมันง่ายมาก ค่าใช้จ่ายก็ถูก ที่บ้านก็สนับสนุน บ้านเราหัดเดินทางเอง ใช้ชีวิตด้วยตัวเองตั้งแต่ม.ต้นค่ะ ตัดสินใจเอง ต่อม.ปลายจะต่อสายอะไร ป.ตรีจะเข้าคณะอะไร ม.ไหน อยู่หอก็หาเอง ขนของไปเอง ที่บ้านไม่เคยไปส่ง แม้กระทั่งวันรับกลับตอนเรียนจบก็ขนกลับเอง หัดนั่งมันเข้าไป รถทัวร์ รถตู้ รถเมลล์ รถไฟ เครื่องบิน บางอาทิตย์ก็ขับรถไปเอง คติ "ทางอยู่ที่ปาก" คุณเป็นคนหัวอ่อนรึเปล่าคะพ่อแม่ถึงเป็นห่วง เพราะตระกูลเราหัวแข็งเกือบทุกคน ลองเคาะดูได้ (ฮา) แต่มีน้องสาวอยู่ 1 คน เป็นญาติๆกัน คนนี้หัวอ่อน เรียบร้อย เชื่อฟังพี่ เชื่อฟังพ่อแม่ ไม่ดื้อไม่ซน คนนี้ที่บ้านก็จะหวงและห่วงมาก ตามรับ ตามส่ง จัดการเรื่องมหาวิทยาลัย จัดการเรื่องที่พัก ให้อย่างเรียบร้อย โทรเช็ควันละ 2 ครั้ง ทั้งๆที่บ้านญาติเราคนนี้มีลูก 3 คน แต่พฤติกรรมแบบนี้เป็นกับลูกคนนี้คนเดียว เป็นเพราะผู้ใหญ่เค้าเห็นค่ะ ว่ามีแววจะถูกหลอกง่าย ทักษะการเอาตัวรอดน้อยกว่าคนอื่น ในสถานการณ์จริงจะไม่กล้าต่อกรกับคนที่มาเอาเปรียบ ชอบคิดว่าช่างมันๆ ยอมๆไปซะก็จบ ไม่อยากมีเรื่องราว (คือไอ้ประโยคนี้มันต้องดูด้วย ไม่ใช่ว่าสอนให้แข็งตลอดเวลาไม่ยอมใครเลยนะคะ แต่เป็น ถ้าโดนเอาเปรียบมากๆก็ไม่ควรยอม) ลองพิจารณาดูค่ะ ว่าคุณมีลักษณะคล้ายน้องเราคนนี้รึเปล่า ไม่เกี่ยวกับนิสัยเฮฮาร่าเริงนะคะ เพราะน้องเราก็เฮฮาร่าเริง เพื่อนๆรักใคร่(มาก) จากคุณ : -0- เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 53 11:48:00 A:180.180.216.131 X: TicketID:172388

ความคิดเห็นที่ 26 โธ่ คุณคะ สมัยนี้มันเหมือนสมัยก่อนที่ไหนละค่ะ อันตรายรอบด้าน คนเป็นพ่อแม่ห่วงสารพัดแหละค่ะ แต่ก่อนพี่ก็เป็นแบบน้องนี่แหละ ไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ให้ไป แต่ตอนนี้เข้าใจแล้ว เพราะแต่งงานแล้ว มีลูกแล้ว ตอนก่อนแต่งงาน สามีบอกว่า ชอบลูกสาวบ้านนี้มาก ไม่เหลวไหล ยังไงก็ต้องกลับบ้านให้ตรงเวลา ไม่เหมือนสาวๆ สมัยนี้ ถึงไหนถึงกัน ทั้งเสนอและสนอง รู้สึกภูมิใจที่สามีพูดแบบนี้ นึกขอบคุณคุณแม่ขึ้นมาทันที ที่คอยโทรศัพท์ กลับบ้านได้แล้ว อยู่ไหนเหรอ จะกินอะไรกัน ถึงตอนนี้คุณแม่ก็ยังถามอยู่  แต่รู้สึกดีนะคะ คุณๆ ที่คิดว่าไม่ควรยอมคุณพ่อคุณแม่ อย่าไปคิดแบบนั้นเลยค่ะ พระคุณพ่อแม่ท่านตายแทนเรายังได้ ด้วยความรักที่ไม่มีเงื่อนไข เป็นความรักบริสุทธิ์จากใจจริงๆ ค่ะ ต้องลองมีลูกๆ กันดูแล้วจะรู้นะคะ สามีดิฉันเป็นฝรั่ง ตอนแรกๆ ก็บอกว่าถ้าลูกโตแล้วต้องปล่อยมั่ง ตอนนี้ลองถามอีกซักกี่ครั้ง ไม่ปล่อยค่ะ ทำเอาดิฉันอึ้งไป ถามเขาว่าทำไม เขาบอกว่าเป็นห่วงกลัวลูกพลาดพลั้งไป ลูกยังเด็ก กลัววุฒิภาวะไม่พอ กลัวเจออะไรหนักหนา แล้วรับไม่ได้ พ่อแม่จะอยู่ยังไง กว่าจะเลี้ยงโต อยากให้เจอแต่สิ่งดีๆ นี่เป็นความฝัน ของคนเป็นพ่อเป็นแม่ค่ะ แถมยังบอกให้ดิฉันไปนั่งเฝ้าลูกไว้เลย ถ้าโตเป็นสาวกลัวไปพลาดพลั้งพวกหนุ่มๆ ค่ะ เพราะเห็นสมัยนี่ไวไฟกันเหลือเกิน ผู้ชายก็อยากได้ผู้หญิง ผู้หญิงก็อยากได้ผู้ชาย ไม่รู้ว่าจะทำไง เป็นห่วงจัง ให้คิดซะว่า เวลามีเรื่องอะไร คนที่เราพึ่งได้ก็คือพ่อแม่เท่านั้นค่ะ ท่านมีประสบการณ์มากกว่า แก้ปัญหาได้ดีกว่า เป็นเกราะคุ้มภัยอันตรายให้เราได้ทุกเวลา อย่าคิดว่าเราไม่อิสระ โตแล้ว ต้องค่อยๆ ประนีประนอมดีกว่าค่ะ อย่าหักหาญน้ำใจท่านเลย ตอนเด็กๆ พวกคุณก็เอาแต่ร้องหาพ่อหาแม่ ยิ่งคุณแม่ด้วยแล้ว อยากทำอะไรอิสระ ก็ยังไม่ได้เลย ต้องอดทนทุกๆ อย่างก็เพราะลูก เพราะรักและลูกช่วยตัวเองไม่ได้ ปล่อยก็ตายสถานเดียวค่ะ ท่านเสียสละความสุขของท่านมากนะคะ กว่าจะโตๆ ปีกกล้าขาแข็งกันเนี่ย เฮ้อ จากคุณ : Jessi เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 53 20:10:19

ความคิดเห็นที่ 27 เป็นความหนักอกหนักใจ...ที่น่ารักดีน่ะ จากคุณ : อโนดาส เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 21:19:04