เพิ่มเติมข้อความจาก คคห.๒๗ นะคะ
ดูรายการวงเวียนชีวิตแล้วก็ได้แง่คิดนะคะ
ลูก ๑๐ คนพ่อแม่เลี้ยงได้
ลูก ๑๐ คนเลี้ยงพ่อหรือแม่คนเดียวไม่ได้
ตอนพ่อกับแม่เราจะเสียชีวิต เราได้อยู่ดูแลปรนนิบัติท่าน เราเห็นแววตาของท่าน และสัมผัสมือท่านก่อนที่ท่านจะหมดลมหายใจ เรารู้เลยว่าท่านรักและเป็นห่วงเรามากแค่ไหน.. ขนาดกำลังจะหมดลมหายใจท่านก็ยังห่วงลูกของท่าน ไม่ว่าลูกจะมีอายุมากแค่ไหน แม้ว่าลูกจะมีงานมีการทำ มีครอบครัวแล้ว แต่ท่านก็ยังห่วง
เราไม่อยากมีห่วงแบบท่าน แก่มา เราก็จะไปอยู่บ้านพักคนชราค่ะ เราอยู่ได้นะ ไม่มีลูกไม่มีหลาน ก็ดีไปอย่างนะคะ ไม่ต้องห่วง ไม่ต้องรอว่าเมื่อไหร่ลูกจะมาเยี่ยมมาดูแล นั่นเพราะเราคาดหวังใช่ไหมคะ? คาดหวังว่ามีลูกแล้ว เมื่อเราแก่เฒ่าลูกต้องกลับมาดูแลเรา ปรนนิบัติเรา
แต่ถ้าลูกไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดไว้ล่ะ เรามิเสียใจ เรามิผิดหวังหรือ?
(ข้อความทั้งหมดนี้เป็นความเห็นส่วนตัวของเราล้วนๆค่ะที่ไม่อยากมีลูก แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นความคิดของแต่ละคนย่อมแตกต่างกัน ขึ้นอยู่กับความพร้อม ความต้องการของแต่ละคนค่ะ คนอยากมีลูกก็จะมีเหตุผลของเขา คนที่ไม่อยากมีลูกเขาก็มีเหตุผลของเขา ต่างคนก็ต่างความคิด ต่างคนต่างความต้องการ บอกไม่ได้หรอกค่ะว่าความคิดของใครจะถูกหรือผิด แค่เราคิดต่างกันเท่านั้นเอง)
คนไม่มีลูกบั้นปลายชีวิตอาจจะอยู่อย่างสุขสบาย มีสุนัขเป็นเพื่อน มีสังคมคนสูงอายุ ทำประโยชน์เพื่อสังคม ทำงานเพื่อการกุศลได้
คนมีลูกในบั้นปลายชีวิต ก็อาจไม่มีความสุขก็มีตัวอย่างให้เห็นอยู่เนืองๆ
คนไม่มีลูกมีทุกข์เพราะไม่มีคนเลี้ยงดูยามแก่ ก็มีมาก
คนมีลูกมาก มีความสุข มีความอบอุ่นในครอบครัวก็มีให้เห็นมากมายในสังคม เวลาป่วยไข้ ลูกหลายมาห้อมล้อม ดูแลเอาใจใส่ คนแก่ก็ชุ่มชื่นหัวใจ มีความสุข
ชีวิตคนเราไม่มีใครเหมือนใครได้ทั้งหมด ๑๐๐ เปอร์เซ็น ครั้นจะหวังให้เราไปเป็นเหมือนใคร หรือจะให้ใครมาเป็นเหมือนเราก็ใช่ที่ ความสุขของแต่ละคนก็แตกต่างกันไป บางคนมีความสุขที่ได้อยู่ใกล้ชิดลูกหลาน แต่บางคนก็มีความสุขที่จะใช้ชีวิตอย่างสันโดษมากกว่าก็มีเหมือนกันค่ะ 
(แก้ไขคำผิด จากเพิ่งเติม เป็นเพิ่มเติมข้อความนะคะ ส่วนข้อความอื่นๆยังคงเดิมค่ะ)
แก้ไขเมื่อ 25 ต.ค. 53 15:29:19
สาวโสดที่ผ่านวัย 40 ไปแล้ว เสียใจที่ไม่มีลูกหรือปล่าวค่ะ
