ทะเลาะกับเพื่อนที่สนิทมากๆ เรื่องผู้ชาย จนอยากจะตายเลยค่ะ T^T
|
 |
สวัสดีค่ะ
เรามีเรื่องไม่สบายใจมากๆ อยากระบาย แต่ก็อยากขอความคิดเห็นเพื่อนๆ ด้วย
อาจจะยาวหน่อย แต่ไม่ไหวแล้วค่ะ
ตอนนี้เราทะเลาะกับเพื่อนสนิทของเรา เพื่อนผู้หญิงน่ะค่ะ คบกันมาเกือบสิบปีแล้ว
ก็ทะเลาะและน้อยใจกันบ่อยๆ แต่ก็ขอโทษและกลับมาคืนดีกันทุกครั้ง
ส่วนมากเราจะเป็นฝ่ายขอโทษเอง แม้บางครั้งไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองทำผิดเลยแต่อยากรักษาความสัมพันธ์นี้ไว้
แต่ครั้งนี้ทะเลาะกันแรงมาก จนคิดว่าคงจะไม่มีทางสานต่อได้แล้ว
เพื่อนเราอายุ 30 ปี ไม่เคยมีแฟนเลย ทำงานแปลเกี่ยวกับญี่ปุ่นค่ะ อยู่แต่กับบ้าน ไม่เคยทำงานนอกบ้าน
หรือเจอใครมากๆ เลย และเมื่อไม่ถึงเดือนมานี้ มีผู้ชายญี่ปุ่นมาจีบทางเฟสบุคค่ะ
เค้าค่อนข้างแฮปปี้ ซึ่งเราก็รับรู้อยู่เงียบๆ จน 1 อาทิตย์ผ่านไป ผู้ชายบอกว่าจะมาหาที่ไทย
และก็มาหาจริงๆ ค่ะ อยู่เมืองไทยประมาณ 3 วัน เค้าก็ไปเที่ยวกันทุกวัน
จนเราแอบน้อยใจที่เค้าลืมเราไปเลย จนผู้ชายคนนั้นกลับไป เราก็ได้รับรู้เรื่องราวหลายๆ อย่าง
เพื่อนเล่าให้ฟังเยอะค่ะ ไปเที่ยวนั่นนี่ พาไปพบครอบครัว ไปแนะนำตัว พาไปนอนที่บ้าน
ทุกคนในครอบครัวรักและชอบผู้ชายคนนี้มาก เพราะฐานะก็ค่อนข้างดี การศึกษาก็ดี หน้าตาก็ไม่แย่
แต่เราที่เคยมีประสบการณ์ความรักมาบ้างแล้ว คิดว่ามันรวดเร็วเกินไป และไม่คิดว่าการเจอกันเพียงแค่นี้
จะทำให้ผู้ชายคิดถึงเรื่องแต่งงานใช้ชีวิตคู่ หรือแม้แต่บอกรัก แต่ผู้หญิงกลับวาดฝันวิมานในอากาศไปแล้ว
การบอกกล่าวหรือการเตือนของเรา มันทำให้เราถูกมองว่าอิจฉาริษยา ไม่อยากให้เพื่อนได้ดี
ไม่อยากให้เพื่อนลงจากคาน ซึ่งจริงๆ แล้วมันไม่ใช่ เราไม่อยากให้เค้าปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้มาก
อยากให้ศึกษากันดีๆ แล้วก็บอกว่าผู้ชายส่วนมากแล้ว จีบใหม่ๆ อะไรก็ดีไปหมดแหล่ะ
เรื่องยิ่งไปกันใหญ่เมื่อวันถัดมา ครอบครัวของเพื่อนเรา โดยเฉพาะพี่สาวของเพื่อนเรา
โทรมาด่าเราซะงั้นเลย ทั้งหยาบคายและเจ็บแสบ ทั้งอิจฉาริษยาน้องเค้า อยากแย่งแฟนน้องเค้า
ไม่อยากให้เพื่อนได้ดี เป็นตัวมารขัดความสุข เพราะผู้ชายคนนี้ น้องของเค้ารอมาตลอด 30 ปี
รอมาเกือบครึ่งชีวิตที่อยากใช้ชีวิตร่วมด้วย แล้วเราเป็นคนนอก มีสิทธิ์อะไรมาว่าแบบนี้
โดยที่บรรดาครอบครัวของเค้าตะโกนด่าเราอยู่ด้านหลังด้วย
เพราะแค่บอกว่าเราเป็นห่วง เขาก็สวนกลับมาว่าห่วงตัวเองเถอะ ว่าจะหาสามีไม่ได้ - -
ไม่ต้องมายุ่ง ถ้าห่วงเรื่องแค่ปล่อยเนื้อปล่อยตัว ให้แต๊ะอั๋งแค่นี้ ครอบครัวเค้ายังไม่ว่าเลย
ไม่ใช่เด็กอายุ 15 ที่จะต้องมาหวงอะไรนักหนา แล้วเราเป็นคนนอก อย่ายุ่ง
และทุกคนในครอบครัว ลงความเห็นว่า ให้เลิกคบเพื่อนแบบเราไปเลย
เพราะเป็นคนที่ขี้อิจฉาเพื่อน กลัวเพื่อนได้ดีกว่า
เราตัดสินใจตัดสายเพราะทนไม่ได้ค่ะ เสียใจมากที่กลายเป็นแบบนี้
การที่เราเป็นห่วงเพื่อนเรา เตือนเพื่อนเรานี่ มันสื่อยังไงว่าเราอิจฉา ไม่อยากให้ได้ดี
แล้วมันเป็นเรื่องที่เราคุยกันสองคนกับเพื่อน แต่เพื่อนเรากลับไปสื่อสารให้คนในครอบครัวเขา
ไม่รู้ว่าแบบไหน แต่เค้าก็ด่าเราเละเทะน่าดูค่ะ
เพื่อนเราไม่มีประสบการณ์เลย เราห่วงด้วยความบริสุทธิ์ใจ กลัวถูกผู้ชายญี่ปุ่นหลอก
และเค้าก็ไม่ฟังเราอธิบายเลยสักนิด ไม่เลยจริงๆ พูดแต่ว่าเราอิจฉาเค้า อิจฉาน้องเค้าตลอดเวลา
ความจริงแล้ว ทางครอบครัวเขาควรจะห่วงและพิจารณามากกว่านี้ไม่ใช่เหรอคะ
มาเจอกันครั้งแรก 3 วัน ครั้งหน้าก็จะให้แต่งงานกันแล้ว มันเป็นไปได้เหรอ
ช่วงระหว่างนี้ก็คุยกันในเฟสบุค เข้ากันได้ดีกว่าเพื่อนที่คบมาสิบปีอะไรแบบนี้
และสุดท้าย เขาทำกับเราแบบนี้ เท่ากับเขาเลือกที่จะตัดความเป็นเพื่อนกับเราใช่มั้ยคะ
แต่สิ่งที่เราได้รับจากครอบครัวเค้า มันก็ทำให้เราเสียใจน้อยลง หากว่าจะเลิกคบกัน
เพราะเค้าไม่ได้ปกป้องความเป็นเพื่อนของเราเลย แต่กลับช่วยกันเหยียบย่ำจนจมดิน
รู้สึกแย่อย่างบอกไม่ถูกค่ะ
ขอบคุณที่อ่านเรื่องแย่ๆ ของเรานะคะ
เราหมดกำลังใจน่าดูเลย เรารักและแคร์เพื่อนคนนี้มาก แต่ผู้ชายเพียงคนเดียว
ทำให้เค้าเปลี่ยนไปถึงขนาดนี้ ..
---------
ขอบคุณทุกความเห็น คำแนะนำ และกำลังใจค่ะ
ตอนนี้เราปล่อยวางแล้ว รู้สึกว่าไม่ได้เสียใจมากเท่าที่คิดไว้ อาจจะเพราะสิ่งที่ได้รับมาด้วย
ข้อคิดจากหลายๆ ท่านที่นี่ เราสบายใจขึ้นมากเลยค่ะ
ตอนนี้เค้ากับเราก็เลิกคบกันแล้วค่ะ แต่ก็เฝ้าดูห่างๆ อย่างห่วงๆ ให้เค้าได้สัมผัสด้วยตัวเอง
ให้เวลาคือเครื่องพิสูจน์ดีกว่า ขอบคุณมากค่า
แก้ไขเมื่อ 01 พ.ย. 53 23:33:42
| จากคุณ |
:
Shiraha  
|
| เขียนเมื่อ |
:
31 ต.ค. 53 19:30:16
|
|
|
| 
ไม่อยากให้คุณน้อยใจหรือเสียใจนะคะ
ให้แม่เจอกัน