ความคิดเห็นที่ 1 เจอกันในงานแต่งงานของเพื่อนค่ะ แบบว่า เพื่อนเจ้าบ่าว เจอเพื่อนเจ้าสาว ก็ปิ๊งกัน และเมล์กัน ติดต่อกัน นัดกินข้าว คบหากัน ตกลงเป็นแฟนกัน และแต่งงานกันในที่สุด จากคุณ : เราเอง เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 00:43:30 A:58.8.225.165 X: TicketID:245448

ความคิดเห็นที่ 2 หาจากไหนก็มีสิทธิไปไม่ถึงฝั่งทั้งนั้นล่ะครับ ตอนแรกก็คิดกันว่าสวรรค์ช่างปราณี ที่ส่งเธอคนนี้มาให้ฉ้าน ฉ้านจะร้ากฉ้านจะทะนุทะนอม พักเดียวเท่านั้นล่ะ กลายเป็นชีวิตคู่ไม่รู้กันซะงั้น  ล่มมันกลางแม่น้ำทั้งนั้นเลย ความรักเป็นสิ่งสวยงาม เรามีสิทธิที่จะฝันถึง (เพ้อฝันนั้นแหละ) แต่ชีวิตจริงนั้น มันมีปัจจัย สิ่งแวดล้อม อุปสรรคต่างๆนานา ที่จะบั่นทอนชีวิตคู่ลงได้ทั้งนั้น มันก็ขึ้นอยู่กับวุฒิภาวะของคู่นั้นๆด้วย ว่าจะสามารถประคับประคองกันไปได้แค่ไหน แต่ส่วนใหญ่มักจะไปกันไม่รอด (ขอมองในแง่ร้ายที่สุดไว้ก่อน) เพราะคนส่วนใหญ่นั้นไม่มีใครคิดหรอก ว่าคู่ของตัวเองจะต้องจบลงก่อนเวลาอันควร รักคู่ของตัวเองมาก โดยลืมที่จะรักตัวเองกัน พอเจอปัญหาอุปสรรคเข้า ก็มักจะงง   ตั้งตัวกันไม่ติด เจ็บปวดจนแทบทนกันไม่ได้   ทั้งนี้ทั้งนั้นไม่ได้มองว่าความรักเป็นสิ่งไม่ดี แต่อยากจะให้คู่รักนั้น หัดสร้างภูมิคุ้มกันจิตใจกันไว้บ้าง เพราะชีวิตคู่มันมีสิทธิล่มลงได้ทุกเวลา จากคุณ : ครั้งหนึ่งเราเคยรักกัน เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 01:13:39

ความคิดเห็นที่ 3 เจอกันในที่ทำงานค่ะ ปี 36 ค่ะ ตอนั้น ต่างคนต่างเรียนจบแล้ว และยังไม่มีแฟน ก็คบหากัน กินข้าว ดูหนังฟังเพลงตามประสา แต่ในการใช้ชีวิตคู่ มันมีปัญาหา และ อุปสรรค กันทุกคน มันขึ้นอยู่กับว่าเราจะแก้ปัญหาได้มากน้อยแค่ไหน ความอดทน ของคู่รักของเรา มีมากน้อยแค่ไหน แต่ละคู่ ล้วนแต่มีองค์ประกอบ ของปัญหาที่แตก ต่างกัน  ดังนั้นการใช้ชีวิตคู่ควรประคับประคองกัน คุยกัน แก้ปัญหาด้วย ที่สำคัญ ต้องมีความอดทนกันให้มาก ๆ นะคะ ( ขอให้ทุกคนมีความสุขกับชีวิตคู่นะคะ) แต่เดี๋ยวก่อน สำหรับคนที่ยังไม่มีคู่ หรือ มีแล้วแต่ต้องมีเหตุ อันควรให้ต้องเลิกราไป ก็อย่า ได้ท้อแท้นะคะ  คนเรามีความสุขได้ตลอดเวลาค่ะ ความสุขหาได้ทั่วไปจาก รอบ ๆตัวเราค่ะ นอกจากว่าคุณไม่ไขว่คว้ามาเท่านั้นเองค่ะ แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 53 04:09:59 แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 53 04:05:21 จากคุณ : นานมาแล้วที่เรารักกัน เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 03:57:20

ความคิดเห็นที่ 4 ได้มาจากนรกขุมที่7ค่ะ(ล้อเล่น) ก็ไม่รู้จะบรรยายยังไงดี เราเคยล้มเหลวกับชีวิตคู่ครั้งก่อนดว้ยเรื่องน้ำเน่ามาแล้ว    พอมาเจอคนนี้ก็คิดว่าน่าจะเริ่มต้นอีกสักครั้ง มีคนแนะนำให้รู้จัก และก็ติดต่อกันเรื่อยมา  จนมาเป็นแฟน......ทีนี้ละ....ลายออกสิ่งที่ทนไม่ได้คือความโกหก  และเรื่องเงินไม่ใช่ว่าเค้าไม่ให้เงินเราแล้วเราทนไม่ได้นะ  แต่นี่มาเอาเงินจากเราไป...........มันก็มากอยู่สำหรับเรา ก็เลยตัดใจยอมอุ้มท้องตามลำพัง....ยากมากค่ะ  กับความรู้สึกที่สูญเสีย เจ็บใจแค้นใจ  สารพัด  หากตอนนั้นไม่ท้องโย้อยู่ คงทำอะไร.......ที่รุนแรงไปแล้ว   แต่มันผ่าน คืน วันอันเลวร้ายนี้ไปแล้วค่ะ  แต่กว่าจะผ่านมันไปได้ ช่างยากเย็นเหมือนเดินข้ามเขาสัก10ลูก(เวอร์ไปมั้ย)  เสียน้ำตาไปประมาณ2 ลิตร    สาบานกับตัวเองว่าชีวิตนี้จะอยู่เพื่อลูกๆ   ทุกวันนี้หากมีใครเข้ามาอีก ก็คงให้ได้แค่ความเป็นเพื่อนค่ะ  จริงแล้วความรักเป็นสิ่งที่ดี    เป็นสิ่งที่สวยงาม  เวลามีความรักหัวใจเราจะเต้นอย่างมีความสุข    และจะสุขยิ่งๆขึ้นหากเราเจอกับความรักที่แท้จริง จากคุณ : กึมซุน (คนยองกึมชุน) เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 04:51:19

ความคิดเห็นที่ 5 ผมคิดว่า การเจอกันที่ไหน มันไม่สำคัญ      มันอยู่ที่เจอกันแล้ว ยอมรับความเป็นตัวตน และการปรับตัวเข้าหากัน ได้แค่ไหน      เมื่อตกลงจะร่วมชีวิตกันเป็นครอบครัวเดียวกัน ให้ความนับถือ ซื่อสัตย์ต่อหน้าที่     และต่อตนเองได้แค่ไหน  บทเรียนสอนใจในการครองเรือนก็มีให้ศึกษาอยู่ทั่วไป     แนวทางในการปฏิบัติก็มีให้เห็นได้ไม่ยาก     ความรักร้อนแรงของวัยหนุ่มสาว เมื่อเวลาผ่านไปมันก็ลดน้อยลงได้ ข้อบกพร่อง     ที่เคยปกปิดเอาไว้ยามที่รักกันใหม่ๆ ก็จะค่อยๆเปิดเผยออกมา ความอดกลั้นก็จะลด     น้อยลง ไปตามเส้นกราฟของความรัก เช่นกัน     สิ่งที่ต้องสร้างขึ้นมาทดแทน ความรัก  คือ ความเอื้ออาทรต่อกัน ความเคารพนับถือ     ในความเป็นสามีภรรยา การให้เกียรติซึ่งกันและกันทั้งต่อหน้าและลับหลัง   และที่     สำคัญ  คือความซื่อสัตย์ต่อตนเอง    นี่......เป็นแนวทางในการปฏิบัติในชีวิตการครองเรือนของผม อยากแบ่งปันให้กับ    ผู้ที่กำลังจะมีครอบครัว หรือเริ่มครอบครัวใหม่ๆ   อย่าแต่งงานเพราะอยากให้ใคร    มาช่วยเติมเต็มให้ชีวิต แต่ขอให้พร้อมที่จะมีครอบครัว และพร้อมที่จะดูแลใครสักคน    แล้วค่อยตัดสินใจมีคู่ชีวิต นะครับ จากคุณ : ว่าวปักเป้า เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 07:21:37

ความคิดเห็นที่ 6 เจอกันบนรถเมล์ค่ะ เบาะที่5 สาย 104 คันที่42 เวลา 18.00 น ค่ะ 555 ล้อเล่น......................... มันเป็นอดีตไปแล้วค่ะ ไม่อยากนึกถึง จากคุณ : 18 นะไม่ใช่อายุแต่เป็นมงกุฏ เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 07:59:47

ความคิดเห็นที่ 7 จำไม่ได้อ่ะค่ะ เก่งไม่ค่อยจะจำด้วยอ่ะ และไม่คิดว่าสถานที่จะมีอิทธิพลกับคนเรามากขนาดนั้น ยังงงๆกับตัวเองเลยว่า มีเค้าอยู่ในทุกๆความรู้สึก ได้ยังไง ตอนคบกันแรกๆก็ต่างคนต่างอยู่ เหมือนไม่ได้เป็นแฟนกันเลยค่ะ เก่งยิ่งไม่ใช่แนวน่ารัก โรแมนติก แต่ก่อนคบ บอกไปแล้วว่าเรานิสัยยังไง คบได้ก็คบ ไม่ไหวก็บอก ไม่ซีเรียสและไม่เรียกร้องหรือเปี่ยนตัวเองเพื่อใคร เค้าก็คงใช้ความพยายามอย่างมากที่จะ เข้าใจเราค่ะ ยิ่งเก่งเป็นพวก รักอิสระ ไม่ค่อยโทรหา ไปไหนก็ไปคนเดียว ติดนะสัยไม่พกโทรศัพท์ พอเริ่ม ไปไหนมาไหนด้วยกัน สนิทมากขึ้น ก็ทะเลาะกันค่ะ ยิ่งพอแต่งงานอยู่ด้วยกัน ทะเลาะกันวันเว้นวัน ด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง แต่นานวันเข้า ก็พยายามปรับอะไรให้มันเข้ากันได้ จากทะเลาะกันวันเว้นวัน ก็สามวันครั้ง อาทิคย์ละครั้ง เดือนละครั้ง เดี๋ยวนี้สามเดือนครั้ง ส่วนใหญ่มักจะเกิดจากการที่ เก่งพูดน้อย เค้ามักจะไม่เข้าใจ และตีความหมายไปว่าเรา รำคาญ เลยเกิดอาการน้อยใจ เก่งก็จะไม่ง้อทันที น้ำมันร้อน เอามือไปจิ้ม ก็ลวกมือซะปล่าว 1วันผ่านไป ค่อยๆง้อ พออารมณ์เย็นลง มันก็เข้าใจกันได้ค่ะ จากนี้จะอยู่กันไปรอดหรือไปได้แค่ไหน ไม่รู้ แต่เราทำทุกวันให้มันมีความสุข และเป็นวันที่มีแต่ความทรงจำที่ดี เก่งไม่อยากหันมามองตัวเองแล้วพูดว่า น่าจะบอกรักเค้าให้นานกว่านี้ น่าจะทำดีกับเค้าให้มากกว่านี้ น่าจะ น่าจะๆๆๆๆๆ แล้วมานั่งรู้สึกผิด เราอยู่ด้วยกัน เหมือนเพื่อนมากกว่าคู่รัก อยู่แบบคนไม่มองโลกแง่ดีเกินไป แต่งงาน จดทะเบียน มีลูก แล้วเค้าจะรักและรับผิดชอบเราไปจนตาย อันนี้ไม่อยู่ในหัวค่ะ ถ้ามันไปกันไม่ได้ ไม่ไหว ก็เลิก แล้วกลับมาเริ่มต้นใหม่ ก่อนหน้านี้เราอยู่โดยไม่มีเค้ายังได้ วันหนึ่งที่จะต้ออยู่กับลูก โดยไม่มีเค้า เราก็ต้องทำได้สิ จากคุณ : kangkakangka เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 08:34:42

ความคิดเห็นที่ 8 เจอในงานวันเกิดเพื่อนค่ะ แต่เราไม่เห็น แฟนเห็น  เลยให้เพื่อนติดต่อให้ ก็ไม่ได้สนใจอะไรเท่าไร แต่แฟนเป็นประเภท ตื้อลูกเดียว มานั่งเฝ้าที่บ้าน ทุกกกกกกกกกกกวัน ปิดเทอม เราไม่อยู่ ไปเที่ยวทั้งเดือน  ก็ยังมาเฝ้าทุกกกกกกกกกวัน (มาเล่นกับพี่ชาย พอดีอายุเท่ากัน)  มันเลยกลายเป็นความผูกพันค่ะ อยู่มา 10 ปีละ มีจู๋น้อย มาเพิ่มอีก 1   5555 จากคุณ : gulugulu (พีโอ001) เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 08:51:41

ความคิดเห็นที่ 9 ที่ทำงานค่ะ จากคุณ : richly @ money เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 10:08:31

ความคิดเห็นที่ 10 ที่ทำงานเกือบทุกคนเลย เปลี่ยนงานที  แทบจะเปลี่ยนแฟนที  จนกระทั่งสามีก้อใช่   เพราะไม่ค่อยไปไหนคนเดียว  และเวลาคนแปลกหน้ามาทำความรู้จัก  มักไม่ค่อยสนใจ จากคุณ : mawantha เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 10:30:56

ความคิดเห็นที่ 11 pirch ครับ อิ อิ จากคุณ : แสนสุขสมนั่งชมวิหค เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 10:46:37

ความคิดเห็นที่ 12 เจอกันสมัยเรียนมหาวิทยาลัยค่ะ เป็นเพื่อนกันถึงปี 3 หลังจากนั้นก็เป็นแฟนกัน จนแต่งงานกัน มีแฟนคนเดียวค่ะ แล้วก็กลายเป็นสามีเลย ไม่มีประสบการณ์แฟนเก่าหรือแฟนใหม่อะไรทั้งนั้น แต่รูปแบบความรักมันแปรเปลี่ยนไปตามวัยค่ะ จากคุณ : หวัดดีจ้ะ..ฉิงฉิง เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 12:14:21

ความคิดเห็นที่ 13 เจอที่ทำงานค่ะ แต่เป็นเพื่อนกันก่อน เกือบๆ 2 ปี ถึงจะตกลงเป็นแฟนกัน รวมถึงวันนี้แล้ว ถ้านับเวลาที่เป็นเพื่อนด้วย ก็เกือบๆ 16 ปี แล้วค่ะ....... ปล.ความเห็นส่วนตัวนะคะ ท่านผู้หลักผู้ใหญ่หลายๆ ท่านข้างบน ได้ให้คำแนะนำ เรื่องการครองรักไว้ ได้ดีอยู่แล้วค่ะ ^o^ การใช้ชีวิตคู่ ไม่มีกฎเกณฑ์ใด ที่แน่นอน ตายตัวหรอกค่ะ แต่ละคน แต่ละคู่ ก็ไม่เหมือนกัน แต่ทั้งหมด ทั้งมวล อยู่ที่ "คู่" นั้นๆ รู้จักที่จะเรียนรู้ และปรับตัวกันแค่ไหน ถ้ารู้จัก ที่จะ Give & Take กัน โดยถูกต้องตาม เวลา โอกาส และ กาละเทศะ ชีวิตคู่ มันก็ยาวๆๆๆๆๆๆๆ ค่ะ บางคู่ ที่ล้มเหลว อาจจะเพราะว่า ณ Moment นั้นๆ ทั้งคู่อาจจะต้องการ Give & Give พร้อมกัน มันก็กลายเป็นการยัดเยียดให้กันและกัน บางครั้ง อาจจะ บังเอิญ ต้องการ Take & Take พร้อมกัน ต่างฝ่าย ต่างก็มองว่า ทำไม เธอเห็นแก่ตัวจัง แค่นี้ ให้ชั้นไม่ได้เหรอ มันก็แย่อะค่ะ แต่ถ้าปรับจูนกันลงตัว มันก็จะกลายเป็น คนนึง Give และ อีกคน Take พอครั้งหน้า มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น ต่างฝ่าย ก็อาจจะสลับตำแหน่งกัน จากคน Give กลายเป็น Take และจากคน Take กลายเป็น Give ทุกอย่าง มันก็ Balance พอดีอะค่ะ ยังไงก็ขอให้โชคดีนะคะ ^o^ จากคุณ : ~~ LucKy_RiN ลัล..ล้า..~~ เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 13:51:51

ความคิดเห็นที่ 14                        ...เจอกันเพราะแม่ค่ะ...(แม่พามาให้รู้จัก)... จากคุณ : ...I'm ลั้นลา... (~AcareMom~) เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 14:20:27

ความคิดเห็นที่ 15 เดินตามเราตั้งแต่เรียน ม ปลาย จนมาเป็นแฟนตอนปี 1 พอแต่งงานแล้ว อยู่กันนาน ๆ ตอนนี้เราต้องเดินตามหา จากคุณ : เจ๊ติ๋ม (jindawong) เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 14:22:17

ความคิดเห็นที่ 16 ตอบข้อ.1 ค่ะ เพื่อนนักเรียนม.ต้น แต่มา.......กัน หมายถึงเป็นแฟนกันตอนเริ่มทำงานแล้วค่ะ หลังจากที่ต่างคนต่างไปท่องยุทธจักรกันหลายหมื่นลี้ เพื่อที่จะรู้ว่า "คู่แท้..ปาฎิหารย์" ของเราอยู่ห่างเราไปแค่ 10 กิโลเท่านั้น..อุตส่าห์ไปหาซะไกล.. เป็นแฟนกันหลายปีกว่าจะแต่งงานกัน ที่หอประชุมรร.ที่เคยเรียนด้วยกัน... เวทีนั้นแม้จะเคยขึ้นไปแสดงงานร.ร.หลายครั้ง แต่ก็ไม่ตื่นเต้นเท่าวันนั้นเลย บรรยากาศเหมือนงานเลี้ยงรุ่นยังไงอย่างงั้น ถ้าไม่นับญาติๆเจ้าบ่าวเจ้าสาว... ตอนนี้ก็อยู่กันโดยมีพื้นฐานของความเป็นเพื่อน ว่างๆก็นินทาเพื่อนเก่าๆ ครูที่รร.เก่า แซวกันบ้างตามประสาเพื่อน เล่นมวยปล้ำกัน..มีคลุกวงในบ้างเล็กน้อย อิอิ... การที่จะตัดสินใจแต่งงานกับใครซักคน เราต้องแน่ใจจริงๆว่า"ใช่" ไม่มีการหยวนๆ ไม่มีคำว่า "เดี๋ยวเค้าต้องเปลี่ยนได้น่า" ถ้ามันไม่ใช่มันก็เหมือนเป็นสัญญาณเตือนภัยให้เราถอยห่าง.. ถ้าไม่ใช่ตั้งแต่แรกก็อย่าฝืน เมื่อมีบางอย่างไม่ลงตัวก็มีแต่จะห่างออกไปเรื่อยๆ แต่ถ้าใช่ "คลิก" ก็มีแต่จะแนบแน่นขึ้นทุกวัน แต่ยังไงก็ต้องมีการปรับตัวเข้าหากัน..ไม่ต้อง "เปลี่ยน" แค่ "ปรับ" ให้เป็นทีมที่เข้าขากันได้ดี.. แล้วก็อยู่กันไปจนแก่เฒ่า... จากคุณ : เพื่อน..เรารักนายว่ะ (I'll be there for you.) เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 15:20:59

ความคิดเห็นที่ 17 เจอที่ไหนไม่สำคัญ สำคัญที่ชีวิตหลังจากที่เป็นแฟนกัน จะไปตลอดรอดฝั่งรึเปล่า เปรียบแล้วเหมือนการชกชิงแชมป์ พอจีบติด ก็หมายถึงได้แชมป์ แต่การรักษาตำแหน่งแชมป์ให้ไว้ได้อย่างยาวนานนี่สิ ยากยิ่งกว่า ในระยะแรกของอารมณ์รัก อะไรๆ ก็ดูดีไปหมด ตดออกมายังรู้สึกหอม แต่พอต่อๆ ไป ถ้าไม่มีความเข้าอกเข้าใจกัน ก็ยากที่จะไปรอด จากคุณ : เปล่า เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 16:01:39

ความคิดเห็นที่ 18 # 6 104 ปากเกร็ด เสาวรีย์ เจอกันจุดไหนเนี่ย ของผม น้องเพื่อนจ้ะ        เพราะฉนั้น ใครที่มีน้องสาว อย่าให้เพื่อนที่เป็นผู้ชายไปเที่ยวบ้านนะ ไม่งั้นจะมีครั้งที่สอง สาม สี่... จากคุณ : ตวงตอง (ตวงตอง) เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 16:35:26

ความคิดเห็นที่ 19 รู้จักกันจาก MSN ค่ะ เค้าแอดเรามาจากไหนไม่ทราบ ตอนนั้นเราเพิ่งอกหักจากแฟนเก่า ที่คบกันมา 10 ปี แล้วทิ้งเราไป เรากะจะเข้าไปคุยกะเพื่อน แต่ดันมาเจอพี่คนนี้ มาทักเรา เราก้อเลยคุยไปธรรมดา แบบเซ็ง ๆ เพราะทำใจจากแฟนเก่าไม่ได้ คุยกันไป คุยกันมา เลยแลกเบอร์กัน แล้วโทรคุยกันต่อ เค้าไม่ได้จีบเรา ในตอนนั้น แต่ทำตัวเป็นที่ปรึกษา เวลาเราร้องไห้ คิดถึงแฟนเก่า คุยกันได้สักครึ่งเดือน พี่เค้าขอมาเที่ยวบ้านเรา เราอยู่ต่างจังหวัด เค้าอยู่ กทม. เค้าไม่เคยมาแถวนี้หรอก แต่ขอแผนที่เรา เราก้อแฟกซ์ให้ไป  แล้วเค้าก้อมาหาเราจนได้ พาแม่เค้ามาด้วย (แปลกไหมล่ะ) สรุปเจอกันวันแรก ได้เจอกันทั้งครอบครัวเลย หลังจากวันนั้นพี่เค้าก้อขอเราเป็นแฟน ก้อเลยคบกันมาเรื่อย ๆ เค้าก้อไปมาหาสู่เราช่วงวันหยุดตลอด ผ่านไป 1 ปีกว่า ๆ เราก้อแต่งงานกัน จนวันนี้แต่งงานกันได้เกือบ 2 ปีแล้วค่ะ ยังไม่มีเจ้าตัวเล็ก และยังแยกกันอยู่เหมือนเดิม เพราะงาน ... แต่ชีวิตครอบครัว มีความสุขดีค่ะ  โชคดีที่แฟนเรา ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เล่นการพนัน ไม่เที่ยวกลางคืน... แค่นี้เราก้อพอใจแล้ว จากคุณ : ~คนดีที่หนึ่งเลย~ เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 16:38:14

ความคิดเห็นที่ 20 เจอกันที่มหาวิทยาลัยค่ะ แต่ในตอนนั้นป็นแค่เพื่อนกัน  ก็เป็นเพื่อนกันมาห้าปีได้มั้งคะ ตอนนี้เรียนจบแล้ว   ต่างคนก็ต่างทำงาน  แล้วก็ได้มาคบกัน   แต่ไม่ว่าจะเจอกันที่ไหน  ในเรื่องของความรัก  ขอให้มีความเข้าใจ   ยอมรับในกันและกัน  ซื่อสัตย์ก็พอค่ะ จากคุณ : ซอมภอ เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 17:43:15

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณทุกความเห็นและโหวตครับ ได้เห็นภาพเยอะทีเดียว (เซอร์ไพร์สตรงอินเตอร์เน็ต ที่จริงมันเวิร์คมากกว่าที่คนคิดแหะ) จากคุณ : ดีดลูกคิดแล้ว เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 21:55:57

ความคิดเห็นที่ 22 เจอในงานวัด นับไหม เรื่องจริงนะไม่ได้ตลก คือพ่อเราหนีกลับก่อน เราเงินไม่พอเลยรอกลับพร้อมเพื่อน เค้ามาเดินตามเราต้อยๆ สุดท้ายก็เลิกรากันไป ด้วยความที่เด็กทั้งคู่ เค้าไม่ยอมพอ เราก็ทนไม่พอ แต่ก็มีลูกด้วยกันสองคน เวลาใครถามก็จะบอกว่า ปาลูกโป่งงานวัดได้มา ส่วนคุณสามีคนปัจจุบันนี่ เจอที่ Snop ก่อน แล้วเราก็ไปฮ่องกง ส่วนเค้าก็กลับสิงคโปร์ สุดท้ายก็แต่งงานกัน วันที่เริ่มคบกันจริงๆวันแรกคือ 24 ธันวา คริสมาสอีฟพอดี จากคุณ : ทิโมธี เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 53 02:23:58

ความคิดเห็นที่ 23 เจอที่ทำงานของเรา เขาเดินเข้ามา ให้รักษา พยาบาล เราดูแล ตามหน้าที่  จนเขาหายป่วย หลังจากนั้น ก็ ต่างคนต่างไป  ชีวตของใครของมัน เจอกันอีกที  ต่างจังหวัด (จังหวัดหนึ่งติดทะเล เพราะทั้งเราและเขาชอบทะเลเหมือนกัน ) ต่างคนต่างเดินมาเจอกัน ต่างคนต่างมอง คุ้นๆนะ หน้าตาแบบนี้ ยิ้มและเริ่มทักทายกันอีกครั้ง และอีกครั้ง.... และอีกครั้ง ....จำกันได้มั้ย(คำแรกที่เขาถามเรา) พูดคุย กัน อีกครั้ง สานสัมพันธ์ กัน   จน เรา แต่งงานกัน 7 ปี แล้วสินะ อยากฟังแพลงของเบริดส์ ธงชัย แมคอินไตย  จังเลย พรหมลิขิต บันดาลชักพา นำให้เรา2คนมาเจอกัน ............... ต่อด้วยอะไรจำไม่ได้แล้ว (ถ้าผิดขออภัยด้วยค่ะ) แต่ชอบเพลงนี้มาก จากคุณ : คนตัดผ้าตัดกระดาษ เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 53 04:09:35

ความคิดเห็นที่ 24 เจอที่ทำงานคะ...เขาแอบชอบเรามาตั้งแต่เข้ามาทำงาน แต่ไม่กล้า  เพราะตอนนั้นเราไม่ว่าง ได้แต่ส่งดอกไม้ให้วันลาเลนไทน์ทุกปี โดยใช้นามแฝง  ต่อมาอีก 3 ปี เราก็เลิกกับแฟนเก่า แล้วก็ใช้ชีวิตลั้นลา 1 ปี พอเขารู้...วาเลนไทน์ปี 51 เลยส่งกุหลาบแดงชุดใหญ่ให้ 99 ดอก พร้อมกับ ข้อความ "พี่จะดูแลหนูเอง"  และตอนเที่ยงเขาก็โทรมาบอกว่า "ขอให้หนูลืมอดีตที่ผ่านมา แล้วเริ่มต้นใหม่กับพี่ได้ไหม"  ตกใจพร้อมกับแปลกใจ เพราะเขาเป็นระดับผู้จัดการที่อยู่คนละฝ่าย ส่วนเราก็แค่เจ้าหน้าที่ต่ำต้อยคนหนึ่ง อายุห่างกันถึง 10 ปี  คบหากันจริงจังอีก 1 ปี ก็แต่งงานจ่ะ ไม่ต้องใช้เวลาคบกันนาน เพราะรู้จักกันในฐานะเพื่อนร่วมงานกัน รู้จักนิสัยใจคอ และประวัติของกันและกันดีพอ (แบบว่า เราเป็นคนจัดเก็บประวัติพนักงานอะนะ ก็เลยรู้ตื้นลึกหนาบาง รวมถึงประวัติสุขภาพของเขาจ่ะ) จากคุณ : คนดีคนหนึ่ง เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 53 11:24:50

ความคิดเห็นที่ 25 รู้จักกันในพันทิป เมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว เขาอยู่ห้องไกลบ้าน เราเล่นสวนลุม ไม่ได้มาหาคู่แต่ดันได้แฟน คุยผ่านอีเมลปีกว่า แล้วก็มีโปรแกรม msn เลยได้แชทกันหลายเดือน ต่อมามีมือถือ(โปรคุยราคาถูก) คุยอีกเกือบปี  ก็มาพบกันตัวจริง คบกันตัวเป็นๆมาอีกปีกว่า ก็มาขอแต่งงาน เขามาขอกะแม่เรา ผ่านมาสิบกว่าปีแล้ว แก่ไปด้วยกัน แต่ยังเล่นพันทิปอยู่ จากคุณ : Quenn เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 53 12:03:36

ความคิดเห็นที่ 26 พบเธอในความฝันครับ จากคุณ : ลิด้า เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 53 16:36:24

ความคิดเห็นที่ 27 เกือบได้แต่ง เลยโหวตไม่ได้ครับ จากคุณ : ทามากิ เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 15:33:34