......ขอแสดงความยินดีกับคุณป้าพัดและน้องอาร์มคนเก่ง..อีกครั้งหนึ่งนะคะ..........ยินดีด้วยค่ะ..........
ยายซึ่ง...โอ๋อ่านคำพูดของป้าพัดใน คห. 1 ของยายซิ่งแล้วน้ำตาไหลเลยค่ะ...(ขอโทษนะคะ...ที่บ่อน้ำตาตื้นเป็นอาจิณ)...ขอบคุณยายซิ่งคนเก่งด้วยนะคะ..ที่ตั้งกระทู้นี้..........และโอ๋ก็ต้องขอโทษที่กดโหวด....แล้วด้วยค่ะ.....(อดไม่ได้จริง ๆ )
คุณ...กึมซุน (คนยองกึมชุน)...อ่านแล้วซึ้งมากมายเช่นกันค่ะ...คุณเข้มแข็งมาก...ขอชื่นชมและขอให้ประสบความสำเร็จในทุกสิ่งนะคะ..
...คุณป้าคนสวย...อย่าคิดมากนะคะ.....โอ๋ว่าเป็นเพราะยังไม่มีเด็กคนไหน ที่จะมีบุญมากล้น จนถึงคุณลุงคุณป้ามากกว่าค่ะ....อยู่กันสองคนอย่างนี้โอ๋ว่าก็คงดีไปอีกอย่างนะคะ.....
...เป็นกำลังใจให้คุณแม่และคุณลูกทุ๊กกกกคนนะคะ...
..ความรักของแม่...ยิ่งใหญ่เสมอค่ะ...โอ๋ขอเล่าเรื่องของแม่ (จริง ๆ คือยายแต่โอ๋เรียกแม่)...ร่วมแจมนิดนึงนะคะ....
เมื่อสมัยสาว ๆ (สิบกว่าปีก่อน)...แม่(หรือยาย)...ช็อคเพราะลุงโอ๋เสียชีวิตด้วยโรคมะเร็ง.. แม่ช็อคเข้า รพ. จำใครไม่ได้เลย...แม้แต่โอ๋และน้อง ๆ ที่แม่เลี้ยงมา...(ปล.ก่อนแม่ช็อคประมาณสองเดือน...แม่รู้ว่าโอ๋อกหัก เพราะมีอะไรโอ๋ก็จะเล่าให้แม่ฟังทุกอย่าง )
หลังจากนั้น...โอ๋กับน้องไปดูแลแม่ที่ รพ. พอแม่ฟื้นขึ้นมา...แม่ถามว่า..พวกคุณเป็นใคร....???.......ไม่ยอมให้พวกเราเช็ดตัว อาบน้ำให้...ที่สำคัญแม่ร้องไห้โวยวายลั่น รพ. ว่าไม่รู้จักโอ๋กับน้อง.(แม่จำใครไม่ได้สักคน)..
..จนหลายวันผ่านไป...โอ๋ต้องกลับ กทม. โอ๋ไปกราบลาแม่....ที่จำโอ๋ไม่ได้..แต่แม่กลับดึงโอ๋เข้าไปกอดแล้วพูดว่า
......."ไม่เป็นไรนะลูก....ใครไม่รัก..แม่รัก".....
โอ้โฮ....โอ๋งี้ร้องไห้ลั่นเลย....โอ๋ไม่รู้เลยว่าแม่เค้าทุกข์แทนเราแค่ไหน...ขนาดเค้าจำเราไม่ได้....แต่สำนึกสุดท้ายเค้ากลับจำได้ว่าเรากำลังผิดหวังและเสียใจ.....แม่ที่จำใครไม่ได้กลับเป็นฝ่ายให้กำลังใจเราได้ซะเอง...
...(พิมพ์ไปก็น้ำตาไหลไปเมื่อนึกถึง).......นี่แหละค่ะ...ความรักของแม่......
แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 53 13:51:53
^-^.....ความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ของ.."แม่"..^o^
