Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
ผมเพิ่งบอกเลิกกับแฟนที่คบมา 8 ปี....แต่ผมกลับรู้สึก..... ติดต่อทีมงาน

ผมเพิ่งบอกเลิกกับแฟนที่คบกันมา 8 ปี..

ผมคบกับแฟนคนนี้ ตั้งแต่ สมัยเรียนมหาลัย แฟนผมเป็นคน ตจว ผมเป็นคน กทม ที่ไปเรียนตจว

ผมอายุมากกว่า ประมาณ 3-4 ปี ผมจึงเรียนจบก่อน และกลับมาทำงาน ที่กทม พอ วันหยุด ก้จะนั่งรถตจว ไปหา เดือนละ 1-2 ครั้ง
ตอนหลัง ผมชวนเขามาทำงาน ในกทม ที่บ้าน เขาอยากให้ทำ ตจว แต่เธอก็มาทำใน กทม เพราะ แถวบ้าน มันไม่มีอะไรเลย

ด้วยความที่แฟนเป็นคน ตจว เลยมีนิสัยๆ เรียบๆ เฉยๆ สบายๆ แต่ก็เอาแต่ใจ (ตามประสาผู้หญิง)

คบกัน ปีที 5 ก็อยู่ห้องพักเดียวกัน เพราะบังเอิญที่ทำงานใหม่อยู่ใกล้ๆกัน
ตอนนี้ ก็อยู่ด้วยกันทุกวัน เริ่มเห็นนิสัยที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
ผมเริ่มเห็นนิสัย ไม่ค่อยเก็บกวาดห้อง วางของรกๆ ทิ้งของจนเน่า คาตู้เย็น ว่างก็เอาแต่ดู TV ไม่ทำอะไร แล้วก็ กินๆนอนๆ (เมื่อก่อนไม่เป็น แต่พอทำงานแล้ว เริ่มเป็น)
ผมเอง ต้องคอยเก็บกวาด จัดห้อง เคลียร์ตู้เย็น และบ่นๆ ตลอด
แต่ผมเอง ก้มีปัญหาเรื่องการเงินบ่อยๆ ด้วยความที่มี ภาระเยอะ และใช้เงินเก่ง บางที ก็ต้องยืมเงินแฟนบ้าง เพราะแฟน ไม่มีภาระและไม่ค่อยใช้อะไร วันๆอยู่แต่ห้อง ไม่ยอมออกไปไหนเงินจึงเหลือเยอะกว่าผม เพราะตอนนั้น ผมถอยรถมือสองออกมาด้วย เวลาชวนแฟนไปไหน จะถ่ายรุปแล้วเจอแดดร้อนๆ แฟนก็หน้าหงิก บ่น พอไปเที่ยวทะเล แฟนก็เบื่อ ถามว่า เมื่อไหร่จะกลับ ไปดูไฟแถวชิดลม พอเดินมากๆ หรือดึกหน่อยก็หน้างอ เพราะเมื่อยและง่วง...
ช่วงนี้ ผมเริ่มมีกิ๊ก เพราะเบื่อแฟน

ในปีที่ 5 นี้ ผมได้กลับมาคุยกับเพื่อนหญิงคนนึง ที่รู้จักตั้งแต่ม.3 (ผมเคยไปจีบเขา แต่ตอนนั้นยังจีบ ญ ไม่เป็น ตอนนั้นเลยจีบไม่ติด แล้วก็เลยไม่ได้คุยกันอีก) ซึ่งตอนนี้ เขาก็มีแฟนอยุ่ ผมก็คุยกับเขาเหมือนเพื่อนปกติ เธอเป็นคนขยัน เก่ง น่ารัก มีความคิด มีความทะเยอทะยาน มองการไกล ผมมีอะไร ก็ปรึกษาเธอเรื่องงานเสมอ (เธอมีความคิดแบบผุ้บริหาร ส่วนผมความคิดแบบพนักงานระดับล่าง) และโดนเธอด่า เรื่องงาน เสมอๆ
ส่วนแฟนผมก็ใช้ชีวิตแบบเดิมๆ และก้อ้วนขึ้นทุกๆวัน ให้ไปออกกำลังกายก็ไม่ไป ก็ต้องรอให้ผมไปด้วย (แต่ผมไม่ค่อยว่าง) บางที ให้เขาไปติดต่อญาติเพื่อจะขายของผ่าน net เขาก็บอกว่า ไม่รู้จะคุยยังไง ต้องรอเราติดต่ออย่างเดียว คือ จะทำอะไร ก็ต้องรอๆๆๆ รอเราทำ
เวลามีอะไรก็ต้องรอผมอย่างเดียว (บางครั้งผมไม่ว่าง ก็มาอารมณ์เสียใส่) ซื้อของนิดๆหน่อยๆ ก็ต้องรอผมไปด้วย บอกว่าหนัก (ทั้งๆที่ซื้อใส่ถุงกลับมา ก้ถุงไม่ใหญ่)

คบกัน ปีที่ 6 ผมเลิกกับกิีกแล้ว และผมก็เริ่มรับ job เพราะอยากได้รายได้เพิ่ม แต่ก็ทำงานไม่ค่อยได้ เพราะแฟนเปิด TV ตลอด ผมเลยไม่มีสมาธิ(งานใช้ความคิด) และก็ทำให้ เถียงกันบ่อยๆ ผมก็บ่นเรื่องแฟน ให้เพื่อนชาย เพื่อนญ ผมฟังบ่อยๆ ว่าเบื่อ แต่ไม่รู้ทำไง บางคนก็บอกว่า ไม่รักแล้วก็เลิกเถอะ บางคนก็บอกว่า ทนๆหน่อย ยังไงเขาก็รักเรา....

ในตอนนั้นเอง เพื่อนหญิง ผม โดนแฟนบอกเลิก ทั้งๆที่กำลังจะแต่งงานกันแล้ว....

และมันก็เป็นจุดเปลี่ยนของเรื่องทั้งหมด.... คงเดากันถูกใช่ไหมครับ...

ผมสนิทกับเธอมากขึ้น เพราะเธอ ค่อนข้างเป็นผู้หญิงที่ ใช่ ในสายตาผม
จะด้วยความเจ้าชู้ หรือเห็นแก่ตัว หรือเบื่อแฟนของผมก็แล้วแต่ ผมก็เริ่มจีบเพื่อนผมอีกรอบ เธอเอง ก็ไม่อยากคบผม เพราะผมมีแฟนอยู่แล้ว

ผมกับเพื่อนคนนี้ เลยคบแบบเป็นเพื่อน และได้ ไปกินข้าว ไปนู่นไปนี่ด้วยกันหลายครั้ง เพราะผมไปกับแฟน แล้วแฟนผมทำให้ผมเซ็งจากที่เล่าไป แต่กับคนนี้ ไปไหนไปกัน อยู่ดึกอยู่ได้ เจอแดด ทนได้ ผมรู้สึกว่า เธอเนี่ย ใช่เลย

ผมเริ่มกลับไปอ้อนเธอขอคบด้วยอีกครั้ง ด้วยความเหงาของเธอ และความสนิทของเรา เธอก็เลยใจอ่อน แต่เธอมีข้อแม้ว่า ถ้าผมเลิกกับแฟนผมไม่ได้ เธอก็จะไม่คบต่อ เธอรับไมได้

ปีที่ 7 ผมกลับมาอยู่บ้าน เพราะย้ายงาน ทำให้ผมได้ไปไหนมาไหนกับเพื่อน(แฟนใหม่) คนนี้มากขึ้น และห่างกับแฟนมากขึ้น เป็นลำดับ ซึ่งเพื่อนคนนี้ เป็นห่วงผม ดูแล เทคแคร์ตลอด เวลาผมขับรถดึกๆ ก็รีบโทรมาคุย กลัวผมง่วง ผมเมื่อย ก็นวดให้ แต่ก็แลกกับการ พาเธอไปเที่ยวตจว หรือไปกินอะไรอร่อยๆด้วยกัน(เธอดูทะเล้นๆ น่ารักแบบเจ้าเล่ห์นิดๆ) ไปไหนไปกันได้ทุกที่ ช่วยคิด ช่วยทำ บางทีผมต้องการให้ช่วยอะไร เธอก็จัดการได้ โดยไม่ต้องรอผม เพราะเธอเก่ง โดยเธออายุมากกว่าผม 1 ปี แต่ก็มี ผู้ชายรวยๆมาชอยหลายคน เพราะเธอมีเส่นห์ แต่เธอก้ไม่ได้สนใจ และเล่าให้ผมฟังตลอด แต่ตลอดเวลาเธอก็บอกว่า เลิกกับแฟนเก่าหรือยัง ถ้ายัง เธอจะขอไปเอง ซึ่งผมก็บอกว่า ขอเวลาหน่อยตลอด...

ตัดกลับมาที่แฟนผม ซึ่งก็ยังใช้ชีวิตเป็นเหมือนเดิมแบบทุกๆปี...

ด้วยความที่ผมเอง กลับมาอยู่บ้าน มีงานเพิ่ม และไปไหนมาไหนกับ เพื่อน(แฟนใหม่) คนนี้ เลยไม่ค่อยได้เจอแฟนเก่า เป็นเดือนๆ จนในที่สุด เธอก้สงสัย และทนไม่ไหว เพราะต้องไปไหนมาไหนคนเดียว ดูหนังคนเดียว ทั้งๆที่มีแฟน เธอจึงเริ่มขอคุยด้วย....

ผมจึงบอกเธอไปว่า ขอถอยห่างคนละก้าว เพราะหลังๆ คบกัน แล้วเหมือนเฉยชากันมากขึ้น ต่างฝ่าย ต่างเริ่ม ไม่ค่อยใส่ใจกันเหมือนเมื่อก่อน ผมเอง ก้ไม่ค่อยว่างด้วย และผมเอง ก้เคยทำตัวไม่ดี มีกิ๊ก (เรื่องนี้เธอรู้) ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่า อนาคตผมจะทำตัวเหลวไหลอีกหรือไม่ ผมอยากให้เธอมีอนาคตที่ดีกว่านี้
......ทันใดนั้น...... หัวผมก็มีภาพในอดีต ของผมกับแฟนเก่า พรั่งพรูออกมา.... พร้อมกับ มีภาพว่า อนาคตแฟนเก่าผม ต้องอยู่คนเดียว ไม่มีใคร พรั่งพรูออกมาในหัวเต็มไปหมด....

ผมร้องไห้ฟูมฟายมากๆ ด้วยความเสียใจ ร้องไห้แบบเต็มที่ อย่างที่ไม่เคยร้องมานานแล้ว หลังจากที่เคยเลิกกับแฟนคนแรกที่คบมา 7 ปีแล้วต้องเลิกกัน ...

กับแฟนคนนี้ ผมคิดว่า ผมคงแค่น้ำตาไหล เขาคงร้องฟูมฟาย...... แต่กลับเป็นผมเอง ที่ร้องฟูมฟาย จนหายใจไม่ออก

ส่วนเขาร้องเบาๆแล้วบอกว่า "ไม่เป้นไร เขาเข้าใจ ไม่โกรธหรอก"

....คำพูดประโยคนี้ ทำให้ผมเสียใจแบบสุดๆ ร้องไห้ไม่หยุด ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน....

ผมกับเธอ ตกลงเป็นแค่พี่น้องกัน แต่มีอะไร ก็โทรหากันได้ ช่วยเหลือกันได้... ซึ่งเธอนิ่งๆ ยิ้มรับ ...แต่ผมกลับ ร้องไห้รอบแล้วรอบเล่า...โดยที่ผมไม่ได้พูดเรื่องคนใหม่ เพราะผมกลัวเธอช็อค....

จนผมขับรถกลับ ผมก็ร้องไห้ตลอดทาง เป็น ชม......

ผมเป็นอะไรกันแน่.....ผมรู้สึกเป็นห่วงเขา ว่าอนาคตเขาจะเดินต่อไปยังไง.... เพราะผมเคยโดนแฟนที่คบมา 7 ปี บอกเลิกเหมือนกัน.....
...ผมคิดถึง ภาพ อดีต เมื่อ 8 ปีที่ผ่านมา
... ผมคิดว่า ผมทำให็ผู้หญิงที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ คนหนึ่ง เสียเวลา 8 ปี กับผม ที่เป็นแฟนคนแรกของเธอ...
.... ผมคิดว่า อนาคต เธอจะมีแฟนอีกหรือเปล่า ถ้าเธอไม่มีใครอีกแล้วหลังจากนี้ ต้องอยู่คนเดียยว ผมคงรู้สึกผิดจนตาย.....
ผมคิดทีไร ผมร้องไห้ไม่หยุด.... จนผมไม่รู้ว่า ผมเป็นอะไร ในเมื่อผมคิดว่าผมเบื่อเขามาก อยากเลิก แต่ทำไม ผมถึงรู้สึกแบบนี้....

กับคนใหม่ เขาก็รักผมมาก ทำเพื่อผมทุกอย่าง แต่เขาก็เป็นคนทะเยอทะยานคล้ายๆผม แต่เป้นคนเก่ง ฉลาด ขยัน ชอบเที่ยวตจว ชอบดูแลตัวเองแล้วไปไหนมาไหนกับผมได้มากกว่าคนเก่า

แต่คนเก่า ก็ชอบทำกับข้าว ชอบอยู่กับบ้าน แต่ไม่ค่อยดูแลตัวเอง ไม่ค่อยขยัน อาจจะมีความคิดเด็กไป แต่ผมก็รู้ว่า เขาก็รักผม แต่การที่เขาไม่โกรธผมในครั้งนี้  ทำให้ผม ไม่เข้าใจ และรู้สึกผิดอย่างที่สุดเสียใจมากที่สุด.....

ผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน ผมไม่เข้าใจความรู้สึกผมเอง .... จนถึงตอนนี้ ผมก็ยังร้องไห้ จากความรู้สึกผิดกับเรื่องที่เกิดขึ้น พิมไปร้องไห้ไป....

แต่ผมก็รู้สึกว่า อยู่กับอีกคน มีความสุขกับการใช้ชีวิตมากกว่า....

คนแรก เป็นแฟน 8 ปี
คนที่สอง รู้จักมาเกือบ 20 ปี แต่คบกัน เกือบ 2 ปี...

รักผมทั้งคู่ แต่นิสัยต่างกัน.....

วันนี้ ผมตัดสินใจ ผิดหรือไม่ ก็คงไม่เท่ากับ ทำร้ายผุ้หญิงคนนึงที่รักผม มา 8 ปี..


หรือที่ผม ร้องไห้เสียใจ เป็นเพราะผมรักเขาอยู่ หรือเพรา ะผมสงสาร.... ผมควรทำยังไงดี....

ตอนนี้ เมื่อผมยอ้นคิด เรื่องที่ผมทำมาตั้งแต่ 8 ปี ที่แล้ว จนถึงตอนนี้ผมรู้สึกว่า ผมเป็นผุ้ชายที่เลวมากๆ ....

แต่บางคนก็บอกว่า คบกันแล้วไม่ชอบกัน ไม่รักกันแล้ว ก็ปล่อยเขาไปดีกว่า...

ผมไม่รู้ว่า เราควรยึดถือ ความรับผิดชอบ(ต่อแฟนเก่า) หรือ ยึดถือความรู้สึกของหัวใจ(กับแฟนใหม่) ดี แบบไหน ถึงจะดีที่สุด ถูกต้องที่สุด....


ป.ล. ผมยืม log in เพื่อนนะครับ ผมเอง ไม่มี log in

แก้ไขเมื่อ 22 พ.ย. 53 11:43:45

จากคุณ : Neomaru
เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 53 11:38:45

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com