PANTIP.COM : U10072767 ดูข่าวเรื่องการจับคำชำแหละเนื้อสุนัขที่น่าน แล้ว งงข้อกฎหมาย [กฎหมาย]

ความคิดเห็นที่ 5

สมาคมพิทักษ์สัตว์(ไทย)
พระราชบัญญัติป้องกันการทารุณกรรมสัตว์
“สัตว์” หมายความว่า สิ่งมีชีวิตที่มีกระดูกสัหลังซึ่งมิใช่มนุษย์ โดยให้หมายความรวมถึง สัตว์เลี้ยง สัตว์ป่า สัตว์เศรษฐกิจ และสัตว์ทดลอง ตามพระราชบัญญัตินี้
และรวมถึงสัตว์พาหนะ ตามพระราชบัญญัติสัตว์พาหนะด้วย
“สัตว์เลี้ยง” หมายความว่า สัตว์ที่มนุษย์นำมาเลี้ยงไว้และให้น้าให้อาหาร โดยอาจเลี้ยงไว้เพื่อการดูเล่น เพื่อเป็นเพื่อน เพื่อเป็นอาหาร หรือเพื่อการอย่างอื่นตาม
ที่อธิบดีประกาศกำหนดและหมายความรวมถึง สัตว์พาหนะ ตามกฎหมายว่าด้วยสัตว์พาหนะด้วย แต่ไม่หมายความรวมถึง สัตว์ป่า สัตว์เศรษฐกิจ หรือสัตว์ทดลองตาม
ความหมายของพระราชบัญญัตินี้
“สัตว์ป่า” หมายความว่า สัตว์ป่า ตามกฎหมายว่าด้วยการสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า รวมถึงสัตว์ป่าที่มนุษย์ได้รับอนุญาตให้นำมาเลี้ยง และสัตว์ที่เกิดหรือดำรงค์ชีวิต
อยู่ในธรรมชาติด้วย
“สัตว์เศรษฐกิจ” หมายความว่า สัตว์ที่มนุษย์เลี้ยงไว้เพื่อประโยชน์ทางการค้า การกีฬา การแสดง หรือการธุรกิจอื่นตามที่อธิบดีประกาศกำหนด
“สัตว์ทดลอง” หมายความว่า สัตว์ที่มนุษย์เพาะหรือเลี้ยงไว้ เพื่อวัตถุประสงค์ทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีทุกสาขา
“การทารุณกรรมสัตว์” หมายความว่า การกระทำใดๆ ที่ส่งผลให้สัตว์ต้องได้รับความเจ็บปวดทุกข์ทรมานโดยไม่จำป็น ไม่ว่าจะทางร่างกายหรือจิตใจของสัตว์ ทั้งโดยตรง
หรือโดยอ้อม รวมถึงการกระทำที่กฎหมายถือว่าเป็นการทารุณกรรมสัตว์ด้วย
“ความทุกข์ทรมาน” หมายความว่า ความกดดันทางร่างกายหรือจิตใจ และหมายความรวมถึง ความเจ็บปวด ความกลัว
“สวัสดิภาพสัตว์” หมายความว่า สภาวะทางร่างกายและจิตใจของสัตว์ที่ประเมินได้ ในขณะที่เผชิญกับสภาพแวดล้อม ทั้งที่มนุษย์กระทำให้เกิดขึ้น หรือที่เกิดขึ้นเอง
ตามธรรมชาติ
“เจ้าของ” หมายความรวมถึงผู้ครอบครอง ในกรณีสัตว์หรือสัตว์ทดลองที่ไม่ปรากฎตัวเจ้าของให้หมายความรวมถึงผู้เลี้ยงและผู้ดูแลด้วย

หมวด 3
การป้องกันการทารุณกรรรมสัตว์
มาตรา 14 ห้ามมิให้ผู้ใดกระทำการใดๆต่อสัตว์ อันเป็นการทารุณกรรมสัตว์
มาตรา 15 การกระทำดังต่อไปนี้ให้ถือว่าเป็นการทารุณกรรมสัตว์
1. เฆี่ยน ทุบตี ฟันแทง เผา ลวก หรือกระทำการอย่างอื่นอันมีลักษณะคล้ายคลึงกัน ให้สัตว์เจ็บปวด
2. ให้สัตว์ทำงานจนเกินสมควรหรือใช้ทำงานอันไม่สมควรแก่ประเภทและสภาพของสัตว์ เพราะสัตว์นั้นเจ็บป่วย ชรา อ่อนอายุ ใกล้คลอดหรือพิกลพิการ
3. ใช้ยา หรือสารอันตรายต่อสัตว์ ซึ่งมีผลทำให้เกิดอันตรายต่อร่างการหรือจิตใจ หรือทำให้สัตว์ต้องทุกข์ทรมาน
4. ใช้พาหนะที่ไม่เหมาะสมแก่การขนส่งหรือเคลื่อนย้ายสัตว์ ทำให้สัตว์ต้องทุกข์ทรมานหรือบาดเจ็บ
5. เก็บหรือกักขังสัตว์ในที่คัยแคบให้สัตว์ได้รับความทุกข์ทรมาน
6. นำสัตว์ที่เป็นอริกันไว้ในที่เดียวกัน
7. พรากแม่และลูกสัตว์ที่ยังไม่หย่านมโดยปราศจากความจำเป็น
8. ทำให้สัตว์ต้องได้รับความทุกข์ทรมานจาการอดอยาก ขาดอาหาร น้ำ หรือการพักผ่อน
9. เพาะหรือเลี้ยงสัตว์โดยไม่ดูแลรักษาเมื่อสัตว์เจ็บป่วย
10. ใช้ยาพิษหรือสารพิษหรือวิธีอื่นใดให้สัตว์ตายอย่างทุกข์ทรมาน
11. กระทำการใดๆให้สัตว์ต้องเสียรูปหรือพิการโดยไม่จำเป็น
12. นำสัตว์มาต่อสู้หรือประลองกำลังกัน โดยไม่ได้รับอนุญาตถูกต้องตามกฎหมาย
13. กระทำการหรือฆ่าสัตว์หรือทำร้ายสัตว์โดยลุแก่โทสะ
14. พันธนาการสัตว์เป็นเวลานานเกินความจำเป็น หรือด้วยเครื่องพันธนาการที่หนักหรือสั้นหรือเล็กเกินไปจนสัตว์ต้องได้รับความทุกข์ทรมาน
15. ใช้สัตว์ทำงานหรือประกอบกิจกรรมที่ผิดกฎหมาย
16. ใช้สัตว์เลือดอุ่นเป็นเหยื่อหรือเป็นอาหารสัตว์อื่น
17. บริโภคสัตว์ทั้งที่สัตว์ยังมีชีวิตอยู่ โดยเฉพาะสัตว์เลือดอุ่น
18. สังวาสหรือใช้สัตว์ประกอบกามกิจ
19. สนับสนุนหรือมีส่วนให้ผู้อื่นกระทำการทารุณกรรมสัตว์
บทบัญญัติในวรรคแรกไม่รวมถึงการกระทำดังต่อไปนี้
1. การตัดหู หาง ขน เขา งา หรือเล็บ และการตอนสัตว์ หรือการทำเครื่องหมายที่ตัวสัตว์ ตามกฎหมายว่าด้วยการนั้น
2. การฆ่าและทำลายสัตว์โดยพนังงานเจ้าหน้าที่ ตามกฎหมายว่าด้วยการนั้น
3. การใช้สัตว์ทดลองตามกฎหมายว่าด้วยจรรยาบรรณการใช้สัตว์ทดลอง การกระทำในวรรคนี้ให้ผู้ได้รับอนุญาตดำเนินการภายใต้การดูแลของสัตวแพทย์ ไม่ให้สัตว์ต้องได้รับ
ความเจ็บปวดโดยไม่จำเป็น
มาตรา 16 เจ้าของต้องไม่ประมาทเลินเล่อหรือละเลย ให้มีการทารุณกรรมสัตว์ตามมาตรา15
มาตรา 17 เจ้าของสัตว์จะต้องจัดสวัสดิภาพสัตว์ให้แก่สัตว์ตามชนิด ประเภท และพฤติกรรมตามธรรมชาติของสัตว์นั้น ทั้งนี้ตามที่อธิบดีประกาศกำหนด
มาตรา 18 การจัดสวัสดิภาพสัตว์ ต้องมีข้อกำหนด หลักเกณฑ์วิธีการ และเงื่อนไขดังต่อไปนี้
1. การดูแลรักษาสัตว์
2. การฝึกและใช้งานสัตว์
3. การควบคุมและกักขังสัตว์
4. การขนส่งสัตว์
5. การฆ่าสัตว์
6. อื่นๆตามความเหมาะสม แก่ชนิด และประเภทของสัตว์

หมวด 4
ส่วนที่ 1 สัตว์เลี้ยง
มาตรา 19 ห้ามมิให้ผู้ใดบริโภคหรือค้า เนื้อ หนัง อวัยวะ หรือซากส่วนหนึ่งส่วนใดหรือทั้งหมดของสัตว์เลี้ยง ประเภทสุนัขและแมว
มาตรา 22 เจ้าของต้องไม่ละเลยหรือเลินเล่อให้สัตว์เลี้ยงของตนต้องทุกข์ทรมาน หรือเสียชีวิตจากความอดอยาก
มาตรา 23 เจ้าของต้องไม่ฝึกหรือบังคับให้สัตว์เลี้ยงทำในสิ่งที่อาจทำให้สัตว์ต้องได้รับความทุกข์ทรมาน บาดเจ็บ หรือเสียชีวิต
มาตรา24 เจ้าของต้องไม่ทอดทิ้งให้สัตว์เลี้ยงของตนออกไปเร่ร่อนหากินหรือกลายเป็นสัตว์จรจัด

ส่วนที่ 2 สัตว์ป่า
มาตรา 27 ผู้ที่ได้รับอนุญาตให้เพาะหรือเลี้ยงสัตว์ป่า ต้องจัดสวัสดิภาพให้แก่สัตว์ตามชนิด ประเภท และพฤติกรรมตามธรรมชาติของสัตว์เหล่านั้น ทั้งนี้ตามที่อธิบดีประกาศกำหนด

ส่วนที่ 3 สัตว์เศรษฐกิจ
มาตรา 29 ห้ามมิให้ผู้ใดกระทำการทารุณหรือเลี้ยงสัตว์เศรษฐกิจในลักษณะที่เป็นการทารุณกรรมสัตว์
มาตรา 30 ผู้เลี้ยงสัตว์เศรษฐกิจต้องจัดสวัสดิภาพสัตว์ให้แก่สัตว์เศรษฐกิจแต่ละประเภท ให้เหมาะสม ตามที่อธิบดีประกาศกำหนด
มาตรา 31 การฆ่าสัตว์เศรษฐกิจต้องกระทำโดยไม่ให้สัตว์ต้องทุก๘ทรมาน คือให้สัตว์ตามในทันที หรือได้รับความเจ็บปวดน้อยที่สุดทั้งนี้ตามที่อธิบดีประกาศกำหนด
มาตรา 32 ห้ามมิให้ผู้ใดซื้อขายหรือจัดแสดงซึ่งสัตว์ที่ป่วย เป็นโรด บาดเจ็บ หรือพิกลพิการ
มาตรา 33 ห้ามมิให้ผู้ใดหารายได้จากการนำสัตว์มากักขังหรือหน่วงเหนี่ยว เพื่อให้ผู้อื่นมาถ่ายอิสระภาพให้แก่สัตว์นั้น
มาตรา 34 ห้ามนำสัตว์มาใช้เป็นรางวัล เว้นแต่ได้พิจารณาแน่ชัดแล้วว่าไม่มีผลเสียต่อสวัสดิภาพสัตวืนั้น
มาตรา 35 ห้ามมิให้นำสัตว์มาแข่งขันหรือประลองกำลังหรือความเร็วกัน เว้นเสียแต่ได้รับอนุญาตตามหลักเกณฑ์และเงื่อนไขที่อธิบดีประกาศกำหนด
มาตรา 36 ห้ามผู้ใดทำการฝึกสัตว์เพื่อการแสดง เว้นเสียแต่ได้รับอนุญาตตามหลักเกณฑ์และเงื่อนไขที่อธิบดีประกาศกำหนด
มาตรา 37 ผู้ที่ฝึกหรือใช้สัตว์ไว้เพื่อการแสดงต้องจัดสวัสดิภาพสัตว์ให้แก่สัตว์นั้น ทั้งนี้ตามที่อธิบดีประกาศกำหนด
มาตรา 38 ห้ามฝึกหรือบังคับสัตว์ด้วยการเฆี่ยนตีหรือวิธีอื่นใด ซึ่งอาจทำให้สัตว์บาดเจ็บ
มาตรา 39 ห้ามเผยแพร่ภาพยนตร์ที่แสดงให้เห็นการทารุณกรรมสัตว์ รวมถึงบทตอนที่ระหว่างการถ่ายทำสัตว์ต้องได้รับความทุกข์ทรมาน เว้นเสียแต่เพื่อการศึกษาหรือเผยแพร่
ความรู้แก่สาธารณชน
มาตรา 40 หากผู้กระทำผิดตามพระราชบัญญัตินี้เป็นลูกจ้าง ให้ถือว่านายจ้างหรือนิติบุคคลที่ผู้กระทำผิดทำงานให้มีความผิดด้วย

ส่วนที่ 4 สัตว์ทดลอง
มาตรา 41 ห้ามมิให้ผู้ใดกระทำการใดๆต่อสัตว์ทดลองเกินกว่าความจำเป็น ตามลักษณะและประเภทของการทดลองนั้น
มาตรา 42 ห้ามมิให้ผู้ใดเพาะเลี้ยงหรือใช้สัตว์ทดลอง เว้นเสียแต่ได้รับอนุญาตและปฏิบัติตามหลักเกณฑ์และเงื่อนไขตามกฎหมายว่าด้วยจรรยาบรรณการใช้สัตว์ทดลอง
มาตรา 43 ห้ามมิให้นำสัตว์เลี้ยง สัตว์ป่า และสัตว์ที่ไม่ปรากฎว่ามีเจ้าของมาใช้เป็นสัตว์ทดลอง เว้นเสียแต่ได้รับอนุญาตจากอธิบดี เพื่อประโยชน์ในการบำบัดโรคสัตว์หรือเพื่อ
ตัวสัตว์เอง
มาตรา 44 ห้ามนำสัตว์ที่อยู่ในระยะสุดท้ายของการตั้งท้องมาใช้เป็นสัตว์ทดลอง เว้นเสียแต่ได้รับอนุญาตจากอิบดีเพื่อประโยชน์ในการบำบัดโรคสัตว์หรือเพื่อตัวสัตว์เอง
มาตรา 45 ผู้ที่ได้รับอนุญาตให้เพาะเลี้ยงหรือใช้สัตว์ทดลองต้องจัดสวัสดิภาพสัตว์ให้เหมาะสมตามกฎหมายว่าด้วยจรรยาบรรณการใช้สัตว์ทดลอง
มาตรา 46 การใช้สัตว์ในสถานศึกษา ให้คำนึงถึงจริยธรรมและความเหมาะสม หรือให้เป็นไปตามระเบียบหรือกฎกระทรวงว่าด้วยการนั้น

หมวดที่ 5 การฆ่าและทำลายสัตว์
มาตรา 47 ห้ามมิให้ผู้ใดฆ่าหรือทำลายสัตว์เลี้ยง เว้นเสียแต่เพื่อบริโภค หรือ เพื่อควบคุมโรคระบาด หรือเพื่อให้สัตว์นั้นพ้นความทุกข์ทรมาน และโดยวิธีที่สัตว์เจ็บปวดน้อยที่สุด
มาตรา 48 ห้ามมิให้ผู้ใดฆ่าหรือทำลายสัตว์ป่าทุกชนิด เว้นเสียแต่กระทำด้วยความจำเป็นอันหลีกเลี่ยงไม่ได้ เพื่อให้ตนเองหรือผู้อื่นพ้นจากอันตราย
มาตรา 52 การฆ่าหรือทำลายสัตว์เพื่อควบคุมโรคระบาดฆ่าสัตว์ หรือตามที่ศาลหรือพนักงานเจ้าหน้าที่มีคำสั่ง ให้กระทำโดยสัตวแพทย์เพื่อไม่ให้สัตว์นั้นต้องได้รับความทุกข์
ทรมารโดยไม่จำเป็น
มาตรา 53 การฆ่าสัตว์ตามความเชื่อทางศาสนาต้องได้รับอนุญาตจากพนักงานเจ้าหน้าที่ โดยกระทำอย่างรวดเร็วเพื่อไม่ให้สัตว์ต้องเจ็บปวดทรมาน และต้องไม่กระทำในที่
สาธารณะหรือในขณะที่มีเด็กอยู่ในบริเวณ

จากคุณ : plug_im

เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 12:14:56