ทำความดี...ทำไมต้องอาย???
|
 |
คืนเคาน์ดาวน์ 2553 วันนั้นเรากลับจากเที่ยวส่งท้ายปีเก่าแล้ว อยากทานอะไรง่ายๆ ก็เลยเดินไป 7/11 หน้าบ้าน เห็นคนจรจัดคนนึงปูกระดาษลังนอนอยู่เงียบๆ ด้านหน้าตรงบริเวณที่ห่างจากประตูทางเข้าไปทางด้านตู้ ATM
เรากระชับผ้าคลุมไหล่เข้าหาตัวเนื่องจากอากาศวันนั้นค่อนข้างเย็น ก่อนจะหันไปพิจารณาชายผู้นั้นอีกรอบ เห็นแต่ด้านหลังก็รู้ว่าเป็นผู้ชายท่าทางซอมซ่อ (อ๋อแน่ละก็เค้าเป็นคนจรนี่ (บอกตัวเอง)) ก่อนจะผลุบตัวเองหายเข้าไปใน 7/11
เมื่อได้ของที่ต้องการแล้ว เราก็เดินไปจ่ายเงินจึงได้เอ่ยปากถามว่ามีผ้าห่มขายไหม? น้องแคเชียร์ตอบว่าไม่มี หลังจากจ่ายเงินแล้วเราเดินกลับไปเอาผ่าห่มที่บ้าน กลับมาที่หน้า 7/11 อีกครั้งหนึ่ง เดินคิดมาตลอดทางว่า... เค้าเป็นคนบ้ารึเปล่า...เค้าจะอยากได้ของๆ เราไหม.... เค้ากระกระโดดกอดเราไหม...หรือเค้าจะทำร้ายเรา...คนจะมองเราว่าไง จะหาว่าเราแอ๊บหรือเปล่า...โน่นโจ๋วัยซิ่งสองคนซ้อนมอไซค์ กับหญิงสาวที่นั่งอุ้มเด็กน้อยรอสามีเธออยู่ในรถ และไหนจะเด็กสาวที่หิ้วของพระรุงพะรังเพื่อเตรียมไปเคาน์ดาวน์นที่กำลังเดินออกมาและมองเราพอดีนั่นอีกล่ะ โอ๊ย...ทุกคนจ้องเป๋งมาที่เรา
ตัดสินใจว่าเอาวะ! อายก็อาย แล้วเดินก้มหน้างุดๆ ย่องอย่างเงียบ กะไม่ให้ชายคนนั้นรู้ตัวจะรีบเอาผ้าไปห่มแล้ววิ่งหนี แต่... แต่... ไม่ทันแล้ว -__-!...
ชายจรคนนั้นลุกขึ้นนั่งและมองเราตาเป๋ง เมื่อเราเดินไปใกล้ขึ้นๆๆ สายตาที่เค้ามองเรา.. แบบว่ามันมีประกายบางสิ่งบางอย่างที่เรียกว่าความคาดหวังระยิบระยับอยู่ในนั้น พอเราเข้าใกล้และยื่นห้าห่มให้เค้ายิ้มมมมม.. และยกมือไหว้เรารีบรับไหว้เค้าและรีบหันหลังเดินจากมา
ขอบคุณชายจรที่ทำให้เราได้รู้ว่าเราโชคดีแค่ไหนที่มีผ้าห่มอุ่นๆ ได้ห่มทุกคืนที่หนาว ขอบคุณบ้านที่กันแดด กันฝนและลมหนาว ขอบคุณสามีและลูกๆ ที่สร้างความสุขและเป็นเพื่อนคุยเมื่อต้องการ และขอบคุณที่ให้ความสุขแก่เราด้วยรอยยิ้มนั้น... มันเป็นรอยยิ้มที่สวยและน่ามองที่สุดในคืนส่งท้ายปีเก่าของเราเลย ^^
| จากคุณ |
:
น้องเหมียวสีสวาด  
|
| เขียนเมื่อ |
:
4 ม.ค. 54 10:58:40
|
|
|
| 
