PANTIP.COM : U10095123 ขอความเป็นธรรมให้ครูไทย กรณีการนอนเวรกลางคืน [สังคม]

ความคิดเห็นที่ 25

พ่อและแม่ และญาติๆผม สายวิชาชีพครูหลายคนครับ เข้าใจหัวอก จขกท.

ปัญหามากมายในวงการการศึกษา น้อยคนที่จะรู้ถึงแผลเป็นในวงการการศึกษาไทย ใครไม่เคยทราบ ไม่เคยสัมผัส ก็ได้แต่บอก ได้แต่ให้กำลังใจ ให้อดทน อดกลั้น เพราะมีอาชีพเป็นครูต้องอดทน แต่ครู เป็นคนนะครับ ถึงจุดๆ หนึ่ง ความอดทนมันก็เลยขีดจำกัด ก็ต้องหาทางออกกันบ้าง

อย่าเอาแต่คิดว่าครูมีหน้าที่แค่ สอน สอน สอน ให้การบ้าน ตรวจการบ้าน นะครับ มีอะไรอีกมากมายที่จะต้องทำ อาทิเช่น เตรียมแผนการสอน (ซึ่งต้องทำเป็นประจำทุกปี) แล้วก็อย่าคิดว่า มันจะเหมือนๆกันทุกปีนะครับ เพราะแผนการสอนในแต่ละปี ต้องตอบสนองตามนโยบายของรัฐ ที่คิดค้นโดยเหล่านักวิชาการ ที่จบปริญญาเอกด้านการศึกษา มาจากต่างประเทศ แต่ไม่เคยประกอบวิชาชีพครู ไม่เคยพบเจอกับปัญหาในสนามจริง แต่สามารถเขียนนโยบายการศึกษาได้เป็นเล่มๆ ซึ่งเมื่อนำไปปฏิบัติจริง คงไม่ต้องถามว่าการศึกษาไทยพัฒนาไปได้ไกลถึงไหนแล้ว

หน้าที่ ความรับผิดชอบของคนเป็นครู นั้นยิ่งใหญ่เกินกว่าจะนึกถึงได้ แต่ในความเป็นจริง อาชีพนี้กลับกลายเป็นเหมือนจำเลยของเหล่าบรรดาผู้ปกครอง ที่ไม่สมหวังในระดับการเรียนของบุตรหลานตนเอง ซึ่งความผิดเหล่านั้นจะต้องเกิดจากครูผู้สอนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ในความเป็นจริง นักเรียน นักศึกษา ไล่มาตั้งแต่ระดับ อนุบาล จนถึงมหาวิทยาลัย (ในที่นี้ขอใช้คำว่า นักเรียน) โดยลักษณะอุปนิสัยของคนไทยนั้น ค่อนข้างจะเฉื่อยชา ทำอะไรดูเหมือนไม่ค่อยจริงจัง มักง่าย ทำอะไรตามแต่สะดวกโดยไม่คิดถึงสิ่งที่จะตามมา (คุณสามารถ ใช้จักรยานยนต์วิ่งบนทางเท้าได้ โดยผู้ที่เดินบนทางเท้าเป็นฝ่ายที่โดนบีบแตรไล่ )ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่แก้ไขได้ยาก (ผมก็เป็นคนไทยคนหนึ่ง ซึ่งผู้ที่จะโต้เถียงในข้อนี้ ผมก็ไม่ว่ากัน เพราะผมเขียนข้อความย่อหน้านี้ตามความรู้สึก โดยอิงเหตุผลค่อนข้างจะน้อย) เมื่ออุปนิสัยเราเป็นเช่นนั้น เรากลับไปใช้วิธีการ โดยเฉพาะด้านการศึกษา ซึ่งเป็นส่วนสำคัญที่สุดอย่างหนึ่งของชาติ โดยไม่เคยคิดว่า มันเหมาะสมกับประเทศของเราหรือไม่

ถ้ายังจำกันได้เมื่อประมาณปี 2544-2545 มีการปฏิรูปการศึกษา โดยเน้นไปที่ระบบที่เรียกว่า "Child Center" ซึ่งในตอนนั้น มีเด็กนักเรียนหญิง ซึ่งผมจำไม่ได้แล้วว่ามาจาก โรงเรียนอะไร จำได้แต่เพียงว่าเด็กเรียกว่าระบบ "ควายเซ็นเตอร์" ซึ่งผู้เขียนรู้สึกชื่นชมเด็กนักเรียนคนนี้มาก เพราะนักเรียนย่อมรู้ดีว่า ระบบนี้เป็นไปได้ยากในเมืองไทย เอานักเรียนเป็นศูนย์กลางการเรียนรู้ ตลกร้ายที่นักวิชาการเอามายัดเยียดให้ครูปฏิบัติ ถ้าจะถามว่า อ้าว ทำไมผู้เขียนดูถูกครู ว่าไม่มีความสามารถในการสอนตามระบบที่เป็นสากลเช่นนั้นล่ะ ผู้เขียนคงต้องย้อนถามผู้อ่านว่า ผู้อ่านเคยเห็นโรงเรียนตามต่างจังหวัดหรือไม่ เคยทราบถึงงบประมาณที่ให้กับโรงเรียนขนาดเล็กหรือไม่ ถ้าไม่เคยผู้เขียนจะบอกว่า "ไม่อยากเชื่อ" ทำไมงบประมาณด้านการศึกษาถึงได้น้อยอย่างนั้น ในหนึ่งปี โรงเรียนระดับตำบล (ซึ่งพี่ชายผมเป็นครูสอนอยู่) ไม่มีเงินแม้แต่จะซื้อโปรเจคเตอร์ถูกๆแม้แต่ตัวเดียว ฉะนั้น อย่าได้ไปหวังถึงอุปกรณ์ด้านการศึกษาอื่นๆเลย โชคดีที่พี่ชายของผม เป็นคนค่อนข้างที่จะติดตามข่าวสาร และใช้งานอินเตอร์เนทในการเสาะแสวงหาสารคดีที่จะเป็นประโยชน์กับนักเรียน ซึ่งนักเรียนที่ว่านั้น ไม่รู้จักดิสคัฟเวอรี่แชแนล รู้จักแต่ละครน้ำเน่าหลังข่าวเท่านั้น ถ้าท่านผู้อ่านถามว่า แล้วงบประมาณไปไหนหมด ก็คงจะต้องไปถามผู้รับผิดชอบว่า งบเหล่านั้น ไปกระจุกกับโรงเรียนระดับประเทศ ที่มีลูกๆหลานๆ หรือพวกพ้องของท่านเป็น ผู้อำนวยการโรงเรียนอยู่หรือไม่ ถ้าเป็นแบบนั้น ก็อย่าหวังว่ามาร์จิ้นระหว่าง คนรวยกับคนจน จะได้แคบลงเลยครับ แค่ให้มันห่างออกจากกันช้าๆ ยังต้องเรียกว่ายากเต็มที

การจะยกระดับการศึกษาไทย ผมเห็นว่า สามารถทำได้ ด้วยการวิจัยอย่างจริงจัง เปิดโอกาสให้บุคลากรที่เกี่ยวข้องมีส่วนร่วมมากกว่าที่เป็นอยู่ เพราะการใช้นักวิชาการหรือข้าราชการพลเรือน เพียงไม่กี่คน มากำหนดแผนการศึกษาให้ประเทศ ดูจะเป็นสิ่งที่เกินตัวไปสักหน่อย ไม่เชื่อก็ลองดูจากผลงานเรื่องระบบการสอบเข้ามหาวิทยาลัยในปัจจุบันเป็นตัวอย่าง ให้ผู้อ่านพิจารณาเอาเองว่าประสบความสำเร็จหรือไม่

กลับมาเข้าเรื่องที่ จขกท. ตั้งประเด็นไว้ดีกว่า เพราะเกรงว่าจะยืดยาวไปมากกว่านี้ การอยู่เวรยามของครูนั้น ผมมองว่าเป็นเรื่องเกินความรับผิดชอบอยู่ออกจะมากไปหน่อย หากถามว่ามากอย่างไร ให้นึกภาพตามผม หากคุณมีพ่อที่เป็นครู และโรงเรียนที่สอนอยู่นั้นมีครูชายอยู่เพียง 2 -3 คน (ซึ่งคล้ายๆกับกรณีของ จขกท.) วันดีคืนดี ซึ่งหนึ่งเดือนต้องอยู่เวรยามอย่างน้อย 5-6 ครั้ง หากวันนั้นของเดือน(วันซวยนะครับ) มาถึงโดยบังเอิญ มีโจรกระจอกเมายาบ้า มางัดแงะโรงเรียน แล้วพบว่ามีครูเฝ้าอยู่ หน้ามืดตาลายขึ้นมา เอามีดเสียบท้องครูตาย ผมถามว่าคุ้มหรือไม่ เพราะปกติครูสอนหนังสือนะครับ ไม่ใช่สอนศิลปะ ป้องกันตัว และครูต้องนอนนะครับ ไม่ใช่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ที่จะต้องตรวจสอบความเรียบร้อยของสถานที่อยู่เสมอ(แม้ว่าเราจะเห็นแอบหลับอยู่เป็นประจำก็ตาม) วึ่งนั่นเป็นหน้าที่ที่จะต้องปฏิบัติ เมื่อหมดกะ หรือหมดเวรแล้ว ก็มีโอกาสกลับไปพักผ่อน เพื่อสับเปลี่ยนเวรในครั้งต่อไป แต่สำหรับครูแล้ว การอยู่เวรยามนั้น ดูออกจะพิลึกอยู่ คือไปนอนเฝ้าโรงเรียน บางโรงเรียนอาจจะจัดที่นอนให้ บางโรงเรียนก็ไม่มี ก็เลือกที่นอนเอาตามสะดวก(หรือตามยถากรรม) การเฝ้าเวรยามแบบนี้ไม่ต่างอะไรกับการที่ว่า เมื่อเกิดเหตุอะไรก็ตาม ครูอาจจะต้องเป็นผู้รับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียวก็เป็นได้

ทั้งนี้ทั้งนั้น เรื่องเหล่านี้ คุณ จขกท. อย่าไปหวังกับความหวังระดับแสงหิงห้อยยังสว่างกว่าเลย ไม่ว่า รบ. รมต.ศธ. จะเป็นใคร ทั้งในอดีต ปัจจุบัน และอนาคต ความหวังของครู ดูเหมือนจะยิ่งริบหรี่ลงไปทุกวัน ก็ขอให้กำลังใจไปยังบุคลากรด้านการศึกษาทุกท่านในการปฏิบัติหน้าที่ ผมเชื่อว่าวันใดวันนึงข้างหน้า อาชีพครูจะเป็นอาชีพที่ทรงเกียรติ สมกับหน้าที่ความรับผิดชอบมากกว่าในปัจจุบัน

จากคุณ : paez_z

เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 54 16:40:49