ไม่รู้สิ...อ่านข่าวแล้วผมนึกถึงคำพูดของจ่าเพียรครับ...
...แม้แต่ตำรวจ บางคนมีอายุมากแล้วก็ยังเป็นแค่นายดาบ ไม่ใช่ต้องรู้จักนาย หรือเป็นลูกหลานแล้วถึงจะได้รับการเลื่อนยศเลื่อนตำแหน่ง คนบางคนถึงจะไม่มีความรู้แต่มีผลงานก็ต้องบรรจุ อย่างทีมงานของตนหลายคนก็ไม่มีเงินเดือนไม่มีค่าจ้าง ไม่มีค่าตอบแทน ทำงานกันด้วยใจจริง ๆ สู้เพื่อแผ่นดินตรงนี้ ที่เดินทางไปโวยวายกับสำนักงานตำรวจแห่งชาติ ก็ไม่ได้ไปโวยวายเพื่อให้ตัวเองได้ดิบได้ดี แต่อยากให้ผู้บังคับบัญชาในระดับสูงรับรู้ ว่าพวกเราทำงานกันยังไง ทำงานท่ามกลางความขาดแคลน แต่ไม่เคยเอาอุปสรรคตรงนี้ไปอ้างเพื่อสร้างปัญหา ส่วนที่ตนเองไปที่ทำเนียบรัฐบาล ไม่ได้ไปเพราะความผิดหวังที่ไม่ได้โยกย้ายไปที่อื่น แต่มันเหลือเวลาแค่หนึ่งปีก็คิดว่าน่าจะทำอะไรเพื่อเป็นแบบอย่างให้น้องๆบ้าง วันนี้เราต้องมาพูดความจริงว่าใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้เกิดอะไรขึ้น แล้วทำไมไม่ตอบแทนคนเหล่านี้ขณะที่พวกเขายังมีชีวิตอยู่ไม่ใช่ให้เขาอยู่ในหลุมฝั่งศพแล้วค่อยบอกว่าเขาเป็นวีระบุรุษ บางคนยังไม่ได้รบเลยแต่ถูกยิงเสียชีวิตขณะลาดตะเวนแล้วได้รับการสดุดีว่าเป็นวีระบุรุษ แล้วคนที่ทำงานอย่างหนักเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายอยู่ทุกวันทำไมไม่ให้กำลังใจเขา ซึ่งหลังจากตนเองได้ไปยื่นหนังสือตรงนี้ มีกระแสการตอบรับที่ดี แต่สำหรับนายก็ยังไม่มีความเคลื่อนไหวใดใด ขนาดวันที่ไปหาก็ยังไม่ได้เข้าพบ ก็ไม่หวังอะไร หวังแค่ว่าหลังเกษียณราชการแล้ว ตนเองอยากกินน้ำชา นั่งนินทาเพื่อน แล้วก็กลับบ้านไปอยู่กับครอบครัว เพราะตนเองไม่ได้อยู่กับครอบครัวมานาน 40 ปี เวลาที่อยู่กับครอบครัวมีน้อยมาก โดดเดี่ยวอยู่คนเดียวมาโดยตลอด...
...ผมไม่อยากเป็นวีรบุรุษ และจะไม่ขอตายในชุดนักรบ !! คำสุดท้าย พ.ต.อ.สมเพียร เอกสมญา ผกก.บันนังสตา...
สวนดุสิตมอบปริญญาเอกให้ พ.อ.กฤช คัมภีรญาณ
