**9 ปีที่ผ่านมา ชีวิตได้พบได้เจอกับอะไรมาเยอะมาก ชีวิตคู่ที่คิดจะฝากผีฝากไข้
ไปจนแก่เฒ่าก็มีอันต้องมาเลิกรากันเพราะความไม่รู้จักพอของคน เสียใจ เศร้าใจ
แต่ก็ต้องดำเนินชีวิตต่อไป พ่อ แม่ น้อง อยู่กันคนละที่ละทาง ต่างก็มีครอบครัว
ของตัวเอง ทุกคนบอกว่าเป็นห่วง ให้ดูแลตัวเอง แต่พอชวนให้พ่อกับแม่มา
อยู่ด้วยก็ไม่มีใครอยากมา
**ชวนนานแล้วนะ ไม่ใช่ว่ามาชวนตอนที่เลิกกับแฟน รู้สึกเหมือนตัวเองไร้ค่า
แม้แต่พ่อ แม่ น้อง ก็ไม่มีใครอยากอยู่ด้วย ก็พยายามคิดในแง่บวกว่าต่างคนก็
ต่างมีชีวิตเป็นของตัวเอง ตัวเราเองเราเป็นคนตรงๆ รักใครรักจริงอาจจะโผงผาง
ไปบ้าง หรือเพราะเราไม่ใช่คนปากหวาน ถึงไม่มีใครอยากอยู่กับเราสักคน
**เหงาๆก็นั่งร้องไห้ และก็ปลอบตัวเองว่ายังมีคนลำบากกว่าเรานะ เราต้องสู้
แต่วันนี้รู้สึกไม่ไหวจริงๆ อยากจะขอกำลังใจจากเพื่อนๆที่นี่ค่ะ
--ยินดีที่ไม่รู้จักทุกคนค่ะ--
เมื่อรักเดินทางมาจนพบจุดจบ
