ความคิดเห็นที่ 1 แฟนมีครบทั้ง 20 ข้อคะ แต่ไม่แสดงออก   ปอลิง โคตะระภูมิใจเลย พับเผื่อย *---* จากคุณ : คุณหนูแดง เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 54 17:06:40

ความคิดเห็นที่ 2 ฮาๆ  ครับคุณหนูแดงคห.๑ แฟนคุณผมถือว่าปกติสำหรับผู้ชายทั่วๆไปครับ (น่าอิจฉาที่หาได้ครบ ๒๐ ข้อเลย) ว่ากันว่า ผู้ชายมักแสดงออกถึงความรักด้วยการกระทำ แต่ ผู้หญิงชอบการแสดงออกถึงความรักด้วยคำพูด...ไม่รู้ว่าจริงแท้เพียงใด  แต่เห็นเพื่อนๆที่คารมดีๆ จีบสาวๆติดเร็วขนาด...ครับ จากคุณ : อุบลแมน เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 54 17:22:33

ความคิดเห็นที่ 3 คุณอุบลคะ  ในความคิดเห็นนะคะ ป้าว่าความรักหรือการแสดงความรักเนี่ยมันเปลี่ยนไปตามกาลเวลานะคะ         ในช่วงแรกรักทำอะไรก็หวานแหวว  อยากเห็นหน้า อยากอยู่ใกล้ เห็นหลังคาบ้านก็มีความสุขแล้ว       ต่อเมื่อกาลเวลาผ่านไป ความรักก็ต้องมาคู่กับความรับผิดชอบ การทำหน้าที่ของแต่ละคนที่จะประคับประคองความรักไปให้ตลอดรอดฝั่ง  มองไปในอนาคต     เมื่อมาถึงอีกวัยหนึ่ง ความรักต้องมาอยู่คู่กับความผูกพันธ์  ความเห็นอกเห็นใจ ความห่วงหาอาทร  ทั้งหมดนี้คงเป็นความรักที่มั่นคงถาวรได้นะคะ  บางคนทำได้ไม่ครบทั้งหมดตามข้างบนนั้น แต่เมื่อไหร่ที่เราต้องการเค้า เค้าจะมาอยู่เตียงข้างเราได้ พร้อมที่จะเป็นหลักให้เราพึ่งพาได้      แต่ในความรู้สึกส่วนตัว ที่รู้สึกมาตลอดคือ  ถ้าสงสารใครแล้ว มันยิ่งกว่ารักอีกค่ะ  แทบจะยอมตายแทนได้เลย  และในโลกนี้กับคนได้รับความรู้สึกนี้ไป มีสองคน ตือ พ่อ และสามี  โดยไม่รู้เหมือนกันว่า ทำไมรู้สึกแบบนั้น  ทั้งที่ทั้งสองคนก็ไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไร .. จากคุณ : ป้าลายคราม เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 54 17:24:47

ความคิดเห็นที่ 4 ความรักเปรียบเสมือนเม็ดทราย... ยิ่งบีบแรง...ทรายก็ยิ่งไหลออกจากมือเร็วขึ้น... จากคุณ : ครั้งหนึ่งเราเคยรักกัน เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 54 17:36:57

ความคิดเห็นที่ 5 ไม่ว่าดอกไม้จะช่อใหญ่ซักแค่ไหน... ก็ไม่สำคัญมากไปกว่า... ข้อความในการ์ดใบเล็ก ๆ... จากคุณ : ครั้งหนึ่งเราเคยรักกัน เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 54 17:39:06

ความคิดเห็นที่ 6 กำลังจะจบความรักครั้งล่าสุด ไม่ไหวละ ไม่ได้รับความสนใจเลย หาใหม่ดีก่า T_T จากคุณ : the chubby knight เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 54 17:39:45

ความคิดเห็นที่ 7 เมื่อมีข้อพิพาทกับคนที่คุณรัก... จงจัดการกับสถารการณ์ขณะนั้น... แต่อย่าขุดคุ้ยอดีต... จากคุณ : ครั้งหนึ่งเราเคยรักกัน เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 54 17:40:37

ความคิดเห็นที่ 8 ตอนนี้ฉิงๆ ทำได้แค่ "เข้ามาดู" ฮา ฮา จากคุณ : หวัดดีจ้ะ..ฉิงฉิง เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 54 17:40:57

ความคิดเห็นที่ 9 "บางคนทำได้ไม่ครบทั้งหมดตามข้างบนนั้น แต่เมื่อไหร่ที่เราต้องการเค้า เค้าจะมาอยู่เตียงข้างเราได้ พร้อมที่จะเป็นหลักให้เราพึ่งพาได้  " . . . อืม  ครับคุณป้าตุ๋ย  ใครทำได้ตามข้างต้น  น่าจะชนะคนที่ทำ ๒๐ ข้อตามกระทู้ได้ในระยะยาวครับ ว่าแต่  ผู้หญิงเขามักไม่ค่อยรอคนแบบนี้นะสิครับ   ว่าแล้วก็นึกถึงเรื่องนี้ . . . ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง.. มีเพื่อนต่างเพศอยู่คู่หนึ่ง เป็นเพื่อนที่รักกันมาก ฝ่ายชายจะเดินไปส่งฝ่ายหญิงที่บ้านเสมอทุกวัน เวลาผ่านไป จนทั้ง สองอยู่ มหาวิทยาลัย ฝ่ายหญิงเริ่มไปแอบชอบ ผู้ชายคนนึง และได้ถามเพื่อนชายว่า "นี่ เธอ ว่า เค้าเหมาะกับเราไหม" "เค้าก้อ หล่อดีนะ นิสัยก็ดีด้วย " "เหรอ! อืม อยากให้เค้ามานั่งอยู่ข้างๆ เราจังเลยเนอะ" ต่อมาไม่นาน หญิงสาวก็ได้เป็นแฟน กับผู้ชายคนนั้นจริงๆ วันนึงหญิงสาวบอกกับ เพื่อนชายของตนว่า "นี่ เธอ ไม่ต้องมาส่งเราทุกวันแล้วแหละ ตอนนี้เค้าจะมาส่งเราแล้ว เราไม่อยากให้ เค้าเข้าใจ ผิดน่ะ" "อืม" ฝ่าย ชายตอบรับ และเขาก็ไม่ได้ไปส่งหญิงสาวอีก ต่อมาหญิงสาวเกิดทะเลาะกับแฟน ของตน จึงมาปรึกษาเพื่อนชาย ว่า "เธอ! เด๋ว นี้เขาไม่ค่อยสนใจเราเลยแหละ เธอว่า... เราจะทำอย่างไร ดีหล่ะ!" "ก้อ เธอ ยังรักเค้าอยู่หรือป่าวหล่ะ" ฝ่ายชายถาม "ก้อรักสิ และก้อรักมากด้วย" "ถ้าอย่างนั้น ก็มอบความรักให้เขาต่อไปสิ ก้อเธอรักเค้านี่หน่า" "อืม ม" หญิงสาวทำตามคำแนะนำของเพื่อนชาย หลังจากนั้น ... วันหนึ่ง ระหว่างที่เพื่อนชายหนุ่ม เดินกลับบ้าน เค้าเห็นหญิงสาว นั่งร้องไห้อยู่ข้างทาง "เธอ เป็น อะไรหน่ะ ทำไมถึงร้องไห้ มีอะไรให้เราช่วยไหม" "เค้าไม่ รักเราเลยหล่ะ เขาเปลี่ยนไป เด๋วนี้เขาไม่เคยมาส่งเรา ที่บ้านเลย" "แล้วเราจะ ช่วยอะไรเธอได้บ้างหล่ะ" "ช่วยอยู่ กับเราซักพักได้ไหม?" หญิงสาวร้องขอ ก้อได้ซิ! ทำไมจะไม่ได้หล่ะ ทั้งสองได้นั่งอยู่ด้วยกัน โดยไม่พูดจาอะไรกันเลย ในที่สุดหญิงสาวก็เอ่ย ขึ้นมาว่า "เราควรจะ ทำอย่างไรดี เธอจะช่วยบอกเราได้ไหม ว่าเราควรจะทำอย่างไร ดี" "เธอยังรัก..เขาอยู่หรือป่าวหล่ะ" "รักสิ เรา รักเค้ามากเลย" "แต่เค้า ไม่รักเราเลยนี่หน่า" หญิงสาวร้องไห้โฮ "แต่เธอก็รัก..เขาไม่ใช่เหรอ" และชายหนุ่มก็ไปส่งหญิงสาว ที่บ้านอย่างที่เคยทำมาแต่ก่อน "ถ้า เมื่อไหร่...ก็ตาม ที่เธออยากให้เรามาส่งเธอที่บ้าน อย่าลืมเรียกเรา นะ" "อืม" และ หญิงสาวก็เดินขึ้นบ้านไป ต่อมาวันหนึ่งชายหนุ่มได้ รับโทรศัพท์จากหญิงสาว "เราไม่ไหวแล้ว ช่วยมารับเราที" เสียงของหญิงสาวดูช่าง อ่อนล้า และหมดกำลัง เธอกำลังร้องไห้อย่างฟูมฟายอยู่ ชายหนุ่มได้ไปหาเธอและพาเธอมาส่งบ้าน เธอยังคงถามชายหนุ่มนั้น เหมือนที่เคยถามมา ... "เราจะทำอย่างไรต่อไปดี" เราไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว..ดูยังไง ๆ เขาก็เหมือนไม่ได้รักเราเลย "แล้วเธอเลิก รักเค้าแล้วเหรอ" "ป่าว! เรา ยังรักเค้ามาก เรายังรักเขาอยู่เหมือนเดิม" "งั้นก็ เหมือนที่เราเคยพูดไว้ จงรักเขาต่อไป..แม้มันจะเจ็บบ้างก็ตาม เพราะมันไม่สำคัญหรอกว่า เขาจะรักเธอไหม..? แต่ถ้าเธอยังรักเขา เธอก็คงทำได้แค่เพียงรักเขา...และจงรักเขาให้มากกว่าเดิม เพื่อแสดงให้เขารู้ว่าเธอรักเขามาก และก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลง มีแต่เพิ่มมากขึ้น" อือ ม..แล้วหญิงสาวก็เดินขึ้นบ้านไป และในที่สุดวันที่เธอเรียนจบก็มาถึง เพื่อนชายหนุ่มของเธอมาแสดงความยินดีกับเธอ เธอรู้สึกแปลกใจมาก ที่เพื่อนชายหนุ่มของเธอ ยังเรียนไม่จบ เธอถามเขาว่า ทำไม..? ชายหนุ่มตอบว่า เขาขี้ เกียจไปหน่อย ทำให้เขาต้องเรียนซ้ำวิชา หนึ่งจึงยังเรียนไม่จบ หญิง สาวแปลกใจ เพราะตลอดมา ชายหนุ่มคนนี้เป็นคนขยัน แต่ก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไรต่อ.. และต่อมาไม่นานแฟนของหญิงสาว ก็ได้มาขอเธอแต่งงาน เนื่องด้วยเห็นถึงความรัก ที่หญิงสาวมีให้ หญิงสาวจึงได้ไปชวนเพื่อนชาย เพื่อให้มางานแต่งของเธอ "เราไม่ว่างจริงๆ เราติดธุระน่ะ! ขอโทษด้วยนะ" เพื่อนชายตอบเธอด้วยน้ำ เสียงแผ่วเบา หญิงสาวโกรธและเสียใจที่ เพื่อนชายไม่ยอมมางานแต่ง จึงวางหูกระแทกไป แต่หญิงสาวก็ต้องประหลาดใจ เมื่อวันที่เธอแต่งงาน ชายหนุ่มได้มาปรากฎตัวก่อนที่งาน แต่งจะจบลง "ยินดีด้วย นะ เรามาแล้วหล่ะ" หญิงสาวดีใจมากที่เห็นเพื่อนชาย ของเธอมา ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆ ก็ตาม เธอรู้สึกมีความสุขมาก ถึงกับกลั้นน้ำตาไม่ให้มันไหลออกมาไม่ได้ และเพื่อนชายก็พูดว่า เธอมีอะไรให้เราช่วยไหม..? ยิ่งทำให้เธอร้องไห้หนักกว่าเดิม.. ........................... ต่อมาหญิงสาวก็มีความสุข กับชีวิตแต่งงานของเธอ จนไม่มีเวลาได้ติดต่อกับเพื่อนชายอีกเลย จนวันหนึ่งหญิงสาวได้ ทะเลาะกับสามีของตน หญิงสาวไม่รู้จะไปปรึกษาใคร จึงนึกถึงเพื่อนชายขึ้นมา แม้ว่าหญิงสาวจะโทรไปหาเท่าไหร่? ก็ไม่สามารถติดต่อกับชายหนุ่มคนนั้นได้เลย เขาจึงโทรไปหาเพื่อนของชายหนุ่มคนนั้น เพื่อนของชายหนุ่มเล่า ว่า ชายหนุ่มเป็นโรคร้าย เขาไม่สามารถไปไหนได้ ตอนนี้รักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล... มาร่วมหลายเดือนแล้ว หญิงสาวตกใจมาก ถามว่า..เขาเป็นอะไร? เพื่อนชายหนุ่มบอกว่า อาการเขากำเริบ เพราะวันที่ชายหนุ่มต้องมาผ่าตัด ชายหนุ่มดัน ...หายตัว ไปเฉย ๆ โดยไม่มีใครรุ้ และเพื่อนของชายหนุ่ม ก็ยังบอกอีก ว่า ..."มันเป็นนิสัยเสียของมันหน่ะ มันชอบหายตัวไปไหนก็ไม่รู้ ในช่วงเวลาสำคัญๆ คราวที่แล้วตอนสอบไล่ มันก็หายตัวไปจากห้องสอบเฉยเลย" ไม่รู้มันหายไปไหน..ถามใคร ก็ไม่มีใครรู้ หญิงสาวตกใจมาก เลยขอที่อยู่ของโรงพยาบาลที่ชายหนุ่มรักษาตัว หญิงสาวไปเยี่ยมชายหนุ่ม ที่โรงพยาบาล เมื่อเปิดประตูเข้าไป ก็ต้อง ตกใจ ! ชายหนุ่มที่เคยดูแข็งแรง กับผอมซูบ ไม่มี แรง เมื่อชายหนุ่มเห็นเธอก็ดีใจ ทักทาย เธอเป็นการใหญ่ "เป็นอย่าง ไรมั่ง ไม่เจอกันตั้งนานเลยน่ะ" หญิงสาวนิ่งเงียบซักพัก น้ำตาหญิงสาวก็ไหลออกมา "อ้าวร้อง ไห้ทำไมหล่ะ เธอหน่ะ ไปทะเลาะกับแฟนมาอีกแล้วเหรอ จะให้เราช่วยอะไรไหม...? แต่เราก็คงจะแนะนำเธอ ได้เหมือนเดิมนะ" หญิงสาวเข้าไปหาชายหนุ่ม แล้วก็บอกกับชายหนุ่มว่า วันที่เธอ มารับเราเป็นวันสอบไล่เธอใช่ไหม..?" ชายหนุ่มทำหน้าตกใจและไม่กล้าพูดอะไรทั้งสิ้น กลับนิ่งเงียบไป หญิงสาวจึงพูด ต่อ... "และวันที่ เธอต้องผ่าตัดใหญ่ เธอกลับมางานแต่งงานของเราใช่ไหม..?" ชายหนุ่มไม่รู้จะพูดอะไร อีกแล้ว กลับนิ่งเงียบกว่าเดิม หญิงสาวเข้าไปกอดชายหนุ่ม แล้วพูดด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ "ตลอดเวลา เรารักแต่คนอื่น มองแต่คนอื่นเรากลับไม่รู้เลยว่าเธอรักเรามากแค่ ไหน เรารู้สึกเสียใจจริงๆ ที่ ไม่ได้รักเธอมากกว่านี้" ชายหนุ่มได้แต่ยิ้มแล้วก็บอก กับหญิงสาวด้วยเสียงอันแผ่วเบาว่า "เราบอกเธอ แล้วไง..ถ้าเรารักใครสักคน เราก็ต้องรักเขาให้มากๆ และมากขึ้นกว่าเดิม มันไม่สำคัญหรอก..ว่าเขาจะรักเราหรือไม่ มันสำคัญแค่เพียงว่า..เรายังรักเธออยู่หรือเปล่า แค่เราสามารถช่วยเธอได้ นั่นมันก็เป็นความสุขของเราแล้ว ต่อให้เราจะเจ็บสักแค่ไหน..เราก็ยังรักเธอต่อไป และไม่เคยคิดจะเปลี่ยนแปลง.. หญิงสาวรู้สึกเสียใจมาก นั่งร้องไห้โฮ...อยู่ที่ตักของชายหนุ่ม ชายหนุ่มจึงพูด... ขึ้น ว่า "ถ้าเราหาย เมื่อไหร่... เราจะไปส่งเธอที่บ้านอีกนะ" ที่มา- http://atcloud.com/stories/11184 จากคุณ : อุบลแมน เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 54 17:44:51

ความคิดเห็นที่ 10 กฏเหล็กของคู่รัก ข้อที่ 1 เราจะไม่โกรธพร้อมกันทั้งสองคน ข้อที่ 2 เราจะไม่ตะโกนใส่กันเด็ดขาด ข้อที่ 3 จำไว้ว่าไม่มีใครชอบคำติ หากจะคุยถึงสิ่งที่คุณไม่ชอบให้เขาทำ อย่าลืมพูดให้หวานๆ เข้าไว้ ข้อที่ 4 จะไม่มารื้อฟื้นเรื่องบาดหมางในอดีต ข้อที่ 5 ทำให้เขารู้สึกว่า เขาสำคัญสำหรับคุณเสมอ ข้อที่ 6 จะไม่โกรธกันข้ามคืน คุยกันให้เข้าใจก่อนหันหลังให้กันดีกว่า ข้อที่ 7 คุยกันให้มากขึ้น จะช่วยให้ความรักระหว่างเราเข้าใจกันมากขึ้น ข้อที่ 8 ถ้ารู้ตัวว่าทำผิดก็ขอโทษ ข้อที่ 9 อย่าเข้าใจผิดว่าการอยู่ด้วยกันตลอดเวลา หมายถึง ความเอาใจใส่อย่างแท้จริง เพราะการใส่ใจ คือการให้ความสนใจเต็มร้อย เวลาที่อยู่ด้วยกัน ข้อที่ 10 อย่าลืมทำให้เขารู้ว่า เรายังรักกันเสมอ จากคุณ : ครั้งหนึ่งเราเคยรักกัน เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 54 17:51:14

ความคิดเห็นที่ 11 คุณ อุบล ใน คห.ที่ 9 ขออย่าให้เป็นเรื่องจริงนะคะ ..ขอแค่เป็นเรื่องเล่านะคะ .. จากคุณ : ป้าลายคราม เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 54 18:01:16

ความคิดเห็นที่ 12 คุณthe chubby knight   คห.๖  ขอให้โชคดีกับสิ่งที่กำลังจะตัดสินใจกับความรักครับ  ไม่ว่าจะผลออกมาอย่างไรก็ตาม ครับ Be loving to those who love you. Be loving to those who do not love you, and they may change. Above all, be yourself. จง... รักคนที่รักคุณ จง... รักคนที่ไม่รักคุณแล้วสักวันหนึ่ง ...เค้าอาจจะเปลี่ยนใจ แต่เหนือสิ่งอื่นใด จงเป็นตัวของตัวเอง จากคุณ : อุบลแมน เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 54 18:04:05

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณเฮียต๋องสำหรับคำคมในคห.๔.๕.๗.๑๐  ครับ ฉิงๆคห.๘ เรื่องความรักและเข้ากับเทศกาลแบบนี้  คุยได้ชิวๆครับ  ฮาๆ  เรื่องความรักของฉิงๆน่าจะคล้ายๆในเรื่อง "พริกขี้หนูกับหมูแฮม"  ประมาณว่าเป็นภาพความรักของพวกที่ไปเรียนเมืองนอก  มั้ง...เดาอะนะ  แหะๆ คุณป้าตุ๋ย คห.๑๑  ผมก็คิดว่าน่าจะเป็นเรื่องเล่า  แต่ก็ไม่แน่  ชีวิตจริงบางคน  เศร้ากว่าในนิยายก็มีครับ จากคุณ : อุบลแมน เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 54 18:11:32

ความคิดเห็นที่ 14 โพสต์ไว้แล้วในห้องวาเลนไทน์ ขอยกมาวางตรงนี้อีกครั้งละกันค่ะ "แต่งงานอยู่กินกันมา 8 ปีแล้ว ทำไมเวลาเธอปวดตด เธอต้องมาตดใส่หน้าฉันด้วย มันเหม็นนะ แล้วทำไมเธอต้องกินกระเทียมเป็นหัวๆ เข้าใจนะว่าเธอน่ะชอบกินกระเทียม แต่ปากเธอ เหม็น สวดยวด ด่าแล้วยังมาทำหน้าตาล้อเลียน กินได้ทั้งเหล้า เบียร์ และไวน์ ในเวลาเดียวกัน  (ไอ้นี่คบไม่ได้) เวลาเมาก็ชอบมาป้วนเปี้ยน บอกรักเรา ทู๊กที เสร็จแล้วก็นั่งร้องเพลง เล่นกีตาร์ แหกปากเสียงดังลั่นบ้าน สุดท้ายเมาเดี้ยง หลับเป็นตายทุกวันศุกร์ นอนก็กรนเสียงดังยิ่งกว่าโรงสีไฟ เสียงดังทะลุออกมานอกห้อง แต่ก็มีเธอคนเดียวนี่แหละนะที่คอยขับรถมารับมาส่งฉันที่ทำงานทุกวัน ตลอดเวลา 8 ปีที่ผ่านมา ตื่นเช้ามาเธอมีหน้าที่อาบน้ำให้ลูก ขับรถไปส่งลูกที่โรงเรียน แล้วค่อยรีบไปที่ทำงานตัวเอง วันเสาร์อาทิตย์ช่วยทำงานบ้านทุกอย่าง กวาดบ้าน ถูบ้าน ดูดฝุ่น ล้างรถ ตัดเก็บต้นไม้ใบไม้หลังบ้าน ซ่อมเครื่องใช้ไฟฟ้าทุกอย่างที่มีอยู่ในบ้าน ปีนขึ้นไปปรับเสาอากาศทีวี ยังได้เลยน่ะ วาเลนไทน์ ทุกปี เธอก็ซื้อดอกไม้ให้ฉัน (ด้วยการหยิบเงินในกระเป๋าเราไปซื้อ เพราะเงินทุกบาททุกสตางค์อยู่ที่เรา 5555) ปีนี้ ฉันว่าจะฝึกวิชาตด จะได้ตดใส่หน้าเธอบ้าง และรอรับดอกไม้ในวันวาเลนไทน์จากเธอเหมียนเดิม อิอิ แฮปปี้วาไลนไทน์เดย์นะ ครอบครัวตัว อ. รักนะจุ๊บจุ๊บ" จากคุณ : ป้าเพียว เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 54 18:17:58

ความคิดเห็นที่ 15 จากมุมมองของเรา เราว่า หากเรารักแฟน เหมือนเรารักเพื่อนเรา ปฏิบัติกับแฟน เหมือนกับเราปฏิบัติกับเพื่อนเรา ไม่มีสองมาตรฐาน (อุ๊บส..จะเข้าข่ายการเมืองรึเปล่าเนี่ย อิ อิ) เพราะกับเพื่อน.... - เราจะมีความจริงใจ ชักจะอ้วนมากไปแล้วนะ ใช้ทรัพยากรให้น้อยๆ ลงหน่อย - เราจะมีความห่วงใย ถ้ากลับบ้านเวลากลางวันก็ส่งตรงนี้ล่ะ ถ้าเป็นกลางคืนจะไปส่งที่ป้ายรถเมล์ - เราจะไม่เอาเปรียบแต่ให้ซึ่งกันและกัน มื้อนี้เธอเลี้ยงที่โอเรียนเต็ล มื้อหน้าเราเลี้ยงก๋วยเตี๋ยวปากซอยนะ - เรายินดีรับฟัง เป็นที่ระบายและให้คำปรึกษากับเพื่อน เอ่อ.. แต่ตอนนี้ซีรีย์เกาหลีมา คุยวันหลังนะ - เรายินดีไปหาเพื่อนทุกที่ ทุกครั้งที่เพื่อนเรียกหา ยังไงก็ช่วยจ่ายค่าแท็กซี่ให้ด้วยนะ ส่วนตัวอย่างน่ะ คุยเล่นขำๆ นะคิดตั้งนานแน่ะ อย่าเอาไปทำตามล่ะ หาไม่คงไม่มีทั้งเพื่อนและแฟน ที่จะบอกคือ ความจริงใจ ห่วงใย เอื้อเฟื้อไม่เอาเปรียบ เป็นที่พึ่งได้ในยามลำบาก เป็นปัจจัยที่ทุกๆ ความสัมพันธ์ล้วนต้องมี ไม่ว่าจะในสถานะใด หากแถมด้วยความโรแมนติดแล้วไซร้ เราว่า รักจะยืนยงยืนยาวยิ่งกว่าเส้นก๋วยเตี๋ยว เส้นบะหมี่อะไรเสียอีกนะเอ้า แฮปปี้วันวาเลนไทน์จ้ะ ไม่ว่าจะโสดไม่โสดก็เถอะ รักไม่มีลิขสิทธิ์ จากคุณ : good thinking เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 54 18:22:42

ความคิดเห็นที่ 16 เพลงเพราะดีจัง น้องดิวกับน้องแก้ม เดอะสตาร์ จากคุณ : ป้าเพียว เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 54 18:27:21

ความคิดเห็นที่ 17 ความรัก ตอนนี้ ไม่หวือหวา แต่ไม่ราบเรียบ ไปได้สวย และเรื่อยๆค่ะ  มีแผนในอนาคตกันอยู่เสมอ   นิยามคงออกมาไม่หมด ค่ะเฮียอุบล   เอาเป็นว่า หากันจนเจอ  เหมือนเพลง ค่ะ จากคุณ : onlycat เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 54 19:06:27

ความคิดเห็นที่ 18 นิยามความรักของขาวมณีก็อ่านเนือ้เพลงได้เลยค่ะ   แล้วใครรักใครก่อน  ไม่รู้เรารักกันเมื่อหร่ายย   "และจะอยู่ข้างๆกันในโลกใบนี้" --> พอแล้ว  >//<   --------- เพลง minute of love (ความรู้สึกของฉันที่มีเธออยู่ด้วยกันอีกคนบนโลกใบนี้) วันที่จับมือกัน เธอกับฉันน่ะลืมบ้างไหมว่าเมื่อไหร่  จำอะไรได้บ้างไหม ว่าสุดท้ายอะไรที่ทำให้ได้พบกัน  แล้วใครรักใครก่อน ไม่รู้ว่าเรารักกันเมื่อไหร่  แต่ความรู้สึกของฉันมันนับจากนั้น บอกกับฉันว่าเธอคนนี้  และนับตั้งแต่นาทีตรงนั้นที่ฉันถึงรู้ว่ารักเธอ  ก็อยากให้รู้ว่านับตั้งแต่วันนั้น ทุกวินาทีของฉัน บอกกับฉันว่าโลกนี้มีเธออยู่  เพราะฉันไม่เคยรู้สึก อะไรมากมายเท่านี้  ก็อยากให้รู้แม้จะอยู่ห่างไกล ถึงแม้จะอยู่ตรงไหน ถ้าโลกนี้นั้นมีแค่ใครสักคนหนึ่ง  ให้คิดถึงกันทุกวัน เธอทำให้หมดคำถามตลอดไป  อยู่ด้วยกัน และอยู่ข้างๆกันบนโลกใบนี้  อยู่ด้วยกัน จะอยู่ข้างๆกัน  ก็อยากให้รู้ว่านับตั้งแต่วันนั้น ทุกวินาทีของฉัน บอกกับฉันว่าโลกนี้มีเธออยู่  เพราะฉันไม่เคยรู้สึก อะไรมากมายเท่านี้  ก็อยากให้รู้แม้จะอยู่ห่างไกล ถึงแม้จะอยู่ตรงไหน ถ้าโลกนี้นั้นมีแค่ใครสักคนหนึ่ง  ให้คิดถึงกันทุกวัน เธอทำให้หมดคำถามตลอดไป  ตลอดไป และจะอยู่ข้างๆกันตลอดไป จากคุณ : คุณหนูขาวมณี เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 54 19:15:49

ความคิดเห็นที่ 19 แฟนเรามีครบเลย 20 ข้อ(ขอให้เป็นแบบนี้ไปนานๆ) ความรักของมุมมองของเราคือ ถ้าสิ่งไหนไม่ใช่ของเราซักวันมันต้องจากเราไป แต่ถ้าสิ่งไหนเป็นของเราซักวันมันจะกลับมาหาเรา นี่คือ เหตุผลที่เราคอยดูแฟนเราอยู่ห่างๆตั้งแต่สมัยเป็นเพื่อนกัน โดยไม่เคยเรียกร้องและก้าวก่ายอะไรกับชีวิตเค้า(เค้ารู้ว่าเรารักเค้า แต่เค้าทำเฉยๆ หยิ่งมาก) ยิ่งเราพยายามออกห่างก็ยิ่งรู้สึกว่าเค้าเข้ามาใกล้(ทั้งๆที่เค้าแสดงออกว่าไม่สนใจเราเลย) สุดท้าย ในวันที่เราตัดสินใจ เก็บเค้าไว้เป็นแค่เพียงความทรงจำ เค้ากลับตามหาเราและไม่เคยปล่อยเราไปไหนอีกเลย นี่แหละมั้งของๆเรามันก็ต้องกับมาเป็นของเรา จากคุณ : จีจ้า ณ แอนฟิลด์ เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 54 20:20:00

ความคิดเห็นที่ 20 ขอบคุณคุณอุบลแมนครับ กำลังตัดสินใจอะครับ ปล่อยๆมันเป็นไปละกัน เบื่อเรื่องรักๆใคร่ๆละครับ อยากรักที่เค้าใส่ใจสนใจเรามากกว่านี้ ผมคงไม่ใช่สำหรับเค้าน่ะครับ จากคุณ : the chubby knight เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 54 20:44:01

ความคิดเห็นที่ 21 ช้ำๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : คนกลางวัน เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 54 20:49:16

ความคิดเห็นที่ 22 ความรู้สึกของเขาที่มีต่อพวกนาง ดูจากเปลือกนอกแม้แตกต่าง แท้ที่จริง ลุกไหม้ดุจเปลวไฟดุจเดียวกัน "ท่านเป็นตัวโง่งมที่สมบูรณ์แบบจริงๆ ท่านไฉนมักกระทำเรื่องโง่เขลาเช่นนี้เพื่อผู้อื่น" "เรามิใช่ตัวโง่งม ท่านเป็นฮวงซี่เนี้ย" เซียวจับอิดนึ้ง โกวเล้ง เล่ม 2 หน้า 228 ....................... มอบให้ท่านขุนโจร สหายผู้รู้ใจ :) จากคุณ : หวัดดีจ้ะ..ฉิงฉิง เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 54 21:18:53

ความคิดเห็นที่ 23 แฟนเราประเภทรักนะแต่ไม่ค่อยยอมแสดงออกค่ะ ตอนจีบใหม่ๆ (ยังเรียนอยู่) ก็หวานดีค่ะแต่ก็พูดไม่เก่งอยู่ดี ใช้ส่งเมสเสสแทน อ่านทีกระโดดจนตัวลอย ปัจจุบันทำงานแล้วค่ะ ไม่ได้จีบกันแล้ว เป็นแฟนกันเต็มตัว ชีวิตซับซ้อนขึ้นเยอะ เค้าเปลี่ยนจากหนุ่มโรแมนติค เป็นชายหนุ่มผู้เต็มไปด้วยความรับผิดชอบในหน้าที่การงาน โรแมนติคน้อยลง ไม่หวานแล้วด้วย (แต่เรายังหวานอยู่นะ) แต่...ความรู้สึกดีๆมันกลับเพิ่มขึ้นค่ะ แม้เค้าจะหวานน้อยลง แต่แววตาที่เคยมองเราด้วยความรักใคร่มันไม่ได้หายไปเลย แม้เค้าจะงานยุ่ง ไม่มีเวลาพูดหวาน ทะเลาะกันบ้าง แต่เรารู้ว่าเค้าอยากสร้างอนาคตให้เราภูมิใจ อ้อมกอดเค้ายังอบอุ่นและแข็งแรงเสมอ แม้วาเลนไทน์นี้จะไม่ได้เจอกัน ไม่มีอะไรให้แต่เราก้รู้ว่าเค้ารักเรามากแค่ไหน แค่เค้าซื่อสัตย์รักเราคนเดียวมันก็เกินพอแล้วค่ะ จากคุณ : Wanna listen to me? เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 54 21:58:40

ความคิดเห็นที่ 24 เข้ามาอ่าน  ครับ     ยังรักได้อีก....... จากคุณ : ว่าวปักเป้า เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 54 22:52:10

ความคิดเห็นที่ 25 นิยามความรัก อาจแตกต่างกันไปครับ แต่ที่เหมือนกันหมด ก็คือความรักความสุข สำหรับท่านที่มีรักก็ขอให้ถนอมความรักกับคนที่เรารักตลอดไปน่ะครับ สำหรับท่านที่ยัง  ไม่มีความรัก ก็ให้รักพ่อ รักแม่ รักพี่รักน้อง รักเพื่อน และรักคนไทย รักประเทศไทย จากคุณ : ทามากิ เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 54 22:54:37

ความคิดเห็นที่ 26 ตอนนี้คิดได้อยู่สามคำค่ะ ไว้ใจ เชื่อใจ และวางใจ แต่ก็ไม่ได้นิ่งนอนใจน๊า ฮาๆๆ สำคัญที่สุดก็เอาใจเค้ามาใส่ใจเราค่ะ ตอนนี้แค่นี้จริงๆ ^^ จากคุณ : น้ำเองจ้า (แฟนฉันเป็นลิง) เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 08:21:03

ความคิดเห็นที่ 27 Love needs no return address, for it is always returned to the sender multiplied. (Linda Bremner) ขอให้ "ดอกรักบานในหัวใจใครทั้งโลก"  นะคะ   (เฉลิมศักดิ์ (ศิลาพร) รงคผลิน) จากคุณ : happy Valentine's Day (padivarutda) เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 10:22:28

ความคิดเห็นที่ 28 ฟาสต์ฟู้ด ธุรกิจ หนุ่มเมืองจันท์ boycitychan@matichon.co.th ผมมีหนังสือเล่มใหม่แล้วครับ เพิ่งออกเมื่อเดือนมกราคม หนังสือเล่มนี้ไม่ได้วางขาย แต่แจกฟรีครับ และแจกฟรีเฉพาะคนที่ไปร่วมงานแต่งงานของ "อิ่ม-ป๊อบ" ทั้ง 2 คนไปเรียนหลักสูตร ARM รุ่นที่ 7 ของ "เซเว่น อีเลฟเว่น" รุ่นเดียวกับผม นั่นคือ เหตุผลที่ทำให้เรารู้จักกัน วันหนึ่ง "อิ่ม" เดินมาบอกผมว่าคุณแม่ของเธอชอบอ่านหนังสือชุด "ฟาสต์ฟู้ดธุรกิจ" ผมก็ฝากหนังสือให้คุณแม่และอิ่ม ฝากหนังสือไป 2-3 เล่ม สัปดาห์ต่อมาก็ได้น้ำพริกหนุ่มและอาหารเหนือยี่ห้อ "วนัสนันท์" มากล่องใหญ่ ถือเป็นการลงทุนที่คุ้มค่ามาก คุณพ่อ-คุณแม่ของ "อิ่ม" เป็นเจ้าของแบรนด์ "วนัสนันท์" ครับ เป็นสินค้าประจำจังหวัดเชียงใหม่ที่โด่งดังมาก จากนั้นไม่นาน "อิ่ม" กับ "ป๊อบ" ก็บอกว่าทั้งคู่ขี้เกียจนอนคนเดียวแล้ว และอยากได้หนังสือ "ความสุข ณ จุดที่ยืนอยู่" ของผมเป็นของชำร่วยในงานแต่งงาน ฟังแล้วปลื้มครับ เพราะถือว่า "อิ่ม" และ "ป๊อบ" ให้เกียรติมาก คิดดูสิครับ ในงานสำคัญที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิตของคน 2 คน หนังสือของผมได้เป็น "ของที่ระลึก" ในงาน แค่คิดก็เท่แล้ว ตอนแรกน้องทั้ง 2 คนจะขอซื้อ แต่ด้วยความรักน้อง และเห็นว่าทั้ง 2 คนฐานะไม่ดีนัก เพราะกิจการ "เชียงใหม่วนัสนันท์" ที่ขายพวกกระเทียมดอง-อาหารเหนือของ "อิ่ม" และ "นีโอเดคคอร์ อินเตอร์เนชั่นแนล" ขายพื้นไม้สำเร็จรูปของ "ป๊อบ" เมื่อนำมาเปรียบเทียบกับ "แอปเปิ้ล" ของ "สตีฟ จ็อบส์" หรือ "ไมโครซอฟต์" ของ "บิล เกตส์" กิจการของทั้งคู่ถือว่าเล็กมากกก... น่าสงสารจริงๆ ผมบอก "อิ่ม" กับ "ป๊อป" ว่าให้เลือกเรื่องที่ชอบในหนังสือทั้ง 16 เล่มของผม ไปพิมพ์ใหม่ดีกว่า จัดทำรูปเล่มใหม่ให้เป็นของที่ระลึกสำหรับงานนี้ ชอบเรื่องไหน เลือกไปเลย ค่าลิขสิทธิ์ไม่ต้อง ขี้เกียจรีดเลือดกับ "ปู" ครับ แสดงน้ำใจไปแล้วนึกว่าเรื่องจะจบ "อิ่ม-ป๊อบ" กลับบอกว่าพี่ต้องเขียนคำนำให้ ไม่เช่นนั้นคนอื่นจะคิดว่าแอบเอาเรื่องของผมมาพิมพ์โดยไม่บอกกล่าว เอาล่ะสิ กลายเป็นปัญหาใหญ่ของผมขึ้นมา เขียนเรื่องธุรกิจ หรือเรื่องไร้สาระนั้นไม่ใช่เรื่องยาก แต่เขียนเรื่อง "ความรัก" มันยากนะครับ ประสบการณ์ก็ต่ำมาก จะถาม "อมร" ก็กลัวจะนอกเรื่องนอกราว คิดอยู่เกือบ 1 เดือน สุดท้ายก็นึกออก ผมใช้หลักการแก้ปัญหาแบบเดิมครับ ถ้าหา "ทางออก" ไม่เจอ ให้เราออกที่ "ทางเข้า" "หนังสือเล่มนี้เกิดขึ้นจากอะไร" คำตอบแรก คือ ARM 7 ถ้าไม่ได้เจอกันในโครงการนี้ ทั้งคู่ก็คงไม่นำเรื่องของผมมาเป็น "ของที่ระลึก" แจกในงานแต่งงาน แต่อีกคำตอบหนึ่งที่สำคัญกว่า หนังสือเล่มนี้เกิดขึ้นจาก "ความรัก" ครับ เพราะมี "ความรัก" ของ "อิ่ม" และ "ป๊อบ" หนังสือเล่มนี้จึงเกิดขึ้น ...ความรัก ...รัก เมื่อจะเขียนเรื่อง "ความรัก" แทนที่จะเสียเวลาคิดว่าจะเขียนเรื่องอะไรที่เกี่ยวกับ "ความรัก" เราก็ย้อนกลับไปทีจุดตั้งต้นเลย "รัก" เคยสงสัยไหมครับว่า "ความรู้สึก" ที่ภาษาอังกฤษเรียกว่า "LOVE" ทำไมภาษาไทยจึงบัญญัติศัพท์คำว่า "รัก" มารองรับ ทำไมต้องใช้คำว่า "รัก" ไม่ใช้คำอื่น ไม่ใช้คำว่า "กุ๊กกุ๋ย" หรือ "ชิมิ" ฉันกุ๊กกุ๋ยเธอ ฉันชิมิเธอ แต่กลับใช้คำว่า "ฉันรักเธอ" มันต้องมีเหตุผลสิครับ ผมสงสัยมานาน และเพิ่งคิดออกเมื่อไม่กี่วันนี้ "รัก" มีตัวอักษรอยู่ 2 ตัวครับ คือ ร.เรือ และ ก.ไก่ การเลือกใช้ตัวอักษร 2 ตัวนี้ต้องมี "ความหมาย" นี่คือ ปริศนาที่ซ่อนมานานหลายร้อยปีที่ผมเพิ่งค้นพบ รู้ไหมครับว่า "ร-ก" ย่อมาจากอะไร นั่งลงครับ ถ้าเป็นแฟนกันก็กุมมือกันแล้วฟังดีๆ "ร" นั้นย่อมาจากคำว่า "เรา" ครับ "ก" ย่อมาจาก "กู" ตัวกู-ของกู "ความรัก" เป็นเรื่องคน 2 คน คนอื่นไม่เกี่ยว ชีวิตคู่ คือ การผสาน "ร" และ "ก" เข้าด้วยกัน เมื่อคน 2 คนตัดสินใจใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน เหมือนกับว่าต่อไปนี้จะไม่มี "ฉัน" ไม่มี "เธอ" มีแต่ "เรา" แต่ในความเป็น "เรา" ทั้ง 2 คนก็ยังต้องมีความเป็นตัวตนของตนเองอยู่ด้วย ฉัน ยังต้องเป็น ฉัน เธอ ยังต้องเป็น เธอ การหาค่ากลางระหว่าง "เรา" และ "ตัวตน" ของแต่ละคน เพื่อให้ชีวิตคู่ดำเนินไปอย่างราบรื่นและมีความสุข เป็นศิลปะแห่งความรัก และนั่นคือ เหตุผลที่ "ร" และ "ก" ต้องมี "ไม้หันอากาศ" อยู่ด้านบน ดูดีๆ สิครับ "ไม้หันอากาศ" บนตัว "ร" ปลายหางมันตวัดลง ความรักไม่ใช่เรื่องของ "เหตุผล" แต่เป็นเรื่อง "ความรู้สึก" เราถามทุกสิ่งด้วย "เหตุผล" ได้ แต่สำหรับ "ความรัก" เราต้องถามด้วย "หัวใจ" และตอบด้วย "หัวใจ"? ผมตบท้ายคำนำชิ้นนี้ด้วยคำอวยพร ...ขอให้ "อิ่ม-ป๊อป" มีความสุขทุกวันคืน มีความสุขกับชีวิตใหม่ กับความเป็น "เรา" ที่มี "ฉัน" และ "เธอ" เล่นซ่อนแอบกันอยู่ ...ใต้ร่มเงาของ "หัวใจ" ... ในหนังสือเล่มนี้ ผมบอกน้องทั้ง 2 คนว่ามีสิ่งหนึ่งที่ผมลืมบอกไป คือ ที่บอกว่า "ค่าลิขสิทธิ์" ของเรื่องในหนังสือ ไม่คิด ยังยืนยันเหมือนเดิม แต่ "คำนำ" ชิ้นนี้ผมเขียนขึ้นมาใหม่ ต้องมี "ค่าเรื่อง" ไม่เช่นนั้น เสียชื่อ "นักเขียนมืออาชีพ" ไม่ต้องจ่ายเป็นเงิน แค่ขอให้ "อิ่ม" ส่งสินค้าของ "วนัสนันท์" ไปให้ชิมตลอดชีวิต และ "ป๊อบ" ส่งไม้ไปให้สร้างบ้านหลังใหม่เท่านั้นก็พอแล้ว เป็นคนไม่โลภมากครับ http://www.matichon.co.th/news_detail.php?newsid=1297569238&grpid=no&catid=&subcatid= จากคุณ : อุบลแมน เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 12:02:05

ความคิดเห็นที่ 29   เราว่าความรักคือพลังอันยิ่งใหญ่ ถ้าเกิดกับใครแล้ว เหมือนจะมีความ สามารถที่จะทำอะไรได้หมดเกือบทุกอย่าง ทั้งในสิ่งที่เคยเบื่อหน่ายก็ยังไม่เบื่อหน่าย ที่จะทำ คิดว่างั้นนะ ... จากคุณ : ไอติมเม็ดบัว เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 13:40:26

ความคิดเห็นที่ 30 ชอบหนุ่มเมืองจันทร์ เวลาแซว อมร กับ ติ๊น ตลกค่อดๆ ^_^ จากคุณ : หวัดดีจ้ะ..ฉิงฉิง เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 15:19:50