ความคิดเห็นที่ 1 ผ่อนบ้านมาได้7ปีแล้ว แต่ไม่อยากผ่อนต่อ  ไม่ใช่ไม่ไหวแต่รู้สึกว่ามันไม่มีความสุขเท่าไหร่กับชีวิตแบบนี้  อยากขายไปซื้อที่แปลงเล็กๆอยู่ตอนบั้นปลายชีวิต  แต่หายากมากที่แบ่งขายและราคาสูงมาก ช่วยแนะนำการซื้อชีวิตสันโดษในราคาประหยัดหน่อยครับ แก้ไขเมื่อ 15 ก.พ. 54 03:59:37 จากคุณ : ประภาคารเก่า เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 03:57:33

ความคิดเห็นที่ 2 ไปบ้านนอกก็ใช่ว่าจะแก้ปัญหานะครับ เพราะสังคมชนบทที่มีแต่ความโอบอ้อมอารี จริงใจ บลาๆๆๆ ผมเห็นมีแต่ในหนังไทยสมัย 20 ปีก่อนน่ะแหละครับ ส่วนตัวผมคงแนะนำให้หางานอดิเรกน่ะแหละครับ อะไรก็ได้ แล้วพยายามตามข่าว ตามอีเว้นท์ที่เขาจัดแล้วก็ไปร่วมกับเขาบ้าง คนที่ชอบอะไรเหมือนๆกันมาคุยกันมันสนิทกันง่ายครับ จากคุณ : bigcy เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 04:05:12

ความคิดเห็นที่ 3 อืม...สังคมเมืองกับสังคมชนบท ย่อมจะมีจุดเด่นและจุดด้อยที่แตกต่างกันไปตามวัฒนธรรมของจังหวัดหรือเมืองนั้นๆครับ อย่างผมทำงานมาหลายจังหวัดแล้วก็ไปสัมนา ประชุม ฯลฯบ้าง เช่น กรุงเทพ เชียงใหม่ เชียงราย นครราชสีมา ร้อยเอ็ด อุบลราชธานี ภูเก็ต หาดใหญ่ นราธิวาส ปัตตานี ยะลา ชุมพร ฯลฯ ทุกๆที่ล้วนแตกต่างกันครับ คุณเจ้าของกระทู้หาเหตุที่แท้จริงเจอหรือยังครับว่าทำไมถึงหมดไฟกับเมืองใหญ่ เช่น มีปริมาณประชากรหนาแน่นจนเกินไป สาธารณูปโภคไม่เพียงพอกับความต้องการ นั้นเป็นปัจจัยภายนอกครับ ส่วนปัจจัยภายในก็เช่น เบื่องานที่ทำอยู่ การใช้ชีวิตประจำวันของตัวเองไม่เหมาะสมกับสภาวะการณ์ของเมืองนั้นๆครับ กิจกรรมที่เหมาะสมกับเจ้าของกระทู้ก็ต้องสำรวจตัวเองครับ ทั้งความชอบ ความสนใจส่วนตัว สภาพเศรษฐกิจของตัวเอง ฯลฯ ลองหาดูไปเรื่อยๆครับ ส่วนผมเบื่อเมืองใหญ่เช่น กรุงเทพฯเหมือนกันครับ แต่ไม่รู้ว่าจะหนีไปที่ไหนเหมือนกันครับ เพราะเมืองหลวงย่อมเป็นแหล่งที่รวบรวมความเจริญและความเสื่อมโทรมไปพร้อมๆกันครับ (มีศูนย์ราชการต่างๆระดับบริหาร บริษัทฯสำนักงานใหญ่ แล้วก็มีชุมชนแออัด)  ไม่ว่าจะทางสังคม หรือจิตใจ ฯลฯ ถ้าผมว่าง...ผมจะไปหาซื้อหนังสือแนวที่ชอบสัก ๒-๓ เล่มครับ มาอ่านที่บ้าน ทำอาหารง่ายๆกินเองที่บ้าน ปลูกต้นไม้เลี้ยงปลา ฯลฯ ของผมไปเรื่อยๆครับ วันหยุดของผม ผมก็แทบจะไม่ได้ออกไปไหนหรอกครับ จากคุณ : เจ็บนิ้ว (ทะลายร่างทะลวงใจ) เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 04:05:22

ความคิดเห็นที่ 4 เราอย่าไปคาดหวังอะไร กับสภาพแวดล้อม สภาพแวดล้อมจะเติบโต และเปลียนแปลงไปตามธรรมชาติ ไม่มีสิ่งใดหยุดนิ่งอยู่กับที่ เราไม่สามารถควบคุมสภาพแวดล้อมได้ แต่เราควบคุมตัวเองใด้  สิ่งใดที่เห็นว่า เราไม่สามารถที่จะ ไปตามได้ เราก็ พยามหลีกเลี่ยง และ มองหาสิ่งที่เห็นว่า ไปกันได้ ไปทางนั้น และอย่าลืมว่า ไม่ใีสิ่งใดไม่มีการเปลี่ยนแปลง  ถ้าไม่ปรับเปลี่ยนก็จะสูญหายไปในที่สุด จากคุณ : แดงเนินพระ เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 04:21:41

ความคิดเห็นที่ 5 รู้สึกเหมือนเป็นบอนไซครับ  เหมือนต้นไม้ในกระถางยังไงไม่รู้  ความเป็นอยู่ของเรามันต้องอิงกับสังคมทุกเรื่อง  ผมไม่ค่อยชอบการพรีเซนทตัวเองในที่สาธารณเท่าไหร่  ไม่มั่นใจเลย  ผมเป็นคนกทมแต่ทนค่าครองชีพไม่ไหวเลยมาอยู่ต่างจังหวัดหลายปีแล้วครับ  แต่ก็ยังเป็นลูกจ้างอยู่   ถ้าให้ผมเลือกอาชีพ  รูปร่างหน้าตาอย่างผมเหมาะเป็นเกษตรกรมากกว่าทั้งอุปนิสัยด้วย  แต่เก็บเงินไม่พอซื้อที่ดินซักที อยากพึ่งตนเองครับ  กะว่ามีที่ดินแล้วจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับโลกภายนอกอีกเลย ไม่รู้ว่าเป็นความคิดสุดโต่งไปรึเปล่า แต่คิดแบบนั้นจริงๆครับ จากคุณ : ประภาคารเก่า เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 04:22:42

ความคิดเห็นที่ 6 ความจริงสภาพแวดล้อมผมก็ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลงในทางที่แย่ลง  ตรงกันข้าม ค่อนข้างจะดีขึ้น สิ่งที่เปลี่ยนคือความคิดของผมเอง ตอนแรกตั้งใจซื้อบ้านทาวนเฮ้าสหลังแรกของหมู่บ้าน หัวมุมถนน ติดสโมสรกีฬา  กะว่าจะทำธุระกิจอะไรสักอย่างเล็กๆ สำหรับเลี้ยงตัวตอนแก่ แพงกว่าหลังอื่นๆ50,000  (ค่าทำเล) 7ปีแล้วสโมสรยังไม่เป็นรูปเป็นร่างตามแปลนที่แสดงตอนซื้อเลย  ถนนทางเดินถูกปิดเป็นซอยตันหมด  ไร้วี่แววคนเดินผ่าน เป็นอันว่าจบกันไป   คิดว่าจะเอาเป็นที่อยู่อาศัยก็แล้วกัน  แต่เมื่อรวมองค์ประกอบของชีวิตด้านอื่นๆ รู้สึกว่ามันไม่ลงตัวเอาซะเลย  เหมือนต้นไม้ค่อยๆเฉาไปเรื่อยๆ รอวันตายไปเปล่าๆ  ในกระถางแห้งๆ  ไม่มีชีวิตชีวา  ไร้ความหมายโดยสิ้นเชิง  เป็นแค่ตัวตลกในละครชีวิตโรงใหญ่   ความคิดผมจึงเปลี่ยนจากการดำรงชีวิตที่ต้องอาศัยคนหมู่มาก เป็นพึ่งตัวเองแบบกลับหลังหัน180องศาเลย เซ็งอูฐ แก้ไขเมื่อ 15 ก.พ. 54 05:05:24 แก้ไขเมื่อ 15 ก.พ. 54 04:50:19 จากคุณ : ประภาคารเก่า เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 04:41:36

ความคิดเห็นที่ 7 ลองย้ายไปอยู่กับญาติที่ ตจว. ซักพักซิครับ ถ้าชอบก็หาซื้อที่ใกล้ๆบ้านญาติเลย  ที่ดิน ตจว.ถูกกว่าใน กทม.อยู่แล้ว จากคุณ : teamasso เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 07:19:02

ความคิดเห็นที่ 8 ย้าย ไปชล...ก็ดีนะ อยู่ไกลเมืองได้สงบๆ มีกิจกรรมเพียบ โดยเฉพาะที่พักผ่อน เล่นกีฬา จากคุณ : TheRed2008 เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 07:46:21

ความคิดเห็นที่ 9 อยู่ที่ไหน ถ้าเราหาความลงตัวของตัวเองไมได้ก็ไม่มีความสุขอ่ะค่ะ   อย่างเรา  จะไปธุระที ขับรถอย่างไกล  อยากอยู่ในเมืองจะแย่แล้วตอนนี้    ถ้าชอบธรรมชาติ ก็สร้างธรรมชาติในบ้านไม่ได้หรอคะ ปลูกค้นไม้ อะไรพวกนี้  ทำไปก่อน  เมือ่ไรพร้อมก็ค่อยย้าย  บ้านอ่ะบ้ายเมือ่ไรก็ได้  แต่เราต้องแก้ไขใจเราตั้งแต่วินาทีน้เลย จากคุณ : คุณหนูขาวมณี เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 09:02:15

ความคิดเห็นที่ 10 ผมอยู่ชลบุรีสิบกว่าปีแล้วครับ(ศรีราชา)  ผ่อนบ้านอยู่คนเดียว สาวๆไม่ยอมอยู่ด้วยบอกว่าขี้เกียจเป็นหนี้   ญาติๆก็อยู่กทมหมด(ที่ๆผมหนีมา) ปัญหาคือผมไม่ชอบชีวิตที่ต้องผูกพันธ์กับคนเยอะๆ เบื่อความกลับกลอกตลบแตลง  ไม่ว่าเมืองเล็กเมืองใหญ่ก็คือสังคมเมืองเหมือนกัน  มันโหวงเหวงท่ามกลางความแออัด  เหงาเศร้าในความอึกทึก พอเข้าใจไหมครับ อยากอยู่ที่เป็นธรรมชาติ รู้สึกว่ามันให้อะไรกับชีวิตมากกว่าเวลามีสมาธิ  แต่รู้สึกว่าต้องใช้ทุนเยอะเหมือนกัน  ไม่ง่ายเลยที่จะเป็นอิสระจากความวุ่นวายทั้งหลายเพื่อไปวุ่นวายกับตัวเองตามลำพัง  คิดแล้วต๊อแต๊จริงๆ   คิดว่ามีที่สัก2-3ไร่ก็คงปลีกวิเวกได้ตลอดชีวิตแล้ว  ตอนนี้อายุ44แล้ว ช้าไปกว่านี้กลัวจะไม่ทันการครับ สังขารจะลุยไม่ไหวเสียก่อน   ตอนวัยรุ่นชอบกิจกรรมเป็นกลุ่ม แต่ตอนนี้ตรงกันข้าม จากคุณ : ประภาคารเก่า เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 09:02:48

ความคิดเห็นที่ 11 ก็ ... ไม่ลองเอาพื้นที่ที่มีอยู่ เปลี่ยนเป็นธรรมชาติ แก้เซ็งไปพลางๆ ล่ะคะ  ^^ ... แล้วลองอยู่กับมันดูว่าคุณชอบมันจริงๆ หรือเปล่า ? การอยู่กับธรรมชาติีหรือคิะจะทำไร่ เป็นชาวสวน เกษตรกร อะไรนั่น ใช่ว่าจะเป็นกันง่ายเพียงแค่อยากนะคะ ^__^ ก่อนจะตัดสินใจ ดิฉันอยากให้คุณได้ลองลงมือทำ ทดลองก่อน  ไอ้เรื่องใจน่ะถ้ามันเต็ม 100 ขามันก็ก้าวตามเองล่ะคะ ... ที่บ้านมีพื้นที่ไหมคะ ??  ลองๆ ปลูกผัก  ปลูกดอกไม้ ไม่ก็โน้นเลยปลูกผักบนหลังคา  หรือแม้แต่หากไม่มีพื้นที่ ทดลองทำแปลงผักที่ทำจากท่อ PVC ประกอบหลายๆ ชั้น ปลูกได้หลายชนิดแต่ประหยัดเนื้อที่ก็ได้ ลองดูสิคะ ดีกว่า "หมกตัว" อยู่เงียบๆ ... คุณชอบอะไรเดินไปหาหนังสือ หาข้อมูลในเน็ต มันก็เพลินดีนะคะกับการได้หาข้อมูลในสิ่งที่เราฝัน อยาก และใฝ่ จะทำ ... อย่าไปคิดถึงตัวเงินเลยคะ กับการลงทุน หากดิฉันเป็นคุณจะลองไปเป็นลูกจ้าเกษตรกร ดูสักพัก จะได้รู้ว่าตัวเองอยู่กับชีวิตแบบนั้นได้จริงหรือเปล่า หรือแม้แต่ลองออกค่ายอาสา ตามหมู่บ้านด้อยพัฒนา .. หากมีเวลาลองใช้ เวลา แสวงหาจุดที่คุณอยากยืนดูคะ ... จากคุณ : คุณหนูแดง เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 09:15:37

ความคิดเห็นที่ 12 บ้านผมไม่มีพื้นดินแม้แต่ตารางนิ้วเดียวครับ  เดินไม่กี่ก้าวก็ถึงโลตัสแล้ว  สะดวกสบายสำหรับชาวเมือง  ปัญหาคือผมไม่รู้จะสร้างธรรมชาติในบ้านเพื่ออะไร เพราะไม่ค่อยมีเวลาชื่นชมเท่าไหร่ ทำงานทุกวัน คือผมอยากเปลี่ยนวิถีชีวิตครับ ไม่ใช่เปลี่ยนสภาพแวดล้อมอย่างเดียว มันยากหน่อยนึง จากคุณ : ประภาคารเก่า เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 09:15:44

ความคิดเห็นที่ 13 คุณประภาคารเก่าลองเข้า web นี้สิค่ะ http://www.kasetporpeang.com/ ชื่อเวป เกษตรพอเพียง เป็น web สำหรับคนหัวใจเกษตรกรค่ะ อ่านประสบการณ์ของเพื่อนๆ แล้วเพลินดีค่ะ มีหลากหลายอาชีพค่ะที่หันมาทำการเกษตรค่ะ ดิฉันก็เป็นสมาชิกเวปนี้เหมือนกันค่ะ คุณประภาคารเก่าลองเข้าไปอ่านนะค่ะ อาจจจะชอบก็ได้ค่ะ จากคุณ : แม่น้ำฟ้า เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 09:37:34

ความคิดเห็นที่ 14 ผมเป็นคนในตระกูลชาวสวนครับ ตอนเด็กๆเคยทำสวนด้วย   ถึงได้โหยหาชีวิตที่รื่นรมย์ในวัยเด็ก เหมือนความรู้สึกทาซาน พอเข้าใจป่ะครับ  เคยเป็นทาซานอยู่ชานเมืองกรุงเทพฯเมื่อสักสามสิบปีที่แล้ว  รู้สึกว่านั่นคือตัวตนของผม เหมือนหุ่นไล่กาอะไรทำนองนั้น ไม่กลัวแดด ไม่กลัวฝนครับ  กลัวคน จากคุณ : ประภาคารเก่า เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 09:47:33

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณ คุณแม่น้ำฟ้าครับ เคยเข้าไปอ่านเหมือนกันครับแต่ไม่ค่อยติดตาม เพราะตอนนี้ผมเสาะหาแต่เวบประกาศขายที่เป็นอันดับแรกก่อน เรื่องอื่นค่อยว่ากัน และพอมีพื้นฐานบ้างแล้วครับ สมมุติว่าได้ที่ดินมาจริงๆ ก็กะว่าจะไม่ทำอะไรที่ยากๆหรือเกินตัวไป  อย่างมากก็ปลูกผักหญ้าไว้กินเองบ้างเท่านั้นล่ะครับ เวลาที่เหลือก็เล่นพันทิป  ไม่ได้ตั้งความหวังะไรกับชีวิตแล้วครับ ที่ว่าวุ่นวายกับตัวเองน่าจะเป็นเรื่องอะไรสนุกๆมากกว่า ไม่เอาแล้วความเครียด แก้ไขเมื่อ 15 ก.พ. 54 10:02:16 จากคุณ : ประภาคารเก่า เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 09:55:49

ความคิดเห็นที่ 16 ตามคห 13 เลยครับ ผมก็เป็นสมาชิกอยู่ กำลังดูที่ราคาไม่แพงอยู่สักสองสามไร่ จากคุณ : khunj เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 09:58:50

ความคิดเห็นที่ 17 มาเบื่อหน่ายกับสังคมเมือง และสังคมปัจจุบันด้วยคน เช้ามาก็ไปทำงานแต่เช้า(ตรู่) ทำงานอยู่ที่ทำงานวันละ 8-9 ชั่วโมง ตกเย็นเลิกงานกลับบ้าน กว่าจะเดินทาง ฝ่าคน ฝ่ารถติด เป็นชั่วโมงสองชั่วโมง ถึงบ้านฟ้าก็มืดแล้ว มีเวลาไม่กี่ชั่วโมงก็ต้องนอน แล้วก็ตื่นมาทำงานอีก เพียงเพราะต้องกินต้องใช้ เงินในการใช้ชีวิต เงินเดือนก็น้อย จะทำอะไรกต้องคิดมากหน่อย วันหยุดก็พยายามจะหากิจกรรมทำ เพื่อผ่อนคลาย มันไม่ถึงกับเบื่องานหรอกนะ ก็มีบ้างถ้าวันไหนงานมันน่าเบื่อ แต่มันเบื่อที่ต้องใช้ชีวิตเดิมซ้ำทุกวันมากกว่า จากคุณ : lengza เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 10:07:21

ความคิดเห็นที่ 18 ผมจะไม่ถามKhunj อย่างที่ผมโดนถามเรื่องความแน่ใจที่จะไปแสวงประสบการณ์อย่างนั้นเพราะคงเปลี่ยนใจคุณไม่ได้เหมือนผม  แต่ก็อดห่วงไม่ได้เหมือนกันเพราะ ไม้รู้ทำไมเมื่อพูดถึงการเกษตร ตัวผมชอบแต่ถ้าใครถามผม ผมไม่อยากแนะนำเลยจริงๆ   ถ้าประสบความสำเร็จแล้วเอาความคืบหน้ามาเผยแพร่ในห้องนี้ด้วยนะครับ สู้สู้ครับ จะคอยแสดงความยินดีครับ สำหรับผมคำว่าล้มเหลวคงยากเพราะผมรู้ว่าผมต้องการอะไร  แต่เป็นห่วงท่านอื่นๆจับใจจริงๆ  เฮ้อ! การเกษตรบ้านเรา แก้ไขเมื่อ 15 ก.พ. 54 10:25:32 จากคุณ : ประภาคารเก่า เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 10:21:23

ความคิดเห็นที่ 19 ปัญของผมตอนนี้คืเรื่องที่ดินคุณภาพพอใช้ได้(มีน้ำฝนตามเกณฑ์)ราคาไม่แพงมากเรื่องเดียวเหมือนกัน  เป็นปัญหาของคนเกือบทั้งประเทศเลย  เมื่อไหร่จะมีอัศวินตัวจริงซะทีไม่รู้ครับ แก้ไขเมื่อ 15 ก.พ. 54 10:32:31 จากคุณ : ประภาคารเก่า เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 10:23:45

ความคิดเห็นที่ 20 อืม พอเข้าใจความรู้สึก แต่ก่อนตอนวัยรุ่น เราก็ติดเพื่อน ชอบเที่ยว เข้าสังคม ตอนนี้ 35 บอกตรงๆ เอือมกะการเข้าสังคมมาก และชอบอยู่คนเดียว หรืออยุ่กะเพื่อนสนิท หรือกะแฟนก็พอ ลองไปเที่ยวแบบ road trip backpack คนเดียวทั่วไทยสิ ลางานครึ่งเดือน เดือนนึงไปเอง น่าจะเวิคนะ แบบชิมลองไปก่อน แล้วค่อยๆ แพลนว่าจะเอาไงต่อไปอีก จากคุณ : รักตัวเอง (sorich) เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 10:37:20

ความคิดเห็นที่ 21 พี่มีเงินหรือเปล่า ผมเองเคยแบบนี้หละจริงๆบ้านผมอยู่กรุงเทพนะครับแต่อยู่ดีๆก็ไปซื้อคอนโดเพิ่มอยู่จอมเทียน หน้าหาดเลยเลือกให้มันดีๆ เงียบ สงบ สะอาด ตื่นเช้าตื่นสายก็ได้ถ้าตื่นเช้าหน่อยก็เดินออกไปซื้อของทะเลที่เรือเขาเอามาขึ้นกลับมาทำกินที่คอนโด วันๆก็นุ่งกางเกงชาวเลบ้างขาสั้นบ้างเสื้อคอกลมเดินเล่นมันเลาะชายหาด เดินไปเรื่อยๆ ต่อมาพัฒนามาขี่เสือภูเขาบ้างพายเรือคะยักบ้าง แล้วก็ไม่ได้ไกลจากกรุงเทพมากมายเรามีรถก็ขับกลับกรุงเทพก็ชั่วโมงกว่า ติดต่องานใช้อินเตอร์เน็ตได้ ผมเคยมีออฟฟิสอยู่กรุงเทพขนาดขับเช้าเย็นกลับก็ทำมาแล้ว เผลอๆผ่านไปเป็นปีน่ะครับตอนนี้ผมมีกิจการอยู่ที่พัทยาด้วยสบายไปแถมได้ชาร์จแบตอีก จากคุณ : ลองดู เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 10:40:56 A:116.58.231.242 X: TicketID:008482

ความคิดเห็นที่ 22 สำหรับบางคนไม่ควรรู้สึกเบื่อนะครับ คือคนที่ต้องมีความรับผิดชอบต่อหน้าที่การงานสำคัญและครอบครัว  ความเบื่ออาจเป็นสาเหตุให้เกิดความไม่มั่นคงขึ้นมาได้ ถ้าไม่มีความจำเป็นต้องเบื่อก็ไม่ควรเบื่อนะครับ  ด้วยความเป็นห่วงครับ เพราะมันจะทำให้ประสิทธิภาพลดลง   พยายามมีความสุขกับสิ่งที่มันอยู่ตัวแล้วคงดีที่สุด บอกคนอื่นได้แต่ตัวเองทำไม่ได้ กลุ้ม แก้ไขเมื่อ 15 ก.พ. 54 10:55:23 จากคุณ : ประภาคารเก่า เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 10:49:33

ความคิดเห็นที่ 23 กว่าผมจะหลุดพ้นสังคมเมืองได้ก็ต้องคิดหนัก..... ผมเกิดที่ ตจว. แถวอิสานใต้ ในวัยเด็กใฝ่ฝันอย่างมากที่จะเข้ามาใช้ชีวิตในตัวเมือง พอเข้าสู่วัยรุ่น ก็ได้เข้ามาใช้ชีวิตในตัวเมือง 6 ปี สมความตั้งใจ จากนั้นก็ผันชีวิตเข้าสู่ กทม. มาเรียนต่อ และหางานทำ เบ็ดเสร็จเฉพาะในเมืองหลวงผมใช้เวลาไป 16 ปี ช่วงแรกที่เข้ามาอยู่ กทม. มันตื่นเต้น ตื่นตาไปหมด อย่างว่าล่ะครับ คนชนบทเข้ากรุง ดูอะไรๆ ก็สวยงามไปหมด แต่พอเข้าปีที่ 10 ไปแล้ว ความรู้สึกก็เริ่มเปลี่ยน กรุงเทพเริ่มไม่น่าอยู่อีกต่อไป..... สุดท้ายก็เลยตัดสินใจหักดิบ ทิ้งทุกอย่าง ลาออกจากบริษัทที่ทำงาน ขายบ้าน พาครอบครัวอพยพไปเริ่มต้นที่ ตจว. บ้านเกิด ตอนนี้มีความสุขอยู่กับธรรมชาติ ใช้ชีวิตและเวลาที่เหลือกับเด็กนักเรียนในชนบท ถ้าถามว่าอยากกลับไปใช้ชีวิตอยู่ใน กทม. อีกไหม ผมคงต้องบอกกว่า กทม. เหลือเพียงอดีตที่ทิ้งให้ทรงจำเท่านั้น จขกท. คงต้องตัดสินใจครับว่าจะบริหารจัดการตัวตัวท่านเองอย่างไร ปล. ไม่มีคำว่าช้า สำหรับการเริ่มต้น ครับ...... แก้ไขเมื่อ 15 ก.พ. 54 10:53:38 จากคุณ : เหมียวท้องมาน (เหมียวท้องมาน) เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 10:51:53

ความคิดเห็นที่ 24 เป็นเพราะวัยหรือเปล่า  มันเป็นช่วงการเปลี่ยนแปลงฮอร์โมน ด้วยไม๊ หรือ เพราะอยู่คนเดียวไม่ได้ทำกิจกรรม อะไรกับใคร คุณต้องหาสาเหตุ แล้วลองแก้ไข ลองเปลี่ยนแปลง จะได้รู้ว่า แบบไหน ที่เราชอบจริงๆ เพราะ แต่ละช่วงเวลาของคน มีความต้องการ หรือความคิดไม่เหมือนกัน และ .. การเปลี่ยนสถานที่ ไม่ได้ช่วยอะไรได้มากนัก ถ้าเรายังไม่สามารถ หาสาเหตุความไม่พอดีของตัวเราได้ คำพูดของคนเป็นล้าน ก็แค่คำปลอบใจ ไม่มีทางเปลี่ยนตัวเราได้ ถ้าตัวเราไม่รู้จักตัวเราเอง..... ซ๊าธุ ..   งง ว่าตัวเองคิดอะไรอยู่ จากคุณ : เหอ...เหอ... เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 11:00:10

ความคิดเห็นที่ 25 มาเบื่อด้วยคนครับ ตื่นเช้า ไปทำงาน กลับบ้าน หมดไปแล้ว 1 วัน แต่มันก็ต้องทำ เพราะต้องกินต้องใช้ ก็หากิจกรรมทำไปเรื่อยๆ พอแก้เบื่อ คงต้องรอรวยก่อน ถึงจะมีอิสระให้ตัวเอง แต่เมื่อไหร่หนอ จากคุณ : ชายพจน์ เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 11:00:56

ความคิดเห็นที่ 26 คิดแบบคห20อยู่นานแล้วครับ แต่เกรงใจเจ้านาย กลัวไม่เข้าใจ เดี๋ยวหาว่าเราไม่มีความรับผิดชอบ  มันกระดากตอนจะกลับมาทำงานต่อ  ในเมื่อทิ้งให้คนอื่นทำแทนแล้วจะกลับมาทำไม มันละอายใจ มีคนจ้องเสียบเยอะ ส่วนคห21มันเกินตัวผมไปหน่อยครับ คงไม่ถึงขนาดนั้น คห23ก็เป็นคนที่มีประสบการณ์หลากหลายมิติเอาตัวรอดได้สบายยินดีด้วยครับ ขอบคุณที่มาให้กำลังใจครับ จากคุณ : ประภาคารเก่า เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 11:08:11

ความคิดเห็นที่ 27 ของผมคงไม่รอให้รวยก่อน คอนเซปคือไปตายเอาดาบหน้าครับ  ตอนนี้ขอทำภารกิจส่วนตัวก่อนครับ   ค่ำๆจะเข้ามาดูอีกพร้อมกิฟ ซึ่งเหลือตรึมทุกเดือน แก้ไขเมื่อ 15 ก.พ. 54 11:21:55 แก้ไขเมื่อ 15 ก.พ. 54 11:19:48 จากคุณ : ประภาคารเก่า เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 11:17:51

ความคิดเห็นที่ 28 ใครยังไม่ได้กิฟติดไว้ตอนค่ำๆนะครับ แก้ไขเมื่อ 15 ก.พ. 54 11:26:43 แก้ไขเมื่อ 15 ก.พ. 54 11:25:23 จากคุณ : ประภาคารเก่า เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 11:18:33

ความคิดเห็นที่ 29 ลองไปเช่าโฮมสเตย์อยู่สักพัก เปลี่ยนที่ไปเรื่อยๆ ในนั้นอาจมีคำตอบให้ก็เป็นได้ครับ . จากคุณ : samr เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 11:37:07

ความคิดเห็นที่ 30 ขึ้นอยู่กับคุณพี่แล้วว่า   อยากไปอยู่แถวไหน ภาคใต้ ภาคเหนือ หรือ ภาคอิสาน จากคุณ : rabellu เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:27:47

ความคิดเห็นที่ 31 ดูแล้ว จขกท ก็มีการวางแผน ที่จะใช้ชีวิต อย่างที่ตัวเองชอบในเร็วๆนี้อยู่แล้ว ก็ขอให้ สมหวังกับเรื่อง ที่วางแผนชีวิตไว้นะคะ ไม่ง่ายนะคะ ที่คนอยู่ในสังคมกรุงเทพ จะสามารถเปลี่ยนวิถีชีวิตตามที่ตัวเองต้องการ เช่น คห คุณ เหมียวท้องมาน  และได้ทำจริงๆอยู่สิ่งที่ตัวเองชอบ และทำในสิ่งที่ตัวเองรัก เราเคยคิดอยากไปซื้อบ้านอยู่ต่างจังหวัดเหมือนกันค่ะ แต่เอาเข้าจริง แค่ไปเที่ยวไม่กี่วันก็อยากกลับแล้วค่ะ  ไลท์สไตล์ ความชอบแต่ละคนไม่เหมือนกันจริงๆ อย่างไร ระหว่างนี้ ยังไม่ได้ย้าย หรือเริ่มทำ จขกท ลองจัดบ้าน ทาสี  ตัดต้นไม้ เลี้ยงปลา ในยามว่างไปก่อนนะคะ จะได้ไม่เบื่อ จากคุณ : onlycat เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 14:52:43

ความคิดเห็นที่ 32 หางานอดิเรกทำค่ะ สำหรับเราออกนอกบ้านก็เปลืองเงิน หางานอดิเรกง่ายๆ อย่างปลูกต้นไม้ริมหน้าต่าง ไปซื้อเลนส์ของเล่นมาติดกล้องมือถือแล้วถ่ายรูปเล่น เอาขึ้น Blog บ้าง Twitter บ้าง เรียนรู้ทักษะใหม่ๆ พยายามสนุกกับสิ่งเล็กน้อย ใกล้ตัว ดูนี่สิ...ใบอ่อนกระถิน มีขนอ่อนๆด้วย นี่คือสิ่งเล็กๆที่คุณอาจจะละเลยไป รอบตัวเรามีอะไรน่าสนใจมากมาย จากคุณ : InsomniaCat เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 14:59:36

ความคิดเห็นที่ 33 คิดเหมือนกันค่ะ  แต่ยังไปไหนไม่ได้   เรามีงานที่ดีมากๆ บริษัทที่มั่นคงที่สุด ที่ใครๆก้ออิจฉา  สวัสดิการก้อดี เจ็บป่วยรักษาฟรี  เงินเดือน 60K มีโบนัสกับเงินเดือนขึ้นทุกปี.........แต่ตอนนี้เริ่มรู้สึกว่ามันเบื่อเหลือเกิน  ไม่อยากมาทำงานช้าวชามเย็นชามแล้ว อยากไปซื้อที่สักผืน  ปลูกผัก  เลี้ยงปลาเลี้ยงไก่  สอนหนังสือเด็กๆ  นอนอ่านหนังสือทั้งวัน  ทุกเช้าจะตื่นเมื่อไหร่ก้อได้ รดน้ำต้นไม้  หิวก้อเด็ดผักมากิน  เก็บไข่ไก่มาเจียว.....เฮ้ออออออ หรือไม่ก้ออยากเปิดบาร์เล็กๆริมทะเล  ขายอาหารที่ทำเอง  ผสมเครื่องดื่ม  เปิดเพลงที่ตัวเองชอบ ชิลๆ แต่ตอนนี้ตัดใจทิ้งเงินตรงนี้ไปม่ายด้ายยยยย  (>_<)   แต่ทุกวันนี้ก้ออยู่แบบซังกะตาย  เหมือนหุ่นยนต์ ถ้าเก็บเงินได้สัก 5 ล้านไปอยู่แบบพอเพียงจะพอมั้ยน้า   กลัวตังค์หมดตอนแก่ จากคุณ : cool_girlgang เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 15:00:54

ความคิดเห็นที่ 34 ไม่มีอะไรมาแนะนำค่ะ แต่เข้ามาศึกษาวิธีคิด วิธีวางแผนชีวิต ของหลายๆ คน รวมถึง จขกท. รู้ไม๊ คุณทำให้ความเบื่อชีวิตที่เรามีอยู่มันน้อยลงหลังจากอ่านกระทู้นี้ จากคุณ : จาบูลานี่ เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 15:42:05

ความคิดเห็นที่ 35 มารอรับกิ๊ฟ  เอ๊ย  ไม่ใช่    มาคุยกับคนวัยเดียวกันตะหาก ก็ตลกดี  คุณมาหมดไฟเอาวัยนี้  แต่ดิฉันเพิ่งจะมีไฟ   อยากจะเดาว่า เป็นเพราะหัวใจคุณไร้รัก  ว่างเปล่า  ต่างหาก  ถึงได้เกิดความรู้สึกแบบนี้ขึ้นมา   ถ้ามีใครสักคนที่อยู่ข้างกาย ข้างใจ จับมือเดินไปด้วยกัน  คุณจะไม่รู้สึกเหมือนตอนนี้แน่ๆ  รับรองค่ะ ปัญหาคือ  จะหาคนที่พร้อมจะมาอยู่ข้างกาย ข้างใจคุณได้  มันช่างยากเย็นเสียจริงๆ นั่นแหละ   เพราะเรื่องแบบนี้  มันขึ้นอยู่ชะตาชีวิต หรือพรหมลิขิตให้   เคยได้ยินคำว่า คนอาภัพคู่มั๊ยคะ  นั่นล่ะเรื่องจริงๆ (ขอโทษ ถ้าทำให้รู้สึกเศร้า)  ถ้าพรหมไม่กำหนดให้  ก็อย่าไปพยายามแสวงหา  เพราะมันจะไม่ใช่คู่แท้  ก็รังแต่จะมีปัญหาชีวิตเข้าไปอีกนะคะ ดิฉันไม่รู้จะแนะนำคุณ จขกท.อย่างไรดี  ในการแสวงหาที่อยู่เพื่อทำให้รู้สึกเป็นสุขขึ้น  เพราะความสุขของคนเรา  มันไม่ได้อยู่กับสถานที่แห่งไหน  มันอยู่ที่ใจเราเองค่ะ  ต่อให้คุณอยู่ท่ามกลางความสับสนวุ่นวายของสังคมเมืองแค่ไหน  หรือหนีไปอยู่ในที่ ที่สงบเงียบไร้ผู้คน   หากใจคุณยังคงอ้างว้าง ว่างเปล่า  ไร้จุดหมาย  อยู่ที่ไหนก็ไม่มีความสุขเหมือนกัน ไม่แนะนำให้แสวงหา  แต่ขออนุญาตแนะนำว่า  ให้เปิดใจติดต่อคบหาผู้คน  คบไปเรื่อยๆ  อย่าเร่งเร้า รีบร้อน  สนุกกับการเลือกคนที่ใช่  แต่อย่าไปทุ่มเท คาดหวัง ลงทุนด้วยเวลาอย่าลงทุนด้วยหัวใจ(หากยังไม่แน่ใจว่าใช่) ดิฉันยินดีเป็นเพื่อนกับคุณนะ (ในฐานะที่วัยเดียวกัน)  เพื่อนเท่านั้นจริงๆ ค่ะ  ดิฉันแต่งงานแล้ว  และมีครอบครัวที่อบอุ่น แต่สามีไม่เคยห้ามไม่ให้ดิฉันคบเพื่อนไม่ว่าจะหญิงหรือชาย  ดิฉันรักสามีมาก  จนอยากแบ่งปันความรู้สึกดีๆ ให้กับเพื่อนมนุษย์ อยากให้ทุกคนมีชีวิตที่มีความสุขเหมือนดิฉัน   เห็นใครทุกข์ใจดิฉันอยากช่วยค่ะ ขอให้พบทางแห่งความสุขโดยไวนะคะ จากคุณ : เศษไม้ใบหญ้า เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 15:46:02

ความคิดเห็นที่ 36 #33 น่าสงสารมากเลย ทำงานเช้าชามเย็นชาม ได้เงินเดือน 60K แต่ยังไม่สามารถเติมเต็มชีวิตได้ จากคุณ : InsomniaCat เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 15:48:29

ความคิดเห็นที่ 37 สวัสดีครับ เจ้าของกระทู้ ผมเองไม่ได้เป็นสมาชิก ใช้แต่บัตรผ่าน เลยหลังไมค์ไปไม่ได้ ผมดีใจที่ได้อ่านกระทู้แบบนี้ เพราะผมมีความคิดคล้าย ๆ กัน ผมเคยทำงานกับสถาบันการเงินมาก่อน ในกทม. อยากไปใช้ ตจว.เหมือนกัน เลยอยากขอ อีเมล์ ได้ไหมครับ ของผม petch1269@hotmail.com / 089-7157642 จากคุณ : คิดเหมือนกัน เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 15:59:42 A:115.87.171.111 X: TicketID:304272

ความคิดเห็นที่ 38 ลองมาอยู่กับบรรยากาศภาคเหนือดูบ้างมั๊ยคะ เพราะทางเหนือแถวในตัวเมืองไม่ค่อยวุ่นวายสับสนเท่าไหร่ค่ะ ลองเลือกดูซักจังหวัดนะคะ จากคุณ : กิ่งฟ้า เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 16:11:25

ความคิดเห็นที่ 39 พอกันล่ะครับ ผมว่าคงมีคนไม่น้อยที่คิดแบบนี้ ผมก็เหมือนกัน มันติดอยู่ที่ การงานมัน เป็นเรื่องการเลี้ยงชีวิต ใครจะกล้าทิ้งงานที่ทำอยู่ไปได้ ไม่ใช่คนเงินถุงเงินถัง เงินก้อนก็ไม่ได้มีมากพอจะออกไปเสี่ยงชีวีตหลังออกงาน ผมเป็นคน ตจว. ครับ ผมเอาเงินไปซื้อที่ ที่ใกล้ๆ บ้าน ตจว. ไว้ ไม่มีปัญญาเงินก้อนหรอกครับ ผมผ่อนเอานี่ล่ะ ก็เลยยิ่งออกงานไม่ได้ เพราะต้องผ่อน ที่ดินแปลงนี้ แต่ก็หวังว่า ในอนาคต ผมต้องกลับไปทำมาหากินตรงนั้น หรืออย่างน้อย ผมก็มีที่ดินไว้ทำอะไรเล่น ปลูกนั่น สวนนี่ ให้ญาติ พ่อ แม่ พี่ น้อง แถวนั้นช่วยดู ว่างๆ หรือ เสา อาทิตย์ เบื่อๆ ก็แว๊บๆ กลับบ้าน ไปเดินเล่น นอนเล่น ลาวันศุกร์ วันจันทร์ ไปอยู๋บ้าน อยู่ กทม. ตลอด ไม่ไหวอ่ะครับ ไม่มีอะไรสนุกเลย แค่ออกไปดูหนัง ก็หมดตังค์เยอะแล้ว แต่ก็ต้องไปเพราะแก้เบื่อ ชีวิตมันเป็นอย่างงี้ก็อยู่ๆ กันไปล่ะครับ อย่าให้ว่าง หรือมีโอกาส เมื่อไหร่ ผมแว๊บ กลับบ้านนอก หาญาติพี่น้องตลอดล่ะ เหอๆ นั้นล่ะ ความสุขที่แท้จริงของผม กินข้าวกับ พ่อ แม่ พี่ น้อง ครอบครัวล่ะครับ จากคุณ : MachineGun เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 17:00:58

ความคิดเห็นที่ 40 ถ้าผมเงินเดือนเท่า #33 ชาตินี้ผมคง Happy ที่สุดในชีวิตแล้วล่ะครับ จากคุณ : BanBoy เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 17:09:01 A:124.122.213.108 X: TicketID:306319

ความคิดเห็นที่ 41 เบื่อเหมือนกันค่ะ อยากกลับไปอยู่ที่บ้านทางใต้ มีที่ดินอยู่บ้างนิดหน่อย เป็นที่นากุ้งเก่า ซึ่งเพาะปลูกอะไรก็ยาก ยกเว้นต้นกระถิน กับต้นโสน งามมาก ส่วนต้นไม้ที่เอาไปปลูก ตายเรียบ มีร้านขายกาแฟของพ่อแม่ ที่พอจะไปช่วยได้บ้าง แต่แม่ห้ามไม่ให้กลับ กลัวเราอยู่ไม่ได้ ด้วยเหตุผลว่าเราทำไม่ไหวหรอก งานเหนื่อย รายได้น้อย แถวบ้านคนหนุ่มสาวเค้าไม่อยู่หรอก เศรษฐกิจไม่ดี ทำงานเป็นมนุษย์เงินเดือนน่ะเหมาะสมกับเราที่สุดแล้ว เก็บเงินไปก่อน อนาคตค่อยว่ากัน 55 ไม่ได้ช่วยอะไรเลย มาร่วมด้วยช่วยบ่นค่ะ ^ ^ แต่ถ้าเรามีเงินทุนพอ+มีคนร่วมอุดมการณ์ อะไรๆที่คิดไว้ก็ไม่ยากค่ะ จากคุณ : Nothing compare เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 17:45:04

ความคิดเห็นที่ 42 คห.40  ถ้าหากคุณคิดว่า เงิน บันดาลความสุขให้ชีวิตได้ทุกอย่าง  คุณยังไม่รู้จักชีวิตดีพอค่ะ  หรือไม่ก็  อายุคงน้อยกว่า จขกท.  หรือ ดิฉันมากๆ  และไม่เคยผ่านการเป็นคน มีเงินจริงๆ เมื่อถึงวันที่คุณมีเงินจริงๆ  คุณจะรู้ค่ะ  ว่ามันไม่ใช่เลย ดิฉันมองว่า  จขกท. อยู่ในจุดของคนที่ไม่เดือดร้อนเรื่องเงินแล้ว  แต่กลับรู้สึกไม่มีความสุข  (ถ้าเข้าใจผิด ก็ขออภัยค่ะ) และสำหรับคนที่ไม่เคยรู้สึกว่าพอ  ก็หาความสุขไม่ได้เช่นกัน ตัวดิฉันไม่มีอะไรเลย  ไม่ว่าหน้าที่การงาน บ้าน ที่ดิน ทรัพย์สิน ไม่มีสักอย่างค่ะ  แต่ดิฉันมีอย่างเดียวคือ คนรักอย่างจริงใจ  แค่นี้ดิฉันก็มีความสุขมากมาย  ไม่ต้องดิ้นรนไขว่คว้าหาสิ่งใดอีกเลย จากคุณ : เศษไม้ใบหญ้า เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 18:57:00

ความคิดเห็นที่ 43 มีคนเข้ามาให้กำลังใจเยอะ  ขอคุยกันรวมๆไปเลยนะครับ ก่อนอื่นต้องขอบคุณความหวังดีจากหลายความเห็น  และขอน้อมรับเอาไว้อย่างเต็มใจครับ โดยเฉพาะความจริงใจจากความเห็นที่35เกือบจะตัวลอยและซาบซึ้งจริงๆ ในยุคที่ความจริงใจหายากขึ้นทุกวัน  เพราะปกติส่วนใหญ่ผมจะเป็นได้แค่สะพานหรือบันไดหรืออย่างได้รับเกียรติสูงสุดก็เป็นได้แค่กามเทพผ่านความจริงใจของคนหนึ่งไปให้อีกคน  ทำได้แค่นั่งมองตาปริบๆ  อ้าวเหรอ  นึกว่าเป็นเราซะอีก  อะไรทำนองนี้มาตลอด   จนชินแล้วครับถ้าไม่มีใครกระทืบเท้าเวลาก้าวผ่านก็ไม่เป็นไร นึกว่าช่วยเหลือกันไป นี่ล่ะครับสังคมเมืองเชื่อว่าทุกคนคงเคยเจอแบบนี้เหมือนกันทั้งนั้น ผมคิดอยู่ว่าจะให้กีฟความเห็น35ดีไหม เพราะเล่นพูดแทงใจดำผมตรงๆ ทั้งที่เพิ่งผ่านวาเลนไทนมาหมาดๆ  เล่นเอาแปล๊บๆ  เพราะว่ามันก็เป็นเรื่องสำคัญเรื่องนึงเหมือนกันตอนนี้ แต่ก็ดีใจที่มีหลายคนเข้าใจและคิดเหมือนกัน ช่วยยืนยันว่าผมไม่ได้ประสาทไปคนเดียว ความจริงก็ไม่ได้แอนตี้เมืองอะไรมากมาย  เพราะอยู่มาตลอด เพียงแต่อยากพึ่งตัวเอง ทำอะไรตามใจตัวเองบ้างและคิดว่าถึงเวลาแล้ว   ไม่ได้เดือดร้อนอะไรวันนี้แต่ก็ใช่ว่าอนาคตจะมั่นคง  อย่างที่บอกครับ ผ่อนบ้านอยู่มา7ปี แสดงว่าเหลือภาระอีกหลายปี   ที่สำคัญดอกเบี้ยอยู่ในช่วงขาขึ้น  ไม่รู้เขาจะดึงเงินเฟ้อได้นานแค่ไหน ถ้าดึงไม่ไหว ชีวิตผมก็แขวนอยู่บนเส้นด้ายดีๆนี่เอง เดี๋ยวมาคุยต่อครับ   หลายท่านผมให้กิฟไม่ได้เสียใจและขอโทษด้วยนะครับ จากคุณ : ประภาคารเก่า เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 21:23:10

ความคิดเห็นที่ 44 สังคมบ้านนอกที่แหละเราว่าแย่กว่าสังคมเมืองอีก เพราะรู้จักกันหมดทุกบ้าน  นินทากันไปกันมาทะเลาะกัน น่าปวดหัวมาก เราก็เป็นคล้ายๆ จขกท  นะ  เราอายุแค่ 24  แต่เรายังเบื่อสังคมแล้วเลยใครชวนไปไหนก็ไม่อยากไป   โดยเฉพาะสถานที่อโคจรเราโคตรเกลียดเลยตอนนี้   รู้สกึว่ามันเป็นสถานที่ที่คนไม่ดีจะไปรวมตัวกันและวุ่นวายน่าปวดหัวมาก   ที่ไหนที่คนเยอะๆก็ไม่อยากไปอยากอยู่อย่างสงบ จากคุณ : hottie and lady boy เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 21:53:30

ความคิดเห็นที่ 45 ถ้าดอกเบี้ยขึ้นมาสูงๆ จากค่าผ่อนซื้อบ้านแต่ละเดือนของผมก็จะกลายเป็นค่าเช่าไปทันที  เห็นรึยังครับว่าสาวๆแถวบ้านผมเนี่ยตกผลึกขนาดไหนไม่ยอมมาเอี่ยวด้วยเพราะแต่ละคนก็หนี้ท่วมอยู่แล้ว ผมเข้าใจดี   นี่คืออีกหนึ่งเหตุผลของความเบื่อของผม  ที่สำคัญคือผมไม่รู้จะเช่าไปทำไม  ในเมื่ออยู่คนเดียวเช่าหอพักถูกๆก็ได้ ผ่อนบ้านหมด  หัวใจหยุดเต้นพอดีแล้วจะผ่อนไปทำไมยังนึกหาเหตุผลไม่ได้เลยครับ ส่วนความเห็นที่37ที่ขออีเมลมา ผมขอโทษจริงๆ มีหลายคนที่ผมยังเกรงใจและอาจทำให้แพลนของผมพลิกผันไปได้อย่างหวาดเสียว  ความจริงผมอยู่ศรีราชาแต่เป็นตำบลเล็กๆย่านนิคมอุตสาหกรรมติดเขตจังหวัดระยอง  ตัวตำบลกำลังขยายตัวอย่างดี การลงทุนคึกคัก  แต่ไม่ค่อยมีแหล่งท่องเที่ยวใกล้ๆเท่าไหร่สำหรับคนมีเวลาน้อย  เวลาผมเครียดก็จะไปเดินเล่นที่โรบินสันศรีราชาเหมือนกันแต่ทำได้ไม่บ่อยนัก  ขออุบอีเมลไว้ก่อนนะครับ ขออภัยอย่างสูงจริงๆ  ส่วนงานอดิเรกที่บ้านผมก็ทำทุกอย่างอยู่แล้วครับ เลี้ยงปลา เล่นดนตรี อ่านหนังสือ ถ่ายภาพ ขี่จักรยานเสือฯ  แต่ไม่ค่อยได้เล่นกีฬาเพราะเวลาไม่ค่อยเหมาะสมและหาชมรมยาก  ไม่เหมือนเล่นพันทิปที่ได้ทุกเวลา มีให้เลือกทุกชมรมถึงได้ทำอยู่ตอนนี้ไงครับ ถ้าจะพูดถึงเมืองใหญ่อย่างกรุงเทพฯ สิ่งที่ผมเสียดายก็คือเวลาดูถ่ายทอดสดทางทีวีในโอกาสสำคัญๆ อย่างพระราชพิธีต่างๆ หรือกีฬานัดสำคัญๆ  คอนเสิร์ต งานเอกโปใหญ่ๆ ไม่ค่อยมีส่วนร่วมกับเขารู้สึกว่าเรามันไกลปืนเที่ยงจริงหนอ ไม่ได้เป็นชาวฟ้าอมรกับเขาแล้วสิเรา  แต่ก็ทำใจยอมรับมันชดเชยด้วยหลายๆอย่างที่ต่างจังหวัดมีแต่กรุงเทพฯไม่มีก็พอทุเลาความเบื่อไปได้บ้าง  แต่มันก็เป็นอย่างนี้มานานมากแล้วจริงๆ ผมคิดว่าถึงเวลาต้องมีบางอย่างเปลี่ยนแปลงแล้ว  ไม่งั้นเฉาตายแน่ครับ จะเดินต่อไปตามที่ตั้งใจไว้ขอบคุณทุกกำลังใจครับ จากคุณ : ประภาคารเก่า เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 22:06:34

ความคิดเห็นที่ 46 คุณความเห็นที่44ครับ คุณอายุยังไม่มากอย่าพึ่งมีทัศนคติกับโลกแบบนี้นะครับ เดี๋ยวจะเป็นการปิดกั้นโอกาสดีๆของตัวเอง  โลกของการสมาคมมีทั้งดีไม่ดีอยู่ที่เราเลือกเอาอย่าพึ่งเบื่อครับเหลือเวลาอีกตั้งเยอะแล้วคุณจะจัดการกับความเบื่ออย่างไรตามลำพัง  ดูอย่างผมทำทุกอย่างอย่างที่เล่ามาก็ยังไม่หมดเวลาเบื่อเพราะมันเบื่อตลอดเวลา ตลอดทุกแห่งหน  ความจริงปัญหาของผมมันเป็นเรื่องเฉพาะตัว ไม่ใช่เกิดกับทุกคน อย่าพึ่งมองโลกในแง่ร้ายไปหมดนะครับ ถามว่าแล้วทำไมผมถึงอยากหนีไปอยู่บ้านนอก  ก็ที่ๆผมพอจะพึ่งตัวเองได้มันอยู่บ้านนอกอ่ะครับ  ถ้ามีที่ดินราคาถูกๆในกทมผมก็จะอยู่มันในกทมนี่ล่ะครับ อยู่แบบพึ่งพาตนเอง เก็บเนื้อเก็บตัวไม่ยุ่งเกี่ยวกับใคร ถ้ามีใครจะมายุ่งกับเราก็จะพิจรณาเป็นรายๆไป  นั่นคือจุดประสงค์หลักของผม   ไม่จำเป็นว่าต้องเป็นที่ไหนครับ การที่ผมทำไมไม่ลุกขึ้นสู้กับสังคมเมืองเหมือนคนอื่นๆ นั้น บอกตามตรงเลยครับ ชีวิตผมทุกวันนี้ดูเผินๆเหมือนราบรื่นดี ไม่มีปัญหาอะไร  นั่นก็เป็นเพราะผมไม่ได้ลงมือทำอะไรจริงๆจังๆสักที เมื่อใดก็ตามที่ผมคิดจะทำอะไรสักอย่างเพื่อเปลี่ยนแปลงชีวิตไปในทางที่ดีขึ้น อุปสรรคปัญหาต่างๆจะดาหน้ากันออกมาให้เราเห็นอย่างชัดเจนจนไม่เป็นอันจะขยับตัวทำอะไรได้เลย  บางคนอาจจะคิดว่าก็เป็นกันแบบนี้ทั้งนั้นแหละ  แต่สำหรับผมแล้วมันไม่น่าจะปกติเท่าไหร่  มีอะไรที่ผมยังไม่ได้ลองทำก็ต้องลองก่อน  ตอนนี้เกษตรพอเพียงคือเป้าหมาย (ที่ยังต้องลุ้นเลย)ครับ แก้ไขเมื่อ 15 ก.พ. 54 22:47:40 จากคุณ : ประภาคารเก่า เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 22:39:16

ความคิดเห็นที่ 47 อยู่ในเมืองต่อไปเถอะ ชีวิตที่บ้านนอก มันไม่ได้ดูเงียบง่ายแบบที่คุณคิดหรอก วันไหนเบื่อชีวิตในเมือง ค่อยแบกเป้ไปเที่ยวต่างจังหวัด จากคุณ : kump เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 00:01:54 A:125.26.67.217 X: TicketID:297010

ความคิดเห็นที่ 48 เรา จขคห #33 นะคะ บางคนอาจจะบอกว่าเราเงินเดือน 60K ยังไม่เติมเต็มชีวิตอีกหรอ ตอบได้เลยว่าเติมเต็มค่ะ  แต่ในแง่วัตถุนะคะ  เราเป็นสาวโสด ไม่แต่งงาน  ไม่มีลูก ไม่มีทรัพย์สินอะไรเลย  ไม่มีบ้าน มีรถเป็นของตัวเอง  อยู่บ้านพ่อแม่  แต่ก้อดีตรงที่ไม่ต้องมีภาระผ่อนนั่นนี่ให้มากมาย ยังไม่กล้าตัดสินใจซื้ออสังหาริมทรัพย์ เพราะอย่างที่บอกว่า  บั้นปลายอยากไปซื้อที่อยู่สงบๆ  แต่ก้อไม่กล้าไปซื้อตอนนี้  เพราะไม่รู้จะได้ไปอยู่หรือเปล่า เราก้อใช้ชีวิตคุ้มค่านะคะ  กิน เที่ยว ชอปปิ้ง  แต่ลึกๆแล้วเหมือนมันยังไม่ค่อยมีแก่นสารอ่ะค่ะ  ไม่ค่อยมีจุดมุ่งหมายในชีวิต   ไม่คิดจะมีครอบครัวด้วย  ไม่อยากมีภาระ พอมานั่งคิดๆดู  ตอนนี้เราอายุ 30 เหลืออีกครึ่งชีวิต  ไม่อยากใช้ครึ่งชีวิตที่เหลือ  กับการไปทำงาน  อาทิตย์ละ 5-6 วันเลย  อยากเอาเวลาไปทำสิ่งที่ชอบมากกว่า เชื่อมั้ยคะเรามีหนังสือ เกม dvd  ที่ยังไม่ได้แกะออกจากห่อพลาสติกเยอะมากๆ  ยังไม่รวมหนังสือนิยายที่อุตส่าห์หาซื้อได้ครบชุดอย่างยากลำบาก  อีกมากมาย   แต่ทำไมเราไม่เคยได้แตะต้อง  อ่านมัน  เล่นมันเลย  เพราะมันไม่มีเวลาจริงๆค่ะ  ทำงาน  ก้อเกือบทั้งอาทิตย์แล้ว  เลยกะว่า  เกษียณเมื่อไหร่จะเอามานั่งอ่าน  เลยซื้อเก็บๆไว้ก่อน ตอนนี้ก้อพยายามตั้งหน้าตั้งตาทำงานเก็บเงินต่อไป  เหมือนติดคุกที่เราสร้างขึ้นมาเอง  แต่ไม่กล้าที่จะออกจากคุกนั้น จากคุณ : cool_girlgang เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 10:27:28

ความคิดเห็นที่ 49 เข้าใจครับ แต่ไม่กล้าแนะนำ  เพราะอ่านแล้วรู้สึกว่าคุณปราดเปรื่องกว่าผมหลายเท่า  วันนี้หวยออก ผมว่าจะไปซื้อลอตเตอรี่สักคู่ ถูกรางวัลที่1เมื่อไหร่ จะเลี้ยงขนมนะครับ แก้ไขเมื่อ 16 ก.พ. 54 12:46:47 จากคุณ : ประภาคารเก่า เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 12:43:49

ความคิดเห็นที่ 50 เหนื่อยเเละเครียดมากกว่า เปลี่ยนบรรยากาศ ไปเที่ยวบ้าง หรือเปลี่ยนงานก็ได้ ผมก็เคยเป็นเเบบคุณ พอมาสนใจปฎิบัติธรรม ฟังธรรมก็พบ ทางออกเเละค้นพบตัวเอง ลองง่ายๆ คืออย่าไปคิดถึงสิ่งที่มายังไม่ถึง เเละคิดถึงสิ่งที่ล่วง มาเเล้ว เเละต้องรู้ทันสติตัวเอง ด้วยการฝึกสมาธิให้มากๆ พอเก่งขึ้น จะรู้เท่าทัน จิต เห็นว่าตัวเองกำลังเบื่อ ก็จะหายเบื่อไปเองได้ *มาเพิ่มเติมอีกนิด ถ้าพบว่าตนเองไม่เหมาะกับสังคม ก็ไม่เเปลกไม่ต้องฝืน มีคนเเบบคุณอีกมาก อย่างน้อยก็ผมหละ คุณรู้หรือเปล่า พระพุทธเจ้าสอนว่าอย่างใร สอนว่า ใครอยากออกจากทุกข์ ก็ให้ปลีกวิเวก ออกจากผู้คน เพราะการพูดมาก สังคมมาก งานการมาก เหล่านี้ไม่เป็นทางพ้นทุกข์ไปได้เลย ถ้าค้นพบว่าตัวเองไม่เหมาะกับสังคมก็ออกมา เปรียบเทียบกับ เมล็ดพืชที่ มีความหลากหลาย เเต่ละอย่างก็ต้องการเเสง ดิน ความชื้น สภาพเเวดล้อม ที่ต่างกัน ถ้าอยู่ผิดที่ผิดเวลา มันก็ไม่งอกงาม ไม่เจริญ  เช่นกัน เเต่เราต้องสมถะ ไม่โลภ ไม่โกรธ เเละไม่หลง ด้วยน่ะ จึงจะอยู่ที่ใหนก็ได้ *ลองไปเที่ยวบ้านไร่ผมดูก่อน http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=mahavalid&month=11-2009&date=08&group=1&gblog=5 แก้ไขเมื่อ 16 ก.พ. 54 13:14:58 แก้ไขเมื่อ 16 ก.พ. 54 12:59:20 จากคุณ : VALID เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 12:50:01

ความคิดเห็นที่ 51 ถ้าคุณValidหมายถึงผม  ผมกำลังพยายามอยู่ครับ  แต่มันติดเงื่อนไขบางประการแค่นั้น เรื่องแนวคิด ทัศนคติผมเข้าใจแล้วครับ ขอบคุณที่ให้คำปรึกษาครับ แต่ถ้าหมายถึง คห 48  ผมว่าเค้ามีความสุขกับการทำงานอยู่มั้ง อาจจะเบื่อบ้างบางครั้ง แต่เค้ายังเหนียวแน่นกับพื้นฐานชีวิตรูปแบบเดิมได้อย่างน่าทึ่ง  ถ้าเป็นผมคงเตลิดเปิดเปิงไปไหนก็ไม่รู้  เข้มแข็งมากในมุมมองของผมนะ แต่คนอี่นอาจะเห็นต่างก็ได้ จากคุณ : ประภาคารเก่า เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 13:16:46

ความคิดเห็นที่ 52 ขอตัวพักผ่อนก่อนนะครับ ตื่นตั้งแต่บ่าย3เมื่อวาน ใกล้จะครบรอบ24ชั่วโมงแล้ว ตอนค่ำๆถ้ามีคนเข้ามาก็จะแจกกิฟเหมือนเดิม ขอบคุณครับ จากคุณ : ประภาคารเก่า เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 13:22:57

ความคิดเห็นที่ 53 ผมหมายถึงคุณหละครับ ก็ผมตอบกระทู้คุณ ตอนปีที่ 7 ของการผ่อนบ้าน ผมทำงานโฆษนามา10ปีพอดี เคลียดมากเพราะ รู้ว่าตัวเองไม่ได้เป็นคนสายนี้ งานไม่ก้าวหน้า ผมทำงานด้วยความทุกข์ ติดเรื่องหนี้สิน ลูกก็ยังเล็ก ผมทนครับ ยึดคติว่า "บุคคลจะล่วงทุกข์ได้ด้วยความเพียร" 7 ปีหลังผมทำงานไปวันๆ ไม่หวังอะใร เล่นเน็ตเมื่อว่างหาทางออกให้กับ ชีวิต อ่านหนังสือบางเล่มสอนให้ใช้เงินทำงานเเทนตัว ก็เกิดเเรงบันดาลใจ ศึกษาเรื่องหุ้น หมกตัวอยู่เเต่ห้องสินธร เเละห้องศาสนา เอาเงินไปซื้อที่ดิน ต่างจังหวัด  อ่านอยู่ห้องเกษตรกร ปีท้ายๆผมเริ่มไม่ค่อยพูดกับคน ในออฟฟิศ เปิดธรรมะ ของทุกครู อาจารย์ หลับตาสมาธิฟังธรรม สุดท้ายโดน เลย์ออฟ สมใจอยาก ได้เงินมาก้อนนึง หมดหนี้บ้าน ออกมาทำงานส่วนตัวทำงานผสมเคมีขาย เสาร์ อาทิตย์ ก็เอาไปขายตามตลาดนัด วันธรรมดาก็ออกต่างจังหวัด เป็นพ่อค้าเร่ เเบบยิบซี ระหว่างขับรถอยู่บนถนน เเถวจ.เเพร่ ตอนสองทุ่ม ข้างทางเต็มไปด้วยต้นสักสูงใหญ่มืดครึ้ม มองสูงขึ้นไป 45 องศา หน้ารถ พระจันทร์ส่องเเสงเต็มดวงใส่ผม ผมบอกตัวเองว่า ให้อดตายยังงัย กูก็ไม่กลับไปเป็นลูกจ้างอีกเเล้ว งานเเบบนี้หละที่กูอยากทำ ท่องไปเรื่อยๆ ไม่เคยซ้ำวัน ไม่ต้องนั่งโต๊ะน่าเบื่อ ทุกวันนี้ไม่เสียใจเลยที่คิดออกจากสังคม เที่ยวบ้านไร่ผมอีกอัน http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=mahavalid&month=10-2009&date=31&group=1&gblog=3 จากคุณ : VALID เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 13:39:44

ความคิดเห็นที่ 54 บรรยากาศสุดยอดมากครับ  ชอบเขาถมอรัตน์  คล้ายปิรามิดในอิยิปต์ ให้ความรู้สึกอบอุ่นมั่นคงกับพื้นที่โดยรอบ ช่วยสร้างแรงบันดารใจได้อย่างดีเลยครับ  ทำเอาผมฝันไปไกลเลยนะครับเนี่ย คือในเมืองที่ผมอยู่นี้เสียอย่างเดียวไม่มีสวนสาธารณะสำหรับวิ่งออกกำลังกาย ต้องวิ่งตามถนนซึ่งรถเยอะมาก เลยขอพูดถึงความฝันผมสักเล็กน้อย ในความเห็นต่อไปครับ แก้ไขเมื่อ 16 ก.พ. 54 21:01:31 จากคุณ : ประภาคารเก่า เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 20:59:58

ความคิดเห็นที่ 55 พอเห็นพื้นที่ปุ้บ ผมเริ่มคิดว่าถ้าเป็นของผมทันที ถ้าเป็นของผม ผมก็จะสร้างโรงอิฐตัวหนอนปูถนนเล็กๆขึ้นมาสักโรง แล้วก็ทำบล๊อกปูถนนเลี้ยวลดคดเคี้ยวไปตามใจข้าพเจ้า  อาจจะเปลี่ยนเส้นทางทุกปีให้ชาวบ้านหมั่นใส้เล่นๆ  ที่เหลือก็จำหน่ายจ่ายแจกในชุมชนได้อีก พอมีที่วิ่งออกกำลังกายเช้าเย็นแล้ว คราวนี้ก็ต้องหาไม้ดอกไม้ประดับ พืชพันธุ์ต่างๆ(ที่ขายได้)มาลงไว้ตามเส้นทางโรแมนติกของผมให้เต็มพื้นที่ตามแนวพอเพียง คือแน่นอนว่าต้องมีบ่อเลี้ยงปลาด้วย แต่ของผมมันต้องมีเรือพายเล็กๆหรือจักรยานน้ำลอยอยู่ด้วยตามความเหมาะสมกับจำนวนมิตรสหายหรือผู้สนใจทั่วไป อาจจะมีหงส์มีห่าน(ที่ขายได้)เล่นน้ำอยู่หลายคู่ด้วย  หรืออาจมีซุ้มตกปลาอยู่ตามริมตลิ่งมุมดีๆแทรกอยู่ประปราย วันๆผมก็ไม่ทำอะไรหรอกครับหมกมุ่นอยู่กับสวนสวรรค์ของผมอย่างเดียวก็หมดเวลาแล้ว เผลอๆอาจจะลืมเวบพันทิปเอาดื้อๆ จะว่าไปเส้นทางของคุณValid ถึงแม้ว่าจะไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบแต่ก็มีแกนกลางของชีวิตอยู่ตลอดเวลา คือพื้นฐานครอบครัวที่ดี ซึ่งผมว่าสำคัญที่สุดนอกเหนือจากการงานที่ดีรายได้มั่นคง ซึ่งบางครั้งทำให้เราเบื่อได้  แต่ครอบครัวเป็นทั้งศูนย์กลาง เหตุผล และพลังงาน ในการก้าวไปข้างหน้าตามที่เราต้องการ นับว่าโชคดีจริงๆครับ แต่สำหรับบางคนอาจหาแก่นแกนของชีวิตไม่ได้นอกจากงานที่ทำอยู่ในปัจจุบันอย่างเช่นผม ถ้าละทิ้งไปทันทีทันใดโดยยังไม่ได้ปักธงรอไว้มันก็คงยากสักหน่อย และเสี่ยงกับการเคว้งคว้าง อาจต้องใช้เวลาครับ คิดแล้วผมชักไม่อยากคุยกับคุณแล้ว สมมุติสนุกๆนะครับไม่กล้าคิดจริงๆ  ถ้าหากผมกลายเป็นเพื่อนกับคุณผมคงจีบสาวสู้คุณไม่ได้  ถ้าเป็นผู้หญิงผมคงหลงคุณน่าดู  สุดยอดเลยครับ นับถือ แก้ไขเมื่อ 16 ก.พ. 54 21:47:23 จากคุณ : ประภาคารเก่า เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 21:41:28

ความคิดเห็นที่ 56 นั่นหละครับ ที่คุณพูดมาทั้งหมด เหมือนผมเลย เเต่นั่นต้องใช้งบมากเลยหละ ผมเองที่ทำได้ก็สะสมปลูกต้นไม้ใหญ่ๆ ลงไปเรื่อย กะว่าจะทำสวนป่า ให้มีความหลาก หลาย ทั้งพืชทั้งสัตว์ คุณรู้ใหมผมโชคดีมาก ในสวนผม มีกระรอก สีขาวพันธ์หายากอาศัยหากินอยู่ฝูงนึง ผมภูมิใจมากเลย ส่องกล้องเเอบดูทุกเช้าเย็น เรื่องสุดท้ายไม่ต้องห่วงผมไม่จีบสาวเเย่งกับคุณเเน่ๆเพราะเมียผมดุมากๆ กลัวๆๆๆ555 จากคุณ : VALID เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 22:09:37

ความคิดเห็นที่ 57 สนับสนุนความคิดที่จะเปลี่ยนแปลงชีวิตนะคะ เพระามันทำให้เราได้พบเจอสิ่งใหม่ๆ และถ้าสิ่งนั้นนำมาซึ่งความสุขเราก็โชคดี ดิฉันทำงานอยู่กรุงเทพ30ปี ไม่ต้องบรรยาย คนกรุงเทพก็จะร้องโอ้โฮ ว่าอยู่ได้อย่างไร แต่ตอนนี้ย้ายครอบครัวมาอยู่จังหวัดหนึ่งในภาคเหนือ ซึ่งโชคดีเหลือเกินหมู่บ้านที่มาอยู่ก็สงบสุข เพื่อนบ้านก็น่ารัก หมู่บ้านก็ไม่ไกลเมืองนัก สงบ ร่มรื่น อากาศด็ วิวสวย ข้าวของไม่แพง มีกิจกรรมให้ทำหลายอย่างเช่น ทำงานฝีมือ ไว้แจกผู้ที่มาเยี่ยมเยือน  ปลูกดอกไม้อย่างเมามัน โดยเฉพาะกล้วยไม้ เพราะอยู่กทม มันไม่ออกดอก ไปวัดปฏิบัติธรรมบ้าง  ไปตักบาตรวันสำคัญทางศาสนา ไปเรียนร้องเพลง ไปเรียนเต้นรำเพื่อออกกำลังกาย ตกเย็นประมาณ6โมงเย็นเพื่อนบ้าน ก็จะออกมาเดินออกกำลังกันในหมู่บ้าน เสร็จแล้วก็นั่งคุยกัน ตอนนี้ฮิตฮูลาฮุป ก็เล่นฮูลาฮุปกันพอได้เหงื่อ หน้าหนาวก็เจิ๊ยะเต้ไปคุยกันไป บางวันมีบัวลอยไข่หวานด้วย การเปลี่ยนแปลงคือการพัฒนาจริงๆ แก้ไขเมื่อ 16 ก.พ. 54 22:22:08 แก้ไขเมื่อ 16 ก.พ. 54 22:14:14 แก้ไขเมื่อ 16 ก.พ. 54 22:11:08 จากคุณ : ป้านิด (Luktaharn) เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 22:10:10

ความคิดเห็นที่ 58 สรุปว่าถ้าใครรวมเอาหน้าที่การงาน ครอบครัว ชีวิตส่วนตัวและการพักผ่อนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันได้อย่างลงตัว ผมว่าคือความสำเร็จสูงสุดของชีวิตเลย เห็นด้วยไหมครับ  แต่สำหรับคนที่คิดแบบนี้แต่ยังทำไม่ได้ผมว่ามันก็อาจจะทรมานหน่อยนะครับ ต้องปรับใจไปพลางๆก่อนที่จะกลายเป็นทุกข์ไป  ถ้าเราคิดถึงความสมบูรณ์แบบมากเกินไปบางคนอาจจะคิดว่าหาเงินไว้แก้ปัญหาต่างๆในชีวิตอาจจะง่ายกว่ามั้ง ผมว่าเค้าก็คิดไม่ผิดมั้ง ขึ้นอยู่กับความสมัครใจของแต่ละท่าน   แต่ไม่รู้ล่ะ ผมขอตั้งเป้าตามแนวทางของผมไว้ก่อนเพราะไม่ได้คิดถึงผลตอบแทนเป็นเงินอยู่แล้ว คงจะไม่เกินความพยายาม  และยินดีกับท่านที่พบความสำเร็จแล้วทุกท่านครับ แก้ไขเมื่อ 16 ก.พ. 54 23:27:37 จากคุณ : ประภาคารเก่า เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 23:26:08

ความคิดเห็นที่ 59 แวะเอาข้อคิด และเอากำลังใจมาฝากทุกท่าน ครับ....... "จงอย่ากลัวที่จะก้าวไปข้างหน้า แต่จงกลัวที่จะหยุดนิ่งอยู่กับที่" จากคุณ : เหมียวท้องมาน (เหมียวท้องมาน) เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 54 09:27:09

ความคิดเห็นที่ 60 คหที่ 57 ป้านิดอยู่จังหวัดอะไรอ่ะค่ะ อ่านแล้วน่าอยู่มากเลยค่ะ พอจะบอกรายละเอียดได้ไหมค่ะ หลังไมค์มาก็ได้ค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าเลยค่ะป้านิด จากคุณ : แม่น้ำฟ้า เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 54 16:04:02

ความคิดเห็นที่ 61 นิสัยแบบนี้ไม่เอาใครไปไหนคุณก็อยู่ไม่ได้หรอกมั้งครับ การบวชคือสิ่งที่คุณอาจจะคิดได้เมื่อบวช จากคุณ : เท็นโคจิ เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 54 21:02:36