 |
กฏหมายเกี่ยวกับสื่อของเรา ผมมองว่ายังเหลาะแหละและอ่อนแอครับ
พรบ.การพิมพ์ก็มีอยู แต่พอมาบังคับใช้กันมากๆเข้า พวกสื่อก็ร้องแรกแหกกระเชอกันใหญ่ ว่าเผด็จการ, ละเมิดสิทธิ์และแทรกแซงสื่อ
จึงไม่แปลกเลย ที่เราจะเห็นรูปวับๆแวมๆ อยู่บน นสพ.ยักษ์ใหญ่หัวเขียวย่านวิภาวดี ที่ตีพิมพ์อย่างโจ๋งครึ่มในกรอบเช้าวันอาทิตย์
ในขณะที่ค่ายสีบานเย็นหน้าบางกว่านิดนึง เพราะตีพิมพ์อยู่ในหน้าในของเซ็คชั่นสอง
หรือแม้แต่ภาพศพที่หวาดเสียวสยองขวัญ นสพ.เหล่านี้ก็ลงกันแบบที่ไม่ต้องมาจินตนาการกันเลย อาจทำเบลอ ทำโมเสคเอาไว้พอกันไม่ให้อุจาดตาพอเป็นพิธี
กฏหมายสิงพิมพ์มันอ่อนแอ จนแม้กระทั่งสื่ออยากจะกล่าวหาใครก็ได้ แต่พอโดนเขาฟ้องและศาลตัดสินให้ขอขมา มันก็ลงขอขมากรอบเล็กๆชนิดที่แทบต้องเอาแว่นขยายส่องดู
ในขณะที่ตอนลงข่าวกล่าวหาคนอื่นนั้น พี่แกพาด "หัวไม้" พร้อมโปรยข่าวขยายความแบบเมามันส์
ผมเป็นอดีตคนทำสื่อครับ และไม่ได้เห็นด้วยกับเพื่อนร่วมอาชีพ ที่ชอบมาอ้างความเป็น "ฐานันดร" จอมปลอม ในการยกตนเพื่อให้เหนือกว่าคนอื่นแต่อย่างใดทั้งสิ้น
สื่อสารมวลชนอยู่ได้เพราะเศษเนื้อข้างเขียง จากค่าโฆษณาที่เจ้าของสินค้า หรือ เอเจนซี่เขาโยนมาให้ครับ
จากคุณ |
:
ตุ้ม แม็คคาร์ทนี่ย์ (Toom McCartney)
|
เขียนเมื่อ |
:
14 มี.ค. 54 14:32:13
|
|
|
|
 |