 |
ครับ.....
เทคโนโลยีมันเปลี่ยนชีวิตเรา มันทำให้เราอยู่กับมันมากขึ้น และอยู่กับ "คนรอบข้าง" น้อยลง
มันมีทั้งคุณและโทษ หากเราเลือกใช้มันดีๆ เราจะอยู่กับมันอย่างมีความสุขครับ
ผมเองไม่รังเกียจเทคโนโลยี แต่ก็ไม่คิดว่าตัวเองเป็นทาสจนขาดมันไม่ได้ เพราะในบางแง่มุม มันก็ทำให้ชีวิตเราสะดวกขึ้น
ในสมัยที่โลกเรายังไม่ "ดิจิทัล" ผมชมชอบกล้องฟิลม์จนกัดฟันไปซื้อ Pentax K1000 มา 1 ตัว
โคดจะ "ตำนาน" เลยครับ ไอ้ Pentax K1000 เนี่ย...
ผมหลงไหลเสนห์ของการใส่ฟิลม์อย่างระมัดระวัง หลงไหลการปรับหน้ากล้อง และรูรับแสงอย่างพินิจพิเคราะห์ ก่อนที่จะลงมือวางแผนการถ่ายภาพด้วยการจัดองค์ประกอบของมัน
และเลื่อนฟิลม์อย่างแผ่วเบา ก่อนที่จะกลั้นหายใจกดชัตเตอร์ลงไปอย่างนุ่มนวล
เสียงม่านชัดเตอร์ลั่นดังแกร็กกกกก... เสียงหนามเตย และฟันเฟืองในกล้องทำงาน เป็นสิ่งที่แสนจะเย้ายวนความรู้สึกของคนเล่นกล้องทุกคน
แต่แม้กล้องดิจิทัลจะ "ให้" ผมแบบนี้ไม่ได้ ผมก็ไม่ได้รังเกียจรังงอนอะไรมัน เพราะมันชดเชยด้วยสิ่งอื่นมาแทน
หรือแม้แต่โทรศัพท์เองก็เถอะ ในตอนที่เรายังไม่มีถือใช้กันแบบนี้ แต่หากเราต่างใช้โทรศัพท์บ้านกันทั้งเมือง
ผมมองว่าผู้คนในยุคผม "พูดกันรู้เรื่อง" มากกว่าคนสมัยนี้ครับ
เพราะคนสมัยผมนั้น หากจะนัดกันผ่านโทรศัพท์บ้าน ก็จะพูดกันอย่างกระชับ แต่ละเอียดได้ใจความ
ค่าที่ว่าเราไม่มีมือถือจนต้องพูดกันให้ชัดเจน เพราะหากออกจากบ้านไปล้ว มันเปลี่ยนแปลงอะไรลำบากแน่ๆ
เทียบกับเด็กๆสมัยนี้ ผมมองว่า "หยาบ" กว่าคนสมัยผมครับ เพราะพูดกันแทบจะไม่รู้เรื่องเลย ก็วางสายซะแล้ว
รวมไปถึงอีเมลล์ ที่ผมว่ายังไงก็สู้เสน่ห์ของ "จดหมาย" ไม่ได้แน่ๆ เพราะอีเมลล์มีดีตรงแค่ความสะดวกสบาย รวดเร็ว
ในขณะที่จดหมายนั้น มี "เรื่องราว" มากมายมาพร้อมกับมัน
จดหมายมีร่องรอยการกดของปากกา ที่อาจบ่งบอกอารมณ์คนเขียนในตอนนั้นได้อย่างดี มีการบรรจงพับลง ก่อนที่จะใส่ซองอย่างทนุถนอม มีตราประทับที่บอกต้นทาง และมีเรื่องราวของการเดินทางมาจนถึงเรา
จวบจนที่บุรุษไปรษณีย์มากดกริ่ง เพื่อนำส่งให้กับเรา ที่รอรับด้วยความตื่นเต้นในอุ้งมืออันสั่นเทา
ไม่ว่าข้อความข้างในจะเป็นการบอกเลิก, บอกรัก, คิดถึง, ห่วงใย, ด่าทอ, ตัดพ้อ หรือ ส่งข่าว มันช่างแบกเสน่ห์ของมันมาให้เราได้รับรู้อย่างเต็มหัวใจจริงๆ
แม้กระทั่ง Msn ก็ยัง "หยาบ" ครับ หลายครั้งที่เราเห็นเพื่อนกันทะเลาะกัน เพราะการสื่อสารผ่าน Msn มันไม่มีมิติของอารมณ์ ต่างคนต่างรีบพิมพ์หากันในช่วงเวลาสั้นๆ และขาดการไตร่ตรอง
ไม่แปลกเลย ที่เราจะเห็นเพื่อนร่วมโต๊ะอาหารของเรามัวแต่ส่งเมสเสจ
ไม่แปลกเลย ที่เราจะเห็นเพื่อนร่วมออฟฟิศของเรามัวแต่เล่น Msn กับคนแปลกหน้า
ไม่แปลกเลย ที่เราจะเห็นเพื่อนร่วมวงเหล้าของเรามัวแต่คุยมือถือ
โดยที่ไม่ได้สนใจกับคนรอบข้างที่อยู่กันต่อหน้า
จะบีบี จะทวิตเตอร์ จะMsn จะfb หรืออะไรอีก 108-1009 หากว่าเราไม่รู้จักที่จะใช้มันแบบพอดีๆแล้ว....
จิตวิญญานของเรานี่แหละครับที่จะหยาบกระด้างตามเทคโนโลยี
แก้ไขเมื่อ 23 มี.ค. 54 17:11:38
แก้ไขเมื่อ 23 มี.ค. 54 16:10:58
จากคุณ |
:
ตุ้ม แม็คคาร์ทนี่ย์ (Toom McCartney)
|
เขียนเมื่อ |
:
23 มี.ค. 54 16:07:54
|
|
|
|
 |