ความคิดเห็นที่ 1 แล้วทำไมต้องใช้ปืนด้วยล่ะ          ถ้าจะฆ่าตัวตายมีหลายวิธีอยู่นะ        เราไม่รู้นะว่าหนูอายุเท่าไหร่     แต่ถ้าหนูเป็นลูกเราเราคงเสียใจมาก  หนูมีโอกาสได้ไปเรียนถึงต่างประเทศในขณะที่บางคนแทบจะไม่มีเงินเรียนหนังสือ      มี่แต่ปํญหาเรื่องเรียนรึเปล่า   หรือเรื่องอื่นด้วย จากคุณ : กึมซุน (คนยองกึมชุน) เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 04:51:41

ความคิดเห็นที่ 2 นั่งสมาธิ ทำจิตใจให้สงบ สวดมนต์ แผ่ส่วนบุญส่วนกุศลให้ผู้มีพระคุณและเจ้ากรรมนายเวร ปล่อยวางบ้าง คิดให้น้อยลง อะไรที่คิดแล้วไม่ดีกับเจ้าตัว ก็อย่าไปคิด รู้ว่าทำยาก แต่ง่ายกว่าสิ่งที่คุณถามมา ----------------------------------------------------------------------------------- รู้ได้อย่างไร ว่าตายไปแล้วจะไม่เครียด จะไม่ทรมาน กว่าที่มีชีวิตอยู่ ที่คุณถามหา มันไม่ใช่ทางออกที่จะทำให้คุณได้มีโอกาสไปเจอสิ่งดีๆหรอกค่ะ ----------------------------------------------------------------------------------- แค่เรียนยังเครียดขนาดถึงอยากตายหรือ ? งั้นมองคนที่เขากำลังเสี่ยงตายอยู่ไหม อาจจะเจอภัยวิบัติ หรือป่วยไข้แทบตาย ไม่เห็นมีใครอยากตายสักคน เรื่องที่เครียดนะแก้ไขมันหรือยัง ปรึกษาใครบ้างไหม จะเก็บไว้ทำไม ไม่นึกถึงพ่อถึงแม่บ้างเหรอ อุตส่าห์ส่งเสียไปเรียนที่อเมริกา เขาคงไม่ได้ภูมิใจว่า รางวัลที่ได้คือศพลูกกลับมาหรอกมั๊งค่ะ คิดใหม่ได้นะ ยังไม่สาย ปล.เจ้าของกระทู้ใช่คนเดียวกับที่ตั้งกระทู้ในห้องสวนลุมหรือเปล่า ? จากคุณ : หอมสินะ (BeNettY) เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 04:56:48

ความคิดเห็นที่ 3 อ่อ....เห็นบอกอยากกลับเมืองไทยแล้ว อยากกลับก็กลับมาสิค่ะ แล้วจะไปตายทำไม ? ถ้าเรียนหนัก ก็ค่อยๆทยอยๆเรียนเอาเท่าที่ไหว ค่อยๆเป็นค่อยๆไป หรือกลับมาเรียนที่เมืองไทยเอาก็ยังดี อยากให้คุณลองปรึกษาขอคำแนะนำจากคนที่นับถือหรือไว้ใจได้หรือช่วยเหลือคุณได้ เชื่อเหลือเกินว่าเขาเหล่านั้นให้คำแนะนำสิ่งที่ดีที่ถูกต้อง ถ้าไม่มีจริงๆ ก็ปรึกษาคนที่ส่งคุณไปเรียนที่เมืองนอกนั่นแล จากคุณ : หอมสินะ (BeNettY) เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 05:05:20

ความคิดเห็นที่ 4 http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L10410893/L10410893.html#8 http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L10410975/L10410975.html#3 ไม่อยากตายแล้วหรือ ? แอบงงว่าจะไปตั้งเรียกร้องความสนใจทำไมเยอะแยะหว่า... จากคุณ : หอมสินะ (BeNettY) เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 05:16:46

ความคิดเห็นที่ 5 เกินเหตุ จากคุณ : เจ็บไม่อั้น เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 06:21:41

ความคิดเห็นที่ 6 กลับมาเมืองไทย..แล้วไปที่วังบูรพาครับ..รู้จักห้างดิโอลด์สยามพลาซ่าไหมครับ.. ถ้าไม่รู้จักก็นั่งแท็กซี่ไปก็ได้...ร้านขายปืนก็อยู่กันแถวนั้นครับ.. คำว่า "ฆ่า" ต้องเขียนแบบนี้นะครับ.. จากคุณ : ครั้งหนึ่งเราเคยรักกัน เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 06:24:31

ความคิดเห็นที่ 7 ลองกลั้นหายใจดูก่อนก็ได้ค่ะ เผื่อไม่ต้องใช้ปืน .. .. ทางแก้ปัญหา มองเห็นได้ด้วยสติ และ ปัญญา จากคุณ : 9line เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 06:30:40

ความคิดเห็นที่ 8 ช่วงนี้ผมก็เห็นขายออกทั่วไป วางขายตามร้านขายของชำ มีเป็นสีเป็นสี ไม่ต้องขออนุญาต ไม่ต้องขอใบพกพา กระบอกหนึ่งก็ไม่แพงครับ จากคุณ : ข้าวก่ำ เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 06:50:13

ความคิดเห็นที่ 9 เหตุผลของการ "ค่าตัวตาย" ใช้คำว่า "ฆ่า" แบบนี้ค่ะ คืออะไรหรอค่ะ นึกถึงหัวอกพ่อแม่ด้วย มีอะไรปรึกษาท่านได้นะค่ะ เพราะครอบครัวคือคนที่เข้าใจเราที่สุดแล้ว.. จากคุณ : Snoopy จอมดื้อ เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 07:05:25

ความคิดเห็นที่ 10 อยากกลับก็กลับสิคะ จะตายทำไม ? จากคุณ : MiSs Sandee เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 07:11:29

ความคิดเห็นที่ 11 กรุณาอ่านที่สมเด็จพระสังฆราชท่านนิพนธ์ไว้ก่อนนะคะ การฆ่าตัวตายทุกวันนี้ ที่มีมากกว่าปกติ ไม่เพียงเกิดจากความทุกข์ร้อนมากมายหนักหนาที่ท่วมทับชีวิตจิตใจเท่านั้น แต่ที่จริงเกิดเพราะความไม่มีเมตตาด้วย ไม่สงสารจิตใจผู้ที่จะต้องได้รับจากการฆ่าตัวตายของเราด้วย แม้คิดสักนิดย่อม จะเห็นความใจดำ ไม่มีเมตตาของบรรดาผู้ฆ่าตัวตายทั้งหลาย ไม่นึกสักนิดเลย ว่าถ้าตนเป็นลูกเมื่อลูกต้องตายไปอย่างน่าสยดสยอง จิตใจแม่พ่อจะเป็นอย่างไร สงบเป็นสุขอยู่ที่เช่นนั้นหรือ น่าจะเคยอ่านพบข่าว หรือไม่ก็น่าจะเคยเห็นภาพในหนังสือพิมพ์ พ่อแม่ที่ฟูมฟายใจแทบขาดตามไปเมื่อเห็นศพของลูกหลาน โดยเฉพาะที่ฆ่าตัวตาย และก็จะอีกนานนักหนากว่าความโศกเศร้าแสนสาหัสจะจบสิ้นไปตามกาลเวลา คนฆ่าตัวตายนั้นบาปหลายต่อทีเดียว บาปที่ทำกับตนเองก็แน่นอน ทำ กับตนได้นักหนา ถึงทำลายชีวิตให้จบสิ้น อย่างเจ็บปวด จะไม่บาปได้อย่างไร เพียงเบียดเบียนทำร้าย ไม่ถึงประหัตประหารผลาญชีวิต ก็ยังต้องเป็นบาปและแม้เป็นการฆ่าคนถึงตาย ยิ่งคนนั้นเป็นตัวเองด้วย ก็พึงรู้เถิดว่ากรรมนั้นหนักนัก จะหนีผลของกรรมไม่พ้นแน่นอน และอย่าประมาทว่าผลของกรรมไม่น่ากลัว รับได้สบาย ก็ถ้ารับผลของกรรมไม่ดีได้สบายจริง ไฉนจึงทนรับความทุกข์ในชาตินี้ไม่ได้ ต้องพาตัวหนีไปให้พ้น ด้วยการฆ่าตัวตายเล่า ทุกข์ในชาตินี้ที่พากันได้รับ คือผลของกรรมที่ทำไว้เองแน่นอน คิดให้ดีๆ เถิด จะได้ไม่ฆ่าตัวตาย จะได้ไม่ต้องไปรับความทุกข์แสนสาหัสอีกในภาพชาติหน้า ที่มีแน่อย่าสงสัย การฆ่าตัวตายเป็นการแสดงความมีใจไร้เมตตาอย่างยิ่ง ไม่สงสารตัวเองก็แย่อยู่แล้ว แต่ยังดี ยังไม่เป็นไร เพราะคิดเสียว่าไม่อยากให้ตัวเองรับความทุกข์แสนสาหัสในชีวิต่อไป ลองหนีไปชีวิตอื่น อาจจะสบายกว่า คิดเช่นนี้ ก็พอเข้าใจว่า เพราะ เมตตาตัวเองผิดคือคิดว่าเมตตา คิดว่าจะช่วยให้พ้นทุกข์ แต่ที่แท้กำลังพาไปสู่ความทุกข์ที่มากมาย และยาวนานกว่า เป็นหลายภพหลายชาติแน่นอน หนักหนาแน่นอนเป็นการทำบาปหลายต่อ ทำตัวเองให้จบสิ้นชีวิตอย่างผิดธรรมดา อย่างโหดร้ายทารุณ และทำผู้อยู่หลังให้ทุกข์โศก มากน้อย หนักเบา ตามใจที่ผูกพันของผู้นั้นที่มีต่อเรา ถ้า เป็นมารดาบิดา การตายจากของลูกหลานคือความทุกข์แสนสาหัส เช่นนี้ก็เท่ากับการฆ่าตัวตายของผู้เป็นลูกหลานเป็นการทำบาปหนักต่อผู้มีพระ คุณที่รักใคร มีใจผูกพันต่อเรา เป็นการก่อทุกข์ให้จิตใจท่านเหล่านั้น นั่นคือบาปแน่นอน เป็นบาปที่เกิดพร้อมกับบาปที่ทำร้ายตนเอง ที่ประหัตถ์ประหารผลาญชีวิตตนเอง เป็นบาปหนักแน่ ทุกวันนี้มีการฆ่าตัวตายกันมาก ฆ่ากันด้วยวิธีต่าง ๆ ล้วนน่าประหวั่นพรั่นพรึง ล้วนไม่น่าเชื่อว่าจะกล้าทำกันได้กับชีวิตตน เหมือนผู้ฆ่าและผู้ถูกฆ่าเป็นคนละคนกัน เป็นศัตรูที่ร้ายแรงของกันและกัน ความ จริงมีอยู่ อย่าลืมเสีย จำไว้ให้มั่น อาจจะช่วยให้ไม่เป็นผู้ร้ายใจอำมหิตโหดเหี้ยมถึงขนาดฆ่าชีวิตหนึ่งได้และ ชีวิตนั้นคือชีวิตของตนเอง ถ้าเรารู้ว่าใครคนหนึ่งเป็นผู้ร้ายฆ่าคนตาย และใครคนนั้นเข้ามาใกล้กับเรา เราจะรังเกียจหวาดกลัวใครคนนั้นสักเพียงไหน เมื่อใดจิตเศร้าหมองทุกข์ร้อนแสนสาหัส หมดอาลัยตายอยากในชีวิต ขอให้คิดถึงความจริง ผู้ที่ฆ่าคนได้เป็นผู้ที่น่าเกียจน่าเกลียดกลัวที่สุดของคนทั้งหลาย ไม่ยกเว้นแม้แต่ตัวเราเอง แล้วควรหรือที่เราจะมาเป็นคนผู้นั้นเสียเอง แก้ไขด้วยวิธีอื่นเถิด มีมากมายหลายวิธีนัก แก้แล้วให้เกิดความสุขให้จริง ไม่ใช่แก้แล้วกลับต้องพบทุกข์ที่หนักยิ่งไปกว่าทุกข์ที่ตั้งใจหนี เพื่อหนีให้ได้ถึงกับยอมเป็นผู้ร้ายใจอำมหิตประหัตประหารผลาญชีวิตอันเป็น ที่รักที่สุด คือชีวิตตนเอง วิธีรุนแรงร้ายกาจขนาดยอมเป็นฆาตกรร้ายนอกจากไม่อาจช่วยให้พ้นทุกข์ดังมุ่ง มั่น ยังจะพาไปพบทุกข์ที่หนักหนายิ่งกว่าหลายเท่าพันทวี ท่านแสดงไว้ว่า ผู้ที่ฆ่าตัวตายจะต้องฆ่าตัวตายไปอีก ๕๐๐ ชาติ นั่นก็คือจะต้องพบความทุกข์แสนสาหัสจนทนไม่ได้ ถึงต้องฆ่าตัวตายเช่นในชาติที่ทำแล้วนี้อีก ๕๐๐ ชาติ เป็นอย่างน้อยกระมัง ไม่ควรจะไม่เชื่อไม่ควรจะไม่กลัว เพราะแม้ต้องพบเข้าจริง ความทุกข์จะใหญ่ยิ่งจนทนไม่ได้แน่นอน จะต้องทนทุกข์ทรมานจิตใจในการที่จะต้องหยิบอาวุธร้ายขึ้นเชือดเฉือน ทำลายชีวิตตนเอง น่ากลัวนัก น่าตกใจนัก และเชื่อว่าทุกคนที่ฆ่าตัวตายมาแล้ว ก่อนจะทำกรรมอำมหิตโหดเหี้ยมนั้นจะกลัวแสนกลัว จิตใจจะทรมานเกินกว่าจะพรรณนาได้แน่นอน แล้วจะยอมให้พบชีวิตเช่นนั้นอีกถึง ๕๐๐ ครั้ง ทีเดียวหรือ ข้อสำคัญพอชีวิตหลุดจากร่างก็มิใช่ว่าจะสิ้นทุกข์ที่คิดหนี ไม่ใช่แน่นอน ทันทีที่ชีวิตหลุดออกจากร่างด้วยการกระทำจากจิตใจที่โหดเหี้ยมและเศร้าหมอง แสนสาหัส จะต้องไปมีชีวิตใหม่ที่แสนทุกข์ อาจจะยิ่งไปกว่าที่หนีในชาตินี้ด้วยวิธีฆ่าตัวตาย : แสงส่องใจ ๓ ตุลาคม ๒๕๔๓ : สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก จากคุณ : ข้าวปั้น เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 07:18:58 A:220.237.170.11 X: TicketID:188044

ความคิดเห็นที่ 12 กลับบ้านไปถามพ่อกับแม่ดูนะครับว่าไปซื้อปืนได้ที่ไหน....ถ้าไปไม่ถูกให้ท่านไปซื้อให้ก็ได้ครับ จากคุณ : หัวหน้าเผ่าฯ เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 08:27:49 A:111.84.109.149 X: TicketID:301517

ความคิดเห็นที่ 13 เรื่องฆ่าตัวตายเป็นเรื่องน่าเสียดายและน่าเสียใจ คนที่เหลืออยู่เบื้องหลังจะเป็นคนที่ทนทุกข์ไปตลอดชีวิต ดิฉันมีเพื่อนและคนรู้จักหลายคนที่เอาชีวิตตนเอง คนแรกเป็นเพื่อนคนญี่ปุ่นเรียบมาด้วยกันตั้งแต่ปริญญาตรีจนถึงเอก เขาได้เป็นอาจารย์สอนที่มหา'ลัยแล้วถูกส่งไปเรียนต่อที่เวียนนา วิชาเอกคือเศรษฐศาสตร์สังคมนิยม แล้วช่วงนั้นกำแพงเบอร์ลินถูกทุบ ระบบคอมมินิสต์และสังคมนิยมเริ่มเสื่อมสลาย เขาเป็นคนเรียนหนังสือเก่งมากคงจะคิดว่าไม่เหลืออะำไรอีกแล้ว ฆ่าตัวตายถึงสองครั้ง ครั้งแรกมีคนช่วยแต่ครั้งที่สองคนช่วยไม่ทัน เพื่อน พ่อแม่พี่น้อง ตลอดจนมหาลัยเสียใจมาจนทุกวันนี้ คนที่สองเป็นเพื่อนผู้หญิง เรียนจบก็แต่งงานเลยแล้วหย่ากับสามีกลับมาอยู่บ้านเดิมซึ่งเป็นร้านขาย นาฬิกา เกิดแผ่นดินไหวที่โกเบร้านล่มสลายไปหมด ข่าวของเธอขาดๆหายๆแต่เมื่อไปเยี่ยมเพื่อนที่ญี่ปุ่นคราวที่แล้วได้ข่าวว่า เธอฆ่าตัวตายไปแล้ว หลายคนเสียใจเพราะตอนเธอโทรมาคุยด้วย ไม่มีใครมีเวลาให้ คนที่สามเป็นรุ่นน้องคนไทย เคยเรียนหนังสือเก่งมากแล้วมาเสียศูนย์อย่างแรงที่ญี่ปุ่น มีอาการทางประสาท ทางมหาลัยให้จบแต่ก็ให้กลับบ้าน มาได้ข่าวอีกทีก็ฆ่าตัวตายไปเสียแล้ว มีอีกหลายคนที่ไม่ได้ฆ่าตัวตายแต่เสียสติเสียผู้เสียคนไป เรียนหนังสือที่ต้องใช้ภาษาที่ไม่ใช่ภาษาตนเองนั้นยากเย็นเข็ญใจนัก ดิฉันเองเรียนภาษาญี่ปุ่นหนึ่งปีแล้วต้องเข้ามหาลัยเรียนปริญญาตรีเลย วันที่ต้องไปสอบก็ไปร้องไห้กับรุ่นพี่ที่หอ จะเอาอะไรไปสอบล่ะ อ่านภาษาญี่ปุ่นยังไม่กระดิกเลย พี่คนนั้นแกจบอเมริกาแต่ได้ทุนมาทำงานวิจัยที่ญี่ปุ่น แกบอกว่า "นี่เป็นน้องหรอกนะพี่ถึงจะเล่าให้ฟังเป็นคนอื่นพี่ไม่เล่าเรื่องน่า อายอย่างนี้ให้ฟังหรอก ตอนพี่ไปอเมริกาใหม่ๆ ส่งรายงานไปอาจารย์ต้องเรียกพบ แดงทั้งแผ่นเลย แกอ่านแล้วไม่เข้าใจต้องให้พี่อธิบายว่าอยากจะบอกอะไร รายงานครั้งต่อไปก็ยังมีปากกาแก้แดงแล้วแดงอีก จนพอจะจบแล้วจึงพอมีขาวๆให้ชื่นใจบ้าง คนไปเมืองนอกเป็นอย่างนี้ทุกคนแหละ แต่เขาไม่มาบอกเราให้เสียเซลฟ์หรอก จะวางมาดว่าตัวเองเก่งเท่ห์ การที่น้องจะทำรายงานไม่ได้ หรือสอบไม่ได้เป็นเรื่องที่เกิดกับนักเรียนใหม่ทุกคน เพียงแต่เขาไม่ป่าวประกาศให้ใครฟัง น้องทำให้ดีที่สุดนะ แล้วมันจะค่อยๆดีเอง" พี่อีกคนจบด๊อกเตอร์จากอเมริกา บอกว่าเวลาแกไปสั่งอาหารที่แม็คโดนัลด์แกจะสั่งแต่ของอย่างเดียว สั่งอย่างอื่นแล้วคนเสริฟจะเอาอะไรไม่รู้มาให้ พวกเขาฟังสำเนียงแกไม่ออก เป็นอยู่สองปีเต็มจึงจะกล้าสั่งอย่างอื่น วันถัดมาแล้วก็วันต่อไปอื่นๆดิฉันไปนั่งสอบ มีตกบ้างไม่ตกบ้าง แล้วก็เริ่มมีเพื่อน เพื่อนเอาเอกสารจดโน๊๊ตให้อ่าน ก็เลยจบมาได้ ตอนอยู่ปริญญาตรีไม่เคยจดโน๊ตด้วยตัวเองได้ เขียนมายืดยาวทั้งๆที่ต้องจิ้มพิมพ์ เพราะดิฉันเชื่อว่าจขกท.เขียนขึ้นมาเพราะ reach out for help ดิฉันก็เขียนนี้ขึ้นมาเพื่อ pay forward ต่อพี่สาวคนดีของดิฉันคนนั้นที่ทำให้ดิฉันเอาตัวตลอดมาได้ตลอดชีวิตการเป็นนักเรียนที่ญี่ปุ่น น้องคนที่ฆ่าตัวตายเขาคงไม่โชคดีเหมือนดิฉัน อย่าท้อ หาเวลาคุยกับคนอื่นบ้าง ร้องไห้บ้างก็ได้ อย่าอายที่่จะเป็นคนไม่เก่ง แล้วต้องคุยกับอาจารย์ เชื่อไหมว่าที่ดิฉันจบมาได้นั้นมีบางส่วนได้จากคะแนนเห็นอกเห็นใจ อย่าฆ่าตัวตายเลย สงสารคนที่อยู่ข้างหลังเถอะ จะทรมานไปตลอดชีวิต จากคุณ : - [อาคิคุน ] จากคุณ : อาคิคุุน เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 08:28:28

ความคิดเห็นที่ 14 เรียนที่นั่นหนักเกินสู้ไม่ไหวก็กลับมาเรียนในไทยได้  จบที่นี่ก็หางานทำได้เยอะแยะ ไม่ต้องห่วงว่าจะเสียหน้า   หรืออะไรก็แล้วแต่ที่คิดว่ามันกดดันไม่ให้กลับ บอกความจริงให้คนที่เกี่ยวข้องไปมันก็หมดเืรื่อง  มีอย่างเดียวถ้าไ้ด้ทุนไปเรียนอันนี้คง ต้องใช้ทุนคืนหนักหน่อย   ถ้าเป็นแบบนั้นก็ต้องสู้   บางทีคิดว่าให้เวลาเรียน มากพอหรือเปล่า  เพราะอย่างว่ามันไม่ใช่ระดับมัธยม  การปรึกษากับคนอื่นน่ะช่วยได้ มากส่วนใหญ่คนที่คิดสั้นมักไม่ค่อยขอความช่วยเหลือจากคนใกล้ชิด  จุดอ่อนมันอยู่ ตรงนี้  การมาถามในเน็ทบางทีก็ได้คำตอบที่กวนๆ (จากคนแย่ๆ) กลับทำให้เพิ่มความไม่พอใจเปล่าๆ  มากกว่าเดิมด้วยซ้ำไป จากคุณ : หมอที่ดิน เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 08:40:27

ความคิดเห็นที่ 16 คุณโชคดีจังเลย.....ได้มาเรียนถึงเมืองนอก ในขณะที่เรา หรือใครๆอีกหลายคน ไม่มีโอกาสเช่นนี้เลย มาให้กำลังใจค่ะ    ขอให้สู้ สู้ ผ่านช่วงนี้ไปให้ได้นะคะ จากคุณ : พระจันทร์เดือนแรม เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 09:39:27

ความคิดเห็นที่ 17 อยากตายจริงไม่ต้องใช้ปืนก็ได้ค่ะ ถ้าไม่คิดถึงคนข้างหลัง จะทำอะไรก็ตามใจเถอะค่ะ ชีวิตของคุณนี่คะ ป.ล. "ฆ่า" นะคะ ไม่ใช่ "ค่า" เอากระทู้นี้ให้ทางบ้านดูมั้ยคะ ท่านจะได้รู้ว่าเรียนเป็นภาษาอังกฤษอาจทำให้คุณท้อ ขอกลับมาเรียนภาษาไทยก่อน จากคุณ : kitten in the kitchen (kitten in the kitchen) เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 09:40:35

ความคิดเห็นที่ 18 อยากกลับเมืองไทย  เรียนก็หนัก... อยากฆ่าตัวตาย..ถามหาที่ซื้อปืน... ..................... ผมว่าคำตอบที่ได้รับแบบกวนๆ...ก็อย่าไปว่าเขาเลยครับ เสียดายอย่างเดียว...จขกท.ไม่ถามวิธีการแก้ปัญหาโดยวิธีอื่นก่อนหรือ อยู่ๆก็แก้ปัญหาด้วยการจะซื้อปืนฆ่าตัวตายนี่... มันดูจะใช้แต่อารมณ์ ไม่ลองใช้ปญญาเอาเสียเลย... จากคุณ : ข้างบูรพา เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 09:43:20

ความคิดเห็นที่ 19 คุณไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจเองนะว่าฆ่าตัวเองตายได้ไหม ต้องไปถามความคิดเห็นพ่อและแม่ของคุณก่อน เพราะเค้าให้ร่างกายและชีวิตจิตใจแก่คุณ ตัดสินใจเองไม่ได้นะค่ะ... อย่าเหมาเอาเองซิค่ะ..... จากคุณ : little.concierge เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 10:45:16

ความคิดเห็นที่ 20 ไอ้บ้า ... เรียนมีหนักมีเบาด้วยหรอฟ่ะ มีแต่เยอะกับทำไม่ได้ รู้ว่า หมดปัญญาก็กลับมาเมืองไทย ไปแบกกระสอบข้าวสาร ไป๊ ไม่ต้องใช้สมอง อยากได้ปืน อยู่เมืองอะไร ประเทศอะไร ถ้ารู้จักจะบอกแหล่งซื้อปืนที่นั้นให้เลย ไม่ต้องกลับมาหรอกเมืองไทย ตายเป็น John Doe ไปเลย พ่อแม่จะได้ไม่ต้องเสียใจมาก ว่าลูกทำไมมันบัพฟาโล่แบบนี้ ส่งบัพฟาโล่ไปเรียนนอก เสียเงินเสียทองเปล่าๆ ทำตัวสูญหายไปเลย จากคุณ : ขายนาส่งควายเรียน เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 11:20:30 A:58.9.197.223 X: TicketID:312087

ความคิดเห็นที่ 21 ขอโทษครับ ที่ทำให้เข้าใจผิด พ่อแม่ผมก็ไปหมดแล้วครับ ตอนนีผมอยู่อเมริกา เหลือเงินเก็บแค่ครึ่งล้าน ญาติก็มีแต่ฝ่ายแม่แต่พึ่งพาอะไรคงไม่ได้ ผมใช้ชีวิตแบบนี้คนเดียวมา 5 ปีแล้ว คิดแล้วคิดอีก ว่าชีวิตคงไม่มีดีไปกว่านี้ จากที่เคยเรียนเก่งแบบมากๆ วางอนาคตไว้สวยหรู ได้ทุนไปต่อ ปริญญา ตรี ควบโท เมืองนอก แต่ว่า ปีหลังๆจิตตก ตอนนี้เรียนโท แต่ไม่อยากเรียนแล้ว ตอนพือแม่ไม่อยู่บอกตัวเองว่าเราจะสู้ แต่มันฮึดสู้ได้เท่านีั ตอนนี้เกรดก็แร่ กลับไปจริงๆใช้ทุนก็หัวบาน ไม่มีทางรวย หรืออะไร คำนวน ชีวิตบั้นบานแล้วคงจะแน่ แย่ใน ที่นี้ก็คงไม่ได้เท่าที่ตัวเองคาดหวังมัน รับไม่ได้ ไหนๆไม่มีใคนอยู่แล้วก็อยากหนีไปตาย ก่อนตายมัเงินเก็บอยู่บ้าวก็แค่อยากใช้ให้หมดๆ เพราะว่าตัวเองก็เก็บสะสมมา ส่วนตัวเคยเชื่อเรื่อง นรก สวรรค์ แต่คอนนี้ไม่แล้วหละ จากคุณ : ngo เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 11:26:19 A:50.30.32.248 X: TicketID:312097

ความคิดเห็นที่ 22 จริงๆตัวเอง ค่อนข้างมั่นใจ และคิดว่าตัวเองก็ตกผลึกแล้ว อาจจะตกผลึกโง่ๆในแบบของตัวเองแต่ก็เอาเหอะ ที่พิมพ์ๆอยู้เนี้ย บางทีมันก็รู้สึกเบาสบายไม่เครียด คือปลงหมดแล้วหละ บางทีเหมือนทำเป็นเล่น ก่อนหน้านี้ไม่ได้คิดอะไร เรียนไปวันๆ เกรดล่วงลงเรื่อยๆ แล้วก็เห็นความล่วงสลายของมัน แต่มันชินชาไม่รู้สึกอะไรเลย มันเหมือนครั้งหนึ่งเราเคยสำเร็จมาแล้ว แต่ผมก็รู้ทั้งรู้ว่า เรียนไปมันเท่านั้น ออกไปก็ต้องทำงานหนีไม่พ้นอยู่ดี แล้วไม่รู้ตอนทำงานก็กลัวอาจจะทำอะไรได้ไม่ดีเท่าตอนนี้ก็ได้ จริงๆเรื่องเรียนเรื่อง ขี้ๆ ยังไงซะก็หยั่งที่บอกว่าตกผลึกแล้วว่าจะไม่มีชีวิตอยู่ แล้วเงินเหลือเท่านี้ โจทย์ท่ี่มันยากก็คือ เราจะใช้ชีวิต ที่เหลืออยู่อย่างไรให้คุ้มต่างหาก เหมือนตัวเองได้หยุดความเหนื่อยล้าทั้งหมดแล้วได้กลับมาดูแลตัวเองให้ความสุขกับตัวเองครั้งสุดท้าย ก่อนจากโลกนี้ไป มีใครเข้าใจผมไหม เป็นแบบผมไหม จากคุณ : ngo เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 11:52:53 A:50.30.32.248 X: TicketID:312097

ความคิดเห็นที่ 23 จะฆ่าตัวตายต้องใช้ปืนด้วยเหรอ ถ้าคุณคิดจะดิ้นรนฆ่าตัวตาย คุณเอาเวลานั้นไปดิ้นรนเอาชีวิตรอด มันก็จะดีกว่านะ มันใช้เวลาพอๆ กันเลย ถ้าคุณคิดจะสู้ตาย หรือถอยไปตาย อันใหนจะดีกว่า ถอยไปตายก็ตายเลย แต่สู้ไปตายเอาดาบหน้า ก็ยังพอมีหวังนะ คิดให้ดี จากคุณ : นายสาระแน เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 12:08:57

ความคิดเห็นที่ 24 ทุนที่คุณได้ไป ญาติทางฝ่ายแม่เป็นคนเซ็นต์ค้ำประกันหรือเปล่า ถ้าคุณฆ่าตัวตาย เดี๋ยวเขาจะเดือดร้อนต้องใช้หนี้หัวบานแทนคุณนะ ถ้าตัดสินใจจะจบชีวิตตัวเองจริงๆ ก็อย่าทำให้คนที่อยู่ข้างหลังเขาเดือดเนื้อร้อนใจเลย เรียนไม่ไหวก้กลับมาทำงานใช้ทุน โชคดีมากมายแล้วที่มีงานให้ทำ คนอื่นๆ ที่เขาตกงานมีอยู่อีกมากมาย ต้นทุนทางสังคมเขาต่ำกว่าคุณเยอะ เขายังดิ้นรนเพื่อให้อยู่รอดกันเลย ถ้าใช้ชีวิตอย่างพอเพียง เงินเดือนที่ได้จะได้พอใช้ ไม่ก็หาจ๊อบเสริม อย่าไปหวังร่ำหวังรวยเลย เห็นใจหน่วยงานที่ให้ทุนคุณด้วย เขาไม่ได้ใช้ปืนขู่เข็ญบังคับให้คุณไปเรียน แต่เขาเห็นว่าคุณมีคุณสมบัติเหมาะสม เรียนจบแล้วน่าจะทำประโยชน์ให้ชาติบ้านเมืองได้มากมาย เขาถึงให้ทุนคุณไปเรียน ควรมีความรับผิดชอบบ้างนะคะ จากคุณ : ข้าวปั้น เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 12:32:22 A:220.237.170.11 X: TicketID:188044

ความคิดเห็นที่ 25 เอางี้..หลานชาย ไปเรียนพิเศษเพิ่มเติมวิชาภาษาไทยสักตอร์สหนึ่งก่อน แล้วเขียนคำว่า"ฆ่า"ให้ถูกก่อน...ค่อยมาว่ากัน ปะ!!!!ให้เร็ว จากคุณ : ตาสาน เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 14:00:36

ความคิดเห็นที่ 26 ใช้หนี้บุญคุณให้พ่อแม่หรือยัง ทำประโยชน์ให้สังคมหรือยัง หาสิ่งดีๆให้ตัวเองหรือยัง ถ้าทำแล้ว อยากตายก็ไปตายได้เลย จากคุณ : ความรักมาทักทายแล้วหายไป เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 14:00:59

ความคิดเห็นที่ 27 เข้าใจว่าเจ้าของกระทู้คงเครียดมากจริงๆ เอางี้  ถอยหลังออกมาสัก1-2 ก้าวดีมั๊ยคะ อยู่นิ่งๆก่อน  อย่าเพิ่งคิดอะรทั้งสิ้น เรื่องเรียนก็  ปล่อยวางไว้  ทิ้งไว้ก่อน เราว่า เจ้าของกระทู้เด็กกว่าเราแน่ๆ ถ้าจะทำอะไรกับตัวเองจริงๆ โทร.หาพี่ก่อนได้มั๊ย  หลังไมค์มาค่ะ เราเข้าใจ  "คำว่าไม่มีใคร" จากคุณ : ซอนต๊อก เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 14:04:57

ความคิดเห็นที่ 28 คนเราบางทีปัญหามันก็เข้ามาเป็นพักๆ  พอนั่งตรึกตรองดูมันก็มักจะมีทางออกเสมอ พูดถึงเรื่องปัญหาคุณบอกเรื่องเรียนเป็นเรื่องขี้ๆ   ถ้างั้นก็คงไม่มีปัญหาว่าเรียนไม่ได้ซิ งั้นประเด็นนี้น่าจะจบ    ส่วนที่เหลือคือคิดเอาว่าชีวิตนี้ไม่เห็นดีอะไร ดิ้นรนทำงานหาเงินเสร็จแล้วก็ตายไป  ไม่มีอะไรดีขึ้น   มันก็คงจะจริงชีวิตมันก็เป็นอย่างนี้แหละ   ความจริงถ้าคุณตายไปแล้วไม่ก่อปัญหาให้คนอื่นมันก็คงไม่หนักหนาอะไร เพราะคุณคิดว่าตายไปแล้วก็จบ  แต่มันต้องก่อปัญหาให้พี่แม่พี่น้องแน่ๆ  ไม่มากก็น้อย ขอให้คิดว่าถ้าคุณตายไปแล้วมีคนต้องเดือดร้อนเพราะคุณละก้อเห็นทีว่า ยังไม่ควรตายตอนนี้    รอให้ไม่ก่อปัญหาให้คนอื่นเสียก่อนดีกว่ามัง จากคุณ : หมอที่ดิน เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 14:14:40

ความคิดเห็นที่ 29 คุณ จขกท ผิดหวังกับอะไร ทำไมถึงมีจุดเปลี่ยนตรงที่บอกว่า "จากที่เคยเรียนเก่งแบบมากๆ วางอนาคตไว้สวยหรู ได้ทุนไปต่อ ปริญญา ตรี ควบโท เมืองนอก แต่ว่า ปีหลังๆจิตตก ตอนนี้เรียนโท แต่ไม่อยากเรียนแล้ว" ตอนก่อนเราจะมาเรียน มีพี่คนนึงให้ข้อคิดเราก่อนที่เราจะเดินทาง เราจำใส่ใจตลอด พี่เค้าทุน ก.พ.เรียนจบที่อังกฤษ เค้าบอกว่า ให้ทำใจไว้เลย ตอนมาเมืองนอก มันจะไม่เหมือนอยู่บ้านเรา อยู่เมืองไทย เราเรียนเก่ง เป็นที่ยอมรับ แต่มาเมืองนอกมันอาจจะไม่ได้เป็นแบบนั้น คนที่เรียนเก่งๆแล้วพอมาเมืองนอกเป็นบ้าไปเป็นเพราะยอมรับทำใจตรงจุดนี้ไม่ได้ (ตอนพี่เค้าเดินทางกลับเมืองไทย ก.พ.ฝากให้พี่เค้าช่วยพานร.ทุนอีกคนกลับบ้านด้วยเพราะเค้าเสียสติไปค่ะ) ถ้าเป็นเพราะปัญหาแบบนี้ คิดว่า อยู่ที่ปรับความคิดตัวเองแค่นั้นเองค่ะ พอมาที่นี่เราใส่ความคิดแบบนี้ไว้เรียบร้อย ดีบ้าง ห่วยบ้าง สบายๆ เลยค่ะ แก้ไขเมื่อ 03 เม.ย. 54 14:16:46 จากคุณ : MiSs Sandee เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 14:15:21

ความคิดเห็นที่ 30 ngo ไม่ทราบว่าคุณสามารถ หยุดหรือดรอปเรียนได้ไหม หยุดเลยครับสัก 2-3 เดือน ซื้อหนังสือ Nationnal Geographic เปิดดูที่ละหน้า หากมีภาพหน้าไหน สถานที่ไหน ที่เจอแล้วอยากไปก็ไป ด้วยเงิน ครึ่งล้านของคุณนั่นแหละ **ไหนๆคุณก็คิดจะตายอยู่แล้วลองไปเที่ยวไปที่ไหนไกลๆ - ลองไปดูความสวยงามของโลกใบนี้ก่อนที่คุณจะทิ้งมันไปสิ คุณรู้จักมันดีแล้วหรือ** **อย่าได้เอาสิ่งใดมากมายมีบีบบังคับตัวเองมากไปครับ ภาระบนหลังปลดมันลงมาบ้าง** **อยู่อย่างมีคุณค่าอะไรเทือกนั้นอย่าใส่ใจครับ ลองอยู่เพื่อความสุขของตัวเองมั่ง หาจุดหมายในชีวิตตัวเองมั่ง หนีน่ะง่ายแต่ไม่สบายใจ ชนตรงๆสักครั้งบางทีอาจเจ็บตัวแต่สบายใจ** สุดท้าย - ตายน่ะง่าย อยู่นั่นแล ยากยิ่ง วัดใจ จากคุณ : all alone เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 14:19:48

ความคิดเห็นที่ 31 ทำไมไม่สู้ละครับ ngo คนอื่นเรียนจบกันถมเถ คุณก็ต้องจบได้เหมือนกันสิ นึกถึงคนที่ลำบากกว่าคุณสิครับ เขาอดอยากหิวโหยไม่มีจะกินแค่ไหน คุณสองมือสองตีนสมองก็มีทำไมไม่สู้ละครับ จะรีบฆ่าตัวตายไปใย อยู่ชื่นชมโลกนะครับ ฆ่าตัวตายบาปกรรมอาจกลายเป็นผีอดอยากลำบากกว่าเป็นคนหลายล้านเท่าก็ได้ ถ้าอยู่ใกล้จะเบิร์ดกระโหลกเรียกสติสักที จากคุณ : โจโฉ (joechou) เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 14:38:54

ความคิดเห็นที่ 32 คุณอายุเท่าไหร่กันนะ ไม่มีพ่อแม่ พี่น้อง ญาติมิตรเลยซินะ อ่านดูแล้วเหมือนคุณจะเหงา เรียนก็ไม่ได้ตามเป้าที่ตั้งไว้ จะกลับเมืองไทยก็ไม่มีใครให้กลับมาหา เลยไม่มีจุดมุ่งหมายในชีวิต หาจุดยืนเพื่อตัวเองไม่ได้  ตอนนี้สิ่งที่คุณเป็น หนักหนาหว่าเรื่องเรียนซะอีก กลัวความล้มเหลวมากจนไม่กล้าที่จะมีชีวิตอยู่. อืมมมมมมมม คนใกล้ตายก็กระเสือกกระสนดิ้นรนให้มีชีวิตอยู่ได้นานขึ้นซักวันนึงก็ยังดี  ส่วนคุณอยากจบชีวิตซะอย่างนั้น   เฮ้อ.... คุณรู้มั้ยข้อดีของการมีชีวิตอยู่คืออะไร คุณคงไม่รู้ซินะ ไม่อย่างนั้นคุณคงไม่คิดแบบนี้   สำหรับเรา แค่ได้มีชีวิตอยู่ ยังไม่ตาย และได้ลืมตาในวันรุ่งขึ้น เราก็ดีใจมากมายแล้ว   นับจากนี้ไปอีก 6 เดือน เราได้แต่หวังว่าคุณจะเปลี่ยนความคิด และมีสติตัดสินใจในสิ่งที่ถูกต้อง ไม่แน่เมื่อวันนั้นมาถึง คุณอาจจะนั่งหัวเราะตัวเอง เมื่อได้คิดย้อนกลับมาว่า เราคิดแบบนี้ได้ไงว่ะเนี่ย บ้าชิปเป๋ง เชื่อเลยวุ้ย ^_^ จากคุณ : ลินตินติน เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 14:40:01

ความคิดเห็นที่ 33 กลับมาบวชครับ จากคุณ : b_pol เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 14:43:52

ความคิดเห็นที่ 34 แก้ไขเมื่อ 03 เม.ย. 54 15:10:45 จากคุณ : nong_ao เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 15:09:11

ความคิดเห็นที่ 35 แปลน DNA ของสิ่งมีชีวิตในโลกนี้ มีคำสั่งระวังภัยที่เข้ามาสู่ตัว เปนวิวัฒนาการของธรรมชาติที่ป้องกันการสูญพันธุ์ ในพืชคือการเปลี่ยนสถานะ ในสัตว์คือการหนี/ต่อสู้/แกล้งตาย ในมนุษย์คือการกลัว หลบหลีกหนี/ต่อสู้โดยใช้ปัญญา เพราะ สมองมนุษย์เหนือกว่าสัตว์ มีกรรตะ/เหตุผล เมื่อมีทุกข์ สมองจะหลั่งสารความสุขมาให้ในบางจังหวะที่มัน สอดคล้องกับเหตุการณ เพื่อถนอมชีวิตของคุณอย่างอัตโนมัติ พวกต่อมไร้ท่อต่างๆจะมีการทำงาน โดปามีน เอนโดฟีน อดีนาลีน....etc. มีคนบอกเวลามีทุกข์ให้หาทานอาหารโปรดที่ชอบ ไม่ก้อมีเซ๊กซ์ แล้วคุณจะอยากอยู่ต่อ อย่างน้อยก้อช่วงเวลาหนึ่ง เมื่อกรรตะ/เหตุผล ได้รับการทบทวนอย่างดีและรอบคอบแล้ว การอยากจบชีวิตตนเองก้อไม่ใช่เรื่องแปลก ทำได้ เช่นโฮร์โมนช่วยชีวิตม่ะทำงาน คนป่วยเรื้อรัง คนมีอาการทาง ประสาทรุนแรง..... ก้อทำได้  โชคดีครับ/ จากคุณ : FOXTROT เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 15:18:00

ความคิดเห็นที่ 36 ซื้อต่อผมมั้ยผมมีเถื่อนอยู่สองกระบอก อยากได้จริงหลังไมค์มา จะเอาไปยิงตัวตายที่ไหนก็ไป คุณไม่ใช้ญาติไม่ใช่ พ่อไม่ใช่แม่ ไม่ใช่น้อง ไม่ใช่แฟนผม ไม่เสียใจหรือสงสาร หรือสนใจอะไรคุณหรอก จากคุณ : เมื่อคืนยังมีอมยิ้มอยู่เลย เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 16:16:28

ความคิดเห็นที่ 37 ไม่รักตัวเอง ก็ไม่อยากพูด อยากทำอะไรก็ทำ หากอยาก "ฆ่า" ก็ไม่จำเป็นต้องใช้ปืนหรอกครับ ขอแค่อย่าให้เดือดร้อนคนอื่นก็เพียงพอ ส่วน สววรค์ นรก กรรม ผมไม่พูดดีกว่าเพราะคุณบอกว่าไม่เชื่อ ก็จงเชื่อสิ่งที่ตัวเองอยากทำแล้วกัน จากคุณ : yaropee เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 17:42:32

ความคิดเห็นที่ 38 อยากทราบขั้นตอนการซื้อปืนครับ เดินดุ่ยๆไปซื้อได้เลยไหม ถ้าผมกลับเมืองไทย ต้องมีใบอนุญาตด้วยไม่ใช่เหรอ หรือว่าเดี๋ยวนี้ไม่ต้องแล้ว จากคุณ : ngo เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 19:54:06 A:50.30.32.248 X: TicketID:312097

ความคิดเห็นที่ 39 ดีครับ ยิ่งเรียนสูงยิ่งมองอะไรจำกัด  คนไม่มีโอกาสเรียน  ไม่มีเงิน  ยังหาความสุขใส่ตัวทุกวี่วัน ความเป็นจริงของผลจากการเรียนเยอะนี่สวนทางกับเป้าหมายที่นักปราชญ์ไฝ่ฝันจริงๆเลยนะครับ  เรียนมากรู้มากก็กลัวไปก่อนซะแล้ว  อนาคตแท้ๆเลย จากคุณ : Ramas เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 20:08:05

ความคิดเห็นที่ 40 หวังลึกๆว่า จะมีอะไรซักอย่าง ที่ทำให้คุณคิดได้แล้วเปลี่ยนใจ รักตัวเองเปลี่ยนความคิดรู้สึกอยากจะมีชีวิตอยู่ต่อไป คนบางคน เค้ายอมที่จะทำทุกอย่าง เพื่อจะมีชีวิตอยู่ต่อไป เสียดาย ที่ได้เกิดมาเป็นคน แต่ไม่เห็นคุณค่าในตัวคุณเองเลย จากคุณ : aunny_naka เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 20:08:22

ความคิดเห็นที่ 41 เข้ามาเขียนอีกครั้งเพื่อขอร้องให้คุณอย่าคิดสั้นเลย  ดิฉันเองเคยเป็นอย่างคุณและก็รู้จักหลายคนที่เป็นอย่างคุณ  เคยเป็นคนเรียนหนังสือเก่งมากแล้วอยู่มาวันหนึ่งกลายเป็นคนเรียนอะไรไม่รู้เรื่อง  ตอนนี้อายุ50ปีแล้ว  ไม่ได้เป็นคนประสบความสำเร็จอะไรเลยแต่เป็นคนมีความสุขมาก  ใครเขาจะไม่ชอบเรา ดูถูกเรา  นั่นมันปัญหาของเขาไม่ใช่ปัญหาของเรา คนที่ไม่เคยผ่านจุดนี้จะไม่เข้าใจหรอกว่ามันขมขื่นอย่างไร  ใครจะประชดประชันก็ช่างเขาอย่าไปสนใจ  รักตัวเองให้มากๆไว้นะคะ   คุณตกตํ่ามาถึงที่สุดแล้ว  จะไม่มีอะไรแย่ไปกว่านี้อีก  ก้าวจุดนี้ให้ผ่านไปแล้วคุณจะเป็นคนแกร่ง  ทัศนะการมองโลกจะเปลี่ยนไป  ดีเสียอีก  คุณอาจจะยึดติดกับวัตถุน้อยลง เอารูปเศร้ามาลงให้  เผื่อคุณจะคิดได้บ้างว่าชีวิตนั้นแสนจะมีค่าอย่าปล่อยให้หลุดมือไปอย่างง่ายดาย รูปที่ลงนี้ได้มาจากห้องรัชดาค่ะ แก้ไขเอาภาพออก แก้ไขเมื่อ 04 เม.ย. 54 06:48:27 จากคุณ : อาคิคุุน เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 20:31:55

ความคิดเห็นที่ 42 กลับมาบวชครับ   สงบจิตใจ บวชให้พ่อแม่ ล้างใจก่อนครับ จากคุณ : rain_gutters เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 20:42:39

ความคิดเห็นที่ 43 แล้วทำไมถึงไปผูกติดกับความคิดของตัวเองว่า อยู่ไปก็ไม่มีใคร ก็ในเมื่อคุณยังไม่อยู่เพื่อตัวคุณเองเลย ไม่ใช่แค่คุณคนเดียวหรอกค่ะในโลกเบี้ยวๆใบนี้ ที่อยู่คนเดียวไม่มีใคร มิหนำซ้ำ บางคนตัวคนเดียวจริงๆ ไม่มีญาติพี่น้อง คนรู้จักที่ไหน ผิดกับคุณ ซึ่งที่ยังมีญาติ ไม่ใช่หัวเดียวกระเทียมลีบ แล้วทำไมถึงไปตัดสินว่าญาติที่เหลืออยู่ของคุณจะพึ่งพาไม่ได้ ? คุณคิดเองหรือเปล่า ลองวางอคติทิฐิลง แล้วลองปรับจิตปรับใจดูก่อน ท้ายที่สุดแล้ว คุณอาจจะคิดมากไปเองก็ได้ แล้วถ้าคุณจะมีชีวิตอยู่ต่อไป เชื่อเถอะว่าวันหนึ่ง คุณก็จะมีใครๆมากมายรายล้อมคุณเองแหละ จะมากจะน้อยก็แล้วแต่ ยกเว้นแต่คุณเป็นบุคคลที่สังคมรังเกียจไม่ยอมรับก็เท่านั้น คุณตัดสินเอง คิดไปเองทั้งนั้นแหละที่คุณระบายออกมา ไม่ว่าจะชีวิตนี้ไม่มีดีแล้ว ไม่รวยแล้ว ถามจริงๆ คุณเอาอะไรมาตัดสิน คุณมองเห็นอนาคตได้ด้วยหรือ ? เสียใจนะ ถ้าคุณได้ทุนไปเรียน แต่สุดท้ายคุณกลับจะทำตัวแบบนี้ คุณไปตัดโอกาสคนอื่น คนที่เขาไม่ได้ทุนอย่างคุณ ถ้าหน่วยงานที่มอบทุนรู้ เขาคงเสียใจที่มองคุณผิดไป เกิดมามีพลัดมีจากเป็นธรรมดา มีสมหวังผิดหวังเป็นธรรมดา มีสุขมีทุกข์เป็นธรรมดา มีสูงมีต่ำเป็นธรรมดา เรื่องที่คุณเจอเป็นเรื่องธรรมดามาก ไม่เข้าใจว่าไปยึดติดเรื่องรวยไปทำไม ? ประสบความสำเร็จแค่ไหนถึงพอใจ ? ปัญหามันเกิดทุกวินาทีแหละทั่วมุมโลก เชื่อไหม...เรา หรือบางท่านที่พิมพ์ๆคุยกับคุณอยู่เนี่ย ก็มีปัญหาหนักอกหนักใจเหมือนกัน ความผิดหวังต่างๆเราก็เคยเจอ เกือบจวนเจียนตาย แต่ก็รอดมาได้ รอดมาเตือนสติคุณได้ ทุกอย่างที่แย่ๆเข้ามาในชีวิตทั้งหมด ถ้าคุณผ่านมันไปได้ คุณจะรู้ว่าคุณจะเจ๋งแค่ไหน และมันจะมีประโยชน์กับคุณมาก หากคุณมีชีวิตอยู่ต่อ จากคุณ : หอมสินะ (BeNettY) เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 21:01:47

ความคิดเห็นที่ 44 คุณ จขกท ค่ะ ใจเย็นเย็นก่อนได้ไหม..... ได้อ่านที่คุณเขียนมา คุณค่อนข้างจะเป็นคนวางแผนชีวิตได้ดี ถ้าคุณสามารถเดินไปยังเส้นทางที่คุณวางไว้....แน่นอน ดูดีทีเดียว แต่.....ตอนนี้คุณต้องอยู่กับปัจจุบันนะค่ะ ทำวันนี้ดีที่สุดหรือยัง..... ถ้ายัง...ทบทวนอีกครั้งว่าอะไรที่ยังทำไม่เต็มที่ และเริ่มต้นใหม่ในวันพรุ่งนี้.... เงินครึ่งล้านที่มี..วันนึงก็ต้องหมดไปถ้าคุณไม่ออม.... หางานทำเสริม...ค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไป ยังมีหนทางให้เดินไปข้างหน้า.... เพียงแต่แค่ไม่ใช่ทางที่คุณวางไว้...ลองแวะพัก.... มองดูรอบๆ ตัวก่อน...บางทีคุณอาจจะหาอีกทางที่ทำให้คุณไปบรรจบกับเส้นทางที่คุณวางแผนไว้นะค่ะ ใจเย็นเย็น....อีกไม่กี่ปี..ยังไม่แน่ว่าโลกเราจะเป็นยังไง... อยู่เพื่อรอดูวันนั้นด้วยกันดีกว่า....นะค่ะ จากคุณ : little.concierge เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 21:25:38

ความคิดเห็นที่ 45 ขออนุญาตแนะนำแล้วกันว่า... เงินครึ่งล้านของคุณที่เหลืออยู่ เราขอคุณแล้วกันค่ะ ใช่ค่ะ ขอกันหน้าด้านๆเนี่ยหล่ะ ในเมื่อคุณไม่เห็นคุณค่าในสิ่งที่คุณมี เราขอรับช่วงต่อไว้เอง ถูกค่ะ เราหน้าด้าน...แต่มันก็หน้าด้านร้องขอในสิ่งที่คนอื่นเขาไม่ต้องการ ก็คงไม่เป็นไรมั๊งค่ะ หูย...เงินมากมายขนาดนี้บางคนทำงานแทบตาย ทำไร่เลี้ยงปลา ยังไม่ได้จับเงินแสนเงินล้าน ........เราขอเงินครึ่งล้านของคุณนั่นนะค่ะ โอนมาให้เราเลย เราสัญญาว่าเราจะนำเงินส่วนนี้มาใช้ให้เกิดประโยชน์มากที่สุด เราคำนวณดูแล้วทำอะไรได้เยอะอยู่ค่ะ อย่างน้อยก็เอาไปเป็นทุนเรียนต่อ ^^ ไหนๆคุณก็คิดว่าชีวิตคุณไม่มีค่าอะไรแล้ว เงินครึ่งล้านนั้นก็คงไม่มีค่าสำหรับคุณแล้วค่ะ ไม่ต้องรอถึง 6 เดือน เพื่อใช้เงินให้หมด เราขอแล้วกัน เงินของคุณหน่ะมีค่าสำหรับเรามาก จากคุณ : หอมสินะ (BeNettY) เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 21:41:38

ความคิดเห็นที่ 46 เชื่อผมเถอะครับ ผมได้พยายามแล้ว มันได้เท่านี้จริงๆ ปีกว่าๆมานี่คิดเสมอว่า ชีวิตได้สิ้นสุดแล้ว เราได้สูญเสียทุกอย่างไปเรียบร้อยแล้ว ถามเสียใจ ไหม เราเสียใจนะ จนตอนนี้หมดแล้ว เราไม่มีความรู้สึก ไม่ได้อยากมีชีวิตอยู่ เราไม่มีน้ำตาเลยนะ พยายามถามตัวเองจิตใจตัวเองไปไหน ทำไมเราไม่แคร์อะไรเลย ก็เพราะมันไม่ได้จะมีอะไรให้เราแคร์อย่างมีนัยยะนะ เราคิดว่าตอนนี้เราก็มีสติสัมปชัญญะนะ สะกดไม่ถูก แต่จากการคำนวนต่างๆนาๆ เราคิดว่ามันอยู่อย่างสบายๆไม่ได้ หากจะสร้างครอบครัว ทั้งที่จริงๆก่อนหน้านี้เราอยู่ได้สบายนะ เราไม่ได้อยากลำบาก ถึงเราจะเก่งเทพอย่างไร เราก็ไม่ได้อยากใช้ชีวิตอย่างลำบาก เราไม่รู้จะอธิบายอย่างไร เมื่อก่อนเราก็โง่มากๆ สมัยเด็กๆโน้นเลย โง่ คือ โง่ในสายตาคนอื่นนะ เพราะเราถูกเลี้ยงดูไม่ดี อยู่ในสภาพแวดล้อมแย่ๆ จนเราทำตัวไม่ถูก พอถึงช่วงชีวิตหนึ่ง เราดีขึ้นจากการชี้แนะของบุคคลผู้หนึ่ง จนเราเข้าใจว่าเราจะทำอะไรอย่างไรต่อไป เราอดทนลำบาก พิสูจน์ตัวเอง ได้จนถึงจุดๆ นึง เป็นจุดที่ทุกคนบอกว่าไม่น่าเชื่อว่ามาได้ขนาดนี้ จนวันนี้เราพอใจแล้ว ทุกคนเข้าใจเราไหม เราเบื่อๆ เราอาจดูเข็มแข็งภายนอก แต่จิตใจเราลึกๆมันก็นะ หยั่งที่เขียนพรรณาแหละ บางครั้ง ปรง เหงา เศร้า แอบสับสน บางทีสบายๆ บางทีทุกข์ ภายนอกอ่ะดูเหมือน perfect เข็มแข็ง เก่งทุกอย่าง แต่เราต้องทนเก็บความรู้สึกอะไรบางอย่างในใจเอาไว้ เช่น เราเกิดมาทำไม การเรียนมันก็ง่ายๆ เราก็ทำได้สบาย แต่มันใช่คำตอบเหรอ เราเฝ้าถามตัวเองตลอดนะ จนบางครั้งมันไร้สาระที่จะคิด ที่จะถาม บางครั้งมันปรงว่าชีวิตก็เท่านั้นจริงๆ แล้วจริงๆเราก็ศึกษามาบ้างอ่ะ เรื่องศาสนา แต่สุดทายเราว่ามันช่วยเราไม่ได้อ่ะ บางอย่างมันพิสูจน์ไม่ได้ บางอย่างนั้งสมาธิรู้สึกสบาย แล้วอุปาทานไปเอง จนเราคิดว่ามันไม่ใช่ทางดับทุกข์หรอก บางครั้งเราเหมือนเข้าใจทุกอย่าง แต่ในเวลาเดียวกันเราไม่เข้าใจอะไรเลย ในเวลาเดียวกันเราก็เอาแต่ใจ เขียนมาแบบนี้ใครพอจะเข้าใจ ความรู้สึกเราบ้างไหม เรารู้มันค่อยข้างลึกนะ กับความสับสน จริงๆไม่ได้อยากพาใครในที่นี้มาสับสนด้วย เอาเป็นว่ามาระบายแล้วกัน มันบรรยาย ออกมาเป็นตัวหนังสือลำบากหนะ ความกลัดกลุ้มของเรา จากคุณ : ngo เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 21:48:17 A:50.30.32.248 X: TicketID:312097

ความคิดเห็นที่ 47 ฟังดูแล้วคุณก็ผ่านอะไรมาก็มากมาย เราว่าเราก็ผ่านอะไรมาไม่น้อยไปกว่าคุณสักเท่าไร เราว่าคุณหยุดคิดก่อนดีไหม ... อะไรก็ตามที่คุณวิ่งตามหาคำตอบอยู่ ปล่อยมันไปเถอะค่ะ อะไรที่คิดแล้ว ไม่เป็นประโยชน์กับเจ้าตัวก็ปล่อยมันไปซะ ไม่ต้องไปตีกรอบว่าต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้ เราอยากให้คุณ ระบายออกมาตรงๆ ชัดๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น สิ่งใดดลบันดาลใจให้คุณรู้สึกแย่ได้ขนาดนี้ จะได้ช่วยกันๆคิด ช่วยๆกันเป็นกำลังใจที่ดีให้คุณได้ ไม่ใช่เอะเอะ เอะอะ ตีอกป่าวร้องพร่ำบอกตรูจะตาย ตรูเบื่อโลก แบบนั้นใครเขาจะไปเข้าใจคุณได้หล่ะค่ะ ถ้าทำแบบนี้ในใจคนอื่นๆเขาก็คงคิดว่าคุณมาเรียกร้องความสนใจมากกว่า บอกมาเลยค่ะประเด็นปัญหาทุกอย่าง หลายๆคนอาจจะช่วยเป็นเพื่อนคู่คิดเป็นมิตรให้คำแนะนำคุณได้ ซึ่งจะตรงจุดมากกว่านี้และจะได้เข้าใจคุณมากกว่านี้ แก้ไขเมื่อ 03 เม.ย. 54 22:03:53 จากคุณ : หอมสินะ (BeNettY) เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 22:02:00

ความคิดเห็นที่ 48 จริงๆอ่ะ ปัญหาเราไม่ได้เรื่องการเรียนหรอกนะ มันเป็นเรื่องอื่น ไม่รู้ว่าตัวเองอยูาในนิยายน้ำเน่าหรือยังไง เกิดมาผมก็ไม่มีอนาคตเลยนะเมื่อเทียบกับญาติพี่น้อง แถมโตขึ้นมาอ่ะ ผมเรียนเก่งกว่าคนอื่นตั้งเยอะ จน ญาติพี่น้องอิจฉา ปากก็บอกให้ลูกๆเขาเอาอย่างผม แต่ลับหลังก็มาอิจฉาผม พยายามทำให้ผมย่ำแย่ นี่แหละที่บอกว่าญาติๆพึ่งพาไม่ได้ สุดท้ายหนะเรื่องเงินๆทองๆที่ ญาติพี่น้องยักยอกจากพ่อแม่ผมไป ตอนที่พ่อแม่ผมป่วยไม่สบาย ตอนนั้นผมยังเด็กผมทำอะไรไม่ได้จะอยู่เมืองไทยก็ดูว่าอันตราย ผมต้องกัดฟัน ทนความเจ็บปวด ออกมาจากจุดนั้นเพราะผมคาดไม่ถูกว่าอะไรจะเกิดขึ้น เพราะเหลือผมตัวคนเดียว พ่อแม่ไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ นั้นเป็นสิ่งที่ผมเหนื่อยใจมาก ทำไมไม่บอกอะไรเราเลย ให้เราเกิดมาทำไม ไม่ได้สร้างภูมิคุ้มกันให้กับเราเลย ผมถือว่าโชคดีมากที่ตอนนั้นได้ทุนมาอยู่อเมริกา กับมีเงินก้อนสุดท้ายที่พ่อแม่เก็บไว้ให้ นอกนั้นมันหายไปหมดกับพวกญาติๆ ชีวิตหยั่งกับรถไฟเหาะ จากโง่ๆตอนเด็ก มีคนเห็นค่าได้ทุนมาเรียนอเมริกา ชีวิตน่าจะสวยหรู พ่อแม่ดันถูก โกง อยู่ๆกลายเป็นไม่เหลืออะไร ผมพยายาม พยายาม พยายาม แล้ว เรื่องราวเป็นมาประมานนี้ คุณอยากจะอยู่ต่อจริงๆเหรอ จากคุณ : ngo เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 22:50:14 A:50.30.32.248 X: TicketID:312097

ความคิดเห็นที่ 49 ถ้าถามเราอยู่ต่อสิค่ะ เราอยู่ต่อแน่นอน มีคนชีวิตน้ำเน่า badซบ กว่าคุณเยอะค่ะ ไม่ใช่ว่าเราพูดได้เพราะเราไม่ได้เจอแบบนี้  ซึ่งผิดค่ะไม่ใช่เลย เราเจอมามากกว่าคุณอีก เรายังไม่มีโอกาส วาสนาแบบคุณเลย  เราถึงสามารถที่จะเตือนสติคุณได้ จะเชื่อหรือไม่ อยู่ที่คุณ แต่บอกได้เลยว่าคุณโชคดีเท่าไรที่ยังเกิดมาได้พบได้เจอได้รับสิ่งดีๆบ้าง ถึงแม้จะไม่ตลอดรอดฝั่ง ทุกคนบนโลกนะค่ะชีวิตมันก็เทาๆ กระดำกระด่างทั้งนั้นค่ะ ไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบอย่างใจหวังหรอก . ทำไมคนมีเงินถึงไม่ได้มีความสุขอย่างแท้จริง เขามีแค่ความสบายใช่ไหม ? ทำไมคนมีอำนาจไม่ได้มีความสุขอย่างอท้จริง เขาไม่มีความสงบใช่ไหม ? จะไปโทษพ่อแม่ได้อย่างไร ว่าท่านไม่ให้ภูมิคุ้มกัน ก็นี่ไงค่ะ ภูมิคุ้มกันจะเกิดขึ้นแน่ ถ้าคุณผ่านความคิดบ้าบอคอแตกอยากตายนี่ไปให้ได้  คุณลองกลับมาพิจารณาตัวเองดูบ้างหรือยังค่ะ เราว่าคุณพ่อคุณแม่ท่านให้คุณมามากพอ แต่ไม่รู้อะไรดลใจคุณให้คุณคิดอคติเช่นนั้น ( ถ้าคุณคิดแบบนี้ เราเสียใจแทนคุณพ่อคุณแม่คุณนะค่ะ ที่คุณพูดถึงท่านแบบนี้ ท่านคงช้ำใจมากเลยทีเดียว ที่ลูกน้อยว่าท่านเช่นนั้น ) เมื่อคิดจะเปรียบเทียบเเล้ว พอดูความต่างเเล้วก็ควรนำตนเองไปสู่สิ่งที่ดีกว่านะค่ะ ถ้ามันชั่วกว่าก็อย่าไปริเทียบกับใครเขา อยู่เป็นตัวเรานี่ละสบายใจแฮ โอเค ถ้าญาติคุณเขาแย่ขนาดนั้น คุณจะไปใส่ใจเขาทำไม พึ่งเขาทำไม ก็จำเป็นเลย พึ่งตนเองสิค่ะ อย่าไปยืมจมูกคนอื่นหายใจ ต่อให้พ่อแม่คุณยังอยู่ก็ตาม ท่านก็คงไม่สามารถอุ้มชูคุณได้ไปตลอด ญาติคุณเขายิ่งปรามาสยิ่งว่า คุณยิ่งต้องทนงตนไว้ว่าวันหนึ่งเราจะต้องได้ดี ได้ดีด้วยตัวเอง เอาให้ญาติหน้าหงายไปไม่ก็แทบคลาานเข้ามาหาคุณเมื่อวันที่คุณประสบความสำเร็จ เอาคำสบประมาท แปลงเป็นพลังให้มีแรงไขว่คว้าสิ่งที่ดีๆในชีวิตสิค่ะ ครั้งหนึ่งเคยทำได้แล้วนี่ค่ะ จากคนเรียนไม่เก่ง ทำไมถึงมาเก่งได้  จนได้ทุนไปเรียนเมืองนอกเมืองนา เราจะบอกให้ค่ะ คนเก่งเยอะแยะ  เก่งมากเก่งกว่าคุณก็มี แต่ที่เขาไม่ได้ทุนไปเมืองนอก ก็อาจจะเพราะเขาไม่ได้โชคดี ไม่ได้มีโอกาสดีๆแบบคุณไงค่ะ เรียนเก่งทำงานเก่ง มันยังตีค่าว่าคุณจะประสบความสำเร็จไม่ได้หรอกค่ะ คุณต้องรู้จักการดำเนินชีวิตภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างๆได้เก่งด้วย หยุดความคิดในการเอาตัวเองเป็นศุนย์กลางของโลกค่ะ ทำตัวเองให้เป็นส่วนหนึ่งของการวนเวียนไปในโลกใบนี้ก็พอ คำว่า ตัวคนเดียว เป็นข้ออ้างที่คุณสร้างขึ้นมาเพื่อให้รู้สึกผิดน้อยลง ง่ายๆก็คือ ปัดความผิดความรับผิดชอบในชีวิตของตนเองนั่นแหละค่ะ ลองเปิดหู ลองเปิดตา ลองเปิดใจ ลองเปิดสมอง  ลองเปิดโลกทัศน์ รับสิ่งใหม่ๆที่จรรโลงใจบ้างนะค่ะ ขวากหนามที่คุณเจอ มันก็แค่เส้นทางหนึ่ง เป็นทางผ่านเท่านั้นแหละค่ะ ถ้าคุณไม่คิดจะหยุดอยู่ตรงนั้น จมจ่อมกับมัน หวากหนามนั้นก็อยู่กับคุณแค่ที่คุณเดินผ่าน นอกเสียจาก คุณอยากทิ้งตัวลงไปท่ามกลางขวากหนามนั่นเอง ซึ่งใครก็คงช่วยคุณไม่ได้ สิ่งที่คุณเจอ คุณอาจจะคิดว่ามันยิ่งใหญ่หนักหนา ก็แน่ละ ถ้าคุณเอาตัวไปผูกพันธ์กับปัญหานั้น (เราว่านะทุกคนเป็นเหมือนกันหมด ปัญหาตน ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก  เพราะเราก็เป็น แต่แค่กระบวนการความคิด การตัดสินใจ การแก้ไขปัญหา หาทางออก ของเรากับคุณมันต่างกันก็เท่านั้น) จากคุณ : หอมสินะ (BeNettY) เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 23:32:17

ความคิดเห็นที่ 50 ลองมองอีกมุม.....      ผมเชื่อว่ามีพลังอยู่สองอย่างที่ทำให้คนมีชีวิตขับเคลื่อนไปได้      คือ พลังแห่งความรัก  และพลังแห่งความแค้น      ณ.วันนี้ คุณบอกว่าพลังแห่งความรักคุณหมดไปแล้ว      ไม่คิดจะมีชีวิตต่อไปแล้ว ไม่มีคนที่คุณรัก หรือคนที่รักคุณ      แต่ความแค้นล่ะครับ  คุณได้ใช้พลังนั้น หรือยัง      ไม่ได้หมายความว่าให้คุณไปฆ่าใคร ระบายแค้น      แต่เอาพลังนั้น มาสร้างให้คุณกลับไปยืนในจุดที่คุณพ่อคุณแม่คุณ เคยยืนอยู่      กลับไปดูคนที่คุณบอกว่าเคยทำร้ายคุณ และพ่อแม่ของคุณ      กลับไปสร้างอำนาจของเงินทอง ให้กลับมาอยู่กับคุณ      แล้วมองดูคนที่เคยทำร้ายครอบครัวคุณ ว่าเขาจะเป็นอย่างไร ?     คุณมีปัญญา เป็นอาวุธ อยู่แล้ว เรียนมาจนถึงขนาดนี้     ที่ขาดอยู่ คือความรับผิดชอบต่อชีวิต ไม่ใช่แค่ชีวิตของคุณ     แต่กับคนที่ให้ชีวิต กับคุณด้วยครับ............         คุณได้เปรียบคนอีกไม่รู้เท่าไร  ใช้มันให้เป็นประโยชน์ก่อนสิครับ     แล้วหลังจากนั้น ค่อยคิดเรื่องตายอีกที       เวลานั้น คุณคงไม่ต้องมาโพสต์ถาม แล้วล่ะครับ ว่าจะไปซื้อปืนได้อย่างไร ?     อย่างไร ชีวิตก็เป็นของคุณครับ  อยู่ที่คุณจะใช้มันอย่างไร     ไม่มีใครบงการชีวิตใครได้ ครับ     เอาใจช่วยให้ผ่านเรื่อง(ที่คิดว่าร้าย)นี้ ไปได้ด้วยดี ครับ จากคุณ : ว่าวปักเป้า เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 00:24:51

ความคิดเห็นที่ 51 คุณ ngo เราเข้าใจคุณ เราอยากคำถามนี้กับพ่อแม่มาก .. ว่าให้เราเกิดมาทำไม? อยากถามมากจิงๆ เพราะเค้าไม่ได้ควรจะมีเราออกมาเลย อย่างแท้จริงเลย เราเสียใจจริงๆ แต่เรากลับรู้สึกว่า การทำร้ายตัวเอง ยังดีกว่าการเอาปืนเป่าขมับนะคะ เราอยากคุยกับคุณนะคะ เราก็อยากตายเหมือนกัน พยายามทั้ง กรีดข้อมือ กินยานอนหลับไป 30 เม็ด เราก็ยังอุส่าตื่นมาได้ภายในสองวัน แต่เราเสียดายนะคะ ชีวิตที่พยายามสร้างมา หน้าที่อุส่าศัลมาแล้ว ความรู้สึกนึกคิดทั้งหมด คนที่คุณรัก จะหายไปในวินาทีเดียว จากคุณ : Countess เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 01:10:42

ความคิดเห็นที่ 53 ขอตอบตามมุมมองของตัวเอง ผมเชื่อว่าลึกๆ แล้ว ตัวคุณเองไม่ได้อยากฆ่าตัวตายหรอก คนที่จะฆ่าตัวตายจริงๆ ไม่มาประกาศหรอกครับว่าจะฆ่า ไม่ต้องวางแผนจะใช้เงินครึ่งล้านภายในหกเดือนด้วย ไม่ต้องมานั่งคิดว่าวิธีไหนสบายสุด ไม่มานั่งหาว่าซื้อปืนได้ที่ไหน ง่ายสุด กระโดดตึก ก้าวเดียวก็ตายแล้ว จะมาป่าวประกาศในเว็บบอร์ดตั้งกี่ห้องตั้งหลายประทู้ทำไม ถ้าจริงใจที่จะตายจริงๆ ผมมองว่าคุณเป็นคนที่บอบช้ำจากชีวิตมากกว่า มีความเจ็บปวดในจิตใจ ต้องการความรักความเห็นอกเห็นใจที่คุณอาจจะไม่ได้รับมานานแล้ว คนเราอยู่คนเดียวย่อมไม่มีทางอยู่ได้ คุณจะท้อแท้และล้มเลิกความตั้งใจที่จะประสบความสำเร็จในชีวิตก็ไม่ใช่เรื่องแปลกนัก คนเรามีความสำเร็จล้นฟ้าไปก็ไร้ค่า ถ้าไม่มีคนที่จะมาร่วมยินดีในความสำเร็จนั้นกับเรา จะพยายามไปทำไม ความสำเร็จใหญ่โตแค่ไหน ก็ดูจะไร้ค่า ผมว่าคุณน่าจะจัดอยู่ในกลุ่มที่มีความรู้สึกแบบนี้มากกว่า แต่คนเราก็มีปัญหาในชีวิตทุกคนแหละครับ อย่ายึดติดกับอดีต อย่าเรียกร้องอะไรจากอนาคต แล้วอยู่กับปัจจุบันอย่างมีสติดีกว่า คุณจะมานั่งน้อยใจถามว่าพ่อแม่ให้เราเกิดมาทำไม? ตัวคุณนั่นแหละ เลือกมาเกิดเป็นลูกพ่อแม่ทำไมล่ะ? ทำไมไม่ปล่ยอใหคนอื่นเค้ามาเกิด? เคยคิดในมุมที่เป็นความรับผิดชอบตัวเองบ้างไหม? คนเรามันจะก้าวไปข้างหน้าในชีวิตได้ มันต้องเือกที่จะกุมชะตาชีวิตด้วยตัวเอง ของคุณมันเลือกที่จะโทษสภาพแวดล้อมต่างๆนานา ไม่แปลกที่คุณจะท้อแท้หมดหวัง เพราะคุณเลือกที่จะให้สภาพแวดล้อม เหตุการณ์ในอดีตมีผลเหนือชีวิตคุณมากกว่าตัวคุณเอง มีเงินอยู่ครึ่งล้าน ผมแนะนำให้แบ่งซักก้อนนึง ลองเอาไปเป็นค่าใช้จ่ายกับการบำบัดตัวเอง ลองหานักบำบัดหรือพวกจิตแพทย์ดีๆ ดู (ถ้าไม่รู้จะไปหาที่ไหน ทิ้งเมลไว้ หรือหลังไมค์มา จะแนะนำให้ในอเมริกา) สิ่งที่คุณต้องการตอนนี้คือ การเยียวยารักษาบาดแผลความเจ็บปวดในใจที่คุณสะสมมันมาไม่รู้ว่านานเท่าไหร่แล้ว สุดท้าย ผมเชื่อว่า คนที่พูดออกมาแบบคุณ ไม่ฆ่าตัวตายหรอก คุณแค่หาเหตุผลของการมีชีวิตต่อไปยังไม่เจอ และต้องการความรัก ความเข้าใจ ความเห็นอกเห็นใจ และที่พักพิงทางใจ คนเราไม่มีใครอยู่ได้โดยปราศจากปัจจัยสนับสนุนเหล่านี้  ใจเย็นๆและให้เวลาตัวเองอีกนิดครับ ซํกวัน อาจจะไม่ช้าไม่นาน คุณจะเจอเหตุการณ์อะไร หรือใคร ทำให้คุณมีเหตุผลในการมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ จากคุณ : Baritone เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 02:37:35

ความคิดเห็นที่ 54 ควรพบจิตแพทย์ คุณน่าจะมีปมบางอย่างในใจ ทำให้ซึมเศร้า อาจกำลังเครียด สับสน อยากตาย ไม่มีที่ยึดเหนี่ยว มันเป็นแค่ช่วงหนึ่งของชีวิต การที่คิดวกวนอยู่แต่เรื่องทุกข์ของตัวเอง ทำให้สับสน หาทางออกที่ดีไม่ได้ ทำงานช่วยเหลือคนอื่น เป็นอาสาสมัครก็ได้ ไปดูแลคนป่วย พิการ คนด้อยโอกาส สอนหนังสือ อะไรก็ได้ที่ชอบและถนัด จะทำให้ไม่หมกมุ่นกับปัญหาของตนเองจนเกินไป ถ้าจะคิดฆ่าตัวตาย ก็คิดให้ดี เพราะอาจไม่ตาย ทรมานกว่าเดิม จากคุณ : greenrose เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 02:53:20

ความคิดเห็นที่ 55 เอาใจช่วยให้คุณผ่านพ้นเรื่องราวต่างๆให้ได้นะครับ ทุกสิ่งมีทางออก และมีแรงผลักดันให้ดำเนินไปเสมอ การฆ่าตัวตายไม่ใช่ทางออกที่ดีหรอกครับ ถึงแม้ว่าคุณจะบอกว่าคนรอบตัวคุณไม่มีใครแล้วก็ตาม แนะนำให้คุณมองว่า หากคุณตายไป งานนี้ญาติคุณก็ไม่มีการเสียใจ ร้องไห้ให้คุณหรอกครับ มีก็แต่คนที่จะมาหัวเราะเยาะ เหยียมหยามการกระทำเช่นนี้ของคุณ คุณต้องต่อสู้แล้วมองข้ามสิ่งที่บั่นทอนสิ่งเหล่านี้นะครับ ไม่ก็ลองไปทำงานเป้นอาสาสมัครให้กับผู้พิการ ซึ่งผมคิดว่าคงหาได้ไม่ยาก แล้วคุณจะเปลี่ยนคววาคิดใหม่ครับ การเข้ามาพิมพ์ในพันทิปก็มีคนหลายๆคนที่เค้าพอจะให้คำแนะนำที่ดีกับคุณได้ แต่ครั้งหน้าแนะนำลองเปลี่ยนหัวข้อกระทู้นะครับ แล้วคุณจะได้รับกำลังใจ แนวทางที่ดีๆเยอะแยะกว่านี้แน่นอนครับ   สู้ๆครับ เป็นหนึ่งกำลังใจให้นะครับ จากคุณ : Coppich เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 03:30:24

ความคิดเห็นที่ 56 คือผมมีปัญหาเหมือนคุณเลยอ่ะครับ แต่คุณทำยังไงถึงกลับไทยได้อ่ะครับ เพราะว่าติดเรื่องทุนนี่ครับ ผมไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงเลย ถ้ายังไงเมลมาหาผมหน่อยได้มั๊ยครับ ผมก็อยากได้คำปรึกษาเรื่องนี้เหมือนกัน ruth.follower@gmail.com จากคุณ : emperorsss เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 05:01:37

ความคิดเห็นที่ 57 ทำไมคุณคิดว่าไม่มีใครแคร์คุณค่ะ... อย่างน้อยก็มีเพื่อนๆในพันทิปและฉันคนนึงคะที่เป็นห่วงคุณ จากคุณ : ซันนี่ บันนี่ เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 11:48:38

ความคิดเห็นที่ 58 คห.45 คะ เราคิดเหมือนคุณเลย ถ้าอยากตายก็ตาย แต่เงินครึ่งล้านเราขอ (ฮา) เพราะเรารู้ว่าเราจะมีชีวิตอยู่ทำไม เงินจำนวนนี้เราจะเอาไปทำอะไรได้ ได้ประโยชน์สูงสุดด้วย โครงการเราเยอะค่ะ เรียนต่อ ใช้หนี้ให้พ่อกับแม่ ส่งน้องเรียนหนังสือ ไถ่จำนองบ้านที่พ่อกับแม่ไปกู้เงินไว้ ฯลฯ เงินจำนวนนี้อยู่กับคนที่รู้ค่าของมันดีกว่าค่ะ .............. จขกท. คะ... คุณถามหาวิธีฆ่าตัวตายที่สบายที่สุด บอกได้เลยว่าปืนไม่ใช่คำตอบ เราเคยไปตรวจที่เกิดเหตุคนยิงตัวตาย มีทั้งยิงขมับแล้วไม่ตาย (เพราะวิถีกระสุนเบนออกตอนปืนมันสะบัดขึ้นเวลายิง) และคนที่จ่อยิงที่คางให้ทะลุขึ้นสมอง แล้วต้องยิงตัวเองซ้ำ เพราะนัดแรกไม่ตาย...ทั้งๆ ที่นัดแรกก็เจาะกะโหลกไปแล้วนะคะ แต่ไม่ตาย พี่หมอนิติเวชยังบอกเลยว่ากว่าจะยิงนัดที่สองได้นี่คงทรมานน่าดู พูดถึงมีด...มนุษย์แปลกที่มีความกลัวของมีคม คุณแค่คิดถึงประกายขาววับของมีด คิดถึงคมของมันเวลามันบาดลึกเข้าไปเนื้อหนังของคุณ เคสนี้เราไม่ได้เห็นเองแต่พี่ตำรวจเอามาให้ศึกษา คนที่ฆ่าตัวตายโดยใช้มีดแทงซ้ำๆ ที่หน้าอก ไม่ได้แทงจึ๊กเดียวแล้วตายนะคะ คนนั้นเค้าใจเด็ด แทงตัวเองซ้ำได้อีกตั้งหลายแผลก่อนตาย เอาอะไรอีกล่ะ เชือกมั้ย หรือน้ำ คุณก็แค่ต้องดิ้นรนกับสภาพขาดอากาศหายใจเท่านั้นเอง กรณีแขวนคอตัวเอง คุณไม่ใช่เพชฆาตนะคะ (คำนี้เราต้องเขียนผิดแน่ๆ เลย) ที่จะได้กะความยาวเชือกได้ถูกว่าเท่านี้แหละที่จะทำให้กระดูกคอของคุณ (ข้อที่ 2 หรือที่เท่าไหร่หว่า ลืมซะงั้น) หลุดออกจากกัน ทำให้คุณตายทันที เกือบร้อยเปอร์เซนต์คุณต้องมีสติพอที่จะรับรู้ว่าคุณกำลังจะตาย กำลังจะขาดอากาศหายใจ สัญชาตญาณของคุณจะสั่งให้คุณตะเกียดตะกาย ไขว่คว้าหาอากาศเฮือกสุดท้าย...สิ่งที่คุณพรากออกจากชีวิตคุณเองนั่นแหละ น้ำก็เหมือนกัน ถ้าคุณไม่ใจเด็ดพอ ฝืนสัญชาตญาณตัวเองไม่ไหว คุณก็จะตะเกียดตะกายขึ้นฝั่งจนได้ หรือไม่งั้นคุณก็ต้องเอาอะไรถ่วงตัวเอง หรือไม่ก็ว่ายน้ำไม่เป็นนั่นแหละ จะได้ตายสมใจ เหลืออะไร...ยาใช้มั้ยคะ ถ้าคุณอยากไปสบาย ยานอนหลับ...แต่ยานอนหลับต้องมีใบสั่งของแพทย์ (หรือเภสัชฯหว่า ลืมอีกแล้ว) คุณจะไปเอาที่ไหนมา ปลอมเหรอ? ถ้าเค้าจับได้คุณก็ซวยนะคะ หรือจะกินพวกยาฆ่าหญ้า ฆ่าแมลง หรือยาขัดห้องน้ำ...ขอเถอะค่ะ ตายทั้งที ช่วยให้มันสุนทรีมากกว่านี้หน่อย พวกยาพวกนี้น่ะ ถ้าเกิดมีคนมาช่วยทัน คุณต้องล้างท้องอีก กรดที่มันทำลายเนื้อเยื่อภายในของคุณ จะทำให้คุณทรมานยิ่งกว่าตอนใกล้ตายอีก อีกอัน...กระโดดตึก ก็ดีนะคะ คุณเคยรู้มั้ยว่าก่อนตาย คุณจะมีเวลา 6 วินาทีที่จะได้รับรู้ความเจ็บปวดหลังจากร่างคุณกระทบพื้นแล้ว จะเป็น 6 วิที่คุณทรมานที่สุด มันจะยาวนานชั่วกัปชั่วกัลป์เชียวล่ะสำหรับความรู้สึกคุณ ขออย่างหนึ่ง จะตายทั้งที อย่าทำให้คนอื่นเดือดร้อนเลยนะคะ คุณคิดดู ถ้าคุณตายเพราะกระโดดตึกก็ตาม หรือตายในห้องที่ไม่ใช่ห้องของคุณเอง ไม่ใช่บ้านของคุณเอง คราวนั้นแหละ ใครมันจะอยากอยู่ในห้องที่มีคนตาย ยิ่ง...ขอโทษนะคะ ยิ่งตายโห...ด้วยแล้ว คนอื่นเค้าก็กลัวผีทั้งนั้นแหละค่ะ อย่าบอกนะว่าคุณจะไม่หลอกอะไรใคร (ในกรณีที่คุณกลายเป็นผี) เพราะไอ้ความรู้สึกก่อนตาย มันอาจจะเป็นตัวฉุดดึงคุณไว้ในที่นั้น ไม่ให้ไปไหน (เหมือนจิตคุณก่อนตายไม่ได้คิดถึงเรื่องดีไง พวกนี้จะไปสู่ทุขติ ต้องรอคนที่แม่นเรื่องนี้มาบอกอีกทีนึง) ดีไม่ดี เค้าอาจต้องเสียรายได้ตรงห้องคุณ อาจจะต้องเดือดร้อนต่างๆ นาๆ เพราะคุณไปทำอะไรไว้ก่อนตายก็ได้ ยิ่งถ้าฆ่าตัวตายด้วยการให้รถชนยิ่งแล้วใหญ่ อันนั้นฉันเรียกว่าเห็นแก่ตัว คุณจะตายแล้วทำไมต้องทำให้คนอื่นเค้าเดือดร้อนด้วยล่ะ อย่างน้อยๆ ถ้าไม่มีใครพิสูจน์ได้ว่าคุณเป็นฝ่ายโผเข้าหารถเอง คนขับก็ต้องโดนโทษขับรถโดยประมาทเป็นเหตุให้ผู้อื่นถึงแก่ความตาย (นี่อย่างน้อยนะ) ทั้งๆ ที่เค้าตั้งใจให้คุณตายมั้ย ก็ไม่ คุณทำตัวเองทั้งนั้น แล้วยังต้องมาทำให้คนอื่นเค้าเป็นตราบาปอีกเหรอ ทั้งหมดทั้งมวลที่ว่ามา สมมุติว่าคุณไม่ตาย รอดมาได้ แต่พิการไม่ว่าทางใดทางหนึ่งล่ะ คราวนี้คุณจะทำยังไง ต้องเดือดร้อนเป็นภาระของคนอื่นอีก คุณอย่าบอกนะว่าญาติโยมคุณไม่ดูดำดูดีคุณอยู่แล้ว เกิดคุณพิการ คุณก็ต้องถูกส่งไปอยู่สถานพยาบาล คราวนี้ก็เปลืองงบประมาณในการดูแล ค่ารักษาพยาบาล ค่าสารพัด อย่าลืมนะคะว่าเมืองไทยไม่อนุญาตในเรื่อง mercy killing คุณจะขอให้เขาปิดเครื่องช่วยหายใจ หรือทำให้คุณตายอีกรอบไม่ได้หรอก บาปเค้าเปล่าๆ คิดหน่อยเถอะค่ะ คุณจะอยู่หรือคุณจะตายไม่ได้เกี่ยวข้องกับใครในโลกจริงเหรอ ไม่มีใครที่จะเดือดร้อนกับการกระทำของคุณจริงเหรอ สุดท้าย...คุณไม่เสียดายชีวิต ไม่เสียดายโอกาสที่หลายๆ คนไขว่คว้าอยากได้มันแทบตาย (รวมทั้งเราด้วย) แต่ไม่ได้...จริงหรือคะ? คุณกลับมาไทย ทำงานใช้ทุน ไม่แน่ คุณอาจได้เจอลู่ทางดีๆ ในชีวิต คุณอาจได้เจอคนรัก อาจได้เจอคนที่คุณรู้สึกดีที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปก็ได้ ทำไมคุณถึงปิดโอกาสตัวเองซะล่ะคะ เพียงเพราะว่าคุณไม่รู้ว่าจะอยู่ยังไงในปัจจุบันเท่านั้นน่ะนะ? และเพียงเพราะว่าญาติโกโหติกาคุณ ไม่ได้เป็นหลักในชีวิตให้คุณได้เท่านั้นเองเหรอ? หรือด้วยปัญหาอื่นๆ เท่านั้นเองล่ะเหรอ? คนที่ด้อยโอกาสยิ่งกว่าคุณ แต่กลับดิ้นรนมีชีวิตอยู่มีมากมาย บางคนเป็นคนที่ควรตั้งคำถามกับตัวเองว่า 'เกิดมาทำไม' ยิ่งกว่าคุณซะอีก ทำไมเค้าไม่ฆ่าตัวตาย? รู้จักเฮเลน เคลเลอร์มั้ยคะ คนที่หูหนวกตาบอดตั้งแต่อายุขวบกว่าๆ เธอน่าจะเป็นคนตั้งคำถามนี้มากกว่าว่าเธอ ‘เกิดมาทำไม’ เธอมองไม่เห็น หูไม่ได้ยินมาตั้งแต่เด็ก ความสนุกสนาน ความสวยงาม ความไพเราะในโลกนี้ เธอไม่มีโอกาสได้เห็นมันเลย ทั้งๆ ที่เธอดำรงชีวิตกับมันทุกเมื่อเชื่อวัน ชีวิตเธอมีเพียง ‘สัมผัส’ เท่านั้น แต่เธอกลายเป็นคนที่ประสบความสำเร็จที่สุดคนหนึ่ง เรียนจบเกียรตินิยมจากฮาร์วาร์ด  เป็นนักเขียน เป็นอะไรหลายๆ อย่าง แล้วคุณล่ะ? อยากตายไม่ยากค่ะ อารมณ์แค่วูบเดียวเท่านั้นแหละที่ทำให้คุณตายได้ แต่ตายแล้วได้อะไร พ้นทุกข์จริงไหม หรือว่ามันจะทุกข์ยิ่งกว่าเดิม ลองคิดดูดีๆ นะคะ อ้อ...ถ้าตกลงตายจริงๆ อย่าลืมโอนเงินมาให้เราด้วยนะคะ ถือว่าเป็นการทำบุญก่อนตาย เกิดมาในชาติภพใหม่ เผื่ออะไรๆ มันจะดีขึ้นสำหรับคุณ แถมลิ้งค์ของเฮเลน เผื่ออยากอ่านค่ะ http://th.wikipedia.org/wiki/เฮเลน_เคลเลอร์ ปล.คอมเม้นท์ยาวสุดชีวิต ^^ จากคุณ : ส้มเช้งเองจ้า เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 12:05:47

ความคิดเห็นที่ 59 ู^ ^ ^ ^ ^ คุณส้มเช้งคะ ลืมให้ เลขที่บัญชีค่ะ ปล. เป็นกำลังใจให้ จขกท. มีทางออกที่ดี นะคะ จากคุณ : Kzybear เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 12:32:52

ความคิดเห็นที่ 60 อ่านมาทั้งหมด......เข้าใจแล้วค่ะ เข้าใจความทุกข์ที่คุณมี.... ความรู้สึกที่ไม่ไหวแล้ว...ทำยังไงดีจะหายไป ขอนั่งเป็นเพื่อนคุณ..นั่งอยู่ข้างๆๆ อย่างน้อยความทุกข์ที่คุณมี....อาจจะเบาบางลงได้บ้าง ปัญหาที่คุณเจอ...เราเองอาจจะไม่เข้าใจได้ลึกซึ้ง...แต่ เข้มแข็งนะค่ะ..... คงต้องมีซักเรื่องที่อยู่ที่ทำให้คุณยิ้มได้บ้าง.... ลองใช้เวลาซักนิดนึกดูสิค่ะ.....ยิ้มบ้าง... เครียดมาหลายวันแล้ว.... แก้ไขเมื่อ 04 เม.ย. 54 13:11:46 จากคุณ : little.concierge เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 13:00:53

ความคิดเห็นที่ 61 แนะนำได้แค่ ก่อนจะตัดสินใจได้ว่าจะฆ่าตัวตายวันไหน  ช่วงนี้ให้ไปเป็นอาสาสมัครตามโรงพยาบาล ศูนย์เด็กเล็ก  สร้างประโยชน์ให้กับคนอื่นๆดูก่อนนะ แล้วจะเห็นว่าปัญหาของตัวคุณเองน่ะเล็กน้อยมาก  คุณร้อน เพราะความอยากของคุณ  หยุดมันให้อยู่ แล้วหาตัวเองให้เจอ ทำอะไรก็ได้ที่ชอบ  แต่ก็ต้องมีวินัยอย่างเคร่งครัด  นี่แหละหนทางประสบความสำเร็จของชีวิต จากคุณ : ด้วยดินสอและน้ำตา เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 13:35:21

ความคิดเห็นที่ 62 ก็อปคำตอบจากห้องสวนลุมมาให้อ่านอีกรอบ วันนี้ฟังคุณหมออมรา มะลิลาบรรยายว่า เคยมีคนฆ่าตัวตายแล้วไม่ตายค่ะ ผิดพลาดทางเทคนิค ทำให้เป็นอัมพาตทั้งตัว พูดไม่ได้ ขยับไม่ได้ แต่ไม่ตาย เลยทำให้เหมือนตกนรกทั้งเป็น ทั้งคนเจ็บ ทั้งญาติที่ต้องมานั่งดูแลคนพิการ ขอให้คุณคิดได้แล้วกันนะคะ ถ้าไม่เชื่อธรรมะ อย่างน้อยก็น่าจะไปพบจิตแพทย์ คุณเรียนอยู่เมกาใช่มั้ยคะ ถ้าไปในฐานะนักเรียนทุน เข้าใจว่าต้องมีประกันสุขภาพ ยังไงลองนัดพบจิตแพทย์ดู ปรึกษาแพทย์แล้วกันค่ะ จากคุณ : ข้าวปั้น เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 15:51:59 A:220.237.170.76 X: TicketID:188044

ความคิดเห็นที่ 63 โง่สมชื่อเลย ปิดเทอมแล้วก็แบบนี้แหละ จากคุณ : โจรดอกบ๊วย เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 16:15:27

ความคิดเห็นที่ 64 เพื่อนผมฆ่าตัวตายด้วยการเอาหินใส่เป้แล้วสะพายโดดแม่น้ำเจ้าพระยาท่าแชงกาลีล่า โดยไม่ีมีการมาถามหาวิธีตายให้เมื่อยปาก ผมว่าคนอย่าง จขกท ไม่กล้าฆ่าตัวตายแน่ นอน... จากคุณ : แพมเพิ่ด เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 18:26:07 A:101.108.0.189 X: TicketID:311338

ความคิดเห็นที่ 65 เป็นกำลังใจให้ผ่านอุปสรรคในชีวิตไปได้นะคะ จากคุณ : vanilla macadamia เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 20:45:44

ความคิดเห็นที่ 66 อยู่ใช้เงินที่เหลือ ให้หมดก่อนก็ได้ เหลือไว้สัก 100 ซื้อน้ำยาล้างห้องน้ำสักขวด แล้วกินเลย ไม่เกิน 10 นาที คงสมใจ  แต่กว่าจะเงินหมดคงอีกหลายเดือน ถึงตอนนั้น คงมีเรื่องราวให้เปลี่ยนใจแล้วล่ะ  กว่าจะเกิดได้ แม่ต้องใช้เวลาตั้ง 9 เดือน ถึงจะหลอมคุณเป็นตัวตน แต่ตอนตาย ถ้าจะตายจริง ไม่ถึง ครึ่งชม. ก็ตายสมใจแล้วคับ จากคุณ : NooPooK เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 21:57:01

ความคิดเห็นที่ 67 ไปเรียนต่อ โท หรือ เอก  แล้วไม่ เรียนไม่จบ หรือป่าวครับ กลับ มา กลัว จะ อาย เพื่อนบ้าน  หรือ พ่อแม่ อาย แต่ผมว่า หนีตายไปแบบนั้น พ่อแม่ อาย มากกว่านะครัย ทั้งเศร้าด้วย จากคุณ : แมวรักแมว เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 54 03:32:05

ความคิดเห็นที่ 68 เราเคยมีครอบครัวอบอุ่น พ่อทำงานแม่เป็นแม่บ้าน เราเป็นลูกคนเดียว เรียนอย่างเดียว ไม่เคยทำอะไร ตอนเราม.2  พ่อเสีย เรากับแม่เคว้งไม่รู้จะทำอะไร  แม่ไปรับจ้างเย็บผ้า ได้เงินแค่พอเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง เดือนละแค่3-4พันบาท จนเราจบ ม.3 เลือกเรียนปวช. ภาคเช้า เลิกเรียนตอนบ่ายมาเป็นลูกจ้างร้านขายของ จนร้านปิด ก็มาทำงานต่อที่ร้านหมูกะทะ จนร้านเลิก ค่อยกลับมาทำการบ้านทำรายงาน เงินที่หาได้ เอาไปโรงเรียนต่อพรุ่งนี้ ใช้ชิวิตแบบนี้มาจนจบ ปวส. แม่ไม่อยากให้เรียนต่อ เพราะดูแล้ว คงไม่ไหวแน่ๆ แต่เราดึงดันที่จะไปสอบเข้า ดึงดันที่จะเรียน จนสอบติดสถาบันรัฐแห่งนึง เรียนหนัก เพราะเรามาจากปวส. เงินก็ไม่มี ค่าใช้จ่ายก็สูง วันไหนไม่มีเรียนเราก็ไปรับจ้างแจกใบปลิวบ้าง ทำทุกอย่างที่ได้เงินมาให้เรียนจบ บ่อยที่ไม่ได้นอนเพราะต้องทำงานและเรียนให้จบภายในหลักสูตร   เราท้อนะตั้งแต่พ่อเสีย ไม่รู้ครอบครัวจะไปยังไง แต่เราก็สู้มาจนวันนี้ สู้ไปค่ะ เกิดมาแล้วต้องสู้ สู้ทนเรียนให้จบ ถ้าไม่ไหวจริงๆ คิดว่าจะเลิกเรียนแล้วต้องใช้หนี้ทุน ก็ต้องใช้ ชีวิตคนเราเกิดมาใช้หนี้กรรมกันทั้งนั้น ยิ่งฆ่าตัวตายก็ยิ่งเพิ่มเวรกรรมให้ตัวเอง .........ให้มันหมดไปกับชาตินี้พอแล้ว ..... จากคุณ : May~Po~Pao เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 54 14:00:34

ความคิดเห็นที่ 69 มีเงินตั้ง 5 แสน อยากตาย ตอนนี้เราอยากได้สัก 3 แสนมาใช้หนี้ค่ะ กะว่าต้องใช้เวลาถึงปีหน้าค่ะน่าจะใช้หนี้จำนวนนี้หมด ถ้า จขกท.ตายขอมาใช้หนี้สักได้ไหมค่ะ จากคุณ : Decemberka เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 54 15:46:38

ความคิดเห็นที่ 70 ไปเรียนต่อแล้วไม่จบใ้ช้มั๊ยครับ กลับมาก็อายเพื่อน อายญาติ  ผมเข้าใจ แต่ ถึงขึ้นจะ ตาย เลย  เพี้ยนไปหน่อยนะครับ จากคุณ : แมวรักแมว เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 54 22:01:40

ความคิดเห็นที่ 71 ซื้อได้ที่ ช่องจอม ครับ จากคุณ : im626 เขียนเมื่อ : วันจักรี 54 12:57:04