ความคิดเห็นที่ 1 ย้อนไปตั้งแต่ฉันยังเป็นเด็กมาก ๆ ตอนนั้นบ้านเพิ่งสร้างเสร็จใหม่ ๆ พ่อกับแม่ให้พราหมณ์คนหนึ่งมาทำพิธีตั้งศาลพระภูมิหน้าบ้าน จำได้ว่ามีการขุดหลุม แล้วก็โยนเหรียญลงไป แล้วก็อะไร ๆ อีกมากมาย ฉันก็ยืนดูอยู่แถว ๆ นั้น เมื่อเสร็จพิธีพราหมณ์คนนั้นคุยกับแม่ เขาทักว่า “เด็กนี่เกิดวันอาทิตย์ใช่ไหม?” แม่ตอบว่าใช่ และจากนั้นเขาก็พูดเรื่องของฉันได้ถูกหมด ไม่ว่าจะเป็นวัน เดือน ปีเกิด หรือนิสัยต่าง ๆ พร้อมกับบอกว่า “ระวังนะ เด็กคนนี้อายุสั้น อาจจะตายในวันครบรอบ 11 ปี” (อ้าว ซวยแล้ว) แรก ๆ แม่ก็เป็นกังวลมาก และด้วยความเป็นเด็ก ฉันก็คิดไม่ออกว่าตัวเองจะตายได้อย่างไร จึงไม่ได้ใส่ใจมากนัก และเมื่อวันเวลาผ่านไป ทุกคนก็ค่อย ๆ ลืมเรื่องนั้น ในคืนวันเกิดครบรอบ 11 ปี พอดิบพอดี ฉันได้รับอุบัติเหตุแต่ไม่ร้ายแรงมากนัก แค่กระดูกหัก แต่ด้วยดวงซวยหรืออะไรก็แล้วแต่ ทำให้ทุกอย่างดูเหมือนจะยุ่งยาก หมอลงความเห็นว่า ควรจะผ่าตัดเอาเหล็กเข้าไปดามกระดูกไว้ เมื่อความซวยเกิดขึ้น มันก็มักจะซวยต่อ ๆ กันไปเป็นโดมิโน่ เมื่อบังเอิญหมอเกิดวางยาสลบเกินขนาด อาจจะด้วยความสับเพร่า หรือเป็นเพราะฉันตัวเล็กกว่าเด็กอายุ 11 ปีทั่ว ๆ ไปก็ไม่รู้ แต่มันทำให้ฉันไม่ตื่นขึ้นมาตามเวลาที่กำหนด พ่อกับแม่ขอให้ส่งตัวฉันไปให้อาจารย์หมอคนหนึ่งที่เขารู้จักที่โรงพยาบาลเลิศสิน เมื่อไปถึงฉันก็รู้สึกตัวแล้ว และทุกอย่างก็เหมือนจะเป็นไปได้ด้วยดี ถ้าหมอคนนั้นไม่พูดว่า “หมออะไรทำงานได้ซุ่ยมาก คงต้องผ่าตัดใหม่อีกครั้ง ไม่งั้นเด็กเดินไม่ได้แน่” (อ้าว เฮ้ย ) จากนั้นฉันก็เลยพักอยู่ที่ชั้น 9 ของ รพ. ซึ่งเป็นชั้นของคนไข้เด็กโดยเฉพาะ ฉันกับแม่ได้อยู่ห้องพิเศษสำรองที่เล็กมาก ๆ เพราะห้องอื่นเต็มหมดแล้ว แต่ประตูมันเล็กมากจนไม่สามารถเข็นเครื่องเอ็กซเรย์เข้ามาได้ ก่อนวันผ่าตัดหนึ่งวัน พยาบาลจึงขอเปลี่ยนห้องของฉันกับเด็กผู้หญิงรุ่นราวคราวเดียวกันคนหนึ่ง ซึ่งมาผ่าตัดโรคเพดานโหว่ เด็กคนนั้นชื่อน้องฟ้า เป็นเด็กร่าเริงแข็งแรงมาก ผิดกับฉันที่ยังคงมึนงง เธอยังมานั่งคุยที่ห้องฉันตั้งนาน เธอเล่าว่าเธอโดนผ่าหัวใจมาแล้วสามครั้ง และจะผ่าเพดานปากครั้งที่สองในวันรุ่งขึ้น (วันเดียวกับฉัน) แต่เธอไม่กลัวหรอก เพราะมันก็เหมือนเดิมทุกครั้งแหละ จากคุณ : indepencil (indepencil) เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 54 13:41:59

ความคิดเห็นที่ 2 วันต่อมาฉันก็ได้มานอนอยู่ในห้องผ่าตัดของโรงพยาบาลเลิศสิน ทุกอย่างดูปกติดี หมอและพยายาลชมฉันไม่ขาดปากที่ฉันไม่คร่ำครวญเรียกหาแม่เหมือนกับเด็กคนอื่น ๆ เสียงหมอเดินเข้ามาถามพยาบาลว่า “เด็กเป็นไงบ้าง? พร้อมหรือยัง” เสียพยาบาลอ้ำอึ้งตอบว่า “เด็กหน้าตาเซ็งมาก ๆ สงสัยจะพร้อมแล้ว” หมอหัวเราะหึ ๆ จากนั้นก็มีคนเอาบางอย่างที่กลิ่นหอมเอียน ๆ แสบจมูกมาครอบปากครอบจมูกฉันไว้ แล้วทุกอย่างก็ดับมืดลงเหมือนไฟทั้งห้องถูกปิดกะทันหัน และสายตายังไม่ชินกับความมืด สองสามนาทีต่อมาฉันกำลังยืนอยู่ข้างเตียง มองดูคนกลุ่มหนึ่งกำลังรุมทึ้งอะไรบางอย่างบนเตียง และฉันต้องตกใจเมื่ออะไรบางอย่างนั้นคือตัวฉันเอง ฉันตายแล้ว? “ตายแล้ว” คือความคิดแรกของฉัน ความรู้สึกว่า “ตาย” มันเป็นแบบนี้เองหรือ? (ไม่แย่อย่างที่คิดแฮะ) แต่ก็เล่นเอาทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน ด้วยไม่เคยคิดว่าตัวเองจะตายได้ ฉันเดินออกจากห้องผ่าตัด จะเดินมาหาแม่ แต่แม่ไม่ได้อยู่แถวนั้น ฉันจึงคิดจะเดินขึ้นไปชั้น 9 เพื่อที่จะกลับไปที่ห้อง ระหว่างทางฉันก็รู้สึกรำคาญเสื้อคลุมสีเขียวที่รุงรัง เพราะขนาดใหญ่กว่าตัวฉันเกือบสิบไซส์ มันแทบจะลากไปกับพื้น แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไรฉันก็ไม่สามารถถอดมันออกได้ มันเหมือนส่วนหนึ่งของร่างกายไปแล้ว ฉันพยายามหยุดคุยกับพยาบาลถึง 2-3 ครั้ง ฉันบอกกับพวกเขาว่า “หนูตายแล้ว ทีนี้ใครจะรับผิดชอบล่ะ?” แต่ไม่มีใครสนใจ ฉันก็คิดงั้นอยู่แล้ว พวกเขาคงมองไม่เห็น สิ่งที่น่ารำคาญอีกอย่างหนึ่งคือเรื่องเวลารอบ ๆ ตัว ที่ดูเหมือนว่าทุกสิ่งทุกอย่างช้าลงไปหมด ยกเว้นฉันคนเดียวที่ยังคงเคลื่อนที่ไปด้วยอัตราความเร็วปกติ ผู้คนที่เดินผ่านไปมา และทุกอย่างดูเหมือนจะเคลื่อนไปช้า ๆ ช้ากว่าปกติ 2-3 เท่าเป็นอย่างน้อย เหมือนกับเข้าไปอยู่ในโลกสโลว์โมชั่น ทุกคนพูดคุยกับแบบยานคาง จนแทบฟังไม่ออก ที่ชั้น 9 ฉันเดินตามทางเดินยาว ๆ ไปยังห้องพัก เดินผ่านห้องพิเศษสำรองซึ่งตอนนี้เป็นของน้องฟ้า มีคนสองคนเดินสวนมา คนหน้าเป็นชายในชุดทักซิโด้ ตัวสูงใหญ่มาก อกและไหล่ใหญ่กว้างเหมือนนักกล้าม จนมองใกล้ ๆ แทบจะไม่เห็นใบหน้า ส่วนเด็กหญิงที่เดิมตามมานั้นคือน้องฟ้า ทั้งสองเดินด้วยความเร็วใกล้เคียงกับฉัน ขณะที่เราเดินสวนกัน น้องฟ้าหันมาสบตาฉัน เธอตัวโตกว่าฉันมาก และดูเหมือนจะรู้อะไรมากกว่าฉันมากมาย ฉันพยักหน้าให้เธออย่าง งง ๆ เหมือนเป็นการรับคำอะไรสักอย่าง จากคุณ : indepencil (indepencil) เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 54 13:43:06

ความคิดเห็นที่ 3 ฉันเดินเข้ามาในห้อง แม่อยู่ในนั้นจริง ๆ ในใจหวังเป็นอย่างยิ่งว่าระหว่างแม่ลูก น่าจะมีอะไรที่พิเศษบางอย่างล่ะน่า ที่ทำให้เราสองคนมองเห็นและคุยกันได้ ฉันอาจจะขอความช่วยเหลือจากแม่ สำหรับเด็กหญิงคนหนึ่ง แม่ช่วยได้เสมอ แต่แม่ไม่รับรู้หรือมองเห็นการมาของฉันเลย ยังคงจัดเตียง และโซฟา และเอาเครื่องดื่มแช่ตู้เย็น แม่สะอื้นเบา ๆ ในลำคอด้วยความเป็นกังวลขณะที่วางตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ไว้ข้างเตียง มันคงเป็นของขวัญวันเกิด ฉันนึกเสียดายที่ตายแล้ว และฉันคงจะไม่ได้เป็นเจ้าของมัน ฉันเอื้อมมือไปจับมัน มันให้สัมผัสที่แปลกประหลาดมาก เหมือนกับเป็นวัตถุจากนอกโลก ที่คุณไม่เคยมีประสบการณ์ในการจับต้องมาก่อน และมีกระแสไฟฟ้าอ่อน ๆ วิ่งผ่าน ฉันสะดุ้งดึงมือกลับ และเพิ่งสังเกตว่าทุกอย่างที่ฉันพยายามจับต้องให้ความรู้สึกอย่างเดียวกันหมด แม้กระทั่งแม่ ฉันตายแล้ว และอีกไม่กี่นาทีแม่ก็จะรู้ว่าฉันตาย ตอนนี้ฉันควรจะเสียใจและอาลัยอาวรณ์ใช่ไหม? ในความคิดมันก็ใช่อยู่ แต่ทำไมความรู้สึกมันถึงไม่เป็นอย่างนั้นก็ไม่รู้ ฉันคิดว่า ฉันควรจะรู้สึกสงสารแม่ ควรจะรู้สึกกลัวสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น และควรจะรู้สึกอะไรหลาย ๆ อย่างตามที่ควรจะเป็น แต่มันแปลกว่า เมื่อคุณตายแล้ว ความรู้สึกต่าง ๆ มันเหมือนกับตายไปด้วย ไม่สามารถเกิดความรู้สึกทางอารมณ์ได้เลย มีเพียงความรู้สึกจากเหตุผลที่คิดว่าควรจะเป็น เวลามันไหลไปช้ามาก เหมือนนานเป็นชาติ กว่าแม่จะเดินลงไปชั้นล่างอีกครั้ง ฉันเดินตามแม่ไปอย่างอดทน(เพราะแม่เดินช้ามาก) แม่เดินเข้าไปในลิฟต์ ฉันก็เดินตามเข้าไปด้วย ยายแก่ ๆ คนหนึ่งร้องไห้เหมือนจะเป็นจะตาย แม่ของฉันถามได้ความว่า เธอเป็นยายของเด็กหญิงที่ชื่อฟ้า และน้องฟ้าของเธอได้ตายไปแล้วเมื่อครู่ ข่าวนั้นทำให้แม่ฉันปล่อยโฮตามไปด้วย แม่จะเป็นอย่างไรเมื่อรู้ว่าฉันก็ตายไปแล้ว ถ้าอยู่ในภาวะปกติฉันก็คงร่วมบรรเลงความเศร้ากับพวกเขาเช่นกัน แต่ตอนนี้ฉันกลับรู้สึกเฉย ๆ จากคุณ : indepencil (indepencil) เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 54 13:43:50

ความคิดเห็นที่ 4 แม่มานั่งคอยหน้าห้องผ่าตัดอีกครั้ง เธอยังคงสะอึกสะอื้นจากอาการเสียใจหรือความเครียดของหลาย ๆ วันที่ผ่านมา แต่ก็พยายามควบคุมอารมณ์ ฉันยืนอยู่ข้าง ๆ แม่ มองดูทุกอย่างผ่านไปมาอย่างช้า ๆ พ่อกำลังเดินมาหาแม่ เขาถือถุงใส่ของใช้จิปาถะที่ซื้อมาจากร้านสะดวกซื้อในโรงพยาบาล มีกระดาษทิชชู่ มาม่า ขนม ของกิน เป็บซี่แบบกระป๋องหนึ่งแพ็ค และของใช้อื่น ๆ เขานั่งลงข้าง ๆ แม่ ฉันเริ่มนึกสงสัยว่าที่นี่มีคนตายตั้งมากมาย แล้วพวกเขาหายไปไหนกันหมด แล้วฉันล่ะ ที่สุดแล้วฉันจะต้องไปไหน และไปอย่างไร ? มันเป็นคำถามที่เด็กอายุ 11 ปี ยังเร็วไปที่จะหาคำตอบ ฉันไม่เคยคิดสงสัยเรื่องนี้มาก่อนเลย ผู้ช่วยพยาบาลชุดเหลืองคนหนึ่งเข็นรถที่ใช้วางแก้วน้ำสเตนเลสผ่านหน้าฉันช้า ๆ ในระยะห่างพอสมควร เธอบังเอิญซุ่มซ่ามปัดถาดที่รองแก้ว มันค่อย ๆ ร่วงลงพื้นอย่างช้า ๆ มองดูเหมือนภาพสโลวโมชั่น ฉันมองมัน มันใช้เวลาพอสมควรทีเดียวกว่าจะตกกระทบพื้น แต่เสียงที่เกิดขึ้นกลับทำให้ฉันตกใจได้อย่างประหลาด ทั้งที่ฉันไม่ควรจะตกใจในเรื่องที่ฉันคอยเฝ้าดูอยู่แล้ว และรู้ว่าเสียงนั้นกำลังจะเกิดขึ้น เคล้งงงงงงง!!! ฉันใจหาย รู้สึกเหมือนร่างกายถูกกระชากแรง ๆ ให้กระจายออกจากกัน รู้สึกเหมือนคนจมน้ำที่กำลังไขว้คว้าหาอะไรสักอย่างมาเกาะไว้ อากาศหายใจกำลังหมดลง จากคุณ : indepencil (indepencil) เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 54 13:44:48

ความคิดเห็นที่ 5 แล้วฉันก็สะดุ้งตื่นขึ้น “แกเข้ากับเพื่อน ๆ ได้ดีใช่ไหม? ผมหมายถึง แกดูเบื่อ ๆ ” เสียงผู้ชายคนนึงกำลังคุยอยู่ห่างออกไป “อ่อ ค่ะ ที่จริงแกพูดเก่งมากถ้าเจอคนถูกใจ” เสียงแม่หัวเราะเล็ก ๆ “และก็ แกเป็นเด็กไม่เรื่องมาก เลยชอบบ่นว่ารำคาญเด็ก ๆ วัยเดียวกันที่ค่อนข้างซุกซน ซึ่งดิฉันก็ว่าดีแล้ว” “คือแกค่อนข้างมีโลกส่วนตัว แต่เราแทบจะไม่เคยมีปัญหากับแกเลย แกเลี้ยงง่ายมาก ๆ ” เสียงพ่อแทรกขึ้น “ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้วครับ” เสียงชายคนนั้นสรุปอย่างอารมณ์ดี ฉันรู้สึกว่าตัวเองมีน้ำหนักเพิ่มขึ้นสักสิบเท่า ฉันยกมือตัวเองขึ้นมาตรวจดู ฉันจับมือตัวเอง นาฬิกาข้อมือหายไป มีสายน้ำเกลือห้อยอยู่ที่หลังมือ และความรู้สึกหนึ่งทำให้ฉันหัวเราะ หึหึ ออกมา ฉันยังไม่ตาย ฉันฝันไปน่ะเอง? ทุกคนมารุมที่เตียง มีพ่อ แม่ และหมอ พวกเขาถามคำถามที่เหมือนท่องกันมา ฉันไม่ได้ตอบ แต่รู้สึกดีใจที่ได้เจอแม่ และ “ฟ้าตายแล้ว เด็กคนเมื่อวานตายแล้วเหรอ?” คำพูดแรกหลุดจากปากของฉัน ทุกคนเงียบ และนั่นคือคำตอบ จากประสบการณ์ 11 ปี ความเงียบ คือคำว่า “ใช่” และหมายถึงเรื่องแย่ ๆ ทุกอย่าง แต่ฉันไม่มีเหตุผลให้ต้องเสียใจกับคนที่เพิ่งรู้จักพูดคุยกันแค่วันเดียว ฉันแค่อึ้ง และอยากพิสูจน์อะไรบางอย่าง “มีเป็บซี่แพ็คหนึ่ง หนูกินได้ไหม?” หมอส่ายหน้าบอกว่า ยังไม่ได้ แต่พ่อกับแม่เริ่มมองหน้ากันอย่างวิตก ฉันเริ่มรู้สึกสนุก “พ่อซื้อของมาจากร้านข้างล่าง มีกระดาษทิชชู่ ผ้าขนหนู มีขนม ” ฉันสาธยายของทุกอย่างที่เห็นก่อนหน้านั้น “และแม่เจอยายของฟ้าในลิฟต์ใช่รึเปล่า?” ตอนนี้แม่เริ่มมีน้ำตาคลอ และพ่อก็เอาแต่ถามว่า “ลูกรู้ได้ยังไง?” “หนูฝันน่ะ ฝันว่าตายแล้ว” ฉันหัวเราะด้วยคอที่แหบแห้ง “ไม่มีใครตายเพราะผ่าตัดกระดูกหรอกนะ โดยเฉพาะถ้าหมอเป็นคนทำ” หมอพูดขึ้น ใบหน้าของเขาเปื้อนยิ้มอย่างคนใจดี ทำให้พ่อกับแม่ผ่อนคลายขึ้น พวกเขาหัวเราะกลบเกลื่อนในสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่มีหมอคนไหนอยากยอมรับเรื่องแบบนี้ พอ ๆ กับไม่มีพ่อแม่คนไหนอยากจะเชื่อว่าลูกของเขาได้ตายไป แม้เพียงในชั่วขณะหนึ่ง ทุกอย่างเกิดขึ้น และจบลง เหมือนฝัน หรือมันอาจจะเป็นความฝันจริง ๆ ? จากคุณ : indepencil (indepencil) เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 54 13:45:57

ความคิดเห็นที่ 6 สรุป “ผี” ในความคิดของฉัน (ในกรณีที่ฉันไม่ได้ฝันไป) 1. ผี อาจจะเป็นวิญญาณของคนที่ตายไปแล้ว หรือยังไม่ตายก็ได้ 2. ผี ถอดเสื้อไม่ได้ เสื้อผ้าของผี คือชุดสุดท้ายก่อนที่จะกลายเป็นผี 3. ผี เดินทะลุวัตถุที่ปิดสนิทจริง ๆ ไม่ได้ แต่ไม่แน่ใจว่าจะผ่านรูเล็ก ๆ ได้หรือเปล่า 4. ผี เห็นภาพซ้อน ๆ เหมือนภาพที่มองผ่านแว่นสามมิติ และจะกะระยะไม่ค่อยถูก เหมือนคนสายตาไม่ดี เหมือนอยู่ในโลกเสมือนที่หลอก ๆ ตา 5. ผี มีปัญหาเรื่องลำดับก่อนหลังด้วย จะค่อนข้างสับสน ว่าอะไรเกิดก่อนเกิดหลัง เหมือนกับเส้นเวลาของผีมันมากระจุกรวม ๆ กัน ต้องใช้สติอย่างมากในการแยกแยะ 6. ผี มีเวลาที่แตกต่างจากคนมาก ๆ บอกไม่ถูก ไม่รู้ว่าเร็วกว่า หรือช้ากว่ากันแน่ 7. ผี สามารถรับรู้และคิดโดยใช้เหตุผลได้ แต่ไม่สามารถรู้สึกโดยใช้อารมณ์ได้ 8. ผี ไม่มีความสามารถ หรือความรู้ที่มากไปกว่าคน จะรู้แค่เรื่องที่เคยรู้โดยปกติเท่านั้น (บอกหวยไม่ได้) 9. ผี อาจได้รับผลกระทบจากเสียงมากกว่าอย่างอื่น 10. ผี ไม่เห็นตัวเองในลักษณะโปร่งแสง และไม่กลัวแสง แต่แสงจ้าทำให้เกิดความรู้สึกไม่ปลอดภัยด้วยเหตุผลที่อธิบายไม่ถูก 11. ผี มีเสียงพูด เหมือนเสียงของคนที่พยายามพูดในน้ำ หรือเป็นเสียงในลักษณะที่มีคลื่นรบกวน บางทีก็เบาบางจนตัวเองแทบไม่ได้ยิน 12. ผี เป็นสิ่งมีชีวิตที่ประหลาดมาก ถ้าคุณบอกว่าเห็นผี ทุกคนจะบอกว่าโม้ แต่ถ้าคุณบอกว่าเคยเป็นผี ทุกคนจะบอกว่า “บ้า” จากคุณ : indepencil (indepencil) เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 54 13:46:56

ความคิดเห็นที่ 7 จบแล้วค่ะ ยาวไปหน่อยเนอะ... ที่จริงเรื่องนี้ฉันเคยโพสต์ลงเว็บของตัวเองค่ะ เลยอยากเอามาเล่าให้เพื่อน ๆ ใันพันทิป ฟังด้วย ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว แนะอนุญาตแนะนำเว็บไซต์ค่ะ http://www.indepencil.com เป็นเว็บบล็อกทำเอง เนื้อหาก็พวกเรื่องที่น่าสนใจ ๆ สาระ ความรู้ต่าง ๆ มีเรื่องแปลก ๆ ด้วย จุดประสงค์ของเว็บไม่มีอะไรมากค่ะ แค่อยากแชร์ความรู้เฉย ๆ ถ้าว่างก็แวะเวียนเข้าไปชมได้ค่ะ ^^ จากคุณ : indepencil (indepencil) เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 54 13:53:47

ความคิดเห็นที่ 8 > < ผมไม่เชื่อเรื่องแบบนี้ด้วยสิ อ่านแล้วทำให้นึกถึงพ่อเลี้ยงที่เสียชีวิตไปแล้วเลย เดค้าประสบอุบัตติเหตุเพราะเมาแล้วขับ มีครั้งหนึ่งมีผู้รู้ทักมาว่าให้ไปทำบุญถวายเสื้อผ้าไปให้เค้าหน่อยเพราะชุดเดิมขาดหมดแล้ว แต่ผมก็ยังไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่สองจิตสองใจ แต่พอมาอ่านเรื่องนี้แล้วมันน่าคิดนะครับ ผมต้องหาโอกาสไปถวายเสื้อผ้าชุดใหม่ให้เค้าให้ได้เลย แฮะๆ จากคุณ : ผมชื่อนอร์ทครับ (ผมชื่อนอร์ทครับ) เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 54 14:05:41

ความคิดเห็นที่ 9 ไม่เคยมีใครมาเสนอมุมมองเรื่อง ผีไม่มีความรู้สึก ไม่มีอารมณ์ร่วมเลย ส่วนมากจะคิดแต่ว่า ผีจะเสียใจ ผูกใจเจ็บ อาฆาต อะไรแบบนั้น แปลกดีและน่าสนใจมากค่ะ จากคุณ : girl in love เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 54 14:49:41

ความคิดเห็นที่ 10 มาฟังค่ะ ............... จากคุณ : กึมซุน (คนยองกึมชุน) เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 54 14:51:24

ความคิดเห็นที่ 11 จะว่าเราบ้าหรือเปล่า   เราเคยเจอวิญญาณแบบจะๆด้วย   ตั่งแต่นั้นมาเราเชื่อเลยว่าวิญญาณมีจริง แต่จะสัมผัสกันได้หรือเปล่า เป็นคนละเรื่องเดียวกัน จากคุณ : ซอนต๊อก เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 54 15:25:40

ความคิดเห็นที่ 12 ที่อ่านมาเกือบหลายนาทีนี่คือเรื่องจริงเหรอ จากคุณ : lovepanda เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 54 16:14:49

ความคิดเห็นที่ 13 เล่าเรื่องราวได้ ดีเลยค่ะ ส่วนตัวเชื่อว่ามีค่ะ จากคุณ : onlycat เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 54 16:29:02

ความคิดเห็นที่ 14 เหมือนกับว่า เค้าจะเอาไปผิดตัวเลยนะ น้องฟ้า กับ จขกท. เพราะ จขกท. กับ น้องฟ้า แลกห้องกัน แสดงว่า ยมทูต ก็ต้องดู ชื่อ นามสกุล และ เลขห้อง จาก ทะเบียน รพ. สิ อืมม์ เริ่มจะเห็น ความสำคัญของ บัตรประชาชนตัวเองแล้ว เวลาทำบุญต้องใส้ชื่อ นามสกุลให้ถูกต้องด้วย เวลาทำบาป ใส่ชื่อคนอื่นเลยยยยยยยยยย จากคุณ : มารฟ้า เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 54 16:45:44 A:58.11.26.113 X: TicketID:288407

ความคิดเห็นที่ 15 ผีมีจริงหรือไม่ ไม่รู้ แต่รู้ว่า เคยเจอตัวเป็นๆ ๓ ครั้ง ได้ยินเสียงเรียก ๑ ครั้ง ๒ ใน ๓ ครั้งเจอในลิฟท์ คือ เจอตอนเข้า กับเจอตอนออก อีกครั้งเจอหน้าห้อง ผู้ป่วยชาย สำหรับเสียงเรียก(ตะโกน) เจอตอนไปเที่ยวป่า วิญญาณมีหรือไม่ ไม่รู้ รู้แต่เพียงว่า สัมผัสได้ว่า ขณะนี้มีวิญญาณอยู่ข้างๆหรือไม่(แต่ตอนนี้ไม่มีสัมผัสนั้นแล้ว) สรุป(เอาเอง)คือ  ผี เป็นสสารอย่างหนึ่ง วิญญาณ เป็นพลังงานอย่างหนึ่งที่รู้สึกได้ เวรกรรม มีจริง บุญ บาป มีจริง แต่จะเจออะไรก่อนหลังนั้น......... ไม่มีใครรู้ จากคุณ : น้าออด เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 54 17:24:01

ความคิดเห็นที่ 16 อืม .... ไม่ว่าสิ่งที่คุณประสบมาคืออะไร ขอบคุณที่มาเล่าสู่กันฟัง ส่วนตัวแล้ว ไม่เชื่อเรื่องผีครับ แต่ไม่คิดอยากเจอนะ อยากให้อยู่กับความ "ไม่มี" แบบนี้ตลอดไป จากคุณ : ทองพญา เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 54 17:40:02

ความคิดเห็นที่ 17 #11  #15 เล่าให้ฟัง แบบละเอียดกว่านี้หน่อยสิคะ อยากรู้ว่าเป็นยังไง ^^ จากคุณ : indepencil (indepencil) เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 54 17:42:10

ความคิดเห็นที่ 18 เล่าละเอียดเลยแล้วกันนะ (แต่ไม่ละเอียดมาก) ก่อนหน้าที่ผมจะเจออะไรพวกนี้ เริ่มต้นจากน้องชายผมถูกรถชนตาย ย้อนไปปี ๓๗ จากนั้นผมก็คิดถึงน้องชายมาก เสียใจมาก นอนร้องไห้หลายคืน เพราะเลี้ยงน้องมาตั้งแต่เด็กๆ (ห่างกัน ๗ ปี) จนผมต้องหาที่พึ่งทางใจ นั่นคือ สวดมนต์ ครับ แต่ไม่รู้ว่าอะไรดลใจผม ผมไม่เคยรู้จักคาถาชินบัญชร เลย.. แต่ผมดันไปหยิบคาถาชินบัญชร มาสวด สวดๆๆๆๆ ไปประมาณ ๓ ถึง ๔ เดือนทุกวัน วันละ ๓ จบก่อนนอน จนมีวันหนึ่ง หลังจากที่ผมสวดเสร็จ ผมแผร่เมตตา ปรากฎว่าขนลุกซู่ซ่าทั้งตัว แล้วมันก็วิ่งจากขาจนถึงหัว แล้วก็หลุดออกไป คือจะบอกว่าเหมือนมีตัวอะไรสักตัว มันวิ่งจากขาแล้วขึ้นๆๆๆมาตามตัว แล้วก็ทะลุออกกลางหัวเราไปอย่างเร็ว... วันต่อๆมาก็มีอาการแบบนี้หนักขึ้นตลอดหลังจากสวดมรต์เสร็จ จนวันหนึ่งขณะที่ผมสวดคาถานี้อยู่ ผมรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างอยู่ด้านหลังผมเยอะมาก ผมหลับตาสวดนะ แต่รู้สึกได้ว่า ผมเห็นสิ่งที่อยู่ด้านหลัง คือ ภาพคนเป็นสิบๆคนแต่งชุดขาวทั้งหมด ยืนอยู่หลังผม และเหมือนรอคอยอะไรสักอย่างจากผม พอผมสวดมนต์เสร็จ แล้วแผ่เมตตา ปรากฎว่าภาพเหล่านั้นก็หายไปทันที ผมกลัวมากกกกก หลังจากวันนั้น ผมไม่กล้าสวดมนต์อีกเลย จนผ่านไปหลายปี.. จากคุณ : น้าออด เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 54 17:54:46

ความคิดเห็นที่ 19 หลังจากนั้นอีกประมาณ ๔ ปี ผมเริ่มกลับมาสวดมนต์ใหม่ เพราะมีหลายคนบอกว่าสวดแล้วดี ผมก็ ดีก็ดี... วันนึงผมไปเยี่ยมแม่ผมที่ รพ.แห่งหนึ่งแถวถนนตก ผมไปกับเพื่อน ญ อีกคน ขณะที่กำลังจะลงลิฟท์จากชั้น ๔ ลงชั้นล่าง พอลิฟท์มาถึง ก็เปิดออก ทันใดนั้นผมเห็นภาพหญิงชราแก่ๆคนหนึ่ง รูปร่างเตี้ยๆ เป็นคนจีน อยู่ในลิฟท์ แล้วก็หายแวบไปในทันที คือ มันเป็นช่วงเวลาแค่วินาที แต่ผมจำติดตาจนถึงวันนี้ ผมตกใจ แต่ไม่กล้าพูดอะไร กลัวเพื่อน ญ กลัว ผมก็เข้าไปในลิฟท์กับเพื่อน พอลิฟท์ปิด เพื่อน ญ ผมกระโดดมายืนข้างๆผม เหมือนว่าเธอจะเห็นอะไรสักอย่าง พอถึงชั้นล่าง ผมกับธอก็รีบออกโดยเร็ว ต่างคนต่างไม่พูดอะไร เพราะคิดว่าเห็นคนเดียว ที่ไหนได้หลัจากออกมาจาก รพ แล้ว เธอเ่ล่าว่าเธอเห็นหญิงตัวเตี้ยๆ เป็นคนจีนใส่เสื้อผ้าแบบว่า..บลาๆๆ ผมก็บอกว่าเสื้อแบบนี้ กางเกงแบบนี้ใช่ไหม เธอบอกว่าใช่ ผมก็...... บอกเธอว่าผมก็เจอ แต่เจอตอนจะเข้าลิฟท์.... สรุป มันคืออะไรครับ ผมเห็นคนเดียวก็คิดได้ว่าคงคิดไปเอง แต่นี่เพื่อนผมเห็นด้วย มันจึงอธิบายยาก จากคุณ : น้าออด เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 54 18:39:41

ความคิดเห็นที่ 20 อีกครั้งเจอใน จ.ระยอง ไปพักในโรงแรมเก่าแห่งหนึ่ง แต่เจอตอนออกมาจากลิฟท์  ไม่อยากเล่ารายละเอียดมาก เอาเป็นว่า วันนั้นไม่มีใครพักชั้น ๔ เลย เพราะเค้าเปิดให้เราพักแค่ ๒ ห้อง แต่ผมเจอ ญ แก่มาก คนหนึ่งนั่งอยู่หน้าลิฟท์ มองมาที่ผมแบบจ้องไม่กระพริบตาเลย ตอนเช้าผมไปถามหน้าเคาน์เตอร์ เค้าบอกว่าไม่มีคนแก่มาพักและไม่มีห้องเปิดเลยในชั้น ๔ นอกจากทีมของผมเท่านั้น... ครั้งนี้เจอน่ากลัวมาก..ครับ รร นั้นตอนนี้ทราบว่าปิดไปแล้ว สำหรับอีกครั้งที่เจอในป่านั้น บอกได้เลยว่า เป็นสิ่งที่เหนือความคาดหมายมาก และผมเคยเล่าไปบ้างแล้ว... เลยไม่อยากเล่าซ้ำอีก จากคุณ : น้าออด เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 54 18:43:13

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณจขกท.และอีกหลายๆความเห็นที่มาเล่าประสบการณ์ให้ฟังนะคะ ส่วนตัว..ยังไม่เคยเจอ ไม่เคยได้ยิน ไม่เคยรู้สึก เรื่องแนวๆนี้เลยค่ะ.. จากคุณ : อีกฝั่งฟากของเวลา เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 54 19:33:50

ความคิดเห็นที่ 22 อ่านไม่จบครับ  น้าออด ผมขนลุกมาก  นอนคนเดียว  กลัวมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ขอบคุณที่เล่าให้ฟัง จากคุณ : เปลี่ยนยังไง เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 54 19:38:15

ความคิดเห็นที่ 23 น่าสนใจมากเลยค่ะ คุณน้าออด น่ากลัวมากด้วย ถ้าน้าออดไม่รังเกียจ ขอเอาเรื่องนี้ไปลงบล็อกได้มั้ยคะ (แล้วจะเครดิตให้ค่ะ) ^^ จากคุณ : indepencil (indepencil) เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 54 19:58:45

ความคิดเห็นที่ 24 ทางพระพุทธศาสานา กล่าวว่า 100 ปีของนรก เท่ากับ 1 วันโลกมนุษย์ 100 วันโลกมนุษย์ เท่ากับ 1 วันของสวรรค์ ที่เวลาในโลกวิญญาณเคลื่อนเร็ว เมื่อเปรียบเทียบกับ โลกมนุษย์ อาจจะเพราะแบบนี้ก็ได้ แล้วเสียงที่บอกว่าเหมือนพูดในน้ำ  ที่เคยได้ยินเหมือนเสียงพูดยานคาง (สำนวนนี้ถูกหรือเปล่าไม่แน่ใจแฮะ) ก่อนสะดุ้งตื่น   แบบว่าคำว่า หนาว  ก็จะประมาณ หนาววววววว แบบนี้ แก้ไขเมื่อ 09 เม.ย. 54 22:37:39 จากคุณ : Morinda เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 54 22:13:54

ความคิดเห็นที่ 25 ปกติผมไม่ค่อยเชื่อเรื่องพวกนี้เท่าไรแต่ไหนแต่ไร แต่ก็เหมือนจะเจอกับตัวเองมาเหมือนกัน จำได้ว่าเมื่อหลายปีก่อนเคยไปนอนเฝ้าไข้เตี่ยผมตอนกลางคืนที่ ร.พ.แห่งหนึ่งที่เชียงใหม่ ตอนนั้นรู้สึกกึ่งหลับกึ่งตื่น (ปกติเป็นคนนอนง่ายไม่ค่อยฝันด้วย) ผมเห็นเหมือนคนตัวผอมๆสูงๆมายืนอยู่ข้างเตียงเตี่ยผม เห็นหน้าไม่ชัดเพราะไฟห้องมันสลัวๆ ตอนแรกนึกว่าคงเป็นบุรุษพยาบาลเข้ามาดูไข้ แต่เห็นลางๆที่เข็มนาฬิกาติดผนังมันจะตี 3 แล้วนิหว่า ไม่น่าเป็นเวลาที่ใครจะเข้ามาดูอะไรตอนนี้ หรี่ตาดูไปที่เตียงอีกที ก็ยังเห็นร่างนั้นยืนอยู่ สังเกตชุดที่เขาใส่อีกที นี้มันชุดคนไข้นิหว่า แล้วคนไข้คนอื่นเข้ามาได้ยังไงนี้มันห้องพิเศษเตียงเดี่ยว.... เห็นว่าร่างนั้น จากที่ยืนอยู่ เขาก้ชโงกหน้าก้มลงดูที่เตี่ยผม แต่คอแกที่ก้มดูนี้สิ ทำไมมันยาวจัง... เหมือนมันยืดออกได้ แต่ด้วยความสลึมสะลือกึ่งหลับกึ่งตื่น ไม่แน่ใจว่าภาพที่เห็นเป็นอะไร ฝันก็อาจจะใช่หรือไม่ใช่ก็ได้ ก็เลยไมได้ตกใจตื่น เหมือนมันจะหลับๆไปต่อจากนั้น ตอนนี้ก็ยังไม่แน่ใจว่าที่เห็นคืนนั้นคืออะไร แต่ภาพนั้นติดตาผมมานานจนถึงตอนนี้เลย จากคุณ : โจโฉ (joechou) เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 54 23:01:42

ความคิดเห็นที่ 26 ผมเคยนอนสลบไปเกือบสามวัน ทำไมไม่มีประสบการณ์แบบนี้บ้างเลย จากคุณ : นักฆ่าดาบเดียว เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 54 01:30:57

ความคิดเห็นที่ 27 ไหน ๆ ก็ไหนชุมนุมเรื่องวิญญาณเรื่องผีละผมร่วมด้วยอีกคนละกันครับ ปกติก็ได้แต่ฟังคนอื่นเล่า แต่ก็เพิ่งจะได้พบปะกับพวกเขาก็เมื่อธันวาคมปีที่แล้วนี่เอง เป็นเจ้าที่ ๆ โรงเรียนครับ ผมได้ยินเรื่องเล่าของพวกเขาบ่อยจากนักการบ้าง ครูท่านอื่นบ้าง เพื่อนผมสมัยเรียนที่เคยเจอก็ส่วนหนึ่ง ครั้งแรกที่ได้เจอก็เมื่อวันที่ ๔ ธันวาครับ ช่วงหยุดยาวสามวันนั่นละครับ นักการที่ผมสนิทด้วยกับครอบครัวเขากลับบ้านที่ ตจว. ผมเองก็นั่งเล่นนั่งคุยกับยามที่สนิทตรงหน้าประตูโรงเรียนฝั่งตรงข้ามเซ็นทรัล ปกติผมจะกลับบ้านประมาณ ๒ - ๒ทุ่มครับ ก่อนกลับบ้านผมจะขี่มอเตอร์ไซค์วนรอบโรงเรียนตรวจดูเป็นพัก ๆ พอวนไปทางฝั่งวิภาวดีแล้วเลยไปทางตึกเรียน ตรงมุมตึกก็จะมีบ้านนักการกับครอบครัวที่สนิทตั้งอยู่ แต่ช่วงนั้นเขาลากลับบ้าน ไฟตึกก็ไมได้เปิด ไฟหน้าบ้านเขาก็ไม่เปิดตรงนั้นเลยมืดมาก ซึ่งไม่ค่อยปลดภัยถ้ามีขโมยเข้ามาก็ไม่ดีแน่ ผมเลยจอดรถมอเตอร์ไซค์แล้วเดินไปมุมตึกเพื่อเปิดไฟ พอกดไฟเปิดเท่านั้นละครับ ตรงมุมรั้วบ้านพักที่สูงประมาณเอวก็มีหัวผู้หญิงผมยาวโผล่ขึ้นมามองผม ที่สำคัญคือโผล่มาสูงพ้นจากขอบบนรั้วเอามาก ๆ จนเห็นได้ว่ามีแต่หัวตัวไม่มี พอเขาเห็นผมแล้วเขาก็หายไป ครับ หายไปเฉย ๆ เลย เท่านั้นละครับ นึกในใจขึ้นมาเลย " คนกันเองเล่นกูแล้วไหมล่ะ " จากนั้นก็รีบขับรถมอเตอร์ไซด์กลับป้อมยามหน้าโรงเรียนอย่างด่วนเลย พอเปิดเรียนอีกครั้งก็ไปเล่าให้นักการเจ้าของบ้านฟัง เขาก็หัวเราะแล้วบอกธรรมดา บางทีก็ออกมาให้เห็นบ่อย บางวันเขานั่งทานข้าวหน้าบ้าน พวกก็มายืนอยู่ตรงหน้าต่างตึกแล้วะโงกมองลงมาซะงั้น เขาก็บอกว่าอยู่ในศาลหน้าบ้านน่ะละ เป็นบริวารของเจ้าที่ท่าน ผมก็ลองไปดูที่ศาลไม้ก็เห็นมีรูปเจ้าที่ตรงกลาง ขวามือมีรูปผู้ชาย ซ้ายรูปผู้หญิง พอก้มมองไปที่รูปผู้หญิงก็ชัดเลย หน้าตาทรงผมเหมือนกันเปี๊ยบ นักการเขาก้บอกว่าอาจจะใกล้วันก่อตั้งโรงเรียนที่จะทำบุญเขาเลยมาหามาบอกว่าอย่าลืมเขาละมั้ง ผมก็ตักบาตรให้เขาแล้วก็เล่าให้ผู้ช่วยฯ ท่านฟังว่าวันที่ทำบุญอย่าลืมพวกที่ดูแลโรงเรียนเราด้วยละกัน ก็ยังมีอีกหลายเรื่องครับ แต่ยาวแล้วเอาพอหอมปากหอมคอละกัน ตอนเจอกลัวไหม ไม่กลัวครับแต่ก็เหวอเหมือนกัน คงเพราะเคยได้ยินจากที่เขาเล่ามาบ่อยพอเจอเลยไม่ค่อยกลัวเท่าไรแต่ก็ยังเกรงอยู่... จากคุณ : [[Joachim]] เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 54 02:05:29

ความคิดเห็นที่ 28 ขอบคุณคุณเจ้าของกระทู้และทุกๆความคิดเห็นด้วยค่ะ อ่านเพลินดีจัง มีแบบสรุปให้ด้วยอ่า ^^ ส่วนเรา...พอจะมีสัมผัสได้บ้างเป็นบางครั้ง แต่ก็ไม่เคยเจอจังๆจะๆ   เราเนี่ยโดนผีอำบ่อยมากเลยอะ อึดอัด หายใจไม่ทั่วท้อง ขยับตัวไม่ได้ มองเห็นรอบๆหมด แต่สื่อสารเรียกใครไม่ได้  มีครั้งหนึ่งแรงมาก เกือบตาย หายใจไม่ออก รู้เลยว่าตะเกียกตะกายหาอากาศหายใจเป็นยังไง แล้วพอรู้สึกตัวเนี่ย ตะกละออกซิเจนจริงๆนะ ทุกครั้งที่โดน ก็พยายามสวดมนต์ในใจเท่าที่ท่องได้ - -" เพราะไม่รู้จะทำไง ทนๆไปทุรนทุราย ให้เขาเลิกทำเราเอง แล้วเราก็คนเป็นมีเซนส์แรงมากคือ คิดอะไร คาดการณ์อะไร สังหรณ์ใจอะไร เอะใจอะไร ส่วนมากจะเป็นไปตามนั้นเลย แต่เซนส์มันจะมาของมันเองนะ ไม่สามารถกำหนดหรือบีบคั้นให้รู้สึกได้ วิญญาณ ภพชาติ บาป บุญ นรก สวรรค์ ฯ เรื่องเหนือธรรมชาติต่างๆเราค่อนข้างเชื่อค่ะ จากคุณ : หอมสินะ (BeNettY) เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 54 02:08:35

ความคิดเห็นที่ 29 เล่าด้วย        เราไปผ่าตัดคลอดลูกสาวคนเล็กที่โรงพยาบาล  เกือบ7ปีที่แล้ว   ผ่าเสร็จ เข้าพักที่ห้องพิเศษตึก.............กลางคืนลูกชายคนโตมานอนดว้ย ลูกสาวที่เพิ่งคลอดไปอยู่ที่ห้องเด็กเพราะต้องอบ          เราครึ่งหลับครึ่งตื่นเราได้ยินเสียงดนตรีไทยแว่วมาจากที่ไกลเสียงเหมือนสีซอหรืออะไรดังนานมากแต่ดังไกลๆจนเรารู้สึกหนาวและสดุ้งตื่นรู้สึกกลัวจนขนลุก จากคุณ : กึมซุน (คนยองกึมชุน) เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 54 06:40:52

ความคิดเห็นที่ 30 เข้ามาอ่านทำไมฟระเนี่ย หยึย จะตีสองแหล่ว จากคุณ : cashmamamia เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 54 06:42:49

ความคิดเห็นที่ 31 ยินดีครับ เอาไปลงในไหนก็ได้ อีกเรื่องที่เจอผี คือ เจอใน รพ เดิม แต่ครั้งนี้เจอหน้าห้องผู้ป่วยชาย เป็นชายร่างใหญ่โตมาก นุงจุงกระเบนสีแดง ตัวดำมาก มือซ้ายถือเหมือนกระบอง แต่ท่าถือคือ เอากระบองตั้งฉากกับพื้น แล้วมือซ้ายจับกระบองตั้งไว้ ที่บอกว่าตัวใหญ่มาก คือ ผมเห็นแค่ช่วงล่างไปถึงส่วนลำตัวเท่านั้น ส่วนบนผมไม่เห็นเพราะว่ามันทะลุขึ้นไปบนฝ้าครับ ภาพมันติดตามาถึงทุกวันนี้ จนประหลาดใจ เพรา่ะเรื่องมันผ่านมาเป็๋นสิบๆปีแล้ว วันนั้นผมไปเยี่ยมพ่อเพื่อนที่ รพ พอผมมองออกมาทางประตูทางเข้า ก็เจอเลยครับ.. สำหรับเรื่องที่เจอในป่า อยากจะเล่าโดยละเอียด เพราะเรื่องนั้นเป็นเรื่องเหนือธรรมชาติมาก แต่ไม่ใช่ผี เป็นเรื่องของสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ที่มีอยู่จริง ผมเจอมากับตัว จริงๆ และบอกได้ว่า ใครไม่เคยเจอ หรือ ไม่เชื่อเรื่องแบบนี้ รับรองหาว่าผมงมงายแน่นอน... ไว้สายๆมาเล่าใหม่ครับ จากคุณ : น้าออด เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 54 08:07:45

ความคิดเห็นที่ 32 เคยเจอเรื่องแปลกๆค่ะ แต่ไม่กลัว เพราะคิดว่าเราทำดี ไม่ได้คิดร้ายกับใคร ต่อให้เจอ ก็คงเป็นเพียงสัมภเวสีมาขอส่วนบุญเท่านั้นค่ะ ใช้สวดมนต์ แผ่เมตตาทุกคืน อย่างน้อยเราก็สบายใจค่ะ จากคุณ : ปุยปุย เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 54 08:11:45

ความคิดเห็นที่ 33 เหตุที่เรามองไม่เห็นผีความเห็นส่วนตัวนะครับ เราอยู่ชั้นรังสี UV ส่วนผีนั้นอยู่ในชั้นรังสีที่ตาเราไม่สามารถมองเห็น ซึ่งความถี่ของชั้นรังสีของผีนั้นสูงมากเช่น อินฟาเรด แต่ไม่ยากเกินความสามารถ ถ้าเราสามารถเคลื่อนที่ได้เร็วกว่าแสงหรือเท่าแสง เราจะเห็นผีครับ ทำไง อ.บอกว่าเราต้องสนใจสิ่งที่เล็กๆในชีวิตประจำวัน คือมีสติรู้ตัวตลอดเวลา พอเรามีสติมากขึ้นเราจะละเอียดขึ้น เราสามารถรับรู้ความถี่ในช่วงต่างๆได้ เคยมั้ยครับ เราฝันอยู่เรารู้ตัวว่านี่คือการฝัน แต่เราไม่สามารถควบคุมตัวเราเองได้ เราจะทำไปตามจิตใต้สำนึก แต่เราจะรับรู้ถึงสภาวะการกระทำของเรานั้นๆได้ ถ้าเรามีสติมาก เราจะควบคุมตัวเองได้เราจะเรียกเหตุการนี้ว่านิมิต ไม่ใช้ฝันครับ ที่นี้นั่งสมาธิเราก็จะมีนิมิตให้เราไปไหนมาไหนได้ครับ แต่เราจะติดอยู่ตรงนั้น จิตใจไม่พัฒนาไปต่อครับ ถ้าเรายึดติด จากคุณ : Bud-Iron เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 54 09:06:09

ความคิดเห็นที่ 34 ขอบคุณ คุณน้าออดค่ะ รู้สึกว่า น้าออดจะเจอบ่อยนะคะ สงสัยจะเป็นคนที่มีสัมผัสพิเศษ รึเปล่า เคยได้ยินว่าคนที่ชาติก่อน ๆ เคยบำเพ็ญเพียร อะไรพวกนี้ จะมีพวกญาณพิเศษนะ ไม่รู้จริงหรือเปล่าค่ะ (เดี๋ยวจะเข้ามารอฟังเรื่องเหนือธรรมชาติที่เกิดขึ้นในป่านะ เพราะยังไม่เคยฟังเลย) ส่วนตัวไม่เคยเจอจัง ๆ เลยค่ะ เคยแต่เจอแบบที่เล่านั่นแหละ แต่มันเหมือนจริงมาก ๆ เรื่องเล่าของท่านอื่น ๆ ก็น่าสนใจมากค่ะ เมื่อคืนไม่กล้าเปิดอ่านเลย กลัวผี เหอ ๆ #27 เล่าเรื่องได้ดีจังเลยค่ะ #33  เป็นแนวคิดที่น่าสนใจมากค่ะ โดยเฉพาะเรื่องที่ว่า เรารู้ว่าเราฝันน่ะ เคยเป็นบ่อย ๆ จากคุณ : indepencil (indepencil) เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 54 10:45:27

ความคิดเห็นที่ 35 งั้นผมจะเล่าเรื่องที่ผมไปเจอในป่าให้ฟังแล้วกัน.... โปรดใช้วิจารณญาณในการรับฟังอย่างยิ่ง ไม่เชื่อก็คิดว่าอ่านเอาสนุกๆ ถ้าเชื่อเพราะเชื่อว่ามีจริง ก็ขอบอกว่าให้ทำบุญเยอะๆ เริ่มเลยครับ ต้นปี ๔๓ ผมไปเที่ยวกับเพื่อนทั้งหมด ๘ คน โดยผมเป็นคนขับรถกระบะพาเพื่อนๆเที่ยว ดอยอินทนนท์ การไปอินทนนท์ในครั้งนั้น เป็นการไปครั้งแรกในชีวิต เพราะผมไม่เคยไปมาก่อนเลย ไม่ว่าจะในวัยเด็กก็ตาม เราไปนอนในหน่วยจัดการต้นน้ำแม่กลาง บนดอยฯ แถวบริเวณ กม.๓๑ ซึ่งใกล้ที่ทำการอุทยาน กางเต็นท์นอนครับ ผมนอนคนเดียว คืนแรกไม่มีอะไร คืนที่สองเป็นคืนที่เกิดเรื่องกับผมครับ ผมจำได้ว่าเข้านอนเวลาประมาณ ๔ ทุ่ม และก็หลับไปตอนไหนไม่รู้ พอทุกคนเข้านอนกันหมด ทุกอย่างเงียบสงัดมาก เพราะบริเวณที่ผมไปกางเต็นท์นั้น มันติดลำธาร และมีต้นไม้เยอะ เรียกว่าเป็นป่าย่อมๆก็ว่าได้ ผมสะดุ้งตื่นสุดตัว เพราะได้ยินเสียงตะโกนใส่ผมว่า..."มรึงจำกูได้ไหม.." โดยตะโกนอย่างนั้นตลอด จนผมลืมตาขึ้นมา ผมใจเต็นแรงมาก เพราะกลัว และคิดว่า เอาแล้วโดนผีหลอกอีกแล้ว.. พอผมลืมตาแล้วเอามือปิดหู เพราะไม่อยากได้ยินเสียงพูดนั้น พร้อมกลับสำรวจตัวเองว่า ฝันหรือเปล่า สรุปว่าไม่ได้ฝันครับ และยังได้ยินเสียงนั้นตลอดเวลาแม้ว่าจะปิดหูก็ตาม... พอผมหลับตา ภาพที่ผมเห็นในระหว่างหลับตา คือ มีพระพุทธรูปองค์หนึ่ง ซึ่งใหญ่มาก กำลังตะโกนใส่ผม ซึ่งผมก็งงว่า ทำไมเป็นพระพุทธรูป และ คำที่ตะโกนใส่ผมก็คือ คำเดิม นั้นก็คือ...มรึงยังจำกูได้ไหม.... และที่ทำให้ผมแปลกใจหนักไปอีก คือ จะมีการพูดกับผมต่อว่า " มรึงเคยมาหากูแล้วครั้งนึง มรึงจำกูได้ไหม น้องมรึงเป็นคนพามา มรึงจำได้ไหม....." โอ้.......พระเจ้า....พูดเป็นเรื่องเป็นราวเลย แถมอ้างไปถึงน้องผมที่ตายไปแล้วอีก จากนั้นผมก็สวดมนต์ครับ จำไม่ได้ว่าสวดอะไรบ้าง....สวดๆๆๆๆๆ จนเสียงเงียบไป จากนั้นผมก็พยายามข่มตานอนให้หลับ แต่ดูเหมือนไม่ค่อยหลับ เพราะใจมันเต้นแรงมากเลย... ต่อด้านล่าง จากคุณ : น้าออด เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 54 11:23:20

ความคิดเห็นที่ 36 ตกตอนเช้า... ผมกับเพื่อนพากันขึ้นไปชมวิวบนยอดยอด และก็เที่ยวกันตามจุดต่างๆ จนมาถึงเข้าไปชมพระธาตุ สององค์บนนั้น ซึ่งเป็นพระธาตุนภเมทนีดล และ นภพลภูมิสิริ ผมจำชื่อพระธาตุไม่ได้ว่า องค์ที่สีฟ้า ชื่อพระธาตุอะไร พอผมขึ้นไปไหว้พระธาตุองค์สีฟ้านี้ ผมต้องตกใจสุดขีด เพราะสิ่งที่ผมเห็นอยู่ตรงหน้าผม คือพระพุทธรูปองค์ที่ไปตะโกนใส่ผมเมื่อคืนนี้เอง....... ผมรู้สึกขนลุก(ขณะเล่ายังลุก) เพราะแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองว่า สิ่งที่ผมเจอมันจะเกิดขึ้นกับผม เมื่อคืนเหมือนท่านมาบอกผมประมาณว่า ให้ไปไหว้ท่านด้วย หรือ ให้ไปทักทายท่านด้วยอะไรประมาณนั้น พอผมได้เห็นพระพุทธรูปองค์นี้ ผมก็นั่งลงแล้วกล่าวอธิฐานต่างๆ และ ก็บอกท่านว่า ผมมาหาท่านแล้ว ผมไม่รู้ว่าผมเคยมาหาท่าน หรือ รู้จักท่านในชาติใด แต่ตอนนี้ผมมาหาท่านแล้ว คือ ผมพูดประมาณว่า ผมมาหา มาเยี่ยม มาสักการะ และก็ขอให้ผมกลับ กทม ปลอดภัย อะไรประมาณนั้น... จากนั้นมา ผมระลึกเสมอว่า บางสิ่งที่เรามองไม่เห็น ใช่ว่าจะไม่มีจริง และบางสิ่งที่เราทำไป ไม่ว่า บุญหรือบาป ทุกอย่างย่อมมีผลกลับมาแน่นอน จากวันนั้น ผมยายามทำแต่สิ่งดีๆมาโดยตลอดเท่าที่ทำได้ เพราะรู้ว่า สิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริง และ บางทีสิ่งที่เรากำลังทำอยู่ ท่านมองเห็นเรา... ทุกอย่างเป็นเรื่องที่ผมเจอมากับตัวเองทั้งสิ้นครับ ผมเล่าให้คนสนิทฟัง ไม่น่าเกิน ๓ คน เพราะเรื่องนี้ดูแล้ว มันเหนือธรรมชาติ เกินไป จากคุณ : น้าออด เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 54 11:34:30

ความคิดเห็นที่ 37 จากคุณ : CherryBlossom669 เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 54 12:00:39

ความคิดเห็นที่ 38 เยี่ยม... จากคุณ : Rhnchostylis เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 54 13:41:50

ความคิดเห็นที่ 39 ไม่เคยเจออะไรเลย ไม่ได้กลัว   และก็ไม่เคยลบหลู่ จากคุณ : samr เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 54 14:11:40

ความคิดเห็นที่ 40 เข้ามาอ่านแล้ว...... ขนหัวลุก ด้วยคน แห่ะ แห่ะ....หยึยยยย จากคุณ : ป้อม-ยาม เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 54 14:50:52

ความคิดเห็นที่ 41 . . . ตลก คห.14 . . . จากคุณ : Be with me เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 54 15:54:45

ความคิดเห็นที่ 42 ขอบคุณน้าออดที่เล่าให้ฟัง น่ากลัวมาก ๆ (คืนนี้ต้องนอนเปิดไฟและ) โดยเฉพาะเรื่องสุดท้าย สุดยอดมาก แสดงว่าน้าออดนี่ เจอตลอดเลยรึเปล่าคะ แล้วไม่กลัวเหรอ แบบเวลาไปไหนมืด ๆ ค่ำ ๆ อะไรงี้ เพราะเจอบ่อยน่าจะระแวง เหอ ๆ และขอบคุณที่อนุญาตให้เอาเรื่องเล่านี้ไปเผยแพร่ค่ะ ตอนนี้ลงบล็อกเรียบร้อยแล้วด้วย แหะ ๆ ( http://www.indepencil.com ) ไม่ได้แก้ไขดัดแปลงอะไรเลย เพราะว่าน้าออดเล่าได้ดีมากอยู่แล้ว สำนวนน่าสนใจ น่าติดตาม ไม่สั้น และไม่ยาวเกินไปด้วยค่ะ น่าอ่านมาก ขอบคุณทุกท่านที่มาแชร์ประสบการณ์ด้วยค่ะ นั่งอ่านไปก็ขนลุกไป ต้องเก็บไว้อ่านกลางวันเท่านั้น ^^ จากคุณ : indepencil (indepencil) เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 54 16:00:40

ความคิดเห็นที่ 43 น้าออดคะ    น่ากลัวมากเลยอ่า    ถ้าเจอสงสัยสติแตกแน่ จากคุณ : Rhnchostylis เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 54 16:28:29

ความคิดเห็นที่ 44 จะเจอตอนช่วงเวลาสวดมนต์ครับ คือสวดมนต์ไปสักพัก หมายความว่าช่วงระยะเวลาหนึ่ง เช่น เดือนหรือสองเดือน จะเอาแล้ว... เห็นอีกแล้ว อะไรประมาณนั้น ตอนนี้เลยไม่ค่อยกล้าสวดมนต์เท่าไร บอกตรงๆว่ากลัวเหมือนกัน แต่สิ่งที่ผมเจอนอกจากสิ่งพวกนี้ ผมก็จะมีแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตด้วยนะ ไม่ใช่ว่าจะเจอแต่ ผี อย่างเดียว คือ เลยต้องชั่งใจว่า เอาไงดี อยากได้สิ่งดีๆ ก็ต้องแลกกับการได้เจอสิ่งเร้นลับ... จากคุณ : น้าออด เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 54 16:32:17

ความคิดเห็นที่ 45 ซ้ำ.. แก้ไขเมื่อ 10 เม.ย. 54 16:48:23 จากคุณ : น้าออด เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 54 16:32:34

ความคิดเห็นที่ 46 ตอนสวดมนต์ก็เคยมีประสบการณ์เหมือนน้าออด ทำให้หยุดสวดไปนานเหมือนกัน คือ ตอนเอ็นทรานซ์ มีคนแนะนำว่าให้สวดมนต์แล้วจะเอ็นติด  อะไรดีก็ทำตาม สวดมนต์ทุกวันนานเกือบ 2 เดือน มีอยู่วันขณะกำลังแผ่เมตตาก็รู้สึกขนลุก และ กลัวโดยไม่มีสาเหตุ  เวลานอนก็ฝันเห็นผีเกือบทุกวัน  จนหยุดสวดมนต์ไปพัก ทุกวันนี้ก็ยังไม่ชอบสวดมนต์  แต่นั่งสมาธิแทน เรื่องนี้เป็นความกลัวโดยไร้เหตุผลของคนๆ หนึ่ง โปรดอย่านำเป็นเยี่ยงอย่าง หลวงพ่อจรัลบอกว่าสวดมนต์คือยาทา  วิปัสนาคือยากิน  ทำดีเถอะ พระท่านคุ้มครอง ขออนุญาตบอกบุญ วัดพระราม 9 เฉลิมพระเกียรติ รับบริจาคข้าวสาร อาหาร และของทำบุญทุกอย่าง ช่วยวัด และ คน 3 จังหวัดใต้ รวมทั้งช่วยเหลือผู้เดือดร้อนจากน้ำท่วมทางใต้อยู่ ผู้ใจบุญทุกท่านเชิญได้นะ จากคุณ : Morinda เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 54 17:10:17

ความคิดเห็นที่ 47 ทุกอย่างล้วนมีมิติครับผม...แม้แต่ไอสไตน์เองก็ยังพูดถึงเรื่องมิติ ถ้าไอน์สไตน์ไม่เสียชีวิตก่อนผมว่าน่าจะมีงานวิทยาศาสตร์ที่สามารถเชื่อมโยงเข้ากับพุทธศาสนาได้อีกเยอะนะครับ จากคุณ : ผ่านมา-ผ่านไป (Come N Go) เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 54 20:10:12

ความคิดเห็นที่ 48 คิดถึงกระทู้เล่าเรื่องผี ในห้องสยามเมื่อก่อนเลย จากคุณ : huggymonster เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 54 13:28:36

ความคิดเห็นที่ 49 ขอบคุณ จขกท ที่นำเรื่องมาเล่าครับ นึกภาพตามได้ชัดเจนเลย และก็ขอขอบคุณท่านที่เอาเรื่องมาเล่าให้ฟัง ส่วนตัวชอบกระทู้ประมาณนี้ครับ อ่านเพลินดี เคยติดกระทู้ในตำนานเป็นสิบภาคมาก่อน แต่พอ จขกท นั้นโดนอุ้ม ก็เลยไม่มีเรื่องสนุกๆตื่นเต้นให้อ่าน ผมขอโหวตกระทู้นี้แล้วกันนะครับ จะได้มีคนมาเห็นเยอะๆ เผื่อจะได้อ่านเรื่องลี้ลับมากขึ้น จากคุณ : LAPD21 เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 54 13:51:48

ความคิดเห็นที่ 50 มีสัมผัสที่ 6 หรือเปล่าไม่รู้ แต่เจอกับสิ่งพวกนี้ตั้งแต่ตอนเด็ก เจอมากๆจากกลัวกลายเป็นเฉยๆ มีอยู่ครั้งหนึ่งพี่ชายเอารัก-ยม กุมารทอง มาไว้ที่บ้านง่วงนอนมากเราจะนอนก็ยังได้ยินเสียงเล่นกันอยู่ เดี๋ยวเปิด-ปิดประตู เดี๋ยวรื้อถุงก็อปแก๊บด้วยความโมโหเลยนึกในใจ ถ้ายังไม่หยุดเล่นกันเดี๋ยวจะส่งกลับไปยังที่ๆเคยอยู่เลย(ท้าเค้าด้วยนะเรา) เงียบไปเลยไม่มีเสียงให้ได้ยิน วันไหนตื่นสายก็จะได้ยินเสียงเรียกชื่อแล้ว(มาปลุกด้วย) วันไหนอยู่บ้านคนเดียวก็จะมาอยู่เป็นเพื่อน คนอื่นเชื่อหรือเปล่าเราไม่รู้ แต่ที่เราสัมผัสได้มันมีจริง จากคุณ : ชวนชมดอกซ้อน เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 54 15:10:25

ความคิดเห็นที่ 51 คุณ ชวนชมดอกซ้อน .. เรื่องสัมผัสที่ ๖ อะไรนั่น ผมเองก็ไม่แน่ใจว่ามีหรือไม่ แต่ผมจะรู้สึกได้ว่าสถานที่ ที่เราไปหรืออยู่เนี้ย มันมีอะไรอยู่รอบๆตัวเราบ้าง ผมเคยซื้อบ้านจัดสรรแถวประตูน้ำพระอินทร์ (ตอนนี้ขายไปแล้ว) หลังจากโอนเป็นชื่อผม ผมก็ไปพักบ้าง คนเดียว ผมมีความรู้สึกว่า ในบ้านผมมีเด็กมาวิ่งเล่นในบ้าน บางทีก็ได้ยินเสียงเด็กวิ่งในบ้าน แต่หาตัวไม่เจอ คิดว่าเป็นข้างบ้าน แต่บ้านข้างๆยังไม่มีคนมาอยู่ จึงไม่มีเด็กแน่นอน บางทีผมอยู่ในบ้าน ก็มีความรู้สึกว่ามีคนอยู่ในบ้านด้วย ทั้งๆที่ไม่มีใครเลย คราวนี้ เพื่อนผมมาขออยู่กับครอบครัว ผมเลยให้อยู่ฟรีๆ แล้วดูแลบ้านให้ด้วย เมียเพื่อนผม ดันเป็นคนมีเซ้น กับเค้าเหมือนกัน มันบอกกับเพื่อนผมว่า มีความรู้สึกว่ามีเด็กวิ่งเล่นในบ้าน และเมียเพื่อนผมก็เคยเจอเด็กวิ่งในบ้านด้วย แต่ไม่กล้าเล่าให้ผมฟัง เพื่อนผมมาเล่าให้ผมฟังอีกที ว่าบ้างเอ็ง(ผม) มีเจ้าทีเป็นเด็ก.. ผมก็...เอ้ย...ไม่น่าล่ะ มาอยู่บ้านนี้ทีไร มีความรู้สึกว่ามีเด็กวิ่งเล่นในบ้านประจำ คราวนี้เพื่อนผมอีกคน เป็นหมอดู มาเที่ยวบ้านผม มันบอกว่าบ้านผมมีเจ้าที่ เป็นเด็กอีก ตอนเข้ามามันเห็นเด็กอยู่ในบ้าน ผมก็...เอ้ย.... มรึงเห็นได้ไง ผมไม่ได้เล่าให้ฟัง และเพื่อนผมคนนี้ ก็ไม่รู้จักเพื่อนผมที่อยู่บ้านของผมด้วย เรื่องมันจึงบังเอิญ หรือว่า ในบ้านมีเด็กจริงๆ........ จากคุณ : น้าออด เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 54 16:06:53

ความคิดเห็นที่ 52 ไหนๆก็เล่าแล้ว ขอเ่ล่าอีกเรื่อง เป็นเรื่องสุดท้ายที่เจอกับตัวเองจริงๆ คือ ผมทำงานออกสำรวจที่ดินตาม ตจว ผมไปจังหวัดไหน ก็มักจะนอนจังหวัดนั้นทุกครั้ง ครั้งนี้ผมไปสำรวจที่ดินที่ จ.ประจวบฯ ผมกเข้าพักที่โรงแรมในตัวอำเภอเมือง จ.ประจวบฯ วันนั้นได้ห้องในสุดติดกับบันไดหนีไฟ..ปกติ เราจะไม่เข้าพักห้องสุดท้าย และ ไม่พักห้องที่ติดบันไดหนีไฟ เพราะเราเคยเจอเรื่องแปลกๆมาแล้ว แต่มันจำใจ เพราะจะค่ำแล้ว ขี้เกียจหาโรงแรมอื่นแล้ว (ไม่รู้จัก รร อื่น) พอเราเช็คอิน เข้าพักสองห้อง เราก็ไปกินข้าวเย็นกัน พอกินเสร็จก็ประมาณเกือบ ๔ ทุ่ม ผมก็ขอตัวมานอนก่อน ส่วนเพื่อนคนอื่นไปเที่ยวต่อ ผมจึงเข้ามานอนคนเดียว จากนั้น ผมก็ปิดไฟ เพื่อจะนอน พอผมหลับตาจะนอน ไฟก็เปิดขึ้น.. ตอนนั้นไม่คิดอะไร คิดว่าปลั๊กไฟหลวม ผมก็ไปปิดไฟ....... แล้วมานอน พอนอน ไฟก็เปิดอีก ผมก็ไปปิดอีก......... แล้วมานอน ไฟก็เปิดอีก.. ผมเริ่มสงสัยแล้วว่า มันเกิดอะไรขึ้น...ทันใดนั้นผมได้ยินเสียงเคาะประตูห้องผม.. ผมจะโกนออกไปว่า...."พี่สมศักดิ์ เหรอ..." (ชื่อเพื่อนร่วมทีม) ผมก็ไปเปิดประตู...ซึ่งไม่ไม่ห่างจากเตียงเกิน ๕ ก้าว พอเปิดประตูออกไป ก็ไม่เจอใครเลย...ผมรู้สีกเสียวหลังทันที คิดว่า....กูเจออะไรอีกแล้ว ผมก็มานอนแล้วก็ปิดไฟ.... ไฟก็เปิดเองอีก แล้วเสียงเคาะประตู ก็ดังอีก... คราวนี้ผมมั่นใจแล้วว่า คงเจอของดีเข้าให้แล้ว. ผมเลยตั้งจิตอธิฐาน ประมาณว่า...." ผมมาพักอาศัยในสถานที่แห่งนี้ ไม่ได้มีเจตนาร้ายอะไร.. อะไรที่ล่วงเกินโดยไม่ตั้งใจ ก็ขออภัยท่านด้วย....บลาๆๆๆ..." จากนั้น ผมก็ปิดไฟ แล้วก็สวดมนต์ในใจ..... ทุกอย่างเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น.....แล้วก็เงียบไปในที่สุด แต่เชื่อไหม ตัวผมขนลุกซู่...ตลอดเลย ไม่กลัวนะ แต่มีความรู้สึกว่า เค้าได้ยินสิ่งที่ผมบอก.... ในที่สุดผมก็หลับไปนอนไหนไม่รู้....จนกระทั้งเช้า.... จากคุณ : น้าออด เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 54 16:18:09

ความคิดเห็นที่ 53 คุณน้าออดมาปล่อยของ อ่านซะจนขนลุกเลยค่ะ จากคุณ : sherykik (Quake_In_Kyoto) เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 54 18:49:06

ความคิดเห็นที่ 54 ขอบคุณค่ะน้าออดที่เล่าให้ฟังอีก -*- สยองอีก ที่บ้านยิ่งอยู่กันไม่กี่คน ขอบคุณหลาย ๆ คนที่มาเล่าค่ะ เลยได้อ่านเรื่องผีเยอะเลยทีนี้ น่าเสียดายที่กระทู้จะตกแล้ว ไม่งั้นคงได้ฟังอีกเยอะ T_T จากคุณ : indepencil (indepencil) เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 54 19:31:20

ความคิดเห็นที่ 55 ก็โหวตให้อยู่ข้างบนก็ได้ จะได้แลกเปลี่ยนเรื่องสยองกัน จากคุณ : น้าออด เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 54 19:45:31

ความคิดเห็นที่ 56 ขอบคุณน้าออด สำหรับเรื่องสุดท้ายที่เอาเข้าไปโพสต์ให้บนเว็บนะคะ approved ให้แล้วค่ะ ^^ น้าออดใจดีจังเลย T T ซาบซึ้ง จากคุณ : indepencil (indepencil) เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 54 20:40:59

ความคิดเห็นที่ 57 ถามหน่อยคะ อ่านบทสวดชินบัญชรแล้วจะเห็นผีเหรอคะ ตอนนี้เริ่มสวดมาได้ซักระยะนึงแล้วค่ะ มีคนแนะนำมา แต่ถ้าสวดแล้วต้องเจอแบบนี้ นู๋ไม่สวดได้ปะคะ กลัวปี๋อ่ะ จากคุณ : หนอนทอดกระเทียม เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 54 23:06:14

ความคิดเห็นที่ 58 แว่บมาเจอเลยขอแจมค่ะ .. ปกติเราว่าเราเป็นคนไม่ค่อยมีสัมผัสทางด้านนี้นะคะ..อาจจะไม่เคยเจอจะๆ แต่ก็มีเหตุการณืชวนให้ข้องใจว่าน่าจะเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน .. เอาเรื่องที่มีผลกระทบสุดๆ ก็คงจะเป็นเรื่อง .. ฝันมั้งคะ .. เหมือนจะเป็นความฝันแต่น้าจะเป็นอะไรที่มากกว่านั้น .. " จำได้ไม่ลืมเลยว่าเกิดเรื่องตอนม. 5 มีอยู่คืนนึง อยู่ๆ ก็คลับคล้ายคลับคลาว่าจะยืนอยู่ที่ไหนไม่รู้.. เหมือนจะยืนอยู่ในห้องว่าง หรือเปล่าก็ไม่รู้ .. แล้วกมีคนเดินเข้ามาหา .. คลับคล้ายคลับคลาว่าจะเป็นผู้ชาย.. แต่จำการแต่งตัวเขาไม่ได้ .. ว่าใส่เสื้อหรือเปล่า .. นุ่งผ้าแดงหรือเปล่า แต่คนๆ นั้นไม่ได้พูดอะไรกับเราแล้วเราก็ไม่ได้พูดอะไรกับเขา.. แล้วเหมือนกับว่าคนๆ นั้น หันหลังเดินกลับไป แล้วเราก็เดินตามเขาไปซะด้วย.. แต่แป๊บเดียวก็ดันนึกขึ้นมาได้ว่า ..ลืมทำการบ้านฝรั่งเศสส่งอาจารย์( ทั้งๆ ที่ไม่เคยทำส่งเลย ^^") เราเลยเหมือนจะเดินกลับมา ..แล้วตื่น .. พอตื่นก็มานั่งนึกถึงความฝัน..แล้วก็คิดได้ว่า .. " ดูท่าจะต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ  ใน 3 วัน 7 วันนี่แหละ .." แล้วก็เกิดขึ้นจริงๆ  ตอนวันที่ 3 หลังจากฝัน .. ..เป็นเรื่องที่ทำให้เราจำจนวันตายเลยค่ะ.. แต่ขอไม่เล่าถึงเรื่องที่เกิดขึ้นนะคะ ..   เพราะไม่อยากพูดถึงค่ะ ... แต่พอเกิดเรื่องนั้นแล้ว เราเลยตัดสินใจเล่าเรื่องที่เราฝันให้แม่นมฟัง.. แล้วเราก็ร้องไห้ด้วย แม่นมก็ร้องไห้ ..   เข้าใจว่าแม่ก็กลัวเรื่องที่จะเกิดกับเราเหมือนกัน.. แต่ตอนนี้ผ่านมากว่า 10 ปีแล้ว..เรายังนึกถึงเรื่องคืนนั้นอยุ่เลย.. กลัวว่าครั้งนั้นแค่มาเตือน .. ซึ่งก็น่าจะจริง .. เรากลัววันที่เขาจะมาจริงๆ อ้ะค่ะ.. กลัวมากๆ เพราะลูกยังเล็กอยู่เลย ..เราเลยได้แต่สวดมนต์ภาวนา ขอให้ถึงวันที่ลูก 2 คนดูแลตัวเองได้ และโตเป็นผู้ใหญ่ก่อนค่ะ..   เราถึงจะยอม .. ( ถ้าเขามาอีกทีนะคะ ) TT^TT ปล. ยังมีอีกหฃายเรื่อง แต่ไว้คราวหน้าค่อยเล่าให้ฟังนะคะ . ปล. ขออนุญาตเอาลิ้งค์ไปแปะที่ชานเรือนนะคะ.. แม่ๆ ที่ชอบเรื่องแบบนี้เยอะเชียวค่ะ.. ขอบคุรล่วงหน้านะคะ ^^" จากคุณ : pass&Forward เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 54 23:23:40

ความคิดเห็นที่ 59 โห กว่าจะได้ฟังเรื่องในป่าของน้าออดนี่  รอนานมากๆครับ ส่วนเรื่องของ จขกท ผมเชื่อว่า มีจริงๆครับ  ไม่ได้ฝันแน่ๆ  หึหึ สุดท้ายมาติดใจเรื่องของคุณข้างบนนะครับ  ＃58　 ได้โปรดกลับมาเล่า ให้ครบหน่อยนะครับ  มันอยากรู้อะครับ  อิอิ จากคุณ : MadtheW DwighT ShadowS เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 54 00:36:36

ความคิดเห็นที่ 60 กรรมของตู ไม่น่าอ่านตอนตีสองเลย ฮือๆ จะได้นอนไหมเนี่ย จากคุณ : Dojo-mAn เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 54 02:15:39

ความคิดเห็นที่ 61 ยังไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้เลย เพราะใคร ๆ ก็บอกว่า จิตแข็ง แต่ทุกกครั้งที่สวดมนต์หรือแผ่เมตตา ขนลุกเองทุกครั้งเลย จากคุณ : ชายไร้เงา เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 54 07:58:26 A:49.230.202.57 X: TicketID:052742

ความคิดเห็นที่ 62 นึกถึงตอนที่โดนวางยานอนหลับ ตอนเย็บแผลหลังคลอดเลยค่ะ เราไม่ได้นอนเลยวันครึ่ง พอตอนเย็บแผล(คลอดธรรมชาติ)หมอเลยให้ยานอนหลับ ความรู้สึกตอนนั้น เห็นแต่ภาพลางๆเต็มไปหมด เหมือนการดูทีวีเรื่องนึง แต่เป็นเรื่องเกี่ยวกับวิญญาณ เราเห็นภาพคนกลายเป็นกระดูกเดินได้ แล้วเหมือนมีเสียงคนพูด จับใจความได้ว่า คนเราทุกคนเป็นแค่วิญญาณมีจิตใจ เป็นเหมือนโครงกระดูกที่เดินได้ แต่แค่มีเนื้อหนังหุ้มไว้อยู่ สุดท้ายทุกคนก็จะกลับมาเป็นโครงกระดูกอีกครั้ง จากนั้นก็ไปตามทางของแต่ละคนที่ได้ทำมา ใครทำไม่ดีก็ถูกลงโทษ (ก็จะมีภาพโครงกระดูกโดนใครไม่รู้ใช้ไม้ทิ่มแทง มองภาพคล้ายๆเหมือนนรกแต่ภาพไม่ชัด) ตัดมาที่ภาพบนโลก   จะเป็นเหตุการณ์ที่ผ่านมาตั้งแต่เด็กของเรา ว่าเราเคยทำอะไร คุยกับใคร ผ่านแบบเร็วๆ แล้วเสียงนั้นบอกว่า "ลองดูดีๆ แต่คนละที่เราพบเจอ ข้างในก็เป็นแค่โครงกระดูกที่มีจิตใจเท่านั้น" แล้วภาพที่เราเคยคุยกับคนอื่นๆ เราเห็นเค้าเป็นโครงกระดูกที่พูดกับเรา แล้วเหมือนเราจะเข้าใจว่า สรุปคนเราเป็นแค่เนื้อหนังห่อหุ้มไว้ สุดท้ายก็หายไปเหลือแต่สิ่งที่เราทำ แล้วภาพต่างๆในอดีตผุดขึ้นมาเต็มไปหมด จนนึกขึ้นได้ว่า "เอ๊ะ เรามาทำคลอดนี่ เราจะมีลูก เราอยากเห็นหน้าลูกอยากอุ้มเค้า" ความรู้สึกก็กลับมาบนเตียง หมอกำลังเย็บ เราร้องเจ็บบิดไปมาตอนหมอดึงด้ายเย็บ(นึกภาพเหมือนคนกำลังเย็บผ้า) เราไม่รู้ว่าจริงๆเรากำลังร้องแล้วบิดตัวไปมารึเปล่า แต่ที่เห็นเหมือนเห็นหมอลางๆ แล้วเรากำลังร้องเหมือนเจ็บ แต่มันไม่ได้เจ็บแค่รู้สึกว่ากำลังโดยเย็บ นอนบิดตัวไปมา จนหมอเย็บเสร็จ ได้ยินเสียงหมอ พยาบาลคุยกันว่าเสร็จแล้ว แล้วเราก็หลับไป ตื่นมาอีกทีตอนกำลังจะพาเราเตรียมเข้าห้องพัก รู้สึกกลัวอยู่ลึกๆ ตอนเด็กๆเคยอ่านพวกตายแล้วไปไหน กลับชาติมาเกิด แต่เพิ่งรู้สึกกลััััว กลัวความรู้สึกที่เราเป็นตอนนี้มันจะหายไป ถ้าเราตาย เราจะเป็นไง ตอนนี้ไม่อยากเก็บคิด เพราะกลัว คิดถึงแต่เรื่องของลูกอย่างเดียว เรื่องผีก็เคยเจอ เจอเป็นๆครั้งนึง ได้ยินเสียง2ครั้ง เงาขาวๆครั้งนึง นอกนั้นเป็นเสียงเดิน เสียงอื่นๆ จนต้องบอกกับตัวเองว่า ห้ามเป็นคนช่างสังเกตเกินไป มองเห็นอะไรก็ปล่อยผ่านไป ไม่ต้องเก็บมาคิด จากนั้นก็ไม่เจอ หรืออาจจะเจอแต่ไม่รู้ตัว จากคุณ : nating เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 54 08:51:03

ความคิดเห็นที่ 63 สวัสดีค่ะ...ขอแชร์ด้วยนะคะ เคยเจอผีหรือวิญญาณ หลายหนเหมือนกันค่ะ แต่ถ้าในป่า ไม่เคยเห็นนะคะ แต่เคยถูกผีบัง เรียกอย่างนี้รึปล่าวไม่แน่ใจนะคะ (ตอนนั้นอายุ 14 ย่าง 15) สิบกว่าปีที่แล้ว ตามยายไปเที่ยวบ้านญาติที่สุรินทร์ค่ะ ไม่เคยไปเลย เพราะบ้านอยู่ชลบุรี ตอนนั้นสนุกมาก มีอะไรที่ไม่เคยเล่น เคยทำให้ทำ ไปงมหอย ไปวิ่งไล่จับแย้ แต่จับไม่ได้ซักตัว วันนึง ญาติ (น้องสาวของยาย ) ชวนไปหาดอกกระเจียวในป่า เรากับน้องสาว ก็ตามคุณยายไป น้องสาวอายุ 12 ค่ะ ตอนแรกก็เดินๆ หา ไม่ค่อยจะเจอ ก็ชักท้อ ไม่อยากหาแล้ว แต่พอหาได้ ก็ดีใจกันใหญ่ เดินหากับน้อง สองคนไปเรื่อยๆ จนได้ยินเสียงยายตะโกนว่า "อย่าไปไกลนะ เดี๋ยวยายมองไม่เห็น" แต่ด้วยความสนุก และเพลิน ก็เลยเดินหากันจนซักพักนึกขึ้นได้ มองไปรอบๆ ตัว ไม่เห็นใคร มีแต่เรากับน้องสองคน (มองไม่เห็น ยายกับญาติที่มาด้วยกันอีก 3 คนเลย) จนน้องไปสะดุดเถาวัลย์อะไรไม่รู้ที่พื้นใต้ต้นไม้ ใหญ่มาก เลยบอกน้องว่าให้ช่วยกันตะโกนเรียก ก็ตะโกนกัน แต่ไม่มีเสียงใครตอบกลับมา เลยเดินวนไปวนมา ช่วยกันหา ปากก็ตะโกนไปด้วย แต่ก็ไม่เห็นใครเลย ซัก 1-2 ชั่วโมงได้ ไม่แน่ใจค่ะ เลยไม่ไหวแล้ว คิดกับน้องว่านั่งพักก่อน เดี๋ยว ยาย ๆ คงตามหาเรา นั่งไปได้สักพัก ได้ยินเสียงยายเรียก ตกใจหมดเลยค่ะ จากที่เมื่อสักครู่มองไม่เห็นใครเลย อยู่ดีๆ ก็เห็น ยายกับญาติๆ ครบหมด 4 คน เราบอกยายว่า ตะโกนเรียกนานมาก ไม่มีใครได้ยินเรากับน้องเลย ไม่เห็นใครเลย ยายบอกว่า ไม่เห็นได้ยินเสียงเรากับน้องเลย แต่เห็นว่า เรากับน้องเดินวนไป วนมา ไม่ไกลไปจากยายกับญาติๆ เท่าไร แต่เค้าเห็นเรากับน้องตลอด ตะโกนเรียกว่าจะกลับบ้านแล้ว เรียกตั้งนานไม่มาซักที คิดว่าเรากับน้องคงจะสนุกกันอยู่ ก็เลยปล่อยไปก่อน จนจะกลับบ้านจึงเดินมาตรงที่เรากับน้องอยู่น่ะค่ะ ครั้งนั้นกลัวมาก เดี๋ยวนี้เวลาไปเที่ยวป่า น้ำตก ที่ไหน ก่อนเข้าจะไหว้เจ้าที่เจ้าทาง ก่อนตลอดค่ะ ยังคิดอยู่ว่าถ้าครั้งนั้นเค้าหาเราไม่เจอจะเป็นยังไง เรากับน้องอาจจะเดินหายายกับญาติ จนหลงไปไกล ยังดีที่เรานั่งรอ เพราะเดินต่อไม่ไหวแล้ว เดินไปเดินมาก็มาอยู่แถวๆ ที่เดิม แต่ทำไมไม่เห็นใคร T_T เรื่องผีเจอบ่อย แต่ถ้าเล่าให้คนไม่เชื่อฟัง เค้าก็ว่าบ้า คิดไปเองรึปล่าว เลยไม่ค่อยอยากเล่าค่ะ ^^ จากคุณ : Andamanged เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 54 09:01:25

ความคิดเห็นที่ 64 เพิ่งได้บัตรผ่านค่ะ ยังไม่ได้สมัครสมาชิก ขอลองส่งก่อน ถ้าได้จะเข้ามาเล่าประสบการ์ณบ้าง จากคุณ : ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 54 09:44:34 A:192.168.2.226 X:180.183.121.246 TicketID:313194

ความคิดเห็นที่ 65 ขอเราเล่าบ้างน่ะ เคยไปเที่ยวกาญจนบุรีกับแฟนค่ะ ไปทั้งหมด 4 คน 2คู่ นอนคนละห้องค่ะ ตอนนั้นพาหมาไปด้วย 1 ตัว ตอนกลางคืนก็นอนคุยกันปกติด้านข้างเป็น กระจกทั้งบานค่ะ หมานอนปลายเท้าน่ะค่ะ ซักพักได้ยินเสียงกรนข้างๆๆ ตัวเรา เรานอนติดกะจกค่ะ เสียงดัง"คร่อกๆๆๆๆๆ" เราก็บอกแฟนว่า "ที่รัก ได้ยิน ไอซ์ กรนไหม หมาอะไรกรนได้ด้วย" พอพูดจบปุ๊บ ไอซ์ ขุดที่นอนอยู่ปลายเท้า โอโหขุดใหญ่เลย แต่เสียงกรนก็ยังอยู่ เท่านั้นล่ะค่ะ กอดแฟนแน่นมากๆๆๆๆๆๆ ไม่กล้ากระดิกตัวเลย มือเท้าหงิกไปหมด กลัวจนตัวชาเลย แฟนเราเค้าไม่ค่อยกลัวผีค่ะ เค้าเห็นเรากลัวมาก เค้าเลยนึกในใจกำหมัดแล้วฮึดขึ้นมานึกในใจว่า "มาสิจะต่อยให้ตายอีกครั้งนึงเลย" เตรียมจะชกไปที่ข้างตัวเสียงก็หายไป คืนนั้นไม่ได้นอนเลย ค่ะ หมาที่เอาไปด้วยวิ่งไป วิ่งมา เห่าด้วยค่ะ ที่หน้าประตูห้อง ดีที่เค้าไม่ว่า ที่มีหมาไปเป็นังกะโลเก่าๆๆ ค่ะ ตื่นเช้ามา คนที่มาด้วยกันอีกห้องฝันว่า มียายแก่ ตาแดงแป๊ด เดินมาแล้วบอกว่า "พวกมรึงออกไปเดี๋ยวนี้ไม่อย่างน้นกูจะเอามึรึงให้ตาย" ดีที่เราเอาหมาไปด้วยไม่อย่างนั้นคนที่เจอต้องเป็นเราแน่นอน T T เรื่องจริงเกิดกับตัวไม่ผ่านการตัดต่อ แม้เวลาผ่านไป 10กว่าปีไม่มีลืมจ้า จากคุณ : สามทหารเสือ (cindychu) เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 54 09:51:33

ความคิดเห็นที่ 66 เราไม่รู้ว่าสิ่งที่เราเห็นคืออะไร เรื่องมันเกิดขึ้นตอนเราอยู่ ป.3 คะ วันนั้น แม่ไปคลอดน้องที่ ร.พ. พ่อไปนอนเฝ้า ที่บ้านมีแค่ยาย เราและพี่ ตอนนั้นกำลังจะทำบ้านใหม่ มีลงเสาและหลังคาครอบบ้านหลังเดิมเอาไว้ ด้านนอกของบ้าน ที่อยู่ตรงปลายเท้าที่นอนเรากับพี่ชาย เป็นโต๊ะกินข้าว เราตื่นขึ้นในกลางดึก ไม่ทราบว่ากี่โมง แต่ได้ยินเสียงกุกๆ กักๆ ด้านนอกที่ปลายเท้าเรา บ้านหลังเก่าเป็นบ้านไม้คะ มันจะมีร่องๆ ที่ไม้ต่อกัน เราเลยคลานไปส่องดูที่ช่อง สิ่งที่เราเห็น เป็นดวงไฟคะ ดวงไฟแบบลูกไฟ ขนาดใหญ่ พอๆ กับหัวเด็ก ลอยอยู่เหนือระดับสายตา เรามองอยู่แบบนั้นสักพักนึง ก็นึกกลัวขึ้นมา เลยกลับไปนอนคลุมโปง เล่าให้แม่ฟัง แม่ว่าเราตาฟาด แต่เราจำได้ติดตามากเลยคะ จากคุณ : หุบเขาเดียวดาย เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 54 10:11:17

ความคิดเห็นที่ 67 ขอเล่าบ้างนะ       ตอนนั้นเพิ่งเข้ามหาวิทยาลัยใหม่ ๆ ก็ไปเจอกับเพื่อนใหม่ ๆ ทีนี้วันนึงเราต้องขี่รถมอร์เตอร์ไซต์ไปรับเพื่อนที่บ้านแต่ปัญหาคือเพื่อนมี 2 คนจะซ้อน 3 ก็ไม่ได้เดี๋ยวพี่ตำรวจจะจับเอาแล้วอยู่ ๆ เพื่อนที่เรียนในเอกเดียวกันก็ผ่านมาเราเลยไปซ้อนเพื่อนคนนี้แทน ปกติตอนเรียนก็ไม่ค่อยได้คุยกันเพราะอยู่คนละกลุ่ม หลังจากวันนั้นประมาณ 2 อาทิตย์ก็ทราบข่าวว่าเพื่อนคนนี้ประสบอุบัติเหตุรถชนคนเมาจนเสียชีวิตคาที่ หลังจากนั้นเค้าก็มาเข้าฝันเราครั้งแรกมาหน้าตาปกตินั่นล่ะในฝันเราก็ถามเค้าเนาะว่าเป็นยังไง สบายดีมั้ยแต่ไม่รู้สึกกลัวนะ ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเพื่อนตายไปแล้วตอนเช้ามาก็ไปทำบุญให้ ก็ไม่มาหาในฝันอีก      หลังจากนั้นเมื่อเดือนที่แล้วนี่เองก็มาเข้าฝันอีก เราก็ทักเค้าไปตามประสาเนาะว่าเป็นไง สบายดีมั้ยใกล้จะไปเกิดแล้วสิ เค้าก็ยิ้ม ๆ แล้วอยู่ ๆ เค้าก็พูดว่าช่วยทำบุญให้เค้าด้วยนะ ตอนนั้นเค้าแต่งชุดนุ่งขาวห่มขาวนะ เราก็ตอบเค้าไปว่าได้สิเดี๋ยวทำให้ แล้วเราก็สะดุ้งตื่นตอนเช้ามาก็ไปทำบุญ ถวายสังฆทานพร้อมชุดใหม่ให้เขาชุดหนึ่ง ก็คิดว่าเค้าคงจะไปเกิดแล้วล่ะมั้งตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ก็ไม่มาเข้าฝันอีกเลย จากคุณ : กล้วยไม้สีจาง เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 54 10:59:29

ความคิดเห็นที่ 68 อีกเรื่องนึงจำได้ติดตาเลย        ตอนนั้นเพิ่งทำงานก็มาพักกับพี่สาวแล้วอยู่ ๆ ก็ฝันไปว่าไปกับเพื่อนที่ไหนก็ไม่รู้แล้วไปเจอรูปปั้นหินเป็นองค์เจ้าแม่กวนอิม เราก็เข้าไปคุกเข่ายกมือไหว้ แล้วในใจก็นึกชื่อวัดขึ้นมาว่าวัดช้างไห้ (เขียนถูกหรือเปล่าไม่รู้) เราก็จำชื่อวัดเอาไว้เช้ามาก็มานั่งคิดนะว่ามันจะมีวัดนี้ด้วยเหรอ ไม่เคยได้ยิน        ด้วยความอยากรู้ก็เลยหาข้อมูลในเน็ตปรากฎว่ามีวัดนี้จริง ๆ แล้วก็มาคิดต่อว่าแล้ววัดนี้มีรูปปั้นเจ้าแม่กวนอิมด้วยเหรอ ด้วยความอยากรู้อีกก็เลยโทรไปกรมศาสนาขอเบอร์วัดนี้มาได้ก็โทรไปสอบถามกับเจ้าอาวาสที่วัดเลย ซึ่งวัดนี้อยู่ในจังหวัดปัตตานี พอโทรไปก็เลยถามว่าที่วัดมีรูปปั้นเจ้าแม่กวนอิมไหม เจ้าอาวาสท่านบอกว่ามีโยมมีทั้งรูปปั้นทั้งศาลของเจ้าแม่กวนอิมด้วยล่ะ เราได้ฟังนี่ขนลุกเลย แล้วท่านยังถามอีกว่าโยมรู้ได้ยังไง ก็เลยตอบไปว่าฝันค่ะก็เลยโทรมาสอบถาม หลังจากวางสายไปอึ้งเลยมีจริงอย่างในฝันเสียอีกแน่ะ จากคุณ : กล้วยไม้สีจาง เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 54 11:14:35

ความคิดเห็นที่ 69 เหอ ๆ ทีนี้เล่ากันสนุกสนานเลย เมื่อคืนว่าจะอ่าน แต่กลัว เลยเพิ่งเข้ามาอ่าน มีคนเคยเจอเยอะขนาดนี้ แสดงว่า เรื่องผี ๆ นี่ต้องมีจริง (ใช่มั้ย?) สงสัยเรื่องบทสวดนั่นเหมือนกันค่ะ ได้ยินคนพูดถึงหลายคน แสดงว่า เวลาสวดเราจะต้องมีบุญ บารมีเพิ่มขึ้น อะไรแบบนี้รึเปล่า พวกวิญญาณเลยมาขอส่วนบุญ ? จากคุณ : indepencil (indepencil) เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 54 11:25:49

ความคิดเห็นที่ 70 ชอบเรื่องของ จขกท. มากเลยค่ะ ส่วนตัวแล้วเชื่อเรื่องผีมาก แล้วก็ขี้กลัวมากด้วย บ้านตัวเองยังกลัวเลย เค้าเรียกว่าขี้ขึ้นสมองเลยแหละ เคยแต่ได้ยินเสียงค่ะ แต่ไม่เคยเจอจะจะ จากคุณ : airtwoBS เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 54 11:26:04

ความคิดเห็นที่ 71 แจมด้วยค่ะ เราก็เป็นคนนึงที่สวดมนต์แล้วฝันร้ายทุกครั้งที่สวดเลยค่ะ เห็นผีตลอด เหนื่อยมากๆ เวลานอน จนเราไม่สวดมนต์อีกเลยจนถึงปัจจุบัน. ส่วนเรื่องสิ่งเร้นลับ เจอมาตั้งแต่เด็กจนมีลูกสามแล้วค่ะ มีทั้งมาวิ่งเล่นกันให้เห็นๆ มาแต่เสียง และมาเยี่ยมเยือนทุกคืนกันเลย แต่เราเจอยังไม่มีแบบที่มาแต่หัว ตัวไปไหน หรือแบบน่ากลัวมากๆนะคะ. ส่วนความรู้สึกว่ามีสิ่งเร้นลับอยู่ข้างๆ หรืออยู่ใกล้ๆ ยังสัมผัสได้อยู่บ้างบางครั้ง ไม่บ่อยเหมือนตอนอายุยังน้อยๆแล้วค่ะ แต่นะมันก็บรึ๋ยทุกครั้งที่รู้สึกอ่ะ. ปล.ความสามารถในเรื่องสัมผัสที่ 6 มันได้ตกทอดไปสู่ลูกเราทั้ง 3 คนด้วยอ่ะสิ เฮ้อ.... จากคุณ : jurairat9957 เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 54 11:47:02

ความคิดเห็นที่ 72 ความคิดเห็นที่ 69   ...... ....... สงสัยเรื่องบทสวดนั่นเหมือนกันค่ะ ได้ยินคนพูดถึงหลายคน แสดงว่า เวลาสวดเราจะต้องมีบุญ บารมีเพิ่มขึ้น อะไรแบบนี้รึเปล่า พวกวิญญาณเลยมาขอส่วนบุญ ? จากคุณ : indepencil (indepencil) -------- ใช่ค่ะ..  เท่าที่ทราบ .. คาถาชินบัญชร เรียกได้ว่า.. แทบจะเป็นที่สุดของบทสวดมนต์เลยค่ะ แต่ส่วนตัวเราไม่ค่อยได้สวดต่อเนื่อง แต่อาศัย.. ถ้าไปไหนมาไหน เจออะไรไม่ดี หรือ ไปในที่ที่เราไม่ค่อยมั่นใจ   หรือนอนไม่หลับ.. จะอาศัยแผ่เมตตาค่ะ  แล้วอธิษฐานขอให้เขามารับ .. ถ้าเป็นไปได้จะไล่ขอให้หมดค้ะ ว่าให้มารับ... ก็โอเคค่ะ ไม่ค่อยเจออะไร.. แต่เท่าที่เคยได้ยินมานะคะ .. ถ้าแผ่เมตตาบ่อยๆ จะไม่มีใครมาเบียดเบียนค่ะ สิ่งที่เรารู้เราเห็นหรือไม่เห็นก็จะไม่เบียดเบียนค่ะ จากคุณ : pass&Forward เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 54 15:01:05

ความคิดเห็นที่ 73 คห 57 สวดคาถาชินบัญชรต่อไปเถอะ ช่วยฝึกสมาธิได้ดี เพื่อนบอกว่าผู้ที่สวดมนต์คาถานี้ผิวจะสวยทุกคน อยากสวยก็สวดต่อไปนะ จากคุณ : Morinda เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 54 15:19:29

ความคิดเห็นที่ 74 คืนสุดท้ายของงานสวดศพคุณยายของผมเมื่อเดือนตุลาคม ปีที่แล้ว ผมนอนเป็นเพื่อนคุณยายในศาลาตั้งศพ พร้อมกับญาติอีกสี่ห้าคน ก่อนหน้านั้นผมจุดธูปอธิษฐานว่า ผมคิดถึงยาย ขอให้คุณยายมาหาหน่อย ผมไม่ได้อยากลองดี  แต่ก่อนคุณยายเสียชีวิต ผมไม่มีโอกาสได้ไปเยี่ยมเลยสักครั้ง ประมาณตีสอง  ญาติของผมกลุ่มที่ไปนอนที่บ้านยาย เดินมาที่วัด เพื่อจะไปจ่ายตลาดตอนเช้าในตัวอำเภอ ผมไม่ได้ลุกขึ้น เพียงแต่มองจากระยะประมาณ 30 เมตร ก็เห็นป้า (ลูกสาวคนโต) มากับน้า โดยยืนอยู่ข้างๆ ก็ไม่ได้คิดอะไร เพียงแต่งงหน่อยๆ ว่าป้าคนนี้ก็จะไปตลาดด้วยเหรอ พอรุ่งเช้า ได้ยินป้าที่นอนวัดด้วยกันถามป้าคนโตว่า ไปตลาดมาเหรอ ตอนนั้นเองถึงได้รู้ว่าป้าคนที่ผมเห็นนั้น  ไม่ได้ไปตลาด และไม่ได้ไปที่วัดตอนตีสองแต่อย่างใด (ป้าคนโตนี่หน้าตาคล้ายกับคุณยายของผมมากที่สุดในบรรดาลูก) ผมเชื่อว่าผมไม่ได้ตาฝาด เพราะป้าอีกคนที่นอนวัดด้วยกันก็เห็น เป็นประสบการณ์ทางวิญญาณครั้งแรกและครั้งเดียวของผมจนถึงขณะนี้ จากคุณ : หมูเค็มกะหมูหวาน (คุณหมูน้อยตัวขาว) เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 54 15:22:26

ความคิดเห็นที่ 75 มาขออ่านด้วยคนค่ะปกติอยู่แต่ในห้องชานเรือน พอดีกด link ตามมา เป็นคนเชื่อเรื่องแบบนี้นะคะ เพราะไม่รู้ว่ามีเซ้นหรือเปล่า แต่เจอมาแต่เด็กค่ะ จำได้บ้างไม่ได้บ้าง เจอบ่อยแต่ก็ยังกลัวอยู่ มีีอยู่เรื่องนึงไม่ได้เจอกับตัวเอง  แต่ก็อยู่ในเหตุการณ์ ณ ครั้งนั้น จนตอนนี้กลายเป็นตำนานอยู่ที่ค่ายสิชล จ.นครศรีธรรมราช ว่าเมื่อไปถึงค่ายนี้ก่อนทำกิจกรรมลูกเสือทุกคน จะต้องมีการยืนไว้อาลัยให้กับเพื่อนร่วมรุ่นของเราก่อน บรื๋อออออออ......กี่ปีผ่านมาแล้วนะ 18 ปี ผ่านมาแล้วน่าจะได้ ไว้จะเข้ามาเล่าให้ฟังค่ะ....แต่เรื่องนี้เคยมีคนเอามาเล่าแล้ว แถมเคยมีคนเคยเล่าออกรายการวิทยุของน้าป๋องแล้วอีก เมื่อประมาณ 10 ปีที่ผ่านมา จากคุณ : Piano_ne เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 54 15:53:03

ความคิดเห็นที่ 76 โหวตให้ค่ะ อยากอ่านอีก คิดถึงกระทู้ตำนานห้องสยามจัง อยากให้มีต่อไป จากคุณ : แมวน้อยสีน้ำตาล เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 54 16:13:40

ความคิดเห็นที่ 77 มาแอบอ่านและขอแชร์บ้างนะคะ ประมาณปี 2527 ช่วงนั้นเราเรียนอยู่ประมาณประถมอยู่กับตา-ยายที่บ้านนอก ช่วงนั้นมีน้าชายเราคนหนึ่งเค้าเสียชีวิต เห็นยายเล่าว่าน้าชายน่าจะโดนยาสั่งจากเพื่อนร่วมงาน แต่รพ.แจ้งว่าเป็นมาลาเรียขึ้นสมองเสียชีวิตที่รพ.จุฬา ยายกับตาเลยต้องลงมากรุงเทพ เพื่อมารับศพน้า แต่สุดท้ายด้วยปัญหาหลายๆอย่างเลยตัดสินใจทำพิธีศพที่นี่ แล้วนำอัญฐิกลับบ้านที่อุบล ทั้งบ้านเหลือเราคนเดียว ยายเลยให้คุณยายทวด มานอนเป็นเพื่อน และมีพี่ชายซึ่งเป็นญาติอายุมากกว่าเรา 2 ปีมาด้วย เช้าเราก็ไป รร.กลับมาบ้าน คืนแรกยายทวดก็ถามว่าจะกางมุงนอนกันไหม เรากับพี่ชายเราบอกไม่กางหรอกยาย มันร้อน กลางดึกเราก็ลุกขึ้นมาเพราะปวดฉี่ ก็เลยลุกไปฉี่นอกชาน บ้านยายจะเป็นบ้านไม้ยกพื้นสูงจะแบ่งเป็น 2 พัก ลักษณะโล่ง จะมีเป็นพักบน และพักล่าง เราจะนอนพักบน เวลาลุกมาฉี่ เด็กๆจะฉี่บนบ้านให้ลงร่อง แล้วเอาน้ำราดตรงบริเวณนอกชาน เราก็ลุกขึ้นมา จังหวะงัวเงียก็มองเห็นผู้ชายด้านหลังเหมือนเฉินหลง ผู้ชายสมัยนั้นหนุ่มๆเค้ามักจะไว้ผมทรงนี้กัน นั่งอยู่ตรงบันไดบ้านเลยตะโกนเรียก "น้าน้อย ทำไมไม่ขึ้นบ้าน" เรียกหลายรอบก็เงียบ เอ๋ หรือไม่ใช่น้าน้อย เราก็เรียกหลายชื่อ ไม่ขาน เราปวดฉี่มาก เลยรีบไปฉี่ เสร็จก็เดินมาเรียกอีก ก็เลยไปนอน พอเรานอน พี่ชายก็ถามเราตะโกนคุยกับใคร เราก็บอกน้าน้อยมั่งทำไมเค้าไม่ยอมขึ้นบ้าน พี่ชายบอกว่าน้าสองคนเค้านอนที่นาจะมาทำไม รู้ไหมว่าใคร เราก็ถามใครเหรอ พี่ชายบอกน้าชัชไง ผีอ่ะ ไม่ใช่คน พี่ชายเราบอกลองลุกขึ้นไปดูสิถ้าไม่เชื่อ ไอ้เราก็กลัวแต่ไม่เชื่อก็เลยลุกไปดูอีกรอบ ปรากฎว่าร่างสีขาวที่เราเห็นไปหยุดยืนอยู่ใต้ต้นไม้ เราก็พยามแพ่งสุดท้ายร่างนั้นก็หายไปต่อหน้าต่อตาพร้อมเสียงไก่ขัน พี่ชายเราบอกเห็นไหม เราบอกเห็นทีนี้กลัวกันทั้งพี่ทั้งน้องแย่งกอดยายทวดกันใหญ่เลย ****** พอเช้าก็เล่าให้ยายทวดฟัง ยายทวดร้องไห้ บอกสงสารหลานอุตสาห์กลับมาบ้านสวนทางกลับพ่อ-แม่ สงสัยมาแล้วขึ้นบ้านไม่ได้ เพราะที่บ้านจะมีของรักษา(ประมาณเจ้าที่เจ้าทาง) ยายทวดเลยไปจุดธูปบอกท่านเจ้าที่ พี่ชายเราจะไม่ยอมมานอนด้วยเพราะกลัว แต่ก็มาเพราะโดนแม่บังคับ แต่คืนนี้พวกเรานอนกางมุ้งค่ะ คืนนี้เราไม่ปวดฉี่เพราะไม่ยอมกินน้ำและรีบฉี่ก่อนนอน กลางดึกพี่ชายเราลุกขึ้นแล้วมานอนเบียดเราอีกด้าน แถมปลุกเราด้วยเราก็ถามทำไมเหรอ พี่บอกลองเปิดมุ้งออกไปดูสิใครมา เราก็เปิดออกไป เจอร่างผู้ชายสีขาวโปร่งแสงนวล นอนหันหลังให้อยู่พักล่าง ถัดจากที่เรานอนไปนิดเดียว รูปร่างทรงผมแบบเฉินหลง เรารู้ทันที น้าเรากลับบ้านแล้ว เราก็รีบปิดมุ้งนอนคลุมโปงกอดกันกลมกับพี่ชายเราจนเช้า ไอ้เจ้าพี่ชายก็ชอบให้เราลุกขึ้นไปส่องดูว่าไปหรือยัง เราก็ไม่กล้าพี่เราก็ลุกไปดู ยังอยู่ จนกระทั้งเช้า พี่ชายบอกน้าเค้าหายไปตอนตีห้า ไก่ขันพอดี ********* จากคุณ : sherykik (Quake_In_Kyoto) เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 54 16:14:28

ความคิดเห็นที่ 78 ใกล้เลิกงานวันก่อนสงกรานต์มาร่วมแชร์ประสบการณ์ในสิ่งที่อธิบายไม่ได้ค่ะ :) เราเคยมีเพื่อนสนิทสองคนที่เสียชีวิตตั้งแต่ยังอายุน้อย คนแรกเสียตอนเรียนมหาวิทยาลัยปี 2 จำได้ว่าเป็นงานรับน้อง..เราไปต่างจังหวัดกันทั้งคณะ ตอนกลางคืนมีงานเลี้ยง มีวงดนตรีเล่น เราอยู่ร่วมงานจนดึก สุดท้ายก็ขอตัวเข้าไปนอนก่อน เพื่อนเราเค้ายังอยากสนุก เต้นรำต่อ จึงแยกกัน ระหว่างที่เรากำลังหลับ เพื่อนเรามาปลุก และบอกกับเราว่า ฝากเสื้อกันหนาวไว้หน่อย จะออกไปต่อ เราก็บอกว่า ยังไม่นอนเหรอ ดึกแล้วนะ ไม่เหนื่อยเหรอ เค้าก็บอกอีกแป๊บ ๆ และเค้าก็บอกเราว่า...ให้รักษาเสื้อตัวนี้ยิ่งกว่าชีวิตนะ เราก็เออๆๆๆ หลับไป กอดเสื้อเพื่อนนั่นแหละ... สักพัก เพื่อนเรามาปลุกเรา เข้ามาบอกว่า มาเอาเสือ้แล้วนะ ขอบใจมาก เราก็เออ ๆ แล้วยังไม่นอนอีกเหรอ เค้าบอกว่า กำลังสนุกเลย ไม่ต้องห่วง ตื่นเช้ามา...เราต้องตกใจสุดขีด เพราะได้ทราบข่าวว่าเพื่อนเราเสียชีวิตแล้ว ช็อคและล้มลงขณะกำลังมีความสุขเต้นรำอยู่นั่นแหละ ทุกคน พยายามพาส่ง รพ. แต่ไม่ทัน หมอสรุปว่าหัวใจล้มเหลว... เราไม่ได้เช็คเวลาที่เพื่อนเราเสีย กับเวลาที่เค้ามาปลุกเรา... แต่หลังจากนั้นอีกเป็นปี เค้าก็มาหาเราในฝัน ปกติเราไม่เคยฝันอะไรแบบนี้เลย เพื่อนมาแบบปกติ สวย และดูสดใสมาก เปิดประตูเข้ามานั่งคุยกับเรา เราถามว่าสบายดีไหม เค้าบอกว่าสบายดี ไม่ต้องห่วง คิดถึง จึงมาเยี่ยม คุยกันสักพัก ก็โบกมือจากไป... เช้าวันต่อมา เราจึงทำบุญไปให้เค้า.... นี่คือเรื่องแรก ที่เราคิดว่าเราฝันเห็นคนทีเสียไปแล้วค่ะ... จากคุณ : Nu_Nano (Nu_Nano) เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 54 16:31:48

ความคิดเห็นที่ 79 เพื่อนสนิทอีกคน เสียชีวิตตอนทีทำงานแล้ว... ตอนนั้นเพื่อนเราต้องใช้รถทำงานทุกวันเพื่ออกไปหาลูกค้า...เพื่อนคนนี้ตั้งแต่ทำงานก็ติดต่อกันน้อยลงไปบ้างเพราะต่างคนต่างยุ่ง แต่ก็ยังมีเบอร์มือถือเพื่อติดต่อกันเสมอ  มีอยู่วันหนึ่งเราอาบน้ำทานข้าวอยู่ข้างล่าง พอดึกแล้ว  ขึ้นมานอนบนห้อง เห็น เบอร์มิสคอลของเพื่อนคนนี้ แต่เราไม่ได้โทรกลับเพราะเห็นว่าดึกแล้ว และกะว่าจะโทรในวันอื่น เช้าวันต่อมาเราตื่นมา และได้รับข่าวจากกลุ่มเพื่อน ว่าเพื่อนของเราคนนี้ ได้ประสบอุบัติเหตุรถชน และเสียชีวิตค่าที่ เช้าเมื่อวาน เราตกใจมาก และยังนึกถึงโทรศัพท์มิสคอลเมื่อคืน....และยังขนลุกขึ้นมา วันไปร่วมงานศพ...เราได้พบกับแม่และพี่สาวของเพื่อนคนนี้ เราอดใจรอจนงานเลิก และถามกับพี่สาวเพื่อนเราว่า  โทรศัพท์ของเพื่อนเราอยู่ที่บ้านหรือเปล่า หรือใครเอาไปใช้ พี่สาวเพื่อนเราทำหน้าแปลก ๆ และถามว่าเราถามอะไร  โทรศัพท์ของเพื่อนเราอยู่ในรถคันที่เกิดอุบัติเหตุ และมันก็พังแหลกไปแล้วกับรถนั่นแหละ (อุบัติเหตุเกิดตอนเช้าวานนี้ ส่วนเราได้รับ มิสคอล ค่ำของวันเดียวกัน...) เราทำบุญให้เพื่อนเรา และคิดว่าเค้าคงมาบอกลาเราค่ะ... จากคุณ : Nu_Nano เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 54 16:37:30

ความคิดเห็นที่ 80 สวัสดีค่ะ อ่านประสบการณ์ของเพื่อน ๆ แล้วอยากแชร์ของตัวเองบ้าง ประมาณ 3-4 ปีที่แล้ว บ้านน้าสาวจัดงานทำบุญบ้าน เราเองก็ไปช่วยงานด้วย ทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดี จนกลับมาบ้านก็ฝันว่ามีเด็กผู้ชายอายุน่าจะ 5 ขวบยืนอยู่นอกรั้วบ้านน้า ซึ่งตัวเรากำลังล้างจานและเทเศษอาหารใส่ตระกร้าอยู่ในรั้ว เด็กคนนั้นขอเศษอาหารกิน แต่เราบอกว่ากินไม่ได้มันสกปรก เลยเรียกเขาเข้ามาในบ้านแล้วตักข้าวในหม้อให้กิน พอเช้าเราตื่นลงมาช่วยแม่ทำงานบ้านตามปกติ ก็คุยเล่นกะแม่ไปเรื่อย แต่ใจมันฉุกคิดเรื่องฝันเลยเล่าให้แม่ฟัง เล่าไปหัวเราะไปนะคะเพราะคิดว่าเมื่อวานตัวเองคงจะช่วยล้างจานมากไปหน่อย เล่าจบแม่ก็บอกว่าใส่บาตรให้เขาเถอะ ถึงจะคิดว่าเป็นแค่ฝัน แต่ทำไว้ก็ไม่เสียหลาย เท่านั้นแหละ น้ำตามาจากไหนไม่รู้ ไหลอย่างกับเปิดก็อกเลยค่ะ แม่บอกว่าเราหน้าแดงมาก เราก็หัวเราะทั้งน้ำตานะ งงว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ในใจมันรู้สึกอัดอั้น ตื้นตันยังไงไม่รู้ ซักพักเราก็เริ่มดีขึ้น น้ำตาหยุดไหลแล้ว ก็คุยกับแม่ต่อ แม่ก็ให้เราช่วยคิดว่าจะทำอะไรใส่บาตรดี เอาอีกแล้ว น้ำตาไหลอีกรอบค่ะ ครั้งนี้เยอะกว่าเก่าถึงกับสะอื้นเลย แม่ก็ยิ้มแล้วบอกลอย ๆ ว่าไม่ต้องห่วง เดี๋ยวพรุ่งนี้ใส่บาตรให้แน่นอน ประมาณ 10 นาที เราถึงจะหยุดร้องไห้ วันรุ่งขึ้นตื่นมาใส่บาตรให้เขาแต่เช้า เสร็จก็กลับมานอนต่อ แล้วก็ฝันถึงเขาอีก ฝันว่าเรากับเขานั่งอยู่ในที่โล่งสีขาว เรานั่งหันหน้าเข้าหากัน ตรงกลางมีจานขนมวางอยู่ น้องเขาเอาส้อมจิ้มขนมยื่นมาให้เรากินแล้วบอกว่า "พี่กินเถอะ หนูกินไม่ได้" คำนี้จำขึ้นใจมาถึงทุกวันนี้เลยค่ะ ขนมในจานก็คือขนมเปียกปูนที่เราใส่ไปให้ เราสะดุ้งตื่น รีบกุลีกุจอเล่าให้แม่ฟัง แม่ถามว่ากรวดน้ำหรือยัง เราก็บอกยัง แม่เลยไล่ให้ไปกรวดน้ำ จากนั้นก็ไม่เคยฝันเห็นเด็กคนนั้นอีกเลย เป็นเรื่องที่เหลือเชื่อมากค่ะ ขนาดเกิดกับตัวเองก็ยังไม่อยากจะเชื่อ แต่แม่เราน่ะเชื่อเต็มที่เลย จากคุณ : LOVE DBSK เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 54 20:12:14

ความคิดเห็นที่ 81 ผี!!! จากคุณ : ตั้งใจ เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 54 21:08:45

ความคิดเห็นที่ 82 ส่วนตัวไม่เคยเจอแบบจังๆนะคะ เจอแบบขับรถผ่านแล้วเป็นเงาๆ อยู่ข้างถนน เจอบ่อยมาก แต่ไม่คิดมากนะ คิดว่าเป็นเงาต้นไม้ จะได้สบายใจ จากคุณ : nong_ao เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 54 21:30:09

ความคิดเห็นที่ 83 ขอเล่าบ้างแล้วกันนะค่ะ เคยไปนอนโรงแรมกับแฟน ระหว่างนอนอยู่เราก็ตื่นขึ้นมา เห็นว่าแฟนลุกขึ้นมานั่งบนที่นอน ตัวใหญ่ ๆ ดำ ๆ  เราเลยหลับตา แล้วลืมตา อีกที ว่าไม่ได้ตาฝาด ก็ยังเห็นเหมือนแฟนลุกขึ้นมานั่งจริง ๆ แต่ยังมองไม่เห็นหน้า เราเลยลุกขึ้นมาบนที่นอนลุกขึ้นมานั่ง แต่ทันใดนั้น เงาใหญ่ ๆ ดำ ๆ หายไปค่ะ แต่แฟนยังนอนหลับอยู่บนที่นอน ไม่ได้ลุกขึ้นมานั่งแม้แต่เล็กน้อย เลยคิดในใจว่าสงสัยโดนเข้าแล้วค่ะ จากคุณ : นามบัตร เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 54 21:48:48

ความคิดเห็นที่ 84 น่ากลัวมากครับ จากคุณ : บราวนี่ชีสเค้กท็อปปิ้งวิคครีม เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 54 23:06:13

ความคิดเห็นที่ 85 อิอิ  เข้ามาซะช้าเชียว  คือตั้งแต่ออกความเห็นที่ 11 ก็ไม่กล้าเปิดเข้ามาอ่านอีก  กะว่า"โดน..."แหงๆ  ว่าไร้สาระ แต่พอเห็นเป็นกระทู้แนะนำเลย  ลองเปิดอ่าน ไอ๊หยา  มีคนเล่าเพียบ  โดยเฉพาะน้าออด ซอนต๊อกไว้เล่าพรุ่งนี้ดีกว่า วันนี้ดึกแล้ว   จึ๊ยยยยยย จากคุณ : ซอนต๊อก เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 54 23:29:06

ความคิดเห็นที่ 86 โอ๊ยยยยยยยยยย กว่าจะมีเวลามาเปิดอ่านอีกทีก็ดึกอีกแล้ว แล้วจะกล้าอ่านมั้ยเนี่ยยยย ดีจังเลยค่ะมาเล่ากันเยอะ ๆ รับรองเราอ่านทุกเรื่อง ^^ (กลัวแต่ก็ชอบ) จากคุณ : indepencil (indepencil) เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 54 23:40:20

ความคิดเห็นที่ 87 เรื่องของเรานะ ตอนเราเรียนอยู่ ปวส  เราอยู่บ้านเช่ากับเพื่อนอีก 6  คน แถวแฟลตเคหะสงขลาค่ะ คืนหนึ่งเราหลับแล้วค่ะ นอนกัน 3 คน โดยเรานอนชิดผนัง  แล้วเพื่อนเราคนนึงเค้า ดัดฟันด้วย แล้วเค้าบอกว่าตอนดึกกี่ทุ่มไม่รู้ เค้าตื่นเพราะ เหล็กยึดฟันที่เค้าใส่ตอนนอน มันหลุด  เค้าเลยตื่นมาเปิดโคมไฟบนหัวเตียงมาใส่เหล็กดัดฟัน แล้วเค้าหันมาดูเราค่ะ เค้าบอกว่า เค้าเห็นเด็กตัวเล็ก ๆ ประมาณ ขวบนึงมานอนกอดเราอยู่ มือกอดแขนเราใว้เลย แล้วหน้าเด็กขาวมาก มองจ้องมาที่เค้า เค้าทำอะไรไม่ถูกรีบคลุมผ้าห่มนอนต่อ แล้วมาเล่าให้เราฟังตอนเช้า แต่เราเช่าบ้านหลังนั้นอยู่ได้ไม่นานค่ะ 4 5  เดือน สิ้นเดือนเราไปจ่ายตังค์ค่าเช่า เจ้าของบ้านให้ออกค่ะ  เพราะมีคนไปบอกว่าเรากับเพื่อนชอบทำเสียงดัง  กลางคืน แล้วเรายังหัวเราะ  ยังกรี๊ดกันเสียงดังรบกวนคนอื่น เรามั่นใจว่าเราไม่ทำเสียงดังขนาดนั้นเลย เรากับเพื่อนไม่เคยกรี๊ดกันขนาดนั้นเลยค่ะ เลยต้องออกจากบ้านนั้นมาแบบงง ๆ ค่ะ จากคุณ : tooktikกะjenny เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 54 00:15:37

ความคิดเห็นที่ 88 เล่าเรื่องที่บ้านตัวเองละกัน บ้านหลังนี้ เป็นบ้านเรือนไทย ย่าซื้อต่อมาอีกที จากอยุธยา รื้อและล่องน้ำมาประกอบใหม่แถว ๆ อ่อนนุช แล้วก็ตกทอดเป็นมรดกมาถึงผม.... ย้ายมาอยู่บ้านหลังนี้ตอนปี 2001 (โลตัส สุขุมวิท 50 เปิด) ตอนนั้น บ้านปล่อยร้างไว้ 2 ปี (เนื่องจากลุงและย่าเสีย ไม่มีคนมาอยู่) บ้านเรือนไทย ก็มีไม้เลื้อยขึ้นเต็มบ้าน ก็ต้องมาทำความสะอาดเก็บกวาด วันแรก ๆ โล่งกว่าในภาพเยอะ ในภาพนี้อยู่มาแล้วไม่ต่ำกว่า 5 ปี คืนแรก นอนในห้องนอน (ในภาพทางซ้าย จะเห็นมีมุ้งอยู่ นอนแบบนั้นแหล่ะ) ปูเสื่อนอน น่าจะใกล้ ๆ เช้าแล้ว เสื่อตรงปลายขาโดนดึงไปด้านข้างจนตัวเอียงตาม ก็ตื่นมาจัดเสื่อ แล้วก็นอนต่อ โดนไปประมาณสามสี่ครั้ง ก็ไม่เกิดอะไรอีก นอนต่อยันเช้า..... หลังจากนั้นพักใหญ่ ก็ลากเพื่อนฝูงมาอยู่กินกันร่วม 10 คน เล่น Counter Strike, RO กันยันเช้าทุกวัน ก็มีเรื่องโน่นเรื่องนี่บ้าง วันแรกที่เพื่อนมาหา ผมแค่บอกที่ตั้งคร่าว ๆ ไป ให้เพื่อนมันขนคอมพ์มาหากันเอง ส่วนใหญ่ก็จะมาดึก ๆ กัน เพื่อนคนแรกที่มา พอเข้ามาถึงบ้าน ก็บอกว่า มองจากนอกบ้านเข้ามา เห็นคนอยู่กันเต็มบ้านเลย นึกว่ามาคนสุดท้าย ที่ไหนได้ พอเข้ามาในบ้าน มีผมนั่งอยู่คนเดียว แต่ก็รีบ ๆ จัดคอมพ์ แล้วก็นั่งเล่นเกมกันไป ตอนนอน ก็ผูกมุ้งนอนกันไป (ช่วงแรกยังไม่มีมุ้งลวดปิดรอบด้าน ยุงดุมาก) มีคนนอนชานบ้านหลายคน บางคนนอนมองไปหน้าบ้าน ก็เล่าว่าเห็นลูกไฟลอยผ่านกำแพงหน้าบ้านบ้าง ซ้ายมือออกจากในรูปไป มีต่อเติมทำห้องครัวไว้ จะมีบานหน้าต่างที่เปิดมองเห็นในครัวได้ เคยมีคนเดินผ่าน แล้วนึกว่าเป็นกระจก เพราะมีคนเดินผ่านอีกด้านเหมือนกัน แต่พอเดินเข้าไปในครัวแล้วมองกลับมา มันเป็นแค่ช่องหน้าต่างว่าง ๆ คืนหนึ่งผมนั่งเล่นอะไรซักอย่างอยู่คนเดียว (เก้าอี้ที่มีเบาะเขียวแหล่ะ) คืนนั้นเพื่อน ๆ เข้าไปนอนเป็นแพปลากันในห้องนอนหมด ก็ได้ยินเสียงเหมือนคนเดินออกมา เข้าไปเปิดตู้เย็นในครัว ได้ยินเสียงเหมือนรื้อตู้เย็น (คงหิวกลางดึก) ผมก็เลยลุกจากที่นั่ง มามองเข้าไปในห้องนอน ว่าใครมันตื่นหว่า แต่ก็เห็นว่าเพื่อนยังนอนเรียงตับกันครบทุกคน เดินเข้าไปดูในครัว ก็ไม่มีอะไร ปรกติผมจะนอนตรงกลาง หันหัวไปทางหน้าต่างหัวเตียง หันขาออกประตู ถ้าผมนอนอยู่ตามรูป ก็จะเห็นฝาเท้าผมเต็ม ๆ เวลานอน ผมจะมองเห็นคอมพ์ตัวทางซ้ายตลอดเวลา วันนึง สลึมสลือมองมา เห็นคนในชุดขาว นั่งดูดบุหรี่เล่นคอมพ์ตัวนี้อยู่ ก็คิด ๆ อยุ่ว่าใครหว่า (ปรกติไม่ให้ดูดบุหรี่ในบ้าน) พอลุกขึ้นจะมาด่า ก็มองไม่เห็นใคร มาถามทีหลัง วันนั้นเพื่อนคนนึง เอาแอมป์กับลำโพงของอาเขาที่พึ่งเสียไป เอามาไว้ฟังเพลงในบ้าน (อาเขาดูดบุหรี่จัด ตายเพราะมะเร็ง) จำไม่ได้แล้ว ว่าเพื่อนแต่ละคนที่เคยมาอยู่ เคยเจออะไรกันบ้าง แต่หลัง ๆ ไม่ค่อยเจออะไรละ จากคุณ : SRJ เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 54 00:49:18

ความคิดเห็นที่ 89 เชื่อมั๊ยว่า คนบางคนก็เห็นคนที่ตายไปแล้วเป็นปกติทุกวัน จนบางครั้งก็แทบจะแยกไม่ออกว่า คนที่เพิ่งเดินสวนกันไปนั่น ใช่คนรึป่าว บางคนไม่เคยเห็นก็อยากเห็น ดิ้นรนเพื่อจะได้เห็น บางคนเห็นแล้วก็กลัว บางคนไม่อยากเห็นแต่ต้องเห็น จากคุณ : bamboo secret เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 54 01:44:36

ความคิดเห็นที่ 90 3. ผี เดินทะลุวัตถุที่ปิดสนิทจริง ๆ ไม่ได้ ^ ^ เฮ้ออ... โล่งอก จากคุณ : LamoonMan เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 54 10:25:39

ความคิดเห็นที่ 91 เราไม่เคยเป็นผีนะ (55) แต่สมัยเจออุบัติเหตุรถชนตอนยังเด็ก จะได้ว่าช่วงเวลาก่อนรถอีกคันจะวิ่งมาชน เรารู้สึกเหมือนเวลารอบตัวมันไหลช้ามาก ทุกอย่างเหมือนภาพสโลว์โมชั่น และเสียงโครมก็ตามมา เราไม่เป็นไร คนในรถปลอดภัย แต่รถพังไปด้านหนึ่ง จากคุณ : เสียงจากบ้านนา เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 54 11:18:40

ความคิดเห็นที่ 92 เรื่องผีทำให้รู้ว่าชาตินี้ชาติหน้ามีจริง  เรื่องบาปเรื่องบุญมีจริง  ทำดีทำไม่ดีมีกรรมอยู่จริง ๆ ค่ะ จากคุณ : Nina_AnGeLic เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 54 15:56:33

ความคิดเห็นที่ 93 อยากอ่านของ #88 แต่รู้สึกว่าภาพมันใหญ่มากจนล้นจอ แถมยังเลื่อนไปอ่านตัวหนังสือในกรอบไม่ได้ด้วยค่ะ T T ทำไงดี (อยากอ่านมาก เพราะมีภาพประกอบด้วย) *แก้คำผิด แก้ไขเมื่อ 13 เม.ย. 54 17:27:33 จากคุณ : indepencil (indepencil) เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 54 17:27:09

ความคิดเห็นที่ 94 #93 ลองเปลี่ยนบราวเซอร์ดูค่ะ เราใช้gc ก็เลื่อนไม่ไ่ด้ แต่พอลองใช้ไฟร์ฟอกซ์ ก็อ่านได้เลื่อนได้ปกติค่ะ : )) จากคุณ : ยัยจอมซน~* เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 54 19:22:06

ความคิดเห็นที่ 95 เราก็สวดมนต์นอนประจำนะ ส่วนใหญ่ชินบัญชร และก็เจอเรื่องแปลกๆบ่อยมาก พูดง่ายๆเจอผีบ่อยมากนะคะ แต่ผีที่มาหา จะมานั่งบนหัวเตียง ลูบหัวบ้างล่ะ มานอนกอดบ้างล่ะ จะไม่เคยมาไม่ดีนะคะ อาจะเป็นการมาขอบคุณเราก็ได้นะคะ เพราะเราแผ่เมตตาให้พวกเค้าบ่อยๆ ไม่รู้ว่าิคิดไปเองมั้ยนะคะ จากคุณ : แฟนตาแว่น เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 54 20:00:20

ความคิดเห็นที่ 96 อ่านเพลินเลย ไม่เคยเจอจังๆ ประสบการณ์ไม่รู้ว่าใช่หรือไม่ใช่ เเต่เฉียดตายนี่เคย ตอนเด็กๆเคยจมน้ำครับ ว่ายน้ำไม่เป็น ขณะที่จมและสำลักน้ำอยู่ รู้สึกว่าเวลามันช้ามาก ช้ามากพอที่จะนึกถึงช่วงเวลาตั้งแต่เราจำความได้ นึกถึงแม่ ถึงพ่อ ถึงพี่น้องทุกคน เพื่อน ครู เหมือนอยากสั่งลา เหมือนว่าจะไม่ได้เจอกันแล้ว มีเวลานึกถึงเหตุการณ์ต่างๆ มากมาย ในขณะที่กำลังตะเกียกตะกายให้พ้นจากน้ำ แต่ผมโชคดีที่มีเพื่อนมาคว้ามือช่วยไปได้ก่อน จากคุณ : DekChaiDam เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 54 20:36:38

ความคิดเห็นที่ 97 อืมม เพิ่งจะรู้ว่าสิ่งที่เราเคยรู้สึกได้นั่นคือจิตแบบเดียวกะวิญญาณ เพราะอ่านทีแรกก็ไม่ได้รู้สึกอะไร แต่พออ่านไป และเจอ คห 6 เหมือนกะที่เราเคยเป็น แทบทุกอย่าง เพียงแต่เรามีร่างอยู่ไม่ได้ตาย ภาพซ้อนร่าง คุยกะคนได้ แต่คำที่พูดไปเหมือนเป็นแค่กายยพูด ไม่ใช่จิต อธิบายไม่ถูกแต่เป็นสภาวะจิตตอนยังมีชีวิตอยู่ เกิดตอนที่ไปปฏิบัติธรรม ในชีวิตไม่เคยเกิดเลย แค่ครั้งเดียว ตอนนั้นทั้งงง และกลัวว่ามันคืออะไร ทำไมเหมือนเราเห็นภาพเชิงซ้อน ทำไมทุกคนเดินช้า เราเห็นร่างตัวเองเดินแต่มันไม่ใช่ตัวเรา มันเหมือนเราเดินอยู่บนตัวเอง ทับซ้อนกันอยู่ เหมือนลอยไปเรื่อยๆ แม่มาคุยด้วยก็รู้สึกเหมือนไม่ได้คุย เหมือนภาพมายา หลอนๆ ความรักความผูกพันธ์หายไปหมดเลย มีแต่ความรู้สึกว่ามนุษย์คือร่างๆนึง คือสสาร ทุกอย่างเป็นเพียงแค่ภาพ ความสมมุต ไม่ใช่ความจริง ไม่มีแก่นสาร แปลก ไอ้ความรู้สึกที่เราเคยฟังเทสน์มาแล้วเข้าใจแบบโลกๆ มันกระจ่างมากในวันนั้น ว่าเขาหมายถึงอะไร แต่ก็กลัวมากว่ามันเกิดอะไรขึ้น นอนก็ไม่หลับ ไม่ง่วง แต่เหมือนเห็นอะไรในอีกมิติที่ไม่เคยเห็น แต่ไม่รู้ว่ามีวิญยาณไหมเพราะเขาห้ามคุยกัน แต่ก็มีคนแอบคุยๆ เราเลยกลายเหมือนเป็นคนกระแดะ ดูคร่ำเคร่ง เพราะเราไปเดินจงกลมแบบตัวเบาๆ ลอยๆ เพราะจิตมันนิ่งมาก แต่น้อยลงไปหน่อย ข้างๆคนที่กะลังแอบคุย คนพวกนั้นมองเราแล้วซุบซิบหัวเราะเหมือนจะรำคาญว่าเรามาเคร่งในเวลาพัก ประมาณหมั่นใส้ ก็มาทำเหมือนรบกวน แต่เราเฉยๆ เขาคงไม่รู้ว่าเรากำลังเกิดสภาวะธรรมแบบนึง แต่ตอนนั้นเรากลัว อยากให้มันหายไปเพราะมันน่ากลัว กลัวไปหมด ประหลาด ถามใครก็ไม่ได้ ใจเหมือนสั่งได้อยากเห็นอะไรก็เห็นเลยไม่กล้าคิด คิดแล้วจะเห็น แต่พอไปถามพระ(วันที่หมดสภาวะนั้นแล้ว) ก็เพิ่งจะรู้ว่าเป็นนิมิต ไม่ได้คิดไปเอง ไม่ได้บ้า เป็นสภาวะนึงของจต(ไม่ได้ถามท่านเรื่องเห็นภาพช้าสโลว์โมชั่น ไม่รู้จะถามไรดี นึกคำถามไม่ออก เลยถามแค่ว่าทำไมเห็นภาพอะไรน่ากลัวเลยไม่กล้าทำสมาธิต่อ แต่เข้าใจว่าต้องเป็นสภาวะของจิตไรสักอย่าง ) แต่วันนั้นพอนั่งสมาธิก็มาเป็นอีก เป็นเยอะมาก ด้วยความกลัวตอนนอนเลยอธิษฐานขอให้หายไป แล้วก็น้อยลงเรื่อยๆจนกลับสู่ภาวะปรกติ แต่พอมรู้ทีหลังตอนถามพระ เสียดายมาก เพราะมันเกิดยากมากๆ ก็อยากจะเกิดอีกเพราะเรารู้แล้วว่าเราไม่ได้บ้า ยิ่งอยากยิ่งไม่เกิด ไม่เคยเกิดจิตแบบนั้นได้เลยจนถึงวันนี้ แต่ก็ไม่อยากเกิดแล้วนะ ตัดแล้ว หยุดยากให้ได้  เพราะยิ่งอยากจะยิ่งไม่เกิด แต่ก็ไม่เกิดอีกเลย แต่ก็เข้าใจเพราะตอนนั้นเราเอาจริงมาก ปฏิบัติแบบไม่กินข้าว ทั้งวันทั้งคืนและอธิษฐานจิตด้วยว่า ถ้าจิตมีจริง ดับทุกข์ได้ ขอให้ลูกได้พิสูจน์มันด้วยเถิด และในที่สุดเราก็รู้ได้ว่า มีจริง แต่ถ้าจะดับทุกข์น้น ต้องหมั่นเดินต่อไป ก้าวไปขั้นนึงได้เห็นแล้ว เขาแสดงให้เห็นได้รู้ ตามความเพียร แต่มันไม่ง่ายเลย ต้องใช้สมาธิสูงมาก จึงจะเกิดสภาวะจิตแบบขั้นนั้นได้ แต่พอได้มาอ่านเลยเพิ่งรู้ว่า วิญญาณก็รู้สึกแบบเดียวกันนี้เอง ความจริงมันมีอะไรมากกว่านั้นอีกเพียงแต่ยากที่มนุษย์ทุกคนจะหยั่งรู้ได้   ความจริงเราเคยเกิดจิตแบบนี้มาครั้งนึงตอนเด็กๆ แป๊บเดียวแบบไม่ได้ตั้งตัว เป็นแบบเดียวกัน แต่ขี้เกียจเล่าเดี๋ยวยาว ตอนนั้นไม่รู้เรื่อง ตอนนี้รู้มากขึ้น ยิ่งมาเจอคนมีภาวะคล้ายกันยิ่งเริ่มกระจ่างขึ้นเรื่อยๆ ทำให้รู้ว่า จิตมีจริง มีพลัง แต่ก็เป็น่วงเวลาหนึ่งๆ ขึ้นอยู่กับอะไรหลายๆอย่าง จากคุณ : ผ่านมา (fdfs) เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 54 23:09:04

ความคิดเห็นที่ 98 จากคุณ : เซ็งอูฐ เขียนเมื่อ : วันเนา 54 09:14:58

ความคิดเห็นที่ 99 ไม่มีเรื่องเล่าแต่ขอรออ่านนะคะ จากคุณ : bookalive เขียนเมื่อ : วันเนา 54 12:32:41

ความคิดเห็นที่ 100 คห.88 การ์ตูนเต็มเลย ยืมหน่อยสิ >_< ผมไม่เคยเจอแบบเต็มๆ เจอแต่แบบ คห.28 คือ รู้สึกว่า "ผีอำ" ตอนเป็นครั้งแรกมันรู้สึกชามาตั้งแต่ปลายเท้าชามาเรื่อยๆจนเป็นทั้งตัว ทั้งตัวขยับไม่ได้ เหมือนถูกสตาฟไว้ พยายามขยับแขนก็ไม่ได้ พยายามพูดก็ไม่ได้ เสียงในหูแบบเสียงหึ่งๆเหมือนหูอื้อ แต่เหมือนมีอากาศมาอัดตลอด ที่สำคัญคือเหมือนมีแรงดันอะไรมากดตัวไว้ เหมือนเป็นสิ่งที่มองไม่เห็นมากดร่างไว้ ทำอะไรไม่ได้เลย หายใจไม่ออก เหงื่อไหลท่วมไปหมด ครั้งนั้น อาจจะเป็นคนจิตแข็ง ตั้งสติได้เคยมานั่งคิดประมาณว่า "เอาแล้วgu" เพราะตอนนั้นกำลังจะนอน แล้วไปคิดเรื่องผีพอดี ซักแปปก็เจอเลย แต่ซักพักอาการนี้ก็หายไป ต่อมาเจอบ่อยขึ้น ตอนนี้ก็น่าจะเกินสิบครั้งแล้ว แต่ไม่กลัวแล้ว พอเกิดอาการแบบนี้ก็อยู่เฉยๆ ปล่อยให้มันหายไปเอง หรือไม่ก็สวดมนตร์แต่นะโมตัสสะ ซักพักก็หายไป(ถ้าคห.28เข้ามาอีกถามหน่อยว่าอาการประมาณนี้ใช่ไหม) ตอนแรกคิดว่ามันคงเป็นอาการอะไรซักอย่างที่ร่างกายเราเกิดเอง เกี่ยวกับวิทยาศาสตร์ แต่มันจะเกิดทุกครั้ง หลังจากคิดเรื่องผี หรือลืมสวดมนตร์ อันนี้ก็น่าคิด(ไม่ได้ฝันแน่นอน เรารับรู้ทุกอย่าง ครั้งแรกมานั่งคิดเอออาจจะฝัน แต่มีครั้งนึงน้องมันเล่นบอลอยู่แล้วมันลอดมาห้องเรา - มันเป็น 2 ห้องห้องเรากะน้อง แต่พ่อแม่คิดแอร์แค่ตัวเดียว เลยเจาะช่องให้แอร์เข้า เลยส่งของกันไปมาได้ แอบดูได้) ใจจริงตอนคุณน้าเสีย ขอให้น้ามาหาบ่อยมากๆ แต่น้าไม่เคยมาหาเลย อาจจะเพราะท่านรู้ว่าเรากลัวผีมาก เด็กๆเวลาไปทำธุระหนักยังให้ท่านไปเฝ้าหน้าห้องน้ำเลย 555 แต่ตอนนี้ไม่กลัวแล้ว อีกเรื่อง คือ ตอนจมน้ำที่สระว่ายน้ำตอนเด็กๆ เป็นประสบการณ์เฉียดตายครั้งเดียวในชีวิต คือตอนนั้นประมาณ ป.3 แต่สะเออะไปเล่นน้ำบ่อลึก 1.50 m ทั้งๆที่ว่ายน้ำไม่เป็น พอดีตอนนี้แว่นตามันปลิว คิดว่าเราตามไปเอาได้ สรุปมันไปไกลเรื่อยๆ เราก็จม ตอนนี้รู้สึกทุกอย่างมันสโลวโมชั่น ภาพตั้งแต่เกิดแว๊บเข้ามา เหมือนเรามองตัวเองในอีกมุมนึง มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนเค้าพามาข้างสระแล้ว หลอนไปหลายเดือนทีเดียว แต่บางครั้งก็เหมือนเห็นอะไรแว๊บๆ แต่ก็ไม่ได้เก็บมาคิดให้กลัว คิดว่าตาฝาดไป แต่เป็นเหมือนท่านอื่นๆเลย เวลาสวดมนตร์ทั้งบท(ชินบัญชร)ก่อนนอน เวลานอนจะฝันร้ายตลอด ตอนนี้เลยไม่สวด สวดนะโมตัสสะอย่างเดียว -*- ปล.ให้กำลังใจ จขกท.นะครับ เข้าไปดูเว็บมา เว็บน่าสนใจมากๆ ในอนาคตคงเป็นเว็บที่ดังเว็บนึงเลยล่ะครับ >_< แก้ไขเมื่อ 14 เม.ย. 54 16:32:39 แก้ไขเมื่อ 14 เม.ย. 54 16:03:24 จากคุณ : THANODOM (THANODOM) เขียนเมื่อ : วันเนา 54 14:35:37

ความคิดเห็นที่ 101 @ ความคิดเห็นที่ 100 สวัสดีจ้า....ในที่สุดก็เจอคนชะตากรรมเดียวกัน >_y ใช่แล้วค่ะ อาการจะคือขยับตัวไม่ได้ เเข็งอยู่ท่าเดิม ต่อให้พยายามจะยกแขน ขยับตัวเปลี่ยนท่า ทำอะไรมันฝืนไปหมด มันขยับไม่ได้ นิ่งมาก แล้วก็แน่นๆ อึดอัดๆ หายใจไม่ทั่วท้องเหมือนติดๆขัดๆ หนักๆนี่ก็หายใจไม่ออกเลยค่ะ เหมือนแบบมีคนเอาหมอนมาปิดหน้าอ่ะ เหมือนคนกำลังตายจริงๆ และรู้สึกว่านานด้วย คือหลุดมาปุ๊บ คือเข้าใจเลยใกล้ตายเป็นไง หายใจหอบถี่ๆมาก   แต่มีสติรับรู้ทุกอย่าง ทั้งๆที่หลับตา เพราะลืมตาไม่ขึ้นแต่สามารถมองเห็นรอบๆสายตาได้ จะร้องเรียกให้ใครช่วยก็ไม่ได้  เหมือนอยู่ในโลกของเราคนเดียวอะค่ะ เวลาโดนทีก็ภาวนาสวดมนต์ท่องคาถาในใจเท่าที่นึกออกจำได้ สารภาพว่าท่องได้ไม่คล่องจำได้ไม่หมด >_< ก็ได้แต่รอเวลาให้เขาไปเองอะค่ะ เราค่อนข้างมั่นใจว่า ไม่ใช่เส้นยึดจนทำให้ตัวชาอะไรแบบนี้อะค่ะ  แล้วคือต่อให้เส้นยึดจริง ก็คงเฉพาะขยับตัวไม่ได้ แต่ไม่น่าเกี่ยวกับการที่หายใจไม่ออก หรือร้องเรียกใครไม่ได้นี่นา ถ้าจะบอกว่าฝัน แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ก็เรื่องจริงนะ บางทีถ้ามีคนเข้ามา แต่เราเรียกไม่ได้ เพราะพอหลุด เราก็ไปถาม ว่าเข้ามาทำแบบนี้ๆ เขาก็ตอบใช่... เรื่องสวดมนต์นี่ก็เป็นเหมือนๆกัน  เคยได้ยินว่า พระคาถาชินบัญชร เหมือนแบบว่าสามารถอุทิศส่วนบุญได้ด้วยหรือไงนี่แหละค่ะ เพราะสัมภเวสีทั้งหลายที่ได้ยินบทสวด ก็เลยมารออรับส่วนบุญนั้น >_<  แต่ก็ไม่แน่ใจเท่าไรนะค่ะ แต่ถ้าผ่านไปได้ ทำใจสู้ต่อได้ ภายภาคหน้าจะรับสิ่งดีๆ เกิดสิ่งมงคลกับชีวิตแน่นอนค่ะ ^^ จากคุณ : BeNettY เขียนเมื่อ : วันเนา 54 15:04:06

ความคิดเห็นที่ 102 ^ ^ ^ น่ากลัวทุกเรื่อง ขอบอก บรื๊อออส์ จากคุณ : A_Jubu Jubu เขียนเมื่อ : วันเนา 54 17:37:20

ความคิดเห็นที่ 103 อ่านแล้วก็น่ากลัววววว แต่เราก็อยากเล่าเรื่องตัวเองบ้างไรบ้าง เผื่อจะได้แบ่งปันกัน เป็นเรื่องเกี่ยวกับความฝันน่ะค่ะ ปกติเป็นคนนอนไม่ค่อยฝัน แต่ถ้าฝันแล้วเหตุการณ์ในฝันมักจะเป็นจริง เคยฝันว่า แม่ถูกขโมยสร้อยคอทองคำ ซึ่งเป็นสมบัติเก่าของคุณยาย เราตามไปเอาคืนดึงออกจากมือคนที่มาขโมยไป ได้กลับคืนมาครึ่งเส้น พอตอนเช้าเราก็รีบโทรศัพท์บอกแม่ (เราเรียนอยู่ตปท.) เกี่ยวกับความฝัน แล้วก็เตือนว่าให้ระวัง แม่ก็เลยเล่าให้ฟังว่า เมื่อวานก่อนมีคนมางัดบ้านสวน ตำรวจเพิ่งโทรมาบอก โจรได้พวกเฟอร์นิเจอร์ไม้ไป โจรงัดเอาประตูบ้านไม้สักไปด้วย แต่เอาไปได้แค่บานเดียว (เป็นประตูบานคู่น่ะค่ะ) อีกบานนึงยังคาอยู่ที่บ้านอยู่ ทุกวันนี้ยังขำเรื่องนี้อยู่ว่าอะไรมันจะตรงขนาดนั้น ฝันว่าเอาสร้อยคืนมาได้ครึ่งนึง โจรเอาไปครึ่งนึง เค้ามางัดบ้านก็เอาประตูไปได้แค่ครึ่งนึง (- -") ความฝันอีกเรื่อง เราฝันว่ากลับไปบ้าน ได้กินซาลาเปาใส้หมูสับของร้านเจ้าประจำที่เมืองไทย ในฝันแม่ซื้อมาให้ แล้วก็ให้เรากินใหญ่เลย ตื่นมาจากฝันก็รู้สึกอิ่มด้วยนะ ฮ่าๆๆ ยังนึกในใจ เออออ สงสัยเมื่อคืนตรูคงหิวมาก เลยฝันว่าได้กินซะงั้น โทรไปเล่าให้แม่ฟังด้วยความฮาในความตะกละกินของตนเอง แม่ตอบมาว่า.... "เมื่อวานแม่ซื้อซาลาเปาไส้หมูสับของร้านนี้ไปทำบุญ     ไม่นึกว่าลูกจะได้กินด้วย" ....แล้วแม่ก็เงียบไป เราก็เงียบ จากฮากลายเป็นเงียบกันสองคน เราก็เลยทำลายความเงียบโดย...."แม่ คราวหน้าทำบุญด้วยสัมตำไก่ย่างนะแม่ ลูกอยากกิน" นี่แหละค่ะ ประสบการณ์ตรงที่เกียวกับสิ่งที่พิสูจน์ได้ยาก จากคุณ : Paradise Slice and double shot เขียนเมื่อ : วันเนา 54 19:26:02

ความคิดเห็นที่ 104 http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A10430361/A10430361.html จากคุณ : นัยนะ เขียนเมื่อ : วันเนา 54 20:33:02

ความคิดเห็นที่ 105 ลองเข้าไปดูเวปของ จขกท. แล้ว น่าสนใจมากค่ะ แล้วจะเข้าไปอ่านบ่อยๆ นะคะ เรื่องลึกลับก็เคยเจอมาบ้างเหมือนกัน เช่นตอนเด็ก ๆ พ่อแม่ไปงานเลี้ยงกัน เราต้องอยู่กับพี่ ๆ รวมกันก็ 4 คน อยู่ดีๆ พี่ชายคนรองก็ร้องว่าแสงไฟอะไรลอยอยู่หน้าบ้าน (เมื่อก่อนตอนเด็ก ๆ บ้านเราเป็นบ้านไม้สมัยก่อน มีหน้าบ้านเป็นทุ่งนา) พวกเรา 4 คนพี่น้องก็มานั่งแอบดูกันที่หน้าบ้าน เห็นดวงไฟสีออกเขียว ๆ ลอยไปมาอยู่หน้าบ้านห่างไปประมาณ 100 - 200 เมตรละมั้ง แต่ด้วยความมืดก็ไม่รู้อะไรนั่งดูจนไฟลอยออกไปเรื่อยๆ จนหายไป หลังจากนั้นก็มานั่งจับกลุ่มกลัวกันจนพ่อกับแม่กลับมาจึงเล่าให้ฟัง แม่ก็ปลอบใจว่าสงสัยเค้าจะมาดูแล (คงปลอบใจไม่ให้กลัวอ่ะ ซะงั้น อิอิ) ผีอำก็เคย คือ ตอนนั้นพี่สาวเราแต่งงานกับพี่เขยที่เป็นคนจังหวัดอื่น ก็มาจัดงานแต่งที่บ้านเจ้าสาวคือบ้านเราก่อน แล้วค่อยไปจัดที่บ้านเจ้าบ่าวอีกครั้ง วันที่มาจัดที่บ้านเจ้าสาวนี่แหละ ตอนพิธีส่งตัวผ่านไปคืนนึงก็ไม่มีอะไร พอวันถัดมา ไม่แน่ใจว่าคืนที่สองหรือสาม ตอนนั้นพี่เราเดินทางไปบ้านเจ้าบ่าวแล้ว และห้องนอนนั้นก็ว่างซึ่งเป็นห้องที่เตรียมไว้เป็นห้องหอชั่วคราวเพราะพี่เราต้องย้ายไปอยู่กับพี่เขยอยู่แล้ว คืนนั้นเรากับแม่ก็เข้าไปนอนในห้องแบบไม่ได้คิดอะไร ปรากฎว่า ผีอำ เป็นอะไรที่ทรมาณมาก ๆ อำอยู่นานพอสมควรเลย เช้ามาก็เล่าให้แม่ฟัง แม่ก็บอกว่าโดนเหมือนกัน ของเค้าแรงจริงๆ เราก็ไม่ค่อยเข้าใจอาจจะเป็นพิธีในการส่งตัวเข้าหอหรือเปล่า แล้วเราดันไปนอนประมาณว่ายังไม่ถึงเวลาที่ใครจะเข้าไปนอนได้ แต่เรากับแม่ไม่รู้อ่ะ ชักยาวเดี๋ยวขอต่ออีกซักเรื่องนะคะ จากคุณ : Jemie_A เขียนเมื่อ : วันเนา 54 21:35:03

ความคิดเห็นที่ 106 เรื่องสุดท้ายที่จะเล่าคือเป็นประสบการณ์แปลก ๆ มากกว่าอ่ะค่ะ ตอนนั้นเราก็เริ่มโตแล้วแหละ นอนคนเดียว มีอยู่ช่วงนึง เกือบทุกเช้าเราจะรู้สึกตัวเบา ๆ ความรู้สึกกึ่งหลับกึ่งตื่น จะได้ยินเสียงคนคุยกันรอบเตียงเต็มไปหมด พอพยายามลืมตาขึ้นมาเห็นแขน 2 ข้างของเราลอยขึ้นมาเหมือนไม่มีน้ำหนัก เหมือนลอยเหมือนอยู่ในน้ำอ่ะค่ะ แต่แขนนั้นเป็นแขนโปร่งใสแต่เห็นเป็นรูปร่างว่าเป็นแขนเป็นมือเราเพราะลองเอามาจับกันดู แตะกันดูก็ขยับได้ หลังจากนั้นหัวก็ลอยขึ้นตามแขน เหมือนร่างกายไร้น้ำหนัก โดนดึงขึ้นไป แต่เราออกจากร่างไม่ได้ (น่าจะบอกแบบนี้ได้นะ) เพราะเราติดอยู่ที่หน้าอก แบบว่าลอยได้แค่แขนจนถึงช่วงคอ เป็นแบบนี้หลายครั้งเหมือนกันค่ะ ทุกครั้งก็จะเหมือนกันคือมีเสียงคนคุยกันรอบเตียง มือลอยออกมาก่อนแล้วก็ดึงให้หัวยกขึ้นแต่ติดที่หน้าอกทุกครั้งไป เดี๋ยวนี้ไม่เคยเกิดขึ้นอีกเลยอ่ะค่ะ แต่ยังจำความรู้สึกนั้นได้ดีเลยค่ะ ปล. เกี่ยวมั้ยนะว่าตอนนั้นเรานอนหันเท้าออกหน้าบ้าน ซึ่งมารู้ทีหลังว่าท่านอนนั้นเป็นท่านอนของคนตาย บรึ๋ยค่ะ... จากคุณ : Jemie_A เขียนเมื่อ : วันเนา 54 21:47:44

ความคิดเห็นที่ 107 เอ่อ...กำลังจะเล่าอยู่เชียว   พิมพ์ไปแล้วแต่ไปล้อเล่นกับ"พี่คนนั้น"  อยู่ๆเราก็กดพลาดข้อความหายไปหมดเลยทำเอาเราสะดุ้ง   แหะ  แหะ  ไม่กล้าเล่าต่อเลยเกรงว่า"พี่"เขาจะไม่พอใจ    เพราะเรื่องมันเชื่อมโยงถึงเขาและมีคนรู้เรื่องพอสมควร ขออภัยทุกๆท่าน  เราเชื่อว่าหลายๆท่านที่มาเล่าให้ฟังเป็นประสบการณ์ที่พบจริงๆ   เราคนหนึ่งละจากที่เคยเชื่อ"วิทยาศาสตร์" มาตลอด  ตอนนี้ เชื่อ"ไสยศาตร์"   เอ๊ยยย....เชื่อว่า รอบๆตัวเรามีอีกมิติหนึ่ง  ที่คนทั่วไปไม่สามารถสัมผัสได้  นอกจากจะมีสภาวะที่เอื้ออำนวย   ก็อาจพบเจอได้ไม่ยาก......... จากคุณ : ซอนต๊อก เขียนเมื่อ : วันเนา 54 23:10:48

ความคิดเห็นที่ 108 เอากันสั้นๆ ไม่เชื่อเรื่องผีเพราะไม่เคยเห็นผี จบ เสริม ซวยล่ะกรู ดันโพสตอนดึก จะนอนหลับได้ป่าวเนี่ย แก้ไขเมื่อ 15 เม.ย. 54 01:19:39 จากคุณ : ปรานทยา เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 54 01:16:39