ความคิดเห็นที่ 1 ภาพ จากคุณ : ผู้หญิงคนนั้น...คือฉัน เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 54 02:08:59

ความคิดเห็นที่ 2 ภาพ2 เขาเอาทรูติดเมื่อปีใหม่นี่ค่ะ และยังไงก็ไม่ยอมรื้ออย่างเดียว. แก้ไขเมื่อ 16 เม.ย. 54 02:11:21 จากคุณ : ผู้หญิงคนนั้น...คือฉัน เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 54 02:10:21

ความคิดเห็นที่ 3 ทีดินทั้งแปลงเป็นของพ่อ เมื่อพ่อตายหากไม่มีข้อเท็จจริงว่าทำพินัยกรรมยกที่ดินให้ใคร   ลูกซึ่งเป็นทายาทโดยธรรม เป็นเจ้าของที่ดินนั้น โดยต้องผูกพันตามสัญญาเช่านั้นด้วย เมื่อสิ้นสุดสัญญาการเช่า 19 ปีแล้ว การที่ผู้เช่ายังอยู่ต่อโดยเจ้าของ(จขกท.เป็นทายาท)ไม่ยินยอม การอยู่นั้นเป็นละเมิด เจ้าของฟ้องขับไล่ได้ทันที แม้ไม่บอกกล่าวเป็นหนังสือก็ฟ้องได้ บ้าน และสิ่งปลูกสร้างที่ผู้เช่าได้สร้างขึ้น ก็ต้องรื้อถอน ตามสัญญาเช่า หากผู้เฃ่าไม่ยอมรื้อถอน เมื่อฟ้องศาลก็สามารถขอรื้อถอนเองโดยคิดต่าใช้จ่ายจากผู้เช่าได้ ในเมื่อที่ดินเป็นกรรมสิทธิ์ของ จขกท.แล้ว ฟ้องขับไล่ผู้เช่าที่หมดสัญญาเช่าแล้ว ตามบทบัญญัติของกฎหมายแล้ว อย่างไรก็ชนะคดี เว้นแต่นำคดีขึ้นฟ้องช้าเกิน 10 ปี จนเขาได้กรรมสิทธิ์โดยอายุความไปแล้ว หรือเกิดความผิดพลาดในกระบวนพิจารณา ตามวิธีพิจารณาคดี จากคุณ : สนเดียวดาย เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 54 08:38:09

ความคิดเห็นที่ 4 เห็นด้วยกับ คห 1   และเพิ่มเติมหน่อยว่า ถ้าจะเอาจริงก็ควรรีบแต่งทนายฟ้องไปเลย อย่ามัวจดๆ จ้องๆ เดี๋ยวหมดอายุความนะคะ จากคุณ : Lawanwadee เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 54 10:07:37

ความคิดเห็นที่ 5 เข้าใจอย่างนี้ว่า เดิมเป็นที่ดินแปลงใหญ่ แล้วมีการจดทะเบียนให้เช่าทั้งแปลงเพื่อปลูกบ้านอยู่อาศัย ๑๙ ปี ต่อมามีการรังวัดแบ่งแยกที่ดิน ปรากฎว่า โรงเรือนล้ำเข้ามาในที่ดินแบ่งแยกออกไป แต่ได้อนุญาตให้ครอบครองต่อไป เมื่อสัญญา ๑๙ ปี สิ้นสุดลง ได้ให้น้องชายเช่า (เข้าใจว่า น่าจะเป็นการเช่าที่ดินพร้อมสิ่งปลูกสร้าง) ต่ออีก ๕ ปี   ระหว่างใน ๕ ปี คุณจะให้คนเช่าที่ดินแปลงที่แบ่งแยกออกไป แต่ไปติดขัดตรงที่ โรงเรือนที่ล้ำเข้ามา คุณก็เลยจะฟ้องร้อง ถ้าข้อเท็จจริงเป็นอย่างนี้ ปัจจัยที่คุณต้องดูเป็นอันดับแรก คือ ข้อความในสัญญา มีข้อกำหนดอย่างไร การให้เช่าต่ออีก ๕ ปี มีการจดทะเบียนการเช่าหรือไม่ ในความเห็นของผม มองว่า ถ้าในสัญญาเช่าต่อ ๕ ปี ไม่มีข้อความชัดเจนระบุว่าให้รื้อโรงเรือนออกไป แม้จะระบุเฉพาะให้เช่าที่โฉนดแปลงคงอย่างเดียวก็ตาม แต่เป็นที่เห็นได้ว่าตามความประสงค์ในทางสุจริตและปกติประเพณีแล้วย่อมมีผลผูกพันและครอบคลุมถึงโรงเรือนที่ล้ำเข้ามาด้วย เพราะโรงเรือนปลูกสร้างขึ้นมาก่อนแล้วต่างฝ่ายรู้อยู่แล้ว ถ้าไม่ได้จดทะเบียนการเช่ามีผลผูกพัน ๓ ปี ฉะนั้นในเวลา ๓ ปี คุณยังไม่มีสิทธิฟ้องขับไล่หรือภายใน ๕ ปี ถ้ามีการจดทะเบียน ถ้าคุณฟ้องภายในระยะเวลาดังกล่าว โอกาสแพ้คดีมีทางเป็นไปได้ เพราะยังไม่มีการโต้แย้งสิทธิคุณ คุณจึงไม่มีอำนาจฟ้องบังคับตามสิทธิ จากคุณ : boxxcatt เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 54 11:19:33

ความคิดเห็นที่ 6 เพราะอย่างนี้แหละผมถึงอยากผลักดันให้คนจีนออกไปจากประเทศไทย พวกนี้มันชอบเนรคุณแผ่นดิน จากคุณ : ยอดชาย เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 54 13:20:01 A:223.204.128.231 X: TicketID:313471

ความคิดเห็นที่ 7 ผมว่าหากจะมีความผูกพันในสัญญาเก่ามันก็มีแค่สัญญาเดิม  หากต่อสัญญาใหม่ มันเป็นเรื่องนิติกรรมใหม่เลย  จะมาใช้บังคับกับคนภายนอกให้เขาต้องเีสียหาย ไม่ได้หรอก   คือเื่รื่องนี้ไม่เห็นเอกสารที่มาที่ไปแบบว่าได้ข้อสรุปที่ชัดเจนก็เลยไ่ม่อยากให้ความเห็นมากนัก ให้ไปดูให้ดีว่าเดิมๆ  มีอะไรที่มันผิดหรือไม่ผิดบ้าง   อะไรที่ยอมให้กันไว้  แล้วมันหมดเวลาไปแล้วก็ต้องจบแค่นั้น  ไม่ให้เอามาอ้างใหม่เพราะมันคนละเวลาคนละตอนแล้ว อะไรที่โต้แย้งกันและเราถูกต้องและเสียหายก็อย่าอยู่นิ่งเฉย   มันต้องออกแรงฟ้อง คนที่ทำผิดมันก็ในลักษณะนี้มันเหมือนการพนันโป๊กเกอร์  เกทับลัฟแหลก  ใครไม่สู้หมอบไปทั้งๆ ที่ไพ่เหนือกว่า   คนพวกนี้กำลังวัดใจกับคุณ    ปรึกษาทนายซิ  เลือกดูให้ดีๆ หน่อย  ดูว่าจะคุ้มเปล่า   แต่บางทีมันก็ต้องทำเพื่อรักษาสิทธิของเรา  และคุณเองไม่เดือดร้อนเืรื่องเงินทองนี่รับมรดกมาเยอะแยะ   เดินหน้าฟ้องได้แล้ว จากคุณ : หมอที่ดิน เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 54 15:19:19

ความคิดเห็นที่ 8 ดำเนินการตาม หมอที่ดิน แนะนำเลยครับ  เป็นกำลังใจให้ จขกท. จากคุณ : naytee เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 54 19:22:48

ความคิดเห็นที่ 9 หมายความว่า ที่ดินเดิมเป็นของพ่อ พ่อให้เช่า และมีข้อสัญญาว่าต้องรื้อถอนเมื่อครบเวล ต่อมามีการแบ่งแยก ให้เรา เราเป็นเจ้าของส่วนหนึ่ง บังเอิญไปตรงกับส่วนที่เขาปลูกสร้างใช่ไหมครับ.. ผมเห็นว่า หากที่ดินที่เขาปลูกสร้างรุกล้ำที่ดินเรา และสัญญาเช่าที่ทำไว้กับเจ้าของเดิมได้ครบกำหนดเวลาแล้ว โดยสัญญาเช่าระบุชัดว่าเขาต้องรื้อถอนสิ่งปลูกสร้าง เขาก็ต้องรื้อแหละครับ หากเราในฐานะผู้ถือกรรมสิทธิ์ไม่ยินยอมให้เช่าหรือไม่ยินยอมให้รุกล้ำ ส่วนหากมีการทำสัญญาเช่าอะไรกันใหม่ คนที่ให้เช่าก็ไม่มีสิทธิเอาที่ดินส่วนที่เป็นกรรมสิทธิ์ของเราไปให้คนอื่นเช่า ตามข้อเท็จจริงเพียงเท่าที่ จขกท.เล่ามา โดยไม่มีข้อเท็จจริงอื่นเพิ่มเติม.. หากเราฟ้องโอกาสชนะค่อนข้างแน่ครับ... กรณีเรื่อง 10 ปี แยกเป็นสองกรณี เรื่องอายุความกับเรื่องการครอบครองปรปักษ์ กรณีอายุความ ตราบใดที่ที่เขารุกล้ำที่เรา เราแจ้งให้ออกไม่ออก ผมว่า (เน้น) เขาละเมิดเราอยู่ตลอดเวลา อายุความจะเริ่มนับหนึ่งตอนไหนล่ะ... ผมก็สงสัยอยู่...ที่ว่ามานี้กรณีคดีแพ่งนะครับ... ส่วนการครอบครองปรปักษ์ เขาเข้าครอบครองเริ่มแรกด้วยการใช้สิทธิการเช่า ไม่ใช่แย่งกรรมสิทธิ์ ต่อมาเมื่อหมดเราแจ้งให้เขาออก แต่เขาก็ไม่ออก ผมว่า (อีกแล้ว) เขาอ้างว่าครอบครองโดยสงบ เปิดเผย โดยเจตนาเป็นเจ้าของ ไม่ได้นาครับ....มานไม่สงบเสียแล้วนี่ครับ... แก้ไขเมื่อ 16 เม.ย. 54 20:08:34 แก้ไขเมื่อ 16 เม.ย. 54 20:05:35 แก้ไขเมื่อ 16 เม.ย. 54 19:59:30 จากคุณ : ข้างบูรพา เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 54 19:43:56

ความคิดเห็นที่ 10 คนเช่าเดิมเป็นลูกสาวคนโตที่ 2 อายุ40 คนเช่าใหม่ทำสัญญา 5 ปีนี้เป็นน้องชายคนกลาง คำถาม คือ คนเช่าใหม่ทำสัญญา 5 ปีนี้เป็นน้องชายคนกลาง ทำสัญญาเช่ากับใคร ที่ดินที่แบ่งแยกทั้งสองแปลง เดิมเป็นแปลงใหญ่ที่คุณพ่อคุณจดทะเบียนให้เช่าหรือไม่ ที่ดินทั้งสองแปลงที่แบ่งแยก เจ้าของกระทู้ถือกรรมสิทธิ์ทั้งสองแปลงหรือไม่ ข้อเท็จจริงตามกระทู้ยังไม่ชี้ชัดว่า เจ้าของกระทู้ฟ้องคดีแล้วจะมีโอกาสชนะหรือไม่ เพราะถ้าข้อเท็จจริงเปลี่ยนไปตามคำถามที่ถาม โอกาสที่เจ้าของกระทู้แพ้คดีก็เป็นไปได้ ฟ้องคดีแล้วไปสู้ตายเอาดาบหน้าอาจจะทำให้เรื่องราวยืดยาวไปอีก จากคุณ : boxxcatt เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 54 20:28:04

ความคิดเห็นที่ 11 คห 10 คะ ขอตอบตามนี้คะ คนเช่าใหม่ทำสัญญา 5 ปีนี้เป็นน้องชายคนกลาง ทำสัญญาเช่ากับใคร -พี่สาวเราค่ะ แต่ไม่ถูกกัน ไม่ให้สัญญาเช่าดู รวมถึงคนเช่าใหม่ด้วยค่ะ หายหัว ที่ดินที่แบ่งแยกทั้งสองแปลง เดิมเป็นแปลงใหญ่ที่คุณพ่อคุณจดทะเบียนให้เช่าหรือไม่ -ใช่ค่ะ สัญญาระบุนับตั้งแต่ 1 ตค 2534   แต่จดทะเบียนวันที่ 7 ตค 2534 ที่ดินทั้งสองแปลงที่แบ่งแยก เจ้าของกระทู้ถือกรรมสิทธิ์ทั้งสองแปลงหรือไม่ ไม่ใช่ค่ะ  เป็นของพี่สาวเรา เธอบอกผ่านแม่เราว่า  ให้เช่าส่วนของเขา    ให้ไปฟ้องร้องกันเอง  เราก็เลยต้องหาที่พึ่งเกี่ยวกับกฏหมายน่ะค่ะ   ที่พี่สาวอยู่ด้านซ้าย จากรูปคห2  เราอยู่ทางด้านขวาค่ะ  ถ้าเป็นที่ของเรา ก็คงไม่มีสัญญาเช่าต่อใหม่ หรอกค่ะ ขอบคุณน่ะค่ะ  ข้อเท็จจริงตามนี่น่ะค่ะ แก้ไขเมื่อ 16 เม.ย. 54 22:21:42 แก้ไขเมื่อ 16 เม.ย. 54 22:20:13 จากคุณ : ผู้หญิงคนนั้น...คือฉัน เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 54 22:16:38

ความคิดเห็นที่ 12 ที่ดินแปลงที่แบ่งแยกออกมาในนามของคุณ จะถูกผูกพันโดยสัญญาเดิมที่ทำไว้กับคุณพ่อจนถึง ๗ ตุลาคม ๒๕๕๓ คู่สัญญาเดิม(ลูกสาวคนโต)จะต้องรื้อถอนสิ่งปลูกสร้างออกไป สัญญาเช่าใหม่ที่(น้องชายคนกลาง)ทำกับพี่สาวคุณ ไม่ว่าจะก่อนหรือหลังสัญญาเดิมสิ้นสุดลงและไม่ว่าจะมีคำมั่นหรือคำรับรองว่า สามารถอยู่ต่อได้โดยไม่ต้องรื้อถอนก็ไม่มีผลผูกพันคุณ เพราะโรงเรือนไม่ใช่ส่วนควบของที่ดิน ไม่สามารถอ้างได้ว่าเป็นการสร้างโรงเรือนรุกล้ำเข้าไปโดยสุจริต พี่สาวคุณจึงไม่อาจก้าวล่วงแดนกรรมสิทธิ์นำไปให้บุคคลอื่นเช่าได้ เมื่อพี่สาวคุณไม่มีสิทธิ ผู้เช่าที่อาศัยสิทธิพี่สาวคุณจึงไม่มีสิทธิใช้สอยสิ่งปลูกสร้างนั้นเช่นกัน แต่โปรดสังเกตุว่า ไม่ใช่หน้าที่โดยตรงของผู้เช่า(น้องชายคนกลาง)ที่จะต้องรื้อถอน เพราะผู้ที่โต้แย้งสิทธิคุณโดยตรงตามสัญญาเช่าเดิม คือ (ลูกสาวคนโต) มีหน้าที่ต้องรื้อถอนไป ส่วน(น้องชายคนกลาง)เป็นผู้ครอบครองโดยอาศัยสิทธิพี่สาว ผู้ที่กระทำละเมิดต่อกรรมสิทธิ์ของคุณ คือ พี่สาวคุณและ(น้องชายคนกลาง) ถ้าจะฟ้องบังคับให้รื้อถอน คงต้องฟ้องทั้งสองข้อหา เป็นจำเลยทั้งสามคน จากคุณ : boxxcatt เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 54 22:53:13

ความคิดเห็นที่ 13 คำพิพากษาศาลฎีกาที่ ๗๐๓๑/๒๕๓๙            โจทก์ทั้งสองฟ้องว่า เมื่อวันที่ 22 กุมภาพันธ์ 2537 โจทก์ทั้งสองได้ซื้อที่ดินโฉนดเลขที่ 62023 จำนวนเนื้อที่ 84 ตารางวา จากนางสาวลัดดา สุวรรณแสง ภายหลังโจทก์ทั้งสองให้เจ้าหน้าที่ที่ดินรังวัดสอบเขต ปรากฏว่าจำเลยก่อสร้างโรงเรือนรุกล้ำเข้ามาในที่ดินโจทก์ทั้งสองประมาณ 2.50 เมตร ยาวไปตามแนวเขตที่ดินประมาณ 10 เมตรโดยไม่สุจริต โจทก์มีหนังสือบอกกล่าวให้จำเลยรื้อถอนโรงเรือนส่วนที่รุกล้ำออกไปจากที่ดินโจทก์ทั้งสอง จำเลยรับหนังสือแล้วเพิกเฉย ทำให้โจทก์ทั้งสองได้รับความเสียหาย เนื่องจากโจทก์ทั้งสองจำเป็นต้องใช้ที่ดินปลูกสร้างบ้าน ทำให้โจทก์ทั้งสองขาดประโยชน์จำเลยต้องชดใช้ค่าเสียหายให้โจทก์ทั้งสองเดือนละ 4,000 บาท นับจากวันฟ้องเป็นต้นไปจนกว่าจำเลยจะรื้อถอนโรงเรือนส่วนที่รุกล้ำออกไป ขอให้บังคับจำเลยรื้อถอนโรงเรือนส่วนที่รุกล้ำเข้ามาในที่ดินของโจทก์ทั้งสอง หากไม่ยอมรื้อถอน ขอให้ถือเอาคำพิพากษาของศาลสั่งให้โจทก์ทั้งสองมีอำนาจรื้อถอนเอง โดยให้จำเลยเป็นผู้ออกค่าใช้จ่ายและห้ามจำเลยเข้าเกี่ยวข้องกับที่ดินพิพาท ให้จำเลยชดใช้ค่าเสียหายเดือนละ 4,000 บาท นับจากวันฟ้องเป็นต้นไปจนกว่าจำเลยจะทำการรื้อถอนโรงเรือนส่วนที่รุกล้ำเสร็จเรียบร้อย          จำเลยให้การว่า เดิมโรงเรือนเลขที่ 50/5 หมู่ที่ 3 เป็นกรรมสิทธิ์ของนายทองสุขบัวเนียม โดยเช่าที่ดินบางส่วนของที่ดินโฉนดเลขที่ 19468 ของนางบุญส่ง สุวรรณแสงต่อมาวันที่ 28 ธันวาคม 2530 นางบุญส่ง ยกที่ดินโฉนดเลขที่ 19468 ให้แก่นางสาวลัดดา สุวรรณแสง ในปี 2532 นางสาวลัดดาแบ่งแยกที่ดินแปลงดังกล่าวออกเป็นแปลงย่อยหลายแปลง ทำให้บ้านของนายทองสุขอยู่บนที่ดิน 2 แปลง คือโฉนดเลขที่ 6204 และ 62023 ครั้นวันที่ 2 พฤศจิกายน 2533 นายทองสุขขายบ้านเลขที่50/5 ให้จำเลยโดยทำสัญญาซื้อขายและจดทะเบียนต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ และจำเลยได้เช่าที่ดินปลูกบ้านจากนางสาวลัดดา ต่อมาวันที่ 22 กุมภาพันธ์ 2537 โจทก์ทั้งสองซื้อที่ดินโฉนดเลขที่ 62023 จากนางสาวลัดดา โดยรู้อยู่แล้วว่ามีโรงเรือนบางส่วนของจำเลยอยู่บนที่ดินที่จะซื้อ โจทก์ทั้งสองจึงใช้สิทธิไม่สุจริต เมื่อจำเลยรับโอนโรงเรือนมาโดยสุจริตก่อนโจทก์ทั้งสองจะซื้อที่ดินจากนางสาวลัดดา โจทก์ทั้งสองจึงไม่มีอำนาจฟ้องจำเลยให้รื้อถอนโรงเรือนที่รุกล้ำเข้าไปในที่ดินโจทก์ทั้งสอง ส่วนค่าเสียหายโจทก์ทั้งสองไม่มีสิทธิเรียกร้องจากจำเลย เพราะโจทก์ทั้งสองใช้สิทธิโดยไม่สุจริต ขอให้ยกฟ้อง          ระหว่างพิจารณา โจทก์ทั้งสองสละประเด็นในเรื่องค่าเสียหายศาลชั้นต้นเห็นว่าข้อเท็จจริงตามคำฟ้อง คำให้การพอวินิจฉัยได้ จึงให้งดสืบพยาน          ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยรื้อถอนโรงเรือนในส่วนที่รุกล้ำที่ดินของโจทก์ทั้งสองโฉนดเลขที่ 62023 คำขออื่นให้ยก          จำเลยอุทธรณ์          ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน          จำเลยฎีกา จากคุณ : boxxcatt เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 54 10:43:53

ความคิดเห็นที่ 14 ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คงมีปัญหาที่ต้องวินิจฉัยตามฎีกาของจำเลยเพียงประการเดียวว่า โจทก์ทั้งสองมีอำนาจฟ้องขับไล่จำเลยหรือไม่          พิเคราะห์แล้วคดีนี้ข้อเท็จจริงฟังเป็นยุติจากคำฟ้องและคำให้การว่า โรงเรือนพิพาทเดิมเป็นของนายทองสุข บัวเนียม โดยนายทองสุขเช่าที่ดินของนางบุญส่ง สุวรรณแสง เพื่อปลูกโรงเรือนพิพาทดังกล่าว ต่อมาปี 2530 นางบุญส่งยกที่ดินดังกล่าวทั้งแปลงให้นางสาวลัดดา สุวรรณแสง นางสาวลัดดาได้แบ่งแยกที่ดินดังกล่าวออกเป็นหลายแปลงทำให้โรงเรือนพิพาทอยู่บนที่ดินสองแปลงคือโฉนดเลขที่ 6204 และ 62023 ครั้นปี 2533 จำเลยซื้อโรงเรือนพิพาทมาจากนายทองสุข หลังจากนั้นปี 2537 นางสาวลัดดาได้ขายที่ดินโฉนดเลขที่ 62023 แก่โจทก์ทั้งสอง          ดังนี้ เห็นว่า กรณีเป็นเรื่องจำเลยซื้อเฉพาะโรงเรือนพิพาทจากนายทองสุขแม้การซื้อขายจะทำเป็นหนังสือและจดทะเบียนต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ จำเลยก็ได้กรรมสิทธิ์เฉพาะโรงเรือนพิพาทเท่านั้นหามีสิทธิในที่ดินซึ่งปลูกโรงเรือนไม่          กรณีจึงเป็นเรื่องที่จำเลยมีโรงเรือนส่วนหนึ่งในที่ดินของโจทก์ทั้งสองโดยไม่มีสิทธิ และแม้จำเลยจะเช่าที่ดินของนางสาวลัดดาซึ่งเป็นเจ้าของเดิมก็ตาม ก็ไม่ใช่เป็นเรื่องการปลูกโรงเรือนรุกล้ำที่ดินของบุคคลอื่นตามที่บัญญัติไว้ในประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1312 ดังที่จำเลยฎีกา          จำเลยจึงไม่มีสิทธิเรียกร้องให้โจทก์ทั้งสองจดทะเบียนสิทธิเป็นภารจำยอมตามบทกฎหมายดังกล่าวได้ โจทก์ทั้งสองจึงมีอำนาจฟ้องขับไล่จำเลย          พิพากษายืน (สมพงษ์ สนธิเณร - สมภพ โชติกวณิชย์ - ไพโรจน์ คำอ่อน) จากคุณ : boxxcatt เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 54 10:48:27