ความลับที่ผมปกปิดพ่อแม่..ใกล้ถึงเวลาระเบิดแล้ว ขอคำปรึกษา
|
 |
ขอคำปรึกษาพี่ๆน้าๆในห้องนี้ครับ อ่านจบแล้วจะด่าจะว่ายังไงผมก็ยอม แต่ทิ้งท้ายคำปรึกษาไว้ด้วยนะครับ ขอบคุณมากครับ
มันเป็นบ่วงกรรมที่ผมก่อขึ้นเเองจนมันบานปลายเลยเถิดมาเป็นเวลาหลายปีเพราะความไม่กล้าพูดความจริงกับพ่อแม่ของผม เรื่องราวเป็นดังนี้ครับ
เรื่องเริ่มตั้งแต่ พ.ศ.2545 ตอนนั้น ผมอยู่ ม.5 เทอม 2 อายุ 17 ปี เพื่อนผมมันชวนให้ผมเล่นเกมๆนึง ตอนแรกผมก็ยังไม่ติดแต่พอเล่นไปเล่นมาผมก็ติดมันงอมแงม ผลการเรียนของผมจาก 3.4 เหลือ 1.7 ตอนจบ ม.6
เพราะผมไม่อ่านหนังสือ ไม่สนใจเรียน แถมโดดเรียนเล่นเกมอยู่บ้าน เพราะพอ่กับแม่ผมไปทำงานที่ กทม. แต่บ้านกับโรงเรียนผมอยู่ ตจว.
เพื่อนผมคนอื่นๆที่เล่นเกมนี้ก็ไม่ได้ติดเกมแบบผม จบ ม.6 ต่างคนต่างแยกย้าย เพื่อนผมเอนทรานซ์ติดกันหลายคน แต่ผม แน่นอน จะเอาอะไรไปเอ็นติดล่ะ
กลางปี 2547 ผมก็ไปสมัครสอบเข้า ม.ราชภัฏสวนดุสิต ก็สอบได้ สาขา วิทยาการคอมพิวเตอร์ เปิดเรียนมิถุนายน 2547 ผมไปเรียนได้ 1 เดือน ก็ไม่ไปเรียนอีกเลย แต่งตัวชุดนักศึกษาไป แต่เปล่าผมเข้าร้านเกมไปเล่นเกมทั้งวัน ตกเย็นก็กลับมาทำงานรับรถช่วงเย็น เป็นอย่างนี้ทุกวันจนถึง กุมภาพันธ์ 2548
ผมก็มีความคิดว่าอยากเรียนอีก ก็ไปสมัครภาคสมทบของ ม.ราชภัฏสวนดุสิต สาขาเดิมคือ วิทยาการคอม พอเปิดเทอมก็เหมือนเดิม ออกจากบ้าน 11.00 น. ไปนั่งเล่นเกมจนถึง 18.00น. แล้วก็ไปเรียน เรียนได้ 1 เดือนก็ไม่ไปเรียนอีก
ผมโกหกพ่อแม่ ต่างๆนาๆว่าไปเรียนอย่างงั้นอย่างงี้ จนล่วงเลยมาถึงบัดนี้ เมษายน 2554 ผมโกหกพ่อกับแม่ว่าจะรับปริญญา พฤษภาคม 2554 แต่จะเอาอะไรไปรับล่ะครับ ผมก็โกหกคำโตกับพ่อแม่ไปวันๆ หลอกขอเงินพ่อแม่ใช้ไปวันๆ
แต่ผมก็ไปหางานทำอยู่ช่วงกลางคืน เงินที่ได้มาก็ให้พ่อแม่ แล้วเอาไว้ใช้ส่วนนึง
เรื่องติดเกมผมเริ่มเบาลงๆ จนผมเลิกมันได้ 100% เมื่อเดือนกันยายน 2553 ผมดีใจมากผมหลุดพ้นจากมันเสียที เป็นเวลากว่า 8 ปี ที่มันทำลายอนาคตผม ตอนนี้ผมอายุ 25 ปี
ปลายปี 53 หลังจากผมเลิกไอ้เกมบ้านี่ได้ผมตั้งความฝันไว้ผมต้องเอาปริญญามาให้พ่อแม่ และทำงานที่มันได้เงินเดือนดีกว่าที่ทำอยู่นี้ให้ได้
ผมไปสมัครเรียนรามครับ ตอนนี้เรียนได้ 2 ภาคการศึกษาแล้ว ไม่น่าเชื่อผลการเรียนผมได้ G หลายวิชาอยู่ ผมมั่นใจผมต้องจบให้ได้ไม่เกิน 3 ปี
แต่ปัญหาตอนนี้คือ ผมโกหกพ่อแม่ว่าจะรับปริญญาของ สวนดุสิต พฤษภาคม 2554 แต่ผมไม่ได้รับ พ่อกับแม่ผมตื่นเต้นมากเตรียมไปจ้างวงดนตรี โต๊ะจีน บอกคนไปทั่ว เพื่อมาเลี้ยงฉลองงานรับปริญญาจอมปลอมของผม
เวลามันใกล้มากแล้ว ผมจะทำยังไงดีครับ
ผมยอมรับผิดทุกอย่าง ทุกความเลวที่ผมทำลงไป ทุกบ่วงกรรมที่ผมก่อขึ้น มันไม่มีทางย้อนกลับไปแก้ไขได้ ผมนี่มันลูกเลวจริงๆ พ่อแม่ให้เงินผมมาไม่รู้เท่าไหร่แต่มันหมดไปกับสิ่งไร้สาระ ทำลายอนาคตผม
เพื่อนผมหลายๆคน จบปริญญาตรี โท ทำงานดีๆกันทั้งนั้น ต่างกับผมราวฟ้ากับเหว มีวุฒิแค่ ม.6 นี่เพื่อนผมมันยังไม่มีใครรู้เลยว่าผมเลวขนาดไหนเพราะผมก็โกหกพวกมันไปว่าจบแล้ว ทำงานดีงั้นงี้
ใจผมตอนนี้มุ่งเรียนรามให้จบอย่างเดียว ผมอ่านหนังสือแทบทุกวันที่มีเวลา แต่กว่าผมจะจบอายุก็ปาเข้าไปเกือบ 30 แล้วมันจะมีงานดีๆให้ทำไหม นี่ก็เป็นผลกรรมอีกต่อที่มันสนองให้เกิดขึ้นกับผมแล้ว แต่ผมไม่มีทางเลือก ถ้าไม่เรียนก็เป็นได้แค่ลูกจ้างค่าแรงวันละ 250บาท ซึ่งถ้าสิ้นบุญพ่อกับแม่ ผมไม่รู้จะเลี้ยงตัวเองรอดหรือเปล่า
กราบขอบพระคุณ พี่ๆ น้าๆทุกคนที่ทนอ่านและให้คำปรึกษา แต่ผมไม่รู้จะหาทางแก้บ่วงกรรมนี้อย่างไร จะบอกความจริงกับพ่อแม่ บอกได้คำเดียว ผมไม่กล้าครับ ไม่รู้มันกลัวอะไร แต่ความลับที่ผมโกหกพ่อแม่มานานมันก็จะเปิดเผยอีกไม่นาน ถ้าผมยังโกหกแบบนี้ต่อไป โอ้ยเครียด...
| จากคุณ |
:
สักวันฉันจะดีพอ
|
| เขียนเมื่อ |
:
16 เม.ย. 54 19:07:56
A:192.168.10.1 X:183.88.63.238 TicketID:313624
|
|
|
| 
