ความคิดเห็นที่ 1 ซึ่งในวันที่ไปยื่นหนังสือฉบับที่ 2 (วันที่ 8 เมษายน 2554) ท่านผู้อำนวยการแจ้งว่า ในส่วนของโรงพยาบาลก็จะมีการสอบสวนใหม่ โดยจะระงับใบลาออกของเจ้าหน้าที่คนนี้ไว้ก่อน (ตามระเบียบใบลาออกจะมีผลภายใน 1 เดือนหลังวันที่ยื่น นั่นหมายความว่าถ้าไม่ระงับใบลาออก ก็จะมีผลในสิ้นเดือนเมษายน นี้) และทางโรงพยาบาลเองก็จะส่งเรื่องให้ทางตำรวจดำเนินการสอบสวนควบคู่ไปด้วย โดยดิฉันแจ้งขอทราบความคืบหน้าในการสอบสวนของทางโรงพยาบาลด้วย ซึ่งท่านผู้อำนวยการแจ้งว่าจะแจ้งให้ทราบความคืบหน้าเป็นระยะๆ ถึงตอนนี้ ดิฉันยังไม่ได้รับแจ้งความคืบหน้าการสอบสวนในส่วนของโรงพยาบาล ในส่วนของตำรวจ ได้มีเจ้าหน้าที่ตำรวจโทรศัพท์เข้ามาหาดิฉัน และดิฉันได้นัดเข้าไปพูดคุยรายละเอียดเหตุการณ์กับทางตำรวจแล้วครั้งหนึ่ง แต่ยังไม่ได้นัดคู่กรณีเข้าไปด้วย . รบกวนสมาชิก ช่วยทำ Link กระทู้ที่โพสไว้ก่อนหน้านี้ ทั้ง 2 กระทู้ให้ด้วยนะคะ จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 54 20:14:55 A:58.136.98.6 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 2 ดิฉันจะทยอย up date การไปพบพูดคุยกับคุณตำรวจให้ทราบนะคะ..............แต่ตอนนี้ดิฉันอยากได้คำปรึกษาจากผู้รู้ในห้องนี้ ในการที่จะไปพบคุณตำรวจพร้อมกับคู่กรณี ดิฉันเข้าใจว่า การเข้าไปแจ้งให้คุณตำรวจลงบันทึกประจำวันในวันหลังเกิดเหตุ ไม่ใช่การแจ้งความข้อหาทำร้ายร่างการใช่มั๊ยคะ ดังนั้นในวันที่ไปคุยกับคู่กรณี ถ้าคู่กรณียอมรับผิด ดิฉันจำเป็นต้องแจ้งความข้อหาทำร้ายร่างกายด้วยหรือไม่ ถ้าคู่กรณีรับผิด โดยไม่มีการแจ้งความ จะมีผลอะไรกับคู่กรณีบ้าง หรือถ้ามีการแจ้งความ นั่นหมายถึงจะต้องไปขึ้นศาลด้วยใช่หรือไม่ ขอความกรุณาให้คำแนะนำด้วยนะคะ จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 54 20:35:06 A:58.136.98.6 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 3 ตามที่ดิฉันได้โพสไว้ในกระทู้ก่อนหน้านี้ ว่าไม่ต้องการขึ้นโรงขึ้นศาล เพราะคุณพ่ออายุมากแล้ว และเพิ่งผ่านการผ่าตัดกระดูกสันหลังโดยมีเหล็กดามยึดกระดูกไว้ เดินเหินไม่สะดวก และก็ไม่อยากจะรบกวนพยานด้วย..............เพราะด้วยวิสัยของคนเราแล้ว ไม่มีใครอยากเอาตัวเข้ามาเกี่ยวข้องกับคดีความ ขึ้นโรงพักหรือขึ้นศาล แต่ดิฉันอยากให้คนที่กระทำผิดได้รับโทษบ้างตามสมควรกับการกระทำ เช่นการลงโทษทางวินัยราชการ การถูกไล่ออก แบบมีประวัติติดตัวจนไม่สามารถไปสมัครทำงานหน้าที่นี้ที่โรงพยาบาลอื่นได้อีก ..............ไม่ใช่ทำผิดแล้วก็ยื่นใบลาออกเรื่องก็จบ หลังจากนั้นจะไปก่อกรรมทำเข็ญกับใครผู้ป่วยที่อื่นอีกก็ได้ เท่าที่ได้คุยกับคุณตำรวจ คุณตำรวจบอกว่าหลักฐานจากภาพถ่ายค่อนข้างชัดเจนว่าถูกทำร้าย ดังนั้นดิฉันจึงอยากถามว่า ถ้าคู่กรณียอมรับผิด ดิฉันจะต้องแจ้งความข้อหาทำร้ายร่างกายด้วยหรือเปล่า.............และจะมีผลอะไรกับตัวเขาบ้าง และดิฉันควรจะทำอย่างไรต่อไป ............จะรอคำแนะนำและข้อคิดเห็นนะคะ................. จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 54 21:04:07 A:58.136.98.6 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 4 ไปแจ้งความทำร้ายร่างกายให้เป็นเรื่องเป็นราว เพื่อดำเนินคดีเอาผิดให้ถึงที่สุด ถ้าอยากให้ เอาข้อมูลให้สื่อมวลชน เช่น โทรทัศน์ หนังสือพิมพ์ วิทยุ หรือปรึกษาองค์กรเอกชน ที่ชำนาญ เช่น สภาทนายความ มูลนิธิิเพื่อผู้บริโภค จากคุณ : birdeyeview เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 54 21:09:18

ความคิดเห็นที่ 5 เกลียดบุรุษพยาบาล เลว ๆ จริงเชียว โรงพยาบาลไหนเหรอคะ ขอให้เวรกรรมตามสนองมันตอนแก่ สาทุ จากคุณ : s เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 54 21:25:57 A:183.89.145.83 X: TicketID:312829

ความคิดเห็นที่ 6 ไม่รู้สินะ ใจหนึ่งผมก็อยากให้เเอาเรื่องมันสุดๆ อีกใจหนึ่ง ผมว่า เอาแต่พอดีก็น่าจะพอ เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร อนึ่ง ไม่ควรให้ลาออกเอง แต่ควรให้โรงพยาบาลไล่ออกเนื่องจากความประพฤติไม่เหมาะสมครับ ริบใบอนุญาตประกอบวิชาชีพพยาบาลด้วย จากคุณ : Ice-man เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 54 21:32:22

ความคิดเห็นที่ 7 กระทู้ที่ 1 http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L10349795/L10349795.html กระทู้ที่ 2 http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L10417761/L10417761.html จากคุณ : -=สาวลาวบ่าวไทย=- เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 54 21:32:26

ความคิดเห็นที่ 8 ถ้าเขาลาออก หรือถูกไล่ ออกแล้วก็เป็นสิทธิ์ของเขาที่จะไปสมัครที่ใหม่ แค่นี้เขาก็คงพอสำนึกได้บ้าง  ถ้าเขาไม่เปลี่ยนแปลงก็คงทำอาชีพนี้ได้ไม่นานหรอก จขกท.ก็เรียกร้องความเป็นธรรมในส่วนที่เกี่ยวข้องกับคุณก็พอ จากคุณ : ปลาหัววุ้น เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 54 21:49:38

ความคิดเห็นที่ 9 ............มาเล่าเรื่องตอนที่ไปพบคุณตำรวจครั้งแรกให้ฟังนะคะ.............. วันอาทิตย์ที่ 17 เมษายน ช่วงบ่าย **ดิฉันได้รับโทรศัพท์จากคุณตำรวจ โทรศัพท์เข้ามาพูดคุยเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับคุณพ่อ หลังจากที่ได้รับเรื่องจากทางโรงพยาบาล ต้องการให้ดิฉันพาคุยพ่อไปที่ สน. เพื่อคุยรายละเอียด ...........แต่ดิฉันแจ้งว่า คุณพ่อยังไม่สะดวกที่จะเข้าไป เนื่องจากสภาพร่างกายยังไม่พร้อม แต่ดิฉันจะเข้าไปพบเพื่อให้ข้อมูลเองก่อน วันจันทร์ที่ 18 เมษายน ช่วงเย็นหลังเลิกงาน ** ดิฉันกับหลานสาว ได้เข้าไปพบคุณตำรวจ ...............เริ่มแรกคุณตำรวจบอกว่า ท่านผู้อำนวยการโรงพยาบาล ไม่สบายใจเป็นอย่างมากที่ดิฉันนำเรื่องมาโพสลงอินเตอร์เน็ต แต่ทางตำรวจจะไม่เข้ามายุ่งเรื่องนี้ บอกว่าให้คุยกันเอง ซึ่งดิฉันก็แจ้งไปว่า เราจะต้องโพสจนจบเรื่อง เพราะมีคนติดตาม ให้คำแนะนำ ให้กำลังใจมากมาย ...............ไว้จะมา up date ต่อนะคะ.............. จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 54 22:36:15 A:58.136.98.6 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 10 แจ้งความ อาญาครับ เอาเลย ไม่งั้น คนอื่นๆซวยครับ ช่วยเหลือสังคมทางตรงเลยครับ จากคุณ : หน้าเลี่ยม เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 54 22:45:31

ความคิดเห็นที่ 11 เข้าใจความรู้สึกของ จขกท.นะคะ แต่การดำเนินคดีก็จะมีความยืดเยื้อแน่นอน ถ้าส่งฟ้องก็ต้องมีการนัดสืบพยาน เรื่องจะอีกยาวววววววว ไม่รู้จะคุ้มค่ากับการเสียเวลาหรือเปล่า ถ้าเขาจะสึกนึกไม่ได้  ต่อให้ลงโทษยังไงก็ไม่มีทาง อาชีพของเขา  สามารถทำเอกชนหรือดูแลเป็นส่วนตัวได้ ดังนั้นการลงโทษทางกฎหมายอาจไม่ตรงคำตอบ  ที่ จขกท.ต้องการ จากคุณ : ซอนต๊อก เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 54 23:13:36

ความคิดเห็นที่ 12 ขอให้คุณพ่อ จขกท สุขภาพแข็งแรงขึ้นเร็วๆนะคะ จากคุณ : ขี้เหงา...เอาแต่ใจ เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 00:37:01

ความคิดเห็นที่ 13 คนทำผิดก็ต้องได้รับโทษครับ.. แต่เราก็ต้องเปิดใจให้เค้ามีที่ยืนบ้าง. ไม่ใช่จะเล่นงานกันจนถึงขนาดไม่มีที่ให้เค้ายืนกันเลยในชาตินี้. จากคุณ : น้าออด เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 07:07:52

ความคิดเห็นที่ 14 มา up date เรื่องการไปพบพูดคุณกับคุณตำรวจเมื่อวันที่ 18 เมษายน ต่อนะคะ............ เข้าใจว่าทางโรงพยาบาลได้ส่งหนังสือร้องเรียนฉบับแรก และหนังสือแจ้งขอให้โรงพยาบาลทบทวนข้อสรุปอีกครั้ง ให้กับทางตำรวจ..........จากรายละเอียดในหนังสือ ดิฉันระบุเจตนาอย่างชัดเจนว่า ดิฉันไม่ต้องการดำเนินการทางคดีความหรือฟ้องร้องใดๆ ไม่ว่ากับทางโรงพยาบาลหรือแม้แต่กับตัวผู้กระทำผิด แต่ต้องการให้เข้าได้รับโทษทางวินัย เช่นการไล่ออก แล้วมีประวัติติดตัวไป ซึ่งเขาจะไปทำงานอื่นๆอะไรที่ใหนก็ได้ แต่คนที่มีพฤติกรรมแบบนี้ ไม่ควรไปทำงานให้บริการผู้ป่วยอีกต่อไป ซึ่งทางตำรวจพูดกับดิฉันว่า จริงๆแล้ว ทางโรงพยาบาลสามารถสอบเองได้ ซึ่งไม่น่ายาก เรื่องก็ไม่น่าจะถึงตำรวจ ดิฉันก็บอกไปว่า ตัวดิฉันเองก็ไม่มีเจตนาที่จะดำเนินการทางกฏหมายตั้งแต่แรกแล้ว .............แม้แต่ผลสรุปการสอบสวนครั้งแรกจากโรงพยาบาลจะออกมาในรูปแบบพยานไม่เพียงพอ ส่วนร่องรอยฟกช้ำบนใบหน้าก็สรุปไม่ได้อีกว่าโดนอะไรมา............แต่เมื่อมีการแจ้งเบาะแสพยานเพิ่มเติมมาให้ ดิฉันจึงได้ทำหนังสือฉบับที่ 2 ขอให้ทางโรงพยาบาลทบทวนผลสรุปการสอบสวนอีกครั้ง ดิฉันได้นำรายละเอียดหนังสือร้องเรียนฉบับแล้ว ลงไว้ในกระทู้ที่ 1 ........เดี๋ยวดิฉันจะนำรายละเอียดหนังสือฉบับที่ 2 ที่ส่งถึงโรงพยาบาลมาลงให้ดูนะคะ............... จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 07:52:52 A:58.136.98.6 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 15 ความคิดเห็นที่ 13 คนทำผิดก็ต้องได้รับโทษครับ.. แต่เราก็ต้องเปิดใจให้เค้ามีที่ยืนบ้าง. ไม่ใช่จะเล่นงานกันจนถึงขนาดไม่มีที่ให้เค้ายืนกันเลยในชาตินี้. จากคุณ : น้าออด เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 07:07:52 ^ ^ เรียนคุณ : น้าออด ดิฉันไม่มีเจตนาจะฟ้องร้องหรือดำเนินการทางคดีความใดๆเลย ตั้งแรกจนถึงตอนนี้ เพียงแต่ต้องการให้โรงพยาบาลลงโทษทางวินัย ที่ไม่ใช่แค่ให้เขาเขียนใบลาออกแล้วก็ไปสมัครทำงานในหน้าที่นี้อีกเท่านั้น เขาสามารถไปประกอบอาชีพอื่นได้อีกมากมาย เพียงแต่คนที่มีพฤติกรรมแบบนี้ ไม่สใควรจะทำงานด้านการให้บริการผู้ป่วยและมีโอกาสไปทำร้ายผู้ป่วยรายอื่นอีก จากการบอกเล่าของผู้ป่วยรายอื่นที่เห็นเหตุการณ์ และคำบอกเล่าของเจ้าหน้าภายในโรงพยาบาลที่เล่าให้พยานฟัง เจ้าหน้าที่รายนี้มีพฤติกรรมก้าวร้าวทั้งคำพูดและการกระทำ และครั้งนี้ไม่ได้เป็นครั้งแรกที่เขาทำร้ายผู้ป่วย แต่ที่ผ่านมามีคนคอยปกป้อง ช่วยเหลือไม่ให้เขาถูกลงโทษ ส่วนที่เรื่องถึงตำรวจ ก็ไม่ใช่เพราะตัวดิฉันเองต้องการให้เป็นเช่นกัน แต่ทางท่านผู้อำนวยการท่านต้องการให้ทางตำรวจสอบสวนควบคู่ไปด้วย เพื่อที่จะแสดงให้เห็นว่า ได้ไม่ได้ปกป้องใคร จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 08:01:56 A:58.136.98.6 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 16 ................หนังสือแจ้งขอให้ทางโรงพยาบาลทบทวนข้อสรุปผลการสอบสวน................... วันที่ 8 เมษายน 2554 รียน นพ.ชูวิทย์ ประดิษฐบาทุกา – ผู้อำนวยการโรงพยาบาลกลาง กรุงเทพฯ จาก น.ส. xxxxx xxxxx - บุตรผู้ป่วยที่ถูกทำร้าย เรื่อง ขอให้ทบทวนข้อสรุปและการลงโทษผู้กระทำผิด และการแจ้งพยานเพิ่มเติม กรณี นายxxxx xxxxxx ผู้ป่วยถูกทำร้ายร่างกายโดยเจ้าหน้าที่พยาบาล สิ่งที่แนบมาด้วย สรุปคำบอกเล่าของคุณxxxx xxxx ผู้ป่วยอีกคนที่เห็นเหตุการณ์ อันเนื่องจากมาจากการยื่นหนังสือร้องเรียน เหตุผู้ป่วยถูกทำร้ายโดยเจ้าหน้าที่พยาบาล ลงวันที่ 16 มีนาคม 2554 เพื่อให้ทางโรงพยาบาลดำเนินการสอบสวนหาผู้กระทำผิด และหาข้อสรุป ในการลงโทษผู้กระทำผิดนั้น โดยผลสอบสวนของโรงพยาบาล สรุปออกมาว่า ผู้กระทำผิด พูดจาไม่ดีกับผู้ป่วยจริง แต่พยานและหลักฐานไม่เพียงพอที่จะสรุปได้ว่าเขาทำร้ายผู้ป่วยจริง จากหลักฐานจากรอยฟกช้ำบนใบหน้าของผู้ป่วย และพยานที่เป็นผู้ป่วยเตียงข้างเคียง 1 ท่านที่เป็นผู้เห็นเหตุการณ์ ที่ยอมเล่าเหตุการณ์ที่เห็นให้ทั้งดิฉัน ผู้เป็นบุตรสาวผู้ป่วย และท่านผู้อำนวยการโรงพยาบาลฟังนั้น ไม่มีน้ำหนักเพียงพอ ที่จะสามารถดำเนินการลงโทษใดๆต่อผู้ถูกกล่าวหา นอกเหนือจากการที่ผู้ถูกกล่าวหาได้ยื่นใบลาออก ซึ่งจะมีผลในอีก 1 เดือนหลังจากนั้น ...........มีต่อค่ะ.............. จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 08:20:25 A:58.136.98.6 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 17 ................ต่อค่ะ..............(จดหมายถึงโรงพยาบาล ฉบับที่ 2) ดิฉันและครอบครัวเห็นว่า การลาออกของผู้กระทำผิด ไม่ใช่การลงโทษ และไม่มีผลใดๆต่อประวัติการทำงานของบุคคลดังกล่าว อีกทั้งบุคคลผู้นี้ยังสามารถไปสมัครทำงานในหน้าที่นี้ในโรงพยาบาลแห่งอื่นได้อีกในวันข้างหน้า พฤติกรรมและการกระทำของบุคคลนี้ ไม่เหมาะสมอย่างยิ่งที่จะทำงานในหน้าที่ดูแลให้บริการผู้ป่วย ไม่ว่าจะที่นี่หรือที่ใหนๆ เพื่อที่จะกันบุคคลที่มีประวัติกระทำรุนแรงต่อผู้ป่วย ไม่ให้มีโอกาสไปทำร้ายผู้ป่วยท่านอื่นๆอีกได้ในอนาคต และผู้กระทำผิดควรได้รับการลงโทษตามสมควร และมีผลต่อประวัติการทำงานที่จะติดตัวไปด้วย ทางเราต้องการดำเนินเรื่องผ่านช่องทางของโรงพยาบาล ไม่ได้มีจุดประสงค์ตั้งแต่แรกที่จะฟ้องร้องหรือเรียกค่าเสียหายใดๆ แต่เราคาดหวังว่าผลสรุปที่ได้ ควรจะมีมากกว่าการยื่นใบลาออกของผู้กระทำผิด ดิฉันจึงขอให้ท่านผู้อำนวยการพิจารณาข้อร้องเรียน และการลงโทษผู้กระทำผิดอีกครั้ง เนื่องจากมีพยานผู้รู้เห็นเพิ่มเติมอีก 2 คน ที่สามารถให้ข้อมูลเพิ่มเติมได้ 1. นายxxxx xxxxx – หมายเลขโทรศัพท์ xxx – xxx xxxx 2. ผู้ป่วยอีกท่าน หมายเลขโทรศัพท์ xxx – xxx xxxx โดยดิฉันได้รายชื่อพยานคนแรก มาจากผู้หวังดีซึ่งเป็นคนในโรงพยาบาลที่ไม่ต้องการเปิดเผยตัวตน โทรศัพท์มาแจ้ง ชื่อและหมายเลขโทรศัพท์ของผู้ป่วยรายนี้ ที่เห็นเหตุการณ์โดยตลอด ให้ดิฉันติดต่อและเข้าไปพบเพื่อคุยรายละเอียดเพิ่มเติม อีกทั้งผู้ป่วยรายนี้ยินดีที่จะเป็นพยานให้ด้วยอีกคน ...............มีต่อค่ะ........... จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 08:21:42 A:58.136.98.6 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 18 ..............ต่อค่ะ (จดหมายถึงโรงพยาบาล)............. ส่วนผู้ป่วยรายที่ 2 เป็นผู้ป่วยที่คุณxxxx xxxx แจ้งว่าเป็นผู้เห็นเหตุการณ์ด้วยเช่นกัน และเป็นผู้ตะโกนบอกว่า ‘เฮ้ย .จะซ้อมกันให้ตายหรือไง’ ซึ่งในเช้าวันรุ่งขึ้น ผู้ป่วยทั้ง 2 คน ยังได้มาคุยกันถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนกลางคืน ข้อมูลที่คุณxxxx xxxx ให้กับดิฉัน สอดคล้องกับที่คุณลุงผู้ป่วยเตียงข้างเคียงได้เคยบอกดิฉันไว้เช่นกัน อาจจะแตกต่างในรายละเอียดบ้าง เช่นคุณลุงข้างเตียงบอกว่า คุณพ่อโดนทุบที่ใบหน้าและหน้าอก และโดนบีบคอ, คุณสมบัติบอกว่าโดนตบอย่างรุนแรงที่ใบหน้า โดนศอกกดกระแทกหน้าอก และโดนบีบคอ และทั้ง 2 ท่าน ยังบอกว่า ผู้กระทำพูดจาหยาบคายด้วยเช่นกัน ทั้งนี้ คุณxxxx xxxx ยังได้ไปดูบอร์ดแสดงรายชื่อเจ้าหน้าที่ เพื่อดูรายชื่อผู้ที่เกี่ยวข้อง และแจ้งให้ดิฉันทราบดังนี้ 1. xxxx xxxx – หัวหน้าพยาบาล 2. xxxx xxxx – ผู้กระทำ 3. xxxx xxxx – ไม่ใช่ผู้กระทำ แต่เข้ามาปรามว่า ‘อย่าแรงนัก’ และช่วยผูกผ้ามัดตัวทีหลัง 4. xxxx xxxx – เข้ามาช่วยแกะผ้ามัดปากให้ (คนนี้อยู่ฝ่ายเดียวกันกับหัวหน้าพยาบาล) ในส่วนเจ้าหน้าที่และพยาบาลบางคนที่รู้เห็นเหตุการณ์ ทั้งยังบอกพยานด้วยว่า เหตุการณ์แบบนี้ ไม่ได้เกิดขึ้นครั้งแรก แต่มีหัวหน้าบางคนช่วยเหลือ ปกป้อง นี่อาจจะเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ไม่มีเจ้าหน้าที่หรือพยาบาลคนใดกล้าออกมาเป็นพยานให้ แต่ก็ช่วยเหลือทางอ้อมโดยการโทรศัพท์แจ้งเบาะแสพยานเพิ่มเติมให้ดิฉันทราบ ดิฉันหวังว่า ข้อมูลเพิ่มเติมที่ได้จากผู้ป่วยที่เห็นเหตุการณ์ จะสามารถทำให้ท่านผู้อำนวยการ พิจารณาทบทวนข้อสรุปการสอบสวน และสามารถดำเนินการลงโทษผู้กระทำผิดได้เหมาะสมมากขึ้น ขอแสดงความนับถือ น.ส.xxxx xxxx บุตรสาวผู้ป่วย จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 08:22:38 A:58.136.98.6 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 19 อ่านแล้ว แย่มาก เค้าไม่สมควรกับวิชาชีพนี้ค่ะ จากคุณ : Take me home เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 08:27:58

ความคิดเห็นที่ 20 เข้ามาให้กำลังใจคะ ตามอ่านมาตั้งแต่กระทู้แรก ขอให้คุณพ่อ สุขภาพแข็งแรงขึ้นไวๆคะ จากคุณ : เอื้องราตรี เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 09:34:08

ความคิดเห็นที่ 21 อ่านแล้วสรุปว่า รพ. เป็นผู้แจ้งความไว้ ตำรวจถึงได้มีการดำเนินการสอบสวน เพราะฉะนั้นคุณจะแจ้งหรือไม่แจ้งก็ได้(มั้ง)  แต่ถ้าไม่แจ้ง รพ.เขาก็อาจจะถอนแจ้งความเองภายหลังได้ คนทำผิดก็ต้องลงโทษให้เป็นเยี่ยงอย่าง มันจะได้ไม่เกิดกับใคร การดำเนินการของตำรวจก็จะได้เป็นบรรทัดฐาน เป็นตัวอย่างให้ รพ.เอาไปปฏิบัติได้ว่า ต่อไปถ้ามีกรณีร้องเรียนแบบนี้อีก จะสอบสวนอย่างไร หาหลักฐานได้อย่างไร ผมว่าคนที่ทำร้ายคนป่วยสูงอายุได้นี่ ถือว่ามีความผิดปกติทางจิต ถ้าสอบสวนได้ว่าผิดจริง หรือเขายอมรับผิดเอง ก็ต้องให้เขายอมเข้าไปรับการบำบัดทางจิต น่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด จากคุณ : TingTing เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 10:21:59

ความคิดเห็นที่ 22 ดำเนินตามกฎหมายค่ะ ..... จากคุณ : n_godde เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 12:11:27

ความคิดเห็นที่ 23 เป็นกำลังใจให้ จขกทครับ คนประเภทนี้ไม่ควรจะทำหน้าที่นี้อีกต่อไป สนับสนุนให้ฟ้องครับ จากคุณ : golfnumeric เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 15:18:34

ความคิดเห็นที่ 24 เป็นกำลังใจให้ครับ เจ้าของกระทู้ จากคุณ : mokirup เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 16:01:59

ความคิดเห็นที่ 25 เมืองไทย สยามเมืองยิ้ม แต่ข้างหลัง มีมีด ไว้เตรียมเสียบ นะครับ ไม่ได้ยิ้มเหมือนข้างหน้า คนไทยโดยรวมชักจะไม่ค่อยดีแล้ว ใจ:-).ม ขึ้นทุกวัน แย่ลง คนดีเริ่มน้อยลง เห็นคนอื่นทำผิด มักจะคิดว่าไม่ใช่เรื่องของตัวเอง ปล่อยไป ไม่สน จึงไม่ค่อยมีใครช่วยใคร เอาแต่เรื่องสนุกๆ ถ้าเรื่องสนุกๆ จะรวมพวกกัน แต่หากมีเรื่องทุกข์ ก็ตัวใครตัวมัน ไม่ค่อยช่วยกัน เรื่องนี้ก็เหมือนกัน ขอให้ช่วยกันเต็มที่ อย่าปล่อยว่า ไม่ใช่เรื่องของเรา สังคมต้องช่วยกัน กำจัดคนไม่ดี สร้างสรรค์ความดี จากคุณ : ผมเอง ขาไม่หญ่าย (phch) เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 16:33:56

ความคิดเห็นที่ 26 เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : onlycat เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 17:28:41

ความคิดเห็นที่ 27 เจ้าของกระทู้เองค่ะ................ ดิฉันเพิ่งกลับจาก สถานีตำรวจ พลับพลาไชย 1 ตามที่คุณตำรวจนัดหมายให้พาคุณพ่อ ไปเจรจากับคู่กรณี โดยฝ่ายดิฉัน มีคุณพ่อ พี่สาว และตัวดิฉัน รวม 3 คน เมื่อไปถึง ปรากฏว่าฝ่ายคู่กรณี มีคุณพ่อของเขา และบุคคลที่แต่งชุดสูท ที่เห็นปุ๊บก็รู้ป๊บว่าเป็นทนายความมาด้วย รวม 3 คนเช่นกัน คืนนี้ ดิฉันจะทยอย เล่ารายละเอียดผลการเจรจา ให้ทราบนะคะ ................ขอขอบคุณอีกครั้ง ที่ติดตามให้กำลังใจ ให้คำแนะนำ นะคะ จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 17:45:38 A:58.136.98.6 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 28 รอติดตาม และเอาใจช่วยครับ จากคุณ : ปลาหัววุ้น เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 17:53:05

ความคิดเห็นที่ 29 ส่งกำลังใจนะคะ จากคุณ : แม่จากัวร์ เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 19:15:44

ความคิดเห็นที่ 30 รอติดตาม จากคุณ : โสดเสมอเมื่อเจอผู้ชาย เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 19:29:15

ความคิดเห็นที่ 31 เป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะคะ จากคุณ : เขียนบน iPhone (YogiCat) เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 19:32:16

ความคิดเห็นที่ 32 เห็นควรว่า ให้ทางโรงพยาบาลไล่ออก และระบุสาเหตุ (ที่แท้จริง) หลังดำเนินดคีค่ะ แม้ว่าผลของดคีจะต้องไปนอนในคุกก็ตาม (จะได้มีประวัติติดตัวไว้เป็นเครื่องป้องกัน) การให้เขียนใบลาออก จะอ้างอย่างก็ได้เวลาสมัครงาน บุคคลผู้นี้เป็นอันตรายต่อผู้ป่วยค่ะ หากมีการกระทำกับผู้ป่วยที่อ่อนแอ ชกผิดชกถูก อาจเลือดตกในทำให้ผู้ป่วยเสียชีวิตได้นะคะ สำหรับผู้ที่เห็นใจผู้กระทำความผิด คิดให้ละเอียดด้วยนะคะ ถ้าบุคคลนั้นบังเอิญมาเข้าเวรที่เราหรือญาติเราพอดี จะทำอย่างไรคะ เป็นเรา เราก็ไม่อยากเจ็บตัว เพียงเพื่อระบายโทสะของใครที่ไหนก็ไม่รู้นะคะ เป็นกำลังใจให้ จขกท ค่ะ ขอให้กรรมได้สนองผู้กระทำความผิดให้สาสมกับที่ได้ทำไว้กับหลายๆ คนค่ะ สาธุ จากคุณ : pukuchan22 เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 20:47:19

ความคิดเห็นที่ 33 มาลงชื่อติดตามค่ะ จากคุณ : ม่านมัสลิน เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 21:42:02

ความคิดเห็นที่ 34 สังคมไทย ต้องเลิกหยวนๆ กันไปครับ ไม่งั้น เราก็ละเมิดกฎหมายกันเป็นว่าเล่น ทำผิดกันเป็นว่าเล่น เพราะไม่เห็นเป็นโทษ ไม่คิดว่าจะต้องรับผิดอะไร รวมถึงไม่รับรู้ด้วยว่า กฎหมายสามารถบังคับใช้ได้จริง ผิดแล้วขอโทษ ขอชดใช้ให้คู่กรณีพอใจจนเลิกแล้วต่อกัน กับผิดแล้ว ปากแข็งยืนกรานสู้ ให้คู่กรณีต้องเหนื่อยหาทางพิสูจน์กันอีก อย่างนี้ ไม่ควรได้รับโอกาสให้ไปทำร้ายคนอื่นอีกครับ เห็นอย่างนี้นะครับ จากคุณ : ลูกหมีเขี้ยวยาวเขาโง้ง เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 12:14:22

ความคิดเห็นที่ 35 อยากให้ในส่วนของโรงพยาบาล ไล่ออกและริบใบอนุญาตไม่ให้ประกอบอาชีพบริการ แค่นี้ก็ไปทำอาชีพเกี่ยวกับการบริการดูแลผู้ป่วยไม่ได้อีก และติดป้ายเตือนไม่ให้เอาเป็นเยี่ยงอย่าง คนที่สามารถทำร้ายคนป่วยอยู่แล้วยังเป็นคนแก่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้แบบนี้ไม่ควรทำอาชีพนี้ และในส่วนของตำรวจก็ให้ตั้งข้อหาทำร้ายร่างกาย ดำเนินคดีตามกฏหมาย ให้กำลังใจนะคะ พอเข้าใจแนวคิดเจ้าของกระทู้คนเราปกติไม่มีใครอยากมาเป็นคดีความขึ้นศาล คนดีๆปกติ ก็กลัวไปสารพัด ฝ่ายตรงข้ามอาจจมีอิทธิพลเล่นทางมืด แทงข้างหลัง ตัวคุณก็มีภาระ มีพ่อต้องดูแล ไม่อยากไปหาเรื่องเดือดร้อน แต่ในเมื่อเกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้นมาแล้วก็ต้องพยายามให้ถึงที่สุด ดำรงความถูกต้องให้สังคม จากคุณ : อยากรู้ว่าเธอคือใคร เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 13:17:41

ความคิดเห็นที่ 36 ..มา up date ต่อนะคะ วันที่ 22 เมษายน 2554 ทางคุณตำรวจโทรฯเข้ามาหา บอกว่าอยากจะนัดให้เข้าไปคุย ที่ สน.เพราะคู่กรณี ต้องการขอขมา นัดให้เข้าไปคุยช่วงบ่ายโมง วันที่ 25 เมษายน ซึ่งดิฉันได้สอบถามไปว่า เขายอมรับผิดหรือ ทางคุณตำรวจแจ้งว่า เขาแบ่งรับแบ่งสู้ และบอกว่าเราสามารถเรียกค่าเสียหายได้ และจะมีการทำบันทึกส่งกองทะเบียนประวัติ เพียงแต่จะไม่ต้องรับโทษ วันที่ 24 เมษายน 2554 ดิฉันโทรฯไปถามคุณตำรวจเพื่อความแน่ใจว่า กรณีนี้ถือเป็นการแจ้งความแล้วหรือยัง (ดิฉันเคยไปแจ้งลงบันทึกประจำวันไว้ หลังจากเกิดเหตุ ทางคุณตำรวจบอกว่ายัง ถ้าแจ้งความจะยอมความกันไม่ได้ แต่ถ้าเราจะแจ้งความก็ได้ ..แต่จุดด้อยของเราก็คือ ถ้าพยานไม่มา หรือไม่ให้ความร่วมมือ เดี๋ยวจะหาว่าทางตำรวจไม่บอก แต่ถ้าเข้ามาคุยแล้ว เขาไม่ยอมรับผิด ทางเราก็สามารถแจ้งความฟ้องร้องได้ .มีต่อค่ะ จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 15:30:07 A:58.136.98.122 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 37 ..................ต่อค่ะ............ พูดถึงเรื่องผู้ป่วยที่เห็นเหตุการณ์ นอกจากคุณลุงข้างเตียง ที่เล่าเรื่องที่เห็นทั้งหมดให้ดิฉันฟัง ในขณะที่ท่านยังอยู่ในโรงพยาบาลแล้ว (น่าเสียดายที่คุณลุงออกจากโรงพยาบาล ก่อนที่ดิฉันจะได้ขอเบอร์โทรฯไว้) ในวันแรกที่คุณตำรวจโทรฯติดต่อเข้ามา (17 เมษายน ) ได้ทราบว่าคุณตำรวจได้ ติดต่อไปหาผู้ป่วยที่เห็นเหตุการณ์ (ซึ่งเป็นคนที่มีคนในโรงพยาบาลแจ้งเบาะแสเข้ามา ตามหมายเลขโทรศัพท์ ที่ดิฉันระบุไว้ในหนังสือฉบับที่ 2 ที่เขียนถึงท่านผู้อำนวยการ) แต่ผู้ป่วยรายนี้แจ้งว่าไม่สะดวกที่จะเข้าไปพบที่ สน. ส่วนผู้ป่วยอีกราย ที่ตะโกนบอกว่า ‘ เฮ้ย ..จะซ้อมกันให้ตายรึไง’ (ซึ่งดิฉันได้หมายเลขโทรศัพท์จากผู้ป่วยรายที่กล่าวถึงข้างบน ตอนที่เข้าไปพบพูดคุยที่บ้าน) ผู้ป่วยคนนี้บอกว่าได้ยินว่าเขาพูดจาไม่ดีจริงๆ แต่บอกว่าไม่เห็นการกระทำ (เพราะนอนหันหัวเขาหาเตียงคุณพ่อ แต่มีแผงกั้นที่หัวเตียงขั้นไว้) หรือว่าสิ่งที่จะฉันคิดไว้แต่แรกจะเป็นจริง .ดิฉันคิดว่าถ้าเรื่องถึงตำรวจ จะทำให้ผู้เห็นเหตุการณ์ไม่อยากจะไปเกี่ยวข้องด้วย เพราะกลัวจะยุ่งยาก ลำบาก ยืดเยื้อ ไม่อยากจะเป็นพยานให้ เพราะตอนที่ดิฉันเข้าไปหาผู้ป่วยรายนี้ ได้พูดคุยกันแค่ในระดับการให้ข้อมูลกับผู้อำนวยการ ซึ่งผู้ป่วยคนนี้เสนอตัวด้วยซ้ำว่า ถ้าผู้อำนวยการเรียกไปสอบถาม ก็ยินดีจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง และเป็นพยานให้ด้วย หรือจะเป็นด้วยเหตุผลอื่น ซึ่งดิฉันก็ไม่แน่ใจว่า ..ช่วงระยะเวลาหลังจากที่ผู้ป่วยรายนี้ให้ข้อมูลกับดิฉันแล้ว มีใครคนอื่นได้ติดต่อเข้าไปหา แล้วพูดคุยอะไรที่ทำให้ผู้ป่วยรายนี้รู้สึกไม่สบายใจไว้บ้างหรือเปล่า .เพราะตอนนี้แม้ดิฉันจะพยายามโทรศัพท์ไปหา ตามเบอร์มือถือที่ได้ไว้ ก็ไม่สามารถติดต่อได้เลย เหมือนปิดโทรศัพท์อยู่ตลอดเวลา ..มีต่อค่ะ จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 16:21:32 A:58.136.98.122 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 38 ก่อนจะเล่ารายละเอียด ในการเจรจากับคู่กรณี ดิฉันจะนำเอกสาร ที่แนบไปกับหนังสือฉบับที่ 2 ที่ส่งให้ท่านผู้อำนวยการ มาลงไว้ก่อนนะคะ ..เป็นการสรุปเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ที่ผู้ป่วยอีกรายเล่าให้ดิฉันฟัง จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 16:51:30 A:58.136.98.122 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 39 1. สรุปรายละเอียดคร่าวๆ ที่คุณ xxxx xxxx ผู้ป่วยที่เห็นเหตุการณ์ เล่าให้ฟัง มีดังนี้ คุณxxxx เล่าว่า ตนเองนอนไม่หลับจึงลุกขึ้นมานั่งจิบน้ำอุ่นอยู่บนเตียง นั่งๆยืนๆ อยู่จนเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดตั้งแต่ต้น ก่อนผ่าตัดทั้งคุณพ่อและคุณ xxxx ได้ไปนอนที่โรงพยาบาลเพื่อเตรียมความพร้อม ซึ่งคุณพ่อดิฉันท่านได้นอนเตียงแรกที่ติดกับทางเดินเข้าห้องน้ำ โดยมีคุณ xxxxxนอนในเตียง xxxx ก่อนผ่าตัดทั้ง 2 คนจึงมีเวลาพูดคุยทำความรู้จักกันพอสมควร หลังผ่าตัดคุณพ่อถูกย้ายเตียงมาอยู่ล็อกกลาง ใกล้เคาร์เตอร์พยาบาล แต่คุณ xxxx ยังคงนอนที่เตียงเดิม ล็อกเดิม คืนเกิดเหตุ ช่วงหลังเที่ยงคืน ผู้ช่วยพยาบาลชายร่างท้วมใหญ่คนนี้ เดินไปเดินมา แล้วมาดึงผ้าที่เอวคุณพ่อค่อนข้างแรง แล้วบอกว่าจะเปลี่ยนแพมเพิสให้ (จริงๆแล้ว คุณพ่อไม่ได้ใส่แพมเพิส) คุณพ่อตกใจและถีบไปโดนเจ้าหน้าที่คนนั้นเข้า คุณ xxxx บอกว่า จริงๆแล้วคุณพ่อยังไม่ค่อยรู้สึกตัวด้วยซ้ำ แล้วนายคนนั้นพูดว่า “เมิงเก๋ามาจากใหนก็ได้ แต่ไม่ใช่ที่นี่” และได้ตบหน้าคุณพ่ออย่างแรง ไป 3 ครั้ง เสียงดังเพี๊ยะๆๆ ชัดเจน คุณพ่อได้ร้องเสียงดัง บอกว่า ‘ช่วยด้วย ผู้น้อยมาทำร้ายผู้เฒ่า’ แล้วยังได้ยินคุณพ่อเรียกชื่อจ่อยให้มาช่วยท่านด้วย (จ่อย เป็นหลานคนหนึ่งของคุณพ่อ) จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 16:52:31 A:58.136.98.122 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 40 2. นายคนนั้นก็ตบคุณพ่อซ้ำอีก 2 ครั้ง คุณพ่อดิ้นรน ช่วงชุลมุน สายน้ำเกลือก็หลุดออก (นี่คงเป็นสาเหตุที่มีหยดเลือดหลายหยอด เลอะอยู่บนผ้าปูที่นอนและบนผ้าห่มตอนที่ดิฉันเข้าไปเห็นครั้งแรก) แล้วนายคนนั้นก็เดินออกไป คุณพ่อยังคงร้องครางด้วยความเจ็บปวด แล้วนายคนนั้นก็เดินกลับมาอีกครั้ง โดยเอาผ้ามามัดมือมัดเท้า บังคับให้ท่านเงียบ แต่คุณพ่อยังร้องและดิ้นไม่ยอมให้มัด คุณxxxx คิดว่าคุณพ่อคงเจ็บและกลัว นายคนนั้นจึงเอาศอกกดกระแทกลงไปที่อกอย่างแรง แล้วเอามือบีบคอคุณพ่อ จนคุณพ่อร้องบอกว่า ‘พอแล้ว ..ไม่ร้องแล้ว ปล่อยเถอะ’ พอนายคนนั้นปล่อยมือจากคุณพ่อ คุณพ่อก็หายใจหืดหอบ และแรง เพราะหายใจไม่ทัน แต่คุณพ่อก็ยังส่งเสียงครางด้วยความเจ็บปวด นายคนนั้นก็เอาผ้ามาผูกปากคุณพ่อไว้อีกด้วย ซึ่งตอนนี้เองที่ได้มีเพื่อนร่วมงานชายอีกคนได้เข้ามาดู (ตอนเกิดเหตุการณ์ เพื่อนร่วมงานชายคนนี้ยืนอยู่ในล็อกแรกตรงทางเข้า) ตามที่คุณลุงข้างเตียงเล่าให้ฟังก่อนหน้านี้ว่า เพื่อนร่วมงานคนนี้เข้ามาบอกว่า ‘อย่าแรงนัก’ และช่วงนี้เองก็มีพยาบาลเวรออกมาดู แล้วเรียกชื่อเล่นของนายร่างท้วมคนนี้ว่า “yyyy ทำไมทำขนาดนั้น” ซึ่งนายคนนั้นก็บอกว่า “ก็ร้องไม่เลิก” แล้วคุณพ่อก็ร้องอึกอัก ให้แกะผ้าที่ปากออกให้ ซึ่งพยาบาลก็ได้แกะผ้าที่มัดปากออกให้ แต่ไม่ได้แกะผ้าที่มัดมือมัดเท้าออกให้ จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 16:53:12 A:58.136.98.122 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 41 3. ช่วงประมาณตี 3 นายคนนี้ก็กลับมาหาคุณพ่อใหม่ คุณพ่อนอนกระสับกระส่ายขยับตัวไปมาและยังร้องครางอยู่ตลอด นายคนนี้บังคับให้คุณพ่อเงียบเสียง ..แล้วบอกว่า ‘เดี๋ยวจะซ้อมให้ตายถ้าไม่นิ่ง’ แล้วนายคนนี้ก็ก้มลงเก็บข้าวของที่หล่นลงจากโต๊ะข้างหัวเตียง .แล้วบอกว่าคุณพ่อทำลายข้าวของราชการ ซึ่งคุณพ่อปฏิเสธว่า ท่านไม่ได้ทำ ทำตกเองหรือเปล่า .. ตอนนี้เองนายคนนั้นก็ได้ตบลงที่ใบหน้าคุณพ่ออีกครั้ง เสียงดังตึ๊บ คุณ xxxx เล่าว่า คุณพ่อเงียบไปนาน สงสัยจะจุกจนพูดไม่ออก พร้อมกับที่ผู้ป่วยที่นอนหัวชนกันกับคุณพ่อได้ตะโกนบอกว่า ”เฮ้ย จะซ้อมกันให้ตายรึไง” นายคนนั้นจึงหยุด แล้วพูดว่า ‘พวกเมิงนอนกันได้แล้ว’ ก่อนจะเดินออกไปก็ตบหน้าคุณพ่ออีกครั้ง คุณ xxxx เล่าต่อว่า ช่วงที่คุณพ่อถูกทำร้ายอย่างรุนแรง ท่านร้องเสียงดัง ผู้ป่วยเตียงข้างเตียงตื่นกันหมด ตอนเช้าหัวหน้าพยาบาลเข้ามาหาคุณพ่อ แล้วบอกว่าเมื่อคืนคุณพ่อนอนดิ้นและอาละวาด ซึ่งคุณพ่อก็ไม่ได้โต้ตอบอะไร หลังจากนั้นนายคนเดิมก็เอาแผ่นประคบมาประคบตาข้างขวาให้คุณพ่อ โดยกดลงไปอย่างแรงทั้งยังถูไปมา จนคุณพ่อร้องบอกว่า ‘เจ็บ พอแล้ว’ นายคนนั้นก็พูดว่า ‘ช่วยแล้วยังจะมาร้องอีก’ แล้วก็มีพยาบาลเดินออกมาบอกว่า ‘คลึงแรงแบบนั้น เขาก็เจ็บซิ’ แล้วพยาบาลก็ได้เข้ามาประคบให้คุณพ่อเบาๆ คุณพ่อก็สงบลง ไม่ร้อง จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 16:53:49 A:58.136.98.122 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 42 4. คุณ xxxx ได้เล่าอีกว่า ..หลังจากนั้นได้เจอคุณลุงอีกคนที่อยู่ตรงข้ามเตียงคุณพ่อในห้องน้ำ (คนที่ดิฉันเข้าไปสอบถามแล้วบอกว่า คุณพ่อล้มฟาดขอบเตียง) จึงได้ถามไปว่า ‘ทำไมไม่พูดความจริง’ ซึ่งคุณลุงคนนี้ก็ตอบว่า ‘ไม่กล้าพูด ผมก็กลัว’ (คุณลุงคนนี้เป็นหนึ่งในผู้ป่วยที่เจ้าหน้าที่ร่างท้วมคนนั้นมากำชับไม่ให้พูดในสิ่งที่เห็น .ตอนเช้าเจ้าหน้าที่คนก่อเรื่องยังมาสั่งคุณลุงคนนี้ต่อหน้าพยาบาลคนหนึ่งว่า .อย่าพูดอะไรมาก) คุณxxxx ยังบอกอีกว่านอกจากผมที่เห็นเหตุการณ์แล้ว ให้ไปถามอาแปะที่นอนหัวเตียงชนกับคุณพ่อได้อีกคน คนนี้แหละที่เป็นคนที่ตะโกนว่า ‘เฮ้ย ..จะซ้อมกันให้ตายรึไง’ เพราะเขาก็เห็นเหมือนกัน ตอนเช้ายังมานั่งคุยเรื่องนี้กันอยู่เลย ทั้งยังให้เบอร์มือถืออาแปะไว้ด้วย ว่าให้โทรฯไปคุย หรือไปหาแกก็ได้ แกอยู่แถว หน้าร้านขาย . คุณ xxxxx บอกว่าเข้าๆออกๆโรงพยาบาลนี้หลายรอบแล้ว เพราะประสบอุบัติเหตุบ่อย เมื่อช่วงปีที่แล้ว แขนซ้ายท่อนบนหัก ก็มานอนที่วอร์ดนี้ และได้เห็นพฤติกรรมที่ไม่ดีของเจ้าหน้าที่คนนี้บ่อยๆ ทั้งพูดจาหยาบคาย เมิงๆ กูๆ กับผู้ป่วย และรุนแรงกับผู้ป่วย เวลาจะเข้าหาผู้ป่วย จะไม่ค่อยๆปลุกเหมือนพยาบาลคนอื่นเขาทำกัน แต่จะกระชากผ้าแรงๆ จับตัวพลิกแรงๆ ผู้ป่วยบางคนถึงจะกับร้องลั่น ซึ่งข้อมูลนี้เหมือนกับที่คุณลุงข้างเตียงบอกดิฉัน นายคนนี้ เป็นคนที่พูดจาแย่มากกับผู้ป่วยแทบทุกคน กับคุณพ่อดิฉันก็พูดหยาบคาย เช่นตอนที่มาถามคุณพ่อว่าจะกินอะไรในตอนเช้า แล้วคุณพ่อดิฉันเบลอๆ ตอบว่าจะกินผัดเผ็ด นายคนนี้ก็ตอบไปว่า ‘งั้นก็กินผัดเผ็ดหมาก็แล้วกัน’ จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 16:54:31 A:58.136.98.122 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 43 5. ตอนที่คุณ xxxx เข้ามานอนรักษาตัวที่นี่เมื่อปีที่แล้ว ก็ได้เห็นเหตุการณ์ที่นายคนนี้ปฏิบัติไม่ดีกับอาแปะแก่ๆคนหนึ่ง โดยที่เวลาเดินผ่านเตียงอาแปะก็จะเอามือมาตบปากอาแปะ อาแปะตกใจร้องโวยวาย ก็จะเอามือกดปิดปากปิดจมูกไว้ ทำอย่างนี้หลายครั้ง มีครั้งหนึ่งอาแปะโวยวาย ก็เอาปากกามาจิ้มที่หน้าอกอาแปะ จนเป็นรอยช้ำจุดๆๆ จำนวนมากที่หน้าอก พออาซิ้มภรรยาอาแปะมาเยี่ยม อาแปะเล่าให้ภรรยาฟัง ภรรยาไปฟ้องพยาบาล หัวหน้าก็จะบอกว่า ไม่ใช่มั๊ง เป็นผื่นคัน หรือแพ้ยาอะไรหรือเปล่า แล้วเรื่องก็เงียบไป คุณ xxxx บอกว่า ได้ยินเรื่องที่มีคนช่วยปกป้องเจ้าหน้าที่คนนี้ด้วยเหมือนกัน เจ้าหน้าที่และพยาบาลหลายคนก็รู้ถึงพฤติกรรมแย่ๆของนายคนนี้ แต่ไม่มีใครทำอะไรได้ เพราะมีระดับหัวหน้าบางคนปกป้องอยู่ และหลังจากที่คุณพ่อดิฉันย้ายลงมาอยู่ที่วอร์ดชั้น 9 ก็ได้ยินเจ้าหน้าที่และพยาบาลในวอร์ดพูดกันถึงเรื่องนี้กันหลายๆคนไม่เห็นด้วยกับการกระทำของนายคนนี้ และก็อยากให้ได้รับการลงโทษ คุณ xxxx ยังบอกอีกว่า ตอนแรกไม่ทราบว่าดิฉันจะร้องเรียนหรือเอาเรื่อง ถ้าทราบจะเสนอตัวเป็นพยานให้อีกคน เพราะรับไม่ได้กับพฤติกรรมแบบนี้ ทำได้แม้กับคนแก่ชรา ช่วยตัวเองไม่ได้ แถมยังเพิ่งผ่านการผ่าตัดมาใหม่ๆ จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 16:55:14 A:58.136.98.122 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 44 6. เป็นที่แน่ชัดว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ไม่ใช่ว่าไม่มีเจ้าหน้าที่หรือพยาบาลคนใหนรับรู้เลย ทั้งบางคนยังบอกว่าเกิดขึ้นหลายครั้งแล้ว แต่ทำไมทุกคนไม่กล้าที่จะออกมาเล่าความจริงให้ผู้อำนวยการฟังด้วยตัวเอง และปฏิเสธว่าไม่เห็นเหตุการณ์ ส่วนนี้เป็นความสงสัยที่ดิฉันอยากให้ท่านผู้อำนวยการลองหาสาเหตุดูอีกครั้ง ส่วนผู้ป่วยบางคนที่ไม่กล้าเป็นพยานให้นั้น ดิฉันพอจะเข้าใจได้ว่า พวกเขาไม่มีทางเลือก เพราะต้องนอนรักษาตัวที่นี่ บางคนก็ต้องอยู่นาน และแต่ละคนจะมีปัญหาเกี่ยวกับกระดูก มาผ่าตัดกันแทบทั้งนั้น คงไม่มีใครมีเรี่ยวแรงพอที่จะมาต่อสู้ ป้องกันตัว ไม่อยากเสี่ยงเจ็บตัว หรืออาจจะพิการได้ถ้าได้รับการกระทบกระเทือนกับกระดูกที่มีปัญหาอยู่อย่างรุนแรง คุณ xxxx บอกว่า นอกจากจะได้ยินว่านายคนนี้มีหัวหน้าคอยช่วยเหลือแล้ว นายคนนี้ยังมีญาติผู้ใหญ่ใกล้ชิดทำงานอยู่ในโรงพยาบาลนี้เช่นกัน ทั้งยังบอกว่ามีเจ้าหน้าที่บางคนบอกว่านายคนนี้กำลังเรียนเพิ่มเติมในหลักสูตรที่คิดว่าน่าจะนำมาปรับตำแหน่งหน้าที่ให้สูงขึ้น ถ้าเป็นอย่างนี้จริงๆ หลังจากที่ลาออกจากที่นี่แล้ว แนวโน้มว่าจะไปสมัครงานที่โรงพยาบาลอื่น แล้วทำหน้าที่เดิมก็ยังคงมีอยู่มาก จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 16:55:57 A:58.136.98.122 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 45 ...............ข้างบน เป็นการสรุปเหตุการณ์ ที่ผู้ป่วยรายที่มีคนโทรฯมาบอกให้ดิฉันเข้าไปพบ เป็นคนเล่าให้ฟัง ซึ่งก็สอดคล้อง กับข้อมูลที่คุณลุงข้างเตียง ที่เป็นคนแรกที่เล่าให้ดิฉันฟัง ในตอนที่ดิฉันเข้าไปเยี่ยมคุณพ่อ ตอนเย็นหลังเกิดเหตุ.................. เพียงแต่คุณลุงข้างเตียงบอกว่า คุณพ่อโดนทุบอย่างแรงที่ใบหน้า ที่หน้าอก และโดนบีบคอ.........ส่วนผู้ป่วยคนที่ 2 บอกว่าคุณพ่อโดนตบที่ใบหน้าอย่างแรก โดนศอกกระแทกที่หน้าอก และโดนบีบคน ............ส่วนการพูดจาหยาบคาย ทั้ง 2 คนที่ให้ข้อมูล พูดเหมือนกันว่า นายคนนี้พูดจาไม่ดี ไม่สุภาพ เหมือนกัน ..........ดิฉันขอไปทำธุระก่อน แล้วจะกลับมา up date เพิ่มเติมนะคะ..............ขอบคุณที่ช่วยโหวตกระทู้ และคอยติดตาม เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 17:04:41 A:58.136.98.122 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 46 น่าฟ้องทาง ร.พ. ด้วยนะที่รับบุคคลากรแย่ๆแบบนี้มา จากคุณ : ปลาหัววุ้น เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 19:08:01

ความคิดเห็นที่ 47 เป็นกำลังใจให้ดำเนินเรื่องจนถึงที่สุดค่ะ เห็นด้วยกับความคิดที่ว่า นายคนนี้ควรจะไปทำงานอื่นมากกว่างานบุรุษพยาบาล แต่จะโดนริบใบอนุญาต ซึ่งดิฉันไม่แน่ใจว่าเรื่องดังกล่าวทำแค่ที่โรงพยาบาลหรือที่สถานีตำรวจจะจบหรือไม่ อาจต้องไปที่สภาพยาบาลให้ติด black list ของสภาไว้ ตำรวจออกดูจะเล่นแง่นิดๆแล้ว อารมณ์เกี่ยงให้ไปคุยกับโรงพยาบาลเอาเอง ทางโรงบาลก็ดูจะออกปัดให้พ้นตัวก่อน โยนว่าพนักงานลาออกแล้ว นายคนนี้ก็เริ่มมาต่อรอง โดยผ่านคุณตัม ว่าเรียกร้องค่าเสียหายได้ แต่ไม่เอาความ แปลง่ายๆ เอาเงินปิดปาก แล้วจบๆกันไปเหมือนคดีส่วนใหญ่ที่พยายามทำให้จบ กฏหมายเมืองไทยเลยน่ากลัวอยู่แค่นี้ เพราะส่วนใหญ่เบื่อ เรื่องยาว มากความ ยุ่งยาก ให้เงินมาแล้วก็จบกันไป ให้อภัย คนผิดก็ลอยนวลต่อไป (ดิฉันว่า อภัยได้ แต่อภัยทางใจ แต่ทางกฏหมายก็ตามกฏหมายนะ) และหากนายนี่เกิดไปก่อเรื่องในกรณีนี้อีกที่อื่น จะเอ๋เจอคนเอาเรื่องเค้าอีก ความผิดครั้งนี้ก็จะไม่มีผลต่อการเอาโทษเค้า เพราะเราไม่เอาเรื่องไปแล้ว ไม่มีคดีติด แต่หากเราเอาเรื่องให้เค้ามีประวัติไว้ก่อน อย่างน้อยมันก็คอยเป็นสิ่งที่ทำให้เค้าไม่ทำอีกเป็นครั้งที่สอง ซึ่งหากเค้าปรับตัวเป็นคนดีจริง การติดคดีแค่นี้ก็ไม่ส่งผลถึงกับเค้า ยังไงเรื่องนี้อย่างมากก็คงแค่รอลงอาญาอยู่ดี ลั๊นลาสบายใจ ไม่ถึงกับไม่มีที่ยืนในสังคมหรอก อยากจะให้มีผู้เสียหายรายอื่นมาช่วยยื่นฟ้องเค้าจริงๆ เรื่องจะได้ง่ายหน่อย ไม่อยากจะคิดว่าทำมาเท่าไหร่แล้ว ถึงได้ใจขนาดนี้ ถ้าเป็นพ่อตัวเองไปนอนอยู่แล้วมีคนมาทำอย่างนี้เนี่ย ฮืมมมม ขออภัย ยาวมากเลย พอดีอินมาก สรุปว่าเป็นกำลังใจค่ะ จากคุณ : แก้มลิง (แก้มลิง) เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 20:14:05

ความคิดเห็นที่ 48 วันที่ 25 เมษายน 2554 ช่วงประมาณบ่ายโมงครึ่งกว่าๆ ดิฉัน กับพี่สาว พาคุณพ่อไปถึง สน.พลับพลาไชย 1 ตามนัดของคุณตำรวจ คุณพ่อต้องใช้วอร์คเกอร์อลูมิเนียมพยุงเดินอย่างช้าๆ และยังเดินไกลๆไม่ได้ เมื่อไปถึงพบว่าฝ่ายคู่กรณีมานั่งรอในห้องไกล่เกลี่ยเรียบร้อยแล้ว (จริงๆแล้ว เวลานัดคือบ่ายโมง แต่ดิฉันขอเลื่อนคุณตำรวจเป็นบ่ายโมงครึ่ง) คุณตำรวจบอกให้เราเข้าไปในห้องไกล่เกลี่ย โดยคู่กรณีและคุณพ่อของเขาเปิดประตูออกมา พร้อมเข้ามาไหว้ทักทาย อย่างอ่อนน้อม คู่กรณีเดินมาพยุงคุณพ่อเข้าไปนั่งในห้อง โดยมีทนายความฝ่ายเขานั่งรออยู่ในห้องด้วยเช่นกัน ดิฉันมองการปฏิบัติของชายร่างท้วมต่อคุณพ่อ ที่ตอนนี้ ดูอ่อนโยน สุภาพ อย่างไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นคนๆเดียวกันกับคนที่เคยพูดหยาบคาย และทำร้ายคุณพ่อของดิฉันอย่างรุนแรงมาก่อน ถ้าไม่ได้เห็นสภาพใบหน้าที่บอบช้ำของคุณพ่อหลังเกิดเหตุการณ์ และได้ยินคำบอกเล่าถึงพฤติกรรมของเขาที่ปฏิบัติต่อคุณพ่อ หรือกับผู้ป่วยคนอื่นๆ จากผู้ป่วยที่เห็นเหตุการณ์ ดิฉันคงลังเลใจไม่น้อยว่า คุณพ่อคงล้มฟาดขอบเตียงจริงๆ ไม่น่าเชื่อว่าคนๆเดียวกัน ในสถานการณ์ที่ต่างกัน จะสามารถแสดงออกได้แตกต่างกันได้มากขนาดนี้ จากท่าทีของทางฝ่ายคู่กรณี ดิฉันพอจะเดาได้ทันทีว่าเขาต้องการประณีประนอมแน่ๆ ประกอบกับสิ่งที่คุณตำรวจแจ้งไว้ตอนโทรฯไปนัดให้เข้ามาพบ ก็คือคู่กรณีต้องการขอขมา แต่เขาก็ยังแบ่งรับแบ่งสู้ในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 22:04:41 A:58.136.98.122 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 49 รอติดตามต่อ จากคุณ : โสดเสมอเมื่อเจอผู้ชาย เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 22:32:04

ความคิดเห็นที่ 50 ...............ต่อนะคะ.................... ตำรวจให้ดิฉันเล่าว่าเกิดอะไรขึ้น และให้ฝ่ายคู่กรณีเล่าเหตุการณ์ด้วย ซึ่งเขาบอกว่า เขาพยายามช่วยคุณพ่อของดิฉันต่างหาก ร่องรอยที่เกิดขึ้น เป็นเพราะคุณพ่อดิฉันดิ้นไปถูกขอบเตียง แต่ดิฉันแย้งว่า ร่องรอยมันมากเกินไปกว่าที่จะเชื่อได้ว่าเป็นรอยกระแทกขอบเตียงทั้งๆที่คุณพ่อถูกมัดมือทั้ง 2 ข้างอยู่กับขอบเตียง (ตอนที่ดิฉันไปพบคุณตำรวจครั้งแรก คุณตำรวจยังบอกว่า ร่องรอยการกระแทกขอบเตียง กับการถูกชกต่อย มันต่างกัน ดูจากภาพถ่ายแล้ว จากประสบการณ์ของคุณตำรวจเอง ค่อนข้างชัดเจนว่าโดนทำร้าย แต่ถึงอย่างไร ถ้าเรามุ่งประเด็นไปที่การเอาผิดในข้อหาทำร้ายร่างกาย ทางตำรวจก็ต้องขอผลตรวจพิสูจน์จากโรงพยาบาลอยู่ดี) พอดิฉันแย้งไป เขาก็บอกว่า อาจเป็นไปได้ว่าเขาพลั้งมือไปโดนเป้าตาคุณพ่อแรงไปหน่อย แต่เขาไม่ได้เจตนาเลยจริงๆ ส่วนร่องบวมเขียวคล้ำที่ลำคอ น่าจะเกิดมาจากห้อง ICU แล้ว .ดิฉันก็บอกว่า หลังจากที่คุณพ่อออกจากห้อง ICU ในตอนกลางวัน ช่วงเย็นหลังเลิกงาน ดิฉันไปเยี่ยมคุณพ่อ มันไม่มีร่องรอยเหล่านั้นเลย ถ้าเกิดมาจากห้อง ICU จริง ร่องรอยบวมช้ำรุนแรงขนาดนี้ มันต้องปรากฏให้ดิฉันสังเกตุเห็นได้ไม่ยากตั้งแต่ตอนไปเยี่ยมครั้งแรกแล้ว ส่วนการพูดจา ยอมรับว่าพูดจาไม่ดีจริง เขาพยายามบอกว่าเขาไม่ได้หยาบคาย แต่เขาเป็นคนพูดเสียงดัง เพราะการทำงานกับคนแก่ก็จำเป็นต้องพูดเสียงดัง จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 07:08:47 A:58.136.98.122 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 51 .............ต่อค่ะ............ คุณตำรวจก็พยายามให้ทั้ง 2 ฝ่ายพูดคุยตกลงกัน ซึ่งฝ่ายคู่กรณีไม่ต้องการให้ลงบันทึกในทะเบียนประวัติ ทั้งตัวคู่กรณีและคุณพ่อ พยายามยกมือไหว้คุณพ่อ ดิฉันและพี่สาว เป็นระยะๆ ขอร้องดิฉันและพี่สาว ว่าให้จบที่โรงพักเถอะ อย่าให้ต้องขึ้นศาลและมีประวัติในกองทะเบียน เขาเพิ่งจะอายุ 26 แค่นี้ก็แทบหมดอนาคตแล้ว พร้อมทั้งนำพวงมาลัยมาไหว้ขอขมาคุณพ่อ คุกเข่ากราบลงบนตักคุณพ่อของดิฉัน ทั้งพ่อและลูก ดิฉันยอมรับว่า ดิฉันใจอ่อน ตอนที่คุณพ่อคู่กรณีคุกเขากราบคุณพ่อดิฉันที่ตัก พูดขอขมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ น้ำตาคลอเบ้า ดิฉันเองก็น้ำตาคลอเบ้าไปด้วย นึกถึงหัวอกคนเป็นพ่อ ไม่ว่าจะอบรมสั่งสอนลูกมาอย่างไร ลูกจะมีนิสัยและพฤติกรรมอย่างไร พอถึงจุดที่ลูกก่อปัญหาเดือดร้อน ก็ยอมทำทุกอย่างเพื่อปกป้องลูก คุณตำรวจเอง ก็พยายามไกล่เกลี้ย (และเกลี้ยกล่อม) ให้ตกลงกันให้ได้ และบอกว่าถ้าเรื่องไปถึงศาล ทางศาลก็จะไกล่เกลี่ยก่อนเหมือนกัน ทั้งยังบอกว่าทางตำรวจเองก็มีงานและคดีความมากมายต้องทำ ในความรู้สึกของดิฉัน ดูหมือนว่าก็แค่การทำร้ายร่างกาย ในมุมมองของตำรวจแล้ว มันก็แค่เรื่องเล็กๆ ที่น่าจะตกลงกันได้โดยง่าย น่าเอาเวลาให้ตำรวจไปทำคดีอื่นที่ร้ายแรง และสำคัญกว่าประมาณนั้น จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 07:58:52 A:58.136.98.122 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 52 ....................ต่อค่ะ.................. ทางตำรวจบอกว่าเรามีสิทธิเรียกค่าเสียหายด้วยเช่นกัน พอถึงตอนนี้ ดิฉันเองก็ชี้แจงว่า จริงๆแล้ว มันไม่ใช่ประเด็น .. ประเด็นคือ คุณทำผิดคุณก็ต้องยอมรับผิด และคุณก็ต้องได้รับการลงโทษตามสมควร ตัวดิฉันเองและครอบครัว ไม่ได้มีเจตนาตั้งแต่แรกที่จะให้เรื่องถึงโรงพัก ถึงศาล หรือมีคดีความอะไรใดๆทั้งสิ้น ดิฉันพยายามใช้ช่องทางของโรงพยาบาลตั้งแต่แรก ที่มานั่งอยู่บนโรงพักนี้ ก็เพราะทางโรงพยาบาลส่งเรื่องมา เพราะเห็นว่าควรจะให้ตำรวจช่วยสอบสวนอีกทาง ถ้าโรงพยาบาลมีบทลงโทษ ที่มากว่าการย้ายแผนกหรือเซ็นต์ใบลาออกให้ เช่นการไล่ออกแล้วลงบันทึกประวัติการทำรุนแรงต่อผู้ป่วย ดิฉันก็คงจะจบเรื่องไปแล้ว คู่กรณีก็บอกว่า เขาเป็นพนักงานชั่วคราวเท่านั้น จะลาออกหรือไล่ออก ก็ไม่มีผลอะไรกับโรงพยาบาล แต่ขอให้เห็นกับอนาคตต่อไปของเขา เขาเองเงินเดือนน้อย แค่เพียงเดือนละแปดพันกว่าบาทเท่านั้น นี่ถ้าออกไป ก็ยังไม่รู้ว่าจะไปทำงานที่ใหน จะเอาเงินที่ใหนมาใช้จ่าย เขาสัญญาว่าเขาจะไม่ทำหน้าที่นี้อีกต่อไปในอนาคต เขาจะไปทำหน้าที่อื่นๆที่ไม่เกี่ยวกับการดูแลคนไข้ เช่นไปจัดเตรียมเครื่องมือแพทย์ (ถึงตอนนี้ดิฉัน มั่นใจว่าเขาก็ยังหวังที่จะทำงานที่โรงพยาบาลนี้ต่อไป เพียงแต่ไปอยู่แผนกอื่น) ฝ่ายคุณพ่อคู่กรณีก็พยายามบอกให้ดิฉันเห็นใจ เพราะเขาไม่ได้ร่ำรวยอะไร ให้เห็นแก่อนาคตลูกชายของเขาด้วย ดิฉันจะเรียกร้องค่าเสียหายเท่าไร แต่ขอให้เรื่องจบตรงนี้ อย่าให้มีประวัติบันทึกไว้เลย จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 08:14:01 A:58.136.98.122 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 53 ตามอ่านมาตั้งแต่แรกแล้วค่ะ ส่วนตัวอิฉัน ไม่เห็นด้วยถ้าคุณจะยอมความง่ายๆ แต่เพียงแค่คุณพ่อคู่กรณีกราบอ้อนวอน มันไม่คุ้มกับสิ่งที่คุณพ่อและคนไข้คนอื่นโดน ยิ่งนึกว่า ถ้าเกิดท่านเป็นอะไรไป แค่ติดคุกยังไม่สาสม มารออัพเดทข่าวค่ะ จากคุณ : aunty36 เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 09:26:50

ความคิดเห็นที่ 54 ต่อค่ะ............. ถึงตอนนี้ดิฉันยอมรับว่า ดิฉันลำบากใจมากในการตัดสินใจ ว่าจะแจ้งความดำเนินคดีข้อหาทำร้ายร่างกายหรือไม่ ถ้าแจ้งความก็หมายความว่าต้องไปจบที่ศาล ถ้าต้องไปถึงศาล ก็ต้องมีการสืบพยาน ต้องมีคุณพ่อดิฉันไปศาลด้วย ไม่อยากจะจินตนาการเลยว่า จะทุลักทุเลแค่ใหน ถึงตอนนั้นไม่รู้ว่าพยานจะถอดใจและเปลี่ยนใจไม่ไปเป็นพยานให้หรือเปล่า และจะต้องใช้เวลานานแค่ใหน กว่าคดีจะจบ ถึงดิฉันจะมีความมั่นใจว่า ถ้าเรื่องถึงศาล ทางฝ่ายเราจะต้องชนะคดีแน่ๆ เห็นตัวอย่างจากคดีที่เป็นข่าว จากคดีทำร้ายร่างกายของ เต๋า สมชาย ดารานักร้อง กว่าศาลจะตัดสินจำคุก 15 วัน คดียืดเยื้อขึ้นโรงขึ้นศาลมายาวนานพอสมควร แต่ดิฉันก็ตั้งใจแน่วแน่ว่า ถ้าเขาไม่ยอมรับผิด ดิฉันแจ้งความแน่ จะต้องขึ้นศาลก็ยอม แต่เมื่อเขายอมขอขมา ยกมือไหว้ อ้อนวอน ขอร้อง ยิ่งทำให้ดิฉันลำบากใจ ดูเหมือนดิฉันจะใจร้ายเกินไป ถ้ายังจะยืนกรานแจ้งความดำเนินคดี อีกทั้งในใจลึกๆแล้ว ยอมรับว่าใจอ่อน และรู้สึกสะเทือนใจ เพราะนึกถึงหัวอกคนเป็นพ่อ สมมุติว่าลูกๆของคุณพ่อดิฉันไปทำเรื่องเดือดร้อนเอาไว้ แล้วคุณพ่อดิฉันต้องมากราบขอขมาคู่กรณี ยกมือไหว้ลูกๆของคู่กรณีที่อายุน้อยกว่า ขอโทษ ข้อร้อง อ้อนวอน อย่าให้เอาเรื่องลูกของตนเอง จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 10:22:40 A:58.136.98.122 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 55 ถ้าคุณถอดใจ รอยยิ้มมุมปากจะเผลอออกมาจากใบหน้าผู้กระทำผิดค่ะ คิดดูนะคะว่า ตอนเค้าทำร้ายร่างกายคุณพ่อของคุณ เค้า่สงสารคุณกับคุณพ่อคุณมั๊ยคะ พื้นฐานทางด้านจิตใจคนเรามันต่างกันค่ะ คุณกับพ่อคุณมีพื้นฐานจิตใจดี แต่เค้าไม่ค่ะ ทำร้ายร่างกายคุณพ่อคุณ ไม่ใช่แค่ครั้งเดียวแต่ทำซ้ำแล้วซ้ำเล่าราวกับโกรธแค้นกันมานาน ถ้าเราเป็นลูกท่านเรายอมไม่ได้ค่ะ เราจะไม่ยอมปล่อยให้เค้าลอยนวล โดยไม่รับผลแห่งการกระทำนั้นโดยเด็ดขาดค่ะ เราลูกคนจีน "เลือดล้างด้วยเลือด" ค่ะ จากคุณ : pukuchan22 เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 10:29:54

ความคิดเห็นที่ 56 ต่อค่ะ................. ดิฉันจึงปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพี่สาวในการตัดสินใจ (ซึ่งจริงๆแล้วพี่สาวดิฉันก็ใจอ่อนได้ไม่แพ้ดิฉันหรอก)จากที่คุณตำรวจแนะนำว่าเราควรเรียกค่าเสียหาย พี่สาวพูดว่า ถ้าเราใจร้ายพอ จะเรียกค่าเสียหายให้เพียงพอกับค่าติดตั้งกล้องวงจรปิดดีๆ ให้กับโรงพยาบาลทั้งวอร์ดเลย จะได้ระมัดระวังในการทำงาน และถ้ามีปัญหาเกิดขึ้นอีก จะได้ไม่ต้องมีปัญหาในการหาพยานหลักฐานให้วุ่นวาย และไม่ว่าเราจะเรียกไปเท่าไร เราก็ไม่ได้ต้องการเงินนี้เลยสักบาทสักสตางค์ เราจะแบ่งให้เป็นสินน้ำใจกับพยาน ส่วนที่เหลือจะบริจาคให้กับมูลนิธิของโรงพยาบาล แต่ถ้าเรายอมที่จะไม่แจ้งความไม่ดำเนินคดี เพื่อเห็นกับอนาคต เราก็ต้องมั่นใจว่าเขาจะต้องได้รับการลงโทษทางวินัยจากโรงพยาบาล ที่มากไปกว่าการยื่นใบลาออก แล้วเรื่องก็จบ เขาจะต้องยอมรับผิดกับทางโรงพยาบาล จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 11:38:56 A:58.136.98.122 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 57 ....................ต่อค่ะ..................... **** (คือทั้งตัวดิฉันเองกับพี่สาวเห็นว่า ถ้าเรายอมใจอ่อนกับทางคดีความ เราก็จะกลับไปสู่ขบวนการทางโรงพยาบาลตามเจตนาเดิมของเรา อีกทั้งคู่กรณียอมรับผิดแล้ว ผลการดำเนินการของทางโรงพยาบาลก็น่าจะออกมาในแนวทางที่ควรจะเป็น แต่การเรียกร้องค่าเสียหาย ก็ควรจะมีเพราะถือว่า เขาไม่ได้รับโทษทางกฏหมาย เขาก็ควรจะได้รับโทษทางอ้อม ก็คือการที่จะต้องเสียเงินบ้างตามสมควร แต่การตัดสินใจเรียกค่าเสียหายนี่ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่หนักใจ .เพราะจากที่คุณพ่อคู่กรณีพยายามจะสื่อว่า เขาไม่มีเงินมากมาย เงินเดือนลูกก็น้อย ประกอบกับการขอความเห็นใจด้วยเหตุผลต่างๆนาๆ ตัวดิฉันเองก็ไม่กล้าเรียกอะไรมากมายหรอก พี่สาวดิฉันก็คงคิดเหมือนดิฉัน รู้ทั้งรู้ว่าถ้าเราเรียกไปเท่าไร ก็จะต้องมีการต่อรองอย่างน้อยครึ่งหนึ่งอยู่แล้ว แต่ถ้าจะตั้งตัวเลขที่สูงไป มันก็ออกจะใจร้ายไปหน่อย)**** จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 11:48:35 A:58.136.98.122 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 58 ....................ต่อค่ะ..................... เมื่อทางฝ่ายคู่กรณีถามย้ำมาว่า ทางดิฉันจะเสียค่าเสียหายเท่าไร .พี่สาวดิฉันตัดสินใจบอกตัวเลขไปว่า 30,000 บาท โดยมีข้อแม้ว่าเขาจะต้องมีการบันทึกประวัติในกองทะเบียน แลกกับการที่เราไม่แจ้งความ ฟ้องร้อง และก็เป็นไปตามคาด ทางฝ่ายคุณพ่อคู่กรณี รีบต่อรอง บอกว่าเขามีแค่ 15,000 บาท และก็ได้เตรียมเงินมาเพียงเท่านี้ พี่สาวดิฉันก็ใจอ่อน เพราะถือว่าเรื่องเงินไม่ใช่ประเด็นตั้งแต่แรกแล้ว แต่ต้องการให้เขามีประวัติติดตัวไปเวลาไปสมัครงานที่อื่น ถ้าเขามีการตรวจสอบประวัติจะได้มีผลต่อการตัดสินใจ แต่หลังจากที่พี่สาวดิฉันยอมลดหย่อนให้ตามที่เขาขอ ปรากฏว่าคุณพ่อคู่กรณีไม่ยอมให้มีการบันทึกประวัติตามต้องการ ยอมได้แค่เพียงทำร้ายร่างกายโดยไม่เจตนา ทางพี่สาวดิฉันก็ไม่ยอมเช่นกัน คุณพ่อคู่กรณีก็หันไปทางทนายความของเขา พูดเสียงแข็งบอกว่าถ้าเป็นอย่างนี้ เขาก็ไม่ยอมเช่นกัน ยอมขึ้นศาล ทางพี่สาวดิฉันก็ยืนยันว่า เราก็ยินดีขึ้นศาลและจะดำเนินคดีให้ถึงที่สุด ถ้าถึงตอนนั้นเราเรียกค่าเสียหายมากกว่านี้แน่ ==== ดิฉันออกจะงงๆกับปฏิกริยาและการแสดงออกของคุณพ่อคู่กรณี จากที่ก่อนหน้านี้พูดจาอ่อนน้อม ยกมือไหว้ดิฉันกับพี่สาว ขอโทษขอโพย ขอความเห็นใจสารพัด ===== แต่ทางทนายความฝ่ายเขานิ่งมาก ไม่แสดงปฏิกริยาส่งเสริมหรือเห็นด้วยกับทางคุณพ่อคู่กรณี เพียงแต่บอกว่าให้ฟังทางฝ่ายดิฉันก่อน ส่วนตัวคู่กรณีร่างท้วม ก็ยกมือไหว้ ขอให้เห็นแก่อนาคตของเขา อย่าให้เขาต้องมีประวัติติดตัวไปเลย ถ้าเขาออกจากที่นี่ไปก็ไม่รู้จะไปทำงานที่ใหน จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 12:38:55 A:58.136.98.122 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 59 ....................ต่อค่ะ...................... คราวนี้ถึงตาคุณตำรวจต้องมาช่วยเกลี่ยกล่อมอีก .แต่คำพูดของคุณตำรวจกลับมาช่วยตอกย้ำให้ดิฉันกับพี่สาวรู้สึกว่าตัวเองออกแนวใจร้ายไปหรือเปล่า .โดยคุณตำรวจพูดทำนองว่า เราควรจะเปิดโอกาสให้ผู้กระทำผิด มีโอกาสหรือหนทางประกอบอาชีพด้วย ถ้าไปปิดหนทางเขา ผู้กระทำผิดก็จะกลายไปเป็นโจรผู้ร้ายกันหมด ซึ่งพี่สาวดิฉันก็บอกว่า มีอาชีพที่เหมาะสมกับเขาอีกหลายอาชีพ เพียงแต่ทางเราไม่ต้องการให้เขาไปประกอบอาชีพที่ต้องดูแลบริการผู้ป่วยอีกหรืออาชีพที่เกี่ยวข้องกับการพยาบาลอีกต่อไป ในที่สุด พี่สาวดิฉันก็ใจอ่อนอีกครั้ง ยอมให้ลงบันทึกว่าเป็นการทำร้ายร่างกาย โดยไม่เจตนา แต่มีข้อแม้ว่าเขาต้องไปสารภาพและยอมรับผิดกับท่านผู้อำนวยการโรงพยาบาล ถึงตอนนี้ คุณพ่อคู่กรณีเริ่มขอร้องอีกครั้งว่า ขอให้ลูกชายเขาไปยอมรับกับทางผู้อำนวยการแค่เป็นการทำร้ายโดยไม่เจตนาด้วยก็แล้วกัน .พี่สาวดิฉันบอกว่า เรายอมไม่ได้เพราะเรายอมมามากแล้ว .............ถ้าเรายอมให้ทางคุณไปบอกกับทางโรงพยาบาลว่าคุณทำร้ายคุณพ่อดิฉันโดยไม่เจตนา ดิฉันก็คงปล่อยให้ผู้อำนวยการอนุมัติใบลาออกของคุณไปตั้งแต่แรกแล้ว ไม่ต้องเสียเวลามานั่งอยู่ที่นี่หรอก จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 12:45:12 A:58.136.98.122 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 60 เป็นกำลังใจให้ครับกองทัพใช้ F16 ผมใช้ F5 จากคุณ : starfight (Starfight) เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 12:53:05

ความคิดเห็นที่ 61 ...................ต่อค่ะ.................... กลับมาที่คุณพ่อคู่กรณีอีกครั้ง หลังจากนั่งนิ่งด้วยสีหน้าครุ่นคิดอยู่สักครู่ พูดเสียงอ่อนลง น้ำเสียงเครือๆอีกครั้ง พร้อมข้อเสนอใหม่ ****************เสนอเงิน 40,000 บาท ให้ฝ่ายดิฉัน************** เพื่อแลกกับการไม่ต้องไปยอมรับผิดกับทางผู้อำนวยการ ขอให้แจ้งกับผู้อำนวยการว่าเป็นการกระทำโดยไม่เจตนาเท่านั้น ...............ดิฉันขอไปทำธุระก่อนนะคะ แล้วจะกลับมา Up date ต่อค่ะ............. จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 12:53:22 A:58.136.98.122 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 62 จน พกเงิน 15000 ??? จากคุณ : Starfight เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 13:34:37

ความคิดเห็นที่ 63 สงสารพ่อ จขกท อ่ะ จากคุณ : someonesaysomething เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 14:16:02

ความคิดเห็นที่ 64 เลวมากอะ จริงๆ เราคิดว่าไม่ควรยอมให้ต่อรองถึงขนาดนั้นเลยนะคะ ถ้าเป็นเมืองนอกเรื่องนี้โดนกันจนไม่มีทางทำมาหากินแน่นอน คนไทยเราพอไม่ใช่เรื่องตัวเองก็ดูท่าว่าจะขี้เกียจซะแล้ว ขอเป็นกำลังใจให้เอาเรื่องให้ถึงทีุ่สุดนะคะ เพราะดูจากท่าทีของคุณพ่อผู้กระทำผิดแล้ว เราไม่เห็นว่าเค้าจะสำนึกตรงไหน ไม่น่าสงสารเลยสักนิดค่ะ ไม่ควรใจอ่อนกับคนแบบนี้นะคะ ถ้าเค้ารอดมาได้ เราเกรงว่าคุณอาจจะโดนแว้งกัดทีหลังได้นะคะ จากคุณ : pukuchan22 เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 16:55:50

ความคิดเห็นที่ 65 ตอนแรกใจอ่อนตาม จขกท แล้วเชียวแต่พอพ่อผู้ต้องหาเสียงแข็งขึ้นก็ไม่รู้สึกสงสารอีกเลย ยอมให้ลงบันทึกว่าเป็นการทำร้ายร่างกายโดยไม่เจตนาแล้ว แค่ไปสารภาพและยอมรับผิดกับผู้อำนวยการโรงพยาบาล ทำไมจะทำไม่ได้หว่า แถมยังเสนอให้อีก 4 หมื่น (ตอนแรกบอกว่ามีเงินแค่หมื่อนห้าไง) แสดงว่าตั้งใจไม่รับผิดชอบ ไม่มีสำนึก มันอยากจะกลับไปทำงานเก่าอีกแน่ๆ เลวววววว นึกถึงพ่อไอ้ร้อยเอกนั้นเลย เลวๆๆๆๆ แก้ไขเมื่อ 27 เม.ย. 54 17:19:06 จากคุณ : โจโฉ (joechou) เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 17:16:50

ความคิดเห็นที่ 66 รอติดตามต่อ จากคุณ : โสดเสมอเมื่อเจอผู้ชาย เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 19:12:10

ความคิดเห็นที่ 67 ขอโทษนะคะ  แต่ดูแล้ว พ่อน่าจะไม่ต่างจากลูก เป็นเราเองก็คงใจอ่อน  แต่เมื่อย้อนกลับไปดูสิ่งที่เค้าทำแล้ว ไม่เห็นด้วยกับการให้อภัย  ควรส่งเค้าเข้าบำบัดจิตมากกว่า เพราะการกระทำ สื่อให้เห็นชัดมาก ว่ามีความผิดปกติ เดี๋ยวสันดานก็โผล่ค่ะ  ตอนนี้ก็ย่อมเสแสร้งนอบน้อมเป็นธรรมดา   เราไม่ให้อภัยค่ะ  เจ็บใจแทนจขกท. จากคุณ : ann_g เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 20:14:21

ความคิดเห็นที่ 68 เจ้าของกระทู้เองค่ะ............... พาคุณพ่อไปทานอาหารเย็นนอกบ้านมา เปลี่ยนบรรยากาศ เพราะท่านจะออกอาการเบลอๆเป็นบางครั้ง และเป็นการกระตุ้น(แกมบังคับ)ให้คุณพ่อเดินมากขึ้น เพราะท่านเจ็บและเหนื่อยก็เลยไม่อยากเดิน กลัวกล้ามเนื้อขาจะลีบ น่าแปลกว่า ก่อนเข้าผ่าตัด ท่านกระฉับกระเฉงกว่านี้เยอะ เพียงแต่อาการเจ็บและชาที่ขา ทำให้ท่านลำบากในการเดิน และความจำก็ดี ก่อนผ่าตัดไม่นาน ท่านยังสามารถนั่งรถไฟคนเดียวไปเที่ยว ไปเยี่ยมญาติที่ต่างจังหวัดได้สบายๆ แต่หลังจากผ่าตัด เหมือนว่าอาการความจำเสื่อมจะเริ่มมาเยือน ท่านยังคงเบลอๆ มีอาการหลงลืมแทรกเข้ามา ตอนนี้ไม่กล้าปล่อยให้ท่านออกนอกบ้านคนเดียวเลย ไว้เดี๋ยวจะมา up date ต่อนะคะ................ จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 22:46:02 A:58.136.98.122 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 69 ....................ต่อค่ะ................. แต่ก่อนที่คุณพ่อคู่กรณีจะเอ่ยปากยื่นข้อเสนอ เงินจำนวน 40,000 บาท ให้ฝ่ายดิฉันนั้น ..เขาได้บอกว่า เขาสัญญาว่าต่อไปนี้เขาจะดูแลลูกชายให้ดี ไม่ให้ทำผิดอย่างนี้อีก แต่หลังจากเขาเสนอเงินเพิ่มขึ้น เพื่อแลกกับการที่จะไม่ต้องไปสารภาพและยอมรับผิดกับท่านผู้อำนวยการ ขอให้แจ้งว่าเป็นการกระทำโดยไม่เจตนาเท่านั้น ในใจดิฉันคิดว่า ถ้าคิดจะเอาเงินฟาดหัวเพื่อให้พ้นผิด ..เงิน 40,000 บาท มันน้อยเกินไปหน่อยมั๊ง และที่สำคัญมันออกแนวดูถูกกันไปหน่อย เพราะทางครอบครัวดิฉันไม่เคยตีค่าสิ่งที่เขากระทำกับคุณพ่อเป็นตัวเงินมาตั้งแต่แรกแล้ว พี่สาวดิฉันก็คงคิดไม่ต่างกัน เพราะเธอเริ่มเสียงแข็งขึ้นมา ย้ำว่าเรื่องเงินไม่ใช่ประเด็น เรายินดีรับเงินแค่ 15,000 บาท ตามที่ได้ตกลงไว้ตอนแรก โดยจะแบ่งเงินออกเป็น 3 ส่วน จะให้เป็นสินน้ำใจกับผู้ป่วย 2 คนที่อาสาเป็นพยาน และยอมเล่าเหตุการณ์ที่เห็นให้ฟังคนละส่วน อีก 1 ส่วนที่เหลือจะบริจาคให้โรงพยาบาล แต่คู่กรณีจะต้องไปสารภาพและยอมรับผิดกับท่านผู้อำนวยการ ไม่ใช่แค่แจ้งว่าเป็นการกระทำโดยไม่เจตนาเท่านั้น เพราะเราต้องการผลสรุปที่อย่างน้อย สามารถนำมาเป็นประเด็นที่จะทำให้โรงพยาบาลปรับปรุงแก้ไขการดูแลให้บริการผู้ป่วย (พี่สาวดิฉันพูดประมาณว่าเผื่อประเด็นนี้มันจะเป็นประโยชน์กับวงการสาธารณสุขได้บ้าง) จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 54 00:16:36 A:58.136.98.122 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 70 ................ต่อค่ะ................. ทันใดนั้น .. คุณพ่อคู่กรณีก็เริ่มมีปฎิกริยาแข็งกร้าวขึ้นมาอีก โดยหันหน้าไปหาทนายความ พร้อมพูดว่า ====’อ้อ ..จะเอาไปดิสเครดิตโรงพยาบาลละซิ’=== ได้ยินอย่างนี้ ดิฉันยอมรับว่ารู้สึกโกรธ เพราะมันไม่เกี่ยวอะไรกับการดิสเครดิสโรงพยาบาลเลย แต่ดิฉันก็นิ่ง ไม่พูดอะไร ปล่อยให้พี่สาวพูดอย่างอดทน พยายามชี้แจงว่าเราไม่เคยคิดเรื่องดิสเครดิดโรงพยาบาล และคนที่เขามีวิจารณญาณพอ เขาแยกแยะได้ว่าอะไรเป็นอะไร คุณพ่อคู่กรณีเห็นว่าฝ่ายดิฉันไม่ยอมตามที่เขาเสนอ เขาก็พูดกับทนายว่า เขาก็ไม่ยอมเหมือนกัน เขายอมขึ้นศาล ..อีกครั้งที่ทางทนายความของเขา ยังแสดงท่าทีที่นิ่ง และแนะนำให้คู่กรณีไปพบท่านผู้อำนวยการกับดิฉัน เพื่อยอมรับผิด คุณพ่อคู่กรณีเริ่มเปลี่ยนท่าทีอ่อนลงอีกครั้ง บอกว่าถ้าเขายอมอย่างนี้แล้ว ก็ขอให้ฝ่ายดิฉันจบเรื่องทุกอย่าง ทั้งยังถามถึงเรื่องที่ดิฉันเอามาลงในอินเตอร์เน็ต ว่าเมือไรดิฉันจะเอาออก ..ซึ่งดิฉันก็บอกว่าตอนนี้ยังมีคนจำนวนมากติดตามเรื่องราวอยู่ ดิฉันจำเป็นต้องโพสเล่าเรื่องต่อไปจนจบประเด็น หลังจากประเด็นมันจบลงไปแล้ว กระทู้ก็จะไม่ได้อยู่ในความสนใจแล้วมันก็จะตกไปเอง ไม่มีใครไปตามรื้อฟื้นมันขึ้นมาอีกหรอก จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 54 00:26:01 A:58.136.98.122 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 71 ......................ต่อค่ะ.................... ดิฉันคิดว่าที่คุณพ่อคู่กรณีพยายามไม่ให้ลูกชายไปยอมรับผิดกับผู้อำนวยการ ทั้งๆที่ลูกชายเขาบอกว่าเขาเป็นเพียงลูกจ้างชั่วคราว จะลาออกหรือไล่ออก ก็ไม่มีผลต่อโรงพยาบาล อีกทั้งตอนนี้ก็ไม่มีการบันทึกประวัติเขาในกองทะเบียนของทางตำรวจ เขาเองก็สามารถไปหางานที่อื่นทำได้ไม่ยากนัก คิดว่าเขายังคาดหวังจะให้ลูกชายทำงานที่โรงพยาบาลนี้ต่อไป เพียงแต่ย้ายไปทำงานแผนกอื่นที่ไม่เกี่ยวข้องกับการบริการผู้ป่วย ===== เพราะดิฉันทราบมาว่าตัวคุณพ่อคู่กรณีเองก็ทำงานอยู่ที่โรงพยาบาลแห่งนี้เช่นกัน ===== และทราบมาว่าตัวคู่กรณีเองก็ได้ไปเรียนเพิ่มเติมในหลักสูตรที่คาดว่าน่าจะนำมาใช้ปรับวุฒิหรือตำแหน่งหน้าที่ให้สูงขึ้น ถึงทางฝ่ายดิฉันจะใจอ่อน ยอมที่ให้ลงบันทึกประจำวันแค่เพียงว่าเขาทำร้ายร่างกายคุณพ่อดิฉันโดยไม่เจตนา แต่ดิฉันก็จะไม่ยอมใจอ่อนให้เขาได้รับผลตอบแทนจากการกระทำผิด ด้วยการได้ย้ายไปทำงานในแผนกอื่นในโรงพยาบาลนี้ ตามที่เขาคาดหวัง เพราะแทนที่มันจะเป็นการลงโทษ มันอาจจะเป็นการแถมรางวัลให้เขาด้วยซ้ำ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น อำนาจตัดสินใจไม่ได้อยู่ที่ดิฉัน แต่อยู่ที่ท่านผู้อำนวยการ ว่าผลการสอบสวนครั้งใหม่ จะออกมาอย่างไร ดิฉันก็คงได้แต่รอไปก่อน ขณะนี้มีการระงับใบลาออกของเจ้าหน้าที่คนนี้ไว้เพื่อรอผลการสอบสวนใหม่ และเขาก็ยังคงทำงานอยู่ที่นี่ เพียงแต่ย้ายไปแผนกอื่นเท่านั้น จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 54 00:34:44 A:58.136.98.122 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 72 .....................ต่อค่ะ................ กลับมาเล่าต่อ ที่ห้องไกล่เกลี่ยนะคะ หลังจากหาข้อสรุปได้ ดูท่าคุณตำรวจจะโล่งใจไม่น้อย โทรศัพท์แจ้งให้ท่านผู้อำนวยการทราบว่า ดิฉันกับคู่กรณีจะขึ้นไปพบ .ดิฉันให้คุณพ่อรออยู่ที่ สน.กับพี่สาว เพราะท่านไม่สะดวกในการเดินทาง ..ดิฉันไปโรงพยาบาลกับคู่กรณีเพียง 2 คน .ไว้พรุ่งนี้ จะมาเล่าต่อนะคะ . จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 54 00:43:01 A:58.136.98.122 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 73 อ่านแล้วสุดๆเลยค่ะ เหมือนนิสัยจะเหมือนกันทั้งพ่อลูกรึเปล่า ยังไงรออ่านต่อนะคะ อยากรู้ผลสรุป เพราะไม่อยากให้ไอ้คนนี้ได้ทำงานด้านนี้ต่อ คิดดูถ้าทำงานด้านนี้ต่อไป มันคงต้องระเบิดอารมณ์อีกแน่ๆ นิสัยอย่างนี้ไปทำงานด้านอื่นเถอะ มาทำงานกับคนไข้นี่ต้องใจเย็นสุดๆนะ ใจร้อนอย่างนี้ ไม่รู้จะซัดคนไข้ไปกี่รายแล้วก็ไม่รู้ ไม่อยากให้มันไปทำร้ายคนอื่น คุณควรเอาเรื่องถึงที่สุดเลยค่ะ คิดว่าได้บุญกุศลด้วยนะคะ เพราะอาจจะช่วยคนไข้อีกรายคนในอนาคต จากคุณ : อุ๊ปป้า เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 54 03:59:32

ความคิดเห็นที่ 74 เป็นกำลังใจให้ จขกท. สู้ให้ถึงที่สุด อย่าใจอ่อนนะคะ ทำร้ายได้แม้กระทั่งคนแก่คราวพ่อ อีกหน่อยไม่ถึงกะฆ่ากันหรือนี่ ขนาดทำงานในโรงพยาบาลแท้ ๆ จากคุณ : sa_bkk เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 54 04:34:13

ความคิดเห็นที่ 75 คุณบอกว่า จะไปโรงพยาบาลกับคู่กรณี 2 คน ชักเป็นห่วงคุณแล้วละ ระวังตัวมากๆ นะคะ จากคุณ : aunty36 เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 54 12:24:33

ความคิดเห็นที่ 76 อ่านแล้วหงุดหงิดจังเลยครับ ทำไมไปยอมมันขนาดนั้นในโรงพัก มันซ้อมพ่อคุณปางตายขนาดนั้น คิดไปได้อย่างไรว่าจะไม่เอาผิดมันทางกฏหมาย ทำไมคนอย่างคุณโดนขนาดนี้ถึงยังปล่อยคนชั่วลอยนวลอีก ยอมไปเรื่อยๆทีละเปลาะคอยดูเหอะ จะต้องยอมมันอีกไม่มากก้น้อยหละ  แนนะครับ ไอ้ที่ยอมมันมาทั้งหมดอ่ะ บอกมันไปเลย ว่าให้มันยอมรับว่าทำผิดจริงโดยเจตนาแล้วไม่งั้นจะดำเนินคดีอาญาตามกฏหมายให้สาสม แล้วฟ้องเรียกไปเลย 1แสนอย่างต่ำ เอาให้ขึ้นโณงขึ้นศาลกันไปเลย แล้วแต่คุณนะครับ รักพ่อมากหรือเห็นใจมันมากกว่ากันแน่ เจอแค่ละครที่มันแสดงครึ่งวันก็ยอมมันแล้ว จากคุณ : Infighter เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 54 12:59:30

ความคิดเห็นที่ 77 ....................เจ้าของกระทู้เองค่ะ............... ต้องขออภัยหลายๆท่านในที่นี้นะคะ ที่ดิฉันอาจจะไม่หนักแน่นพอ ในการตัดสินใจ และมันอาจจะยังไม่ใช่แนวทางที่เหมาะสมที่สุด หรือที่ดีสุด แม้แต่ตัวดิฉันเองก็ยังไม่แน่ใจว่า การตัดสินใจของดิฉันถูกต้อง เหมาะสมมากน้อยแค่ใหน ยิ่งกลับมานั่งทบทวนเหตุการณ์ต่างๆตลอดระยะเวลาที่ผ่าน ทั้งสภาพคุณพ่อที่ถูกกระทำ และสถานการณ์ในห้องไกล่เกลี่ย บวกกับความใจอ่อนของฝ่ายดิฉัน อย่างไรก็ตาม กำลังใจและคำแนะนำหลายๆอย่าง จากทุกๆท่านในที่นี้ มีส่วนเป็นอย่างมากที่ทำให้ดิฉันยังตามเรื่องมาถึงตอนนี้ แทนที่จะถอดใจไปตั้งแต่ช่วงแรกๆแล้ว ผลที่ได้รับมันอาจจะไม่ได้ก่อประโยชน์โดยตรงกับดิฉันมากนัก แต่ดิฉันเชื่อว่าถ้าเราช่วยกัน กันคนที่มีพฤติกรรมที่ไม่ดี ไม่เหมาะสม ไม่ให้เขามีโอกาสกลับมาทำร้ายผู้ป่วยคนอื่นได้อีกในอนาคต มันก็จะเป็นส่วนช่วยสังคมได้พอสมควร จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 54 15:30:03 A:58.136.98.122 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 78 ......................มา up date ต่อค่ะ.................. หลังจากที่คุณตำรวจโทรฯไปแจ้งท่านผู้อำนวยการ ว่าดิฉันกับคู่กรณีจะเข้าไปพบ ดิฉันได้นั่งซ้อนท้ายมอเตอร์ไซด์ของคู่กรณีไป (ถึงแม้ว่าสถานีตำรวจจะอยู่ไม่ไกลจากโรงพยาบาลมากนัก แต่ถ้าเดินก็พอได้เหนื่อยเหมือนกัน) ดิฉันและคู่กรณีไปถึงโรงพยาบาล โดยทางหน้าห้องฯ ให้ดิฉันไปนั่งรอในห้องท่านผู้อำนวยการ แต่คู่กรณีนั่ง รออยู่ด้านนอก และหลังจากนั้นท่านผู้อำนวยการ และรองฯ พร้อมด้วยบุคคลอื่นอีก รวม 6 คน ได้เข้ามาและให้ดิฉันเล่าเรื่องที่สถานีตำรวจแบบสรุปย่อๆ ให้ฟัง และดิฉันได้บอกว่าต้องการให้คู่กรณีมายอมรับผิดกับทางท่านผู้อำนวยการ หลังจากนั้นได้เรียกคู่กรณีเข้ามา และท่านได้พูดประมาณว่าต้องการพูดอะไรก็พูดมา ซึ่งคู่กรณีบอกว่าได้ทำร้ายคุณพ่อดิฉันจริง ทางท่านผู้อำนวยการได้ถามย้ำว่า ได้ทำร้ายผู้ป่วยจริงใช่ใหม่ คู่กรณีได้ตอบว่าจริง และท่านผู้อำนวยการบอกว่าต้องการพูดอะไรกับดิฉันก็ให้พูดซะเลย ซี่งคู่กรณีได้พูดว่า ได้ทำจริงแต่ไม่เจตนา ดิฉันได้ถามย้ำว่าได้กระทำจริงใช่ไม่ ซี่งคู่กรณีก็บอกว่าจริง และได้จบการสนทนา จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 54 15:55:36 A:58.136.98.122 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 79 ..............ต่อค่ะ............... ก่อนกลับดิฉันได้บอกท่านผู้อำนวยการว่า ต้องการทราบผลสรุปการสอบสวนด้วย ซึ่งท่านได้บอกว่าต้องรอผลจากคณะกรรมการก่อน แล้วจะแจ้งให้ทราบ ซึ่งก่อนออกจากห้อง ดิฉันได้บอกกับท่านรองผู้อำนวยการว่าต้องการให้ทางโรงพยาบาล มีบทลงโทษที่ตามความผิด ซึ่งดิฉันคาดหวังว่า เขาจะได้รับโทษสูงสุดทางวินัย จากนี้ไป คงจะต้องรอผลสรุปจากทางโรงพยาบาลอีกครั้ง จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 54 15:56:52 A:58.136.98.122 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 80 แย่ก็ตรงคำว่้า "ไม่เจตนา" นี่ล่ะค่ะ ทำไมไม่ย้ำไปล่ะคะ ว่ามีการกระทำซ้ำๆ กันหลายครั้ง แบบนี้ไม่ใช่ "ไม่เจตนา" แน่นอน เฮ้อ~  กลัวว่าผู้กระทำผิดจะลอยนวลจังเลยค่ะ จากคุณ : pukuchan22 เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 54 16:05:45

ความคิดเห็นที่ 81 ..................ต่อค่ะ................ ตอนนี้ ดิฉันก็กำลังจะทำจดหมายขอบคุณผู้ป่วย 2 ท่าน ที่เห็นเหตุการณ์และเล่าเรื่องให้ฟัง เพราะเขาทั้ง 2 คนมีบทบาทสำคัญ ที่อย่างน้อยก็ทำให้ผู้กระทำผิดยอมรับผิด ถึงแม้จะมีเงื่อนไขตามมาด้วย เพราะถ้าไม่มีใครกล้าออกมาเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ฟัง .............ผลสรุปก็คงลงเอยแบบเหตุการณ์ครั้งก่อนๆที่เคยเกิดขึ้น นอกจากคำขอบคุณ อย่างน้อยดิฉันก็อย่างตอบแทนผู้ป่วยทั้ง 2 คนเป็นสินน้ำใจ จากค่าเสียหายที่ทางฝ่ายคู่กรณีจ่ายมาก ดิฉันอยากตอบแทน ให้เป็นกำลังใจสำหรับคนที่กล้าที่จะทำในสิ่งที่ถูกต้อง ถึงแม้มันอาจจะนำความวุ่นวาย เสียเวลา หรือความลำบากตามมาภายหลังหากถูกเรียกไปเป็นพยาน จากจำนวนเงิน 15,000 บาท จะแบ่งออกเป็น 3 ส่วน ดังนี้ *** ผู้ป่วยรายที่ 1 = 5,000 บาท *** ผู้ป่วยรายที่ 2 = 5,000 บาท *** มูลนิธิของโรงพยาบาล = 5,000 บาท สำหรับผู้ป่วยรายแรก ดิฉันต้องไปขอชื่อ ที่อยู่และหมายเลขโทรศัพท์ จากโรงพยาบาล ก่อน ส่วนผู้ป่วยรายที่ 2 ดิฉันมีหมายเลขโทรศัพท์มือถือ ซึ่งตอนนี้ดิฉันไม่สามารถติดต่อได้เลย (เหมือนไม่เปิดเครื่อง หรือเลิกใช้หมายเลขนี้ไปแล้ว) แต่ดิฉันเคยไปที่บ้านผู้ป่วยรายนี้มาแล้ว ดังนั้นจะลองแวะเข้าไปหาที่บ้านเอง ในส่วนที่จะมอบให้มูลนิธิของโรงพยาบาล ดิฉันจะนำไปมอบให้ที่มูลนิธิเอง .............มีความคืบหน้าอย่างไร ดิฉันจะมา up date เพิ่มนะคะ จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 54 16:28:35 A:58.136.98.122 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 82 เห็นใจและเข้าใจในสภาวะการตัดสินใจที่ยากลำบากนี้ ขอมองในมุมของคนนอกนะคะ  จ้อยยังไม่เห็น"ความสำนึกผิด"ของคู่กรณีคนนี้เลยค่ะ ในเมื่อจขกท. เลือกที่จะยกการตัดสินใจให้ ผอ. รพไปแล้ว ได้แต่หวังว่า ผอ.รพ จะมีบทลงโทษให้สาสมกับความผิด เคารพการตัดสินใจของครอบครัวลูกสาวผู้ป่วยค่ะ ขอให้คุณพ่อกลับมาแข็งแรงดังเดิมไวๆนะคะ จากคุณ : จ้อย..ยย เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 54 16:54:17

ความคิดเห็นที่ 83 เห็นใจและเข้าใจในสภาวะการตัดสินใจที่ยากลำบากนี้ ขอมองในมุมของคนนอกนะคะ  จ้อยยังไม่เห็น"ความสำนึกผิด"ของคู่กรณีคนนี้เลยค่ะ ในเมื่อจขกท. เลือกที่จะยกการตัดสินใจให้ ผอ. รพไปแล้ว ได้แต่หวังว่า ผอ.รพ จะมีบทลงโทษให้สาสมกับความผิด เคารพการตัดสินใจของครอบครัวลูกสาวผู้ป่วยค่ะ ขอให้คุณพ่อกลับมาแข็งแรงดังเดิมไวๆนะคะ จากคุณ : จ้อย..ยย เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 54 16:55:14

ความคิดเห็นที่ 84 นี้มันจะเป็นผู้ร้ายปากแข็งไปถึงไหนนะ ฟังแล้วหงุดหงิดโมโหจริงๆ เข้ามาให้กำลังคุณ จขกท อีกทีครับ + รอฟังข่าวต่อ จากคุณ : โจโฉ (joechou) เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 54 16:59:35

ความคิดเห็นที่ 85 ผมเห็นด้วยครับที่จะให้มีประวัติติดตัวไปตลอด  อย่าให้เค้าได้ทำอาชีพนี้อีก   ผมยืนยันว่ามีการกระทำที่ไม่สมควรกับผู้ป่วยเกิดขึ้นจริงๆ  ในโรงพยาบาลต่างๆ    ซึ่งผมเองก็เจอผู้ป่วยเอะอะโวยวายตลอด  แต่ผมไม่เคยไปลงกับผู้ป่วยแบบนี้  เพราะอาจารย์สอนไว้เสมอว่าโรงพยาบาลคือสถานที่ทีคนเจ็บป่วย คนที่ไม่มีความสุขเลือกที่จะไป ฉะนั้นถ้าเราเลือกเรียนสายนี้แล้วเราต้องยอมรับมันให้ได้  แล้วที่บอกว่าเงินเดือน 8 พันอะไรนั่นอย่าไปเชื่อครับ ค่าเวร ค่าครองชีพ พตส.(ในกทม.คงไม่ได้ พตส.)  อื่นๆ จิปาถะ รวมๆเดือนๆนึงได้ ไม่ต่ำกว่า 3 หมื่นแน่นอนครับ       ทุกวันนี้ผมเลือกที่จะถอยออกมาทำงานชุมชนมากกว่าครับ  สบายใจกว่าทำงาน ในรพ.เยอะเลย ปล่อยพวกตัวจี๊ดๆ ให้อยู่ทำงานที่นั่นต่อไป ผมลาล่ะผมรับไม่ได้... จากคุณ : EMT-I เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 54 17:31:18

ความคิดเห็นที่ 86 เข้าใจค่ะว่าในสถานการณ์บนโรงพักแบบนั้น ยากต่อการตัดสินใจจริง ๆ แต่ต้องขอขอบคุณคุณจขกท.มาก ๆ ค่ะ เพราะสิ่งที่คุณทำไม่ได้ประโยชน์แค่คุณคนเดียว แต่ก่อประโยชน์ให้แก่คนอีกมาก ขอให้กุศลครั้งนี้ส่งผลให้คุณจขกท.และครอบครัว มีแต่ความสุขตลอดไปค่ะ จากคุณ : paripan เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 54 19:11:56

ความคิดเห็นที่ 87 นำภาพตั้งแต่โดนทำร้าย  จนได้รับค่าเสียหาย และ การขอขมา ภาพประคบตาขวา   ถ่ายประมาณ 6 โมงเย็น วันที่ 16 มีนาคม 2554 ในตอนแรกเห็น เมื่อเข้าไปเยี่ยมท่าน                                                     บรรยายโดย จขกท. แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 54 12:05:55 จากคุณ : naytee เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 54 11:47:48

ความคิดเห็นที่ 88 ถาพตาข้างขวา บวมช้ำมากขึ้น นัยตาขาวเป็นสีช้ำเลือด อย่างน่ากลัว   -- ท่านบ่นว่าตอนนี้มองเห็นอะไรเป็นหลุม เป็นบ่อไปหมด ไม่แน่ใจว่าเกิดจากการกระทบกระเทือนอย่างหนัก หรือเปล่า เมื่อปีที่แล้วท่านได้ผ่าต้อกระจกมา (ที่โรงพยาบาลอื่น) แต่ก็ไม่ได้มีปัญหาในการมองเห็นที่ผิดปกติมาก่อน                                                            บรรยายโดย จขกท. แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 54 12:09:48 จากคุณ : naytee เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 54 11:48:15

ความคิดเห็นที่ 89 ถาพตาข้างขวา   บวมช้ำมากขึ้น นัยตาขาวเป็นสีช้ำเลือด อย่างน่ากลัว -- ท่านบ่นว่าตอนนี้มองเห็นอะไรเป็นหลุม เป็นบ่อไปหมด ไม่แน่ใจว่าเกิดจากการกระทบกระเทือนอย่างหนัก หรือเปล่า เมื่อปีที่แล้วท่านได้ผ่าต้อกระจกมา (ที่โรงพยาบาลอื่น) แต่ก็ไม่ได้มีปัญหาในการมองเห็นที่ผิดปกติมาก่อน แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 54 12:10:42 จากคุณ : naytee เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 54 11:48:52

ความคิดเห็นที่ 90 ภาพตาข้างขวา ที่บวมช้ำ   ถ่ายช่วงประมาณ 6 โมงเย็น วันที่ 16 มีนาคม 2554 หลังเกิดเหตุมาแล้วประมาณ 20 ชั่วโมง       ปล. เป็นคำบรรยายจาก     "  คุณ : ลูกสาวผู้ป่วย  " แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 54 12:03:42 จากคุณ : naytee เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 54 11:49:22

ความคิดเห็นที่ 91 ภาพรอยแตกเล็กๆ                            ที่โหนกแก้มขวา แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 54 12:13:39 จากคุณ : naytee เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 54 11:49:49

ความคิดเห็นที่ 92 ที่บวมช้ำตั้งแต่ใต้คางลงมา ถ่ายช่วงหัวค่ำ วันที่ 17 มีนาคม 2554 – ตามที่คุณลุงข้างเตียงเล่าว่า เจ้าหน้าที่พยาบาลคนนั้นย้อนกลับมา เพื่อจะเอาแผ่นประคบมาประคบตาให้คุณพ่อ แต่คุณพ่อไม่ยอม จึงกดคอและบีบคอแน่น  ทั้งยังกดกระแทกบริเวณหน้าผากท่านด้วย                                               บรรยายโดย จขกท. แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 54 12:11:49 จากคุณ : naytee เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 54 11:50:13

ความคิดเห็นที่ 93 ภาพลำคอด้านซ้าย     ที่บวมช้ำตั้งแต่ใต้คางลงมา ถ่ายช่วงหัวค่ำ วันที่ 17 มีนาคม 2554 – ตามที่คุณลุงข้างเตียงเล่าว่า เจ้าหน้าที่พยาบาลคนนั้นย้อนกลับมา เพื่อจะเอาแผ่นประคบมาประคบตาให้คุณพ่อ แต่คุณพ่อไม่ยอม จึงกดคอและบีบคอแน่น  ทั้งยังกดกระแทกบริเวณหน้าผากท่านด้วย                                            บรรยายโดย จขกท. แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 54 12:14:45 จากคุณ : naytee เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 54 11:50:44

ความคิดเห็นที่ 94 ถ่ายตอนประมาณเที่ยงคืน วันที่ 16 มีนาคม 2554         รอยบวมเขียวช้ำชัดเจนมากบริเวณลำคอช่วงใต้ขากรรไกรด้านขวา รอยบวมช้ำนี้ได้เปลี่ยนเป็นสีเข้มคล้ำมากขึ้น ตามภาพที่เห็นในวันที่ 17 มีนาคม 2554                                                     บรรยายโดย จขกท. แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 54 12:16:25 จากคุณ : naytee เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 54 11:51:10

ความคิดเห็นที่ 95 รอยหนังถลอกที่แขน                 ถ่ายตอนหัวค่ำวันที่ 17 มีนาคม 2554                              บรรยายโดย จขกท. แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 54 12:12:54 จากคุณ : naytee เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 54 11:51:43

ความคิดเห็นที่ 96 รอยช้ำที่แขน   ไม่แน่ใจว่าเป็นรอยช้ำจากการให้น้ำเกลือหรือเปล่า ถ่ายประมาณ 6 โมงเย็น วันที่ 16 มีนาคม 2554                                   บรรยายโดย  จขกท. แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 54 12:07:15 จากคุณ : naytee เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 54 11:52:14

ความคิดเห็นที่ 97 ภาพถุงเลือดที่ต่อระบายออกมาจากแผลผ่าตัด         และภาพถุงปัสสะวะ ถ่ายประมาณ 6 โมงเย็น วันที่ 16 มีนาคม 2554                             บรรยายโดย จขกท. แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 54 12:08:29 จากคุณ : naytee เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 54 11:52:42

ความคิดเห็นที่ 98 11 จากคุณ : naytee เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 54 11:53:05

ความคิดเห็นที่ 99 12 จากคุณ : naytee เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 54 11:53:31

ความคิดเห็นที่ 100 ภาพแผลผ่าตัดที่แกะแมคออกจากแผลแล้ว  แต่ในแผลยังมีเหล็กดามกระดูกสันหลังอยู่ จากคุณ : naytee เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 54 11:55:03

ความคิดเห็นที่ 101 จขกท ทำถูกต้องแล้วค่ะ และทำดีที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้ว ตัดสินใจได้ดีมากที่ตกลงไปได้ที่สน. และไปให้เค้าสารภาพที่ผอ. ต่อไปนี้อะไรจะเกิดขึ้นก็ให้ทำใจ เพราะมันอยู่เหนือการควบคุมของคุณแล้ว ไม่ว่าผลสอบของรพ จะออกมาเป็นแบบไหน ขอให้คุณบอกกับตัวเองไว้ว่าคุณทำดีที่สุึดแล้ว จากคุณ : ใบตอง (BananaLeaf) เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 54 12:24:44

ความคิดเห็นที่ 102 ขอบคุณ คุณ:naytee ที่ช่วยโพสภาพให้นะคะ จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 54 12:25:35 A:58.136.98.122 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 103 ====== ดิฉันเพิ่งได้รับ EMS (ไปรษณีย์ด่วนพิเศษ) จากท่านผู้อำนวยการ โรงพยาบาลกลาง======รายงานผลกรณีผู้ป่วยถูกทำร้าย โดยเจ้าหน้าที่โรงพยาบาล **** ขอเวลาซักพักนะคะ ดิฉันจะ เอาผลสรุปมาแจ้งให้ทราบ......และจะ Scan จดหมาย โดยจะรบกวน คุณ naytee ช่วยโพสให้อีกครั้งค่ะ จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 54 12:48:50 A:58.136.98.122 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 104 เจ้าของกระทู้คงแค่อยากได้สิ่งที่ยืนยันว่า ผู้ก่อเหตุจะไม่ไปทำแบบนี้กับผู้ป่วยคนอื่นอีก แต่ผมว่าหมอนี่ป่วยทางจิตนะ อย่าทำงานด้านที่ต้องดูแลคนเลยครับ หาอาชีพอื่นทำดีกว่า มันไม่ส่งผลดีต่อคนรอบข้างและตัวเองหรอก จากคุณ : spitfireboy เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 54 13:47:44

ความคิดเห็นที่ 105 ..........................ดิฉันได้ Scan หนังสือ จากท่านผู้อำนวยการและส่งไปให้คุณ naytee เรียบร้อยแล้วค่ะ...........รอให้คุณ naytee นำมาโพส ให้อีกครั้ง และดิฉันได้พิมพ์เนื้อหาในหนังสือ เพื่อนำมาโพสให้ทุกท่านที่ติดตามทราบด้วยค่ะ............ติดตามใน #ความคิดเห็นถัดไปนะคะ................ จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 54 14:51:15 A:58.136.98.122 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 106 ++++++เนื้อความในหนังสือที่รายงานผลกรณีผู้ป่วยถูกทำร้าย++++++ -------------------------------------------------------------------------------------------------------- ที่ กท ๐๖๐๕/๓๘๒๖ โรงพยาบาลกลาง สำนักการแพทย์ กรุงเทพมหานคร ๕๑๔ ถนนหลวง เขตป้อมปราบฯ กทม.๑๐๑๐๐ ๒๗ เมษายน ๒๕๕๔ เรื่อง รายงานผลกรณีผู้ป่วยถูกทำร้ายร่างกายโดยเจ้าหน้าที่พยาบาล โรงพยาบาลกลาง เรียน นางสาว xxxx xxxx อ้างถึง หนังสือลงวันที่ ๑๖ มีนาคม ๒๕๕๔ และหนังสือลงวันที่ ๘ เมษายน ๒๕๕๔ ตามที่ได้มีหนังสือ ๒ ฉบับแจ้งว่าผู้ป่วยคือนาย xxxx xxxx ซึ่งเป็นบิดาของท่าน ถูกทำร้าย ร่างกายโดยเจ้าหน้าที่พยาบาล โดยแนบเอกสารรายละเอียดต่างๆ ให้โรงพยาบาลแล้ว นั้น โรงพยาบาลกลางได้ดำเนินการสอบสวนหาข้อเท็จจริงคู่ขนานกันไปตามหนังสือทั้ง ๒ ฉบับ โดยขณะนี้ได้สิ้นสุดการสอบสวนแล้ว และได้ดำเนินการออกคำสั่งลงโทษไล่ลูกจ้างออกจากราชการเรียบร้อยแล้ว จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น โรงพยาบาลได้นำอุบัติการณ์นี้เข้าสู่กระบวนการบริหารความเสี่ยงเพื่อลด ปัญหาต่างๆ ที่อาจเกิดขึ้นซ้ำ โดยจะนำมาเป็นแนวทางการวางระบบการให้บริการผู้ป่วยให้ดียิ่งขึ้นต่อไป จึงเรียนมาเพื่อโปรดทราบ ขอแสดงความนับถือ (นายชูวิทย์ ประดิษฐบาทุกา) ผู้อำนวยการโรงพยาบาลกลาง ฝ่ายบริหารงานทั่วไป โทฯ ๐ ๒ ๒๒๐ ๘๐๐๐ ต่อ ๘๐๐๖ โทรสาร ๐๒ ๒๒๕ ๑๓๕๓ ------------------------------------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 54 14:56:39 A:58.136.98.122 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 107 ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ดิฉันจะทำจดหมายขอบคุณถึงท่านผู้อำนวยการ โรงพยาบาลกลาง และจำนำมาโพสที่นี่ด้วยนะคะ ขอขอบคุณทุกๆท่านที่ติดตาม ให้คำแนะนำและให้กำลังใจ .ถึงแม้ผู้กระทำผิด จะไม่ได้รับโทษทางกฏหมาย และไม่มีการบันทึกประวัติในทะเบียนประวัติของทางตำรวจ แต่ในเมื่อเขาได้รับโทษทางวินัย ถึงขั้นไล่ออก (และคาดว่าจะมีการบันทึกประวัติการกระทำรุนแรงต่อผู้ป่วยเอาไว้ด้วย) สิ่งที่ดิฉันคาดหวังมาตลอดก็คือ ไม่ต้องการให้ผู้กระทำผิด มีโอกาสกระทำในลักษณะเดียวกันกับผู้ป่วยรายอื่นๆได้อีก ไม่ว่าจะที่โรงพยาบาลแห่งนี้ หรือที่ใหนๆ ซึ่งดิฉันหวังว่าเหตุการณ์ครั้งนี้จะเป็นบทเรียนที่สำคัญกับตัวผู้กระทำผิดเอง และถ้าจะเป็นอุทาหรณ์ให้กับบุคลากรในหน่วยงานพยาบาลต่างๆได้บ้าง ก็จะเป็นประโยชน์ต่อองค์กรและผู้ป่วยอื่นๆด้วยเช่นกัน ขอขอบคุณท่านผู้อำนวยการ และทีมงานสอบสวน โรงพยาบาลกลาง ที่พิจารณาการร้องเรียนของดิฉัน และมีบทลงโทษผู้กระทำผิด ขอขอบคุณ คุณตำรวจสถานีตำรวจพลับพลาไชย 1 ที่ช่วยเรื่องการสอบสวน จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 54 15:00:47 A:58.136.98.122 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 108 .อีกทั้งขอขอบคุณที่ทางโรงพยาบาลจะ ++++นำอุบัติการณ์นี้เข้าสู่กระบวนการบริหารความเสี่ยงเพื่อลดปัญหาต่างๆ ที่อาจเกิดขึ้นซ้ำ โดยจะนำมาเป็นแนวทางการวางระบบการให้บริการผู้ป่วยให้ดียิ่งขึ้นต่อไป++++ ที่สำคัญที่สุด ดิฉันขออวยพรเขาผู้นี้ หางานทำใหม่ ที่ดี และเหมาะสมกับเขาได้โดยเร็ว .งานที่ไม่ต้องเกี่ยวข้องกับการบริการผู้ป่วยหรือการพยาบาล และหวังว่าเหตุการณ์ครั้งนี้จะทำให้เขาสามารถสำนึกผิด และปรับเปลี่ยนความคิด ทัศนคติ และการกระทำได้ ซึ่งจะเป็นประโยชน์ต่อตัวเขาเอง และผู้อื่นด้วย และขออวยพรให้เขาประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานใหม่ และมีความสุขในชีวิตตลอดไป จากคุณ : ลูกสาวผู้ป่วย เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 54 15:01:37 A:58.136.98.122 X: TicketID:162223

ความคิดเห็นที่ 109 เข้ามาตามเรื่องต่อ อยากบอกว่าคุณจขกท.เป็นคนที่มีจิตใจดี มีเมตตามาก ๆ เลยค่ะ จากคุณ : paripan เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 54 19:37:40

ความคิดเห็นที่ 110 เข้ามาติดตามตลอดค่ะ ให้กำลังใจค่ะ แต่ความเห็นส่วนตัวคิดว่าคุณตัดสินใจถูกแล้วค่ะ การขึ้นโรงขึ้นศาลใช้เวลานาน สงสารคุณพ่อค่ะ จากคุณ : BEE1991 เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 54 20:33:25

ความคิดเห็นที่ 111 รอดูใบสแกน จากคุณ : โสดเสมอเมื่อเจอผู้ชาย เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 54 21:02:07

ความคิดเห็นที่ 112 . แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 54 14:14:01 จากคุณ : naytee เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 54 22:43:15