ความคิดเห็นที่ 1 แวะเข้ามาทักทาย จขกท. ค่ะ ^^ เดี๋ยวมาตอบนะคะ ตอนนี้งานยุ่งมากเลย จากคุณ : คืนทะเลหนาวและดาวพันดวง เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 11:06:35

ความคิดเห็นที่ 2 เข้ามาตอบเลยดีกว่าค่ะ เดี๋ยวลืมค่ะ ^^ ชอบคำนี้ค่ะ และเป็นคติประจำใจ "Work - Life Balance" ความคิดเห็นส่วนตัวนะคะ... คิดว่าคนเราไม่มีใครได้อะไรที่พอใจไปหมดทุกอย่าง ทั้งเรื่องงานและเรื่องชีวิตค่ะ ชีวิตเราก็ต้องทำงานและมีชีวิตส่วนตัวควบคู่กันไป ขึ้นอยู่กับว่าเราให้ความสำคัญกับเรื่องไหนมากกว่ากัน สิ่งไหนให้ความสำคัญมากสิ่งนั้นย่อมมีผลต่อความสุขมาก   ที่สำคัญ...อยู่ที่ว่าเราพอใจและเลือกอยู่กับสิ่งที่เราเป็นเรามี รวมถึงบริหารมันอย่างไรให้มีความสุขค่ะ ทำชีวิตให้มีคุณค่าและดีที่สุด พอใจกับสิ่งที่เป็นสิ่งที่มี ชีวิตก็มีความสุขขึ้นค่ะ จากคุณ : คืนทะเลหนาวและดาวพันดวง เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 11:20:12

ความคิดเห็นที่ 3 แวะมาทักทาย คุณแสน ก่อนค่ะ ยังไม่มีเวลาออกความเห็น เย็นๆ (หรือดึกๆ ในเมืองไทย) จะแวะมาอีกที จากคุณ : เศษไม้ใบหญ้า เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 11:35:44 A:79.222.180.10 X: TicketID:266839

ความคิดเห็นที่ 4 งานเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต แต่ไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิตค่ะ  โดยส่วนตัวแล้วคิดว่า งานถือเป็นสิ่งควบสำหรับการดำรงชีวิตค่ะ ไม่ว่างานอะไร ถ้าเราตั้งใจทำ รู้จักที่จะเรียนรู้ รู้จักใส่ใจกับสิ่งที่ทำ  เราก็มีความสุขค่ะ อย่าลืมนะคะ  ถ้าเราทำงานจนตาย.. พรุ่งนี้  เจ้านายเค้าก็สามารถหาคนมาแทนเราได้ แต่ .......       ถ้าเราทำงานจนตาย...  ครอบครัวที่อยู่ข้างหลัง .... เค้าจะเสียใจ และเค้าก็คงหาใครมาแทนเราไม่ได้ ... เพราะฉะนั้น  เหนื่อยบ้าง ทุกข์บ้าง ท้อบ้าง ...  ก็พักสักหน่อย แล้วค่อยกลับมาสู้กันใหม่  เหนื่อยได้ค่ะ  แต่อย่าท้อ  ^^ จากคุณ : นางร้ายหน้าใส เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 11:37:21

ความคิดเห็นที่ 5 "งานเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต   แต่อย่าให้ชีวิตเป็นส่วนหนึ่งของงาน" ไม่ได้ทำงานประจำ   แต่ก็หางานทำให้ตัวเองทุกวันค่ะ  เป็นงานที่ต้องคอย   up date ให้กับตัวเองตลอด เพราะเป็นการลงทุนในตลาดหลักทรัพย์    เศรษฐกิจ สังคม การเมือง   ภายใน ภายนอกประเทศ จึง เป็นสิ่งที่ต้องคอยติดตาม ว่างจากงานประจำวัน   ก็ต้องดูแลน้องหมา   ดูแลต้นไม้ในบ้าน   จึงคิดว่า   งานเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตที่ขาดหายไปไม่ได้ แต่...ความสุขของชีวิต  ก็เป็นสิ่งท่ี่เราจะเป็นผู้กำหนดให้ตัวเองได้ ความสุขของตนเอง  เราสร้างได้   ปลูกต้นไม้ก็สุขได้  เล่นกะหมาแมว  ก็สุขได้ ได้เจอเพื่อน  นั่งทานข้าวกันก็สุขได้ แต่อีกหลายคน  ก็สุขกับการได้ใช้ของแพง ๆ  ได้กินอาหารอร่อย ๆ ได้เดินทางไปรอบโลก ความสุขแต่ละคนไม่เหมือนกันจริง ๆ   แต่สุขที่สุดคือ   "สุข  ทุกข์  อยู่ที่ใจ"   พอใจกับสิ่งที่มีอยุ่  จัดการกับสิ่งที่มีให้มีความสุข  แค่นี้ก็เกินพอค่ะ จากคุณ : แม่จากัวร์ เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 11:50:11

ความคิดเห็นที่ 6 สวัสดีค่ะ ทุกท่านที่เคารพ :) ขออนุญาตคุณ จข.กท. เข้ามาทักทายนะคะ... โดนใจกับข้อความนี้..ของคุณแม่จากัวร์ ค่ะ "งานเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต   แต่อย่าให้ชีวิตเป็นส่วนหนึ่งของงาน" จากคุณ : Sandy ^_^ (Zand) เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 12:11:15

ความคิดเห็นที่ 7 "งานและชีวิต" อืมมม...วันนี้หัวข้อเป็นการเป็นงานเป็นชีวิต... "บางคนกลับมีชีวิตที่มีความสุขได้ทั้งๆที่ไม่ได้ทำงานที่ชอบ"...จริงค่ะ เพราะว่า...งานเป็นแค่ส่วนประกอบหนึ่งของชีวิต...ไม่ใช่ทั้งหมด การที่เราไม่มีความสุขกับงาน ก็ไม่ได้แปลว่าความสุขทั้งหมดของชีวิตเราจะหายไปด้วย เรายังมีชีวิตส่วนตัว ครอบครัว เพื่อน คนที่เรารัก... สิ่งที่เราชอบและอื่นๆอีกมากมายที่ทำให้เรามีความสุขได้ค่ะ...ใช่มั้ยคะ เราทำงานเพื่อหาเลี้ยงชีวิต... เราใช้ชีวิตเพื่อหาความสุข... จากคุณ : I'll be there for you. เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 12:12:29

ความคิดเห็นที่ 8 เลือกคำถามหนักแบบนี้ คำตอบก็จำต้องหนักตามไปด้วยนะ คำว่า ชีวิต การงาน ล้วนเป็นคำสมมุติทั้งนั้น ยกตัวอย่าง คนทำงานบ้าน เราเรียกการกวาดบ้านว่าเป็นการทำงาน จริงๆ แล้ว การกวาดบ้าน ก็เป็นชุดของการเคลื่อนไหวร่างกายแบบต่อเนื่อง ตั้งแต่ เดิน เอื้อมมือ หยิบ ลากไม้กวาด ฯลฯ ซึ่งเมื่อทำต่อเนื่อง ตามขั้นตอน ก็เรียกว่า กวาดบ้าน ดังนั้น หากเรามองการกระทำทุกอย่างในชีวิตว่า มันเป็นแค่การเคลื่อนไหวทีละขั้นตอน โดยมีเป้าหมายสุดท้ายคือ ผล ที่จะได้จากการกระทำครบชุด ก็ไม่มีงาน ไม่มีชีวิต มีแต่การเปลี่ยนแปลงไปทีละสเตป ก็เท่านั้นเอง อิ อิ จากคุณ : good thinking เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 12:17:53

ความคิดเห็นที่ 9 สำหรับผม  มุมมองเรื่องงานมันเปลี่ยนไป       ตามอายุและประสบการณ์ชีวิตที่มากขึ้น       เคยทำงานปีละ ๓๖๐ วัน วันละ ๑๒-๑๔ ชั่วโมง       ซึ่งสนุกกับมันมาก มีอะไรท้าทายอยู่ตลอด หัวหน้าสนับสนุนดี       และที่สำคัญ ค่าล่วงเวลาต่อเดือน เกินเงินเดือนอีก       จนผ่านมาถึงช่วงชีวิตครอบครัวที่กำลังเริ่มต้น พลกำลังกว่าครึ่ง       เอาไปทุ่มให้ครอบครัว เริ่มอ่อนแรงทางการทำงาน รายได้เริ่มทรงตัว       จนช่วงเกือบสุดท้ายของชีวิตการทำงาน เปลี่ยนมาวางแผนและควบคุม       ดูแลให้คนอื่นทำ  ครอบครัวแข็งแรง  แต่กลับขาดแรงจูงใจในการทำงาน       เท่าที่ควร .........จนเกษียณออกมา.........       พักผ่อนกินเที่ยว ทำสิ่งที่อยากทำแต่ไม่เคยมีเวลาทำ....จน......เริ่มเบื่ออีก       เหงาและเริ่มรู้สึกว่าสมองมันเฉื่อยชา เหมือนกับรอยหยักมันลางเลือนลง       เลยกลับไปทำงานอีกรอบ  ทำเพราะอยากทำ ไม่เกี่ยงเรื่องเงินตอบแทน       จนปัจจุบันกลับไปทำงานโรงงานผลิตเหมือนเมื่อสามสิบกว่าปีที่ผ่านมาอีก       แต่แรงจูงใจมันไม่เหมือนกันแล้ว  เวลานี้ทำเพราะอยากถ่ายทอดประสบการณ์      ให้กับน้องๆคนรุ่นใหม่(ที่รู้จัก) เอาไปผสมผสานกับฐานความรู้ของเขา แล้วเห็น      การเจริญเติบโตของเขา ทั้งความคิดและหน้าที่การงาน.......       ที่อยากจะบอกคือ  งาน เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตผม  เป็นครึ่งหนึ่งของครอบครัว       และผมรู้สึกมีค่า เมื่อได้ทำงาน ครับ........................... จากคุณ : ว่าวปักเป้า เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 12:23:45

ความคิดเห็นที่ 10 ชีวิตนี้.... ถ้าไม่ต้องทำงานแล้วมีกิน ก็คงไม่ทำแล้วแหละ งาน อิอิ จากคุณ : ป้าเพียว เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 12:53:42

ความคิดเห็นที่ 11 เข้ามาอ่านอีกรอบหนึ่งนะคะ... เห็นด้วยกับ คห.9 คุณ ว่าวปักเป้า ...โดยเฉพาะตรงบรรทัดสุดท้าย.. " รู้สึกมีค่า เมื่อได้ทำงาน " ดิฉันเองก็เคยรับราชการค่ะ...แต่ลาออกไปด้วยเหตุผลหลายประการ..ทั้งเรื่องปัญหาส่วนตัวในการต้องดูแลคุณแม่ที่อายุมากแล้ว...และความกดดันหลายเรื่อง...อีกทั้งเบื่อระบบ..เบื่อการใช้เส้นใช้สาย ฯลฯ สมัยที่รับราชการ ดิฉันได้รับคำสั่งให้ย้ายไปเลื่อนตำแหน่งใหม่..หลายแห่งค่ะ บางแห่ง..ไปไกลถึงชายแดนไทย-พม่า... แต่ก็ต้องไป เพราะหวังความเจริญก้าวหน้า ถามว่า มีความสุขไหม ?  ...ความสุขในการทำงาน มีแน่นอน เพราะตั้งใจทำหน้าที่ให้ดีที่สุด...แต่ก็ยังแอบท้อ..เพราะคนที่อยู่ไกลจ้าวนาย...บางทีก็ถูกลืม...ถ้าไม่ดิ้นรน..ไม่ใช้เส้น..ก็ไม่มีทางได้ย้ายกลับแน่นอนค่ะ ในระบบราชการ...บางทีก็ทำให้เพื่อนบางคน..เปลี่ยนจากเพื่อนเป็นศัตรู..เพียงเพราะคำว่า... "จงทำดี แต่อย่าเด่น จะเป็นภัย  เพราะไม่มี ใครอยากให้ เราเด่นเกิน" ความท้อแท้เกิดขึ้นหลายครั้งจากการโดนกลั่นแกล้ง ว่ากระทบกระเทียบ ตลอดจน โดนเพื่อนขี้ประจบ ใส่ร้ายป้ายสี ยิ่งกว่าในละครน้ำเน่าซะอีก ...แต่ด้วยความที่เราเป็นคนไม่ชอบทะเลาะกับใคร..จะเดินหนี..ไม่สนใจ..ไม่ตอบโต้..ปล่อยให้เขาเต้นไปคนเดียว..เดี๋ยวเค้าเหนื่อยก็คงหยุดเอง...แต่เค้าก็ไม่หยุดตามราวีเรื่อย ๆ เพราะกลัวเราได้ดีเกินหน้าเกินตา....ตอนนั้นท้อมาก..เพราะจ้าวนายก็บ้าจี้..หูเบา..และยังทำบัดสีที่เรารู้มาก็คือ ได้เพื่อนเราเป็นเมียน้อยเสียด้วย... เราเบื่อหน่ายกับระบบราชการหลายอย่าง...หลายอย่างที่เราอยากจะทำ..แต่ก็ติดอยู่ที่ขาดงบประมาณ...และเสียความรู้สึกกับการใช้เส้นใช้สาย...สุดท้าย...ก็เลยลาออกมา...ทำงานที่ตัวเองชอบและใฝ่ฝันอยากจะทำ.. อาชีพที่ทำในปัจจุบันคือ เป็นดีเจ ให้ความสุขกับคนอื่น และเราเองก็มีความสุขด้วยค่ะ ถึงแม้ว่า...อาชีพนี้..จะมีรายได้ไม่มากนัก..แต่เราก็อยู่ได้อย่างพอเพียง...ถึงไม่ร่ำรวย แต่เราก็พอใจค่ะ ทุกวันนี้...ไม่ได้คาดหวังถึงชื่อเสียง...แต่วันไหนที่ไม่ได้จัดรายการวิทยุ...มีแฟนรายการถามถึง...เพราะรายการวิทยุที่ทำอยู่..ไม่ได้แค่จัดเพลงเพียงอย่างเดียว..แต่เราใส่ความรู้และสิ่งดีดี...ทั้งเรื่องสุขภาพ กำลังใจ และธรรมะ ..แทรกไปวันละนิด.. สมัยเรียนหนังสือ..เราก็มีการบ้าน..เวลาทำงาน..เราก็มีงานกลับมาทำที่บ้าน..พอมาเป็นดีเจ..ก็มีการบ้านเหมือนกันนะคะ..คือต้องหาเรื่องราวดีดี..และหาเพลงใหม่ ๆ ไปเพิ่มเติมให้แฟนรายการ..ทุกวันค่ะ... ดิฉันรู้สึกว่า ชีวิตของตัวเอง มีคุณค่า ... ตรงที่ทำให้คนอื่นมีกำลังใจค่ะ จากคุณ : Sandy ^_^ (Zand) เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 12:59:07

ความคิดเห็นที่ 12 "งานทำให้  ชีวิตมีคุณค่า"  ของคุณว่าวปักเป้า  โดนใจมากค่ะ เป็นความจริงเสียด้วย     หลายคนจึงต้องหางานทำ  จะหนัก จะเบา ก็มักจะหางานทำ เพื่อให้ตัวเรามีคุณค่า  ตัดต้นไม้ ปลูกหญ้า ดูแลน้องหมา น้องแมว ล้วนก็คืองาน    ^ ^ เห็นด้วยกับ  คุณแซนดี้  ค่ะ  "ชีวิตของตัวเองมีคุณค่า   ตรงที่ทำให้คนอื่นมีกำลังใจ"  ขึ้นมาได้บ้าง จากคุณ : แม่จากัวร์ เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 13:11:57

ความคิดเห็นที่ 13 งานกับชีวิต.... ถามในวันนี้ ก็คงต้องตอบว่า มุมมองเรื่องนี้ของดิฉันเปลี่ยนไปตามวัยและประสบการณ์ค่ะ เมื่อตอนจบใหม่ ๆ ได้งานที่ต้องการ อยากจะบอกว่า เวลาเกือบทั้งหมดทุ่มให้กับงานค่ะ งานสนุก เพื่อนร่วมงานดี มีปัญหาก็ช่วยกันแก้ไขไป เจ้านายก็ดี....ทุ่มเทให้เกิน 100 ค่ะ เมื่อเวลาผ่านไป ได้เจออะไรมากขึ้น ทั้งวิกฤตปัญหาที่ต้องเจอ ทำให้รู้ว่า ต่อให้มีอะไรเกิดขึ้นในชีวิตมากมายโดยเฉพาะปัญหาต่าง ๆ ครอบครัวที่เข้าใจเราต่างหากที่เป็นกำลังใจ พาเราฝ่าปัญหาต่าง ๆ ไปได้ ดังนั้นถ้าถามในวันนี้ คงตอบได้ว่า ถ้าเรามีการจัดการที่ดี งานจะทำให้เรามีชีวิตและใช้ชีวิตได้อย่างเป็นสุขค่ะ..... จากคุณ : ทะเลสวย น้ำใส เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 13:32:33

ความคิดเห็นที่ 14 ตั้งแต่มีธุรกิจเป็นของตัวเอง งาน คือ ชีวิตของครอบครัว ค่ะ แถมด้วย หนี้สิน คือ ขวากหนามและกลีบกุหลาบในเวลาเดียวกัน เรียกได้ว่า "กำลังสนุกอยู่บนความลำบากค่ะ" แฮๆๆ จากคุณ : ป๋วย เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 13:44:09 A:14.207.135.70 X: TicketID:277950

ความคิดเห็นที่ 15 สนุกกับงานที่รับผิดชอบ ทุกอย่างก็ไปได้ดี จากคุณ : freebird365 เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 14:23:20

ความคิดเห็นที่ 16 คืนทะเลหนาวและดาวพันดวง -- ขอบคุณจ้ะ ^^ "Work - Life Balance"  คงไม่ใช่เรื่องง่าย...แต่ถ้าเราใส่ใจมากพอ เราก็ทำได้อยู่แล้วล่ะเนอะ เศษไม้ใบหญ้า --ขอบคุณครับ รอฟังความเห็นนะ นางร้ายหน้าใส --สวัสดีครับคุณนางร้ายหน้าใส   ขอบคุณสำหรับความเห็นนะครับ แม่จากัวร์ --ขอบคุณนะครับแม่จากัวร์ ความเห็นดีจริงๆ "สุข  ทุกข์  อยู่ที่ใจ"   พอใจกับสิ่งที่มีอยุ่  จัดการกับสิ่งที่มีให้มีความสุข  เห็นด้วยเลยครับ Sandy ^_^ (Zand) --ขอบคุณที่เข้ามาทักทายกันนะครับ I'll be there for you --ตอบได้โดนใจจริงๆ ขอบคุณจ้ะคุณนุช good thinking --สวัสดีครับคุณขนม คำถามวันนี้ยังไม่ค่อยหนักนะ อิอิ แต่ยังไงก็ตอบได้ดีเช่นเคย ขอบคุณครับ ว่าวปักเป้า --ขอบคุณครับคุณว่าว บอกได้แต่ว่า...คุณว่าวใช้ชีวิตเป็นและคุ้มค่าจริงๆครับ ป้าเพียว --ขอบคุณจ้ะป้า  เอ่อ...คงคิดเหมือนหลายๆคนล่ะ  อิอิอิ Sandy ^_^ (Zand) --ชีวิตของตัวเอง มีคุณค่า ... ตรงที่ทำให้คนอื่นมีกำลังใจค่ะ............ขอบคุณสำหรับประโยคนี้ครับ ทะเลสวย น้ำใส --ขอบคุณครับ คิดคล้ายๆกันเลยครับ มุมมองวิธีคิดปรับเปลี่ยนไปตามประสบการณ์จริงๆ ป๋วย --สวัสดีครับคุณป๋วย...งาน คือ ชีวิตของครอบครัว....ชัดเจนครับคุณป๋วย อุปสรรค ขวากหนามและความยากลำบาก  ล้วนทำให้เราเข้มแข็งเพื่อความสำเร็จที่สวยงามข้างหน้า เป็นกำลังใจให้คุณป๋วยนะครับ freebird365 --ขอบคุณจ้ะพี่ใหม่ จากคุณ : แสนเชิง เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 14:48:00

ความคิดเห็นที่ 17 จากคุณ : Rhnchostylis เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 14:48:34

ความคิดเห็นที่ 18 ลอกคำตอบหม่ามี๊จากัวร์และคุณอาว่าวค่ะ. จากคุณ : นางมารบูรพา (หวัดดีจ้ะ..ฉิงฉิง) เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 15:07:56

ความคิดเห็นที่ 19 เข้ามารับไอเดีย ดีๆและแนวคิด ดีๆค่ะ วันนี้ขอ งด ออกเสียง  เพราะอยู่แบบไม่มีงานนอก แต่มีงานบ้าน ให้ทำแทน อุอุ แคทถึงว่ารอยหยักเริ่มถอยลงเพราะไม่ได้ใช้นี่เอง       แต่กล้ามแขน และพุงกลับเพิ่มมาแทน Y_Y    เซ็งจริงๆ จากคุณ : onlycat เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 16:12:46

ความคิดเห็นที่ 20 Rhnchostylis --ขอบคุณครับคุณRhnchostylis นางมารบูรพา --แหม...คราวนี้ไม่ยอมช่วยตอบเลยน๊า onlycat --สวัสดีจ้ะแคท ขอบคุณที่เข้ามาทักทายกันจ้ะ จากคุณ : แสนเชิง เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 21:18:01

ความคิดเห็นที่ 21 แหะแหะ พิมพ์ยาวไม่ถนัดค่ะ ซือเฮีย ออกมาพักผ่อนนอกบ้าน ไม่ได้เอา "บนตัก" มาด้วย มีแค่ทอสับอันเดียว จิ้มก้อกๆแก็กๆ พอแก้ขัด ยกยอดไปทู้หน้าๆนะคะ จากคุณ : หวัดดีจ้ะ..ฉิงฉิง เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 23:05:56

ความคิดเห็นที่ 22 ผมไม่รู้หรอกว่าทำงานเพื่ออะไร...!!??!! แต่ผมมีหน้าที่  ชีวิต  และความรับผิดชอบ  แค่นี้ผมก็เป็นสุขแล้ว จากคุณ : เจ็บไม่อั้น เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 06:07:18

ความคิดเห็นที่ 23 หวัดดีจ้ะ..ฉิงฉิง --อย่าเลยน่า ซือม่วย ยังเห็นแอบไปชื่นชมบรรดาแม่ทัพนายกองผู้ห้าวหาญทั้งหลายอยู่เลยนี่นา 555+ เจ็บไม่อั้น --แต่ผมมีหน้าที่  ชีวิต  และความรับผิดชอบ  แค่นี้ผมก็เป็นสุขแล้ว แค่ประโยคนี้ก็บอกอะไรได้หลายๆอย่างแล้วครับคุณน้ำ ขอบคุณครับ จากคุณ : แสนเชิง เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 08:29:12

ความคิดเห็นที่ 24 .... จากคุณ : แสนเชิง เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 54 13:41:19