ความคิดเห็นที่ 1 ถามคุณมะปรางเน่านะครับ 1. ตกลงว่าตอนนี้คุณแม่เสียไปแล้วเหรอครับ 2. แล้วน้องชายทำไมถึงกำลังจะตายครับ 3. คุณบอกว่าคุณเป็นคุณแม่ที่มีอายุแล้ว เลยสงสัยว่าน้องชายน่าจะอยู่ในวัยทำงาน น้องชายไม่ได้ทำงานเพื่อช่วยแบ่งเบาภาระเหรอครับ อยากให้กำัลังใจนะครับ แต่ก็อยากรู้ (เรื่องของชาวบ้าน) เผื่อใครมีลู่ทางหรือคำแนะนำดีๆ จากคุณ : ทองพญา เขียนเมื่อ : 3 ก.ค. 54 19:07:21

ความคิดเห็นที่ 2 เข้ามาให้กำลังใจให้สู้ต่อ...อย่างน้อยมีลูกสาวน่ารักอยู่อีก 1 คน กำลังใจที่ดีเลยค่ะ จริงอย่าง คห.1 ค่ะ  ขอรายละเอียดกว่านี้ และถ้าบอกพักแถวไหนจะดีมาก เผื่อเพื่อนๆจะพอแนะนำงานใหม่ที่ใกล้หากต้องตกงานจริงๆ หรือ อาจจะช่วยเรื่องอุปกรณ์ที่จำเป็นสำหรับคนป่วย และเด็กค่ะ.... เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ...อยากช่วยเหลือเช่นกันค่ะ จากคุณ : แมวพลัดถิ่น เขียนเมื่อ : 3 ก.ค. 54 19:57:45

ความคิดเห็นที่ 3 มาส่งกำลังใจให้ค่ะ ท้อใจเกิดขึ้นได้กับทุกคนค่ะ แต่ยังไงต้องสู้นะค้าาาา... จากคุณ : ptira เขียนเมื่อ : 3 ก.ค. 54 20:41:04

ความคิดเห็นที่ 4 เข้ามาเป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : กึมซุน (คนยองกึมชุน) เขียนเมื่อ : 3 ก.ค. 54 20:52:00

ความคิดเห็นที่ 5 1. คุณทองพญาคะ พี่(ขออนุญาตใช้พี่นะคะ อายุเลข 4 แล้วค่ะ) เล่าเรื่องแบบคนขาดสติน่ะค่ะ ก็เลยลอยไปลอยมาไม่ต่อเนื่อง - คุณแม่พี่เสียตอนลูกสาวพี่อายุ 3 ขวบ ผ่านมา 6 ปี แล้วค่ะ ท้ายที่สุดพี่ก็ยื้อไม่ไหว คุณแม่เป็นมะเร็งตับ นับจากนั้นพี่ก็อยู่กัน 3 คน คือ พี่ ลูกสาวและน้องชาย - หลังจากคุณแม่พี่เสียน้องพี่ก็โหมกระหน่ำเล่นการพนัน จนหมดบ้านหมดรถ พี่ต้องเปลี่ยนที่ทำงานเพื่อให้มีบ้านพักอาศัย ในช่วงนี้กรรมลูกที่สองก็ตามมา ด้วยความที่พี่เข็ดเรื่องค่ารักษาพยาบาลแม่ พอรวบรวมเงินได้อีกครั้งก็จะทำประกันชีวิตให้ลูก กับน้อง......ก็เลยตรวจพบว่าน้องเป็นเอดส์ค่ะ - น้องชายพี่เรียนจบอนุปริญญาด้านท่องเที่ยวและการโรงแรมมาค่ะ แต่ประกอบอาชีพเล่นการพนัน ไม่มีใครสามารถทักท้วง ห้ามปรามได้ เขาไม่ฟังใครทั้งนั้น 2. คุณแมวพลัดถิ่นคะ พี่อยู่สุพรรณบุรีค่ะ ช่วงนี้เป็นช่วงสึนามิกระหน่ำชีวิตพี่ ขนาดกำลังจะตกงานอยู่แล้ว พี่ยังไม่มีสติ สมาธิ และปัญญา จะหางานเลยค่ะ ..ขอบคุณในน้ำใจนะคะ...พี่มาขอกำลังใจในวันนี้ เพื่อที่จะเป็นแรงให้ตัวเองลุกขึ้นนี่ล่ะค่ะ...ปกติพี่ไม่เคยเข้ามา post อะไรใน net เลยนะคะ แต่เข้ามาใน pantip บ่อย เพราะอ่านเรื่องราวของคนอื่นเก็บเกี่ยวมาใช้กับตัวเองน่ะค่ะ 3. คุณ ptira ขอบคุณนะคะ เล่าเพิ่มเติมว่า หลังจากน้องพี่ตรวจพบว่าเป็นเอดส์ เขาก็มีสามัญสำนึกของน้องและน้าที่ดีเลย เขาเลิกเล่นการพนันชนิดหักดิบกันเลยทีเดียว มุ่งมั่นทำงานจนกระทั่งกอบกู้ฐานะขึ้นได้ในเวลาอีก 2 ปีต่อมาเลยนะคะ แม้เราจะต้องเช่าบ้านเขา แต่ก็มีรถขับ เขารับผิดชอบค่าใช้จ่ายต่าง ๆ แทนพี่ พี่ก็เอาเงินเดือนของพี่เลี้ยงลูกและเป็นค่าใช้จ่ายคดีความของพี่ไปแบบไม่เดือดร้อน 4. ขอบคุณคุณกึมซุนค่ะ ใน pantip มีน้ำใจให้ผู้ที่ต้องการเสมอจริง ๆ ต่อเรื่องของพี่นะคะ หลังจากที่น้องพี่กอบกู้สภาวะของที่บ้านได้ เขาก็ใช้ชีวิตแบบคนมีตังค์แล้ว เที่ยว กิน หรูเลยล่ะ เขาเหนื่อยของเขานี่เนอะ และเมื่อ 2 ปีที่ผ่านมา เขาก็เริ่มกลับไปเยี่ยมเพื่อนเก่า ๆ ของเขา (แบบคนประสบความสำเร็จอยากกลับไปแสดงตัวน่ะค่ะ) เพื่อนฝูงเก่า ๆ ก็เลยชวนกันเข้าสู่บ่อนการพนันอีกครั้ง (แถว ๆ บ้านเก่าของพี่ที่ขายไป แถวนั้นน่ะดงการพนันเลยค่ะ) และเขาก็สิงสถิตย์กับบ่อนการพนันมาจนถึงทุกวันนี้ เงินในบัญชีล้านกว่าบาทของเขาหมดไปตั้งแต่ 6 เดือนแรกของการย้อนเข้าสู่วงการแล้วล่ะค่ะ ภาระทั้งหมดจึงต้องกลับมาหาพี่อีกครั้ง....คดีความยังคงอยู่...สังขารเขาเองเริ่มแย่เพราะอยู่กับบ่อน เครียด ...ตัวพี่เองเบาหวานขึ้น เกือบ 300 น๊อคเข้าโรงพยาบาลไปเมื่อเดือนที่แล้ว...เริ่มต้องกู้หนี้ยืมสิน...เริ่มรัดบ่วงตัวเองให้แน่นขึ้น...เมื่อสองสามคืนที่ผ่านมา พี่แน่นหน้าอกหายใจไม่ไสะดวก...กลัวตายขึ้นมากเเลยคิดว่าต้องหาทางระบายออก....เป็นที่มาของการเข้ามาเป็นสมาชิกในห้องนี้เป็นครั้งแรกเมื่อหกโมงกว่า ๆ นี้ล่ะค่ะ.... จากคุณ : มะปรางเน่า เขียนเมื่อ : 3 ก.ค. 54 21:32:02 A:110.77.133.27 X: TicketID:322927

ความคิดเห็นที่ 6 สวัสดีครับพี่มะปราง อ่านปัญหาทั้งหมดของพี่แล้วขอเข้ามาให้กำลังใจนะครับ เท่าที่ดูแล้วน้องของพี่มะปรางนี่แหละคือตัวอย่างที่ดีให้คุณพี่มะปรางได้ ทั้งเรื่องของการกลับตัวมาสู้ชีวิตเมื่อรู้ว่าเป็นโรคร้ายอาจจะมีชีวิตอยู่ได้ไม่นาน และทั้งเรื่องการไร้สติกลับเข้าสู่วังวนของการพนันอีกครั้งจนหมดเนื้อหมดตัวอีกรอบ ตรงนี้พี่เองก็สามารถเอามาเป็นเครื่องเตือนตัวเองว่า แม้ในยามที่มีปัญหา ที่หนักที่สุดถึงขั้นชีวิตจะจบลง น้องพี่ก็ยังสามารถฮึดสู้ทำในสิ่งที่ไม่คิดจะทำได้ สร้างตัวได้สำเร็จ สำคัญคือ ต้องมีสติและ กำลังใจจากข้างในของตัวเอง จากลูกของพี่เป็นที่ยึดเหนี่ยว สติจะทำให้พี่กลับเข้าสู่ความปกติ กลับมาทำงานด้วยความมุ่งมั่น ทำให้เต็มที่ เจ้าหนี้ที่เค้าเห็นเรามีงานทำเป้นหลักแหล่งมั่นคง เค้าย่อมสบายใจกว่าที่เราไม่มีงานทำ ซึ่งทำให้เราสามารถเจรจาต่อรองเรื่องการจ่ายหนี้ได้อย่างมีน้ำหนักน่าเชื่อถือ และเรื่องน้องเข้าบ่อนจนหมดตัวเสียสุขภาพมันก็มาเตือนตัวพี่ได้ว่า ถ้าคนขาดสติ หลงไปกับอะไรก็ไม่รู้ สิ่งที่มีอยู่ แม้จะมีเป็นจำนวนมากก็หมดไปได้ ขอให้ผ่านพ้นวิกฤตินี้ไปให้ได้ด้วยกำลังใจที่ดีเยี่ยมทั้งจากคนอื่นและสำคัญที่สุด ขอให้เป็นกำลังใจให้ตัวเองทุกๆเวลา มีสติทุกๆย่างก้าวทุกการกระทำ เป็นหนี้ก็ใช้หนี้ เป็นมากก็ค่อยๆใช้ครับ พยายามอดทน ขยัน ซักวันจะต้องเป็นวันของเรา โชคดีนะครับ สู้ๆ จากคุณ : ผู้ชายธาตุลม เขียนเมื่อ : 3 ก.ค. 54 22:44:18

ความคิดเห็นที่ 7 สู้ สู้ ครับ  เดี๋ยวก็ผ่านมันไปได้แน่นอน เป็นกำลังใจให้นะครับ จากคุณ : samr เขียนเมื่อ : 3 ก.ค. 54 22:45:39

ความคิดเห็นที่ 8 พี่ครับ อ่านแล้วอึ้ง เรื่องของคุณแม่พี่ ...​ผมเสียใจด้วย ถือว่าท่านพ้นทุกข์ไปแล้วไม่ต้องมารับรู้อะไรอีก ส่วนน้องชายพี่ ... น่าเสียดายที่เป็นคนมีความสามารถแท้ๆ กลับพ่ายแพ้ต่ออำนาจฝ่ายต่ำ เอาตัวกลับลงไปเกลือกกลั้วอบายมุขอีกครั้ง เวรกรรมจริงๆ ส่วนตัวพี่ ... เบาหวานตั้ง 300 เลยเหรอครับ สูงมากๆเลยนะครับ พี่ได้กินยาสม่ำเสมอรึเปล่าครับ เป็นเบาหวานต้องพบหมอเป็นประจำนะครับเพื่อปรับขนาดยาให้เหมาะสม แล้วพี่หาหมอใช้ประกันสังคมรึเปล่า ค่ายาไม่ใช่ถูกๆเพราะต้องกินตลอด ถ้าพี่ไม่ดูแลตัวเองให้ดี จากเบาหวานจะลามไปความดันแล้วก็ไตได้นะครับ ไหนจะลูกสาวพี่อีก 9 ขวบแล้วกำลังอยู่ในวัยกำลังกินกำลังนอน ต้องมาเจออะไรแบบนี้ เฮ้อ !!! แล้วมันจะมีทางออกยังไงละครับนี่ ญาติๆหล่ะครับ มีใครช่วยเหลืออะไรได้บ้างรึเปล่า จากคุณ : ทองพญา เขียนเมื่อ : 3 ก.ค. 54 23:07:46

ความคิดเห็นที่ 9 - น้องผู้ชายธาตุลมคะ อ่านแล้วรู้สึกดีเลยค่ะ ได้แง่คิดดีด้วย จริง ๆ เนอะ...เจ้าหนี้เขาต้องสบายใจกว่าที่เรามีหน้าที่การงานมั่นคง....ไม่ใช่เอาแต่ท้อแท้ จมไปกับปัญหา..ขอบคุณมากนะคะ..น้องพี่กลับมาพี่จะให้เขาอ่าน..เผื่อเขาจะคิดอะไรได้บ้าง - คุณ smar ขอบคุณค่ะ...พี่มาคอยเก็บเกี่ยวกำลังใจ...พรุ่งนี้ต้องเผชิญปัญหาใหญ่ - น้องทองพญาคะ ก็เกือบอัมพฤกษรับประทานเลยค่ะ...หูอื้อ หน้ามืด ตาพร่าไปเลย...พี่ต้องฝึกตัวเงอีกเยอะค่ะ ขาดวินัย ยาตอนเช้าชอบลืมกิน หมอก็บ่นเพราะน้ำตาลพี่ลดได้ไม่ดีเท่าที่ควร พี่ใช้ประกันสังคมค่ะ แต่ดันต้อง admit บ่อยเพราะหน้ามืด และแน่นหน้าอก จ่ายค่าห้องส่วนเกินครั้งละ 450 แน่ะ ดันต้องอยู่ห้องพิเศษ เพราะนอนกัน 2 คน แม่ลูก เป็นห้องรวมก็ห่วงลูก ไม่อยากใช้เงินเปลืองก็เลยหันมาพยายามดูแลตัวเองแทน จะได้ไม่ต้องเข้าโรงพยาบาล...หนูมีน้ำใจจังค่ะ...พี่ขอบคุณมาก ๆ นะคะ พี่ไม่มีญาตหรอกค่ะ ห่างเหินกันมาก สถาบันครอบครัวไม่เข้มแข็ง มีปัญหาจึงเป็นสภาพนี้ล่ะค่ะ .....ไม่ผิดหวังเลย กับน้ำใจที่อยากได้ของชาว pantip .. จากคุณ : มะปรางเน่า เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 54 00:34:09 A:110.77.133.27 X: TicketID:322927

ความคิดเห็นที่ 10 ชิวิตต้องสู้นะคะ ไม่ตายเราก็ดิ้นกันไป หันหน้าเข้าหาธรรมมะ จะช่วยให้พี่มะปราง มีความสุขทางด้านจิตใจได้ ยังหนูก็ขอให้ พี่ผ่านพ้นเรื่องนี้ไปให้ได้นะคะ ทุกคนล้วนแต่มีทุกข์กันทั้งนั้นค่ะ มองคนที่เค้า แย่กว่าเรา แล้วเราจะมีกำลังใจมากขึ้นค่ะ จากคุณ : สวยบนดอย เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 54 01:14:33

ความคิดเห็นที่ 11 ทุกคนต่างก็ทำผิดกันได้ค่ะ คุณมะปรางยังเป็นคนดีนะคะ ลึกๆแล้ว แต่ที่ทำไปคงเป็นเพราะทุกอย่างบีบบังคับ ล้มได้แต่ก็ต้องลุกขึ้นให้ได้นะคะ แม้มันจะเหนื่อย จะหนัก ขอให้คิดถึงลูกสาว ตัวน้อย ไว้เป็นน้ำหล่อเลี้ยงหัวใจยามท้อ และทุกข์นะคะ อดทนเเละ สู้ให้ถึงที่สุดค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ^^ จากคุณ : คนหมุนโลก เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 54 09:14:36

ความคิดเห็นที่ 12 มาเป็นกำลังใจให้ สู้ๆ นะคะ นึกถึงลูกไว้ค่ะ ขอให้ขวัญอยู่กับเนื้อกับตัวนะคะ จากคุณ : จอมมารดำขาว (จอมมารดำขาว) เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 54 12:38:44

ความคิดเห็นที่ 13 พี่มะปรางฯ อ่านแล้วเห็นใจจริงๆค่ะ... ชีวิตของคนไร้ที่พึ่งพิง ยังโชคดีที่มีลูกสาวเป็นกำลังใจ..สำคัญ.... แมวฯ อยู่กทม.. มีปัญหารุมเร้าหลายเรื่องเหมือนกัน  แต่พอได้มาอ่านในกระทู้หลายกระทู้.. พอได้ปลงค่ะ....แต่ละคนมีปัญหาแตกต่างกันไปจริงๆ... (ถ้าเครียดจะฟัง อ.กำพล ทองบุญนุ่มค่ะ พอได้บรรเทา แต่ยังปฏิบัติตามไม่ได้ทั้งหมด เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ  อยากให้พี่มะปรางฯผ่านเหตุการณ์ต่างๆไปได้ ) เข้าใจค่ะว่า สินามิกระหน่ำมันเป็นยังไง...สินามิชีวิตนี่มันโหดร้ายจริงๆ เรื่องงานคงต้องขอคนสุพรรณใจดีช่วย แมวฯคงช่วยเท่าที่ช่วยได้น่ะค่ะ แต่เป็นกำลังใจให้พี่ค่ะ ไม่รู้จะหลังไมค์กันอย่างไร...  (konmairu@ ฮอทเมล ดอท คอม ) พี่ลงเมล์ไว้หน้าบอร์ดก็ดีค่ะ จะได้รู้ว่าเป็นพี่ และเผื่อคนอื่นที่จะเสนอไอเดียเรื่องอื่น จากคุณ : ขอให้ผ่านไปได้ค่ะ (แมวพลัดถิ่น) เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 54 19:39:08

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณน้อง ๆ ทุกคนนะคะ..วันนี้พี่ไปเผชิญพายุ 4 ลูกใหญ่ มาค่ะ 1. ลูกที่หนึ่งเป็นเจ้าหนี้ก้อนใหญ่ เกือบแสน เป็นน้องที่น่ารักและดีกับพี่มาก แต่ท้ายที่สุดพี่ก็ทำให้เขาเดือดร้อน ที่ผ่านมาพี่โกหกไปทีละงวดเพื่อเอาตัวรอด เพื่อให้เขาสบายใจ...วันนี้พี่เผชิญความจริง....เจ็บปวดมากค่ะ...การได้ทำร้ายคนดี ๆ เนี่ยเจ็บปวดเหลือเกิน....พี่เป็นคนโกหก เพราะขี้ขลาด ไม่กล้าเผชิญความจริง...กำลังรับกรรมจากสิ่งที่มีมา...แต่ก็โล่งใจที่ต่อไปนี้ไม่ต้องโกหกอีก 2. ลูกที่สอง เป็นเจ้าหนี้ใกล้ ๆ บ้าน..7000 บาท ทั้ง ๆ ที่คิดว่าจะหาเงินให้เขาได้ เอาเข้าจริง ๆ ก็ได้มาแค่ 2000 บาท ไม่กล้สกลับเข้าบ้าน ขับรถเตลิดเปิดเปิงจนลูกหลับ ข้าวปลาไม่ได้กิน....พยายามไปบ้านคนโน้นคนนี้เพื่อขอยืมเงิน....ใครเขาก็รังเกียจ ท้ายที่สุด..หันหลังกลับบ้านเผชิญความจริงดีกว่า....เรื่องก็จบลงด้วยดีค่ะ....อย่างว่าล่ะ...เจ้าหนี้พี่เขาเป็นคนดีกันทุกคน 3. ลูกที่สาม 15000 ยังไม่ได้ทำอะไรเลย...อันนี้น่ากลัว...เอาไว้ก่อน 4. ลูกที่สี่ 7000 เหมือนกัน....ตอนแรกมีคนรับปากจะช่วย...แล้วเขาก็เปลี่ยนใจ ทำให้พี่ต้องกลายเป็นคนโกหกอีกแล้ว..อันนี้ก้ำ ๆ กึ่ง ๆ ตอนแรกกล้าหาญมากไปเผชิญกับเขาเองเลย ทั้ง ๆ ที่เขาอารมณ์ร้ายมาก แบบว่าพร้อมจะถูกเขาชกเลยนะ .....เอาเข้าจริง ๆ พอถึงเวลาเผชิญ...ป๊อดอีก....วิ่งหนีกลับบ้าน...เฮ้อ...เนี่ยถึงเป็นมะปรางเน่า....ไม่แก้ปัญหาเอาแต่วิ่งหนีหางจุกตูด...ทำร้ายตัวเอง...ทำร้ายเจ้าหนี้ที่เคารพ...แล้วยังทำร้ายลูกหมูอ้วน ๆ ตัวหนึ่ง เลิกเรียนต้องไปตะลอนเคลียหนี้เคลียสินกับแม่ .........พายุลูกที่ 1 ความแรงบรรเทาลง ลูกที่ 2 ใกล้จะสงบลงแล้ว...ลูกที่สามรอเปลี่ยนเป็นเฮอรีเคน ลูกที่ 4 พรุ่งนี้อ่ะเรื่องใหญ่... ...งานที่ทำก็ใกล้จะจมแล้ว....อีกไม่นานคงฝ่าฟันไม่ไหว...วันนี้ก็หน้ามืดในเวลางาน...แต่ต้องอดทน...แค่นี้ทุกคนก็สมเพทเวทนากันมากอยู่แล้ว...ที่ทำงานพี่เขาไม่รู้เรื่องคดีความ พากันนินทากันใหญ่เลยว่า ...พี่ใช้เงินทำอะไรเยอะแยะ....บ้างก็ว่า..เลี้ยงผู้ชาย....เล่นการพนัน....เฮ้อ...สารรูปอย่างพี่ต่อให้เลี้ยงผู้ชายยังต้องคิดแล้วคิดอีกเลย..เครียดจนปากเหม็น...นอนลูกยังรังเกียจเลย การพนัน...ไม่คิดกันเนอะ ทำงาน 8.00 - 17.00 เลิกงานทำกับข้าวให้ลูก เก็บกวาดบ้าน แก้ปัญหาหนี้สิน...จะเอาเวลาที่ไหนไปเล่น เอาเงินที่ไหนไปลงทุน...วิจารณ์กันซ้า...e-mail พี่นะคะ moovas_burimnat@hotmail.co.th เป็น mail ของลูกสาวนะ่ค่ะ ยึดเอามาใช้ก่อน แต่เดี๋ยวคุยหลังไมค์ จะใช้อีเมลล์ของที่ทำงานนะคะ ใช้ไปก่อนจนกว่าจะหมดสถานภาพพนักงาน..น้อง ๆ จะได้รู้ที่อยู่เป็นหลักแหล่งของพี่...ตัวจริงเสียงจริง...เฮ้อ..เหนื่อย พี่เสพติดกำลังใจจากน้อง ๆ แล้วนะเนี่ย วันนี้พอไม่ไหว ๆ ก็อยากเข้ามาอ่าน...นี่กลับเข้ามาบ้านก็ตรงมาในนี้เลย...ขออานิสงส์นี้ส่งผลถึงน้อง ๆ ทุกคนนะคะ ขอให้มีความสุข ขอให้ทุกข์น้อยที่สุด ยามทุกข์ก็ขอให้มีคนช่วยปัดเป่านะคะ จากคุณ : มะปรางเน่า เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 54 20:28:42 A:110.77.133.202 X: TicketID:322927

ความคิดเห็นที่ 15 ตามอ่านกระทู้ พี่มะปราง เพราะไม่ทราบเรื่องของกระทู้พี่ตั้งใหม่วันนี้ ภาระ พี่เยอะเหมือนกันนะคะ สิ่งที่เป็นปัญหา ของพี่ น่าจะเป็นเรื่องการบริหาร เงินและการรับปาก กับผู้อื่น ตอนนี้พี่ทราบและคิดได้ ปัญหามากจากจุดไหน ขอให้พี่ เปิดใจคุยกับเพื่อนไปเลยนะคะ อย่ามัวแต่อ้ำอึ้ง   คนเป็นหนี้ มีภาระ เชื่อว่าหลายคนก็ต้องเคยมีเช่นกันค่ะ แต่เราต้องอยู่ให้ได้นะคะ คิดเสียว่า เป็นแบบทดสอบชีวิต ของเราที่ต้องผ่านไปให้ได้ เป็นกำลังใจให้พี่มะปรางค่ะ   ปล. คุณแมวพลัดถิ่น น้ำใจดี จังค่ะ จากคุณ : onlycat เขียนเมื่อ : 6 ก.ค. 54 15:14:10

ความคิดเห็นที่ 16 ใช่ค่ะ คุณ onlycat น้องแมวผลัดถิ่นเขาใจดีมาก พี่คุยกับเขาหลังไมค์ อึ้งไปเลยค่ะ เขาช่วยเหลือคนแบบเทน้ำใจเลยอ่ะ... ขอบคุณหนูมาก ๆ นะคะ onlycat รากเหง้าของปัญหาพี่คือความอ่อนแก ไม่กล้าสู้ความจริง จึงทำให้ทุกอย่างเลวร้ายเพิ่มขึ้น สร้างปัญหาเพิ่มขึ้น จากคุณ : มะปรางเน่า เขียนเมื่อ : 6 ก.ค. 54 15:30:14 A:110.77.227.27 X: TicketID:322927

ความคิดเห็นที่ 17 ครั้งต่อไป อย่าหนีปัญหานะคะ   หนูยังอ่านปัญหาของพี่อยู่ บางกระทู้อาจไม่ได้โพส นะคะ เพราะ เพื่อนพี่ๆ น้องๆ แนะนำ ดีๆกันไปหมดแล้ว คงทำได้ แต่ให้กำลังใจให้ผ่านอุปสรรคไปให้ได้ค่ะ จากคุณ : onlycat เขียนเมื่อ : 6 ก.ค. 54 21:05:20

ความคิดเห็นที่ 18 การไม่หนีปัญหาต้องอาศัยปัจจัยกหลายอย่าง พี่วิเคราะห์ตัวเองได้ดังนี้ค่ะ น้อง only cat 1. พี่ไม่ยอมรับความจริง ต้องกล้าที่จะยอมรับความจริง 2. พี่หวาดกลัวต่อปัญหา ในทุกครั้งที่มีปัญหาเกิดขึ้นพี่พยายามอลุ่มอล่วย ทั้งที่มันกลายเป็นการผูกปมเพิ่มขึ้น........ต้องเข้มแข็ง......อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ตอนนี้ความทุกข์ไล่ต้อนพี่จนมุม พี่จึงต้องหันหน้าเข้าสู้...........แม้จะสายไป ก็ต้องสู้.......พี่ไม่ได้อยู่ตามลำพังนี่เนอะ มีพวกหนูเป็นเพื่อนตั้งหลายคน จากคุณ : มะปรางเน่า เขียนเมื่อ : 6 ก.ค. 54 23:14:04 A:110.77.132.107 X: TicketID:322927