ความคิดเห็นที่ 1 ชีวิตส่วนใหญ่ก็อยู่กับลูกและสามีค่ะ เพื่อนมีแต่ไม่ค่อยได้เจอ ไม่ค่อยได้โทรหาด้วยค่ะ วันๆก็เล่นกับลูก ดูแลบ้าน เล่นเน็ต ทำกับข้าว เอาลูกนอน หมดแล้วค่ะหนึ่งวัน ก็มีความสุขดี ไปเที่ยวก็ไปกับครอบครัว ไปช้อปปิ้งก็ไปกับลูกก็ได้ค่ะ ก็อยู่ได้นะ แต่พอดีว่าแฟนเก่งไม่ได้ห้ามคบใคร หรือห้ามไปไหน แต่ถ้าห้ามจนแทบจะขังเราไว้ในบ้าน รักแค่ไหนก็คงไม่ไหวค่ะ อึดอัด เมียไม่ใช่นักโทษ จากคุณ : kangkakangka เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 16:09:25

ความคิดเห็นที่ 2 ผมออกจากงานมาอยุ่ที่บ้านได้ 1 ปีแล้ว ก็มีความสุขดีตามอัตภาพ ทำงานที่บ้านเรื่อยเปื่อย ไม่เดือดร้อน จะมีเรื่องในเดือดร้อน ก็ คนรอบข้างนี่แหละ โทรมายืมตังตลอด  ส่วนเรื่องเพื่อนผมก็มีนะ นานเจอกันที กินเหล้า สังสรรค์กันเล็กน้อย แต่ส่วนใหญ่จะอยุ่แต่บ้านหน้าคอมฯ และ ห้องน้ำ ที่นอน แค่นั้น จากคุณ : Mr.Kito เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 16:10:58

ความคิดเห็นที่ 3 ปกติเราก็เป็นแบบนั้นนะ อยู่แต่บ้านกะแฟน ไปไหนก็แฟน เพื่อนไม่เคยมี ครอบครัวเมื่อก่อนอยู่ด้วยกันแล้วยิ่งยุ่ง เลยแทบจะตัดขาดกับญาติแระ วันๆไม่ได้คุยกะใคร มีเรื่องคุยค่อยโทรไปคุยกะญาติโกโหติกา ก็ดีนะ ไม่สนิทกะใคร จะได้ไม่ถูกใครพิง เพราะเราไม่เคยพึ่งใคร แต่คบใครที่ไร ไหงชอบพกความซวยมาฝากก็ไม่รู้จิ จากคุณ : BB เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 16:20:27 A:1.46.95.175 X: TicketID:299490

ความคิดเห็นที่ 4 เราก็เป็นนี้เหมือนกัน เพื่อน นานๆ คุยกันทีนึง มีเพื่อนน้อยด้วย อยู่กับ สามี +ลูก ญาติๆ นานๆ เจอกันที ส่วนใหญ่โทรคุยกัน เพื่อนบ้านเจอหน้าก็ทักทายกันธรรมดา ไม่สุงสิงอะไรมากมาย ไปร้านเริมสวย ไปซื้อกับข้าว ก็คุยธรรมดา ไม่ถึงกับสนิท เราเปิดร้านขายของชนิดหนึ่ง ลูกค้าก็ทักทายธรรมดา มีงานของเราก็ทำไป ทุกวันนี้ มีลูก + สามี +  เน็ต จากคุณ : พาไล เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 16:30:35

ความคิดเห็นที่ 5 จริงๆจะใช้ชีวิตแบบไหน มีสังคมหรือไม่ ก็ต้องมีสุขทุกข์ปะปนกันไปอยู่แล้ว แต่ถามว่าอยู่ได้มั๊ย...ก็คงอยู่ได้ จะรู้สึกขาดมั๊ย...ก็คงขาด ส่วนคำถามสุดท้าย... ถ้าจำเป็นคู่ชีวิตคุณขอให้คุณไม่คบใคร ถ้าคุณรักเค้ามาก คุณจะทำยังไงให้อยู่ได้แบบมีความสุขคะ ก็ต้องฟังเหตุผลหรือความจำเป็นของเค้าก่อน แต่คิดว่า...ถ้าเค้าบอกอย่างนี้ตั้งแต่แรก ก่อนคบกับ ผมก็คงไม่ไปชอบเค้าหรอก จากคุณ : แสนเชิง เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 16:32:01

ความคิดเห็นที่ 6 ชีวิตเราก็เป็นแบบที่ จขกท.ว่ามาทั้งหมดเลย ไม่มีใครมาวุ่นวายกะชีวิตเรา และเราก็ไม่วุ่นวายกะใคร วันๆ เราก็ทำงานบ้าน และอยู่กับคอมฯ เรา มีความสุขดีมากๆ ซะอีกนะ นอกจากสามี ที่เป็นทั้งสามีและเป็นทั้งเพื่อน เราไม่ต้องการใครอีกแล้ว จากคุณ : เรานะ เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 16:37:15 A:79.232.189.250 X: TicketID:318780

ความคิดเห็นที่ 7 เราไม่รู้ว่า ที่ผ่านมาคุณใช้วิตอย่างไร มีสังคม มีเพื่อนแล้วสุขไหม หรือมีเวลาอยู่คนเดียว ก็ไม่ทุกข์ พอมีคนรัก มีเงื่อนไขของการใช้ชีวิตอีกรูปแบบ ไม่ว่าคุณจะรักเขามากน้อยแค่ไหน คุณก็ต้องรักตัวเองด้วยใช่หรือไม่ คุณล่ะ ตอบคำถามที่ตั้งกระทู้ให้กับตัวเองว่าอย่างไร สำหรับเรา "ตอบไม่ได้" ค่ะ ว่าแบบไหนจะสุขมากกว่า อยู่กับแฟนแบบแยกสังคม หรือทำสิ่งตรงกันข้าม ถ้าเงื่อนไขชีวิตคู่นั้น ทำให้เราต้องแยกจากเพื่อนฝูง เราว่า มันไม่ใช่เรื่องที่ทำให้เราทุกข์หรือสุข เพราะอยู่กับเพื่อนเราก็มีความสุข ไม่มีเพื่อนเราก็มีความสุขได้ค่ะ "การปรับตัว" คงเป็นส่วนหนึ่งในคำตอบของคุณได้บ้างนะคะ จากคุณ : ป๋วย เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 16:49:32 A:202.91.18.195 X: TicketID:277950

ความคิดเห็นที่ 8 อยู่ได้ครับ ตอนนี้ก็อยู่คนเดียว เล่น net ฟังเพลง ดูหนังไปตามเรื่องตามราว ชีวิตก็สุขดี อยู่แบบนี้มา สิบปีแหละ ปล. มีไปเที่ยวกับเพื่อนบ้าง ปีละ ครั้ง ครับ จากคุณ : Ice-man เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 16:54:12

ความคิดเห็นที่ 9 ผมว่าดีออกครับ ไม่ต้องไปยุ่งกับใครหรอก มากคนมากความ อย่างมากก็เข้าเน็ทนั่งอ่านอะไรแบบนี้เล่น ก็พอ เพลินดี ว่างๆ ก็ออกไป ออกกำลังกาย พักผ่อน ทำงาน สบายๆ ชิวๆ ไม่ปวดหัวเรื่องคนอื่น จากคุณ : .. เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 17:04:38 A:124.122.20.20 X: TicketID:324249

ความคิดเห็นที่ 10 หลักๆ ผมก็ไปกับที่บ้าน แม่น้องเม และใน internet ครับ คนอื่นก็คบตามหน้าที่การงาน มีสังสรรค์บ้างตามโอกาส จากคุณ : FireFox_GTC เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 17:04:49

ความคิดเห็นที่ 11 อืม.. ใช่นะ มันขึ้นอยู่กับว่า แต่ก่อนมีแฟน คุณใช้ชีวิตแบบไหน ถ้าเคยมีสังคม มีเพื่อนฝูง และคุณก็มีความสุขกับสิ่งเหล่านี้อยู่แล้ว พอแต่งงานแล้วแฟนมาบังคับให้เลิก ก็คงยากจะตัดสินใจ ที่แน่ๆ แฟนคุณเห็นแก่ตัวมากเลยนะแบบนี้ ส่วนเรา ชีวิตก่อนไม่มีแฟนก็ไม่มีสังคม ไม่มีเพื่อนอยู่แล้ว เป็นคนมีโลกส่วนตัวสูง ซึ่งมีความสุขอยู่แล้วน่ะ จากคุณ : เรานะ เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 17:06:55 A:79.232.189.250 X: TicketID:318780

ความคิดเห็นที่ 12 แวะมาบอกว่า คบคนมาก ก็มากเรื่องค่ะ เราว่าถ้าเราอยู่กับครอบครัวอย่างมีความสุข คนอื่นก็เป็นเพียงเรื่องรองค่ะ ไม่มีก็ได้ จากคุณ : brisbane2011 เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 17:12:53

ความคิดเห็นที่ 13 มีพื้นที่ส่วนตัว ให้สบายใจ พอออกไปพบผู้คนก็เป็นอีกแบบ ครอบครัวมาเป็นที่ 1 ที่เหลือ ก็แบ่งๆกันไปให้ balance ค่ะ จากคุณ : aaa เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 18:08:36 A:118.172.25.246 X: TicketID:318204

ความคิดเห็นที่ 14 ชีวิตเราไม่ต่างจากที่คุณว่ามาเลย เพื่อนน้อยมาก เพราะเราไม่ชอบมีเพื่อนเยอะมันวุ่นวาย เราไม่ชอบสังคม แต่ชอบอยู่กับครอบครัวมากๆ ชีวิตตอนนี้ทำงานจ๊อบ มีงานบ้างไม่มีบ้าง แต่มันโอเคที่สุด มีความสุขค่ะ จากคุณ : เสียงจากบ้านนา เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 18:27:31

ความคิดเห็นที่ 15 สังคมน้อย  ยิ่งเฉพาะครอบครัว อยู่ด้วยกันความสุขและเข้าใจ  เราว่าคงดีกว่าสังคมคนนับร้อย  แต่มีเรื่องราวบ่อยๆนะคะ  จากคุณ : สาวถุงกาแฟ เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 18:39:27

ความคิดเห็นที่ 16 ผม ไง เดือนหนึ่ง คุยกับคนอื่แค่ 2 -3 วัน นอกนั้นก็คุยกับแฟนหมดเลย ไม่ได้คุยกับใครสักคน บางวันๆแทบจะไม่ได้คุยกับใครเลย ยังอยู่ได้ จากคุณ : mak2010 เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 18:43:10

ความคิดเห็นที่ 17 อย่าลืมนะครับ  มนุษย์เป็นสัตว์สังคมโดยธรรมชาติ การขาดซึ่งสังคม  จะไม่ส่งผลกระทบกรณีที่เราไม่เดือดร้อนอะไร แต่ถ้ามีเรื่องเดือนร้อนที่จำเป็นต้องพึงพาคนอื่นเมื่อไหร่ เมื่อนั้นคุณ  จะเห็นค่าของคำว่าเพื่อน/ครอบครัว/คนรัก มีแฟนคุยแต่กับแฟน---วันใดแฟนทิ้ง อย่าร้ำร้องหาเพื่อน วันใดไร้คนอุปถัมน์----อย่าร้องหาความช่วยเหลือ ภาษิตโบราณกล่าวไว้ว่า  น้ำพึงเรือ  เสือพึ่งป่า  นะครับ ท่านใดที่วันๆ  ไม่พูดไม่จา  ทำงานก็ทำแต่งาน  ไม่รู้จักสังสรรค์กับเพื่อนฝูง หน้าที่การงานไม่ก้าวหน้าหรอกครับ  อันนี้เรื่องจริงนะ เรื่องบางเรื่องที่ว่ายากๆ   ขอแค่มันคนรู้จักแค่คนเดียว  เหมือนพลิกฝ่ามือ จากจะติดคุก  กลายเป็นว่าไม่ติดนะครับ จากคุณ : fenics128 เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 20:57:32

ความคิดเห็นที่ 18 อยู่ได้ ถ้าต้องการสังคมก็ออกไปปะทะสังสรรค์กับเขา ถ้าไม่ต้องการพบใครก็อยู่เงียบๆหลบมุมของตนเอง อยู่ในเนต หน้าจอ ออกไปข้างนอกบ้าง จากคุณ : DojiDoji เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 21:01:21

ความคิดเห็นที่ 19 เป็นอยู่ และมีความสุขดี จากคุณ : แม่น้องหยง เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 22:13:44

ความคิดเห็นที่ 20 ตอนนี้เท่าที่จำได้ เหลือเพื่อนที่ไม่ได้ติดต่อกันนาน ๓ - ๔ ปี อยู่แค่คนเดียว วัน ๆ ก็ทำงานบ้าน ถักไหมพรม ดูทีวี อยู่กับหมา กับแมว ท่องเน็ต เล่นเกมส์ออนไลน์ แล้วก็นอน เป็นแบบนี้มา ๗  - ๘ ปีแล้ว มีเบี้ยเลี้ยงจากพี่น้องวันละ ๑๐๐ บาท มีช่างซ่อมคอมฯ เจ้าประจำ เคยบอกว่า เราน่าสงสาร คงเหงาแย่? แต่เราอ่ะ...ตะลึง แล้วก็งวยงง ....ฉันน่าสงสารตรงไหน? เรามีความสุขกับการอยู่บ้านคะ ใครจะไปไหนก็ไป เราขออยู่บ้าน เราเลือกเองที่จะอยู่แบบนี้ เคยทำงานมีเงินเดือน ทำ ๆ  ๆ ไม่มีเวลาใช้เงิน ใช้แค่ค่าเดินทางกับค่าข้าวกลางวัน นอกนั้นโยนให้คนอื่นใช้หมด รู้สึกว่า เงินเหมือนขี้เถ้ากองหนึ่งเท่านั้น ไม่มีค่าอะไรเลย - -" จากคุณ : วิหคลม เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 23:02:16

ความคิดเห็นที่ 21 @17 กว่าจะติดคุก คงได้ ยุ่งวุ่นวายกับการยุ่งกับคนนั้นๆ ปวดหัวตายไปก่อน ถ้าคนมันจะมีน้ำใจกัน มันไม่ต้องให้วุ่นวายกับชีวิตมากนักหรอกครับ อย่าเอาหลักการ ความสัมพันส่วนตัวมาช่วยเรื่องนั้น เรื่องนี้เลยดีกว่า สังคมไทยมันใช่เรื่องนี้เยอะ แค่เลี้ยงข้าวเย็นซักมื้อ เป็นพระคุณ เกรงใจกันเหลือเกิน โดยเฉพาะงานราชการ ชอบกันนัก จากคุณ : .. เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 23:10:56 A:115.87.9.176 X: TicketID:324249

ความคิดเห็นที่ 22 ไม่ไหวครับ ตอนนั่งดื่มเบียร์คนเดียว กีต้าร์ตัวนึง ได้น่ะมันได้อยู่ แต่มันไม่เฮฮาเหมือนมีเพื่อนดื่มด้วยหรอกครับ จากคุณ : dunk_16 เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 54 00:31:53

ความคิดเห็นที่ 23 ต้องมีไว้บ้างค่ะ บางทีคนอื่นเค้าอาจจะอยาก ปฏิสัมพันธ์กับเราก็ได้ค่ะ เอาแค่พอประมาณค่ะ เช่นเพื่อนบ้าน มีอะไรก็แบ่งปันช่วยเหลือบ้าง แต่อย่าไปนั่งสุมหัวนินทา หรือพูดเรื่องคนอื่น ก็มีความสุขได้ค่ะ ส่วนใหญ่ที่จะมีปัญหา เพราะไม่มีความพอดี ในการคบหาสมาคมกันมากกว่า ^ ^ จากคุณ : หมูหวาน2529 เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 54 02:36:10

ความคิดเห็นที่ 24 ชีวิตเรามีแต่ครอบครัว เพื่อน และน้องหมาค่ะ แต่ถ้าวันนึง คุณพ่อคุณแม่แก่มาก แล้วท่านต้องจากไป เราก็อยู่ลำพังกับน้องหมาได้นะคะ เพราะตอนนั้นเพื่อนก็คงแต่งงานกันหมดแล้ว การอยู่คนเดียวสำหรับเรามันง่ายมากค่ะ จากคุณ : น้องหมาของฉันน่ารักกว่าหลินปิง เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 54 07:42:59

ความคิดเห็นที่ 25 เหมือนเราไง ไม่มีสังคมภายนอกมานับสิบปีแล้ว ชีวิตมีแต่งาน ดูแลบ้าน ดูแลลูก งานหลักคือซักผ้า 555+ ว่างๆก็ช็อปปิ้งออนไลน์ หาเรื่องทำอยู่เรื่อย ปลูกต้นไม้ ดูซีรีย์ เพนท์เสื้อผ้า เล่นกับหมาของเพื่อนบ้าน ก็หมดวันแล้ว กว่าจะปรับตัวได้ก็ฟุ้งซ่านอยู่ไม่น้อย เพราะสังคมก่อนหน้านี้ แวดล้อมไปด้วยเพื่อน ขนาดไปเที่ยวตจว.กับแฟน จะต้องมีเพื่อนเอี่ยวไปด้วย   ใช้ชีวิตกับเพื่อนมาโดยตลอด เสมือนครอบครัวเดียวกัน ตอนอยู่กับแฟน ก็มีเพื่อนมานอน มาทำอาหารกินกันที่บ้าน หรือไม่ เราเองก็ออกไปเที่ยวกับเพื่อน ค้างบ้านเพื่อนอยู่เป็นเรื่องปกติ แฟนไม่เคยว่า ไม่เคยห้าม อย่างที่บอก ตอนเป็นแฟน ก็ไปไหนด้วยกันทั้งแฟนและเพื่อนอยู่แล้ว แบบรักเราก็ต้องรักเพื่อนของเราด้วย ขืนมาห้าม หรือทำงี่เง่าใส่ คงได้ทางใครทางมัน เพียงแต่ตอนนี้ พอเพื่อนมีครอบครัวมีลูก มีภาระ เวลาที่จะเจอกันก็เริ่มน้อยลงไปโดยปริยาย แต่พยายามที่จะเจอกัน เดือนละครั้ง กินข้าวเที่ยงกัน โทรคุยกันทุก3-4วัน เพื่อเช็ค ความเป็นไป   ทุกวันนี้อยู่แบบสันโดษ อยู่คนเดียว ไปไหนมาไหนคนเดียว หรือไม่ก็กับลูก แฟนก็มีสังคมส่วนตัวของเขา ชินชาเสียแล้ว จนไม่รู้สึกทุรนทุรายอะไร เคยมีคนถามว่า เหงาไหม ยังตอบไม่ได้เลย ฮ่า ฮ่า แต่อดยอมรับไม่ได้ว่า วันที่ได้เจอเพื่อน หรือเพื่อนมาหา นี่เป็นวันที่มีความสุข เพลิดเพลิน ยิ่งถ้าเพื่อนมานอนที่บ้านด้วยเลยนี่ จะแฮปปี้มาก มีโปรแกรมพาพาเพื่อนเที่ยว กินที่นั่นที่นี่ มีความสุขมาก ถือว่าเป็นวันที่พิเศษในรอบปีทีเดียว แบบที่วันนั้น คืนนั้น สามี ไม่ต้องกลับมานอนบ้านเลยก็ได้ ซึ่งที่ผ่านมา สามีก็เข้าใจ แค่ถาม อ๋อเหรอ จะไปไหนกันละ อะไรแบบนี้ อยู่กับเพื่อน พูดคุยภาษาเดียวกัน ไม่เคยขัดคอกันเหมือนไปกับสามี อิอิ ส่วนสามีเองก็ชอบไปกับเพื่อน บอกว่า ไปกับเพื่อนหนุกกว่าไปกับเมีย จากคุณ : เอื้องราตรี เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 54 10:19:59

ความคิดเห็นที่ 26 ตอบ....อยู่ได้สิคะ คุณไม่รู้เหรอว่า การมีสังคมเป็นภาระอย่างหนึ่ง คนที่เข้าสังคมแล้วไม่หลิ่วตาตามก็ไม่มีใครอยากคบอยู่ดี เหมือนว่า เป็นคนทำตัวไม่น่ารักอะค่ะ เช่น มีสังคมกับเพื่อนร่วมงาน แต่แต่งตัวปอนๆ เหมือนร้อยวันพันปีจะไม่มีเงินซื้อ หรือ มีสังคมกับแม่บ้านตามกระแส แต่ตัวเองไม่ตามกระแสด้วย แล้วคุณจะคุยกับใครเขารู้เรื่องล่ะเนอะ สรุปแล้ว อยู่แบบไม่มีสังคมนอกบ้าน คุณทำได้ แต่ถ้าคุณคิดจะมีสังคม คุณก็มีภาระที่จะต้องหลิ่วตาตามด้วยค่ะ เอ้า! สู้ๆ จากคุณ : พาระวี เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 54 15:13:00

ความคิดเห็นที่ 27 ผมเกิดชนบทที่บ้านเกิดสุโขทัยท่ามกลางแสงสว่างจากตะเกียงน้ำมันก๊าด เรียนชั้นประถมผมก็ยังอ่านหนังสือ,ทำการบ้านจากแสงตะเกียง จนโต เรียนจบ ไปทำงานรับราชการตอนอายุวัยรุ่น(๑๘-๒๐ปี)ก็ยังอยู่ชนบทได้สามปีเศษ ...ลาออกจากราชการ..เข้าเมืองศิวิไลซ์..ชีวิตผมเปลี่ยนมาอยู่ท่ามกลางแสง-สี-เสียง จากครูบ้านนอก..มาเป็น"นักดนตรีฝีมือเด่น"ในกรุงเทพ ค่าตัวหลายหมื่นบาท-เมื่อเกือบ ๓๐ ปีที่แล้ว ..ชีวิตผมหรูหรามาก ใส่เสื้อผ้าราคาแพง ต้องซื้อที่ห้างย่าน"สยาม-เซ็นทรัล"เท่านั้น(เสื้อผ้าตลาดประตูน้ำกระจอกสำหรับผม-ไม่ชอบใส่) ..ขนาดไปอยู่ตจว. ยังต้องให้แฟน บินเข้ากทม.เพื่อซื้อเสื้อผ้ามียี่ห้อที่เคยใส่ ที่ห้างต่างจังหวัดที่ไปอยู่..ไปซื้อรองเท้าหนังสักครู่..ขี้เกียนจเดินเลือก..ถามพนักงานว่า "คู่ไหนที่แพงที่สุด"..พนง.ชี้คู่ไหน..ก็ซื้อคู่นั้น ผมอยู่ในสังคมแบบจมไม่ลง ฟุ้งเฟ้อ โก้หรูมาก(คิดว่า)ตัวเองดังมาก คนรู้จักมาก..หลงตัวเองสุดๆ...และผมคิดว่า(ตอนนั้น)ผมมีความสุขที่สุดในชีวิต ไปไหนๆ มีแต่คนรู้จัก ทักทาย มีแฟนหญิงควงแบบไม่ซ้ำหน้า จนต้องแบ่งเวลา สลับเวลาอยู่กับแฟนแต่ละคน ทั้งที่ทำงานเงินเดือนหลายหมื่นมา 20 กว่าปี(เล่นดนตรี-ร้องเพลง)แต่ไม่มีเงินเก็บในธนาคารเลย..ไม่มีสมุดธนาคารแม้แต่ใบเดียว จนเวลาล่วงเลย...วัยร่วงโรย..งานน้อย  เงินหด สังคมโลก ที่เคยอยู่ ก็เริ่มเล็กลง-เล็กลง ตามกาลเวลา และจากคนที่เคย"[กินเหล้า-สูบบุหรี่-เฮฮา-ปาร์ตี้"..เมื่อถึงวันที่"เลิก-หักดิบ" สติกลับคืน-ความคิดก็เปลี่ยน..เลิกเที่ยวเสเพลหัวราน้ำ..ไม่สูบบุหรี่ ก็ไม่อยากออกไปดมควันคนอื่น ..ทุกวันนี้ อยากอยู่แต่บ้าน..มีความสุขกับภรรยา ลูกๆ...สอนการบ้าน..เล่นเกมกันเขา....กินข้าวพร้อมหน้ากันทุกมื้อ...ปลูกต้นไม้,เลี้ยงหมา จากสังคมคนเล็ก..สู่สังคมแสงสีที่กว้างใหญ่ ในโลกสังคมมายา จนในที่สุด..ความสุขที่สุด ที่ไฝ่หา..ไม่ได้อยู่ในสังคมแบบนั้น ..แต่อยู่ที่"สังคมครอบครัวเล็กๆ"ของเราต่างหาก จากคุณ : ตาสาน เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 54 15:14:24

ความคิดเห็นที่ 28 นานาจิตตังค่ะ แต่เอยากบอกว่า บางคนที่ไม่มีใครก็อยู่ได้ และรู้สึกว่ามีความสุขดีแล้ว บางที อาจยังไม่ถึงเวลาที่คุณต้องพึ่งพาใครก็ได้ หรือบางคนที่บอกว่ามีแฟนคนเดียวก็พอแล้ว เขาเป็นได้ทั้งเพื่อนและทุกอย่าง แล้วถ้าวันนึงขาดเขาไป คุณอาจอยู่ไม่ได้ก็ได้ หรือต้องอยู่แบบเหงาเศร้าเป็นทุกข์ไปนาน เราเลยอยากบอกว่า อย่าปิดกั้นโอกาสตัวเอง  มิตรภาพเป็นสิ่งที่มีคุณค่าเสมอ แต่อย่าโหยหามัน ไม่งั้นจะเป็นทุกข์ และอาจตกเป็นเหยื่อ เพียงแต่อย่าปฏิเสธมัน และควรรักษามันไว้ เมื่อได้เจอมิตรภาพดีๆ ไม่ควรละเลยเพิกเฉย การมีเพื่อน ทำให้รู้สึกอบอุ่น มีชีวิตชีวา ต่างจากแฟนค่ะ แฟนทำให้คุณมีชีวิตชีวาแค่ช่วงแรกๆ แต่เพื่อนทำให้คุณมีได้ตลอดไป ยิ่งนานๆเจอกันที แต่จริงใจให้กัน รักกันดี เราว่ามันอบอุ่นมีความสุข อุ่นใจอย่างบอกไม่ถูกเลยค่ะ เมื่อก่อนเราก็เคยมีเพื่อนมีมิตรภาพดีๆ แต่มีแฟนที่มาบั่นทอนเรื่องนี้และเราเลือกแฟน เราคิดผิด เมื่อวันนึงแฟนทิ้งเราไป เราแทบไม่เหลือใคร เป๋ไปเลย ทุกวันนี้ก็อยากจะมีทั้งแฟนและเพื่อนดีๆเชื่อว่าใครๆก็คงอยากมี แต่ถ้าชีวิตมันมีได้แค่ไหนก็ยอมรับสภาพ ต่อให้ไม่มีเลยก็ไม่เป็นไรจะได้ไม่เป็นทุกข์ แต่ไม่ทำกำแพงปิดกั้นตัวเอง มิตรภาพมีได้ทุกที่ อยู่ที่เราจะให้น้ำหนักกะมันมากน้อยแค่ไหนด้วยนะ จากคุณ : ผ่านมา (Just believe in me) เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 54 15:54:33

ความคิดเห็นที่ 29 ใช่เลย ชีวิตดิฉันก็เป็นแบบ ที่จขกท.พูดมาเลยค่ะ เมื่อก่อนทำงาน มีสังคมออฟฟิศ,สังคมเพื่อนสมัยเรียน พอมีครอบครัว ต้องออกจากงานมาเป็นนายตัวเอง อยู่กับสามี ซึ่งสามีไม่เคยมีชีวิตทำงานออฟฟิศ มีเพื่อนน้อย ทำงานกับที่บ้านมาตั้งแต่เรียนจบ พอแต่งงานกับเรา ก็จะไปไหนมาไหนกับเราตลอด แรกๆ ก็โอเคอ่ะนะค่ะ แต่นานเข้าเราก็อยากมีไปเฮฮาปาร์ตี้กับเำพื่อนบ้าง พอจะไปไหนที ก็บอกเค้า เค้าก็ไม่ว่า(แต่ดูสีหน้าแล้วชักไม่แน่ใจ) เลยกลายเป็นว่าเราไม่อยากจะไปไหนกะใครเลย เพื่อนชวนไป พอเราปฏิเสธเพื่อนบ่อยๆเข้า เพื่อนก็ค่อยๆหายไปเลย จนทุกวันนี้ ชีวิตก็จะมีแต่ สามี,ลูก แค่นั้นเอง เพราะเราทำงานเป็นนายตัวเองเลยไม่มีสังคม แต่ถ้าถามว่าเหงามั้ย ก็เหงานะ เพราะเราก็ยังชอบคุย เฮฮากะเพื่อนบ้าง แต่คุณสามีแกไม่มีสังคม ไม่มีเพื่อนสนิทเลย บ้างครั้งเรายังอยากให้แกไปหากิจกรรมอะไรทำ เพื่อที่จะได้แลกเปลี่ยนความคิดกะคนอื่นบ้าง เวลาเราออกไปบ้าง จะได้ไม่ต้องมานั่งทำหน้านิ่ว คิ้วขมวดใส่กัน บลา บลา จากคุณ : กุหลาบเพลิง (ผีเสื้อหลากสี) เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 54 17:29:37

ความคิดเห็นที่ 30 ตอนนี้เป็นอยู่ค่ะ มาอยู่เลี้ยงลูกได้ปีกว่า เพื่อนๆเริ่มหาย ก็เบื่อๆบ้างนะ จากคุณ : BigSom เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 54 17:53:03

ความคิดเห็นที่ 31 เห็นหลายๆคนก็อึ้งครับ ผมจินตนาการตัวเองไม่ออกเลยว่าถ้าถึงวันที่รอบตัวเราไม่มีเพื่อนซักคนแล้วจะเป็นยังไงเพราะผมเป็นคนติดเพื่อนมาก แต่พออายุมากขึ้นก็เริ่มห่างๆกันไป หลายคนก็มีครอบครัวมีลูกที่ต้องดูแล ขนาดผมเฉลี่ยแล้วเจอเพื่อนเดือนละ 5-6 ครั้งยังรู้สึกว่าตัวเองเหงาเลย พอหยิบโทรศัพท์มาเห็นชื่อเพื่อนที่คุยกันแบบเฮฮาไร้สาระได้ลดน้อยลงเรื่อยๆแล้วก็รู้สึกหดหู่ใจแบบบอกไม่ถูก จากคุณ : bigcy เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 54 18:10:24

ความคิดเห็นที่ 32 โอ้วมีคนแบบผมเยอะแยะเลยนี่  ไม่เหงาแล้วเรา 555 ได้อย่างนึงก็ต้องเสียอย่างนึง  เพียงแต่ว่าสิ่งไหนที่เราคิดว่าเรารับได้มากกว่ากัน ผมก็สังคมน้อยมากครับ  ยิ่งส่วนตัวไม่ชอบไปไหนเท่าไหร่ถ้าไม่มีเป้าหมาย เช่นเที่ยวหรือซื้อของ  แต่ยังมีสังคมเพื่อนสมัยเรียนบ้างนานๆที  และก็เพื่อนที่เตะบอลเจอกันทุกวันอาทิตย์  ก็มีความสุขดีนะครับตามอัตภาพ  มีเหงาบ้าง แต่คิดว่าถ้าได้แต่งงานและมีครอบครัวผมจะไม่เหงาเลยครับ ^^ จากคุณ : อริยะ (ลายเส้น สีน้ำ) เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 54 19:56:24

ความคิดเห็นที่ 33 ชีวิตเราก็เป็นแบบนี้ค่ะ เป็นเพื่อนกะลูก แต่เราโลกส่วนตัวสูงอยู่แล้วเลยไม่ค่อยมีปัญหา.. บางครั้งคนมาก รำคาญ แต่ญาติพี่น้อง เพื่อนฝูงมาก็ต้อนรับได้นะ อิอิ เพียงแต่อย่าอยู่นานล่ะกัน ชอบไปไหนคนเดียว กินกาแฟคนเดียว ...ซื้อของคนเดียว  มันไม่ต้องรอดีอ่ะ แต่ก็มีเพื่อนนะ นานๆเจอกันที ก็พากันไปเที่ยวหนุกหนาน จากคุณ : หยาดรุ้ง เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 54 21:13:12

ความคิดเห็นที่ 34 มากคน มากความค่ะ จากคุณ : แอนแม่โฟโต้&เฟรม เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 54 15:47:08

ความคิดเห็นที่ 35 มากคนมากความ คนสมัยนี้ หน้าเนื้อใจเสือเยอะแยะ สังคมน้อยๆก็ดีค่ะ อยุ่คนเดียวมาตั้งแต่เรียนจบ มีคบบ้างก็เพื่อนเก่าๆ ใช้ชีวิตของเราไป คนอื่นมีแต่นำเรื่องปวดหัวมาให้ ชิงดีชิงเด่น นินทา สารพัด อยู่แต่กับครอบครัวเรา ดีที่สุด จากคุณ : ข้าวยำหมูตุ๋น เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 54 14:50:36