ความคิดเห็นที่ 1 ถ้าจับใจความไม่ผิด ทางบ้านสามีคงรู้เรื่องหมดว่าคุณคนเดียวที่หาเลี้ยงลุก 2 คน สามี 1 คน พ่อกับแม่สามี 2 คน รวมตัวคุณด้วยทั้งหมด 6 ชีวิต หนักนะครับ ไม่ทราบเงินเดือนเท่าไหร่ ผมว่าเป็นแสนยังยากเลย อดทนมาได้ยังไงครับตั้ง 3 ปี ถ้าจะถามว่าทำยังไงดี ควรสู้ต่อไป หรือถอยมาเลี้ยงดูตัวเองและลูกอย่างดี สู้ต่อไปนี่จะสู้ยังไงครับ ก้มหน้าก้มตาหาเลี้ยง 6 ชีวิต่อไปเหรอ แล้วจะถอยยังไงครับ สามีไม่หางานทำมา 3 ปีคุณยังปิดครอบครัวคุณมาได้ตลอด แล้วถ้าคำว่า "ถอย" หมายถึงหย่า มันไม่หนักว่าเหรอ ในเมื่อครอบครัวคุณมีหน้ามีตาในจังหวัด จนคุณต้องปิดว่าเค้าตกงาน (ซึ่งผมไม่เข้าใจว่าทำไมต้องปิด) เริ่มจากบอกให้ครอบครัวคุณรู้ก่อนดีรึเปล่าครับ เพื่อจะช่วยกันขยับขยายหางานให้สามีคุณทำได้ แต่บอกตรงๆนะครับ ช่วงทำงาน 1 ปีมาตรงเวลาไม่เกิน 15 ครั้งนี่เป็นคนระเบียบวินัยแย่และขาดความรับผิดชอบมากๆ ยิ่งตอนนี้มากินเบียร์ ตีสนุ๊ก สูบบุหรี่ ทั้งๆที่รายได้ไม่มีเลย แถมกลางวันเอาแต่นอนอีก เฮ้อ ... เป็นอันว่า ก่อนที่จะจะถอย (= หย่า) บอกให้ที่บ้านคุณรู้ก่อนครับ แล้วดูว่าทำไงดี สู้ซักตั้ง ถ้าไม่ดีขึ้น ก็ยกทัพถอยเหอะ หาเลี้ยงคนเดียวไม่ไหวหรอกครับ โทรมตายพอดี จากคุณ : ทองพญา เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 16:43:51

ความคิดเห็นที่ 2 ถ้าเหนื่อยนัก ท้อนักก็ถอยออมาเถอะค่ัะ จะทนหวานอมขมกลืนอยู่ทำไมคะ  ผู้ชายถ้าไม่ทำงาน ไม่ช่วยกันหาเงิน สร้างอนาคตครอบครัวจะมีไปทำไมคะ      ความดีเพียงแค่เค้ารักลูก เค้ารักคุณ มันไม่มีเหตุผลเพียงพอหรอกค่่ะ รักมันกินไม่ได้นะคะ  หาได้น้อยไม่ว่า นี่ไม่หาแล้วยังผลาญไหวเหรอคะ         คุณจะไปมัวรักษาหน้ากับพ่อแม่พี่น้องคุณแล้วช่วยกันปกปิดความจริง สักวันมันก็ต้องเปิดเผยออกมาค่ะ ความลับไม่มีในโลกหรอกค่ะ     ไม่มีรายได้แล้วยังกินหล้า สูบบุหรี่ ความคิดมีหรือเปล่าคะแบบนี้   ให้เดื่อนละ 12000 ที่บ้านอีัก 7000 เกือบสองหมื่น  เอาเงินนี้เตรียมไว้สำหรับอนาคตลูกไม่ดีกว่าเหรอคะ    ถ้าให้ออกความเห็น ถอยดีกว่าค่ะ ไม่ใช่เรื่องน่าอายเลย ที่เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว โฟกัสไปที่ลูกเท่านั้นค่ะ .. สามีไม่ต้องไปรับผิดชอบแล้วค่ะ  ..พอเหอะ .. จากคุณ : ป้าลายคราม เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 16:47:06

ความคิดเห็นที่ 3 ถ้าเป็นเรา  คำตอบของเราก็อยู่ตรงคำบอกเล่าของ จขกท นี้แหละค่ะ "แต่ถ้าให้เทียบส่วนดีกับส่วนไม่ดีตอนนี้ก็จะเป็น 30/70 ค่ะ " มีไม่ดีเยอะกว่าดีตั้ง 2 เท่า  ถอยดีกว่า............. จากคุณ : พิกุลเหล็ก เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 16:51:14

ความคิดเห็นที่ 4 คุณจะเลิกกับเค้าได้หรือคะ ในเมื่อคุณบอกว่าไม่ให้เงินเค้าคุณก็สงสาร แสดงว่าคุณเองก็ยังรักและใจแข็งไม่พอ หากคุณคิดจะเลิกกับเค้าจริงๆแล้วเค้าจะยอมให้คุณเลิกรึเปล่าคะ ถ้าคุณตัดใจได้คิดจะเลิก คุณก็ควรเล่าความจริงให้ทางคุณพ่อคุณแม่ของคุณทราบ ท่านจะได้เป็นหลักทางใจให้คุณได้ เพราะมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่คุณจะตัดใจจากเค้าเองได้ คุณควรคิดถึงลูกสาวของคุณให้มากๆ อีกไม่นานยัยหนูทั้งสองต้องใช้เงินอีกมากในการเรียน ถ้าคุณมัวเป็นแม่กระเฌอก้นรั่วแล้วลูกจะทำยังไง บางที่การเลิกกันอาจจะทำให้สามีคุณได้คิด หรือทางผู้ใหญ่ของสามีคุณจะได้เข้ามาดูบ้างว่าลูกตนมีปัญหายังไง ไม่ใช่ปล่อยให้เป็นภาระของคุณแต่ผู้เดียว... จากคุณ : แก้วแต้มสี เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 16:51:45

ความคิดเห็นที่ 5 ไม่รู้จะแนะนำอย่างไรค่ะ .... รู้แต่ว่าคุณเป็นผู้หญิงที่เก่งมากทีเดียว .... สำหรับตัวเองเป็นแม่บ้านมาหลายปี อยากจะไปทำงาน แต่ติดที่ลูกยังเล็กอยู่ สามีบอกให้รอก่อน ลูกโตอีกหน่อยค่อยทำงาน คิดว่าตัวสามีคุณเองคงสบาย และไม่อยากจะดิ้นรน ลองทำให้เขาลำบากดูสักหน่อย เพื่อเป็นแรงกระตุ้น... ส่วนเรื่องของคุณพ่อคุณแม่สามี ถ้าไม่ลำบาก ก็จุนเจือให้บ้างก็ดีนะคะ อย่างไรเสียก็เป็นปู่กับย่าของลูกเรา... จากคุณ : LikitChamaiporn เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 16:54:22

ความคิดเห็นที่ 6 ปัญหาคือสามีไม่ทำงาน แล้วยังมาใช้เงินคุณ ๆ แก้ปัญหาโดย ลดค่าใช้จ่ายส่วนตัวสามี ..  ทีละน้อย จาก 12,000 เดือนหน้าเหลือ 10,000 เดือนต่อ ไป 8,000 ลดลงจนเหลือ 6,000 ให้เขาใช้วันละ 200 บ. เชื่อว่าถ้าลดลงเขาจะไม่พอใจ แน่ก็อย่าสนใจ บอกไปแค่หาเงินได้น้อยลง ค้าขายไม่ดี ว่าไป  ทีเนี้ยะเขาก็จะเริ่มพูดกับ คุณก่อนแน่  คุณบอกให้เขาช่วยตัวเอง  คุณไม่ไหวแล้ว  แกล้งน้ำตาซึมๆ จะร่วงบ้าง ทำ ไปเหอะอย่าคิดว่าดัดจริตมารยาเลย  บางทีเขาเห็นเมียเหนื่อยเมียท้อน้ำตาร่วงเผื่อสำนึก จะกลับมาบ้าง  บอกไปตรงๆ แล้วถ้าเขายังนิ่งดูดายอีก ให้ไปแค่ 6,000 พอไม่พอช่าง แล้วเอาเงินส่วนเกินที่ลดจากสามีไปเก็บไว้ให้ลูก   สู้ๆ นะเพื่อลูก และตัวคุณเอง บางทีมีสามีแบบนี้  อย่ามีดีกว่า !!! . จากคุณ : สวยสะพรึง เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 17:01:15

ความคิดเห็นที่ 7 สามีของเพื่อนหัวหน้า ได้เงินมาทำงานวันละ 200 บาท ส่วนเงินเดือน ภรรยาเก็บหมด บัตร atm บัญชีเงินเดือนก็อยู่ที่ภรรยานั่นแหละ สรุปออกมาทำงานหาเงินยังได้เงินอาทิตย์ละพันเดียว ต่อรองของเพิ่ม คุณภรรยาบอก ข้าวเช้า ข้าวเย็นก็กินที่บ้าน ค่าน้ำมันเธอก็ออก ได้วันละ 200 ข้าวกลางวัน 35-40 น้ำฟรี เหลือวันละตั้งเป็นร้อยจะเอาเพิ่มทำไม ^^: สามีคุณอยู่บ้านเฉยๆ ไม่เยอะไปหน่อยเหรอ 12k แล้วเค้าช่วยงานบ้านบ้างหรือเปล่า ถ้าเค้าเป็นฝ่ายดูแลบ้านทำหน้าที่พ่อบ้านดูแลบ้านส่วนคุณออกไปหาเงินก็ไม่เป็นไรหรอกมั๊งนะ จากคุณ : SE7EN เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 17:04:35

ความคิดเห็นที่ 8 อันดับแรกพามันไปอดเหล้า ให้กินยาอดเหล้าเลย เอายานอนหลับ กดมันเข้าไป ไหนๆก็ไม่ทำงานอยู่แล้ว อดให้ได้ ไม่ได้ก็ต้องได้ ไม่ได้ก็เลิกกับมันครับครับ 2.ถ้าพาไปอดเหล้าได้แแล้วไปคุยกับพ่อแม่สามีถึงปัญหาของเรา ถ้าเขามีน้ำใจ เราก็มีน้ำใจ หาทางที่พอดีทั้งสองฝ่ายเรื่องเงินทองที่ต้องให้ ถ้าไม่มีน้ำใจให้มา เราก็ต้องไร้น้ำใจแหละครับ 3.ถ้าไม่มีอะไรดีขึ้น ไม่มีใครช่วยแก้ไขปัญหา นั่นมันไม่ใช่ครอบครัวกันแล้วครับ แยกกันไปดีกว่า อนาคตลูกคุณสำคัญที่สุด จากคุณ : มารนิติ (mojamoja16) เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 17:12:35

ความคิดเห็นที่ 9 ให้ลูกขอร้องครับ ถ้าไม่เลิกกินก็บอกลูกว่าไ่ม่ต้องคุยกับพ่อ จากคุณ : รักจริงซ่อนเร้น รักเล่นเปิดเผย (กระบี่แสวงรัก) เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 17:17:27

ความคิดเห็นที่ 10 ดิฉันผู้ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา  ต้องขอขอบคุณทุกๆท่านที่ให้คำแนะนำนะคะ ขอบคุณคุณ ทองพญา , คุณป้าลายคราม ,คุณพิกุลเหล็ก และคุณ แก้วแต้มสี ค่ะ     อย่างที่คุณทองพญาเข้าใจค่ะ พ่อ-แม่ของเค้ารับรู้มาตลอดค่ะว่าเกิดอะไรขึ้น  ท่านก็ได้แต่บอกว่าสงสารดิฉันและไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับลูกชายเค้า ซึ่งท่านก็ยังมีลูกอีก 2 คนที่คอยส่งเงินให้อยู่ตลอดค่ะ เพราะเค้าทั้ง 2 คนหน้าที่การงานดีค่ะ       ส่วนเรื่องที่ปิดที่บ้านหลักๆก็เพราะแรกๆยังหวังว่าสามีของดิฉันจะดีขึ้นค่ะ  ยังหวังว่าเค้าจะเปลี่ยนแปลง  แต่ตอนนี้มันก็ผ่านมาหลายปีแล้วดิฉันเริ่มเหนื่อยแล้วค่ะ     ดิฉันไม่เคยคิดอยากให้เรื่องจบลงด้วยการหย่าค่ะ  เพราะทุกอย่างเราเริ่มมาจากความรัก  และเราก็ผ่านเรื่องราวมากมายมาด้วยกัน  ความผูกพันธ์ที่มีก็มากถึงแม้ดิฉันจะเป็นหลักมาตลอดก็ไม่เคยท้อ  แต่ณ.วันนี้ดิฉันต้องต่อสู้ทุกอย่างคนเดียวมันหนักมากค่ะ  ไม่สามารถระบายกับใครได้ เคยไม่มีเงินเลย  ขนาดที่ว่าจะให้เงินลูกไปเรียนก็ไม่มีนั่งคิด  นั่งร้องไห้คนเดียวจนปวดหัว  กลับมาปรึกษาเค้าก็ไม่มีคำตอบให้  สุดท้ายดิฉันก็ต้องโทรไปหาคุณพ่อ  แต่คุณพ่อท่านก็ไม่ถามอะไรมากแค่บอกให้หยุดร้องแล้วท่านก็ให้คนจัดการโอนให้ทันทีค่ะ      และดิฉันก็คิดเช่นเดียวกับคุณ แก้วแต้มสี ค่ะ  เค้าคงไม่ยอมเลิกกับดิฉันแน่ๆ  และถ้าดิฉันจะตัดสินใจเลิกจริงๆ  ดิฉันก็ยังไม่มีคำพูดจะพูดกับเค้าอยู่ดี  ดิฉันได้แต่คิดว่าถ้าเลิกกันเค้าจะอยู่ยังไง จะทำยังไงกับชีวิต  พ่อ แม่ พี่น้องเค้าก็ดูถูกเค้าตลอดเวลาอยู่แล้ว  แล้วดิฉัรจะทิ้งให้เค้าต้องแย่ลงไปอีกได้เหรอ  แต่ถ้าต้องเป็นอย่างนี้ต่อไปชีวิตดิฉันกับลูกจะเป็นอย่างไร   มันคิดไม่ตกจริงๆค่ะ      ดิฉันอยากให้เค้าเลี้ยงตัวเองได้ก็พอค่ะ  แต่เค้าไม่กระตือรือร้นที่จะขวนขวายทั้งๆที่ดิฉันเสนอหาทุนให้เค้าเอง  แต่เค้าบอกว่าถ้าทำไปแล้วขาดทุนสู้อยู่เฉยๆดีกว่า  ดิฉันเลยพูดไม่ออกค่ะ     ดิฉันควรคุยกับเค้าอีกครั้งไม๊คะ  หรือควรจะพูดยังไงดี   หรือถ้ายังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงดิฉันควรคิดถึงแค่ตัวเองกับลูกไม๊คะ     ต้องขอโทษที่ความคิดของดิฉันมันดูวนๆ ไม่ชัดเจน  เพราะดิฉันสับสนจริงๆค่ะ ขอบคุณทุกๆท่านอีกครั้งค่ะ จากคุณ : ว่าที่ceo เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 17:22:47

ความคิดเห็นที่ 11 ลองเอื้อมยื้อไว้จนสุดปลายมือก่อนนะคะ แต่สุดๆแล้วก็ยังยื้อไม่ไหวก็ปล่อยไปเถอะค่ะ เพราะถ้ายังดื้อต่อไปมันก็ไม่มีประโยชน์อะไร สู้เอามือกลับมากอดตัวเราเอง กอดลุกเราจะดีกว่านะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆนะคะ จากคุณ : gugugun เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 17:23:56

ความคิดเห็นที่ 12 จขกท ครับ ถ้าเค้าคิดจะปรับปรุงตัวจริงๆนะครับ เริ่มจากเลิกตีสนุ๊ก สูบบุหรี่ กินเบียร์ เลิกให้หมดครับ ทำตัวให้สมกับที่ไม่มีรายได้ แล้วก็อยู่บ้าน ทำหน้าที่ "แม่บ้าน" ไป ส่วนตัวคุณออกนอกบ้านหาเงินเข้าบ้าน ทำหน้าที่" พ่อบ้าน" จะบอกว่า พี่ชายผมคล้ายกับสามีของคุณเลยครับ ดีที่ว่าเค้าไม่ตีสนุ๊ก แต่ก็กินเบียร์และสูบบุรี่อยู่บ้าน ถ้าคุณทั้งคู่รักกัน ในเมื่อเค้าไม่มีปัญหาหาเงินเข้าบ้านได้ ก็คงไม่ถึงขนาดต้องอด แต่รายจ่ายที่ไม่จำเป็นต้องเลิกซะ เพื่อสุขภาพของเค้าด้วย กลางคืนก็ควรอยู่บ้านไม่ใช่ไปตีสนุ๊ก กลางวันทำงานบ้านไป ปลูกต้นไม้ จัดบ้านให้สะอาดเรียบร้อย และพ่อจะได้เป็นตัวอย่างที่ดีให้ลูก ไม่ใช่คอยแต่จะหงุดหงิดโมโหร้ายใส่ ลองดูความจริงใจของเค้าครับ ปล. ชื่นชมในความอดทนเก่งกาจของคุณครับ จากคุณ : ทองพญา เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 17:34:12

ความคิดเห็นที่ 13 ถ้ามีแรงก็ทนต่อไปค่ะ ซักพักคงจะเหนื่อยจนชิน และเลิกคาดหวังกับสามีด้วย จัดสถานะให้เป็นลูกชายคนโตไปอีกคน มีหน้าที่ทำตัวให้ดีบ้าง เืพื่อเป้นน้ำหล่อเลี้ยงจิตใจ ถ้าทนเหนื่อยไม่ไหว ก็ลาพักร้อน แยกกันอยู่ค่ะ รับผิดชอบชีวิตใครชีวิตมัน วันไหนนึกครึ้มอยากมาหา ก็มาหากัน แบบนี้จะได้เจอกันเฉพาะเวลาหวานชื่น ดีไปอีกแบบ เรื่องรักหรือไม่รัก นี่บอกไม่ได้ค่ะ แต่รักแบบเห็นอีกฝ่ายทุกข์ทรมาน นี่ ไม่ใช่ความรักในแบบของเรา จากคุณ : หวัดดีจ้ะ..ฉิงฉิง เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 17:39:04

ความคิดเห็นที่ 14 ขอขอบคุณ คุณLikitChamaiporn ค่ะ / ดิฉันไม่ใช่คนที่เก่งอะไรเลยค่ะ  ทุกอย่างเกิดจากความจำเป็น  แอบร้องให้อยู่บ่อยครั้งเวลาที่เรารู้สึกเหนื่อยมากๆ  เพื่อลูกค่ะ ขอขอบคุณ คุณ สวยสะพรึง ค่ะ / ดิฉันจะลองวิธีนี้ดูนะคะ  แต่ดิฉันแอบกลัวว่าเค้าจะเป็นเหมือนที่ดิฉันเห็นในข่าวค่ะ ที่ต้องการเงินไปดื่มเหล้าแล้วตบตีภรรยาที่หาเงิน  ดิฉันกลัวที่จะเห็นเค้าเป็นอย่างนั้นค่ะ  แต่ยังไงก็จะลองดูนะคะ  เรื่องน้ำตาซึมนี่ดิฉันเคยค่ะ  แต่อันนั้นร้องจริงๆไม่ได้ต้องการจะให้เค้ารู้สึกอะไร แต่มันก็ไม่มีผลค่ะ  เค้าก็เงียบอย่างเดียว ขอขอบคุณ คุณSE7EN ค่ะ / เค้าจะเก็บห้องที่เรานอนค่ะ ก็กวาดถูทุกวันเพราะเค้าจะหงุดหงิดมากเวลาห้องมีฝุ่น เหมือนเวลาผู้หญิงเราจะเครียดมากๆเวลาเจอห้องน้ำสกปรกอ่ะค่ะ   แต่ก็แค่นั้นค่ะเพราะอย่างอื่นเค้าก็ไม่ได้ทำ คุณแม่เค้าเป็นคนทำค่ะ ส่วนเรื่องส่วนตัวของดิฉันิฉันก็จัดการเองค่ะ ขอขอบคุณ คุณมารนิติ ค่ะ /ดิฉันเคยอยากทำวิธีนี้นะคะ แต่เค้าคงไม่ยอมแน่ๆค่ะ  และดิฉันเองก็ต้องทำงานคงไม่สามารมาอยู่กับเค้าได้ทั้งวัน  คุณพ่อ-คุณแม่เค้าก็คงไม่อยากเห็นลูกเค้าทรมานค่ะ  เพราะคุณแม่เค้าจะบอกดิฉันเสมอมว่าถ้าสามีไม่เริ่ม ดิฉันก็ควรเป็นคนเริ่มทำธุรกิจและเป็นตัวหลักในการทำงาน  ดิฉันผิดไม๊คะที่เวลาไม่พอมาลงทุนทำงานเพิ่ม ขอขอบคุณ คุณรักจริงซ่อนเร้น รักเล่นเปิดเผย (กระบี่แสวงรัก) / ไม่เป็นผลค่ะ เคยลองแล้ว  เค้าบอกว่าไม่อยากคุยก็ไม่ต้องคุย   คุณแม่เค้าเคยมาขอค่ากับข้าวเพิ่มเติมกับเค้าเนื่องจากบางเดือนคุณพ่อ-คุณแม่ซื้อของเกิน เค้าจะบอกปัดทันทีว่าไม่มี  คุณแม่เค้าก็บอกว่า "เงินกินเบียร์ยังมีเลย "  เค้าก็ตอบกลลับมาว่า "มันคนละส่วนกัน" สุดท้ายคุณแม่เค้าก็มาเอาที่ดิฉันเพิ่ม  ดิฉันต้องการจะบอกว่าเค้าไม่แคร์ใครเลยในบางครั้ง ขอบคุณทุกๆท่านนะคะ จากคุณ : ว่าที่ceo เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 17:45:42

ความคิดเห็นที่ 15 อาจต้องเพิ่มแรงกดดัน จากน้อยไปมาก ใช้ไม้อ่อนยันไม้แข็ง เริ่มจากนอนกลางวันก่อน เพราะนอนกลางวันทำให้กลางคืนไม่ง่วง ดังนั้นต้องหาทางไม่ให้ได้นอนกลางวัน ไม่ให้เงินซื้อเหล้า บุหรี่ ตีสนุ๊ก ให้เงินจับจ่ายแบบจำกัดเอาแค่พอกิน ถ้าไม่ดีขึ้นลดเงินที่ให้จับจ่ายลดเรื่อย และสุดท้ายแยกบ้านนอน จนกว่าจะปรับปรุงตัวได้ แล้วค่อยกลับมา อยู่กับพร้อมหน้าพ่อแม่ลูก ปล. ทำมัยเดี๋ยวนี้เห็นมีแต่คนมาตั้งกระทู้เกี่ยวกับผู้ชายไม่เอาถ่านเยอะมากขึ้นทุกวัน หรือผู้ชายสมัยนี้ถูกเลี้ยงมาแบบรักสนุก จากคุณ : vizion เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 17:53:03

ความคิดเห็นที่ 16 ลองพูดคุยกับเค้าอีกรอบไม๊ เอาจริงๆ นะ คุณจะทิ้งเค้าลงเหรอ? จากคุณ : . (goco) เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 18:02:26

ความคิดเห็นที่ 17 บังคับให้เค้าทำงานครับ อยู่แบบนี้ เป็นหนี้แน่นอน จากคุณ : mak2010 เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 18:04:21

ความคิดเห็นที่ 18 ถูกใจ คห.2 ที่ว่า"รักมันกินไม่ได้ค่ะ" มันเรื่องจริงๆเลยค่ะ แค่รักอย่างเดียว สมัยนี้ไม่พอแล้วค่ะ ต้องมีอย่างอื่นด้วย เช่น "ความซื่อสัตย์" "ความขยัน อดทน" "ความเห็นอกเห็นใจ" เป็นต้น เราว่าคุณเองมีคำตอบในใจอยู่แล้ว เพียงแต่มาถาม เพื่อหาคำตอบที่สนับสนุนสิ่งที่คิดไว้อยู่ในใจ จะทำอะไรทำเลยค่ะ ลูกคือสิ่งสำคัญที่สุดนะคะ จากคุณ : คนบ้านบ้าน เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 18:21:29

ความคิดเห็นที่ 19 ลองไปปรึกษาคลินิคอดเหล้าที่รพ.ใกล้บ้านดูก่อนครับ ไปคนเดียวก่อนก็ได้ มันต้องมีทาง เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่จะตามใจสามีคุณได้ ติดเหล้ามันไม่ใช่เรื่องดี ถ้าสามีคุณเป็นตับแข็ง หรือ โรคที่เกิดจาการดื่มเหล้าเยอะ เช่น ความดันสูง เส้นเลือดในสมองแตก ไตเสื่อม กลายเป็นภาระให้คุณกว่านี้อีก จะเอางั้นหรือครับ ชั่งน้ำหนักดีๆ อีกอย่างมันจะกลายเป็นแบบอย่างให้ลูกคุณเห็นด้วย จากคุณ : มารนิติ (mojamoja16) เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 18:37:27

ความคิดเห็นที่ 20 เรื่องเรียนหนังสือของเด็กๆ มันก็สามารถช่วยให้คุณประหยัดได้ครับ - มี รร. ที่เป็นหน่วยงานของรัฐฯ อนุบาล ยัน ป6 ค่าเล่าเรียนก็ไม่แพง หากเข้าเอกชนละก็ สมัยนี้ไม่รู้ อ.1 จะ หนึ่งหมื่น...กี่พัน ผมก็ไม่รู้ แต่สมัยที่ลูกผมเรียน ตอน ป1 ก็ปาเข้าไป 12,000 แต่สมัยนี้ มันน่าจะสูงกว่านี้ชัวร์ๆ ละครับ เข้าใจดีครับ ว่า คุณก็คงจะเลิกกัน มันก็ไม่ใช่จะเป็นงานที่ง่ายๆ นัก ! ไง คนเรามันก็เคยมีความผูกพันธ์กันมาก่อน และเป็นไปได้ไหม ถ้าแถวบ้านที่คุณอยู่ อาจจะให้แฟนคุณรับอะไรมาขาย หรือหาอะไรทำที่มันเป็นของกิน ที่มันลงทุนแบบไม่ค่อยจะมากนัก หากมันดี ก็ค่อยๆ คิดกันไปอีกเรื่อยๆ จากคุณ : Greenapple1 เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 18:43:30

ความคิดเห็นที่ 21 เดี๋ยวนี้ผู้ชายเป็นแบบนี้เยอะนะ เจอเยอะมาก ให้ผู้หญิงหาเลี้ยงในขณะเดียวกันก็ไม่ได้เลี้ยงดูลูกหรอกนะ ตัวเองอยากทำเป็นเหมือนแม่บ้านซะงั้น เฮ้อออ น่าเหนื่อยหน่ายกับคนแบบนี้นะ เหมือนเข็นครกขึ้นภูเขา ภูเขาที่ไม่มียอดเขาซะด้วย เหนื่อยทั้งชีวิตเลย จากคุณ : cool club เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 18:43:39

ความคิดเห็นที่ 22 พออ่านปุ๊บ มันเหมือนกับชีวิตเราเลยค่ะ แต่เราโชคดีหน่อยที่มีลูกคนเดียว แล้วก็ไม่ต้องเลี้ยงดูพ่อแม่เค้าค่ะ ตอนแรกเราก็คิดอย่างนี้เหมือนกันว่า ทนเพื่อลูก แต่เอาเข้าจริงๆ คนเราก็ถึงจุดขีดสุดของมัน สามีเราำ ตกงาน เหมือนกับเจ้าของกระทู้ ตอนแรกเราก็ทนอย่างนี้ค่ะ แต่ทางบ้านรับรู้หมด แต่ด้วยความที่เค้าสงสารลูก และหลานก็เลยให้ทนไปก่อน พอนานไปก็ทนไม่ไหวค่ะ ไม่ช่วยอะไรเราเลย เราเหนื่อยอยู่คนเดียว ผลสุดท้านเป็นเราเองที่้เดินไปบอกกับพ่อ และแม่ ว่าเราจะเลิกกับเขาแล้ว เพราะเราก็รับไม่ไหว ตอนแรกก็ต้องทำใจให้ได้ค่ะ เพราะถ้าเราใจอ่อน มันก็จะทำให้เราตัดใจได้ยาก ห้ามอยู่คนเดียว ต้องมีเพื่อนหรือมีคนทำให้เราไม่คิดฟุ้งซ่าน พอนานไปมันก็จะดีเอง ( ตอนที่เลิกกันเราก็กลับไปอยู่บ้าน พ่อแม่เราค่ะ เค้าเลยไม่กล้ามาตอแย ) คิดถึงอนาคตให้มากๆ ค่ะ คุณยังมีลูกที่ต้องดูแล เอาเงินส่วนที่คุณให้เค้าเก็บไว้เป็นค่าการศึกษาลูกดีกว่าค่ะ จากคุณ : ลายฉลุ เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 18:44:57

ความคิดเห็นที่ 23 อีกหน่อยอาจมีเรื่องการพนันเข้ามาเกี่ยว จากคุณ : ถ้าเขาไม่แก้ไขก็เลิกกับเขาเถอะ เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 19:16:14 A:125.24.211.251 X: TicketID:327302

ความคิดเห็นที่ 24 ในเมื่อเลิกไม่ได้ก็ต้องคิดแก้ไขก่อนค่ะ ถ้าแก้ที่ตัวเค้าไม่ได้ก็ต้องแก้ที่ตัวคุณค่ะ วิธีแก้คงต้องเริ่มจากการตัดรายจ่ายส่วนตัวของเค้าลง ค่อยเป็นค่อยไปนะคะ บอกว่าต้องจ่ายเงินอะไรเกี่ยวกับลูกก็ได้ว่าไป ลองหางานอะไรมาให้เค้าทำที่บ้านได้มั้ยคะเช่นพิมพ์งานอะไรทำนองนี้ ที่ให้หาอะไรให้เค้าทำไม่ได้ให้คุณหวังตัวเงินจากเค้า แต่เค้าจะได้ไม่ว่างมากไปไงคะ คนไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันมานานคุณต้องหาแรงจูงใจให้เค้าดูนะคะ สู้ๆนะคะ ป้าแก้วเอาใจช่วยค่ะ... จากคุณ : แก้วแต้มสี เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 19:40:12

ความคิดเห็นที่ 25 ไม่ว่าท่านจะให้น้ำหนักความดี ไม่ดี ที่สัดส่วนเท่าไร แต่เราว่า ส่วนไม่ดีตรงนี้  มีน้ำหนักและเป็นสาระที่สำคัญมากๆ ต่อครอบครัว เป็นเรา เปิดอกคุย  ให้ระยะเวลาปรับปรุงตัว  ทำไม่ได้ เราและลูกๆก็ย้ายกลับบ้านเรา (แยกกันอยู่ชั่วคราว  ไม่ต้องให้ความช่วยเหลือทางการเงินแก่สามี  ส่วนครอบครัวสามี แล้วแต่กำลังเงิน) ปรับปรุงตัว ดีขึ้นค่อยว่ากันใหม่ จากคุณ : phabat77 เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 20:32:09

ความคิดเห็นที่ 26 อยากให้คุณเล่าให้พ่อแม่ฟังค่ะว่ากำลังมีปัญหา แต่เราว่าท่านคงรู้อยู่แต่ไม่พูดไม่อยากถาม ท่านคงรอให้คุณตัดสินใจเล่าให้ฟังเอง เล่าแล้วปรึกษากับท่านว่าควรจะหาทางออกยังไงดี เบื้องต้นคุณน่าจะตัดเงินสามีก่อนค่ะ ไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาจะนั่งๆนอนๆมีความสุขอยู่กับตัวเองแล้วได้เงินเดือน 12000 บาท คนรับใช้ยังต้องออกแรงทำงานเพื่อได้เงินเดือนสักห้าหกพันเลยค่ะ ลดเงินลงเรื่อยๆ ถ้าเขาบ่นคุณก็บอกไปค่ะว่าไม่มีเงิน ลูกต้องใช้ ฯลฯ ถ้าสุดๆจริงๆก็บอกว่าจะไม่ให้อีกแล้วเพราะไม่ไหวแล้ว มันเหลือกำลังแล้ว แล้วดูว่าเขาจะทำยังไง ถ้าเขาลงไม้ลงมือก็ย้ายกลับบ้านเลยค่ะ พ่อแม่คุณคงจะยินดีที่ลูกสาวไม่ต้องหาเลี้ยงสามีที่เกาะกินเฉยๆ คุณรักสามีมากกว่าที่รักตัวเองอีกค่ะ คุณเป็นห่วงว่าพ่อแม่พี่น้องเขาจะว่าในขณะที่เขาไม่ห่วงตัวเองเลยเพราะมีคุณห่วงแทน คุณควรจะห่วงความรู้สึกลูกๆที่รับรู้มาตลอดว่าคุณต้องหาเลี้ยงพ่อ คุณควรจะห่วงความรู้สึกพ่อแม่คุณที่ต้องรับรู้ว่าคุณเลี้ยงสามี คุณควรจะรักตัวเองให้มากกว่านี้ค่ะ จากคุณ : เทียนสีรุ้ง เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 20:57:52

ความคิดเห็นที่ 27 สวัสดีค่ะ ดิฉันก็หัวอกเดียวกับคุณค่ะ คล้ายๆกันค่ะ  แต่ต่างกันตรงที่สามีดิฉันไม่ดื่ม ไม่เล่น  ไม่เที่ยวค่ะ แต่เป็นคนขี้โรค (ภูมิแพ้ )  ทำงานอะไรก็ไม่ได้ ดิฉันจึงหาเลี้ยงคนเดียว ดิฉันเป็นข้าราชการ  จึงกู้ลูกเดียวค่ะ  แถมมีลูกสาวที่เอามาเลี้ยงเป็นลูก ไม่ได้เรื่องอีก  ( ขออภัยนะคะ  ดิฉันเล่าให้เป็นข้อคิดแก่เจ้าของกระทู้ค่ะ ) มีแฟนติดยา  ติดเกมส์  รีดไถเงิน  ลูกสาวขโมยเงินไปให้แฟนเป็นหมื่นๆ แถมมีลูกในวัยเรียน  1  คน   แต่ดิฉันอดทนค่ะ  ไม่ได้คิดจะเลิกกับสามี  พยายามแก้ปัญหาไปเรื่อยๆค่ะ ดิฉันไม่ได้แนะนำเจ้าของกระทู้ให้ทำเหมือนดิฉัน  นะคะ เพียงแต่ดิฉันบอกเล่าชีวิตให้เจ้าของกระทู้ฟังว่า  ยังมีเพื่อนที่คล้ายๆเจ้าของกระทู้ค่ะ ขอให้เจ้าของกระทู้ สู้ สู้  นะคะ จากคุณ : lawandee99 เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 21:08:36

ความคิดเห็นที่ 28 ถึงความเห็นที่ 27 เรื่องโรคภูมิแพ้  เราเคยดูสาระคดี  และทดลองแนะนำมาหลายคน  ผลหายนะ  คืองดบริโภคผลิตภัณฑ์ที่มีส่วนผสมของนมวัวทั้งหมด  แล้วอาการต่างจะเริ่มดีขึ้น จากคุณ : phabat77 เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 21:21:04

ความคิดเห็นที่ 29 อ่านมาสัมผัสได้ว่าจขกท.รักสามีน่ะค่ะไม่งั้นคงไม่ทนมานานขนาดนี้ แล้วลูกล่ะคะ? เงินเก็บเพื่ออนาคตทางการศึกษาของลูก? เงินเก็บเผื่อกรณีฉุกเฉินในครอบครัวหากมีอุบัติเหตุ? เงินออมหลังเกษียณจากงาน? ไม่รู้ตื้นลึกหนาบางนะคะ ขอโทษถ้าเข้าใจอะไรผิด แต่อ่านแล้วรู้สึกสงสารลูกคุณน่ะค่ะ แม่ที่ให้ความสำคัญกับพ่อที่ไม่เอางาน มากกว่าลูกตัวเอง เงินที่หมดไปกับค่้าบุหรี่ค่าเหล้า มันทำประโยชน์อย่างอื่นได้อีกมากมายค่ะ หมื่นสองนี่เรียกได้ว่าฟุ่มเฟือยเลยค่ะ จากคุณ : poonkk เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 21:32:41

ความคิดเห็นที่ 30 นอกจากเขาจะผิดที่เป็นแบบนั้น   คุณเองก็มีส่วนด้วย   เหมือนเราปลูกต้นไม้   เราเห็นมันเอนเอียงนิดเดียว   แต่ไม่สนใจก็ดูมันมาเรื่อยๆ   10  ปีผ่านไป   คุณเห็นต้นไม้มีกิ่งก้านใหญ่โตแต่มันโน้มเอียงแบบค้านสายตา   ทนไม่ได้กับภาพที่เห็น    อยากให้มันกับมาตั้งตรงหรือเอนเอียงน้อยกว่านี้ คุณก็ต้องเริ่มลงมือแล้ว   ตัดแต่งกิ่งก้านที่ไม่ต้องการ   ที่ไม่จำเป็นออกเสียบาง   เคยให้เขาครั้งละ  1,000  ก็เหลือ  500 - 600   เคยให้ส่วนกลาง 7,000  ก็อาจลดลงบ้างนิดหน่อย  ค่อยๆปรับไป ขอให้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีนะครับ จากคุณ : samr เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 21:38:45

ความคิดเห็นที่ 31 ขอบคุณ คุณ phabat77 มากค่ะ จากคุณ : lawandee99 เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 21:46:52

ความคิดเห็นที่ 32 เค้าไม่กระตือรือร้นที่จะขวนขวายทั้งๆที่ดิฉันเสนอหาทุนให้เค้าเอง  แต่เค้าบอกว่าถ้าทำไปแล้วขาดทุนสู้อยู่เฉยๆดีกว่า คุณต้องเริ่มที่งดให้เขาใช้จ่ายในสิ่งอื่นๆ นอกจาก การกิน(เพื่อดำรงชีวิต)ในแต่ละวัน เพราะอยู่เฉยๆก็ไม่ต้องใช้เงินนิ  แล้วลดการให้เงินพ่อแม่สามีด้วยเพราะลูกที่เหลือสามารถจุนเจือเขาได้อยู่แล้ว บอกไปเลยว่าต้องเริ่มเก็บเงินให้ลูกไว้เป็นทุนการศึกษาแล้ว และอีกอย่างถ้าข้อความที่คุณเล่ามาทั้งหมดเป็นความจริง เปฺิดให้เขาอ่านคอมเม้นท์ต่างๆในกระทู้นี้ด้วยว่าคนอื่นเขามองสามีคุณอย่างไร แต่คิดว่านิสัยของสามีคุณคงสุดเอือม ขนาดพ่อ แม่ พี่น้องเค้าก็ดูถูกเค้าตลอดเวลาอยู่แล้ว เขายังไม่เปลี่ยนแปลงตัวเอง เขาคงคิดว่าศักดิ์ศรีของตัวเองคงไม่มีแล้ว เพราะฉะนั้นคุณคงต้องพูดให้กำลังใจในการที่เขาจะสร้างศักดิ์ศรี(ความภูมิใจในตัวเอง)ขึ้นมาใหม่ รวมถึงต้องพูดถึงปัญหาต่างๆให้เขารับรู้รวมถึงขีดจำกัดของความอดทนที่มีต่อตัวเขาในกรณีที่จะเกาะเมียกินให้เขารับทราบ ถ้าเขาเปลี่ยนตัวเองได้ก็ดีไปแต่ถ้าไม่ เมื่อถึงเวลาที่ต้องจากกันจะได้ไม่ต้องเสียใจ แก้ไขเมื่อ 22 ส.ค. 54 21:58:05 จากคุณ : electus เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 21:53:03

ความคิดเห็นที่ 33 คนที่จะให้เขาเลิกเหล้าได้ดีที่สุดคือลูกทั้ง ๒ ครับ....ลองหาวิธีให้ลูกพูดกับคุณพ่อซิครับ...บางทีน้ำตาลูกอาจจะทำให้พ่อใจอ่อนลงก็ได้ครับ... จากคุณ : ผ่านมา-ผ่านไป (Come N Go) เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 22:12:40

ความคิดเห็นที่ 34 แล้วใจลึกๆ  คุณยังรักเค้าไหมคะ  ถ้าเค้ามีข้อเสียเกินครึ่งขนาดนี้แล้ว จากคุณ : lovepanda เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 22:31:31

ความคิดเห็นที่ 35 ถ้าเค้าคิดจะเปลี่ยนจริงๆ คงไม่ปล่อยให้เวลายืดเยื้อมาถึง 3 ปีหรอกค่ะ เราว่าคุณให้เวลาเค้ามาพอสมควรแล้วล่ะ คนเราถ้ารักกันจริงๆแค่เห็นคนที่เรารักต้องลำบากนิดหน่อยก็ทนไม่ไหวแล้ว ยิ่งเป็นหัวหน้าครอบครัว เป็นพ่อคนด้วยแล้วยังทำตัวแบบนี้ เราว่าจะคาดหวังให้เค้ามารับผิดชอบอะไรในชีวิตคุณคงเป็นไปได้ยาก อีกอย่างการอยู่แบบนี้มันอาจจะทำให้ลูกสาวสองคนของคุณที่เห็นสภาพพ่อเมามาย ติดเหล้าบุหรี่ ทำตัวไร้ค่าไปวันๆ หมดศรัทธาในตัวพ่อลงไปเรื่อยๆ คุณบอกว่าลูกสาวกำลังเป็นวัยรุ่น เค้าเป็นวัยที่ต้องการต้นแบบนะคะ พ่อไม่สามารถเป็นต้นแบบที่ดีให้เค้าได้แล้ว ทีนี้ก็เหลือแต่คุณว่าจะเลือกเป็นต้นแบบแบบไหน เป็นแม่ที่น่าสงสาร ต้องหาเงินมาเลี้ยงพ่อที่ไม่ทำงานทำการ ติดเหล้า หรือ เป็นแม่ที่เด็ดเดี่ยว เข้มแข็ง เป็น single mom ที่สามารถเลี้ยงลูกให้มีอนาคตที่ดีได้ อย่าเอาปัจจัยแวดล้อมมาเป็นข้อกำหนด อย่าแคร์ว่าคนอื่นจะคิดยังไงถ้าคุณต้องหย่ากับสามี อย่าสร้างข้ออ้างบางข้อเพื่อรั้งตัวเองให้อยู่กับเค้า (เช่น เค้าจะอยู่ยังไงถ้าไม่มีคุณ เค้าคงน่าสงสาร) เพราะนั่นคือชีวิตของเค้า ถ้าเค้าไม่คิดจะรับผิดชอบมันก็ไม่ใช่ปัญหาของคุณ เหมือนกับที่เค้าคิดว่าหน้าที่หาเงินเป็นของคุณไม่ใช่ของเค้ามาตลอด 3 ปี อะไรที่มันหนักก็วางเถอะค่ะ ถือไปนานๆมีแต่จะหมดแรง วางลงซะตอนนี้เราจะได้ก้าวไปข้างหน้าได้เร็วขึ้น เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : สวยลากแตะ เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 54 01:09:31

ความคิดเห็นที่ 36 คุณสปอยล์เค้ามากไปค่ะ...คุณรักเค้า มากกว่าตัวคุณเอง และลูกทั้งสอง ผู้หญิงแบบนี้มีเยอะจังค่ะ...เหมือนบางครอบครัว ที่สามีตบตี แต่ยังทน..ทิ้งไปกลัวเค้าจะอยู่กินยังไง เอาเป็นว่า...ลดเงิน 12000บาท  เป็นแค่ค่าข้าวของบ้าน วันละ150บาทพอค่ะ เพื่อไม่ให้มีเงินเหลือไปซื้อบุหรีและเหล้า..เค้าจะต้องดิ้นรนเพื่อหาเงินมาซื้อ... จะก่อปัญหาปวดหัว  ให้ใจแข็งสักระยะนึง  เดือนเดียวก็รู้แล้วค่ะ ว่าเค้าจะหาทางออกยังไง ถ้าไม่ให้จุดหักเห  ก็ไม่มีจุดเลี้ยวค่ะ...บางที เค้าอาจจะเลิกเหล้าบุหรี่ได้  และอาจกลับมาตื่นปกติได้บ้าง  อาจทำงานการได้บ้าง (เราตื่นเที่ยงค่ะ ...แต่รายได้เรา เทียบเท่าวุฒิปกติของเรา วิศวกรปริญญาโท...ตื่นเที่ยงก็ขายออนไลน์ได้ค่ะ  ไปส่งของบ่ายสี่  แล้วไปรับลูก  เตรียมอาหาร สอนการบ้าน  ทำงานบ้าน  วางแผนเที่ยวทุกเดือน  เล่นหุ้น ศึกษาหุ้นตลอด  ดูละคร  ดูซีดี  เล่นเน็ต....ตื่นเที่ยงไม่ใช่หายนะค่ะ  แต่ไม่ดี) อย่าลืมว่า ติดเหล้านานๆ  อาจเมา ก้าวร้าวตบตีลูกเมียนะคะ...เลิกเหล้าบุหรี่ตั้งแต่วันนี้ดีกว่าค่ะ จากคุณ : บ้านดอกชวนชมสารพัดสี เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 54 02:40:32

ความคิดเห็นที่ 37 น้าสาวของเราคนหนึ่ง ก็เป็นแบบนี้แหละ มีสามีเป็นลูกแง่ นอกจากจะไม่ช่วยแล้ว ยังเข้าทำนอง มือไม่พาย เอาเท้าราน้ำอีกด้วยคะ เราเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องทำงานเลี้ยงลูก เลี้ยงสามี แต่ทุกวันนี้เธอก็ยังทำอยู่ เพราะเธอรักเขาคะ จากคุณ : วิหคลม เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 54 02:44:02

ความคิดเห็นที่ 38 ใจเย็นๆ หาวิธีลด เงินที่ให้สามีดู แล้ว พ่อแม่สามี พอจะลดจำนวนเงืนที่จะให้ลงบ้างได้ไหม คุณมีเงินเก็บบ้างไหม ยังไงก็แอบเก็บให้ลูก และตัวเองทุกเดือนด้วย ไว้สำหรับอนาคตของเด็กๆ จากคุณ : หงส์ เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 54 06:21:55 A:121.127.221.23 X: TicketID:324406

ความคิดเห็นที่ 39 จขกท.ทำไมใจดีจัง  นอกจากเลี้ยงสามีแล้วยังให้เงินครอบครัวเขาอีก. ไม่รู้นะค่ะ  คนอื่นจะคิดยังไง  สำหรับตัวดิฉันเลิกอย่างเดียวเท่านั้น  ไม่ใช่ใจดำนะค่ะ  หากเขาตกงานแล้วเขาดิ้นรนเพื่อหางานและทำตัวดีไม่กินเหล้าไม่สูบบูหรี่  ช่วยเหลือเราทุกทางก็ว่าไปอย่าง  แต่นี่ก็ไม่ใช่  แถมยังเมื่อก่อนตอนมีงานทำก็ใช่ว่าเป็นหลักในเรื่องรายได้  เราไม่ต้องมาคิดมากกลัวว่าใครจะว่าได้ว่าเมื่อก่อนเขาเลี้ยงเรา ตัวดิฉันสามีดีมาก  ไม่กินเหล้า  ไม่สูบบุหรี  ไม่เที้ยว  เงินทองให้ครบทุกเดือน  มีเสียอยู่อย่างเดียวคือเอาเงินไว้ที่เขาไม่ได้เลยจะหมดภายใน 1 เดือน  และภายในสิ้นปีนี้เราจะเกษียณพร้อมกัน   ดิฉันขู่ว่าหากอยู่บ้านเฉย ๆ แล้วยังใช้เงินเก่งเหมือนเดิม  จะไม่ให้เงินใช้เลย(เงินอยู่ที่ดิฉันหมด)  จะมีให้กินเพียงอย่างเดียว แก้ไขเมื่อ 23 ส.ค. 54 08:03:20 จากคุณ : มีความจริงใจมาให้ เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 54 08:02:24

ความคิดเห็นที่ 40 เราเป็นแบบนี้เลยค่ะ หาเงินจ่ายทุกสิ่งอย่างในบ้าน โดยที่สามีเราขับแท็กซี่หาเงินส่งรถอย่างเดียวยังไม่ค่อยพอเลย เราท้อใจเหมือนกันแต่มาคิดดูอีกที สามีเราเค้าก็พยายามทำแล้วแต่เป็นเพราะว่าตอนนี้แท็กซี่เยอะเหลือเกินทำให้เค้าช่วยรัยเราไม่ได้เลย เราก็พยายามคิดถึงข้อดีของเค้าให้มากที่สุดเพราะเราก็มีลูก 2คนเหมือนกัน เค้าคือพ่อที่ดี คือสามีที่ดีที่สุดสำหรับเรา จะมีข้อเสียเรื่องเดียวคือตอนนี้หาเงินให้เราใช้ไม่ได้เท่านั้น ซึ่งเมื่อก่อนตอนเค้าหาเงินได้เยอะเค้าก็ให้เราใช้อย่างสบายเหมือนกัน พอเค้าตกงานมาขับแท็กซี่หาเงินไม่ค่อยได้จะเลิกกับเค้าเลยมันก็ใจร้ายไปหน่อยนะคะ เค้าดื่มเหมือนกันเกือบทุกวันแต่ไม่เยอะและนั่นดื่มในบ้านค่ะไม่เคยออกไปไหน อาจจะเป็นเพราะเครียดก็ได้ค่ะถึงดื่ม ค่อยๆคิดนะคะ เราอาจจะหนักกว่าด้วยซ้ำเพราะต้องผ่อนบ้านด้วย พยายามนึกถึงข้อดีของเค้าไว้นะคะ สู้ๆค่ะ จากคุณ : อยู่ที่เดิม เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 54 08:07:03

ความคิดเห็นที่ 41 สวัสดีตอนสายๆค่ะ ดิฉันเจ้าของกระทู้นะคะ  เช้านี้ได้เข้ามาอ่านคำแนะนะเพิ่มเติมของทุกๆท่าน ต้องขอขอบพระคุณทุกๆท่านจริงๆค่ะที่สละเวลาเข้ามาอ่าน  และให้คำแนะนำต่างๆ     ดิฉันขอชี้แจงข้อเท็จจริงบางอย่างเพิ่มเติมนะคะ ## ที่ดิฉันปิดเรื่องนี้ไม่ให้ทางครอบครัวดิฉันทราบ  เพราะดิฉันมั่นใจว่าทางครอบครัวดิฉันต้องเอาตัวดิฉันกลับทันทีแน่นอน ดิฉันยังห่วงความรู้สึกลูก และยังหวังว่าเค้าจะเปลี่ยนแปลงได้ค่ะ จึงยังรอ และหวังอยู่   ## หลายๆท่านอาจจะคิดว่าดิฉันต้องการเลิกเพราะสามีหาเลี้ยงไม่ได้  แต่ความจริงตั้งแต่ต้นที่ดิฉันเล่าคือ  เค้าเคยทำงานค่ะ และรายได้น้อยกว่าดิฉันเท่าตัว  แต่เรื่องนี้ไม่เป็นปัญหาเพราะอย่างที่ดิฉันบอก "ครอบครัวเรา เราต้องช่วยกัน"   และถ้าเค้าป่วย หรือพิการจนไม่สามารถทำงานได้ดิฉันยินดีที่จะดูแลเค้าไปจนวันตายค่ะ  แต่ตอนนี้สิ่งที่เป็นมันตรงกันข้าม  เค้าเพิ่งจะอายุเพียง 35  ยังหนุ่มยังแน่น  ยังมีกำลังในการต่อสู้ชีวิตอีกเยอะ  แต่ตอนนี้เค้าเลือกที่จะปล่อยให้ดิฉันสู้คนเดียวค่ะ     คุณอยู่ที่เดิมคะ  ถ้าสามีดิฉันดิ้นรนเหมือนสามีคุณแม้สักนิดเดียว ดิฉันจะไม่สับสนในตัวเองเลยค่ะ ดิฉันยินดีร่วมหัวจมท้ายไปด้วยกันแน่นอน เช่นกันค่ะเรื่องผ่อนบ้าน ดิฉันก็ส่งอยู่ ตอนนี้ความรู้สึกเหมือนตัวจมอยู่ใต้ดิน และหัวพ้นพื้นดินมานิดเดียวเองค่ะ  อึดอัด ขยับไม่ได้ ดิฉันกล้าพูดได้เลยค่ะว่า "สามีคุณดีกว่าสามีดิฉันมาก  ขอบคุณนะคะ ^^ ## ดิฉันเคยเสนองานทุกอย่างให้ค่ะ แนะนำหลายๆที่  รวมทั้งธุรกิจส่วนตัว ดิฉันสามารถหาเงินทุนให้เค้าได้จริงๆถ้าเค้าต้องการจะลงมือทำ  แต่เค้าก็ไม่มีการตอบรับค่ะ  ไม่ได้ศึกษาธุรกิจ หรือการลงทุนอะไรเลย          ดิฉันเคยบอกว่าว่างๆไปขับแท็กซี่ก็ได้  เค้าก็บอกว่าไม่รู้เส้นทาง แถมพ่อ แม่ พี่น้อง เค้าก็ไม่อยากให้ทำ เพราะมันอันตราย ( คนทุกคนบนโลกนี้ตกอยู่บนความเสี่ยง และอันตรายทั้งนั้นแหล่ะค่ะถ้าเราประมาท ดิฉันไม่เข้าใจจริงๆค่ะว่าพวกเค้าคิดอะไรกัน)  พอถามเค้ามากๆ เค้าก็บอกว่าเดี๋ยวเค้าไปแน่ไม่ต้องกลัว แล้วก็พาลโมโห ดิฉันไม่อยากทะเลาะค่ะ  ไม่อยากให้บรรยากาศในบ้านมันแย่ลงไปอีก ก็เลยไม่พูดดีกว่า ## เรื่องที่จะให้ลูกๆขอร้องพ่อให้เลิกเหล้า เลิกบุหรี่ มันเป็นความพยายามที่สูญเปล่าไปแล้วค่ะ เพราะเราทั้งสามคนแม่-ลูก ได้ลองแล้วทุกทาง  ทั้งพูดดีๆ หว่านล้อม และมีขู่จะไม่พูดด้วยอย่างที่บางท่านแนะนำ  แต่สามีดิฉันหาได้แคร์ไม่ค่ะ  พาลจะทะเลาะและเกรี้ยวการดใส่ซะอีก ##เรื่องค่าใช้จ่ายในบ้านที่ต้องการลดมันยากมากค่ะ  จากปกติที่จ่ายอยู่แล้ว 7000 ตอนนี้ดิฉันต้องจ่ายเพิ่มอีกค่ะ  เพราะคุณแม่ท่านมักจะบอกว่าค่ากับข้าวไม่พอ  ดิฉันก็จะให้เพิ่มที่ละ 500 หรือ 1000 ขึ้นอยู่กับเงินในกระเป๋าค่ะ ท่านทั้งสองทราบค่ะว่าดิฉันทำงาน และต้องเลี้ยงดูลูกของดิฉัน และลูกชายของท่าน  ท่านก็ได้แต่บอกว่าสงสาร  และชื่นชมที่ดิฉันทำงานเก่ง  และดูแลลูกเค้าอย่างดี ดิฉันไม่ได้ยินดีกับสิ่งเหล่านี้เลยค่ะ แต่เวทนาตัวเองมากขึ้นๆ /////////////  หลังจากดิฉันได้อ่านคำแนะนำของทุกท่านแล้ว  ดิฉันจะเริ่มจัดการบางอย่างทันทีค่ะ  เริ่มจากลดเงิน  และคุยกับเค้าจริงจังอีกสักครั้ง ให้โอกาสเค้าอีกสักครั้ง  อยากให้เค้ามีงาน  หรือมีธุรกิจที่จะเลี้ยงตัวเองได้ค่ะ  แต่ดิฉันไม่แน่ใจเหมือนกันนะคะว่าอนาคตถ้าเค้ามีเงิน สามารถดูแลตัวเองได้แล้วเค้าจะเป็นอย่างไร  เพราะเมื่อก่อนตอนเค้ามีเงินของตัวเอง  เค้าก็กลับบ้านเกือบเช้าตลอด  บางครั้งก็ไปนอนห้องเพื่อน ไม่รู้ว่าถ้าตอนนี้เค้ามีเงินเยอะขึ้น อะไรบ้างที่จะเปลี่ยนไป         แต่ถ้าจะต้องเลิกกันจริงๆดิฉันอยากให้เค้าดูแลตัวเองได้ก่อนค่ะ เรื่องอื่นถ้าจะไปกันไม่ได้  หรือดิฉันรับอะไรไม่ได้ค่อยมาว่ากัน  แต่ตอนนี้อยากให้เค้าเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีขึ้น  อย่างน้อยให้ลูกได้รู้สึกภูมิใจในตัวพ่อของพวกเค้าบ้าง ขอขอบพระคุณทุกๆความคิดเห็นจริงๆนะคะ  บางท่านทำให้ดิฉันคิดได้จริงๆว่า  ดิฉันควรรักลูก และตัวเองมากกว่านี้จริงๆ     ขอบพระคุณค่ะ จากคุณ : ว่าที่ceo เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 54 09:19:51

ความคิดเห็นที่ 42 สามีจขกท. เหมือนแฟนเก่าเรายังกับถอดแบบกันมาเลยค่ะ แต่เราโชคดี ไม่มีลูกด้วยกัน เราเข้าใจคุณมากๆ ตอนที่แฟนเรามีงานทำก็ใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายไปกับการเที่ยวกับเพื่อนตามที่แพงๆ ตอนหลังตกงาน แต่ทำตัวเหมือนเดิมโดยใช้เงินเรา ยิ่งเราให้ เค้าก็เหมือนยิ่งเคยตัว รู้ว่าไม่ต้องทำงาน แค่ขอตังค์เราเดี๋ยวก็ได้ ของเรานี่เดือนๆนึง เป็นค่ากินดื่มเที่ยวของเค้าประมาณเกือบ 3 หมื่น คือเราใจดี ขอทีไรก็ให้ทุกครั้ง แต่ก็ขอเค้าทุกครั้งว่าอย่าเมาได้มั้ย เราเป็นห่วงเค้ากลับบ้านไม่ได้ เรานอนไม่หลับ แรกๆก็เกรงใจเราอยู่ แต่พอเห็นเราไม่ว่าอะไร (มีแต่ขอร้อง) ก็ยิ่งหนักขึ้นเรื่อยๆ เมาไม่รู้เรื่องทุกวัน เงินหาย โทรศัพท์หายตลอด เราทนมา 5-6 ปี คิดและหวังมาตลอดว่าเค้าจะเปลี่ยนตัวเองได้ แต่ก็ไม่ค่ะ ช่วงหลังเราลดลงครึ่งนึง ไม่ให้เค้าเพิ่ม แต่ก็ลงท้ายด้วยการทะเลาะกัน เพราะเค้าจะอารมณ์เสีย หงุดหงิดมากๆ ถ้าไม่มีเงินออกไปหาเพื่อน ชีวิตในบ้านของเราก็ไม่มีความสุขอีก บางที่ก็ให้เงินไปเพื่อตัดความรำคาญ เราลงทุน แถมเริ่มต้นขายของทาง net ให้ แต่สุดท้ายเค้าก็ทำต่อไม่ได้ เพราะไม่ยอมออกไปติดต่อรับของมาขายเอง รอเราไปรับมาให้ตลอด ถึงเวลาต้องไปส่งของที่ไปรษณีย์ก็ต้องรอเราอีก เราก็ทำงานประจำ ไม่มีเวลามากมายขนาดนั้น ตอนหลังต้องเลิกไป เพราะหาของให้ลูกค้าไม่ทัน เราก็เหนื่อยแล้วค่ะ มันไม่ไหว แฟนเราแย่กว่าสามีจขกท.ตรงที่งานบ้านก็ไม่ช่วยค่ะ เรากลับมาจากทำงาน ต้องมาทำเอง คือเค้ากลายเป็นเหมือนเด็กสิบขวบ หนักไม่เอา เบาไม่สู้ เล่าไปเหมือนซ้ากับเรื่องของ จขกท.อ่ะค่ะ เราเคยทนเพราะคิดว่าให้เค้าดูแลตัวเองได้ก่อน แล้วเราค่อยปล่อยทุกอย่าง แต่ยิ่งให้ ยิ่งเป็นการสปอยล์เค้าค่ะ สุดท้ายเราใจแข็งไม่ไห้เงินเกินกว่าที่ตกลงกัน (คิอเราให้แค่พอที่จะไปกับเพื่อนได้ซักอาทิตย์ละ 2 วันเท่านั้น) ก็ทะเลาะกันหนัก ทำร้ายเราด้วย เราเลยเลิกค่ะ บอกพ่อกับแม่ แล้วก็ออกจากบ้านมาอยู่กับท่านเลย เรื่องยังไม่จบแค่นั้นค่ะ เพราะความที่เราสงสารเค้า ยังส่งเงินให้อีก บอกเค้าว่าให้รีบหาอะไรทำ เพื่อให้อยู่ได้ด้วยตัวเอง ระหว่างยังหางานทำไม่ได้ เราจะช่วย เราก็คิดว่าน่าจะซัก 2-3 เดือน อย่างมาก 6 เดือน เค้าน่าจะพอหาอะไรทำได้บ้าง แล้วเป็นไงรู้ม้ยคะ ผ่านไปปีกว่า รับเงินจากเราทุกเดือน แต่ยังไม่ทำงานอะไร ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะเป็นไปได้ขนาดนั้น เค้าก็มาร้องไห้ มาง้อ บอกว่าเลิกเที่ยวเลิกดื่มแล้ว มาขอให้เรากลับไปอยู่กับเค้า แต่เราเหนื่อยจนหมดใจไปแล้วค่ะ คิดได้แล้วว่าผู้ชายคนนี้เห็นแก่ตัว เห็นแก่ความสบายของตัวเอง ไม่เห็นใจความลำบากของเรา ปากบอกว่ารัก แต่สิ่งที่ทำมันไม่ใช่ ส่วนนึงเราโทษตัวเองว่าให้เค้าจนเคยตัว เค้ารู้ว่าเราขี้สงสาร คงคิดว่ายังไงก็ทิ้งเค้าไม่ลง ความรักมันไม่มีแล้วค่ะ มันหมดไปนานแล้ว มาตัดขาดได้เพราะว่าเห็นพ่อแม่ร้องไห้สงสารเราตอนที่รู้เรื่อง บอกว่าพ่อแม่เลี้ยงลูกมาไม่เคยให้ลำบาก ท่านเสียใจมากพอรู้ว่าเราอยู่อย่างลำบากมานาน เราว่า ถ้าคุณอยากให้เค้าเปลี่ยน คุณต้องเดินออกมาค่ะ พาลูกออกจากบ้านมาเลย บอกเค้าว่า ถ้าเค้ามีความรับผิดชอบเพียงพอสำหรับครอบครัวเมื่อไหร่ ค่อยมาคุยกัน คุณอย่ารอให้เค้าดูแลตัวเองได้เลยค่ะ ออกมาก่อน แล้วให้เค้าพิสูจน์ตัวเอง จริงๆนะคะ คนที่สบายจนเคยตัว เค้าจะเปลี่ยนก็ต่อเมื่อหลังชนฝา ต้องทำอะไรซักอย่าง ถ้าเค้าทำไม่ได้ ก็คงเป็นเพราะเค้ารักความสบายของตัวเอง มากกว่าคุณและลูก คุณก็ไม่ต้องกลับไปหาเค้าอีก ยังไงก็แล้วแต่คุณจะตัดสินใจนะคะ คิดถึงคนที่รักคุณให้มากๆค่ะ จากคุณ : คนขี้สงสาร เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 54 11:49:09 A:66.190.79.207 X: TicketID:327823

ความคิดเห็นที่ 43 เหนื่อยใจแทนค่ะ  อ่านเรื่องของคุณแล้วรู้สึกสงสารลูกๆคุณจังเลย ที่มีพ่อแบบนี้ แถมยังมีแม่ที่หลงพ่ออย่างไม่มีสติอีก คุณไม่ห่วงอนาคต ของลูกจะลำบาก แต่คุณห่วงว่าถ้าสามีขาดคุณไปเขาจะลำบากมากกว่า เรื่องที่คุณไม่กล้าเลิกเพราะห่วงความรู้สึกของลูก ดิฉันว่าจริงๆแล้ว คุณห่วงความรู้สึกตัวเองมากกว่าค่ะ  ลูกน่าจะรู้สึกดีขึ้นด้วยซ้ำที่ไม่ต้อง มาเจอพ่อเจ้าอารมณ์ มาวีนใส่ด้วยคำหยาบคายอย่างที่คุณเล่ามา จขกท.ไม่ต้องทำอะไรหรอกค่ะ ไหนๆก็ทนมาได้ตั้งสามปีทนอีกสัก สามสี่สิบปีจะเป็นไรไป ขออภัย จขกท.ด้วยนะคะถ้าแสดงความเห็นแรงไปหน่อย จากคุณ : สาวน้อยร้อยโล เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 54 12:49:41

ความคิดเห็นที่ 44 สวัสดีตอนบ่ายค่ะ ขอบคุณ คุณคนขี้สงสารค่ะ / ช่างเป็นความเหมือนที่โหดร้ายสำหรับลูกผู้หญิงอย่างเราจังนะคะ  ขอขอบคุณสำหรับกำลังใจและคำแนะนำจากประสบการณ์จริงค่ะ ขอบคุณ คุณสาวน้อยร้อยโลค่ะ / ไม่รุนแรงหรอกค่ะ เพราะคนส่วนมากก็จะมองว่าดิฉันทนอยู่ได้อย่างไร มันไม่ใช่แค่เรื่องที่ดิฉันรักเค้าหรอกค่ะ แต่มันเป็นเพราะดิฉันไม่เข้มแข็งพอ  ใส่ใจความรู้สึกคนอื่นมากกว่าตัวเอง และลูก  ถามว่ายังรักเค้าอยู่ไม๊  ตอนนี้ดิฉันตอบได้แค่ว่า เพราะระยะเวลา และความผูกพันธ์ที่มีมันทำให้ไม่ง่ายที่ดิฉันจะตัดเค้าค่ะ ดิฉันไม่อยากเห็นเค้าล้มเหลวในชีวิตทุกๆเรื่อง  แต่ตอนนี้ดิฉันต้องคิดใหม่ มองใหม่แล้วค่ะ  ในเมื่อเค้ายังไม่เคยนึกถึงเรา  แล้วจะต้องทนต่อไปเพื่ออะไร   ขอบคุณมากๆนะคะ จากคุณ : ว่าที่ceo เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 54 13:42:30

ความคิดเห็นที่ 45 ถ้าเค้ายังหาแรงบันดาลใจให้ตัวเองปรับเปลี่ยนไม่เจอ ต่อให้คุณใช้วิธีการกดดันยังไงก็ไม่ได้ผลหรอก แถมหยิกเล็บเจ็บเนื้อกันซะเปล่าๆ คุณอยากช่วยเขาจริงหรือ..ปัญหาทัศนคติของเขาที่ตัวเขาเองยังแก้ไม่ได้..คุณช่วยเขาได้หรือ ความทุกข์ของคุณ มันอยู่ที่ตัวคุณเอง ปล่อยให้ตัวเองเหนื่อยจนท้อแท้ หมดกำลังใจ เพิกเฉยในเรื่องที่จริงๆแล้วตัวเองก็เฉยไม่ได้ ทำร้ายทั้งตัวเองและลูก ด้วยสิ่งที่เรียกว่า "ความสงสาร" ก็หาวิธีแก้กันไป สุดท้ายแล้ว มันจะถึงจุดที่ทนไม่ไหวอีกแล้ว การเปลี่ยนแปลงจะเกิดขึ้นเอง..เป็นกฏธรรมชาติ ความทุกข์ของสามีคุณ -ลองให้ไปบวช/ไปทำงานอาสา/ไปเข้าค่าย/ไปเจอสังคมอื่นที่ไม่คุ้นเคย เพื่อกระตุ้นความเฉื่อย -หาดูว่าสามีคุณมีคนที่เคารพนับถือที่จะมาเตือนสติได้หรือไม่ ไปขอร้องให้เขาช่วย -คนที่ขาด "ศรัทธา" ก็จะไม่มีแรงขับให้ทำอะไรทั้งนั้น..ความรักครอบครัวก็เป็น "ศรัทธา" อย่างนึง แต่ถ้าเขาโหลยโท่ย หมดปัญญาจริงๆ จน 3 เรื่องข้างบนก็ทำอะไรกับเขาไม่ได้แล้ว....คุณยังจะเกี่ยวข้องกับเขาอีกหรือ จากคุณ : MadApple เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 54 15:42:01

ความคิดเห็นที่ 46 ขอบคุณมากๆค่ะคุณ MadApple /  ความทุกข์ของดิฉัน  ดิฉันพยายามทำใจให้เป็นสุขอยู่ค่ะ ต่อให้ดิฉันต้องอดมื้อ กินมื้อดิฉันก็จะไม่ทุกข์ถ้าสามีของดิฉัน หรือหัวหน้าครอบครัวไม่เป็นอย่างนี้  ดิฉันไม่รู้วิธีสลัดและขจัดทุกข์นี้ออกไปได้อย่างไร  ถ้าเรื่องมันง่ายๆแค่บอกสามีว่าดิฉันทนไม่ไหวแล้ว  เราแยกกันอยู่เถอะ  และเค้าก็ยอมรับอย่างนั้นมันก็คงจะดีค่ะ     ดิฉันสารภาพตรงๆค่ะว่าดิฉันกลัวสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้น  กลัวในสิ่งที่ไม่รู้ว่าจะเกิดขึ้นหรือไม่  มันแย่มากจริงๆค่ะ  ดิฉันอยากแยกออกมาเพื่อให้เค้าได้ลองสู้ด้วยตัวเอง  แต่ไม่รู้จะเริ่มพูดกับเค้ายังไง  ไม่รู้จะใช้คำพูดยังไง  กลัวค่ะ กลัวว่าถ้าเค้าไม่พอใจแล้วจะไปกินเหล้าเมามายมาอาละวาดที่บ้าน  เค้าเคยโวยวายและทะเลาะเพราะหึงหวงดิฉัน  เพราะดิฉันต้องคุยกับลูกค้าทุกวัน ต้องติดต่อกับผู้คนมากมาย  และบางครั้งก็มีคนให้ความสนใจในตัวดิฉัน  พยายามที่จะคุยมากกว่าธุรกิจ แน่นอนค่ะดิฉันไม่ได้เล่นด้วย แต่มันก็กลายเป็นประเด็นค่ะ มันแย่มากจริงๆนะคะ     เค้าเมา  อาละวาด  เสียงดัง  พังประตู  ด่าทอดิฉันต่อหน้าลูก  ซึ่งเด็กๆก็ตกใจทำอะไรไม่ถูกได้แต่ร้องไห้  จนน้องของเค้าต้องไปส่งดิฉันที่บ้านพ่อ-แม่ดิฉันก่่อน  แต่นั่นก็เป็นแค่ครั้งเดียวที่เค้าทำนะคะ  แต่ดิฉันกลัวที่จะต้องเจออะไรอย่างนั้นอีก     ดิฉันกับลูกก็ไม่สามรถทำให้เค้ามีแรงจูงใจในการอยากใช้ชีวิตของเค้าได้  คงต้องให้เค้าได้ไปลองสัมผัสสังคมอื่นๆดูอย่างที่คุณแนะนำค่ะ ขอขอบคุณทุกๆท่านอีกครั้งนะคะ จากคุณ : ว่าที่ceo เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 54 17:01:32

ความคิดเห็นที่ 47 สามีเหลวไหล  ภรรยาอ่อนแอ...เข้าใจนะคะ  การมีใครสักคนก็อบอุ่นใจกว่า ยิ่งผุ้หญิงเก่งๆ  ไม่อยากถูกใครนินทาว่า สามีหย่า/ทิ้ง (ทั้งที่เราทิ้งเอง) เข้าใจนะคะ  อยากให้ชีวิตสมบูรณ์  ครอบครัวมีพร้อม...แต่คุณต้องยอมรับความจริงว่า  "จริงๆแล้ว ชีวิตครอบครัวคุณไม่สมบูรณ์" สามีอยู่บ้าน ดูแลบ้านดูแลลูกแทนภรรยา  ผุ้ออกไปทำงาน...เป็นอีกวิถีคนเมืองสมัยนี้ แต่ถ้าเค้าติดเหล้า ไม่ทำงานเลย...อันนี้ไม่ใช่ค่ะ ดีใจที่คุณยอมลดเงินให้เค้า...เพื่อให้เค้ารู้ว่า เงินทองหายาก มีไม่พอใช้ คุณควรเลิกให้พ่อแม่เค้า ...แต่เก็บไว้ให้ลูกแทน...เพื่อให้พ่อแม่เค้ามาสอนเค้าบ้าง  เผื่อจะฮึดสู้ เราก็คิดนะคะ  ว่าถ้าเป็นเราจะทำไง  ... ถ้าสามีไม่ทำงาน เรียกว่าความดีไม่ปรากฎ  แต่ก็ต้องห้ามมี "ความไม่ดี" ปรากฎ คือกินเหล้า ผลาญเงิน อันนี้ไม่เลี้ยงไว้ค่ะ เป็นเรา  เราหิ้วสามี+สัมภาระ  ขึ้นรถไปปล่อยไว้ที่บ้านพ่อแม่เค้าค่ะ...แล้วล๊อคบ้านหมด  พาลูกไปเที่ยวสัก 4วันช่วงปิดเทอม ตค. จากคุณ : บ้านดอกชวนชมสารพัดสี เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 54 17:12:04

ความคิดเห็นที่ 48 ลองถามสามีดูว่า ยังรักคุณไหม แล้วทำไมถึงปล่อยให้คุณลำบากขนาดนี้ ทำไมต้องติดเหล้าติดบุหรี่ ทำไมไม่หางานทำ ถ้าเขายังคิดไม่ได้ เลิกกันซะ น่าจะเป้นทางออกที่ดี จากคุณ : GreenEyes เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 54 18:08:44

ความคิดเห็นที่ 49 ถามใจตัวเองนะดีที่สุด คุณทนได้ไหม คุณชอบอย่างนี้ไหม คุณอยากเลิกไหม ถ้าใจคุณบอกว่าทนได้ และไม่อยากเลิกก็อยู่ต่อ จบข่าว เพื่อน ๆในเว็บช่วยกันให้คำแนะนำ คุณเชื่อเขาไหม คิดเองก็แล้วกัน เพราะดูท่าใครแนะนำ คุณก็ไม่เอาเพราะใจคุณคิดไว้อยู่แล้ว เลือกแล้ว จากคุณ : ooy (yee-ooy) เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 54 13:35:33

ความคิดเห็นที่ 50 สวัสดีค่ะทุกๆท่าน ดิฉันเจ้าของกระทู้ขอเข้ามาเก็บรายละเอียดคำแนะนำเพิ่มเติมค่ะ ขอบคุณ คุณบ้านดอกชวนชมสารพัดสี มากๆค่ะ ขอบคุณ คุณ GreenEyes นะคะ และขอขอบคุณ คุณ ooy (yee-ooy) ค่ะ ## ดิฉันไม่ได้มีคำตอบไว้ในใจว่าไม่เลิกนะคะ  เพียงแต่ดิฉันกำลังสับสน และตอนนี้กำลังเรียบเรียงคำแนะนำของทุกๆท่าน เพื่อที่จะนำไปปฏิบัติค่ะ  เริ่มจากการคุย  ลดเงิน และอีกมากมาย และถ้าสุดท้ายมันไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น   แน่นอนค่ะสำหรับคำแนะนำของหลายๆท่านที่อยากให้ดิฉันหันมารักลูกและรักตัวเองดิฉันต้องทำอย่างแน่นอน     คำแนะนำของทุกๆท่านมีประโยชน์จริงๆค่ะ  เป็นการมองจากหลายๆมุม  หลายๆความคิด  มันทำให้ดิฉันมองเห็นตัวเองในด้านที่ไม่เคยเห็น  ได้รู้ว่าตัวเองอ่อนแอเพียงใด และได้เห็นว่าตัวเองทำร้ายทั้งลูก และสามีของดิฉันเอง       สำหรับสามี  ดิฉันต้องการให้โอกาสเค้าค่ะ  แต่ไม่ได้ต้องการทน  เพราะฉนั้นดิฉันขอเริ่มตั้งแต่วิธีเบาๆ  จนไปถึงขั้นแตกหักนะคะ สุดท้ายต้องขอขอบพระคุณทุกๆท่านจริงนะคะที่สละเวลาเข้ามาอ่านและให้คำแนะนำดีๆ  ทำให้ดิฉันมีสติมากขึ้น ขอขอบพระคุณจากใจจริงค่ะ จากคุณ : ว่าที่ceo เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 54 16:49:03

ความคิดเห็นที่ 51 เป็นเพราะเค้าท้อแท้และสิ้นหวัง ยังไม่มีกำลังใจหรือเปล่าถึงได้จมปลักอยู่อย่างนั้น อยากให้มองในมุมของเค้าบ้าง พยายามเข้าใจเค้า และพูดคุยกับเค้าตรงๆ ก่อนดีกว่าไหม ลองให้โอกาสเค้าหน่อย จากคุณ : น้องเหมียวสีสวาด เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 54 20:02:37

ความคิดเห็นที่ 52 จากหัวข้อ "ควรทำอย่างไรดี มีสามี แต่ต้องรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทุกอย่างเกิน 100 %" และรายละเอียดเพิ่มเติมมากมายเกี่ยวกับความบกพร่องของสามีคุณ น่าจะมีน้ำหนักพอให้คุณตัดสินใจได้แล้ว..แต่เหมือนคุณยังลังเล การสนใจเสียงวิจารณ์รอบข้างมากไป ก็ทำให้หวั่นไหว คุณเองก็น่าจะหาเวลาให้ตัวเองสงบพอที่จะตั้งสติดีๆดูบ้าง การตัดสินใจขณะที่ยังขุ่นมัวอยู่อาจทำให้เกิดปัญหาต่อเนื่องได้ ลองหาเวลาให้ตัวเองดูนะคะ..ไหนๆก็ทิ้งไว้นานแล้ว รออีกหน่อยคงไม่เป็นไร ไม่มีสามี-ภรรยาคู่ไหนหวานชื่นราบรื่นกันจนแก่เฒ่าหรอกค่ะ..อันนั้นมันโฆษณา บางครั้งเราล้ม บางครั้งเค้าล้ม ใครจะช่วยใคร ก็อยู่ที่ความผูกพันธ์ที่สร้างมาด้วยกัน แต่ถ้าไม่อยากทนแล้วก็ไม่ได้ผิดอะไรอีกเหมือนกัน ชีวิตเราเองมีสิทธิ์ตัดสินใจอยู่แล้ว สำหรับลูกนั้น..การอยู่ในครอบครัวแม่เดี่ยวหรือพ่อเดี่ยวที่สงบสุข น่าจะดีกว่าพ่อแม่สมบูรณ์ที่รุนแรงต่อกันนะคะ..หรือไม่จริง (การเป็นแม่เดี่ยวมันไม่ง่ายนะคะ ลำบากมากจริงๆ ลองศึกษาดูก่อนว่าไหวไหม จะได้ไม่เกิดปัญหาซ้อนขึ้นมาอีก) จากคุณ : MadApple เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 54 21:05:56

ความคิดเห็นที่ 53 โอ เหมือนหรือคล้ายๆสามีเพื่อนเราเลย เพื่อนเราทนมากๆ  แต่ก่อนเคยขอเลิก  พอสามีเพื่อนกลับไปบ้าน  พ่อแม่สามีก็ขับรถพามาส่งคืน พร้อมสั่งเสียให้ลูกชาย ทำตัวให้ดีๆ หางานทำซะ เพราะกลับไปอยู่บ้าน พ่อแม่ก็ไม่สามารถเลี้ยงดูได้ (ดีอยู่อย่างคือ ไม่ต้องส่งเสียเงินให้ พ่อแม่สามี) ทนอยู่มาสักพัก สามียังหางานทำได้ไม่ยั่งยืน  ภรรยาก็เปิดร้านขายของให้  ปรากฎว่า เจ๊ง เพราะ สามีเธอ เปิดร้านก็สาย  พอง่วงก็ปิดร้าน นอนซะงั้น ( เพื่อนเราทำงานบริษัทเอกชน เงินเดือนเยอะ ถ้าไม่มีสามีคนนี้ จะมีเงินเหลือเก็บเยอะกว่านี้) อยู่ๆแบบทนๆเพื่อลูก งานการก็ไม่ทำ ขอเงินเมียไปวันๆ จนกระทั่งลูก เริ่มเป็นหน่มโตเข้ามหาวิทยาลัย  เห้นแม่ทะเลาะกับพ่อ  ลูกชายเห็นแม่ร้องไห้  มานานหลายปี   พอแม่บอกเลิกพ่อก็จะไปบ่นกับลูก ร้องห่มร้องไห้  จนลูกชายสงสารไปบอกให้แม่อย่าเลิกกับพ่อเลย แต่วันหนึ่ง... ลูกชายทนเห็นความ(ขี้เกียจ)ของพ่อ ที่วันๆ ไม่เคยทำงาน  และตัวลูกก็เรียนจบ มีงานการทำแล้ว และเห็นแม่ร้องไห้   ลูกชายก็บอกกับแม่ว่า  ถ้าแม่จะเลิกกับพ่อ  แม่ก็เลิกไปเถอะ  และส่งพ่อกลับไปอยู่กับปู่และย่า ด้วย ส่วนเงินทอง แม่ไม่ต้องเลี้ยงพ่อแล้ว ลูกชายจะรับผิดชอบเอง  แต่ในวงเงินจำกัด เพราะลูกเพิ่งทำงาน นั่นแหละ  เพื่อนเรากับสามี ถึงเลิกกันเด็ดขาด โดยที่ลูกชายเป็นคนขอร้อง ให้เลิกกับแม่เถอะ  สงสารแม่เขา เคสเพื่อนเรา เธออยากเลิกมานานแล้ว แต่ ทนเพื่อลูก และสงสารสามี แต่มันก็บอกนะว่า อดีตน่ะรักนะผู้ชายคนนี้ แต่ปัจจุบัน ไม่รักไม่เกลียด  แต่มันเหมือนความผูกพัน ถ้าไม่มีลูกด้วยกัน  คงเลิกไปนานแล้ว จากคุณ : ปากกาหมึกดำ เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 54 13:58:34

ความคิดเห็นที่ 54 จขกท ไม่ได้โดดเดี่ยวหรอก ได้ยินได้ฟังเรื่องสามีไม่รับผิดชอบครอบครัวเยอะแยะ สามีเราก็คนหนึ่ง ความรับผิดชอบต่ำ คิดแต่เรื่องเพ้อฝัน ทำงานก็ไม่จริงจัง เราเลยขอหย่าเลี้ยงดูลูกเอง ถือว่าเลิกไปโดยปริยายให้เวลามาเกือบ 5 ปี ไม่มีอะไรดีขึ้น ใจแข็ง ขอเลิก แยกห้องนอนไปเลย เสนอเรื่อง่งานอะไรให้ก็ไม่เอา เรียกว่าไม่พอเพียง รับงานอะไรก็อ้างว่าไม่มีทุนพอ งานเล็กไม่สนใจ จะเอางานใหญ่ ๆ แต่ไม่มีทุน เรียกว่าไม่พอเพียง ไม่ประมาณตน โชคดีเราทำงานมั่นคง เลยไม่มีปัญหาเรื่องปากท้องเรากับลูก เพียงแต่ใช้จ่ายไม่ประมาท ระมัดระวังมากขึ้นเท่านั้น แม่และพี่สาวอยู่บ้านเราดูแลบ้านให้ก็อึดอัดเหมือนกัน เพราะพี่น้องคนอื่น ๆ ก็เอาแต่แม่ พี่สาวกับน้องชายไม่เอา ถ้าไม่สงสารลูก ก็แยกก็ไปแล้ว พ่อแม่เราไม่ทราบ เราเองก็บอกทุกคนว่าสามีเราถูกลุดความสัมพันธ์แค่เพื่อนเท่านั้น อยู่ดูแลลูกและเฝ้าบ้านให้ แค่นี้เอง อีกหน่อยลูกจบการศึกษาก็คงให้เลี้ยงพ่อแหละ จากคุณ : ชอบดื่มชาเขียว เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 54 17:12:56 A:124.122.88.249 X: TicketID:106984