โชคดีแค่ไหน ที่ได้เกิดมาเป็น "คนกรุงเทพฯ"
|
 |
นั่งดูสกู๊ปข่าวช่วยชาวบ้านน้ำท่วม 44 จังหวัด เมื่อคืน แล้วมีความรู้สึกขึ้นมาอย่างหนึ่ง คือ ตัวเองโชคดีว่ะ ที่มีโอกาสเกิดมาในเมืองหลวงของประเทศแห่งนี้ ได้ใช้ชีวิตโดยไม่ต้องดิ้นรนต่อสู้กับพวกปัจจัยสี่พื้นฐานมากมายนัก
ข้าว
ก็มีให้เลือกกินได้มากมาย ตลอด 24 ชั่วโมง ถูก แพง อร่อย ไม่อร่อย เลือกได้หมด ไม่มีทางอดตาย (นอกเสียจากไม่มีเงินซื้อ)
บ้าน
ก็เรียกได้ว่าเกือบจะมั่นคง เปิดแอร์นอนหลับสบาย หายกังวลเรื่องภัยพิบัติ มีน้ำท่วมในซอยบ้านบ้างนิดหน่อย แต่ไม่ถึงกับบ้านถล่มดินทลาย ข้าวของเสียหายหมดสิ้น
เสื้อผ้า
ก็หาซื้อได้โดยสะดวก มีให้เลือกซื้อทุกทั่วหัวมุมถนน จะหนาวจะร้อนยังไงก็หาซื้อใส่ได้หมด ตั้งแต่ตลาดนัดใกล้บ้านยันใจกลางเมืองอย่างสยามพารากอน
เจ็บป่วย
ก็มีโรงพยาบาลอยู่ใกล้ๆ หมอก็มีตลอด 24 ชั่วโมง เรียกได้ว่าไม่ต้องกังวลเลยว่าจะเจ็บป่วยตายกะทันหัน ประกันสังคม สวัสดิการบริษัทก็ช่วยแบ่งเบาค่ารักษาได้อีก
แบบว่า เข้าถึงได้เกือบทุกโอกาสที่จะทำให้มีชีวิตอยู่ได้
แถมยังมีเวลาไปพัฒนาตัวเองด้านอื่นๆอีก เช่น ตกเย็นเลิกงานไปเล่นกีฬา เรียนพิเศษหาความรู้ มีหนังสืออ่านใหม่ๆไม่ตกกระแส หาหนังดูเพลินๆ เล่นเกมสนุกๆ แวะไปห้องสมุดออกแบบหาไอเดียใหม่ๆได้ง่ายๆ
ต่างกับชาวบ้านในจอทีวี
เห็นหน้าตาชาวบ้านในสกู๊ปแล้วรู้สึกว่าพวกเขายังไม่พ้นกับการต่อสู่กับปัจจัยพื้นฐานเหล่านั้นเลยนะ
วันพรุ่งนี้จะกินอะไร ของกินสะอาดปลอยภัยมั้ย
จะนอนที่ไหน หลบฝน หลบแดดได้หรือเปล่า
จะมีเสื้อผ้าใหม่มั้ย เลือกสีเลือกลายได้รึเปล่า
ถ้าถูกงูกัด ป่วยเป็นไข้จะต้องใช้เวลานั่งรถไปรักษานานเท่าไหร่ หมอจะอยู่ช่วยดูแลรักษามั้ย
หรือจะหาเงินทำอาชีพต่อไปยังไง?
โอกาสในการพัฒนาตัวเองที่บางคนสร้างมาทั้งชีวิต มาถูกทำลายหายไปหมดภายในเวลาแค่ไม่กี่อาทิตย์ ...
เห็นสภาพแล้ว รู้สึกว่ามันต่างกันเกินไปรึเปล่า นี่พวกเขาเป็นเพื่อนร่วมประเทศกับเราจริงๆเหรอ
คิดอยู่ ... ว่าถ้าตัวเองได้ไปเกิดในถิ่นที่ต้องต่อสู้กับภัยธรรมชาติแบบนั้น ตัวเองจะทำยังไง จะคิดอะไรออกมั้ย จะรอคอยความช่วยเหลือ หรือจะช่วยเหลือตัวเอง จะปักหลักต่อไป หรือจะย้ายหนีไปที่อื่น
หรือจะมีโอกาสได้คิดหาวิธีแก้ปัญหาให้ตัวเองออกในเร็ววันนี้มั้ย ?
ถ้าเลือกเกิดได้ เข้าจะอยากเลือกเกิดมาแบบนี้มั้ย ?
หลากหลายคำถามของตัวเอง ที่คงไม่สามารถตอบได้ เพราะไม่มีประสบการณ์ร่วมกับชาวบ้านเหล่านั้น
แต่มีสิ่งหนึ่งที่ตอบตัวเองได้แน่นอนเลยคือ
ตัวเองโชคดีว่ะ
แม้ไม่ได้เกิดในกองเงินกองทอง มีเงินเหลือกินเหลือใช้อย่างคนอื่น ... แต่อย่างน้อยก็เกิดมาแล้วมีโอกาสในการเข้าถึงปัจจัย 4 นั้นได้อย่างไม่ยาก
ไม่มีคนนับหน้าถือตา ไม่มีคนเห็นความสำคัญ ไม่มีคู่ ไม่มีความสุข ... แต่ยังไงก็มั่นใจว่ายังสามารถหายใจมีชีวิตได้แน่ๆละ
... นึกถึงคนที่เขาเข้าถึงโอกาสในการมีชีวิตไม่ได้มากเท่าเรา ... ก็รู้สึกว่าตัวเรามีมากพอแล้ว ถ้ามีอะไรช่วยกันได้ก็คงช่วยๆกันไป ... ถึงไม่รู้จักกัน อย่างน้อยก็เพื่อนร่วมประเทศ
สุดท้าย ... ขอเป็นกำลังใจให้เพื่อนรวมประเทศ ต่อสู้กับความโชคร้ายให้มีชีวิตรอดปลอดภัย กลับมายิ้มได้กันทุกคนแล้วกันนะครับ
| จากคุณ |
:
หนึ่งกระบี่ แปรสามแจ้ง  
|
| เขียนเมื่อ |
:
15 ก.ย. 54 17:18:00
|
|
|
| 
