ความคิดเห็นที่ 1 เป็นกำลังใจให้จขกท.นะคะ ชีวิตเราคล้ายกันเลย ..................................... จขกท.โดนไล่ออกจากบ้าน แต่เราพ่อแช่งให้โดนข่มขืน คิดทีไรก็น้ำตาไหล ช่วงม.ปลายเราก็ติดเพื่อนอ่ะ แต่ไม่เคยทำไรเสียหายนะ ไม่อยากอยู่บ้านก็เลยไปโรงเรียนตั้งแต่ไก่ยังไม่โห่ พ่อ "เมิงรีบไปไมรร. แต่เช้า" เรา "ออกสายรถแน่นรถติด" พ่อ "แมร่งออกแต่เช้าขอให้แมร่งโดนข่มขืน" เรา "T_T" เมื่อก่อนบ้านเราก็ฐานะดีนะ ช่วงก่อนฟองสบู่แตกปี40 บ้านเราทำจิวเวลรี่ ช่วงนั้นเราจำได้ไม่เคยเห็นหน้าพ่อเลย เพราะพอมีเงินพ่อเที่ยวกลางคืนทุกวัน คบแต่เพื่อนกิน พอกลับมาก็ทะเลาะกับแม่ ที่บ้านมีแต่ของดีดี มือถือที่แรกๆบ้านเราก็มี ขับรถยุโรป เราก็ได้เรียนรร.ดีๆแถวบางนา พ่อแม่รับส่งตลอด บ่อยมากรอถึง2-3 ทุ่มเพราะมัวทะเลาะกันอยู่ รถเมล์ขึ้นไม่เป็น แต่เรากลับรู้สึกว่าไมเราไม่มีความสุขเลยหว่า โดนบังคับเรียนพิเศษตลอด เลิกเรียนก็เรียนพิเศษตอนเย็น เสาร์อาทิตย์ก็ไม่เว้น ยิ่งตอนม.1 ที่จะสอบเข้ารร.แถวพัฒนาการ แถบอ้วกออกมาเป็นคำสอน แล้วเราก็สอบไม่ติด จับฉลากก็ไม่ได้ แล้วที่บ้านก็จะใช้เส้นเข้าให้แต่ผอ.รร.สมัยนั้น ไม่รับเลยค่ะ บอกเต็มจนล้นแล้ว แม่เราก็เลยหงุดหงิดใส่เรา เอาเราไปเรียบเทียบกับคนนู้นคนนี้ จากคุณ : เจ้าหญิงอันดามัน เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 19:39:39

ความคิดเห็นที่ 2 ทะเลาะกับพ่อก็มาลงที่เรา เรามีน้องชายอีก2คน แต่แม่รักน้องชาย ด่าเรา เมิงมันก็เหมือนพ่อเมิง น้ำหน้าอย่างเมิงไม่มีกุเมิงจะอยู่ได้มั้ย พอปี 40 ฟองสบู่แตก บ้านเราก็จบสิ้นทุกอย่างเหมือนกัน พ่อต้องหนีเจ้าหนี้ บ้านต้องขาย เราไม่ได้ไปโรงเรียนบ่อยมาก เพราะไม่มีเงิน ตอนนี้เรียนรร.รัฐบาลแล้วค่ะ แต่โชคดีที่เราได้เพื่อนดีค่ะ เพื่อน "ไมเมิงไม่มารร." เรา "กุไม่มีเงินว่ะ" เพื่อน "มาเถอะมาเอาที่กุเดี๋ยวเมิงเรียนไม่รู้เรื่อง" เรา "T_T" ส่วนพ่อสักพักก็กลับมาแต่ก็ทะเลาะกับแม่บ๊อยๆ แล้วก็ทวงบุญคุณ เรากับน้อง พ่อ "กุปวดหัวชิหายกับพวกมรึง" แม่ "พวกมรึงไม่มีกุก็เหมือนหมาตัวนึง โดยเฉพาะมรึง(เรา) ป่านนี้มีลูกผัวไปแล้วมั้ง" เรา "T_T" .....ไงคะ หลุมดำในใจเรา คิดทีไรก็เจ็บหัวใจยังไงก็ไม่รู้  ทุกวันนี้เราก็ไม่สนิททั้งพ่อและแม่นะ ไม่เคยปรึกษาปัญหาใดๆ เพราะเราเคยมาแล้ว เรา "มีปัญหากับเพื่อนที่รร." แม่ "แล้วเมิงไปทำอะไรเขาล่ะ" เรา" T_T" จากนั้นฝ่ายปกครองก็เรียกพบผู้ปกครองเพราะเราตบกับเพื่อนที่รร.ค่ะ ส่วนแม่เราก็ด่าๆๆๆๆๆ แต่เรากลับสะใจไงไม่รู้ เหมือนได้ระบายความเครียดเลย จากนั้นเรากลัวพ่อแม่ไม่ค่อยกล้าอยู่ใกล้ กลัวว่าจะเอาเราไปเปรียบเทียบกับใครอีก จะทวงบุญคุณอะไรเรา จะขุดเรื่องในอดีตมาด่าเรามั้ย(ที่เราสอบเข้ารร., มหาวิทยาลัยรัฐไม่ได้) กลัวพ่อจะด่าแม่ แม่จะด่าพ่อให้เราฟัง เราก็เลยกลายเป็นคนซึมเศ้รา ใจร้อน เจ้าอารมณ์ บางทีเค้าทะเลาะกันเราก็ถามว่าไม่เบื่อเหรอ ทะเลาะกันตั้งแต่เราเด็กจนเราจะมีปั๋วแล้วเนี่ย ก็เลยเงียบกันไป ...... ปัจจุบันเราโตแล้ว พยายามไม่คิดมากเก็บอดีตมาทำร้ายตัวเอง   เป็นกำลังใจให้ตัวเอง สวดมนต์ ปฎิบัติธรรม ก็ช่วยได้เหมือนกัน แต่เราใจไม่สงบเองอ่ะ ...... เห็นมั้ยคะจขกท.เราก็ดราม่าไม่แพกัน จากคุณ : เจ้าหญิงอันดามัน (เจ้าหญิงอันดามัน) เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 20:12:20

ความคิดเห็นที่ 3 คนไทยส่วนใหญ่มักเป็นเช่นเจ้าของกระทู้ ไม่อยากไปพบจิตแพทย์ เพราะกลัวคนรู้จะหาว่าบ้า, แต่คนทางยุโรป หรือ อเมริกา ถือเป็นเรื่องสำคัญ คนทางฟากโน้น อะไรนิดอะไรหน่อยก็ไปหาจิตแพทย์, ในความคิดของผม คิดว่าไม่มีอะไรเสียหาย และเป็นผลดีกับเราด้วยซ้ำ ที่มีเรื่องกลุ้มจิตกลุ้มใจแล้วไปหาหมอ ดีกว่าหลายๆคน มีเรื่องกลุ้มๆ แทนที่จะไปหาหมอรักษา กลับไปเที่ยว ดื่ม เสพยา แทนที่ความกลุ้มจะหายไป กลับไปเพิ่มปัญหาอีกหลายอย่างมาให้กลุ้มเพิ่มเข้าไปอีก ไม่อยากไปหาหมอ ก็เข้าวัดวิปัสนาฟังธรรมก็ทำให้จิตใจสบายขึ้นนะครับ ปัจจุบันนี้สังคมวุ่นวายเหลือเกิน มีหลายๆคนต้องพึงพระธรรมคำสั่งสอนของศาสนา จากคุณ : soigner เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 54 10:16:49

ความคิดเห็นที่ 4 เห็นใจจขกท นะ และพอจะเข้าใจความรู้สึกอยู่บ้าง แต่ขอให้จำไว้นะว่ามีหลายคนที่ชีวิตต้องเจอเรื่องคล้ายกันแบบนี้และบางคนก็เจอหนักยิ่งกว่า ช่วงเวลานี้เป็นบททดสอบในชีวิตนะ ให้เราเข้มแข็งขึ้นกว่าเดิมและผ่านไปให้ได้ ทุกสิ่งในโลกไม่มีอะไรไม่เปลี่ยนแปลงนะคะ วันนี้เราคุยกันอยู่ พรุ่งนี้ก็จะกลายเป็นอดีตแล้ว เรายังต้องเจอบททดสอบอีกมากมายนะ จนกว่าเราจะเข้าใจโลกและยอมรับกติกาของความไม่แน่นอนบนโลกได้ การไปพบจิตแพทย์ก็คล้ายกับไปหาเพื่อนคุย ระบายความอัดอั้นคะ ตั้งสติค่อยๆคิดทำในสิ่งที่ทำแล้วสบายใจมีความสุขนะคะ ทำใจให้สบาย ขอให้มีความสุข คุณพระคุ้มครองนะคะ จากคุณ : เอ (milly) เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 54 10:42:50

ความคิดเห็นที่ 5 พ่อแม่เจ้าของกระทู้ ไม่มีความพร้อมในการเป็นพ่อแม่ เป็น พ่อเป็นแม่ไม่เป็น ไม่สมควรที่จะมีลูก เมื่อมีแล้ว เมื่อไม่พร้อม ก็ไม่อยากรับผิดชอบ อยากให้ลูกโตๆไปเสีย จะได้ไม่ต้องรับผิดชอบอีก เมื่อเห็นลูก แล้วรู้สึกว่าตัวเองต้องรับผิดชอบ ก็หงุดหงิด อารมณ์เสีย เมื่อมีอะไร ก็จะโทษลูก คิดว่า ที่ตัวเองเป็นแบบนี้เพราะมีลูก สังคมไทย สั่งสอนให้เชื่อฟังพ่อแม่ เมื่อเด็กมาเจอ พ่อแม่ แบบ ที่ไม่มีความสามารถทางอารมณ์ ที่จะเป็นพ่อเป็นแม่ได้ ก็มีปัญหาแบบนี้แหละ น่าสงสารเด็กที่เกิดจาก พ่อแม่ แบบที่ไม่มีความพร้อม แบบนี้ แนะนำให้ไปพบจิตแพทย์ แต่ ต้องเลือกหน่อยนะ สังคมไทย ไม่ยอมรับการ วิจารณ์ หรือตำหนิ พ่อแม่ สังคมไทย ไม่ยอมรับการที่เราจะบอกว่า พ่อแม่ ไม่ดี สังคมไทย ไม่ยอมรับการที่ลูกจะ โกรธ หรือเกลียด พ่อแม่ ทั้งๆที่ บางครั้งลูกก็รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ ลูกจึงต้อง เก็บกดความรู้สึกเอาไว้ เมื่อเก็บนานๆ และมากๆเข้า ก็เครียด บางที ก็ รู้สึกผิดที่โกรธ หรือเกลียด พ่อแม่ การแก้ปัญหา ก็คือ ต้องสามารถ ระบายความรู้สึก ที่แท้จริงออกมาได้บ้าง แต่ก็กลัวอีกว่า คนที่ได้ยินได้ฟัง จะรับไม่ได้ และ โกรธ หรือเกลียดเรา มันเป็นเรื่องยาก และละเอียดอ่อนมากๆ ขอให้ จิตใจเข็มแข็ง และผ่านมันไปให้ได้ จากคุณ : ข้าวสุก เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 54 11:39:25

ความคิดเห็นที่ 6 เป็นกำลังใจให้คุณ มินิ ครับ มีิอะไีรก็เข้ามาระบาย ลดความเครียดด้วย อีกอย่าง การเขียนระบายออกมา จะช่วยให้คุณ มินิ สบายใจขึ้น เพราะใจจดจ่ออยู่กับการถ่ายทอดความรู้สึกที่มีออกมากับตัวหนังสือ บางทีก็ทำให้เราเข้าใจตัวเอง และเข้าใจปัญหาได้มากขึ้นนะ อยากให้เขียน และระบายออกมาให้มากเข้าไว้ จะได้ไม่เครียดเกินไป เพราะยิ่งเครียด ยิ่งหาทางออกได้ยากครับ หลายคนที่สังคมแห่งนี้ อาจให้คำแนะำนำที่ดีสำหรับตัวคุณเพิ่มเติม เข้าใจความรู้สึก แต่เชื่อเถอะครับ ว่าวันหนึ่งมันต้องผ่านไป ไม่มีอะไรจีรังยั่งยืน ความทุกข์มี ความสุขก็ย่อมมี ... สุข และทุกข์ ต่างกันแค่ใครมาก่อน ผลัดกันไปมาทุกที ... ขอให้คุณมินิ มีความสุข และขอให้เรื่องทั้งหมดจบลงด้วยดีในเวลาไม่นานครับ. จากคุณ : เพื่อมหาชน เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 54 12:58:55

ความคิดเห็นที่ 9 ยังไงก็ขอบคุณทุกคนนะคะ พยายามนึกอยู่ว่าชีวิตเราต้องอยู่กับปัจจุบัน ไม่ใช่อดีต แต่บางทีมันแวบๆเข้ามา น้ำตามันก็ไหลอ่ะค่ะ ทุกครั้งที่เห็นโฆษณาเรื่องความรักของพ่อแม่ หรือฟังเทศน์เรื่องพระคุณของพ่อแม่ น้ำตามันก็ไหลออกมาเอง ไม่ใช่ว่าตื้นตันหรอกนะ แต่คิดว่าอยากมีพ่อแม่ที่ให้ความรักความอบอุ่นกับเราบ้างจัง T_T จากคุณ : มินิ เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 54 14:20:36 A:110.168.27.4 X: TicketID:290333

ความคิดเห็นที่ 10 การไปพบจิตแพทย์ ไม่ใช่เรื่องน่าอายหรอกค่ะ เขายินดีช่วยเหลือและแก้ไขปัญหาให้อยู่แล้ว เขาออกจะชื่นชมคุณด้วยซ้ำ ถ้าหากคุณมาหาตั้งแต่ระยะแรกเริ่มที่รู้ว่าตัวเองมีปัญหาน่ะ เพราะมันทำให้ง่ายต่อการรักษาด้วย จากคุณ : ขี้เหงา...เอาแต่ใจ เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 54 17:23:16