ต่อ ๆ
แล้ววันนึง ใจงาม ก็รู้ว่า ยิ่งเธอเจ็บปวดมากเท่าไร
เธอกลับต้องเห็นพ่อแม่ ของเธอ
เจ็บปวดมากกว่าเธอหลายเท่านัก
เธอจึงเลือกที่จะก้าวข้ามความเจ็บปวดของชีวิต
ด้วยการบอกับพ่อแม่ว่า
"เธอให้อภัยคนที่ทำร้ายเธอแล้ว"
พ่อแม่อย่าร้องไห้เพราะเธออีกเลยนะ แล้วเธอ
ก็เลือกที่จะเข้มแข็ง ต่อสู้กับชีวิตต่อไป
แม้สภาพร่างกายจะไม่เหมือนเดิมแล้ว เธอมีความสุขมากขึ้น
พ่อแม่เธอ ก็มีความสุขมากขึ้น ที่เห็นลูกมีความสุขมากขึ้น
ใจงาม รู้ว่า ถ้าเธอมัวแต่จมอยู่กับความทุกข์
ก็เท่ากับยิ่งทำร้ายพ่อแม่ของเธอ
ใจงาม จึงเลือกที่จะทดแทนบุญคุณพ่อแม่ ในสิ่งที่เธอพอจะทำได้
และเธอก็ทำในสิ่งนั้นได้อย่างดีที่สุด
ครอบครัวของเธอกลับมามีความสุขอีกครั้ง กับชีวิตที่เปลี่ยนไปของใจงาม
ใจงาม ได้ทำสิ่งที่ยากที่สุด ที่มนุษย์อย่างเรายากจะทำได้
ด้วยการให้อภัยคนที่ทำร้ายเธอ..
"ชนะความทุกข์ตนเองได้ด้วยการให้อภัย คนที่ทำร้ายเรานั้นล่ะ ที่สุดของมนุษย์"
แล้วเราล่ะถูกคนอื่นทำร้าย แล้วเรายังจะทำร้ายใจตัวเราเองไปตลอดชีวิต
อีกเหรอไม่ ทำอย่างใจงาม อาจไม่ง่าย แต่คงไม่ยากเกินไป ถ้าตั้งใจทำ
ดีกว่าให้ความทรงจำอันเจ็บปวด ทำร้ายเราและพ่อแม่ของเราไปตลอดชีวิต