|
เป็นอาทิตย์แล้ว.. ที่น้องน้ำมาที่บ้านผม.. เธอไม่ยอมไปไหน... ยังคงปักหลักอยู่ที่นี่... น้องน้ำมักจะอยู่ใกล้ๆผมเสมอ ใกล้มาก... ทุกๆวันผมคอยมองน้องน้ำอยู่ตลอด ไม่ว่าจะกลางวันหรือกลางคืน... น้องน้ำไม่เคยอยู่นิ่งเลย น้องน้ำขยับตัวช้าๆ.... ขึ้นๆลง.... เข้าๆ... ออกๆ... อยู่ตลอด จนหน้าขาผมเปียกไปหมด.. ผมได้แต่ลุ้นทุกครั้งที่น้องน้ำขยับตัวขึ้น มันรู้สึกเสียววูบๆ ผมขยับเอวเป็นจังหวะๆ ช้าบ้างเร็วบ้าง ทุกครั้งที่ทำ ใช้เวลาเป็นชั่วโมง... เป็นแบบนี้อยู่บ่อยๆจนผมแทบหมดแรง จนวันหนึ่ง ผมตัดสินใจพูดกับน้องน้ำ "น้ำ พี่ยอมรับนะ ว่าพี่ขาดน้ำไม่ได้ แต่การที่พี่ต้องเป็นแบบนี้ทุกวันมันก็ไม่ไหวนะ พูดตรงๆพี่เหนื่อย แต่ละครั้งๆ ใช้เวลานานมากเลย จนพี่ปวดตัวไปหมดแล้ว ตั้งแต่น้ำมา พี่เพลียตลอดเลย พอเถอะน้ำ น้ำกลับบ้านเถอะ..... พี่ทำไม่ไหวแล้ว........ พี่เดินลุยน้ำไม่ไหวแล้ว น้ำไปเถอะ ถึงเวลาที่ต้องการพี่จะเปิดก๊อกเอง
| จากคุณ |
:
ตัวฉันเป็นดั่งตัวฉัน 
|
| เขียนเมื่อ |
:
29 ต.ค. 54 23:55:53
|
|
|
| 
จากพี่กรุงถึงน้องน้ำ
